Het grote Feijenoordtopic #352: Geen creativiteit!

quote:

De ideale linksbuiten Voor de jeugd

[FEYENOORD 100 JAAR - AFLEVERING 4] De spaarzame tv-beelden van de voetballer Coen Moulijn zijn in zwart-wit. Het zijn wazige plaatjes van een dan al kalende man met een net iets te hoog opgetrokken sportbroek.
afbeelding vergroten Coen Moulijn legt aan voor een voorzet op Ove Kindvall. ARCHIEFFOTO ANP
Zijn dribbels zijn sierlijk, zijn heupen on-Nederlands los. En zijn voorzetten komen bijna altijd aan.

Het meest herhaalde tv-beeld van Coen Moulijn stamt uit de herfst van 1969.

De dribbel langs AC Milan-verdediger Schnellinger. De loepzuivere voorzet op Willem van Hanegem. De geplaatste kopstoot: 2-0 voor Feyenoord, dat de Italiaanse wereldkampioen voorgoed op de knieën had. Legendarische gebeurtenis in de Feyenoord-geschiedenis.

Tsja, Coen Moulijn.

Je moet dik in de veertig zijn om de kwaliteiten te kennen van de legendarische linksbuiten. Wie jonger is, zag hem nooit echt in actie. Die is geneigd Coen Moulijn te zien als een voetballer uit een ver verleden. Zon ster waarover je alleen maar hebt gehóórd. Een fenomeen als Abe of Faas. Iconen uit een ver verleden. Cruijff, Van Hanegem en recenter Van Persie zullen dat ook ooit worden. Al zullen van hen nog wel een eeuw of wat tv-beelden bewaard blijven.

Coen was goed. Won met Feyenoord de Europa Cup, de Wereldbeker, vijf landstitels en de KNVB-Beker (2x). Speelde 38 interlands (4 goals) en 487 wedstrijden (84 goals) voor Feyenoord. Maar los van die statistieken maakte hij faam als de ideale linksbuiten. De dribbelaar met de messcherpe voorzet.

(Ruim dertig jaar later, tijdens een wedstrijd van Feyenoord tegen Inter, werd een actie van Robin van Persie, dribbel, voorzet, kopbal Pierre van Hooijdonk, Moulijn-achtig genoemd. Maar zoveel van zulke acties heeft Van Persie later niet meer gemaakt. Moulijn was nu eenmaal uniek in zijn soort).

Voorzetten van Coen Moulijn kwamen altijd aan

Lees de bloemlezing ’Het Volk over Feijenoord’ (uit 1969) en de grootsheid van Moulijn wordt zichtbaar. Een supporter (Jan Schipper, Leidschendam) toonde zich een eigentijdse Marsman.

Denkend aan Feijenoord

Zie ik Coentje Moulijn

Schielijk over een

groene grasmat gaan.

En P. van der Veer uit Schiedam schreef:

,,Als ik dat mannetje met die kleine pootjes zie sprinten dan denk ik hoe kan uit zon lijffie zo iets moois groeien.’’

Coen was een fenomeen in zijn tijd, in de jaren dat er nog linksbinnens en linksbuitens bestonden. Wie een tikkeltje oneerbiedig is, kijkt anders naar de tv-beelden van weleer. Die ziet logge verdedigers, een laag tempo en strafschopgebieden vol ruimte en zonder dubbele dekking. Die denkt: Coen Moulijn zou in 2008 niet meer kunnen.

Maar dat is dus oneerbiedig gesteld.

Coen is Coen. Een legende, waarover vele mythes bestaan. Zo gaat het verhaal dat hij eind jaren negentig bij het ontwaken na een hartoperatie aan de arts vroeg of-ie wist wat Feyenoord die dag had gedaan (niet waar). En op latere leeftijd wilde hij een nier afstaan aan zijn gehandicapte zoon Raymond (wel waar).

Coen is Coen. Pure Rotterdamse voetbalgeschiedenis en waarschijnlijk de meest vernoemde Feyenoorder aller tijden. Talloze kereltjes kregen in de jaren zestig en zeventig zijn naam. Maar ook de spelerstunnel van de Kuip (de Coentunnel), een spoorwegovergang (de Coen-overgang op Zuid, waar hij een ernstig auto-ongeluk beleefde), een stripfiguur (Coentje) en een voetbalmuurtje in het Oude Noorden (het Muurtje van Coen) hebben in de volksmond zijn naam gekregen.

Maar de jeugd van tegenwoordig ziet vooral die oud-voetballer met die modezaak aan de Langenhorst in Rotterdam-Zuid, niet echt de P.C. Hooftstraat van Rotterdam.

Die ziet toch vooral die kalende man, die een paar keer per seizoen op het veld van de Kuip wordt gehuldigd en uitwedstrijden van Feyenoord af en toe op de televisie in Café Slinge bekijkt. Die wat krom lopende zeventiger in die wapperende regenjas. Dat is Coen, misschien wel de beste Feyenoorder ooit.