Geef asieldieren ook een kans.

Hallo,

Samen met mijn moeder hebben we (queenie hernoemd:)Geisha van 8 jaar uit het asiel gehaald zij was kattenbakzindelijk, die is helaas niet veel ouder geworden, want ze liep buiten en is geschept door een auto.

Nu ik op mijzelf woon hebben we poes Pien van destijds 11 uit het asiel gehaald. Ze was ook kattenbakzindelijk, ik moest haar wel afleren brood te eten, maar dat had onze vorige kat uit het asiel ook, dus wellicht dat ze daar brood geven?

Zover ik weet kan je ook niet bij de honden bij het dierenasiel in Apeldoorn (Kuipershoek). Ik heb er ook nooit naar gevraagd want ik werk teveel voor een hond Soms ga ik wel eens zomaar met een hond lopen op vrijdagmiddag of zaterdag.

Wij hebben een kat uit het asiel en dat is met afstand de grootste , dikste en liefste kat(ook de meest luie trouwens) die we ooit gehad hebben.
Ik wilde eigenlijk voor een volwassen kat gaan, maar de kat die ik zag keek mij hooghartig aan , prong de kooi uit en negeerde mij volkomen.
In een andere kooi kwam Tommie gelijk naar me toe en dat is doorgaans wel een goed ding. Hij was toen een half jaar. En we zijn nu ruim zeven jaar verder.

Als hij 's avonds buiten is gaat hij op mij zitten wachten en als hij me dan ziet komt hij ook eerst naar me toe gerend. En hij spint al zonder dat je hem aanraakt.

Dus als er weer een kat komt dan haal ik die zeker uit het asiel.

Het kan aan mij liggen maar ik heb vaak het idee dat je beter katten uit het asiel kunt halen dan honden. Katten zijn volgens mij iets veerkrachtiger terwijl honden met een nare ervaring daar hun leven lang last van kunnen hebben.
Maar ik ben totaal heen kattenmens dus misschien schat ik dat helemaal verkeerd in?

Ik ben twee keer gegaan voor een volwassen kat uit het asiel. Best pittig, want beide dames hadden een traumatisch verleden. Maar het heeft goed uitgepakt. Met geduld en de bereidheid om je een beetje te schikken naar je dier, kom je in mijn ervaring een heel eind.

Mijn eerste asielpoes heb ik meer dan 15 jaar mogen hebben. Ze begon als een nerveuze kat die vijf keer per dag kotste en eindigde als een lieve knuffel- en schootkat die me zo vertrouwde dat de tranen me nog in de ogen springen als ik eraan denk.

Mijn tweede asielpoes mocht vanmiddag naar de dierenarts voor de jaarlijkse inentingen en wat was ze bang. Ze kroop met haar kop onder mijn arm, terwijl de dierenarts haar onderzocht. Tien minuten later waren we weer thuis en was ze direct weer helemaal blij. Heerlijk, dat ze zich zo thuis en vertrouwd voelt.

Ik zou het iedereen die een kat wil in overweging willen geven om er een uit het asiel te halen. Als je het aandurft, ga dan voor een volwassen kat en neem de gebruiksaanwijzing op de koop toe. Je krijgt er vaak heel veel voor terug. Maar als je liever een jonkie wil, kun je zeker ook in het asiel terecht.

Mooi initiatief

Ik zou nooit een hond uit het asiel nemen, een kat wel. Ook omdat een slechte opgevoede hond veel meer schade aan kan richten dan een kat.

Bij een vorige actie heb ik een kat uit het asiel gehaald, dus deze actie slaan wij maar even over . We hebben inmiddels ook twee vogels van marktplaats gehaald, omdat die wegens dubieuze omstandigheden weg moesten. We zitten even vol .

Wij zijn nog steeds blij met Evert .

Goed topic

Poes komt bij Martin Gaus vandaan.
Toen ze bij ons kwam was ze 1 jaar, en volgens dr paspoort geent én geholpen (door de asielarts, daar betaal je dan ook voor), maar op zeer mysterieuze wijze hadden we een jaar later opeens een nestje
Poes wordt op 1 april 12

quote:

Op maandag 25 februari 2008 17:01 schreef Harajuku. het volgende:

[..]


[..]

kee dank je wel!

Evert Met zn megasnorharen

Hoewel ik er héél erg voor ben om katten uit het asiel te halen (en dat zal ik ook de rest van mn leven doen) moet ik zeggen dat ik wel een klein beetje teleurgesteld ben in het asiel waar Ziggy vandaan komt (Krimpen a/d Ijssel).
Toen wij in het asiel kwamen, waren we binnen 5 minuten verliefd op Ziggy
De medewerkers in het asiel waren ook heel vriendelijk en behulpzaam.
Wij kwamen Ziggyr een paar weken later ophalen omdat we eerst op vakantie gingen. Nadat we haar opgehaald hadden, viel het me al op dat ze veel krabte aan haar oortjes. Na 3 weken ben ik naar de dierenarts gegaan. Ze had oormijt (dat kan ze alleen in het asiel opgelopen hebben) maar nog erger: ze was enorm mager (ik dacht dat ze gewoon een mager type was , maar ze woog maar 1,6 kilo) en de dierenarts vermoedde schildklierproblemen. Nou ja, dat had ze ook (en ze moet de rest van haar leven medicijnen), en dat viel me wel tegen van het asiel, dat ze dat daar niet gezien hebben..Ik snap ook dat een dierenarts in het asiel het heel druk heeft, maar toch vind ik dat niet kunnen, dit is met een simpele bloedtest te achtehalen, die mijn dierenarts standaard doet bij oudere katten.
Nou ja, ik heb een brief geschreven naar het asiel, en een bedrag van het aankoopbedgrag van Ziggy teruggekregen, dat is dan weer netjes

En toch ben ik er nog steeds heel erg voor om een kat uit het asiel te halen! Het is gewoon zo sneu dat er zooooooooveel beestjes daar zitten en ik wil iig zoveel mogelijk leventjes redden daarmee

Ik haal mijn hele (volwassen) leven al katten uit het asiel en ik zou niet anders kunnen. Ik vind het (voor mijzelf) niet te verantwoorden om een kat uit een nestje te nemen, terwijl de asiels vol zitten. Ik hou van katten. En dus bekommer ik me om de kwetsbaarsten. Dan dus maar geen schattig kitten.

En wat een pareltjes van katten zitten er in het asiel. Nog nooit spijt van gehad. Best wat moeilijke types in huis gehad, maar met een boel geduld en liefde gebeuren er ware wondertjes.

quote:

Op dinsdag 26 februari 2008 01:57 schreef Duderinnetje het volgende:
Ik haal mijn hele (volwassen) leven al katten uit het asiel en ik zou niet anders kunnen. Ik vind het (voor mijzelf) niet te verantwoorden om een kat uit een nestje te nemen, terwijl de asiels vol zitten. Ik hou van katten. En dus bekommer ik me om de kwetsbaarsten. Dan dus maar geen schattig kitten.

En wat een pareltjes van katten zitten er in het asiel. Nog nooit spijt van gehad. Best wat moeilijke types in huis gehad, maar met een boel geduld en liefde gebeuren er ware wondertjes.

Hier in de buurt zijn continue katten met nestjes en als ze die beestjes niet kwijt kunnen bij een nieuw baasje worden ze eigenhandig afgemaakt. Als ik al een kat zou willen hebben dan zou ik dus zo een halen.
Ik heb helemaal niks met katten maar ik heb al wel een paar keer weeskatjes gehad , die beestjes waren verstoten of ze konden zo snel geen nieuw baasje vinden en dan nam ik ze tijdelijk in huis tot ik een goede plek voor ze gevonden had. Vorig jaar nog een paar weken een kitten gehad die nog met de fles gevoed moest worden , brutaal krengetje was dat

Mijn twee poezen komen ook uit asiel, ik heb geen seconde de optie 'particulier nestje' overwogen. Alle dieren verdienen een tweede kans en wat is er nou mooier dan te zien hoe een poes zich aanpast, haar draai vindt in je huis en je haar vertrouwen geeft? Niet omdat ze niet beter weet maar omdat ze ondanks wat ze heeft meegemaakt zich toch weer helemaal durft te geven.

Met mijn eerste asielpoes was het liefde op het eerste gezicht. Ook al was ze heel schuw, ik zag dat er achter die angst een hele lieve knuffelpoes zat en inderdaad, na 3 maanden geduld en rust kwam ze los en is het een schootkat eerste klas, en nog stoer ook! Ik ben zo trots op haar.

M'n tweede asielpoes was een zwerver en dat heb ik gemerkt. Super brutaal, jatte me de kaas van het brood en zat dagelijk op de kop in de vuilnisemmer. Gelukkig is het een pienter poesje en met wat simpele truckjes is het gelukt om van haar een aangepast huiskat te maken. De meest opdringerige poes die ik ken, ze MOET op schoot en het liefst met d'r koppie in m'n nek.

goed topic, wij hebben 4 katten waarvan 3 opvangkatten/asielkatten, 1tje komt van een cattery !
En ik ben gek op mijn beestjes!

Overigens allemaal geholpen binnenkatten.

2 zijn gewoon superlief, 1tje heeft alleen een achterstand, was gedumpt toen ze 6 weken oud was, veel te jong dus en heeft een aantal dingen niet geleerd, zoals nagels intrekken met stoeien en dat soort zaken, de ander is gewoonweg een perfecte kat, wel wat ondeugend maar dan leuk.
En de laatste is erg angstig maar dit wisten we toen we haar uit het asiel haalde, ze is vroeger mishandeld dus erg bang voor mensen en dan vooral voeten, maar het gaat nog steeds beter!

Het is dat 4 ons maximum is, anders had ik er vlot nog eentje bijgehaald uit het asiel.

7/8 jaar geleden hebben we mijn kat ook uit het asiel (zuidwolde) gehaald. Ze was daar aan komen lopen. In het begin was ze wel een beetje gemeen. Dan zat ze lekker op schoot en ineens krabde ze dan je hele arm open. Maar langzaam aan begint het nu toch echt een lieve kroel kat te worden die steeds vaker ook opgetild wil worden.(al heeft dat dus wel ruim 5 jaar geduurd) Hoe oud ze is weet ik eigenlijk niet, het asiel schatte dat ze toen 2 was, maar ze kan natuurlijk ook wat ouder zijn geweest.
Ik wil heel graag nog meer katten (en een hond) en die ga ik zeker ook uit het asiel halen, maar ik als student met een niet al te groot huisje (voor twee mensen en dus al een kat) heb daar voorlopig gewoon even geen ruimte voor. Hopelijk in de toekomst!

Goed topic. Ik haal mijn ratten ook altijd uit de opvang.

ik vind het wel mooi te lezen dat er toch nog best wat mensen hun huisdier uit de opvang hebben gehaald!

Mario.

Toen ik op een avond met mn 2 herders aan het wandelen was kwam ik deze lobbes tegen. Een zeer vriendelijke hond die wel een baasje zou hebben althans dat dacht ik. Geen mens in de buurt van wie deze lobbes kon zijn. Ik dacht dat hij zn baasje wel zou gaan zoeken, en keerde richting huis. Mario volgde me helemaal naar huis. Dus ik bel de dierenambulance en laat hem ophalen.

Uit nieuwsgierigheid bel ik een week of 2 later even op om te vragen hoe het met hem is, en krijg te horen dat hij in een asiel is gestopt omdat zn baasjes hem gedumt hadden. Dus tja ik denk... aaah zielig .
Ik hoor dat hij geplaatst is een asiel op de Ookmeerweg. Na een gesprekje met de medewerkers mocht ik even bij hem en was verkocht. Daarna volgde een gesprek voor wat achtergrond informatie over de hond zelf en over mij en mn ervaring met honden. Een proefwandelingetje later en ik moest hem gewoon meenemen.
Hij bleek ongeveer 1.5 jaar te zijn en niet opgevoed (hij was nog niet eens zindelijk ), en nogal hardhandig te zijn aangepakt. Na nog een gesprekje heb ik hem mee genomen naar mijn huisje en zn nieuwe huisgenootjes.

Na een beetje worstelen over de rangorde en hem zelf opnieuw opgevoed te hebben heb ik een gouden beestje. Een rottweiler die denkt dat hij een Maltheser is. Hij wil altijd knuffelen (het liefst op schoot ), en spelen en is dankbaar voor elke aai over zn bol.
Ik wil hem voor geen goud meer missen.

Afgelopen vrijdag zijn mijn vriendin en ik naar het asiel in Heerlen gegaan om te kijken naar katten, hier zitten de katten allemaal gehokt en komen er vrij weinig uit. Ook weet het personeel niet echt iets te zeggen over de beestjes behalve of ze gevonden zijn, leeftijd e.d. helaas.
Zaterdag zijn we in Geleen en Maastricht gaan kijken, Asiel in Geleen ziet er echt heel goed uit, mooie ruimten en het personeel komt met je mee en verteld dingen over de beestjes, in Heerlen wijzen ze je de hokken en that's it. In Geleen geven ze wel andere info dan wat op de website staat, binnen katten zijn ineens buiten katten en vise versa
Daarna naar Maastricht, hier hadden ze geen katten die alleen binnen gewend waren dus hebben niet veel gezien van het asiel, wel aardig en hulpvaardig personeel en zover zag het er niet slecht uit.
Helaas niet veel kandidaten gevonden, dus zijn we gaan kijken of er nog asiels in de buurt open waren en dat bleek in België te vinden te zijn, en wel in St Truiden en Genk. Dus eerst naar St Truiden en daar kwamen we Dimmie tegen
Hij is een kater van 6 jr, net als alle katten in elk bezocht asiel geënt en gecastreerd, maar dit asiel chipte niet. Hij heeft 2 maanden in quarantaine omdat hij heel veel dronk, dus ze vermoedden nier probleem o.i.d. en hij bleek een gevoelige maag te hebben, er waren echter geen problemen te vinden en met goed voer was z'n maag ook ok.

Hij is echt super lief, heel ontspannen vanaf het eerste moment en in de auto ging ie gewoon slapen, eenmaal in huis was ie nieuwsgierig en totaal niet terug getrokken. Het leek wel alsof hij zich hier al thuis voelde! meteen knuffelen en op schoot springen
Het enige nadeel is dat zijn nagels te lang zijn, dus bij het lopen hoor je ze en op vloerbedekking/bank kneed ie met z'n nagels, de krabpaal gebruikt hij helaas nog niet
Het asiel in St Truiden is ietwat chaotisch (waren wel veel bezoekers) maar het personeel weet wel te vertellen over de dieren en neemt de tijd voor je.

Voor ¤50,- mochten we hem meenemen

Wat een prachtig beestje

Onze ervaring is positief met het asiel, maar wat er allemaal na gebeurd is (niet met het beest trouwens, dat is een lieverd!) was wat minder . Maar goed,
Mijn vriendin en ik zijn op een gegeven moment, naar aanleiding van de asielactie hier op Fok!, drie asiels afgezocht (Rotterdam, Rozenburg, Spijkenisse). In Spijkenisse kregen we een verhaal te horen van een kat die achter was gelaten in het water en weinig overlevingskansen gehad. Wonderbaarlijk genoeg kwam het beest er bovenop en kon ook bezocht worden. Meneer had alleen geen zin om bezocht te worden en bleef gewoon in zijn hok liggen. Op het moment dat we weg wilde gaan kwam er wat beweging in (als in: "vooruit dan maar") en bleek het een heel aanhankelijk lief beest. We moesten de uitslag van de dierenarts maar even afwachten, maar twee dagen later konden we hem meenemen . Evert was van ons .
Op de dag zelf dat wij Evert gingen halen kregen wij te horen dat in onze nieuwe woning een CV leiding was gesprongen. Ons werk van de afgelopen maanden was voor niets geweest en er lag ruim 10cm water in huis . Dat zal ons leren om een kat uit het asiel te halen die in het water is gedumpt .
Maar goed, Evert doet het prima. Het is een schat van een beest en hij is eigenlijk ook gewoon gestoord. Meneer kijkt overal arrogant tegenaan en laat zich alleen maar knuffelen als hij dat wilt.

Op dit moment is dat ongeveer om de 5 minuten . Meneer gaat gewoon op je toetsenbord zitten of vind het heerlijk om op schoot te kruipen en een uur te blijven typen (vooral op gevoelige plekjes of in je buik ). Hij kan alleen niet zonder mensen. Buiten de slaapkamer sluiten lukt niet. Meneer blijft gewoon zo hard mogelijk mauwen en daarom slaapt hij dus gewoon bij ons op de kamer . Favoriete bezigheden:

Parkieten loeren

Op zijn rug op de grond liggen

In of op kasten snuffelen

Heel hard en diep mauwen

Jezelf op schoot dwingen

De vloer in de douche knuffelen

De bank toe-eigenen

En de wat gestoordere eigenschappen:

Hij kan ook prima mee naar mijn ouders. Daar heeft hij het ook wel naar zijn zin. Alleen het reizen is wat moeizaam, maar dat begint goed te gaan In het beging mauwde hij alles bij elkaar en nu valt dat wel mee. Treinreizen gingen wel goed trouwens .
Alleen de oude eigenaren zijn wat dubieus. Eerst hadden ze geen kat (Evert stond op hun naam geregistreerd met zijn chip) en was hij van een overleden ex-bewoner. Wat later beschuldigde zij het asiel van het verwisselen van een chip (een chip van een dode kat in Evert gezet) om hun te chanteren. Dat maakt het voor ons wel duidelijk dat de bewoners mongolen zijn en nooit meer een dier mogen hebben. Waarom je zo'n lief beest weg wilt doen is mij een raadsel .

Evert en de kat van Big_Fat_Wombcat (heeft 'ie al een naam): wat een prachtexemplaren.