Hoera voor alle nieuwe baby's en hun mama's!
En natuurlijk ook voor de lopende Meike, de zwoegende Eli, de in hoofdomvang krimpende Pepijn

, de hangende Anna en alle andere melk/thee/sap-drinkende, van-alles-en-nog-wat-etende, tandjes-krijgende, bijna-jarige, snotterige, gewoon lief stilligende en steeds verder ontwikkelende kindjes
Zo, nou ben ik vast niemand vergeten
Vanavond hebben we weer eens foto's van mini-Devin

zitten kijken en herinneringen opgehaald aan de eerste paar dagen dat meneertje bij ons was.
Wat is het allemaal snel gegaan, morgen is hij gewoon al 8 maanden oud!
Mijn keel zit dicht en mijn ogen tranen, en da's niet alleen van de verkoudheid... Ik ben ineens gewoon zo emotioneel weer als ik terugdenk aan dat prille begin, die eerste fantastisch mooie maar tegelijk ook zo verwarrende en zware eerste weken. Ooh, wat hou ik van mijn kleine ventje, ik zit hier alleen in de woonkamer, helemaal overstromend van liefde en ben zo gelukkig dat hij in mijn leven is gekomen! Hoe anders zou het geweest zijn zonder Devin, daar kan ik me helemaal niks bij voorstellen eigenlijk en dat wil ik ook niet. Ik wil hem vastpakken, knuffelen en heel veel kusjes geven, maar dan zal ik moeten wachten tot hij wakker wordt. Hij ligt namelijk te slapen. In zijn bedje, in zijn kamer. Mijn zoontje slaapt, en als hij straks wakker wordt dan is zijn mama daar, met open armen en rode ogen van het huilen, om hem heel stevig vast te houden en hem liefde en warmte en voeding te geven, zoveel als hij wil
.... met gevoel voor drama....