Ik ben ontzettend slecht in gezichten herkennen. De eerste keer dat ik me hier echt bewust van werd was op mijn veertiende, toen ik na jarenlang zeuren eindelijk een hondje kreeg. Ik kon me de kop van mijn hondje totaal niet voorstellen wanneer het beestje niet in de buurt was, en verder dan 'klein en wit' kwam ik niet met mijn beschrijving. Ik had een foto in mijn agenda, maar zelfs als ik naar die foto keek herkende ik mijn hondje er niet in. Het heeft maanden geduurd voor ik het koppie/lijf van mijn hondje voor me kon zien zonder dat zij (of een foto) in de buurt was.
Vrijwel dagelijks gebeurd het me wel dat mensen me aanspreken/herkennen, en dat ik ze echt niet herken. Pas ging ik met mijn moeder naar de markt, waar een meisje me heel enthousiast kwam begroeten, ze knuffelde me, etc.
Ik heb geen idee wie het was/is. Maar omdat het genant is om tegen iemand die jou kennelijk goed kent te zeggen dat je diegene niet herkent, lul ik er meestal maar een punt aan (leuk je weer te zien, hoe is het
). Maar ook bij boodschappen doen gebeurd het vaak dat mensen me aanspreken om te vragen hoe het met mijn moeder en/of met mij gaat, terwijl ik geen idee heb wie ze zijn. Ik herken hun stem niet, hun gezicht niet, etc.Ook films kan ik vrij slecht volgen, puur omdat ik niet weet wie wie is. Ik ben niet dom, mijn IQ is boven gemiddeld, maar als je me ziet stuntelen bij een film of serie zou je zeggen dat ik zwakbegaafd ben
Ik hoef sowieso geen chinese films te kijken, dan haal ik zelfs mannen en vrouwen door elkaar, maar met 'gewone' films kost me ook erg veel moeite om in het verhaal te blijven, omdat ik me telkens afvraag wie nou de good en wie nou de bad guy is, het lijkt allemaal teveel op elkaar. Dit is zeer frustrerend, ik heb een flinke dvd collectie en ben gek op films, maar het kan me echt frusteren dat ik veel films een paar keer moet zien voordat ik het volledig begrijp, voordat ik mensen begin te herkennen.
Als ik tv kijk met een vriendin kan zij vaak alle acteurs zo opnoemen (kijk dat is die, en kijk dat is die!) maar ook al ken ik de namen, de gezichten kan ik gewoon niet herkennen.
Nu hoorde ik pas dat het een serieuze 'stoornis' is, dat er veel mensen zijn die niet goed zijn in gezichten herkennen. Ik dacht altijd dat het gewoon een gekkigheidje van mij was
Nu zag ik net een programma op National Geographic waar ze heel kort even aandacht besteedden aan mensen die geen gezichten konden herkennen. Het was echt een openbaring, die vrouw die geinterviewd werd deed echt precies hetzelfde als ik. Mensen herkennen aan hun bril, een knobbel op hun neus of een aparte oorbel. Ik herken mensen aan hun haar, bril, kleding (kleur) of manier van lopen. Maar vraag me niet wat de kleur is van de ogen van mijn opa, ik zou het je niet kunnen vertellen. Ik zou niet eens weten wat de kleur ogen van mijn moeder is, al kan ik haar wel goed visualiseren (gelukkig
).Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Zijn er tips & tricks om gezichten beter te kunnnen herkennen?
Ik krijg er steeds meer last van, of ik word me er bewuster van op één of andere manier, maar ik vind het steeds vervelender om mensen niet te herkennen, en het maakt me ook ontzettend onzeker, als ik merk dat mensen naar me kijken begin ik me gelijk af te vragen of ik hun soms zou moeten herkennen of naar hun toe zou moeten gaan om hallo te zeggen, of dat ze gewoon naar me kijken omdat mijn haar raar zit of mijn een knoop van mijn jas niet goed dicht is of iets. Ik vind het echt heel vervelend
[ Bericht 0% gewijzigd door Strychnine op 09-03-2008 19:38:41 (Tikfoutje) ]
quote:Volgens mij ben jij ver de enige op Fok! die dit heeft, dus qua tips zal het tegenvallenOp zondag 9 maart 2008 19:29 schreef Strychnine het volgende:
Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Zijn er tips & tricks om gezichten beter te kunnnen herkennen?
Het is idd een bestaand verschijnsel. Het deeltje in je hersenen dat voor herkenning verantwoordelijk is, werkt niet naar behoren.
De enige tip die ik kan geven is: zeg aan je vrienden en intimi dat je dit hebt, anders hebben ze een verkeerd beeld als je weer eens vraagt wie ze zijn.
Nu heb ik er ook nog wel redelijk vaak last van. Ik ben nooit degene die als eerste groet, want ik zie het simpelweg gewoon niet. Een collegezaal binnenkomen en m'n vrienden vinden is ook altijd een ramp, maar ik zorg meestal dat ik als eerste ben.
Verder nog wat kleine dingen als verjaardagen e.d. Vaak dat mensen de volgende dag over bepaalde personen hebben, dat ik gewoon niet weet wie wie is, terwijl ik er zelf bij was. En met ingewikkelde films heb ik exact hetzelfde. Acteurs, muzikanten e.d. zeggen me ook gewoon niets.
Geloof niet dat er veel aan te doen is, ik let voornamelijk op houding, kleding en andere opvallende dingen, meestal gaat dat wel goed. Tijdens de herfst en lente heb ik er ook wat meer last van, dan gaat iedereen opeens andere kleding dragen.
)maar ik heb ze wel verteld dat ik slecht ben in het herkennen van gezichten en ze houden daar ook wel rekening mee, vooral dat ze het even voor me 'opnemen' als iemand mij begroet en ik diegene niet herken, dat ze voor mij gaan vragen wie diegene is zonder dat diegene door heeft dat ik het ook niet weet @Schuifpui, wat een feest van herkenning
Ik heb het ook bij verjaardagen inderdaad, als mijn moeder heel enthousiast verteld over dat die,die, die en die er waren twijfel ik soms echt aan haar, want diegene heb ik helemaal niet gezien/herkend, en die zou ik toch wel moeten kennen
het heeft even geduurd voor ik doorhad dat het echt aan mij lag en niet aan anderen En ook ik houd ook niet zo van de zomer, dan gaan de winterjassen (waaraan je ze toch vaak herkent wanneer ze binnen komen of op straat lopen) de kast in en lopen ze opeens in kleding die ik niet ken, dan moet ik daar weer aan gaan wennen
Met mijn moeder heb ik het gelukkig niet, al weet ik wel dat ik als kind al extreem veel aandacht had voor haar kleding, schoenen en haar, en haar daar ook vaak aan herkende. En aan haar stem vooral. Maar het is gelukkig nooit zo ver gekomen dat ik haar zelf niet herken, omdat ze zo dicht bij me staat zijn er altijd genoeg herkenningspunten.
Ik ken zeker minimaal 100 acteurs bij naam en ik kan ook zo hun rol er bij opnoemen, maar laat me en foto zien van ze en ik kan je niet vertellen wie ze zijn of waarvan ze beroemd zijn.
Overigens heeft mijn vader (hij is overleden toen ik 14 was, dus ik kan hem er ook niet echt meer iets over vragen) ook last hiervan gehad, toen ik het met mijn moeder een paar weken terug hierover had zei ze dat ik dat vast van mijn vader had, dat hij er ook slecht in was. Al was hij er niet zo slecht in als ik
Overigens heb ik wel een goed oog voor detail, ik ken alle kleren van mijn moeder en beste vriendin uit mijn hoofd geloof ik, ik kan alles van iedereen beschrijven, behalve hun gezicht dus
Lijkt me erg vervelend voor je. Ik zou me proberen zoveel mogelijk te trainen in het herkennen van mensen op basis van andere dingen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
quote:Die heb ik nog nooit gezien. Oh, wacht...
wel herkennen gelukkig@Milagro, die film ken ik niet, maar als ik het zo lees wil ik hem best eens zien
@DonJuanDeMarco, yep
quote:Vergeet het ook altijdOp zondag 9 maart 2008 20:21 schreef supersayan het volgende:
Ik kan ze alleen niet onthouden
Dieptepunt was de introductieweek aan de uni. Na die week wilde ik in de refter een plaatsje zoeken. Ik vroeg aan een meisje of de plaats naast haar vrij was. Na 10 minuten werd ze pissig op me: ze was twee weken lang mijn 'mentormama' geweest, en nu zei ik geen woord meer tegen haar. Ik had haar echter totaal niet herkend omdat ze haar haar geblondeerd had. Dan gaat het mis bij mij.
Mensen die ik zie op een andere plek dan de plek waarvan ik ze ken, herken ik ook niet. Mensen van de sportschool bijvoorbeeld. Bij het sporten klep ik honderduit met ze, Kom ik ze echter tegen in een winkel, dan geef ik totaal geen respons, omdat ik ze simpelweg niet herken. Ik herken het gezicht dan wel, dat komt me in de verte bekend voor, maar heb geen flauw idee waarvan. Heel vervelend, je komt dan zo kortaf over.
Met films heb ik ook verschrikkelijk veel moeite. Thrillers enzo, dat gaat écht niet. Ik verwar mensen dan. En als ik een acteur in een andere rol zie spelen, dan leg ik totaal niet het verband met die vorige film. Zo van 'Goh, dat grietje van Lost in translation is hetzelfde grietje als in the horse wisperer.' Ik kan dan beide films 4 keer gezien hebben zonder dat op te merken. Acteurs die klagen dat ze door een bepaalde rol vastzitten aan een zeker image? Voor mij onbegrijpelijk.
Wat je niet traint, verleer je.. in mijn geval.
Herken je je eigen gezicht zelf wel voor een spiegel? zo niet ->DonJuanDeMarco.
misschien een tip, misschien heb je baat bij geheugen verbeterende oefeningen (neem een DS met braintraining, bijvoorbeeld)
niet heel extreem, maar inderdaad herken ik mensen ook vooral aan lopen/kleding/stem/locatie. Ik kan ook niemand zo voor me zien, zelfs mijn vriend niet die ik bijna elke dag zie, of mijn moeder die natuurlijk ook een groot gedeelte van mijn leven er was.ook heel erg met films ja, dat je gewoon het verhaal absoluut niet kunt volgen want wie is nou wie en hebben we ie al eens eerder gezien?
(geen idee welke mongool 'the Prestige' heeft gemaakt met twee mannen met dezelfde kleur haar en voor de rest een heel 'gewoon' uiterlijk)
details van kleren wel maar hoe het gezicht van goede vrienden er nou precies uitzien
alleen als ik echt een keer heb gevraagd van hey welke kleur ogen heb je nou en van elk detail van hun gezicht goed heb bestudeerd dan komt er wel een soort beeld tevoorschijn
je hebt een neger, een vrouw en 2 blanken (die ik steeds door elkaar haalde maar goed) als hoofdrol speelrs
dus dan is het wel makkelijk te zien wie wie is
Maar nu stop ik met de topic kaping
Pas zat ik een programma te kijken dat na House komt, geen idee hoe het heet, murder investigation of zo? Daar speelt Al Bundy (Married with Children) in, en ik herkende hem zowaar, ik heb 2 weken aan mijn vriendin zitten vertellen dat ik hem herkende
Maar Al Bundy is dan ook de enige die voor mij dus vast zit aan een rol, ik herken ze verder ook niet. Ik vind Johnny Depp ontzettend mooi (geil 
) maar in een aantal films herkende ik hem niet Dan sta je flink voor lul als je hebt verkondigd dat je hem zo leuk en mooi vind en hem vervolgens niet herkend
@Kless, ik herken mezelf niet altijd, maar dat hangt ook weer samen met een andere 'stoornis' die ik heb, ik weet niet of dat iets met deze face recognition te maken heeft.
@Bensel, mijn geheugen is niet slecht, ik speel ook best veel games en heb op mijn mobiel zo'n braintraining spelletje zitten, maar heb niet het idee dat het ook maar iets helpt
@Re, nee, TS heeft geen Asperger. Wel eng veel kenmerken van Asperger maar aangezien ik er nooit op getest ben wil ik het ook zo houden dat ik het niet heb
Heb al genoeg stempeltjes zonder dat erbij DDBtje, nee, het ging over die vrouw die zo goed kon schaken, op het einde lieten ze zien dat bij de schaakster dezelfde hersendelen oplichtten als ze een schaakbord zag als wanneer ze een gezicht van een bekende zag. Maar verder zeiden ze niet veel over gezichten (niet) herkennen.
@Twinky, ik kan mijn beste vriendin wel voor me zien, ik kan me haar ogen heel goed voor de geest halen (ze heeft heel lichtbruine/amberkleurige ogen) en haar haar en kledingstijl/schoenen, maar de vorm van haar gezicht weet ik ook niet precies.
En The Prestige heb ik wel gezien maar kan ik men iet goed herinneren, maar ik heb het bijvoorbeeld heel erg bij Charmed, ze zijn weer bij seizoen 1 begonnen op Net 5, en Prue, Piper en Phoebe hebben alle 3 halflang donkerbruin haar en donkere ogen. Wat een hel
Ik heb echt al tientallen afleveringen gezien, maar vraag me niet wie Prue en wie Piper is of zo, ik zou het je niet kunnen vertellen 
Ja wel dat je het weet maar niet herkent?Ik heb dat soms en dat voelt zo vaag. Dan denk ik van. Ik WEET dat ik het ben maar er gaat geen lampje branden
quote:dat zou kunnen maar bij mijn weten heeft TS nog geen diagnose gehad van een specialist...Op zondag 9 maart 2008 23:03 schreef Rewimo het volgende:
Prinses Victoria van Zweden heeft dit ook - de roddelbladen hier in Duitsland staan er bol van. Het heeft een officiële naam, prosopagnosia.
Die zal natuurlijk niet heel veel voor je kunnen betekenen, maar allicht kun je wel weer mooi een beetje
bijdragen in evt onderzoek hiernaar.
Allicht kun je het ook wel officieel maken al weet ik niet wat dat voor toegevoegde waarde zou hebben
quote:Ah, okOp zondag 9 maart 2008 23:02 schreef Strychnine het volgende:
@Re, nee, TS heeft geen Asperger. Wel eng veel kenmerken van Asperger maar aangezien ik er nooit op getest ben wil ik het ook zo houden dat ik het niet heb
... ik moest er ff aan denken omdat het bij hen nogal eens voorkomt ... maar advies is om er gewoon mee naar de huisarts te gaan als het je dagelijkse activiteiten belemmerd.Ik ben hiervoor niet naar de huisarts of een therapeut geweest, maar ik loop al flink wat jaartjes in hulpverleningsland (al ben ik nu al een jaartje 'vrij') dus mocht het echt een belemmering worden (dat is het al wel, maar het is niet ondragelijk of zo
) zal ik het zeker wel aangeven.Daarnaast heb ik volgens mij (al kan ik natuurlijk niet mezelf diagnosticeren) als ik al onder de noemer prosopagnosia val, niet een erge vorm ervan, bij mij gaat het niet zo ver dat ik mijn moeder straal voorbij loop
Het is vooral bij kennissen, films, etc. Het is wel aanwezig bij familie/vrienden, maar die herken ik aan genoeg andere dingen waardoor ik ze toch altijd wel zal herkennen, alleen duurt het soms wat langer dan normaal
Dus of ik echt iets aan onderzoeken bij kan dragen... Ik denk dat het daardoor niet ver genoeg ontwikkeld (gelukkig!) is bij mij. En voor mij zou een officiele diagnose er geen verandering in maken, naampjes van stoornissen doen me echt niets, zolang ik er maar niet te veel last van heb en er zo nodig bij geholpen kan worden
Maar, in dit geval is het dus niet zo dat ik het zo vervelend vind dat ik er een therapeut of arts mee 'lastig zou willen vallen'.
@Re, een tijdje terug zei iemand ook tegen me dat ik toch wel veel Asperger kenmerken had, en nu net heb ik even zitten lezen op Aspergers sites en wederom zie ik wel veel herkenningspunten, inderdaad ook het gezichten slecht kunnen herkennen, maar ik zie het nut er niet van in om me er op te laten testen oid, vooral omdat ik van die 'aspergerkenmerken' nou niet echt veel last heb, ik weet eigenlijk niet echt beter. Dus houd ik het er op dat ik geen (gediagnosticeerde) asperger heb
quote:Er is zelfs een naam voor : PropagnosiaOp zondag 9 maart 2008 23:15 schreef Re het volgende:
[..]
Ah, ok
quote:spuit 11 ondertussenOp maandag 10 maart 2008 00:33 schreef Inekris het volgende:
[..]
Er is zelfs een naam voor : Propagnosia
toen ik nog in de neurologie werkte hadden we ook een patiënt die het verworven had (door gezwellen)
hij vond dat alle gezichten op zo'n compositietekening leek van de politie
herkenbaar?
quote:Voor mij is dit niet herkenbaar. Gezichten zien er gewoon uit als gezichten, alleen blijven ze niet hangen. Mensen met wie ik jaren op school heb gezeten kan ik nu straal voorbij lopen, ik herken ze niet.Op maandag 10 maart 2008 03:06 schreef Godshand het volgende:
hij vond dat alle gezichten op zo'n compositietekening leek van de politie
herkenbaar?
Rare is dat ik mijn hondjes wel overal uit herken nu, toen ik mijn eerste hondje net had heeft het een tijd geduurd voor ik haar gezicht kon 'oproepen', maar als ik op het strand ben en er lopen 10 van die witte mormeltjes als de mijne, kan ik zonder probleem die 2 van mij aanwijzen, ook al zijn de verschillen tussen die honden maar miniem (allemaal klein en lang wit haar). Ook met mijn andere dieren heb ik dit (ratjes, papegaai, kat). Maar mijn verzorgpaardjes bijvoorbeeld zou ik me niet meer voor kunnen stellen, ik weet alleen dat de laatste een fries was, maar hoe hij er uit zag.... ja, zwart gok ik zo
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
quote:Beste tip uit het topic.Op zondag 9 maart 2008 19:43 schreef katerwater het volgende:
[..]
De enige tip die ik kan geven is: zeg aan je vrienden en intimi dat je dit hebt, anders hebben ze een verkeerd beeld als je weer eens vraagt wie ze zijn.
En ik heb het ook, maar dan met namen.
Langer als 2-3 maanden niet gezien? Was je naam nog eens?
Gelukkig alleen bij mensen waar het me geen reet boeit hoe ze over me denken, maar kan me voorstellen dat dat van jou/jullie stukken lastiger is.
Mijn oplossing: ben zo goed als gestopt met drinken.
En dan nog kan het soms fout gaan.
Een klasgenoot van het HBO die ik al jaren kende zien zitten en denken 'is dat haar nou of niet?', terwijl het dus iemand bleek te zijn die op haar leek.
Met iemand een heel gesprek staan houden en me afvragen waarom ze van die rare reacties gaf... Bleek het de zus te zijn van degene die ik zelf ken.
Acteurs in films ook licht herkenbaar, ik haal ook iedereen door elkaar.
Ik zie het trouwens juist niet als mensen een andere bril, kapsel of haarkleur hebben. Ik let juist weer absoluut niet op die dingen. Iemand kan echt een compleet ander kapsel hebben, maar pas als iemand het zegt valt het me op.
quote:Ik heb dus wel een officiele diagnose Asperger, en dit zal d'r vast wel onderdeel van zijn bij mij.Op zondag 9 maart 2008 23:02 schreef Strychnine het volgende:
@Re, nee, TS heeft geen Asperger. Wel eng veel kenmerken van Asperger maar aangezien ik er nooit op getest ben wil ik het ook zo houden dat ik het niet heb
[ Bericht 48% gewijzigd door Hildy op 11-03-2008 14:32:36 ]
quote:Het artikel wat ik erover heb gelezen, ging over een manOp dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
En die herkende zichzelf dus ook maar met moeite
quote:heOp dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Maar het lijkt me eerder andersom, autisme komt volgens mij vaker bij mannen voor dan bij vrouwen.
quote:Hierzo.Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Klinkt best bekent allemaal, hoewel het bij mij zo te zien lang niet zo erg is als bij TS. Het pas op het laatste moment of als het eigenlijk al te laat is herkennen van kenissen/vrienden gebeurt me aan een stuk door en hetzelfde geldt voor acteurs in films idd. Hoort het niet onthouden/herkennen/koppelen-aan-gezichten van namen hier dan ook bij? Of praat dit topic me nu een syndroom aan?
Maar ook erg vervelend voor jullie zeg!
Ik zou het (als ik een vriendin van jullie was) fijn vinden als ik het zou weten. Je kan er dan rekening mee houden en je misschien is lastige situaties een beetje helpen!
quote:Ik vind het nog veel raarder dat jij een favoriete weerman hebt.Op maandag 10 maart 2008 18:25 schreef Scootmobiel het volgende:
Herkenbaar inderdaad. Ik heb het zelf ook, gelukkig maar in een lichte vorm, en dacht ook altijd dat dat gewoon een eigenaardigheidje van m'n eigen brein was. Wel interessant om wat meer hierover te lezen.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
quote:Ehm, ja en neeOp woensdag 12 maart 2008 00:42 schreef Twinky het volgende:
Hebben jullie dan ook dat je kleine dingen niet ziet? Ik zie het bijv. echt niet als mijn vriend zich heeft geschoren (sikje bijgewerkt). Meestal vind ik wel dat hij er leuk uitziet, maar dat hij zich geschoren heeft kom ik pas na een paar uur achter... En als mensen een nieuwe bril hebben ofzo zie ik het ook meestal niet. Wel geknipt haar of ander kleurtje haar of geen make-up. Hmm, ook een beetje tegenstrijdig eigenlijk
Ik heb niet echt bewust een herkenningspunt aan mensen, als ik er over nadenk weet ik wel waaraan ik mensen herken (kapsel, haarkleur, bril, kin, manier van lopen, stem, stopwoordjes die ze gebruiken) maar als iemand iets aan z'n uiterlijk veranderd zal het me alleen opvallen als dat mijn herkenningspunt was. Toen mijn beste vriendin d'r haar had geknipt wist ik wel onmiddelijk dat er iets niet klopte, ik wist alleen niet wat. Het bleek haar haar te zijn (en een flink stuk ook) maar omdat haar haar niet mijn herkenningspunt is, lag mijn aandacht er ook niet bij. Toen een andere vriendin een nieuwe bril kreeg en een keer haar haar los had ipv op een staart heeft het wel even geduurd voor ik haar weer herkende zeg maar
omdat haar (opvallende) bril mijn 'herkenningspunt' was.Dus het ligt er een beetje aan of het me opvalt of niet
De enige die ik echt overal zal herkennen is denk ik mijn moeders vriend. Niet dat ik me nu zijn gezicht voor me kan halen, maar omdat hij een ont-zet-tend groot hoofd heeft
maar das wel lang geleden al, kende ze toen nog niet echt
wist trouwes ook nooit dat bassie en vlugge japie een en dezelfde waren
maarja, jij hebt het wel een stuk erger, das klote, misschien wel te trainen?
[ Bericht 16% gewijzigd door Mordreth op 23-06-2009 11:02:53 ]
quote:Het kwam voor bij een patient van Oliver Sacks, lees anders het stukje uit: "De man die zijn vrouw voor een hoed hield".Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Verbal heeft hierover ooit een topic geopend wat voor mij zo herkenbaar was en ik heb het toen zitten lezen zonder te reageren vandaar dat ik het topic helaas niet meer kan vinden.
Het dagelijks leven is voor mij net alsof ik in Hong Kong rond banjer. Hier en daar een opvallende verschijning wat je wel opvalt maar de meeste mensen lijken in mijn ogen op elkaar.
Wel is het zo dat ik mensen meestal wel herken in een zelfde omgeving, lees bv collega's.
Tweede natuur truukjes van mij zijn:
In openbare gelegenheden niet iedereen aankijken die je passeert. Bv. bij winkelen, richt je ogen op etalages of winkelschappen.
Mensen die je wel aankijkt doe dat altijd vriendelijk en beleefd. Wanneer iemand jou herkent en jij die gene niet. Dan laat je die persoon praten en gewoon zeggen van 'goh, ik herkende je even helemaal niet'. Het gaat hier toch wel om social talk dus laat een ander praten, de evt. vragen kun je met een schoon geweten beantwoorden.
. Wel je partner, baas (handig!) en mensen die je dierbaar zijn terloops inlichten. Maar maak er voor jezelf geen issue van. Iemand die je in tl belichting leert kennen ziet er in de kroeg onherkenbaar uit. Ik denk dat er meer mensen zijn die weleens wat in de kroeg opgepikt hebben wat er 's ochtends in het nest ook efkes heul anders uitzag dan de avond ervoor.
. Enfin, ik werk tussen honderden mannen met een witte helm, veiligheidsbril en ook allemaal een blauwe jas en die groet ik allemaal even vriendelijk zonder te weten wie nou eik wie is. Terwijl wanneer ik ze in eigen kleding op het werk herken schijn ik ietwat bitchy te zijn. Dus zouden maar meer mensen zo'n gebrek hebben want wat zouden mensen vriendelijkheid naar elkaar uitstralen zeg.
.Ik loop mijn eigen kind wel eens voorbij en ben er ook weleens van overtuigd geweest dat een wildvreemde man mijn partner was en dan heb ik het nog niet eens zo erg als jij, TS. Echt, maak er voor jezelf geen issue van. Je hebt het volgens eigen schrijven al zo lang en je noemde het een gekkigheidje van jezelf, hou het ook zo. Niet dat het nu een naam heeft en dat het spontaan een uitvergroot probleem voor je gaat worden.
quote:Nou ik (man) heb er ook erg last van!Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Bij films haal ik binnen no-time alle mensen door elkaar en ik let heel erg op het haar van iemand. Maarja komt regelmatig voor dat ik iemand aanspreek die ik denk te kennen vanwege het haar en dan blijkt het een onbekende te zijn..
Het ergste was toen ik bij een (grote) studentenvereniging zat, op een dag zat ik in de kroeg te kletsen met een bepaald persoon. Na ongeveer 10 minuten pakte hij de microfoon en begon voor 100 man te praten?? Ik stond echt te kijken van wat gebeurd hier nou weer
. Bleek dat hij de voorzitter was.... . Gelukkig had ie niet door dat ik hem niet herkende . 
[ Bericht 5% gewijzigd door Sport_Life op 15-03-2008 00:38:36 ]
quote:dat had ik ook! heeft weken geduurd voordat ik dat doorhad. Hij moet ook niet ineens caravans gaan opblazen, dan is het niet logisch meerOp zaterdag 15 maart 2008 10:51 schreef _Arual_ het volgende:
Zo kijk in nu op vrijdagavond al een aantal maanden naar Top Gear, gevolgd door Brainiac. Ik kwam er gisteren dus pas achter dat dat menneke van Top Gear de presentator is van Brainiac. Had gisteren de overgang van het ene naar het andere programma gemist, en ik hoorde nog steeds dezelfde stem, dus ik snapte er even helemaal niets meer van.
. Ik vrees dat ik er ook wel ergens last van heb. Bekenden op straat recht aankijken en weer weg kijken omdat je de link niet legt tussen diegene en de persoon ofzo. Gelukkig herken ik mezelf wel in de spiegel, maar op film is dat weer een stuk moeilijker.. heel weird allemaal Gisteren was ik op m'n werk (gehandicaptenwoongroep, waar dus veel mensen komen, collega's die je weinig ziet, vrijwilligers, ouders enz.). Ik werk daar nog niet zo heel lang, maar gisteren stond er dus een vrouw in de keuken. "Hallo!" En ik zo van "Hooi!"
Dus ik aan mijn collega op kantoor: "Wie is die vrouw?"
En toen ze vertelde wie het was besefte ik dat ik die vrouw al zeker vier keer had gezien in de afgelopen twee maanden.
Mensen die ik goed ken kunnen hun haar anders hebben, of een andere bril ophebben, ik heb niks door. Dat kun je nog wegwuiven als desinteresse, maar ik vind het ook altijd erg lastig om mensen te herkennen als ik ze één keer gezien heb. Meestal zeg ik dan maar niks en wacht af of ze naar mij toekomen. En regelmatig begint iemand een superenthousiast verhaal te houden tegen me en probeer ik maar mee te kletsen tot ik uit het verhaal kan afleiden waar ik ze van ken. Het was een ramp als ik door het kleine durpke liep waar ik ben opgegroeid, en iemand me goedendag zei. Geen idee wie het was.
Mensen herkennen in hun context, ook herkenbaar. Ik heb in de thuiszorg gewerkt en ben jaren bij iemand thuis gekomen. Kom ik opeens een 'wildvreemde' tegen in de stad die na 5 minuten echt wel merkte dat het kwartje totaal niet valt bij mij.
Ik probeer te onthouden wie wie is aan opvallende kenmerken: haar, bril, stem. Maar het werkt dus niet altijd.
Ik heb het niet in zo'n erge mate dat ik mijn collega's, vrienden, familie en huisdieren niet herken, al heb ik soms wel een paar ontmoetingen nodig om mensen direct te plaatsen. Met het schakelen van bekende personen tussen verschillende films/series heb ik soms wel moeite.
For the record: ik ben vrouw.
Wanneer ik mensen die ik normaal direct zou herkennen op straat tegenkom, ben ik meestal net te laat met dat op te merken (het gezicht uit de massa te herkennen), en ik krijg dan ook regelmatig een verontwaardigd "Waarom zwaaide je nou niet?!"
Ik heb vaak dat er een wildvreemde tegen me begint te praten, die ik toch absoluut zou moeten kennen, en al vaker heb ontmoet (buren zijn een ramp bijvoorbeeld). Mensen moeten zich regelmatig een keer of drie aan mij voorstellen, wil ik onthouden wie het is. Nou heb ik er geen moeite mee te vragen wie die persoon nou eigenlijk is, maar echt aardig komt dat niet over.
De meeste films moet ik ook meerdere keren zien, wil ik alles doorhebben.
Dat van Top Gear en Brainiac valt me eigenlijk nu pas op.
Daarentegen faal ik wel enorm met het onthouden van dingen/zaken die niet direct gerelateerd zijn aan een visueel gegeven, zoals feitjes/namen die je leest of voorbij hoort komen in een film. In films of documentaires herriner ik me dan vaak wel de scenes, maar nooit wat voor naampje daarbij hoort.....
Zoveel mensen hebben er last van? Ik ook, niet zo erg als ik hier sommige verhalen zie maar ik dacht inderdaad ook dat het gewoon iets stoms was van mij. Acteurs, presentators ik weet nooit wie ze zijn, dan kijk ik een film met bijvoorbeeld m'n vriend en dan is het bijvoorbeeld: "is dat niet die en die?" Nou, geen idee!
Ook mensen die ik niet echt goed ken (Vrienden/familie herken ik wel), als ik iemand zie dan herken ik hem/haar de volgende keer niet meer. (Tenzij die gene dezelfde kleren aan heeft of een heel apart iemand is, opvallende dingen dus) Ik kan ook niet opnoemen wat voor kleur ogen mijn vriend heeft, kleur haren van mensen weet ik ook nooit. "jij bent toch ook blond?" blijkt diegene donkerbruine haren te hebben ofzo..
ALs ik mensen moet omschrijven kom ik niet verder dan de kleren en rare/opvallende dingen.
Ik probeer wel eens te oefenen door als ik iemand zie diegene in gedachten heel goed te beschrijven echt op de details te letten en ze echt op te noemen.
Soms is dit heel vervelend, als mensen jou herkennen en dat jij dan echt denkt van euuuh ja, ken ik jou?
Herkenning.Ik herken mensen niet aan hun gezicht, ik herken ze aan de omgeving, hun kleding, kapsel, stem e.a.
Mensen die ik nog niet zo goed ken en die vervolgens constant van kledingstijl verwisselen of tig verschillende jassen hebben (of iets anders) herken ik nauwelijk.
Het schijnt in de familie te zitten. Mijn bloedeigen moeder herkende mij laatst niet omdat ik een andere jas aanhad en zij me op een ongewone plek ontmoette.
quote:Dat heb ik ook, maar bij mij is het zelf een kwestie weken/dagen of zelfs uren.Op dinsdag 11 maart 2008 09:31 schreef Rechterbal het volgende:
[..]
Beste tip uit het topic.
En ik heb het ook, maar dan met namen.
Langer als 2-3 maanden niet gezien? Was je naam nog eens?
Gelukkig alleen bij mensen waar het me geen reet boeit hoe ze over me denken, maar kan me voorstellen dat dat van jou/jullie stukken lastiger is.
Ik moet soms zelfs denken om me de naam van mijn familie (die ik toch wel regelmatig zie) te herinneren.
Maar toen ging ik het checken op internet en toen bleek het Gandalf te zijn.
Bijna goed.
quote:Wordt lastig als jouw moeder ook net iets anders aan heeft ofzo. Lopen jullie elkaar straal voorbij. Een persoon die jullie beide kent kan dan wel eens denken dat jullie knallende ruzie hebben ofzo...Op zondag 23 maart 2008 21:56 schreef Deliah het volgende:
Ik herken mensen niet aan hun gezicht, ik herken ze aan de omgeving, hun kleding, kapsel, stem e.a.
Mensen die ik nog niet zo goed ken en die vervolgens constant van kledingstijl verwisselen of tig verschillende jassen hebben (of iets anders) herken ik nauwelijk.
Het schijnt in de familie te zitten. Mijn bloedeigen moeder herkende mij laatst niet omdat ik een andere jas aanhad en zij me op een ongewone plek ontmoette.
Zaterdag in de supermarkt:
'Hee Cat, hoe is het nog met jou?'
Ik: 'Prima, prima, en hoe is het met jou?''Hartstikke goed, wat leuk je weer eens te zien!'
Ik:
'Ja, inderdaad zeg, da's lang geleden!' (hengeltje uitwerpen, in hoop op reactie)'Inderdaad!' (Damn, geen timeframe!)
* een minuutje bladibla en zo *
'Hee, ik moet er vandoor, de groeten!'
Ik:
'Okee, dahaaag!' en inwendig 
Nog steeds geen idee wie dat was.
Ik heb het zelf ook behoorlijk. In mijn werk kom ik dagelijks dezelfde mensen tegen (pakweg 300 mensen), en van slechts een klein deel kan ik de naam onthouden, maar ik haal ook heel erg snel mensen met globaal dezelfde uiterlijke kenmerken door elkaar.
Ik kijk vaak naar de kledingstijl, het haar, eventueel de make-up en de stem en dat soort dingen, maar van gezichten moet ik het echt niet hebben, tenzij iemand echt een zeer opvallende gezichtsbouw heeft.
Als iemand zijn/haar kapsel (en evt haarkleur) aanpast en evt ook andere kleding draagt, heb ik al weer de grootste moeite om die persoon te herkennen.
In onderzoeken die naar dit probleem zijn gedaan, is naar voren gekomen dat "normale" mensen eerst naar de ogen kijken om iemand te herkennen, dan de neus en dan de mond. Mensen die moeite hebben met gezichten te herkennen, vliegen met hun ogen over het hele gezicht heen om iets herkenbaars te proberen te vinden. Ik herken mezelf aardig in dat laatste.
Dit probleem heeft al tot aardig wat lastige / vervelende situaties geleid.
In het wikipedia linkje geeft men diverse oorzaken op. Ik heb er mijn hele leven al problemen mee gehad.
Reunies en zo ga ik niet naar toe, daar word ik echt heel ongelukkig van.
Het levert inderdaad hele vervelende situaties op. Men gaat er vanuit dat ik niet geinteresseerd ben in andere mensen, maar dat is het niet. Ik heb daar wel aan getwijfeld en me afgevraagd of het inderdaad geen desinteresse is, maar ik weet eigenlijk heel veel van iedereen. Ik onthou verhalen die me verteld zijn en hier op het forum herken ik iedereen moeiteloos aan zijn icon of zijn onderschrift. Alleen de gezichten leveren echt grote problemen op.
quote:Er is ook een theorie dat gezichten herkennen een vaardigheid is dat aangeleerd moet worden en dat mensen met gezichtsblindheid te weinig stimulans kregen als baby waardoor ze deze vaardigheid niet aangeleerd hebben. Deze kinderen zouden te vaak alleen geweest zijn en weinig aangeraakt door hun moeder.bron
Ik ben na mijn geboorte afgestaan en heb anderhalf jaar in een weeshuisachtig iets gewoond. Dat zal waarschijnlijk de oorzaak zijn.
Wat scoren jullie op de test van de volkskrant ? Ik had 57% waar 80% het gemiddelde is en lager dan 65% een indicatie is voor problemen
quote:Ik had 51%.. :$ Ik vond 't echt heel moeilijk, helft van de tijd was het gokken. Wel grappig testje opzich.Op dinsdag 23 juni 2009 03:50 schreef tim2308 het volgende:
Sorry voor de topickick. Ik heb het ook in enige mate, soms herinner en/of herken ik zelfs de gasten (totaal) niet die ik een kwartier van te voren heb bediend. Erg vervelend als iemand wegloopt zonder te betalen kan ik je zeggen. Of als je ze even later buiten het werk tegenkomt.
[..]
Ik ben na mijn geboorte afgestaan en heb anderhalf jaar in een weeshuisachtig iets gewoond. Dat zal waarschijnlijk de oorzaak zijn.
Wat scoren jullie op de test van de volkskrant ? Ik had 57% waar 80% het gemiddelde is en lager dan 65% een indicatie is voor problemen
Een man van de Raad van Bestuur kwam voor de tweede keer bij ons langs. De eerste keer had hij een presentatie gehouden die ik had bijgewoond. De tweede keer was ik door de secretaresse gewaarschuwd dat ie weer zou komen (ze weten het inmiddels hoor). Dus de beste man komt binnen, zegt wie hij is en ik raak met hem aan de praat. Samenvatting:
'Uw gezicht herinner ik me niet meer, maar uw presentatie van de vorige keer wel want <insert complimenten>,
Man onderbreekt me vrijwel direct.
'Wat betreft sommige gezichten mejuffrouw, zou ik toch iets meer moeite doen om ze wél te onthouden.'
En stampvoetend liep ie weg.
quote:Wat een eikel!Op dinsdag 23 juni 2009 09:09 schreef _Arual_ het volgende:
Ik heb tegenwoordig dus een baan waarbij ik o.a. aan de receptie zit. Leuk voor iemand die géén gezichten herkent. En dan krijg je dus dit soort dingen:
Een man van de Raad van Bestuur kwam voor de tweede keer bij ons langs. De eerste keer had hij een presentatie gehouden die ik had bijgewoond. De tweede keer was ik door de secretaresse gewaarschuwd dat ie weer zou komen (ze weten het inmiddels hoor). Dus de beste man komt binnen, zegt wie hij is en ik raak met hem aan de praat. Samenvatting:
'Uw gezicht herinner ik me niet meer, maar uw presentatie van de vorige keer wel want <insert complimenten>,
Man onderbreekt me vrijwel direct.
'Wat betreft sommige gezichten mejuffrouw, zou ik toch iets meer moeite doen om ze wél te onthouden.'
En stampvoetend liep ie weg.
quote:Nou, anderzijds is het minste wat je van een receptioniste kunt verwachten, toch wel dat ze mensen herkent.
Zeker bepaalde belangrijke figuren.Ik houd van uitdaging.
quote:58% hier. Maar op het einde was ik de test wel zat. En die gespikkelde gezichten daar kon ik helemaal geen chocola van maken.Op dinsdag 23 juni 2009 08:40 schreef Reflectionne het volgende:
[..]
Ik had 51%.. :$ Ik vond 't echt heel moeilijk, helft van de tijd was het gokken. Wel grappig testje opzich.
quote:Dat moet ook wel, als je met je 'handicap' zo'n functie hebt.Op dinsdag 23 juni 2009 09:24 schreef _Arual_ het volgende:
[..]
Nou, anderzijds is het minste wat je van een receptioniste kunt verwachten, toch wel dat ze mensen herkent.
Ik houd van uitdaging.
Ik vind het maar egotripperijvan die RvB man. Hij moet op meer manieren een indruk achter kunnen laten dan alleen mijn zijn kop. En da's hem bij jou blijkbaar nog niet gelukt.
quote:Hij hád indruk gemaakt, ik was hem juist aan het complimenteren met zijn presentatie van de keer daarvoor. Die kon ik nog zo samenvatten - dat soort dingen kan ik dan weer wel. Maar ja, toen onderbrak ie me dus.Op dinsdag 23 juni 2009 09:27 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Dat moet ook wel, als je met je 'handicap' zo'n functie hebt.
Ik vind het maar egotripperijvan die RvB man. Hij moet op meer manieren een indruk achter kunnen laten dan alleen mijn zijn kop. En da's hem bij jou blijkbaar nog niet gelukt.
quote:Deels. Ik ben bitter slecht in het onthouden van namen en gezichten. Dat levert mij geen problemen op bij films of met huisdieren, maar iemand kan mij aanspreken op straat en mij blijkbaar behoorlijk kennen, ook vragen naar mijn vrouw en dan ook nog dingen weten, en dat ik echt geen fucking idee heb wie het is.Op zondag 9 maart 2008 19:29 schreef Strychnine het volgende:
Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Zijn er tips & tricks om gezichten beter te kunnnen herkennen?
Geen idee waarom of hoe dat komt, want ik heb juist een knettergoed geheugen voor veel dingen, maar gezichten en namen.... neuh.
V.
Zegt een andere moeder * kijk daar komt die van jou aan * en jij ziet 't dan niet en loopt naar het verkeerde groepje kinderen. 
De laatste jaren lijkt er verbetering in ter zitten, ik herken herhaaldelijk mensen en ben daar dan apetrots op
Telefoonummers onthouden gaat mij goed af maar onthouden of iemand een bril draagt lukt meestal niet zo best.
quote:Maar ja, da's dan ook niet zo handig van jou om te openen met dat je je zijn gezicht niet kon herinneren.Op dinsdag 23 juni 2009 09:28 schreef _Arual_ het volgende:
[..]
Hij hád indruk gemaakt, ik was hem juist aan het complimenteren met zijn presentatie van de keer daarvoor. Die kon ik nog zo samenvatten - dat soort dingen kan ik dan weer wel. Maar ja, toen onderbrak ie me dus.
quote:Dit was wel een kort-door-de-bochtsamenvatting.Op dinsdag 23 juni 2009 09:46 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Maar ja, da's dan ook niet zo handig van jou om te openen met dat je je zijn gezicht niet kon herinneren.
In feite kwam hij met een collega binnen en verwisselde ik hun namen, die ik allebei in mijn agenda had gezet. Dus toen zei hij iets in de trant van 'Heb je me niet herkend? De vorige keer zat jij hier toch ook?'
Zo kwamen we min of meer op dit gesprek uit.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Prosopagnosie (had even zo snel niet een betere link
)Kort samengevat heeft een bepaald gebiedje in de hersenen specifiek problemen met het herkennen van gezichten, en niet zozeer van andere dingen. Het kan dus goed dat je je dat nu pas realiseert, omdat je nooit anders gewend bent geweest. Mensen herken je namelijk ook makkelijk aan stemmen, kleren, geur enz.
Als ik het zo lees functioneer je voor de rest prima (nou ja, die films dan), toch kunnen neuropsychologen je mogelijk wel helpen/adviseren hoe hiermee om te gaan.
quote:Van de 72 gezichten heb je er 71 goed onthouden.
Dit komt neer op een percentage van 99%.
nu de namen nog
Ik ken de ooms en tantes van mijn man nog niet eens bij naam en die ken ik al 6 jaar
En ik probeer het wél
quote:Ik was enig kind, daarbij geen, neefjes, nichtjes, etc.Op woensdag 24 juni 2009 13:08 schreef tim2308 het volgende:
Wat ik me nu afvraag: is er bij jullie ook sprake van dat jullie in de eerste twee jaar van jullie leven weinig mensen zagen? Ik ben natuurlijk wel extreem (kindertehuis gedurende twee jaar na geboorte) maar hoe zit het met jullie?
En ik had oogklachten. Door het ontbreken van een aantal oogspieren kon ik alleen rechtuit kijken. Ik heb bij bepaalde dingen het gevoel dat er iets niet klopt... Zo heb ik totaal geen balgevoel. Spring aan de kant als iets vijf meter bij me vandaan gebeurt, maar kan rustig toekijken terwijl ik een bal snoeihard in mijn gezicht krijg... borden die ik in een keukenkast wil zetten, smijt ik bij het optillen tegen de onderkant van het kastje aan. Ik zie het niet of zo. Jahaaaaren over gedaan voordat ik kon fietsen, ik reed overal tegenaan, terwijl ik die objecten heus wel zag. Mijn rijbewijs heb ik behaald, maar ik durf niet te rijden, ook omdat ik het gevoel heb dat ik dingen niet in kan schatten. En het herkennen van mensen dus...
Technisch zijn mijn ogen nu in orde, maar het is net of mijn hersenen niet snappen wat ze met specifieke info moeten doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Arual_ op 24-06-2009 13:41:15 ]
Als kind heb ik genoeg andere mensen gezien, broertje, redelijk grote familie, dagje creche etc.
Maar ik heb wel een ooghandicap: met één oog zie ik bijna niets. Een paar keer aan geopereerd als kind dus ook in het ziekenhuis heb ik veel mensen gezien.
Maar wellicht dat ik daardoor gezichten anders 'scan' en de herkenning daarom zo moeilijk is? Fietsen en autorijden gaat gelukkig wel probleemloos.
quote:Same here.. :p
Ik kan ze alleen niet onthouden
quote:Dit denk ik ook. Ik heb onlangs een interview gelezen met iemand die dit heeft, en ze vond het verschrikkelijk omdat ze soms niet eens haar eigen vriend kon herkennen. En als iemand in de stad 'hoi' zei keek ze altijd heel verbaasd, niet wetend wie het was. Pas in een gesprek kwam ze erachter. Kan heel erg vervelend zijn, ga er dus eens over praten met je huisarts!Op dinsdag 23 juni 2009 10:49 schreef Nozomi het volgende:
TS, ik studeer klinische psychologie en ook klinische neuropsychologie en wat jij beschrijft hoort daar zeker onder.. Bij klinische neuropsychologie (functies van hersengebieden) komt 'prosopagnosie' weleens ter sprake, oftewel het 'onvermorgen/beperkt vermogen gezichten te herkennen'. Dat zou jij inderdaad weleens kunnen hebben, kijk eens naar de volgende link:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Prosopagnosie (had even zo snel niet een betere link
Kort samengevat heeft een bepaald gebiedje in de hersenen specifiek problemen met het herkennen van gezichten, en niet zozeer van andere dingen. Het kan dus goed dat je je dat nu pas realiseert, omdat je nooit anders gewend bent geweest. Mensen herken je namelijk ook makkelijk aan stemmen, kleren, geur enz.
Als ik het zo lees functioneer je voor de rest prima (nou ja, die films dan), toch kunnen neuropsychologen je mogelijk wel helpen/adviseren hoe hiermee om te gaan.
quote:Ik ben inderdaad in de eerste twee jaar van mijn leven veel alleen geweest. Mijn moeder lag heel lang in het ziekenhuis en ons gezin werd opgevangen door een gezinsverzorgster. Ik was een makkelijk kind, dus de gezinsverzorgster zette mij 's ochtends in de box en daar kwam ik de rest van de dag niet meer uit. Zo had zij haar handen vrij voor mijn oudere broer en zus. Toen mijn moeder weer thuis kwam toen ik 2 jaar was, kon ik nog niet praten of lopen. Het eerste wat mijn moeder gedaan heeft is de box eruit gooien en daarna kwam het snel goed, maar het is wel opvallend inderdaad dat dit genoemd wordt als mogelijke oorzaak voor mijn slechte gezichtsherkenning.Op woensdag 24 juni 2009 13:08 schreef tim2308 het volgende:
Wat ik me nu afvraag: is er bij jullie ook sprake van dat jullie in de eerste twee jaar van jullie leven weinig mensen zagen? Ik ben natuurlijk wel extreem (kindertehuis gedurende twee jaar na geboorte) maar hoe zit het met jullie?
quote:Op woensdag 24 juni 2009 13:08 schreef tim2308 het volgende:
Wat ik me nu afvraag: is er bij jullie ook sprake van dat jullie in de eerste twee jaar van jullie leven weinig mensen zagen? Ik ben natuurlijk wel extreem (kindertehuis gedurende twee jaar na geboorte) maar hoe zit het met jullie?
Bij mij schat ik voornamelijk twee mensen en naar in totaal vier 'vertrouwde' gezichten. Maar ik denk niet dat je het in die hoek kunt zoeken want een jeugd kan ook een groot feest met talloze onbekenden zijn. Heb je in een kindertehuis juist niet meer te maken met verschillende gezichten, vraag ik me nu af?
Mensen overal kunnen herkennen is in mijn beleving iets anders dan het kunnen herkennen van emoties.
Ik ben bv. juist zeer goed in staat om emoties van een gezicht af te lezen.
Ik heb het topic even vluchtig doorgelezen, maar het percentage mensen hier die de klacht herkent is wel érg groot. Er is een verschil tussen mensen die totaal geen gezichten kunnen onthouden (dus ook die van je partner, ouders en vrienden) en vage bekenden die je een paar keer hebt gesproken (en niet erg goed kent).
quote:Niet als je alleen maar in een ledikantje ligt. (te vergelijken met het eerdere verhaal van de boxOp donderdag 25 juni 2009 01:39 schreef Stali het volgende:
[..]
Bij mij schat ik voornamelijk twee mensen en naar in totaal vier 'vertrouwde' gezichten. Maar ik denk niet dat je het in die hoek kunt zoeken want een jeugd kan ook een groot feest met talloze onbekenden zijn. Heb je in een kindertehuis juist niet meer te maken met verschillende gezichten, vraag ik me nu af?
Maar ik heb net die test gedaan van de Volkskrant en dat viel me toch even vies tegen
Gemiddelde voor mijn leeftijd en geslacht is 84%!! Ik score 63% Had niet eens het idee dat ik het nou zo slecht had gemaakt....quote:Lol herkenbaar, koste mij ongeveer een half uur voor ik door had dat het uberthaubt 2 verschillende personages ware. Snapte er echt niks van in het begin.Op zondag 9 maart 2008 23:02 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
In the Departed kon ik Leonardo DiCaprio en Matt Demon echt niet uit elkaar houden.. Dus snapte uiteraard helemaal niks van de film. Ik vraag dan ook de hele tijd. O is dit de goeie. Zijn dit de slechte? Oja oja!
Autisme he... gelukkig zijn er ook dingen waar ik wel heel goed in ben.
Gezichten herkennen heb ik nooit echt gekund.
Succes!
) iets van het tegenovergestelde, ik herken gezichten meestal heel erg snel, niet dat mijn ogen zo goed zijn maar dat ik gewoon de meeste details van de gezichten van voor mij bekende mensen goed weet te plaatsen. Hetzelfde met films waar sommige acteurs een ander uiterlijk krijgen aangemeten, daar zie ik vrijwel altijid direct wie het is, mits ik uiteraard de acteur daarvoor al kende.Ook even die test gedaan:
quote:Van de 72 gezichten heb je er 70 goed onthouden.
Dit komt neer op een percentage van 97%.
Wat ik niet helemaal begrijp is dat jullie blijkbaar geen houvast hebben aan stemmen. Ons oor/brein is ontzettend gevoelig voor de kleine verschillen in stemkleur en uitspraak, en dat lijkt me een extra houvast voor het herkennen van mensen. Het voorbeeld dat eerder werd gegeven over de presentator van Top Gear en Braniac (waarbij men niet wist dat het om dezelfde persoon ging) snap ik dus niet helemaal, alhoewel het voor Engelse stemmen misschien lastiger is om personen te herkennen, omdat we daar als Nederlanders wat minder vat op hebben.
Dit komt neer op een percentage van 86%.
Ten opzichte van vorige testresultaten heb je het beter gedaan. Het gemiddelde uit 40755 voorgaande onderzoeken is 81%.
Hieronder staat het volledige overzicht gegroepeerd per leeftijdscategorie.
Leeftijdscategorie % correct onthouden gezichten
Mannen Vrouwen
< 25 78 80
25-35 83 84
35-45 82 84
45-55 80 83
> 55 76 80
Gemiddeld 80 82
In voorgaande tests (niet uitgevoerd door Hart en Ziel) herkende het gros van de testpersonen ongeveer 80% van de gezichten. Als je minder dan 65% van de gezichten herkend hebt, kan het zijn dat je problemen hebt met het herkennen van gezichten.
quote:Goeie KickOp donderdag 1 oktober 2009 15:02 schreef FANN het volgende:
Van de 72 gezichten heb je er 62 goed onthouden.
Dit komt neer op een percentage van 86%.
Ten opzichte van vorige testresultaten heb je het beter gedaan. Het gemiddelde uit 40755 voorgaande onderzoeken is 81%.
Hieronder staat het volledige overzicht gegroepeerd per leeftijdscategorie.
Leeftijdscategorie % correct onthouden gezichten
Mannen Vrouwen
< 25 78 80
25-35 83 84
35-45 82 84
45-55 80 83
> 55 76 80
Gemiddeld 80 82
In voorgaande tests (niet uitgevoerd door Hart en Ziel) herkende het gros van de testpersonen ongeveer 80% van de gezichten. Als je minder dan 65% van de gezichten herkend hebt, kan het zijn dat je problemen hebt met het herkennen van gezichten.
Ik heb er wel eens 1 keer wat van gezien op tv.
Een man die dat ook had, hij schilderde (onbekende) gezichten en andere dingen (als hobby).
Hij zei toen: "Als ik verliefd op een vrouw ben, is steeds haar gezicht in mijn gezichts-schilderingen terug te vinden".
Maar hij kon haar gezicht nooit direct voor zich halen.
Ik vond het echt apart.
ik kan ook nooit namen onthouden en gezichten al helemaal niet
gek genoeg als ik mensen eenmaal goed ken en aan hun gezicht denk, ontbreken altijd de tattoo's of piercings die ze hebben. Is wel heel vreemd, wat dat zijn best wel opvallende dingen
levert soms rare situaties op, omdat ik dan eerder heb gekletst met iemand die ik dan later niet herken achja
quote:Even citeren hoor
quote:Bedenk je of het nuttig is...
En dan zo'n sneue kick.
.ik heb hier zelf ook last van. Mensen herken ik prima aan hun stem, of als ze een gekke bril op hebben, maar als ik alleen naar de gezichten kijk zie ik gewoon geen verschil lijkt wel. Mensen waar ik echt veel me om ga herken ik wel sneller, maar soms kan ik ze in de stad gewoon aankijken en doorlopen, dan lijkt het totaal niet door te dringen dat het een bekende is
quote:Excuus.
[..]
Bedenk je of het nuttig is...
En dan zo'n sneue kick.
Wilde t later even door lezen en dus een tvp.
Best kut, want iedereen denkt dat ik een ongeinteresseerde aso ben. Maar wat jij hebt lijkt me wat ernstiger en afwijkender eigenlijk.
Dokter?
quote:Ik heb me ooit 4x voorgesteld (4 verschillende dagen) aan een mooie dame in een bar waar ik regelmatig kom. Kon ze niet bepaald waarderenOp zondag 10 januari 2010 10:23 schreef Fortune_Cookie het volgende:
Ik heb dat met namen. Op een nieuwe werkplek kost dit me soms gerust 4 a 5 maanden.
Best kut, want iedereen denkt dat ik een ongeinteresseerde aso ben. Maar wat jij hebt lijkt me wat ernstiger en afwijkender eigenlijk.
Dokter?
Afgelopen vrijdag nog: "Hey (mijn naam) alles goed jongen! Tijdje niet gezien! Alles goed met de kids enzo?"
Ik: "
"Ik kon me absoluut niet herinneren wie hij was of hoe hij heet. Bleek het iemand te zijn waar ik tot 2 jaar geleden af en toe mee uitging
quote:En zijn het ook haar kids toevallig?Op zondag 10 januari 2010 10:37 schreef FireFox1 het volgende:
[..]
Ik heb me ooit 4x voorgesteld (4 verschillende dagen) aan een mooie dame in een bar waar ik regelmatig kom. Kon ze niet bepaald waarderen
Afgelopen vrijdag nog: "Hey (mijn naam) alles goed jongen! Tijdje niet gezien! Alles goed met de kids enzo?"
Ik: "
Ik kon me absoluut niet herinneren wie hij was of hoe hij heet. Bleek het iemand te zijn waar ik tot 2 jaar geleden af en toe mee uitging
quote:Het is een hij
Het vreemde is dat mijn kinderen, familie en "vaste" vrienden wel weer uit duizenden herken. Mensen die ik niet regelmatig zie vergeet ik het gezicht + naam ervan. Vooral bij oud-klasgenoten.
Edit: Okee, laatste alinea 2x 1 letter over het hoofd gezien!
quote:Op zondag 10 januari 2010 11:21 schreef ToT het volgende:
Owww je had het dus over 2 verschillende personen!
Edit: Okee, laatste alinea 2x 1 letter over het hoofd gezien!
maar ik vraag me af of het 'moeilijk gezichten herkennen' zich voornamelijk voordoet in face-to-face situaties,
of is het met foto's van nieuwe mensen waar naam en/of titel onder staat al even lastig?
Ik kan me zo voorstellen dat degenen die die wel foto-gezichten kunnen leren maar niks opslaan na een ontmoeting , een contactprobleem hebben.
En dat contactprobleem wordt dan deels veroorzaakt door de onzekerheid en twijfel van de pro-dinges lijder ,
die zich afvraagt of hij hier alweer tekort schiet. Dat blokkeert natuurlijk enorm!
quote:Jouw geval klinkt we vrij extreem.Op zondag 9 maart 2008 19:29 schreef Strychnine het volgende:
Ik weet niet of dit echt bij 'psychologie' hoort, maar ok.
Ik ben ontzettend slecht in gezichten herkennen. De eerste keer dat ik me hier echt bewust van werd was op mijn veertiende, toen ik na jarenlang zeuren eindelijk een hondje kreeg. Ik kon me de kop van mijn hondje totaal niet voorstellen wanneer het beestje niet in de buurt was, en verder dan 'klein en wit' kwam ik niet met mijn beschrijving. Ik had een foto in mijn agenda, maar zelfs als ik naar die foto keek herkende ik mijn hondje er niet in. Het heeft maanden geduurd voor ik het koppie/lijf van mijn hondje voor me kon zien zonder dat zij (of een foto) in de buurt was.
Vrijwel dagelijks gebeurd het me wel dat mensen me aanspreken/herkennen, en dat ik ze echt niet herken. Pas ging ik met mijn moeder naar de markt, waar een meisje me heel enthousiast kwam begroeten, ze knuffelde me, etc.
Ik heb geen idee wie het was/is. Maar omdat het genant is om tegen iemand die jou kennelijk goed kent te zeggen dat je diegene niet herkent, lul ik er meestal maar een punt aan (leuk je weer te zien, hoe is het
Ook films kan ik vrij slecht volgen, puur omdat ik niet weet wie wie is. Ik ben niet dom, mijn IQ is boven gemiddeld, maar als je me ziet stuntelen bij een film of serie zou je zeggen dat ik zwakbegaafd ben
Ik hoef sowieso geen chinese films te kijken, dan haal ik zelfs mannen en vrouwen door elkaar, maar met 'gewone' films kost me ook erg veel moeite om in het verhaal te blijven, omdat ik me telkens afvraag wie nou de good en wie nou de bad guy is, het lijkt allemaal teveel op elkaar. Dit is zeer frustrerend, ik heb een flinke dvd collectie en ben gek op films, maar het kan me echt frusteren dat ik veel films een paar keer moet zien voordat ik het volledig begrijp, voordat ik mensen begin te herkennen.
Als ik tv kijk met een vriendin kan zij vaak alle acteurs zo opnoemen (kijk dat is die, en kijk dat is die!) maar ook al ken ik de namen, de gezichten kan ik gewoon niet herkennen.
Nu hoorde ik pas dat het een serieuze 'stoornis' is, dat er veel mensen zijn die niet goed zijn in gezichten herkennen. Ik dacht altijd dat het gewoon een gekkigheidje van mij was
Nu zag ik net een programma op National Geographic waar ze heel kort even aandacht besteedden aan mensen die geen gezichten konden herkennen. Het was echt een openbaring, die vrouw die geinterviewd werd deed echt precies hetzelfde als ik. Mensen herkennen aan hun bril, een knobbel op hun neus of een aparte oorbel. Ik herken mensen aan hun haar, bril, kleding (kleur) of manier van lopen. Maar vraag me niet wat de kleur is van de ogen van mijn opa, ik zou het je niet kunnen vertellen. Ik zou niet eens weten wat de kleur ogen van mijn moeder is, al kan ik haar wel goed visualiseren (gelukkig
Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Zijn er tips & tricks om gezichten beter te kunnnen herkennen?
Ik krijg er steeds meer last van, of ik word me er bewuster van op één of andere manier, maar ik vind het steeds vervelender om mensen niet te herkennen, en het maakt me ook ontzettend onzeker, als ik merk dat mensen naar me kijken begin ik me gelijk af te vragen of ik hun soms zou moeten herkennen of naar hun toe zou moeten gaan om hallo te zeggen, of dat ze gewoon naar me kijken omdat mijn haar raar zit of mijn een knoop van mijn jas niet goed dicht is of iets. Ik vind het echt heel vervelend
Klinkt als een neuropsychologisch probleem.
Ben je in het verleden op je hoofd gevallen? Of heb je een serieuze virus-ziekte gehad?
Maar al die mensen hier die het 'wel herkenbaar' vinden.
Bij veel mensen is het gewoon een gebrek aan interesse, word gewoon wat socialer.quote:Herkenbaar. En het is nog veel erger in Japan, want die Japanse namen bljiven helemaal niet hangen.Op zondag 10 januari 2010 10:23 schreef Fortune_Cookie het volgende:
Ik heb dat met namen. Op een nieuwe werkplek kost dit me soms gerust 4 a 5 maanden.
Best kut, want iedereen denkt dat ik een ongeinteresseerde aso ben. Maar wat jij hebt lijkt me wat ernstiger en afwijkender eigenlijk.
Dokter?
quote:Op dinsdag 12 januari 2010 12:05 schreef Ritmo het volgende:
Naar de huisarts voor een eventuele doorverwijzing kan nooit kwaad toch?
Maar al die mensen hier die het 'wel herkenbaar' vinden.
ach iedereen vergeet wel eens een gezicht.
Het schijnt in de leraren opleiding te zitten dat je als docent de eerste les zegt: ik ben heel slecht in gezichten onthouden.
ik heb het omgekeerde
Ik denk heel vaak mensen te herkennen, maar dan zijn ze het niet
quote:alle fouten in dat tweede deel. gegarandeerd.Resultaten Van de 72 gezichten heb je er 42 goed onthouden.
Dit komt neer op een percentage van 0%.
rare percentages trouwens
Ik zag net een foto van mezelf en dacht: verrek, ik dacht dat ik veel blonder was