quote:
De missie van Maud
Door STEFAN RAATGEVER
AMSTERDAM - Wie de voorronde van het Nationale Songfestival 2006 zag, wist het zeker: Maud Mulder zou dezelfde weg gaan als vele deelnemers van tv-talentenjacht Idols voor (én na) haar: van de gillende kids in de tv-studio van RTL terug naar de schoolbanken of een anonieme negen-tot-vijf-baan. Maar haar laatste plaats achter trommeltrio Treble en softrockband Behave betekende echter meer dan een afgang door de zijdeur.
,,Het is voor mij een ommekeer geweest,'' vertelt Mulder, bij de tweede editie van Idols verliezend finaliste tegen Boris Titulaer, op een terras vlakbij haar appartement in Amsterdam Oud-Zuid. ,,Ik heb me volgens mij nooit zo ongelukkig gevoeld als in die tijd. Echt afschuwelijk was het. Die Cher-achtige muziek die ik moest zingen. Paste totaal niet bij mij! Mijn platenmaatschappij zei vooraf: als je nog platen bij ons wil maken, moet je winnen. Het was letterlijk deal or no deal. Hoewel ik daarna dus zonder contract zat, is het een zegen geweest dat ik niet heb gewonnen.
,,M'n leven is sindsdien 360 graden gedraaid. Het festival was een punt van inkeer: ineens zag ik dat ik achter allerlei mensen aan hobbelde zonder zelf te zeggen wat ik wilde. Ik dacht: vanaf nu zing ik geen rukmuziek meer, die ik zelf ook vreselijk vind. Ik doe het gewoon niet meer.
,,Snel na Idols was de lol al weg. Mijn eerste album had stukken beter gekund. 'Ik heb verrassend veel inspraak gehad,' zei ik bij de promotie ervan. Maar het was eerder verrassend weinig. Die muziek was niet waar ik me prettig bij voel. Maar ik liet het me aanleunen. Als ik terugluister denk ik: veel te vlak, bijna doods gezongen. Dat zou ik nu met meer dynamiek doen.
,,Ook met die rotoptredens in discotheken had ik het helemaal gehad. Ik ben geen entertainer, type 'hééé, hóóó, handjes in de lucht'. Ik houd van zingen, maar dan netjes. In het theater bijvoorbeeld. Het wereldje viel me simpelweg tegen. Ik raakte teleurgesteld in al die mensen die zo weinig hart voor muziek hebben en alleen interesse hebben in het commerciële plaatje. 'Vanaf nu doe ik het op mijn eigen manier,' nam ik me voor.''
Dat inzicht heeft inmiddels geleid 'tot het leukste leven dat ik me kan voorstellen'. Mulder presenteert na de zomer haar tweede cd ('Alles heb ik zelf gedaan: produceren, zingen en schrijven. Het wordt gitaarrock met een punkrandje'), ze hockeyt in het eerste van Nijmegen, speelt lucratieve pokertoernooien en is presentatrice bij NET 5. Ze is het gezicht van de Euro Hockey League, die komend weekeinde zijn finale beleeft.
Het is haar eerste tv-klus. Superleuk, vindt ze. Maar: ,,Meteen tref ik alle moeilijke punten van presenteren bij elkaar. Het is live, ik heb geen autocue en doe ook interviews.'' Mulder heeft hulp van presentatiecoach (én TROS-brontosaurus) Mireille Bekooij. ,,Als er iets is misgaat, moet ik dat met improviseren oplossen.Dat laatste is lastig; sta ik ineens te stamelen of raak verstrikt in stopwoordjes. Daar wijst Mireille me op. Over het algemeen gaat het niet zo slecht, vind ik.''
De Euro Hockey League brengt televisiehockey op zijn modernst: verdeeld over vier kwarten (in plaats van twee helften) en met een camera in de kleedkamer. ,,Je ziet de wedstrijdbespreking en de peptalk in de rust. Ontzettend leuke beelden,'' zegt Mulder, die een duo vormt met analist en oud-bondscoach Maurits Hendriks.
Toch scoren de hockeyduels nog lang geen Champions League-kijkdichtheid. ,,Wat de tv-kijker vooralsnog tegenhoudt? Hockey kampt nog steeds met vooroordelen. 'Een mietjessport' of 'alleen voor kakkers'. Totaal buiten de werkelijkheid. Hockey is de stoerste sport die er is, intelligent en spannend om naar te kijken. Het is net voetbal, maar dan zonder buitenspel. Dat laatste maakt het trouwens alleen maar interessanter. Zouden ze bij voetbal ook moeten invoeren.''
Het presenteren mag van Mulder best een vervolg krijgen ('Temptation Island zou prachtig zijn. Ik houd erg van plat vermaak.'), maar het liefst richt ze zich op haar andere nieuwe passie: het pokerspel. Voor toernooien waar soms hoge geldbedragen op het spel staan vliegt ze de wereld over. ,,Dat zou ik graag non-stop doen. Poker is nu mijn nummer één-bezigheid. De spanning van het spel is verslavend. De combinatie van bluffen, goed opletten en tactiek prikkelt mijn intelligentie. De pokerwereld is ook geweldig. Die wil ik nooit meer verlaten.''
Het klinkt opmerkelijk uit de mond van een hippe, maar keurig ABN sprekende hockeydame. Voelt ze zich echt thuis in het circus van rokerige casino's, louche bluffers én bijna uitsluitend mannelijke concurrenten? ,,Juist! Die pokertoernooien betekenen altijd feest. Ja, ik val als blond meisje best op tussen al die mannen. Maar ik voel me geen moment geïntimideerd. Ben een mannen-meisje. Voel me op m'n gemak tussen hen. Bovendien: voor m'n sponsor partypoker.net was dat contrast één van de redenen mij te contracteren.''
Het spelen gaat Mulder verbluffend goed af. Ze meldde zich als beginneling bij het tv-programma Celebrity Poker. ,,Ik kon er niets van. Toppers onder wie Marcel Lüske hebben me verplichte bijles gegeven.'' Dat hielp. Een paar maanden verder won Mulder het Dutch Open. Hoofdprijs: 50.000 euro. ,,Wat een kick gaf dat! Ik heb me in m'n leven nog nooit zo gelukkig gevoeld!'' Sindsdien traint Mulder op internet en speelt ze vooral in Engeland veel toernooien. Dat gaat zo goed dat er inmiddels ook Britse interesse is in haar muziek. ,,Mijn album verschijnt daar waarschijnlijk ook,'' zegt ze.
Leiden al haar verschillende aandachtsgebieden niet tot talentversnippering? ,,Juist niet. Het versterkt elkaar allemaal,'' zegt ze. ,,Ik word zo extra geprikkeld. Heb ik nodig, want ik ben snel verveeld. Dingen proberen die ik nooit eerder deed, schrikt me totaal niet af. Lekker veilig, hoor: alleen maar kiezen wat je al denkt te kunnen. Nee, ik wil alles. En het maakt niet uit als ik daarbij een paar keer op m'n bek ga.''