R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
@de-priester, dat is geen stomme vraag hoor 
Ik ben hiervoor niet naar de huisarts of een therapeut geweest, maar ik loop al flink wat jaartjes in hulpverleningsland (al ben ik nu al een jaartje 'vrij') dus mocht het echt een belemmering worden (dat is het al wel, maar het is niet ondragelijk of zo
) zal ik het zeker wel aangeven.
Daarnaast heb ik volgens mij (al kan ik natuurlijk niet mezelf diagnosticeren) als ik al onder de noemer prosopagnosia val, niet een erge vorm ervan, bij mij gaat het niet zo ver dat ik mijn moeder straal voorbij loop
Het is vooral bij kennissen, films, etc. Het is wel aanwezig bij familie/vrienden, maar die herken ik aan genoeg andere dingen waardoor ik ze toch altijd wel zal herkennen, alleen duurt het soms wat langer dan normaal
Dus of ik echt iets aan onderzoeken bij kan dragen... Ik denk dat het daardoor niet ver genoeg ontwikkeld (gelukkig!) is bij mij. En voor mij zou een officiele diagnose er geen verandering in maken, naampjes van stoornissen doen me echt niets, zolang ik er maar niet te veel last van heb en er zo nodig bij geholpen kan worden
Maar, in dit geval is het dus niet zo dat ik het zo vervelend vind dat ik er een therapeut of arts mee 'lastig zou willen vallen'.
@Re, een tijdje terug zei iemand ook tegen me dat ik toch wel veel Asperger kenmerken had, en nu net heb ik even zitten lezen op Aspergers sites en wederom zie ik wel veel herkenningspunten, inderdaad ook het gezichten slecht kunnen herkennen, maar ik zie het nut er niet van in om me er op te laten testen oid, vooral omdat ik van die 'aspergerkenmerken' nou niet echt veel last heb, ik weet eigenlijk niet echt beter. Dus houd ik het er op dat ik geen (gediagnosticeerde) asperger heb
Ik ben hiervoor niet naar de huisarts of een therapeut geweest, maar ik loop al flink wat jaartjes in hulpverleningsland (al ben ik nu al een jaartje 'vrij') dus mocht het echt een belemmering worden (dat is het al wel, maar het is niet ondragelijk of zo
) zal ik het zeker wel aangeven.Daarnaast heb ik volgens mij (al kan ik natuurlijk niet mezelf diagnosticeren) als ik al onder de noemer prosopagnosia val, niet een erge vorm ervan, bij mij gaat het niet zo ver dat ik mijn moeder straal voorbij loop
Het is vooral bij kennissen, films, etc. Het is wel aanwezig bij familie/vrienden, maar die herken ik aan genoeg andere dingen waardoor ik ze toch altijd wel zal herkennen, alleen duurt het soms wat langer dan normaal
Dus of ik echt iets aan onderzoeken bij kan dragen... Ik denk dat het daardoor niet ver genoeg ontwikkeld (gelukkig!) is bij mij. En voor mij zou een officiele diagnose er geen verandering in maken, naampjes van stoornissen doen me echt niets, zolang ik er maar niet te veel last van heb en er zo nodig bij geholpen kan worden
Maar, in dit geval is het dus niet zo dat ik het zo vervelend vind dat ik er een therapeut of arts mee 'lastig zou willen vallen'.
@Re, een tijdje terug zei iemand ook tegen me dat ik toch wel veel Asperger kenmerken had, en nu net heb ik even zitten lezen op Aspergers sites en wederom zie ik wel veel herkenningspunten, inderdaad ook het gezichten slecht kunnen herkennen, maar ik zie het nut er niet van in om me er op te laten testen oid, vooral omdat ik van die 'aspergerkenmerken' nou niet echt veel last heb, ik weet eigenlijk niet echt beter. Dus houd ik het er op dat ik geen (gediagnosticeerde) asperger heb
Vivre
Er is zelfs een naam voor : Propagnosiaquote:Op zondag 9 maart 2008 23:15 schreef Re het volgende:
[..]
Ah, ok... ik moest er ff aan denken omdat het bij hen nogal eens voorkomt
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
spuit 11 ondertussenquote:Op maandag 10 maart 2008 00:33 schreef Inekris het volgende:
[..]
Er is zelfs een naam voor : Propagnosia
toen ik nog in de neurologie werkte hadden we ook een patiënt die het verworven had (door gezwellen)
hij vond dat alle gezichten op zo'n compositietekening leek van de politie
herkenbaar?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Voor mij is dit niet herkenbaar. Gezichten zien er gewoon uit als gezichten, alleen blijven ze niet hangen. Mensen met wie ik jaren op school heb gezeten kan ik nu straal voorbij lopen, ik herken ze niet.quote:Op maandag 10 maart 2008 03:06 schreef Godshand het volgende:
hij vond dat alle gezichten op zo'n compositietekening leek van de politie
herkenbaar?
Rare is dat ik mijn hondjes wel overal uit herken nu, toen ik mijn eerste hondje net had heeft het een tijd geduurd voor ik haar gezicht kon 'oproepen', maar als ik op het strand ben en er lopen 10 van die witte mormeltjes als de mijne, kan ik zonder probleem die 2 van mij aanwijzen, ook al zijn de verschillen tussen die honden maar miniem (allemaal klein en lang wit haar). Ook met mijn andere dieren heb ik dit (ratjes, papegaai, kat). Maar mijn verzorgpaardjes bijvoorbeeld zou ik me niet meer voor kunnen stellen, ik weet alleen dat de laatste een fries was, maar hoe hij er uit zag.... ja, zwart gok ik zo
Vivre
Herkenbaar inderdaad. Ik heb het zelf ook, gelukkig maar in een lichte vorm, en dacht ook altijd dat dat gewoon een eigenaardigheidje van m'n eigen brein was. Wel interessant om wat meer hierover te lezen.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
NEE tegen elke vorm van religieus fundamentalisme.
JA tegen mensenrechten, vrije individuele keuzes en gelijkwaardige behandeling.
JA tegen mensenrechten, vrije individuele keuzes en gelijkwaardige behandeling.
Beste tip uit het topic.quote:Op zondag 9 maart 2008 19:43 schreef katerwater het volgende:
[..]
De enige tip die ik kan geven is: zeg aan je vrienden en intimi dat je dit hebt, anders hebben ze een verkeerd beeld als je weer eens vraagt wie ze zijn.
En ik heb het ook, maar dan met namen.
Langer als 2-3 maanden niet gezien? Was je naam nog eens?
Gelukkig alleen bij mensen waar het me geen reet boeit hoe ze over me denken, maar kan me voorstellen dat dat van jou/jullie stukken lastiger is.
Death solves all problems: no man, no problem.
Gewoonlijk heb ik hier geen last van, behalve als ik behoorlijk wat gedronken heb. Het was vroeger altijd een hel om in een cafe mijn groep terug te vinden omdat ik ze niet herkende, iedereen leek op elkaar.
Mijn oplossing: ben zo goed als gestopt met drinken.
Mijn oplossing: ben zo goed als gestopt met drinken.
Bij mij is het zo dat ik iemand echt een aantal keer gezien moet hebben voor ik hem/haar echt ga herkennen.
En dan nog kan het soms fout gaan.
Een klasgenoot van het HBO die ik al jaren kende zien zitten en denken 'is dat haar nou of niet?', terwijl het dus iemand bleek te zijn die op haar leek.
Met iemand een heel gesprek staan houden en me afvragen waarom ze van die rare reacties gaf... Bleek het de zus te zijn van degene die ik zelf ken.
Acteurs in films ook licht herkenbaar, ik haal ook iedereen door elkaar.
Ik zie het trouwens juist niet als mensen een andere bril, kapsel of haarkleur hebben. Ik let juist weer absoluut niet op die dingen. Iemand kan echt een compleet ander kapsel hebben, maar pas als iemand het zegt valt het me op.
En dan nog kan het soms fout gaan.
Een klasgenoot van het HBO die ik al jaren kende zien zitten en denken 'is dat haar nou of niet?', terwijl het dus iemand bleek te zijn die op haar leek.
Met iemand een heel gesprek staan houden en me afvragen waarom ze van die rare reacties gaf... Bleek het de zus te zijn van degene die ik zelf ken.
Acteurs in films ook licht herkenbaar, ik haal ook iedereen door elkaar.
Ik zie het trouwens juist niet als mensen een andere bril, kapsel of haarkleur hebben. Ik let juist weer absoluut niet op die dingen. Iemand kan echt een compleet ander kapsel hebben, maar pas als iemand het zegt valt het me op.
Ja, die met de ballen in de bek.
TVP, ik heb hier ook wel last van. Niet zo erg als de TS, maar als ik iemand buiten de "context" zie waarin ik diegene ken of als iemand die ik erg goed ken d'r wat anders uitziet dan gebruikelijk dan wil 't nog wel eens verkeerd gaan. Ik let dan weer goed op 't stemgeluid of intonatie van diegene, dus dan weet ik snel weer wie 't is. Maar lastig is 't wel.
[ Bericht 48% gewijzigd door Hildy op 11-03-2008 14:32:36 ]
Ik heb dus wel een officiele diagnose Asperger, en dit zal d'r vast wel onderdeel van zijn bij mij.quote:Op zondag 9 maart 2008 23:02 schreef Strychnine het volgende:
@Re, nee, TS heeft geen Asperger. Wel eng veel kenmerken van Asperger maar aangezien ik er nooit op getest ben wil ik het ook zo houden dat ik het niet heb
[ Bericht 48% gewijzigd door Hildy op 11-03-2008 14:32:36 ]
"That's the thing about the truth. It'll set you free, but first it'll really piss you off!"
Ik heb het alleen met onthouden van gezichten ook. Met films kijken heb ik ook wel eens moeite : "die was toch die? of was dat toch die andere?" Verder in het dagelijks leven geen problemen mee gelukkig. Wel een raar fenomeen.
And the druids turn to stone...
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
"I intend to live forever. So far, so good."
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
Het artikel wat ik erover heb gelezen, ging over een manquote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
En die herkende zichzelf dus ook maar met moeite
hequote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Maar het lijkt me eerder andersom, autisme komt volgens mij vaker bij mannen voor dan bij vrouwen.
Hierzo.quote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Klinkt best bekent allemaal, hoewel het bij mij zo te zien lang niet zo erg is als bij TS. Het pas op het laatste moment of als het eigenlijk al te laat is herkennen van kenissen/vrienden gebeurt me aan een stuk door en hetzelfde geldt voor acteurs in films idd. Hoort het niet onthouden/herkennen/koppelen-aan-gezichten van namen hier dan ook bij? Of praat dit topic me nu een syndroom aan?
Jeetje ik had hier nog nooit van gehoord, wat fascinerend!
Maar ook erg vervelend voor jullie zeg!
Ik zou het (als ik een vriendin van jullie was) fijn vinden als ik het zou weten. Je kan er dan rekening mee houden en je misschien is lastige situaties een beetje helpen!
Maar ook erg vervelend voor jullie zeg!
Ik zou het (als ik een vriendin van jullie was) fijn vinden als ik het zou weten. Je kan er dan rekening mee houden en je misschien is lastige situaties een beetje helpen!
Ik vind het nog veel raarder dat jij een favoriete weerman hebt.quote:Op maandag 10 maart 2008 18:25 schreef Scootmobiel het volgende:
Herkenbaar inderdaad. Ik heb het zelf ook, gelukkig maar in een lichte vorm, en dacht ook altijd dat dat gewoon een eigenaardigheidje van m'n eigen brein was. Wel interessant om wat meer hierover te lezen.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
Ten percent faster with a sturdier frame
Hebben jullie dan ook dat je kleine dingen niet ziet? Ik zie het bijv. echt niet als mijn vriend zich heeft geschoren (sikje bijgewerkt). Meestal vind ik wel dat hij er leuk uitziet, maar dat hij zich geschoren heeft kom ik pas na een paar uur achter... En als mensen een nieuwe bril hebben ofzo zie ik het ook meestal niet. Wel geknipt haar of ander kleurtje haar of geen make-up. Hmm, ook een beetje tegenstrijdig eigenlijk
Ehm, ja en neequote:Op woensdag 12 maart 2008 00:42 schreef Twinky het volgende:
Hebben jullie dan ook dat je kleine dingen niet ziet? Ik zie het bijv. echt niet als mijn vriend zich heeft geschoren (sikje bijgewerkt). Meestal vind ik wel dat hij er leuk uitziet, maar dat hij zich geschoren heeft kom ik pas na een paar uur achter... En als mensen een nieuwe bril hebben ofzo zie ik het ook meestal niet. Wel geknipt haar of ander kleurtje haar of geen make-up. Hmm, ook een beetje tegenstrijdig eigenlijk
Ik heb niet echt bewust een herkenningspunt aan mensen, als ik er over nadenk weet ik wel waaraan ik mensen herken (kapsel, haarkleur, bril, kin, manier van lopen, stem, stopwoordjes die ze gebruiken) maar als iemand iets aan z'n uiterlijk veranderd zal het me alleen opvallen als dat mijn herkenningspunt was. Toen mijn beste vriendin d'r haar had geknipt wist ik wel onmiddelijk dat er iets niet klopte, ik wist alleen niet wat. Het bleek haar haar te zijn (en een flink stuk ook) maar omdat haar haar niet mijn herkenningspunt is, lag mijn aandacht er ook niet bij. Toen een andere vriendin een nieuwe bril kreeg en een keer haar haar los had ipv op een staart heeft het wel even geduurd voor ik haar weer herkende zeg maar
omdat haar (opvallende) bril mijn 'herkenningspunt' was.Dus het ligt er een beetje aan of het me opvalt of niet
De enige die ik echt overal zal herkennen is denk ik mijn moeders vriend. Niet dat ik me nu zijn gezicht voor me kan halen, maar omdat hij een ont-zet-tend groot hoofd heeft
Vivre
Ik had moeite met het uit elkaar halen van Robert de Niro en Al Pacino in de film Heat...
maar das wel lang geleden al, kende ze toen nog niet echt
wist trouwes ook nooit dat bassie en vlugge japie een en dezelfde waren
maarja, jij hebt het wel een stuk erger, das klote, misschien wel te trainen?
[ Bericht 16% gewijzigd door Mordreth op 23-06-2009 11:02:53 ]
maar das wel lang geleden al, kende ze toen nog niet echt
wist trouwes ook nooit dat bassie en vlugge japie een en dezelfde waren
maarja, jij hebt het wel een stuk erger, das klote, misschien wel te trainen?
[ Bericht 16% gewijzigd door Mordreth op 23-06-2009 11:02:53 ]
Het kwam voor bij een patient van Oliver Sacks, lees anders het stukje uit: "De man die zijn vrouw voor een hoed hield".quote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Verbal heeft hierover ooit een topic geopend wat voor mij zo herkenbaar was en ik heb het toen zitten lezen zonder te reageren vandaar dat ik het topic helaas niet meer kan vinden.
Het dagelijks leven is voor mij net alsof ik in Hong Kong rond banjer. Hier en daar een opvallende verschijning wat je wel opvalt maar de meeste mensen lijken in mijn ogen op elkaar.
Wel is het zo dat ik mensen meestal wel herken in een zelfde omgeving, lees bv collega's.
Tweede natuur truukjes van mij zijn:
In openbare gelegenheden niet iedereen aankijken die je passeert. Bv. bij winkelen, richt je ogen op etalages of winkelschappen.
Mensen die je wel aankijkt doe dat altijd vriendelijk en beleefd. Wanneer iemand jou herkent en jij die gene niet. Dan laat je die persoon praten en gewoon zeggen van 'goh, ik herkende je even helemaal niet'. Het gaat hier toch wel om social talk dus laat een ander praten, de evt. vragen kun je met een schoon geweten beantwoorden.
. Wel je partner, baas (handig!) en mensen die je dierbaar zijn terloops inlichten. Maar maak er voor jezelf geen issue van. Iemand die je in tl belichting leert kennen ziet er in de kroeg onherkenbaar uit. Ik denk dat er meer mensen zijn die weleens wat in de kroeg opgepikt hebben wat er 's ochtends in het nest ook efkes heul anders uitzag dan de avond ervoor.
. Enfin, ik werk tussen honderden mannen met een witte helm, veiligheidsbril en ook allemaal een blauwe jas en die groet ik allemaal even vriendelijk zonder te weten wie nou eik wie is. Terwijl wanneer ik ze in eigen kleding op het werk herken schijn ik ietwat bitchy te zijn. Dus zouden maar meer mensen zo'n gebrek hebben want wat zouden mensen vriendelijkheid naar elkaar uitstralen zeg.
.Ik loop mijn eigen kind wel eens voorbij en ben er ook weleens van overtuigd geweest dat een wildvreemde man mijn partner was en dan heb ik het nog niet eens zo erg als jij, TS. Echt, maak er voor jezelf geen issue van. Je hebt het volgens eigen schrijven al zo lang en je noemde het een gekkigheidje van jezelf, hou het ook zo. Niet dat het nu een naam heeft en dat het spontaan een uitvergroot probleem voor je gaat worden.
Nou ik (man) heb er ook erg last van!quote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Bij films haal ik binnen no-time alle mensen door elkaar en ik let heel erg op het haar van iemand. Maarja komt regelmatig voor dat ik iemand aanspreek die ik denk te kennen vanwege het haar en dan blijkt het een onbekende te zijn..
Het ergste was toen ik bij een (grote) studentenvereniging zat, op een dag zat ik in de kroeg te kletsen met een bepaald persoon. Na ongeveer 10 minuten pakte hij de microfoon en begon voor 100 man te praten?? Ik stond echt te kijken van wat gebeurd hier nou weer
. Bleek dat hij de voorzitter was.... . Gelukkig had ie niet door dat ik hem niet herkende . 
[ Bericht 5% gewijzigd door Sport_Life op 15-03-2008 00:38:36 ]
Zo kijk in nu op vrijdagavond al een aantal maanden naar Top Gear, gevolgd door Brainiac. Ik kwam er gisteren dus pas achter dat dat menneke van Top Gear de presentator is van Brainiac. Had gisteren de overgang van het ene naar het andere programma gemist, en ik hoorde nog steeds dezelfde stem, dus ik snapte er even helemaal niets meer van.
dat had ik ook! heeft weken geduurd voordat ik dat doorhad. Hij moet ook niet ineens caravans gaan opblazen, dan is het niet logisch meerquote:Op zaterdag 15 maart 2008 10:51 schreef _Arual_ het volgende:
Zo kijk in nu op vrijdagavond al een aantal maanden naar Top Gear, gevolgd door Brainiac. Ik kwam er gisteren dus pas achter dat dat menneke van Top Gear de presentator is van Brainiac. Had gisteren de overgang van het ene naar het andere programma gemist, en ik hoorde nog steeds dezelfde stem, dus ik snapte er even helemaal niets meer van.
. Ik vrees dat ik er ook wel ergens last van heb. Bekenden op straat recht aankijken en weer weg kijken omdat je de link niet legt tussen diegene en de persoon ofzo. Gelukkig herken ik mezelf wel in de spiegel, maar op film is dat weer een stuk moeilijker.. heel weird allemaal
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Bij die presentator had ik dus echt bij Top Gear heel de tijd het idee van 'Ik ken hem ergens van. Waar is hij van...' Duurde ook even voor ik het linkje had gelegd.
Gisteren was ik op m'n werk (gehandicaptenwoongroep, waar dus veel mensen komen, collega's die je weinig ziet, vrijwilligers, ouders enz.). Ik werk daar nog niet zo heel lang, maar gisteren stond er dus een vrouw in de keuken. "Hallo!" En ik zo van "Hooi!"
Dus ik aan mijn collega op kantoor: "Wie is die vrouw?"
En toen ze vertelde wie het was besefte ik dat ik die vrouw al zeker vier keer had gezien in de afgelopen twee maanden.
Gisteren was ik op m'n werk (gehandicaptenwoongroep, waar dus veel mensen komen, collega's die je weinig ziet, vrijwilligers, ouders enz.). Ik werk daar nog niet zo heel lang, maar gisteren stond er dus een vrouw in de keuken. "Hallo!" En ik zo van "Hooi!"
Dus ik aan mijn collega op kantoor: "Wie is die vrouw?"
En toen ze vertelde wie het was besefte ik dat ik die vrouw al zeker vier keer had gezien in de afgelopen twee maanden.
Ja, die met de ballen in de bek.
Fascinerend topic! Ik heb dit ook in lichte mate. Dat Discovery programma en het boek van Oliver Sacks heb ik beiden gezien/gelezen. Dus ik wist al dat het beestje een naam had.
Mensen die ik goed ken kunnen hun haar anders hebben, of een andere bril ophebben, ik heb niks door. Dat kun je nog wegwuiven als desinteresse, maar ik vind het ook altijd erg lastig om mensen te herkennen als ik ze één keer gezien heb. Meestal zeg ik dan maar niks en wacht af of ze naar mij toekomen. En regelmatig begint iemand een superenthousiast verhaal te houden tegen me en probeer ik maar mee te kletsen tot ik uit het verhaal kan afleiden waar ik ze van ken. Het was een ramp als ik door het kleine durpke liep waar ik ben opgegroeid, en iemand me goedendag zei. Geen idee wie het was.
Mensen herkennen in hun context, ook herkenbaar. Ik heb in de thuiszorg gewerkt en ben jaren bij iemand thuis gekomen. Kom ik opeens een 'wildvreemde' tegen in de stad die na 5 minuten echt wel merkte dat het kwartje totaal niet valt bij mij.
Ik probeer te onthouden wie wie is aan opvallende kenmerken: haar, bril, stem. Maar het werkt dus niet altijd.
Ik heb het niet in zo'n erge mate dat ik mijn collega's, vrienden, familie en huisdieren niet herken, al heb ik soms wel een paar ontmoetingen nodig om mensen direct te plaatsen. Met het schakelen van bekende personen tussen verschillende films/series heb ik soms wel moeite.
For the record: ik ben vrouw.
Mensen die ik goed ken kunnen hun haar anders hebben, of een andere bril ophebben, ik heb niks door. Dat kun je nog wegwuiven als desinteresse, maar ik vind het ook altijd erg lastig om mensen te herkennen als ik ze één keer gezien heb. Meestal zeg ik dan maar niks en wacht af of ze naar mij toekomen. En regelmatig begint iemand een superenthousiast verhaal te houden tegen me en probeer ik maar mee te kletsen tot ik uit het verhaal kan afleiden waar ik ze van ken. Het was een ramp als ik door het kleine durpke liep waar ik ben opgegroeid, en iemand me goedendag zei. Geen idee wie het was.
Mensen herkennen in hun context, ook herkenbaar. Ik heb in de thuiszorg gewerkt en ben jaren bij iemand thuis gekomen. Kom ik opeens een 'wildvreemde' tegen in de stad die na 5 minuten echt wel merkte dat het kwartje totaal niet valt bij mij.
Ik probeer te onthouden wie wie is aan opvallende kenmerken: haar, bril, stem. Maar het werkt dus niet altijd.
Ik heb het niet in zo'n erge mate dat ik mijn collega's, vrienden, familie en huisdieren niet herken, al heb ik soms wel een paar ontmoetingen nodig om mensen direct te plaatsen. Met het schakelen van bekende personen tussen verschillende films/series heb ik soms wel moeite.
For the record: ik ben vrouw.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ook ik heb precies hetzelfde. Ik herken mensen aan uiterlijke kenmerken zoals haren en kleding. Vrienden en naasten herken ik allemaal wel aan gezicht, maar wanneer zij iets veranderen (kapper oid) valt dat me vrijwel nooit op.
Wanneer ik mensen die ik normaal direct zou herkennen op straat tegenkom, ben ik meestal net te laat met dat op te merken (het gezicht uit de massa te herkennen), en ik krijg dan ook regelmatig een verontwaardigd "Waarom zwaaide je nou niet?!"
Ik heb vaak dat er een wildvreemde tegen me begint te praten, die ik toch absoluut zou moeten kennen, en al vaker heb ontmoet (buren zijn een ramp bijvoorbeeld). Mensen moeten zich regelmatig een keer of drie aan mij voorstellen, wil ik onthouden wie het is. Nou heb ik er geen moeite mee te vragen wie die persoon nou eigenlijk is, maar echt aardig komt dat niet over.
De meeste films moet ik ook meerdere keren zien, wil ik alles doorhebben.
Dat van Top Gear en Brainiac valt me eigenlijk nu pas op.
Wanneer ik mensen die ik normaal direct zou herkennen op straat tegenkom, ben ik meestal net te laat met dat op te merken (het gezicht uit de massa te herkennen), en ik krijg dan ook regelmatig een verontwaardigd "Waarom zwaaide je nou niet?!"
Ik heb vaak dat er een wildvreemde tegen me begint te praten, die ik toch absoluut zou moeten kennen, en al vaker heb ontmoet (buren zijn een ramp bijvoorbeeld). Mensen moeten zich regelmatig een keer of drie aan mij voorstellen, wil ik onthouden wie het is. Nou heb ik er geen moeite mee te vragen wie die persoon nou eigenlijk is, maar echt aardig komt dat niet over.
De meeste films moet ik ook meerdere keren zien, wil ik alles doorhebben.
Dat van Top Gear en Brainiac valt me eigenlijk nu pas op.
The ships hung in the sky in much the same way that bricks don't.
Ik heb juist een beetje het tegenovergestelde: Ik ben ben namelijk opvallend goed in gezichten herkennen, en dan herriner ik me meestal ook nog situaties waar ik deze mensen heb ontmoet. Laatst liep ik bijvoorbeeld over straat, en zag ik iemand lopen waarmee ik 6 jaar geleden wat biertjes heb gedronken op een festival, terwijl ik hem daarna nooit meer heb gezien/ontmoet.
Daarentegen faal ik wel enorm met het onthouden van dingen/zaken die niet direct gerelateerd zijn aan een visueel gegeven, zoals feitjes/namen die je leest of voorbij hoort komen in een film. In films of documentaires herriner ik me dan vaak wel de scenes, maar nooit wat voor naampje daarbij hoort.....
Daarentegen faal ik wel enorm met het onthouden van dingen/zaken die niet direct gerelateerd zijn aan een visueel gegeven, zoals feitjes/namen die je leest of voorbij hoort komen in een film. In films of documentaires herriner ik me dan vaak wel de scenes, maar nooit wat voor naampje daarbij hoort.....
"If i think, it all seems absurd to me; if i feel, it all seems strange; if i desire, he who desires is something inside of me." Fernando Pessoa - The Book of Disquiet
Wandelen in Noorwegen
Wandelen in Noorwegen
Wat 
Zoveel mensen hebben er last van?
Ik ook, niet zo erg als ik hier sommige verhalen zie maar ik dacht inderdaad ook dat het gewoon iets stoms was van mij. Acteurs, presentators ik weet nooit wie ze zijn, dan kijk ik een film met bijvoorbeeld m'n vriend en dan is het bijvoorbeeld: "is dat niet die en die?" Nou, geen idee!
Ook mensen die ik niet echt goed ken (Vrienden/familie herken ik wel), als ik iemand zie dan herken ik hem/haar de volgende keer niet meer. (Tenzij die gene dezelfde kleren aan heeft of een heel apart iemand is, opvallende dingen dus) Ik kan ook niet opnoemen wat voor kleur ogen mijn vriend heeft, kleur haren van mensen weet ik ook nooit. "jij bent toch ook blond?" blijkt diegene donkerbruine haren te hebben ofzo..
ALs ik mensen moet omschrijven kom ik niet verder dan de kleren en rare/opvallende dingen.
Ik probeer wel eens te oefenen door als ik iemand zie diegene in gedachten heel goed te beschrijven echt op de details te letten en ze echt op te noemen.
Soms is dit heel vervelend, als mensen jou herkennen en dat jij dan echt denkt van euuuh ja, ken ik jou?
Zoveel mensen hebben er last van? Ik ook, niet zo erg als ik hier sommige verhalen zie maar ik dacht inderdaad ook dat het gewoon iets stoms was van mij. Acteurs, presentators ik weet nooit wie ze zijn, dan kijk ik een film met bijvoorbeeld m'n vriend en dan is het bijvoorbeeld: "is dat niet die en die?" Nou, geen idee!
Ook mensen die ik niet echt goed ken (Vrienden/familie herken ik wel), als ik iemand zie dan herken ik hem/haar de volgende keer niet meer. (Tenzij die gene dezelfde kleren aan heeft of een heel apart iemand is, opvallende dingen dus) Ik kan ook niet opnoemen wat voor kleur ogen mijn vriend heeft, kleur haren van mensen weet ik ook nooit. "jij bent toch ook blond?" blijkt diegene donkerbruine haren te hebben ofzo..
ALs ik mensen moet omschrijven kom ik niet verder dan de kleren en rare/opvallende dingen.
Ik probeer wel eens te oefenen door als ik iemand zie diegene in gedachten heel goed te beschrijven echt op de details te letten en ze echt op te noemen.
Soms is dit heel vervelend, als mensen jou herkennen en dat jij dan echt denkt van euuuh ja, ken ik jou?
Herkenning.Ik herken mensen niet aan hun gezicht, ik herken ze aan de omgeving, hun kleding, kapsel, stem e.a.
Mensen die ik nog niet zo goed ken en die vervolgens constant van kledingstijl verwisselen of tig verschillende jassen hebben (of iets anders) herken ik nauwelijk.
Het schijnt in de familie te zitten. Mijn bloedeigen moeder herkende mij laatst niet omdat ik een andere jas aanhad en zij me op een ongewone plek ontmoette.
|
|
