Goed. Weekend Lost Odyssey gespeeld. Nu is het tijd voor wat een wat uitvoerigere beschrijving van mijn indrukken. Ik zit nu op bijna 12 uur, en ben in Numura (disc 1).
Lost Odyssey is simpel gezegd de beste (J)RPG die ik heb gespeeld sinds Skies of Arcadia op de GC. Het is de Final Fantasy XI die nooit ontwikkeld is door Square-Enix omdat ze zonodig Word of Final Fantasy moesten maken. Het is de traditionele gameplay van Final Fantasy games (turn-based en random battles), maar dan op een next-gen platform. De kracht hiervoor wordt gebruikt voor de graphics. De rest van de game is traditioneel. Sommige reviewers spreken over ouderwets, ik hou het liever op degelijk. Natuurlijk zijn games als Oblivion, Mass Effect en Final Fantasy XII ook geweldig, en de makers verdienen alle lof dat ze het genre proberen te vernieuwen. Maar soms wil je gewoon iets herkenbaars, en dat is Lost Odyssey. 
Toch is alleen traditionele gameplay niet voldoende als de onderliggende mechanismen en het verhaal niet werken. En dat is bij Lost Odyssey gelukkig niet het geval. Vechten, upgraden en skills aanleren is diepgaand, maar wordt zo gebracht dat het eenvoudig en intuïtief is om het te doen. Kortom, wel diepgang maar geen onbegrijpelijke menustructuren! 
Wat ook geweldig is, is dat het vechten niet een kwestie is van zinloos op simpele vijanden inhakken is alvorens af en toe een beetje uitgedaagd te worden door een eindbaas. Nee, elk gevecht is lastig, en eindbazen zijn bijna een puzzel waarbij je een hele strategie moet ontwikkelen. Magie speelt een hele grote rol in het spel, en het eerste wat je moet uitdokteren is voor welke spreuken een vijand kwetsbaar is. Zelfs een random battles kan het je party behoorlijk lastig maken als je niet nadenkt. Op de automatische pilot gamen zit er dus niet in. Zoveel random battles zitten er trouwens niet in het spel, soms moet je een tijdje rondlopen voor er een getriggered wordt. Frequentie had van mij zelfs iets hoger mogen zijn. 
Tenslotte het verhaal: tot nu toe geweldig. De personages hebben allemaal een leuke persoonlijkheid die gaandeweg uitgediept wordt, en verandert. De korte verhalen die af en toe verschijnen en waarbij de geschiedenis van Kaim wordt verteld vind ik tot nu toe allemaal boeiend! Sommige zijn echt juweeltjes die toch een brok in mijn keel veroorzaakten. En reviewers moeten zich niet aanstellen, ze zijn allemaal best kort! Maar goed, we hebben het hier over Amerikanen die al in de stress schieten als ze bij een film ondertiteling moeten lezen (reading is work you know). 
De grafische rekenkracht van de 360 helpt echt om het spel tot leven te brengen. Wat ik er vroeger in mijn hoofd bij verzon wordt nu op het scherm getoond. God, wat ziet alles er fantastisch uit! Zoveel details! Hoogtepunten tot nu toe was rondlopen op een strand en af en toe stukjes door de zee moeten (kreeg een vakantiegevoel) en gevechten met een vijandelijk leger. Vooral dat laatste vond ik geweldig. Je vecht nog steeds tegen maximaal 6 vijanden, maar daarachter staan er honderden. Gewoon een optische truc, maar het draagt zoveel bij aan de sfeer! 
Conclusie is dat elke Final Fantasy fan deze moet game spelen. Het is namelijk gewoon een ouderwetse Final Fantasy met fantastische graphics, ook al heet het spel niet zo! Het bracht bij mij eerder het oude Final Fantasy gevoel van grootschaligheid en een episch verhaal beleven naar boven dan de suffe remakes op de DS of de ports op de GBA (ik geef het toe, ik ben een graphics hoer). Ook RPG-fans in het algemeen moeten deze game spelen. Beter en degelijker als dit worden ze niet gemaakt! 
 
											
						"Ik heb geen tijd voor leuk,... ik maak alleen tijd voor episch! - Chocobo