Die den Uyl was gewoon een fascist. Daar is later eigenlijk niets aan veranderd. Wat een control freak.quote:Op woensdag 20 februari 2008 16:40 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Complot om hem verdacht te maken. Daarna ging Den Uyl nl. in het verzet. In tegenstelling tot Bolkestein en Wiegel die helemaal niets deden.
Pure zwartmakingsactie.
Dit citaat spreekt anders boekdelen over de 'linksigheid' van de biografe: "[Bleich] spreekt van een „lichte politieke jeugdzonde”. „In zekere zin begrijpelijk ook, vanuit dat bekrompen gereformeerde milieu waar hij uitkwam.”quote:Op woensdag 20 februari 2008 17:39 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Misschien is de pers toch niet zo links als gedacht.
Dat is een uitzondering ja. Komt trouwens ook aan bod in de speelfilm. Dat weet jij best.quote:
http://www.nos.nl/nosjour(...)0/200208_denuyl.htmlquote:"Jonge Den Uyl had rechtse sympathieën"
Oud-premier Joop den Uyl (PvdA) had als scholier in de jaren dertig rechts-nationalistische sympathieën. Dat zegt zijn biografe Anet Bleich.
Volgens haar gaf hij als scholier blijk van waardering voor Hitler-Duitsland. Hij had het in een opstel over "een herboren, zelfbewust volk, dat in eensgezindheid om den Führer [was] geschaard".
De biografe voegt eraan toe dat Den Uyl ook oog had voor de schaduwzijden, zoals de jodenvervolging en de rassenleer.
In 1939, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. ging de toen 19-jarige Den Uyl een paar maanden studeren in Duitsland. De Kristallnacht had toen al plaatsgevonden en de Neurenbergse rassenwetten waren van kracht.
Lichte jeugdzonde
Bleich typeert de episode als een "lichte politieke jeugzonde", die zij wijt aan naïviteit en politieke onvolwassenheid. Den Uyl schaamde zich erover en sprak er alleen met zijn naaste familie over.
Toen de oorlog uitbrak, nam Den Uyl fel afstand van de nazi's. Hij werkte voor de verzetskrant Vrij Nederland en protesteerde tegen maatregelen om universiteiten te zuiveren van joodse docenten en studenten.
Bleich promoveert donderdag op haar biografie over Den Uyl.
Ze vertelt in Vrij Nederland: "Er circuleerden altijd al geruchten dat er iets aan de hand was met Den Uyl en de oorlog, maar daar heeft nooit iemand de vinger achter kunnen krijgen. Ik heb mogen vaststellen dat er niets aan de hand was, maar ik was wèl stomverbaasd dat Den Uyl als scholier een tijdje behoorlijk rechts-nationalistische sympathieën had."
Lockheed-affaire
In de biografie staat ook dat Den Uyl op zijn sterfbed in 1987 een brief van prinses Juliana kreeg, waarin zij hem bedankte voor zijn afwikkeling van de Lockheed-affaire.
Volgens de biografe heeft Den Uyl er als premier bewust over gezwegen dat prinses niet alleen van Lockheed geld heeft gekregen voor lobby-activiteiten, maar ook van een andere vliegtuigfabrikant: Northrop.
Op die manier heeft de PvdA-voorman de monarchie volgens Bleich nog meer gered van een constitutionele crisis dan al bekend was.
Bronquote:Joop den Uyl sympathiseerde met de nazi's'
Oud-premier Joop den Uyl, de lieveling van socialistisch Nederland, blijkt als scholier sympathieën voor het Duitse nationaal-socialisme te hebben gehad.
Dat wordt onthuld in het boek Dromer en doordouwer dat historicus Anet Bleich over Den Uyl (1919-1987) schreef. Bleich promoveert morgen aan de Universiteit van Amsterdam op de biografie.
Opstel
Bleich vertelt in een interview met Vrij Nederland dat de zestienjarige Den Uyl in een opstel schreef dat een ‘herboren, zelfbewust volk’ in ‘eensgezindheid om den Führer (was) geschaard'.
In 1939 studeerde Den Uyl enkele maanden in de Duitse stad Kiel. Hij keerde kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog terug van een ‘interessante en gelukkige tijd'. Toen waren echter wel al de Neurenbergse rassenwetten van kracht en had de Kristallnacht al plaatsgehad.
Den Uyl keurde de rassenleer en het antisemitisme van de nazi’s overigens wel af. Hij is ook nooit lid geweest van een fascistische of nationaal-socialistische organisatie. In de Tweede Wereldoorlog sloot hij zich aan bij het verzet van de illegale pers, onder meer als medewerker van de clandestiene kranten De Nieuwe Vrijheid en Vrij Nederland.
Lockheed-affaire
Bleich betoogt in de biografie ook dat Den Uyl in de jaren zeventig, op het hoogtepunt van de Lockheed-affaire, bewust de tweede smeergeldaffaire (de Northrop-affaire) waarbij prins Bernhard betrokken was niet in de openbaarheid heeft gebracht.
De prins zou sinds de jaren zestig voor de vliegtuigfabrikanten Lockheed en Northrop hebben gelobbyd in ruil voor ruime honoraria. Voornalig koningin Juliana heeft Den Uyl op zijn sterfbed bedankt dat hij Nederland toen heeft behoed voor een constitutionele crisis. Dat meldt het NRC Handelsblad.
Ik maak me niet zorgen, ik vind het gewoon beschamend hoe er op een lafhartige wijze karaktermoord wordt gepleegd. Je kunt het niet eens zijn met iemand maar bestrijdt hem dan op die punten.quote:Op woensdag 20 februari 2008 19:48 schreef Lyrebird het volgende:
Ik snap eigenlijk niet waarom je je zo'n zorgen maakt, Klopkoek. Als mijn held Bolkestijn in z'n jeugdjaren Nazi-sympathieen had (ik kan het me niet voorstellen, maar goed), dan zou ik daar echt niet van wakker liggen.
Maar er is helemaal geen sprake van karaktermoord. Wat den Uyl in z'n jonge jaren deed, doet eigenlijk niet ter zake. Hij was nog een groentje. Persoonlijk vind ik zijn latere werk (potverteren van miljarden aan aardgasbaten, het realiseren van het eerste begrotingstekort, oplopen van de werkeloosheid, etc.) veel schadelijker.quote:Op woensdag 20 februari 2008 20:18 schreef Klopkoek het volgende:
Ik maak me niet zorgen, ik vind het gewoon beschamend hoe er op een lafhartige wijze karaktermoord wordt gepleegd. Je kunt het niet eens zijn met iemand maar bestrijdt hem dan op die punten.
quote:In 1939 studeerde Den Uyl enkele maanden in de Duitse stad Kiel. Hij keerde kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog terug van een ‘interessante en gelukkige tijd'. Toen waren echter wel al de Neurenbergse rassenwetten van kracht en had de Kristallnacht al plaatsgehad
Huizinga's naam werd wel te grabbel gegooid, maar waar was dat door?quote:Op woensdag 20 februari 2008 19:05 schreef Apropos het volgende:
Huizinga, Cleveringa, Toonder, Howeler....allemaal links of communistisch.
Toen hij in Duitsland ging studeren was hij al fel tegenstander van de nazi's. Tijdens de oorlog bekeerde hij zich tot de sociaal-democratie (volgens zijn dochter).quote:Op woensdag 20 februari 2008 22:43 schreef Ryan3 het volgende:
Je hebt inmiddels een quote gekregen, Klopkoek.
Vreemde zaak blijft het, omdat dit idd na de Neurenbergse wetten was.
Toch?
Ja, okee, ik zal het in dat boek lezen, ik geloof ook nooit dat Joop idd nazi was of echt sympathieën had. Misschien wel bewondering voor wat een economisch wonder genoemd werd. Dat zou eventueel kunnen. Nog altijd was dat wrs voordat de misdaden der nazi's bekend werden.quote:Op woensdag 20 februari 2008 23:20 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Toen hij in Duitsland ging studeren was hij al fel tegenstander van de nazi's. Tijdens de oorlog bekeerde hij zich tot de sociaal-democratie (volgens zijn dochter).
Daarbij is het maar voor 3 maanden geweest.
Zeker, maar het weerwoord van Noorman-Den Uyl vond ik wel behoorlijk overtuigend. Verder heb ik ook in m'n achterhoofd zitten dat hij nog jong was en in die tijd gevestigde politieke partijen en politici bewondering hadden voor Hitler. Zoals Colijn, de Liberale Staatspartij en de AR. En Joseph Luns om niet te vergeten.quote:Op woensdag 20 februari 2008 23:24 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Ja, okee, ik zal het in dat boek lezen, ik geloof ook nooit dat Joop idd nazi was of echt sympathieën had. Misschien wel bewondering voor wat een economisch wonder genoemd werd. Dat zou eventueel kunnen. Nog altijd was dat wrs voordat de misdaden der nazi's bekend werden.
We moeten allemaal het boek lezen en daarop ons oordeel baseren imo.
Luns was wel voor 1935, toen het echt fout ging met de Neurenbergse wetten hè. Maar idd je moet trachten om te kijken zals tijdgenoten de dingen zagen. En dan is een oppervlakkige flirt met het nazisme niet per se slecht oid, denk ik.quote:Op woensdag 20 februari 2008 23:28 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Zeker, maar het weerwoord van Noorman-Den Uyl vond ik wel behoorlijk overtuigend. Verder heb ik ook in m'n achterhoofd zitten dat hij nog jong was en in die tijd gevestigde politieke partijen en politici bewondering hadden voor Hitler. Zoals Colijn, de Liberale Staatspartij en de AR. En Joseph Luns om niet te vergeten.
Daar zijn ook kamerstukken over bewaard hoor. Dat je Romme 'hoort' spreken over de corporatistische ordening en dat soort zaken. Zijn prachtige (geschiedenis)boeken over geschreven.
Dit klopt wrs idd.quote:Op woensdag 20 februari 2008 23:28 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Mijn punt: misschien was het in die tijd allemaal minder extreem dan nu het geval is. Zeker op jonge leeftijd ben je minder goed in staat om een eigen mening te vormen, veel volwassenen kunnen dat amper. Voeg daarbij zijn gereformeerde opvoeding...
Klopt ook.quote:Het zou eigenlijk wel eens goed zijn om de (politieke) fouten van toen onder ogen te komen ja, maar maak daar niet een individu een zondebok van.
Nu we toch in conspiracy mode zitten: was dat huis van 'm in Buitenveldert niet gesponsord door een stel Nazi-collaborateurs?quote:Op donderdag 21 februari 2008 01:00 schreef golfer het volgende:
Ik ga die docu, denk ik, wel even opnemen om later te bekijken.
Ben nogal veel bij Joop en Liesbeth thuis geweest in Buitenveldert in mijn tijd als young angry man en vond een aantal van z'n vele kinderen altijd wel soort van leuk.
http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/39274966/quote:Kabinet-Den Uyl voerde vooral symboolpolitiek
Zegt Ed van Thijn donderdag in Andere Tijden
Het kabinet-Den Uyl is de meest progressieve regering uit de Nederlandse geschiedenis. Ondanks de grote ambities, heeft dit weinig veranderd. Dat zegt Ed van Thijn donderdag in een speciale uitzending van Andere Tijden over Den Uyl: “Er is veel symboliek tot stand gebracht. Maar de echte grote hervormingen waar het ons om ging, zijn niet echt doorgekomen.” Geheel in stijl met de vergadertijden onder Den Uyl is deze uitzending extra lang. Komende donderdag begint Andere Tijden daarom al om 20.55 uur.
Den Uyl was een bevlogen politicus. Zijn toespraken ademden een passie die tegenwoordig zeldzaam is op het Binnenhof. “Of je hield van hem of je haatte hem. Er zijn maar een paar politici geweest die hetzelfde soort drama met zich meebrachten”, zegt PvdA-leider Wouter Bos nu.
Deze week verschijnt de biografie ‘Joop den Uyl 1919 – 1987. Dromer en doordouwer’. Dit boek is geschreven door Anet Bleich. Andere Tijden kreeg inzage in het manuscript en sprak met een groot aantal mensen over het karakter, de idealen en de daden van de voormalige premier. Zo lezen zijn kleinkinderen fragmenten voor uit dagboeken, die Den Uyl sinds zijn vroegste jeugd bijhield.
Joop den Uyl groeide op in een streng gereformeerd milieu, maar in de oorlog viel hij van zijn geloof. Na zijn toetreding tot de PvdA in 1946 gloorde een politieke carrière. In 1973 kwam de kroon op het werk: hij werd premier van een overwegend links kabinet. Geheel naar de aard van de leider - Den Uyl hield van controverses - werd het een allesbehalve rustige periode. Partijgenoot Bram Stemerdink: “Als er geen keet was in de partij, dan was er ruzie met de kamer, was er geen ruzie met de kamer, dan was er wel gedoe in het kabinet.”
Volgens Ed van Thijn scheerde het kabinet menigmaal langs een kabinetscrisis. Met vergaderingen tot diep in de nacht wist Den Uyl beslissingen door te drukken. Dries van Agt van het CDA: “Dan werd er geroepen: Joop, stel maar wat voor, we zijn het er wel mee eens, want we willen naar huis!”
De idealistische en soms ronduit drammerige Den Uyl wist met zijn kabinet minder te bereiken dan aanvankelijk werd gehoopt. Van Thijn: “Er is veel symboliek tot stand gebracht. Maar de echte grote hervormingen waar het ons om ging, zijn niet echt doorgekomen.”
Misschien was Den Uyl daarvoor te weinig staatsman en te veel partijman. "Sociaal bewogen, maar niet sociaal begaafd", aldus de toenmalige fractievoorzitter van de KVP Frans Andriessen. Van Agt voelde zich soms door Den Uyl genegeerd of zelfs weggezet. Maar voor partijgenoten als Marcel van Dam bleef hij een held: "Een gecompliceerde man, maar iemand om van te houden."
Donderdag, Nederland 2, 20.55 uur
Volgens mij was Joop den Uyl niet alleen in zijn bewondering van Duitsland in de jaren 30.quote:Op woensdag 20 februari 2008 23:28 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Zeker, maar het weerwoord van Noorman-Den Uyl vond ik wel behoorlijk overtuigend. Verder heb ik ook in m'n achterhoofd zitten dat hij nog jong was en in die tijd gevestigde politieke partijen en politici bewondering hadden voor Hitler. Zoals Colijn, de Liberale Staatspartij en de AR. En Joseph Luns om niet te vergeten.
Daar zijn ook kamerstukken over bewaard hoor. Dat je Romme 'hoort' spreken over de corporatistische ordening en dat soort zaken. Zijn prachtige (geschiedenis)boeken over geschreven.
Mijn punt: misschien was het in die tijd allemaal minder extreem dan nu het geval is. Zeker op jonge leeftijd ben je minder goed in staat om een eigen mening te vormen, veel volwassenen kunnen dat amper. Voeg daarbij zijn gereformeerde opvoeding...
Het zou eigenlijk wel eens goed zijn om de (politieke) fouten van toen onder ogen te komen ja, maar maak daar niet een individu een zondebok van.
Denk dat maar een vrij kleine groep echt tegen was (de communisten en wat los-vaste groepen).quote:Op donderdag 21 februari 2008 10:37 schreef LangeTabbetje het volgende:
[..]
Volgens mij was Joop den Uyl niet alleen in zijn bewondering van Duitsland in de jaren 30.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |