Opdringerige vriend #3

quote:

Op donderdag 28 februari 2008 11:27 schreef Kreator het volgende:

[..]

Ah, dus je wist waar je aan begon, maar je dacht em wel te kunnen veranderen ofzo? Toen er niets veranderde dacht je dat het wel verstandig was om kinderen te nemen?

Alles wat jij in je leven doet was een bewuste keuze? Achteraf is het altijd makkelijk om een situatie goed in te schatten.

quote:

Op donderdag 28 februari 2008 11:34 schreef nummer_zoveel het volgende:
Je zegt in een eerdere post dat jullie op een verkeerde manier ruzie maken. Sla jij hem bv ook? (niet dat ik daarmee wil goedpraten dat hij dat wel doet)

Nee.
Ik heb hem wel teruggeslagen, maar hij is veel sterker dan ik, dus dat was niet bepaald slim.

Ik ben in de tijd dat ik hem ken heel anders gaan praten, hij luistert vaak niet als ik iets wil zeggen, dus schreeuw ik, of ik scheld, uit onmacht. hij denkt ook altijd dat ik hem aanval, terwijl ik juist altijd eerst de fout bij mezelf zoek.

quote:

Op donderdag 28 februari 2008 11:57 schreef ioko het volgende:

[..]

Alles wat jij in je leven doet was een bewuste keuze? Achteraf is het altijd makkelijk om een situatie goed in te schatten.

Dat niet alleen, maar ik was ook gewoon helemaal overdonderd door hem.
Hij was aantrekkelijk, slim, populair...
Ik was gewoon helemaal compleet ondersteboven van hem,zo erg heb ik het nooit te pakken gehad. hij begreep me, en ik hem..
die dingen die niet zo leuk zijn, zie je dan gewoon over het hoofd.

Wat ik nog het meest storend vindt is dat je alles wat hij uitlokt op jezelf betrekt... Je schreeuwt en wordt kwaad omdat hij niet luistert, en dan zoek je de fout bij jezelf. Dat moet je echt veranderen.
Denk meer aan oorzaak---gevolg.

Je wordt kwaad door iets wat hij doet, niet omdat je zelf onredelijk bent.

quote:

Op donderdag 28 februari 2008 10:40 schreef Rondje het volgende:

[..]

Kan best, hij moet gewoon willen

Een beter milieu begint bij jezelf. Oftewel; je kunt andere mensen niet dwingen te veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen. Ook al wil je het nog zo graag, als hij niet wil veranderen gebeurd het gewoon niet. Hoeveel hij ook van je houdt.

Als ie weer dronken is met een snoeischaar zijn lul eraf knippen.
Of beter nog: afbijten, minder kans op terugzetten

Ik ben niet meer gebeld...
Vandaag dan, anders bel ik zelf.

Ik merk dat ik weer meer ga bagatellliseren, meer mezelf wijsmaak dat het wel meevalt en dat ik meer het gevoel krijg of ik het uit een boek heb, of een film.
Dat is niet goed.

Heel goed dat je jezelf in de gaten houdt!

Blijven doen hoor, en als het helpt vooral ook hier blijven posten.

Hij is gewoon lief tegen me op het moment..

O en voor de duidelijkheid: ik weet het

Geniet ervan, en gebruik de ruimte die dat geeft om rustig na te denken. Waarbij je *niet* moet wegmoffelen. Eerlijk zijn! Daar hoort bij dat 'ie lief is voor je, maar daar hoort ook bij dat hij jou bang & ongelukkig maakt.

_{En dan heb ik het maar niet over je vrees dat 'ie de kinderen ook wel eens te hard zou kunnen gaan aanpakken.}

Hij heeft gewoon echt niet in de gaten hoe ik me nu voel.

En hij houdt wel echt van me...

Wat stelt 'echt houden van' voor als je zulke zaken niet in de gaten hebt, en pogingen het aan de orde te stellen afwimpelt?

Dat is geen houden van *jou*, dat is houden van een idee. Waarbij het idee is dat jij een brave lieve vrouw bent die zich schikt naar zijn behoeften.

* GreatWhiteSilence ziet opeens die reclame weer voor zich, waar je een vrouw met blauwe plekken ziet die zegt: 'Hij is zo lief voor de kinderen...'

quote:

Op vrijdag 29 februari 2008 08:12 schreef Rondje het volgende:
Hij heeft gewoon echt niet in de gaten hoe ik me nu voel.

En hij houdt wel echt van me...

Ik hou van mijn vrouw, en ik snap niet wat die vorm van houden va zou kunnen voorstellen als ik niet in 1 oogopslag aan haar zag hoe ze zich voelde, en ik kan me geen vlaag van dronkenschap of woede voorstellen waarbij ik het zou kunnen negeren als ze huilt. Ongetwijfeld voel jij het echt zo dat ie va je houdt, maar dat is stiekem ook onderdeel van de wereld die je in tact wil laten he?

Je gaat elke avond naar bed, staat elke ochtend weer op, het leven gaat door. Hoe erg kan het eigenlijk zijn? Dat is neem ik aan de manier waarop je de situatie voor jezelf bagatelliseert.

Maar echt, als ik drie dagen per jaar mijn vrouw zou mishandelen, dan kan ik dat echt niet goedmaken door de overige 362 dagen wel liefdevol te zijn. Zoiets van: ik heb altijd respect voor je, behalve soms. Dat kan geen echte liefde zijn.

Je bent in een situatie gerold waaraan je gewend ben geraakt, maar je schrijft zelf al dat je binnen deze relatie bent veranderd in iemand die schreeuwt en ruzie maakt, terwijl die eigenschappen voor je gevoel niet bij je horen. Awel, als je op deze manier vrolijk door zou gaan, hebben je kinderen toch echt een ander beeld van je aan het eind van hun jeugd dan jij zou hopen. Please, geef ze een beter voorbeeld, een betere omgeving, een moeder die ze als voorbeeld voor zichzelf kunnen nemen.

En als ik alleen ben, wat dan?
Dadelijk staat hij aan de deur en wil hij praten en dan is hij weer heel lief en wil ik weer bij hem zijn en niks liever dan hem kussen en vasthouden. Ik denk niet dat hij me met rust zal laten, ik weet ook niet of ik dat wil.
Ik wil gewoon op een normale manier ruzie kunnen maken met hem, zonder schreeuwen, schelden, slaan, of dreigen..
Ik wil zo graag bij hem zijn. Als het maar kan zonder dat gedoe. Maar dan zou hij dat wel moeten willen veranderen, ik weet niet hoe hij reageert als ik dat zeg. Ik weet niet of hij het wil proberen.
Ik denk dat hij zich beledigd zal voelen en zal zeggen dat ht helemaal niet zo erg is en dat ik me niet moet aanstellen.

quote:

Op vrijdag 29 februari 2008 13:09 schreef Rondje het volgende:
En als ik alleen ben, wat dan?
Dadelijk staat hij aan de deur en wil hij praten en dan is hij weer heel lief en wil ik weer bij hem zijn en niks liever dan hem kussen en vasthouden. Ik denk niet dat hij me met rust zal laten, ik weet ook niet of ik dat wil.
Ik wil gewoon op een normale manier ruzie kunnen maken met hem, zonder schreeuwen, schelden, slaan, of dreigen..
Ik wil zo graag bij hem zijn. Als het maar kan zonder dat gedoe. Maar dan zou hij dat wel moeten willen veranderen, ik weet niet hoe hij reageert als ik dat zeg. Ik weet niet of hij het wil proberen.
Ik denk dat hij zich beledigd zal voelen en zal zeggen dat ht helemaal niet zo erg is en dat ik me niet moet aanstellen.

Natuurlijk zou die je terug gaan proberen te winnen met allerlei trucjes en pogingen. Hij houdt toch van je. (Hoewel daar natuurlijk ook over gediscusieerd kan worden.) Als die je niet terug zou proberen te winnen, zou er dus sowieso iets mis zijn.

Maar jij moet dan sterk zijn. En daarvoor heb je steun nodig van vrienden, familie en/of professionele hulp. Misschien dat je hem dan ooit ontgroeid en inziet dat het gewoon een klootzak is. En je een echte lieve leuke man ontmoet.

Misschien wil ik gewoon niet alleen zijn.
Aan de ene kant is het zo'n fijn idee dat ik niet perse gelijk alles op zal hoeven ruimen als hij er niet is, dat ik gewoon de was kan laten liggen en gewoon op de bank kan hangen en achter de computer kan zitten als ik daar zin in heb, of naar bed gaan als ik dat wil.
Aan de andere kant vind ik het gewoon heel eng en ondanks alles houd ik wel van hem. Ik heb zoveel leuke tijden met hem, veel meer dan dat het rot is.

Ze hebben me nog steeds niet gebeld, dus ik zal zo nog maar eens bellen.

Maandag bellen ze terug

Ik vind het wel heel sterk van je dat je, ondanks je groeiende twijfel en toenemende bagatellisatie, toch belt!

quote:

Op vrijdag 29 februari 2008 13:20 schreef Rondje het volgende:
Misschien wil ik gewoon niet alleen zijn.
Aan de ene kant is het zo'n fijn idee dat ik niet perse gelijk alles op zal hoeven ruimen als hij er niet is, dat ik gewoon de was kan laten liggen en gewoon op de bank kan hangen en achter de computer kan zitten als ik daar zin in heb, of naar bed gaan als ik dat wil.
Aan de andere kant vind ik het gewoon heel eng en ondanks alles houd ik wel van hem. Ik heb zoveel leuke tijden met hem, veel meer dan dat het rot is.

Ze hebben me nog steeds niet gebeld, dus ik zal zo nog maar eens bellen.

Je bent 29 en zit nu al 8 jaar in een relatie toch? En daarvoor zat je ook al in een relatie? Dan is het niet zo raar, dat je bang bent om alleen te zijn.

quote:

Op vrijdag 29 februari 2008 13:37 schreef Copycat het volgende:
Ik vind het wel heel sterk van je dat je, ondanks je groeiende twijfel en toenemende bagatellisatie, toch belt!

Dat is zo moeilijk.

Dat doe ik alleen omdat ik hier lees, dat herinnert me eraan dat ik dit gewoon niet wil. Echt niet meer.