Geef asieldieren ook een kans.

Over Makatsi ;

Makatsi is een dierenkliniek in Nieuw-Amsterdam, Drenthe. Ze vangen zwerfkatten op, en katten die gedumpt zijn. Zo hebben ze kittens maar ook volwassen poezen die allen opzoek zijn naar een goed en liefdevol huis.

Dierenkliniek Makatsi heeft een complete boven etage ingericht speciaal voor deze dieren. Deze dieren vallen onder het Jochem project. Het Jochem project is als het ware een grote spaarpot waar geld in gedoneerd kan worden zodat de dieren voer, medicatie en andere benodigheden kunnen krijgen. Het is niet verplicht om wat te doneren, maar omdat alles uit eigen zak betaald wordt zijn alle beetjes welkom.

Dierenkliniek Makatsi vraagt voor de poezen geen geld. Het enige wat ze vragen is een goed en liefdevol tehuis. De poezen die momenteel bij Makatsi zitten zijn te bekijken op www.makatsi.nl onder het kopje kliniekat.

Misschien leuk om te plaatsen

Iets meer dan 5 weken geleden hebben wij turtle opgehaald uit het asiel. We zijn in ieder geval erg blij dat hij er is en volgens ons is Turtle zelf ook heel blij dat hij nu zijn eigen baasjes heeft

quote:

Op maandag 25 februari 2008 14:31 schreef Harajuku. het volgende:

Het is ook absoluut niet waar dat er alleen oude dieren in een asiel zouden zitten. Met regelmaat komen er kittens en pups binnen en zeg nu zelf, een dier van pakweg 3 jaar is toch ook nog niet oud? In sommige gevallen zijn de dieren al goed opgevoed, en dan heb je dus ook die lasten niet.

Er is trouwens ook niks mis met oude(re) dieren hoor
Lucky kregen wij toen hij 4 was, nog best jong, en Ziggy nu is 16 en ik zou haar voor geen andere (jongere) kat in willen ruilen
Die oudjes verdienen ook een kans!

quote:

Op maandag 25 februari 2008 15:10 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Ofcourse. Ik probeerde alleen mensen te lokken

Hehe, ik weet wel dat de meeste mensen toch voor een jonger dier gaan hoor
Maar goed, oudjes zijn dus ook tof, ter info van die mensen

ej, leuk topic. Laat ik nou ook een kat hebben gehaald uit het asiel. Wat zeg ik? 2 zelfs gehaald en ze hebben het helemaal naar hun zin bij mij. _{zolang het eten maar op tijd komt}

Ik heb nu al 5 jaar Polle, een vreselijk lieve knuffel die was weggestopt in een asiel in Uden. 'Ze was ong. 9 maanden oud toen ik haar haalde en toch is haar karakter nog heel erg veranderd in de loop der jaren. Bullshit dus als je vindt dat 'zo'n' poes al een eigen karakter heeft. Geef dus eerst een lief asielpoesje een kans ipv makkelijk te doen en een nestkatje aan te schaffen.

Polle is door het asiel in Uden heel netjes ingeënt, ontwormd en gesteriliseerd en daar heb ik toen 65 euro voor betaald (vind maar eens en dierenarts die dat goedkoper doet). We hebben haar ooit gevonden op internet en volgens mij is er ook een algemene site van alle dierenasiels waar je rustig op je gemak beestjes kunt kijken met foto's en een verhaaltje erbij.

Polle bij aankomst:


En 5 jaar later :



[ Bericht 19% gewijzigd door SEMTEX op 25-02-2008 16:53:52 ]

weten jullie hoe dat zit met een dier uit belgie te halen? ik bedoel kan dat zomaar?
tis natuurlijk niet een verwegistan land dus ik verwacht dan geen problemen....

Even een tvp'tje.

Vorig jaar zijn wij pleeggezin geweest voor het dierenasiel Zuidwolde, en hebben we in totaal 7 kittens opgevoed en vertroeteld tot ze naar hun nieuwe baasje konden..

Dit jaar hopen we dat weer te doen, het is zo leuk om te doen!

quote:

Op maandag 25 februari 2008 16:17 schreef Harajuku. het volgende:
Oeh, een kinda insider.

En geen idee eigenlijk Draculettetje, zal eens kijken of ik wat kan vinden.

graag, ik heb wel wat gegoogled, maar ik kom er geen wijs uit....
of ik lees gewoon niet goed genoeg

quote:

Op maandag 25 februari 2008 16:25 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Had ik ook Hell, de linkjes in de OP zijn de enige beetje duidelijke die ik kon vinden ook. Heb even een asiel gemailed met je vraag.

en daar had ik nou niet aangedacht, Dank!

Mijn broertje heeft pas een hond uit het asiel gehaald. Een heel mooie, twee jaar oude kruising herder-labrador.
In eerste instantie een hele positieve ervaring. Dit asiel had de dieren in een aparte ruimte waar je als bezoeker niet kon komen. Dat vond ik wel een goede zaak. Alle asielen waar ik tot nu toe ben wezen kijken waren volledig open voor bezoekers en dat is erg stressvol voor de dieren.
Als je een hond wilt krijg je eerst een lang gesprek over wat je verwacht, wat je zoekt, wie je bent en zij zoeken daar een aantal mogelijke honden bij. Vervolgens krijg je een boek te zien waarin foto's en informatie over de dieren staat om te zien in welke van de geselecteerde honden je interesse hebt.
Daarna mag je met een of twee van die honden een proefwandeling maken om te zien of het klikt. Daarna volgde weer een gesprek en een verplichte bedenktijd.
Bij hun klikte het goed met de hond en ze hebben het beest dus mee naar huis genomen. Daar begon de ellende.

Hij sprong op de bank en was er met geen mogelijkheid af te krijgen. Als ze in de buurt kwamen begon hij te grommen en te happen. Na een hele tijd hebben ze hem eindelijk van de bank gekregen en het asiel gebeld. Toen bleek dat deze hond hetzelfde geintje had geflikt bij het vorige gezin waar hij geplaatst was, maar dat hadden ze 'vergeten' te melden. Dat gezin had een kennis die politiehonden trainde en die had hen als tip gegeven om de hond met grof geweld van de bank te verwijderen door hem in zijn nekvel te grijpen. Na een week die behandeling was de hond dusdanig agressief dat hij daar niet meer te handhaven was en terug naar het asiel gebracht was.
Mijn broertje en zijn vriendin besloten de hond toch te houden omdat ze er verder een goede indruk van hadden en het bankincident eenmalig bleek te zijn maar of dat nou zo'n goed plan was

Inmiddels is het vier weken later en heeft hij gevochten met onze honden waardoor een van de twee zodanig gewond was dat er hechtingen nodig waren. Natuurlijk hadden we een knokpartij of twee verwacht omdat ze even moeten bepalen wie waar staat maar dit ging verder dan even de rangen uitvechten.
Verder zijn er verschillende dominantieproblemen geweest waarbij hij hapte naar mijn broertje of zijn vriendin, zich enorm dominant gedroeg tegen andere mensen en als klap op de vuurpijl heeft hij vorige week mijn schoonzusje dreigend in een hoek gedreven waar ze pas na een kwartier weer uit mocht.

Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat dit alleen aan de hond ligt of allemaal de fout van het asiel is maar deze hond had nooit bij hun geplaatst mogen worden. Zij wil een hond waar je leuk mee kan knuffelen, die gezellig bij je op de bank komt liggen en die geen problemen geeft en hij wilde een hond die groot genoeg was om hond te zijn maar die verder goed handelbaar was. Beide hebben ze geen enkele ervaring met honden op de ontmoetingen met mijn honden en die van mijn zussen na. Ze zijn niet opgegroeid met honden, hebben zelf nooit een hond opgevoed, weten niet waar ze op moeten letten in het gedrag van een hond en hebben bepaalde waarschuwingen van deze hond dus ook nooit gezien.
Deze hond is niet vals maar hij is wel erg makkelijk vals te maken en erg dominant en heeft dus ook een baas nodig die weet wat hij doet. Zij hadden deze hond nooit mee moeten krijgen maar nu ze hem hebben willen ze hem eigenlijk ook niet zomaar terug doen.
De rangverhouding daar in huis is duidelijk, eerst mijn broertje en de hond waarbij mijn broertje nét een beetje overwicht heeft en ver daar onder staat zijn vriendin. Dat beest walst over haar heen en zij heeft het niet door en dat maakt de situatie erg gevaarlijk.

Ze zijn op cursus gegaan, hebben daarnaast een keer in de week een gesprek met een gedragsdeskundige van de hondenschool en hebben haar mobiele nummer gekregen zodat ze altijd kunnen bellen als er iets gebeurd. Zij heeft ze aangeraden om het beest terug te doen na het incident vorige week maar dat willen ze nog niet. Intussen houd ik mijn hart vast.
De hond is op zich er goed te lezen, hij heeft een duidelijke lichaamstaal en geeft op zijn manier ook aan dat iets hem niet bevalt maar dan moet je wel weten waar je op moet letten en dat weten zij niet. Voor mijn broertje ben ik niet zo bang. Ik denk dat hij met de nodige instructie prima in staat is om de situatie te verbeteren en de hond de baas te worden als hij maar leert waar hij op moet letten. Bij haar is het anders, ze is een schat van een meid maar ze heeft het volgens mij niet in zich om dominant te zijn en wíl dat volgens mij ook helemaal niet. Zij wil die lieve knuffelhond en dat is deze niet, tenminste, niet als je hem niet de baas bent.
Zelfs nadat dit allemaal gebeurd is blijft ze hem knuffelen op commando, haalt ze hem aan als hij agressief doet tegen anderen omdat ze de signalen niet ziet of verkeerd interpreteert.

Ze zijn overigens na vorige week nog met het beest terug geweest naar het asiel omdat ze daar wel eens wilden zien hoe het beest zich gedroeg bij hen. Volgens hen is er geen rangenprobleem

Mensen die dieren uit het asiel opnemen

toch ga ik voor een nieuwe pup .. is familie van mijn overleden hond.

Ben dit weekend voor de 1e keer in mijn leven in een asiel geweest. Een positieve ervaring moet ik zeggen. We hebben 2 asiels bekeken. 1 was vrij nieuw, de ander was al wat ouder.
Van de meeste dieren kunnen ze vertellen wat hun geschiedenis is, ze zijn goed nagekeken op ziektes, je krijgt een karakter-omschrijving en je kunt echt even contact maken met de dieren om te kijken of er een klik is.
Wat ik zelf ook fijn vind is dat de mensen die in het asiel werken (op vrijwillige basis vaak!) ook heel erg begaan zijn met de dieren en graag een goed baasje willen voor deze dieren. Je kunt aangeven wat voor soort dier je zoekt, bijvoorbeeld binnen- of buitenkat, klein of groot dier, speels of rustig, oud of jong, etc. Er zijn genoeg dieren dus meestal is er wel een diertje waar je een klik mee hebt .

[ Bericht 19% gewijzigd door Mikani op 25-02-2008 17:05:32 ]

quote:

Op maandag 25 februari 2008 16:40 schreef MinderMutsig het volgende:
Mijn broertje heeft pas een hond uit het asiel gehaald. Een heel mooie, twee jaar oude kruising herder-labrador.
In eerste instantie een hele positieve ervaring. Dit asiel had de dieren in een aparte ruimte waar je als bezoeker niet kon komen. Dat vond ik wel een goede zaak. Alle asielen waar ik tot nu toe ben wezen kijken waren volledig open voor bezoekers en dat is erg stressvol voor de dieren.
Als je een hond wilt krijg je eerst een lang gesprek over wat je verwacht, wat je zoekt, wie je bent en zij zoeken daar een aantal mogelijke honden bij. Vervolgens krijg je een boek te zien waarin foto's en informatie over de dieren staat om te zien in welke van de geselecteerde honden je interesse hebt.
Daarna mag je met een of twee van die honden een proefwandeling maken om te zien of het klikt. Daarna volgde weer een gesprek en een verplichte bedenktijd.
Bij hun klikte het goed met de hond en ze hebben het beest dus mee naar huis genomen. Daar begon de ellende.

Hij sprong op de bank en was er met geen mogelijkheid af te krijgen. Als ze in de buurt kwamen begon hij te grommen en te happen. Na een hele tijd hebben ze hem eindelijk van de bank gekregen en het asiel gebeld. Toen bleek dat deze hond hetzelfde geintje had geflikt bij het vorige gezin waar hij geplaatst was, maar dat hadden ze 'vergeten' te melden. Dat gezin had een kennis die politiehonden trainde en die had hen als tip gegeven om de hond met grof geweld van de bank te verwijderen door hem in zijn nekvel te grijpen. Na een week die behandeling was de hond dusdanig agressief dat hij daar niet meer te handhaven was en terug naar het asiel gebracht was.
Mijn broertje en zijn vriendin besloten de hond toch te houden omdat ze er verder een goede indruk van hadden en het bankincident eenmalig bleek te zijn maar of dat nou zo'n goed plan was

Inmiddels is het vier weken later en heeft hij gevochten met onze honden waardoor een van de twee zodanig gewond was dat er hechtingen nodig waren. Natuurlijk hadden we een knokpartij of twee verwacht omdat ze even moeten bepalen wie waar staat maar dit ging verder dan even de rangen uitvechten.
Verder zijn er verschillende dominantieproblemen geweest waarbij hij hapte naar mijn broertje of zijn vriendin, zich enorm dominant gedroeg tegen andere mensen en als klap op de vuurpijl heeft hij vorige week mijn schoonzusje dreigend in een hoek gedreven waar ze pas na een kwartier weer uit mocht.

Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat dit alleen aan de hond ligt of allemaal de fout van het asiel is maar deze hond had nooit bij hun geplaatst mogen worden. Zij wil een hond waar je leuk mee kan knuffelen, die gezellig bij je op de bank komt liggen en die geen problemen geeft en hij wilde een hond die groot genoeg was om hond te zijn maar die verder goed handelbaar was. Beide hebben ze geen enkele ervaring met honden op de ontmoetingen met mijn honden en die van mijn zussen na. Ze zijn niet opgegroeid met honden, hebben zelf nooit een hond opgevoed, weten niet waar ze op moeten letten in het gedrag van een hond en hebben bepaalde waarschuwingen van deze hond dus ook nooit gezien.
Deze hond is niet vals maar hij is wel erg makkelijk vals te maken en erg dominant en heeft dus ook een baas nodig die weet wat hij doet. Zij hadden deze hond nooit mee moeten krijgen maar nu ze hem hebben willen ze hem eigenlijk ook niet zomaar terug doen.
De rangverhouding daar in huis is duidelijk, eerst mijn broertje en de hond waarbij mijn broertje nét een beetje overwicht heeft en ver daar onder staat zijn vriendin. Dat beest walst over haar heen en zij heeft het niet door en dat maakt de situatie erg gevaarlijk.

Ze zijn op cursus gegaan, hebben daarnaast een keer in de week een gesprek met een gedragsdeskundige van de hondenschool en hebben haar mobiele nummer gekregen zodat ze altijd kunnen bellen als er iets gebeurd. Zij heeft ze aangeraden om het beest terug te doen na het incident vorige week maar dat willen ze nog niet. Intussen houd ik mijn hart vast.
De hond is op zich er goed te lezen, hij heeft een duidelijke lichaamstaal en geeft op zijn manier ook aan dat iets hem niet bevalt maar dan moet je wel weten waar je op moet letten en dat weten zij niet. Voor mijn broertje ben ik niet zo bang. Ik denk dat hij met de nodige instructie prima in staat is om de situatie te verbeteren en de hond de baas te worden als hij maar leert waar hij op moet letten. Bij haar is het anders, ze is een schat van een meid maar ze heeft het volgens mij niet in zich om dominant te zijn en wíl dat volgens mij ook helemaal niet. Zij wil die lieve knuffelhond en dat is deze niet, tenminste, niet als je hem niet de baas bent.
Zelfs nadat dit allemaal gebeurd is blijft ze hem knuffelen op commando, haalt ze hem aan als hij agressief doet tegen anderen omdat ze de signalen niet ziet of verkeerd interpreteert.

Ze zijn overigens na vorige week nog met het beest terug geweest naar het asiel omdat ze daar wel eens wilden zien hoe het beest zich gedroeg bij hen. Volgens hen is er geen rangenprobleem

Rangen verhaal komt er bekend voor. Baloe is niet uit het asiel, maar ik laat ook over me heen walsen. Sinds 3 jaar is MM bij ons, hij luistert verdomme prima naar MM.

Met wat tips van MM luistert hij nu beter naar me, en weet hij volgens mij dondersgoed dat hij niet de baas is. Maar daar gaat heel veel werk in zitten. En ze zullen je altijd uit blijven proberen.

Gaat de vriendin van je broer ook mee naar de gedragscursus? Want ook zij moet weten dat zij de baas is, en niet de hond

Raar asiel trouwens

quote:

Op maandag 25 februari 2008 16:45 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Welk asiel was dat?

Kwalijke zaak vind ik dat hoor Lijkt me ook sterk dat je daar in het asiel helemaal niets van merkt.

De naam weet ik zo niet maar het is een asiel in Den Haag.
Ik vind het ook echt een slechte zaak. Je maakt mij niet wijs dat die hond in de twee jaar die hij in het asiel heeft doorgebracht nooit probleemgedrag heeft vertoont. Bovendien is hij als pup van ongeveer 4 maanden in het asiel gekomen dus waarom heeft hij daar zo lang gezeten als er niks mis was met het beest?
In eerste instantie had ik echt een positieve indruk van dit asiel door de verhalen van mijn broer. Dat de dieren in aparte ruimtes zitten zodat ze geen last hebben van al die bezoekers, de lange gesprekken, het feit dat zij een aantal geschikte honden uitzoeken n.a.v. het gesprek en dat je een verplichte bedenktijd had voor je de hond meekrijgt vond ik echt heel erg goed.
Maar als dit het resultaat is snap ik er helemaal niks meer van. De combinatie van deze baasjes met deze hond is gewoon heel erg fout. Het beest is verder echt wel lief (al klinkt dat misschien niet zo in mijn verhaal ) maar heeft gewoon duidelijke, consequente bazen nodig die tegen hem opgewassen zijn. Je moet bij zo'n hond gewoon weten wat je doet en het moet bij je passen.
Mijn handen jeuken als ik dat beest zie, ik zou hem best graag een tijdje onder mijn hoede nemen om hem wat basisbeginselen bij te brengen. Maar dat is in onze situatie momenteel geen goed plan dus ik houd het maar bij goede adviezen.

Ik begin me trouwens wel af te vragen of het verder wel zo'n goed asiel is. Ik snap dat ze niet veel tijd aan die beesten kunnen geven maar een hond die twee jaar in het asiel heeft gezeten en zelfs basiscommando's zoals 'zit' of 'nee' nog niet kent geven mij te denken.

Oja, ook nog even een positief verhaaltje omdat het topic anders een andere kant op gaat dan de bedoeling was

Mijn zus heeft ook een hond uit het asiel. Een schapendoespup die zwaar ondervoed binnengekomen was, mét stamboom. Ze komt bij een broodfokker vandaan waar ze volgens mij in beslag was genomen. Dat is echt een schat van een beest
Ze heeft natuurlijk wel wat kleine probleempjes gehad maar dat heeft iedere hondeneigenaar wel eens.
Ze is niet gesteriliseerd hoewel dat tegenwoordig volgens mij wel standaard is maar dat is in dit geval een goed ding. Mijn zus heeft zich aangesloten bij de rasvereniging en heeft met deze hond (inmiddels 9 jaar) in totaal twee nestjes gefokt. Uit een van die nestjes komt onze Bikkel

Twee jaar later wilden wij er een hond bij en kwamen we bij toeval diezelfde broodfokker tegen die zes jaar later dus nog vrolijk bezig was. Hij had een moederhond die hij af wilde laten maken omdat ze niet echt gezonde pups gaf en dus te duur was. Na een gesprekje waarin het uiterste gevraagd werd van mijn zelfbeheersing konden we die melkproducerende hond meenemen. En zo kwamen we aan Anoek die een nichtje van Kira bleek te zijn.
Als mijn zus Kira niet uit het asiel had gehaald dan was Anoek nu afgemaakt. Dit asiel heeft dus zonder het te weten twee honden gered.

Hier ook een tevreden AsielPoek-"moeder"


Baloe aka Loetje

Hallo,

Samen met mijn moeder hebben we (queenie hernoemd:)Geisha van 8 jaar uit het asiel gehaald zij was kattenbakzindelijk, die is helaas niet veel ouder geworden, want ze liep buiten en is geschept door een auto.

Nu ik op mijzelf woon hebben we poes Pien van destijds 11 uit het asiel gehaald. Ze was ook kattenbakzindelijk, ik moest haar wel afleren brood te eten, maar dat had onze vorige kat uit het asiel ook, dus wellicht dat ze daar brood geven?

Zover ik weet kan je ook niet bij de honden bij het dierenasiel in Apeldoorn (Kuipershoek). Ik heb er ook nooit naar gevraagd want ik werk teveel voor een hond Soms ga ik wel eens zomaar met een hond lopen op vrijdagmiddag of zaterdag.

Wij hebben een kat uit het asiel en dat is met afstand de grootste , dikste en liefste kat(ook de meest luie trouwens) die we ooit gehad hebben.
Ik wilde eigenlijk voor een volwassen kat gaan, maar de kat die ik zag keek mij hooghartig aan , prong de kooi uit en negeerde mij volkomen.
In een andere kooi kwam Tommie gelijk naar me toe en dat is doorgaans wel een goed ding. Hij was toen een half jaar. En we zijn nu ruim zeven jaar verder.

Als hij 's avonds buiten is gaat hij op mij zitten wachten en als hij me dan ziet komt hij ook eerst naar me toe gerend. En hij spint al zonder dat je hem aanraakt.

Dus als er weer een kat komt dan haal ik die zeker uit het asiel.

Het kan aan mij liggen maar ik heb vaak het idee dat je beter katten uit het asiel kunt halen dan honden. Katten zijn volgens mij iets veerkrachtiger terwijl honden met een nare ervaring daar hun leven lang last van kunnen hebben.
Maar ik ben totaal heen kattenmens dus misschien schat ik dat helemaal verkeerd in?

Ik ben twee keer gegaan voor een volwassen kat uit het asiel. Best pittig, want beide dames hadden een traumatisch verleden. Maar het heeft goed uitgepakt. Met geduld en de bereidheid om je een beetje te schikken naar je dier, kom je in mijn ervaring een heel eind.

Mijn eerste asielpoes heb ik meer dan 15 jaar mogen hebben. Ze begon als een nerveuze kat die vijf keer per dag kotste en eindigde als een lieve knuffel- en schootkat die me zo vertrouwde dat de tranen me nog in de ogen springen als ik eraan denk.

Mijn tweede asielpoes mocht vanmiddag naar de dierenarts voor de jaarlijkse inentingen en wat was ze bang. Ze kroop met haar kop onder mijn arm, terwijl de dierenarts haar onderzocht. Tien minuten later waren we weer thuis en was ze direct weer helemaal blij. Heerlijk, dat ze zich zo thuis en vertrouwd voelt.

Ik zou het iedereen die een kat wil in overweging willen geven om er een uit het asiel te halen. Als je het aandurft, ga dan voor een volwassen kat en neem de gebruiksaanwijzing op de koop toe. Je krijgt er vaak heel veel voor terug. Maar als je liever een jonkie wil, kun je zeker ook in het asiel terecht.

Mooi initiatief

Ik zou nooit een hond uit het asiel nemen, een kat wel. Ook omdat een slechte opgevoede hond veel meer schade aan kan richten dan een kat.

Bij een vorige actie heb ik een kat uit het asiel gehaald, dus deze actie slaan wij maar even over . We hebben inmiddels ook twee vogels van marktplaats gehaald, omdat die wegens dubieuze omstandigheden weg moesten. We zitten even vol .

Wij zijn nog steeds blij met Evert .

Goed topic

Poes komt bij Martin Gaus vandaan.
Toen ze bij ons kwam was ze 1 jaar, en volgens dr paspoort geent én geholpen (door de asielarts, daar betaal je dan ook voor), maar op zeer mysterieuze wijze hadden we een jaar later opeens een nestje
Poes wordt op 1 april 12

quote:

Op maandag 25 februari 2008 17:01 schreef Harajuku. het volgende:

[..]


[..]

kee dank je wel!

Evert Met zn megasnorharen

Hoewel ik er héél erg voor ben om katten uit het asiel te halen (en dat zal ik ook de rest van mn leven doen) moet ik zeggen dat ik wel een klein beetje teleurgesteld ben in het asiel waar Ziggy vandaan komt (Krimpen a/d Ijssel).
Toen wij in het asiel kwamen, waren we binnen 5 minuten verliefd op Ziggy
De medewerkers in het asiel waren ook heel vriendelijk en behulpzaam.
Wij kwamen Ziggyr een paar weken later ophalen omdat we eerst op vakantie gingen. Nadat we haar opgehaald hadden, viel het me al op dat ze veel krabte aan haar oortjes. Na 3 weken ben ik naar de dierenarts gegaan. Ze had oormijt (dat kan ze alleen in het asiel opgelopen hebben) maar nog erger: ze was enorm mager (ik dacht dat ze gewoon een mager type was , maar ze woog maar 1,6 kilo) en de dierenarts vermoedde schildklierproblemen. Nou ja, dat had ze ook (en ze moet de rest van haar leven medicijnen), en dat viel me wel tegen van het asiel, dat ze dat daar niet gezien hebben..Ik snap ook dat een dierenarts in het asiel het heel druk heeft, maar toch vind ik dat niet kunnen, dit is met een simpele bloedtest te achtehalen, die mijn dierenarts standaard doet bij oudere katten.
Nou ja, ik heb een brief geschreven naar het asiel, en een bedrag van het aankoopbedgrag van Ziggy teruggekregen, dat is dan weer netjes

En toch ben ik er nog steeds heel erg voor om een kat uit het asiel te halen! Het is gewoon zo sneu dat er zooooooooveel beestjes daar zitten en ik wil iig zoveel mogelijk leventjes redden daarmee

Ik haal mijn hele (volwassen) leven al katten uit het asiel en ik zou niet anders kunnen. Ik vind het (voor mijzelf) niet te verantwoorden om een kat uit een nestje te nemen, terwijl de asiels vol zitten. Ik hou van katten. En dus bekommer ik me om de kwetsbaarsten. Dan dus maar geen schattig kitten.

En wat een pareltjes van katten zitten er in het asiel. Nog nooit spijt van gehad. Best wat moeilijke types in huis gehad, maar met een boel geduld en liefde gebeuren er ware wondertjes.

quote:

Op dinsdag 26 februari 2008 01:57 schreef Duderinnetje het volgende:
Ik haal mijn hele (volwassen) leven al katten uit het asiel en ik zou niet anders kunnen. Ik vind het (voor mijzelf) niet te verantwoorden om een kat uit een nestje te nemen, terwijl de asiels vol zitten. Ik hou van katten. En dus bekommer ik me om de kwetsbaarsten. Dan dus maar geen schattig kitten.

En wat een pareltjes van katten zitten er in het asiel. Nog nooit spijt van gehad. Best wat moeilijke types in huis gehad, maar met een boel geduld en liefde gebeuren er ware wondertjes.

Hier in de buurt zijn continue katten met nestjes en als ze die beestjes niet kwijt kunnen bij een nieuw baasje worden ze eigenhandig afgemaakt. Als ik al een kat zou willen hebben dan zou ik dus zo een halen.
Ik heb helemaal niks met katten maar ik heb al wel een paar keer weeskatjes gehad , die beestjes waren verstoten of ze konden zo snel geen nieuw baasje vinden en dan nam ik ze tijdelijk in huis tot ik een goede plek voor ze gevonden had. Vorig jaar nog een paar weken een kitten gehad die nog met de fles gevoed moest worden , brutaal krengetje was dat

Mijn twee poezen komen ook uit asiel, ik heb geen seconde de optie 'particulier nestje' overwogen. Alle dieren verdienen een tweede kans en wat is er nou mooier dan te zien hoe een poes zich aanpast, haar draai vindt in je huis en je haar vertrouwen geeft? Niet omdat ze niet beter weet maar omdat ze ondanks wat ze heeft meegemaakt zich toch weer helemaal durft te geven.

Met mijn eerste asielpoes was het liefde op het eerste gezicht. Ook al was ze heel schuw, ik zag dat er achter die angst een hele lieve knuffelpoes zat en inderdaad, na 3 maanden geduld en rust kwam ze los en is het een schootkat eerste klas, en nog stoer ook! Ik ben zo trots op haar.

M'n tweede asielpoes was een zwerver en dat heb ik gemerkt. Super brutaal, jatte me de kaas van het brood en zat dagelijk op de kop in de vuilnisemmer. Gelukkig is het een pienter poesje en met wat simpele truckjes is het gelukt om van haar een aangepast huiskat te maken. De meest opdringerige poes die ik ken, ze MOET op schoot en het liefst met d'r koppie in m'n nek.

goed topic, wij hebben 4 katten waarvan 3 opvangkatten/asielkatten, 1tje komt van een cattery !
En ik ben gek op mijn beestjes!

Overigens allemaal geholpen binnenkatten.

2 zijn gewoon superlief, 1tje heeft alleen een achterstand, was gedumpt toen ze 6 weken oud was, veel te jong dus en heeft een aantal dingen niet geleerd, zoals nagels intrekken met stoeien en dat soort zaken, de ander is gewoonweg een perfecte kat, wel wat ondeugend maar dan leuk.
En de laatste is erg angstig maar dit wisten we toen we haar uit het asiel haalde, ze is vroeger mishandeld dus erg bang voor mensen en dan vooral voeten, maar het gaat nog steeds beter!

Het is dat 4 ons maximum is, anders had ik er vlot nog eentje bijgehaald uit het asiel.

7/8 jaar geleden hebben we mijn kat ook uit het asiel (zuidwolde) gehaald. Ze was daar aan komen lopen. In het begin was ze wel een beetje gemeen. Dan zat ze lekker op schoot en ineens krabde ze dan je hele arm open. Maar langzaam aan begint het nu toch echt een lieve kroel kat te worden die steeds vaker ook opgetild wil worden.(al heeft dat dus wel ruim 5 jaar geduurd) Hoe oud ze is weet ik eigenlijk niet, het asiel schatte dat ze toen 2 was, maar ze kan natuurlijk ook wat ouder zijn geweest.
Ik wil heel graag nog meer katten (en een hond) en die ga ik zeker ook uit het asiel halen, maar ik als student met een niet al te groot huisje (voor twee mensen en dus al een kat) heb daar voorlopig gewoon even geen ruimte voor. Hopelijk in de toekomst!

Goed topic. Ik haal mijn ratten ook altijd uit de opvang.

ik vind het wel mooi te lezen dat er toch nog best wat mensen hun huisdier uit de opvang hebben gehaald!

Mario.

Toen ik op een avond met mn 2 herders aan het wandelen was kwam ik deze lobbes tegen. Een zeer vriendelijke hond die wel een baasje zou hebben althans dat dacht ik. Geen mens in de buurt van wie deze lobbes kon zijn. Ik dacht dat hij zn baasje wel zou gaan zoeken, en keerde richting huis. Mario volgde me helemaal naar huis. Dus ik bel de dierenambulance en laat hem ophalen.

Uit nieuwsgierigheid bel ik een week of 2 later even op om te vragen hoe het met hem is, en krijg te horen dat hij in een asiel is gestopt omdat zn baasjes hem gedumt hadden. Dus tja ik denk... aaah zielig .
Ik hoor dat hij geplaatst is een asiel op de Ookmeerweg. Na een gesprekje met de medewerkers mocht ik even bij hem en was verkocht. Daarna volgde een gesprek voor wat achtergrond informatie over de hond zelf en over mij en mn ervaring met honden. Een proefwandelingetje later en ik moest hem gewoon meenemen.
Hij bleek ongeveer 1.5 jaar te zijn en niet opgevoed (hij was nog niet eens zindelijk ), en nogal hardhandig te zijn aangepakt. Na nog een gesprekje heb ik hem mee genomen naar mijn huisje en zn nieuwe huisgenootjes.

Na een beetje worstelen over de rangorde en hem zelf opnieuw opgevoed te hebben heb ik een gouden beestje. Een rottweiler die denkt dat hij een Maltheser is. Hij wil altijd knuffelen (het liefst op schoot ), en spelen en is dankbaar voor elke aai over zn bol.
Ik wil hem voor geen goud meer missen.

Afgelopen vrijdag zijn mijn vriendin en ik naar het asiel in Heerlen gegaan om te kijken naar katten, hier zitten de katten allemaal gehokt en komen er vrij weinig uit. Ook weet het personeel niet echt iets te zeggen over de beestjes behalve of ze gevonden zijn, leeftijd e.d. helaas.
Zaterdag zijn we in Geleen en Maastricht gaan kijken, Asiel in Geleen ziet er echt heel goed uit, mooie ruimten en het personeel komt met je mee en verteld dingen over de beestjes, in Heerlen wijzen ze je de hokken en that's it. In Geleen geven ze wel andere info dan wat op de website staat, binnen katten zijn ineens buiten katten en vise versa
Daarna naar Maastricht, hier hadden ze geen katten die alleen binnen gewend waren dus hebben niet veel gezien van het asiel, wel aardig en hulpvaardig personeel en zover zag het er niet slecht uit.
Helaas niet veel kandidaten gevonden, dus zijn we gaan kijken of er nog asiels in de buurt open waren en dat bleek in België te vinden te zijn, en wel in St Truiden en Genk. Dus eerst naar St Truiden en daar kwamen we Dimmie tegen
Hij is een kater van 6 jr, net als alle katten in elk bezocht asiel geënt en gecastreerd, maar dit asiel chipte niet. Hij heeft 2 maanden in quarantaine omdat hij heel veel dronk, dus ze vermoedden nier probleem o.i.d. en hij bleek een gevoelige maag te hebben, er waren echter geen problemen te vinden en met goed voer was z'n maag ook ok.

Hij is echt super lief, heel ontspannen vanaf het eerste moment en in de auto ging ie gewoon slapen, eenmaal in huis was ie nieuwsgierig en totaal niet terug getrokken. Het leek wel alsof hij zich hier al thuis voelde! meteen knuffelen en op schoot springen
Het enige nadeel is dat zijn nagels te lang zijn, dus bij het lopen hoor je ze en op vloerbedekking/bank kneed ie met z'n nagels, de krabpaal gebruikt hij helaas nog niet
Het asiel in St Truiden is ietwat chaotisch (waren wel veel bezoekers) maar het personeel weet wel te vertellen over de dieren en neemt de tijd voor je.

Voor ¤50,- mochten we hem meenemen

Wat een prachtig beestje

Onze ervaring is positief met het asiel, maar wat er allemaal na gebeurd is (niet met het beest trouwens, dat is een lieverd!) was wat minder . Maar goed,
Mijn vriendin en ik zijn op een gegeven moment, naar aanleiding van de asielactie hier op Fok!, drie asiels afgezocht (Rotterdam, Rozenburg, Spijkenisse). In Spijkenisse kregen we een verhaal te horen van een kat die achter was gelaten in het water en weinig overlevingskansen gehad. Wonderbaarlijk genoeg kwam het beest er bovenop en kon ook bezocht worden. Meneer had alleen geen zin om bezocht te worden en bleef gewoon in zijn hok liggen. Op het moment dat we weg wilde gaan kwam er wat beweging in (als in: "vooruit dan maar") en bleek het een heel aanhankelijk lief beest. We moesten de uitslag van de dierenarts maar even afwachten, maar twee dagen later konden we hem meenemen . Evert was van ons .
Op de dag zelf dat wij Evert gingen halen kregen wij te horen dat in onze nieuwe woning een CV leiding was gesprongen. Ons werk van de afgelopen maanden was voor niets geweest en er lag ruim 10cm water in huis . Dat zal ons leren om een kat uit het asiel te halen die in het water is gedumpt .
Maar goed, Evert doet het prima. Het is een schat van een beest en hij is eigenlijk ook gewoon gestoord. Meneer kijkt overal arrogant tegenaan en laat zich alleen maar knuffelen als hij dat wilt.

Op dit moment is dat ongeveer om de 5 minuten . Meneer gaat gewoon op je toetsenbord zitten of vind het heerlijk om op schoot te kruipen en een uur te blijven typen (vooral op gevoelige plekjes of in je buik ). Hij kan alleen niet zonder mensen. Buiten de slaapkamer sluiten lukt niet. Meneer blijft gewoon zo hard mogelijk mauwen en daarom slaapt hij dus gewoon bij ons op de kamer . Favoriete bezigheden:

Parkieten loeren

Op zijn rug op de grond liggen

In of op kasten snuffelen

Heel hard en diep mauwen

Jezelf op schoot dwingen

De vloer in de douche knuffelen

De bank toe-eigenen

En de wat gestoordere eigenschappen:

Hij kan ook prima mee naar mijn ouders. Daar heeft hij het ook wel naar zijn zin. Alleen het reizen is wat moeizaam, maar dat begint goed te gaan In het beging mauwde hij alles bij elkaar en nu valt dat wel mee. Treinreizen gingen wel goed trouwens .
Alleen de oude eigenaren zijn wat dubieus. Eerst hadden ze geen kat (Evert stond op hun naam geregistreerd met zijn chip) en was hij van een overleden ex-bewoner. Wat later beschuldigde zij het asiel van het verwisselen van een chip (een chip van een dode kat in Evert gezet) om hun te chanteren. Dat maakt het voor ons wel duidelijk dat de bewoners mongolen zijn en nooit meer een dier mogen hebben. Waarom je zo'n lief beest weg wilt doen is mij een raadsel .

Evert en de kat van Big_Fat_Wombcat (heeft 'ie al een naam): wat een prachtexemplaren.