R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Prinses Victoria van Zweden heeft dit ook - de roddelbladen hier in Duitsland staan er bol van. Het heeft een officiële naam, prosopagnosia.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Heb je ook met foto's waar je alleen opstaat en zonder herkenbare omgeving zo iets van. Hey ben ik dit 
Ja wel dat je het weet maar niet herkent?
Ik heb dat soms en dat voelt zo vaag. Dan denk ik van. Ik WEET dat ik het ben maar er gaat geen lampje branden
Ja wel dat je het weet maar niet herkent?Ik heb dat soms en dat voelt zo vaag. Dan denk ik van. Ik WEET dat ik het ben maar er gaat geen lampje branden
dat zou kunnen maar bij mijn weten heeft TS nog geen diagnose gehad van een specialist...quote:Op zondag 9 maart 2008 23:03 schreef Rewimo het volgende:
Prinses Victoria van Zweden heeft dit ook - de roddelbladen hier in Duitsland staan er bol van. Het heeft een officiële naam, prosopagnosia.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Even stomme vraag/opmerking hoor, maar ben je hiervoor al bij een huisarts / iemand anders geweest?
Die zal natuurlijk niet heel veel voor je kunnen betekenen, maar allicht kun je wel weer mooi een beetje
bijdragen in evt onderzoek hiernaar.
Allicht kun je het ook wel officieel maken al weet ik niet wat dat voor toegevoegde waarde zou hebben
Die zal natuurlijk niet heel veel voor je kunnen betekenen, maar allicht kun je wel weer mooi een beetje
bijdragen in evt onderzoek hiernaar.
Allicht kun je het ook wel officieel maken al weet ik niet wat dat voor toegevoegde waarde zou hebben
Imperare sibi maximum imperium est
Ah, okquote:Op zondag 9 maart 2008 23:02 schreef Strychnine het volgende:
@Re, nee, TS heeft geen Asperger. Wel eng veel kenmerken van Asperger maar aangezien ik er nooit op getest ben wil ik het ook zo houden dat ik het niet hebHeb al genoeg stempeltjes zonder dat erbij
... ik moest er ff aan denken omdat het bij hen nogal eens voorkomt ... maar advies is om er gewoon mee naar de huisarts te gaan als het je dagelijkse activiteiten belemmerd.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
@de-priester, dat is geen stomme vraag hoor 
Ik ben hiervoor niet naar de huisarts of een therapeut geweest, maar ik loop al flink wat jaartjes in hulpverleningsland (al ben ik nu al een jaartje 'vrij') dus mocht het echt een belemmering worden (dat is het al wel, maar het is niet ondragelijk of zo
) zal ik het zeker wel aangeven.
Daarnaast heb ik volgens mij (al kan ik natuurlijk niet mezelf diagnosticeren) als ik al onder de noemer prosopagnosia val, niet een erge vorm ervan, bij mij gaat het niet zo ver dat ik mijn moeder straal voorbij loop
Het is vooral bij kennissen, films, etc. Het is wel aanwezig bij familie/vrienden, maar die herken ik aan genoeg andere dingen waardoor ik ze toch altijd wel zal herkennen, alleen duurt het soms wat langer dan normaal
Dus of ik echt iets aan onderzoeken bij kan dragen... Ik denk dat het daardoor niet ver genoeg ontwikkeld (gelukkig!) is bij mij. En voor mij zou een officiele diagnose er geen verandering in maken, naampjes van stoornissen doen me echt niets, zolang ik er maar niet te veel last van heb en er zo nodig bij geholpen kan worden
Maar, in dit geval is het dus niet zo dat ik het zo vervelend vind dat ik er een therapeut of arts mee 'lastig zou willen vallen'.
@Re, een tijdje terug zei iemand ook tegen me dat ik toch wel veel Asperger kenmerken had, en nu net heb ik even zitten lezen op Aspergers sites en wederom zie ik wel veel herkenningspunten, inderdaad ook het gezichten slecht kunnen herkennen, maar ik zie het nut er niet van in om me er op te laten testen oid, vooral omdat ik van die 'aspergerkenmerken' nou niet echt veel last heb, ik weet eigenlijk niet echt beter. Dus houd ik het er op dat ik geen (gediagnosticeerde) asperger heb
Ik ben hiervoor niet naar de huisarts of een therapeut geweest, maar ik loop al flink wat jaartjes in hulpverleningsland (al ben ik nu al een jaartje 'vrij') dus mocht het echt een belemmering worden (dat is het al wel, maar het is niet ondragelijk of zo
) zal ik het zeker wel aangeven.Daarnaast heb ik volgens mij (al kan ik natuurlijk niet mezelf diagnosticeren) als ik al onder de noemer prosopagnosia val, niet een erge vorm ervan, bij mij gaat het niet zo ver dat ik mijn moeder straal voorbij loop
Het is vooral bij kennissen, films, etc. Het is wel aanwezig bij familie/vrienden, maar die herken ik aan genoeg andere dingen waardoor ik ze toch altijd wel zal herkennen, alleen duurt het soms wat langer dan normaal
Dus of ik echt iets aan onderzoeken bij kan dragen... Ik denk dat het daardoor niet ver genoeg ontwikkeld (gelukkig!) is bij mij. En voor mij zou een officiele diagnose er geen verandering in maken, naampjes van stoornissen doen me echt niets, zolang ik er maar niet te veel last van heb en er zo nodig bij geholpen kan worden
Maar, in dit geval is het dus niet zo dat ik het zo vervelend vind dat ik er een therapeut of arts mee 'lastig zou willen vallen'.
@Re, een tijdje terug zei iemand ook tegen me dat ik toch wel veel Asperger kenmerken had, en nu net heb ik even zitten lezen op Aspergers sites en wederom zie ik wel veel herkenningspunten, inderdaad ook het gezichten slecht kunnen herkennen, maar ik zie het nut er niet van in om me er op te laten testen oid, vooral omdat ik van die 'aspergerkenmerken' nou niet echt veel last heb, ik weet eigenlijk niet echt beter. Dus houd ik het er op dat ik geen (gediagnosticeerde) asperger heb
Vivre
Er is zelfs een naam voor : Propagnosiaquote:Op zondag 9 maart 2008 23:15 schreef Re het volgende:
[..]
Ah, ok
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
spuit 11 ondertussenquote:Op maandag 10 maart 2008 00:33 schreef Inekris het volgende:
[..]
Er is zelfs een naam voor : Propagnosia
toen ik nog in de neurologie werkte hadden we ook een patiënt die het verworven had (door gezwellen)
hij vond dat alle gezichten op zo'n compositietekening leek van de politie
herkenbaar?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Voor mij is dit niet herkenbaar. Gezichten zien er gewoon uit als gezichten, alleen blijven ze niet hangen. Mensen met wie ik jaren op school heb gezeten kan ik nu straal voorbij lopen, ik herken ze niet.quote:Op maandag 10 maart 2008 03:06 schreef Godshand het volgende:
hij vond dat alle gezichten op zo'n compositietekening leek van de politie
herkenbaar?
Rare is dat ik mijn hondjes wel overal uit herken nu, toen ik mijn eerste hondje net had heeft het een tijd geduurd voor ik haar gezicht kon 'oproepen', maar als ik op het strand ben en er lopen 10 van die witte mormeltjes als de mijne, kan ik zonder probleem die 2 van mij aanwijzen, ook al zijn de verschillen tussen die honden maar miniem (allemaal klein en lang wit haar). Ook met mijn andere dieren heb ik dit (ratjes, papegaai, kat). Maar mijn verzorgpaardjes bijvoorbeeld zou ik me niet meer voor kunnen stellen, ik weet alleen dat de laatste een fries was, maar hoe hij er uit zag.... ja, zwart gok ik zo
Vivre
Herkenbaar inderdaad. Ik heb het zelf ook, gelukkig maar in een lichte vorm, en dacht ook altijd dat dat gewoon een eigenaardigheidje van m'n eigen brein was. Wel interessant om wat meer hierover te lezen.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
NEE tegen elke vorm van religieus fundamentalisme.
JA tegen mensenrechten, vrije individuele keuzes en gelijkwaardige behandeling.
JA tegen mensenrechten, vrije individuele keuzes en gelijkwaardige behandeling.
Beste tip uit het topic.quote:Op zondag 9 maart 2008 19:43 schreef katerwater het volgende:
[..]
De enige tip die ik kan geven is: zeg aan je vrienden en intimi dat je dit hebt, anders hebben ze een verkeerd beeld als je weer eens vraagt wie ze zijn.
En ik heb het ook, maar dan met namen.
Langer als 2-3 maanden niet gezien? Was je naam nog eens?
Gelukkig alleen bij mensen waar het me geen reet boeit hoe ze over me denken, maar kan me voorstellen dat dat van jou/jullie stukken lastiger is.
Death solves all problems: no man, no problem.
Gewoonlijk heb ik hier geen last van, behalve als ik behoorlijk wat gedronken heb. Het was vroeger altijd een hel om in een cafe mijn groep terug te vinden omdat ik ze niet herkende, iedereen leek op elkaar.
Mijn oplossing: ben zo goed als gestopt met drinken.
Mijn oplossing: ben zo goed als gestopt met drinken.
Bij mij is het zo dat ik iemand echt een aantal keer gezien moet hebben voor ik hem/haar echt ga herkennen.
En dan nog kan het soms fout gaan.
Een klasgenoot van het HBO die ik al jaren kende zien zitten en denken 'is dat haar nou of niet?', terwijl het dus iemand bleek te zijn die op haar leek.
Met iemand een heel gesprek staan houden en me afvragen waarom ze van die rare reacties gaf... Bleek het de zus te zijn van degene die ik zelf ken.
Acteurs in films ook licht herkenbaar, ik haal ook iedereen door elkaar.
Ik zie het trouwens juist niet als mensen een andere bril, kapsel of haarkleur hebben. Ik let juist weer absoluut niet op die dingen. Iemand kan echt een compleet ander kapsel hebben, maar pas als iemand het zegt valt het me op.
En dan nog kan het soms fout gaan.
Een klasgenoot van het HBO die ik al jaren kende zien zitten en denken 'is dat haar nou of niet?', terwijl het dus iemand bleek te zijn die op haar leek.
Met iemand een heel gesprek staan houden en me afvragen waarom ze van die rare reacties gaf... Bleek het de zus te zijn van degene die ik zelf ken.
Acteurs in films ook licht herkenbaar, ik haal ook iedereen door elkaar.
Ik zie het trouwens juist niet als mensen een andere bril, kapsel of haarkleur hebben. Ik let juist weer absoluut niet op die dingen. Iemand kan echt een compleet ander kapsel hebben, maar pas als iemand het zegt valt het me op.
Ja, die met de ballen in de bek.
TVP, ik heb hier ook wel last van. Niet zo erg als de TS, maar als ik iemand buiten de "context" zie waarin ik diegene ken of als iemand die ik erg goed ken d'r wat anders uitziet dan gebruikelijk dan wil 't nog wel eens verkeerd gaan. Ik let dan weer goed op 't stemgeluid of intonatie van diegene, dus dan weet ik snel weer wie 't is. Maar lastig is 't wel.
[ Bericht 48% gewijzigd door Hildy op 11-03-2008 14:32:36 ]
Ik heb dus wel een officiele diagnose Asperger, en dit zal d'r vast wel onderdeel van zijn bij mij.quote:Op zondag 9 maart 2008 23:02 schreef Strychnine het volgende:
@Re, nee, TS heeft geen Asperger. Wel eng veel kenmerken van Asperger maar aangezien ik er nooit op getest ben wil ik het ook zo houden dat ik het niet heb
[ Bericht 48% gewijzigd door Hildy op 11-03-2008 14:32:36 ]
"That's the thing about the truth. It'll set you free, but first it'll really piss you off!"
Ik heb het alleen met onthouden van gezichten ook. Met films kijken heb ik ook wel eens moeite : "die was toch die? of was dat toch die andere?" Verder in het dagelijks leven geen problemen mee gelukkig. Wel een raar fenomeen.
And the druids turn to stone...
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
"I intend to live forever. So far, so good."
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
Het artikel wat ik erover heb gelezen, ging over een manquote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
En die herkende zichzelf dus ook maar met moeite
hequote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Maar het lijkt me eerder andersom, autisme komt volgens mij vaker bij mannen voor dan bij vrouwen.
Hierzo.quote:Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.
Klinkt best bekent allemaal, hoewel het bij mij zo te zien lang niet zo erg is als bij TS. Het pas op het laatste moment of als het eigenlijk al te laat is herkennen van kenissen/vrienden gebeurt me aan een stuk door en hetzelfde geldt voor acteurs in films idd. Hoort het niet onthouden/herkennen/koppelen-aan-gezichten van namen hier dan ook bij? Of praat dit topic me nu een syndroom aan?
Jeetje ik had hier nog nooit van gehoord, wat fascinerend!
Maar ook erg vervelend voor jullie zeg!
Ik zou het (als ik een vriendin van jullie was) fijn vinden als ik het zou weten. Je kan er dan rekening mee houden en je misschien is lastige situaties een beetje helpen!
Maar ook erg vervelend voor jullie zeg!
Ik zou het (als ik een vriendin van jullie was) fijn vinden als ik het zou weten. Je kan er dan rekening mee houden en je misschien is lastige situaties een beetje helpen!
Ik vind het nog veel raarder dat jij een favoriete weerman hebt.quote:Op maandag 10 maart 2008 18:25 schreef Scootmobiel het volgende:
Herkenbaar inderdaad. Ik heb het zelf ook, gelukkig maar in een lichte vorm, en dacht ook altijd dat dat gewoon een eigenaardigheidje van m'n eigen brein was. Wel interessant om wat meer hierover te lezen.
Zo had ik het op school altijd dat ik tijdens het zwemmen nooit m'n eigen klasgenoten uit elkaar kon houden, doordat hun natte haar steil langs hun gezicht hing en ik hen dus niet aan hun vertrouwde haardracht of bekende kledingstukken kon herkennen. En nat haar ziet er bovendien ook nog donkerder uit dan normaal, dus iemand die ik als lichtblond kende, was voor mij dan ook volstrekt onherkenbaar in het zwembad.
Gek eigenlijk hè, dat je dan toch niet genoeg blijkt te hebben aan al die andere gezichtskenmerken die iemand verder nog heeft!
Toen Peter Timofeeff z'n bekende snor had afgeschoren, jaren geleden, had ik ineens geen enkel idee meer wie daar nou het weer stond te presenteren, terwijl hij nota bene altijd m'n favoriete weerman was. Het was dat zijn naam onder in beeld stond, anders had ik hem nu nog steeds niet herkend denk ik, haha!
Als iemand zijn of haar bril heeft vervangen door lenzen, er na een aantal jaren een stuk ouder uitziet of ineens een heel andere haarkleur heeft, heb ik datzelfde probleem ook.
Ook bekenden op andere plaatsen herken ik vaak niet. Dat zorgt inderdaad regelmatig voor genante situaties, en je voelt je dan echt ontzettend lullig... Het lijkt net alsof je gewoon dom bent of zo.
En ja, met films heb ik het ook... Het duurt altijd ontzettend lang voordat ik weet wie wie is, bijna tegen het eind pas meestal. Pas na een paar keer dezelfde film of aflevering gezien te hebben, beginnen de personages een beetje te blijven hangen en kan ik het hele verloop pas goed volgen. Best hinderlijk is dat.
Meestal zijn het inderdaad alleen de heel opvallende kenmerken waar ik iemand (die ik niet zo vaak zie) aan herken, zoals Arual ook al zei... Maar met mensen die ik regelmatig zie, zoals familieleden en vrienden, heb ik het gelukkig niet. Dat zou wel helemáál genant zijn, haha.
Ten percent faster with a sturdier frame
Hebben jullie dan ook dat je kleine dingen niet ziet? Ik zie het bijv. echt niet als mijn vriend zich heeft geschoren (sikje bijgewerkt). Meestal vind ik wel dat hij er leuk uitziet, maar dat hij zich geschoren heeft kom ik pas na een paar uur achter... En als mensen een nieuwe bril hebben ofzo zie ik het ook meestal niet. Wel geknipt haar of ander kleurtje haar of geen make-up. Hmm, ook een beetje tegenstrijdig eigenlijk
Ehm, ja en neequote:Op woensdag 12 maart 2008 00:42 schreef Twinky het volgende:
Hebben jullie dan ook dat je kleine dingen niet ziet? Ik zie het bijv. echt niet als mijn vriend zich heeft geschoren (sikje bijgewerkt). Meestal vind ik wel dat hij er leuk uitziet, maar dat hij zich geschoren heeft kom ik pas na een paar uur achter... En als mensen een nieuwe bril hebben ofzo zie ik het ook meestal niet. Wel geknipt haar of ander kleurtje haar of geen make-up. Hmm, ook een beetje tegenstrijdig eigenlijk
Ik heb niet echt bewust een herkenningspunt aan mensen, als ik er over nadenk weet ik wel waaraan ik mensen herken (kapsel, haarkleur, bril, kin, manier van lopen, stem, stopwoordjes die ze gebruiken) maar als iemand iets aan z'n uiterlijk veranderd zal het me alleen opvallen als dat mijn herkenningspunt was. Toen mijn beste vriendin d'r haar had geknipt wist ik wel onmiddelijk dat er iets niet klopte, ik wist alleen niet wat. Het bleek haar haar te zijn (en een flink stuk ook) maar omdat haar haar niet mijn herkenningspunt is, lag mijn aandacht er ook niet bij. Toen een andere vriendin een nieuwe bril kreeg en een keer haar haar los had ipv op een staart heeft het wel even geduurd voor ik haar weer herkende zeg maar
omdat haar (opvallende) bril mijn 'herkenningspunt' was.Dus het ligt er een beetje aan of het me opvalt of niet
De enige die ik echt overal zal herkennen is denk ik mijn moeders vriend. Niet dat ik me nu zijn gezicht voor me kan halen, maar omdat hij een ont-zet-tend groot hoofd heeft
Vivre
Ik had moeite met het uit elkaar halen van Robert de Niro en Al Pacino in de film Heat...
maar das wel lang geleden al, kende ze toen nog niet echt
wist trouwes ook nooit dat bassie en vlugge japie een en dezelfde waren
maarja, jij hebt het wel een stuk erger, das klote, misschien wel te trainen?
[ Bericht 16% gewijzigd door Mordreth op 23-06-2009 11:02:53 ]
maar das wel lang geleden al, kende ze toen nog niet echt
wist trouwes ook nooit dat bassie en vlugge japie een en dezelfde waren
maarja, jij hebt het wel een stuk erger, das klote, misschien wel te trainen?
[ Bericht 16% gewijzigd door Mordreth op 23-06-2009 11:02:53 ]
|
|
