quote:
Op woensdag 13 februari 2008 21:58 schreef Moonah het volgende:Bij de BMR-prik gaf ik Thies zijn speen, omdat hij huilde (normaal krijgt hij hem alleen in bed).
Die arts meteen: "Wil je wat te lezen mee over opvoeding? Want al dan niet een speen geven is ook een kwestie van opvoeden."

Dan zal ik je nog even een leuke vertellen

. Tweede is een spenenkind, ondanks mijn aversie tegen spenen... En ik had echt de moed niet om dat met harde hand af te gaan leren, hell, we sliepen al zo weinig hier. Maar het gebitje werd er niet mooier op, dus ik had besloten dat het met drie jaar toch echt, echt tijd werd.
Dus een afspraak gemaakt. Als je drie bent, ben je groot, en dan heb je geen speen meer nodig. Die mag je dan geven aan een ander kindje, dat kleiner is dan jij.
Een paar keer herhaald, in aanloop naar de derde verjaardag, maar ik had er nogal een hard hoofd in.
Een week voor de verjaardag roept het kind, ik loop wat geirriteerd naar boven (ik was er al 5 keer geweest!), en ineens geeft Peuter me de speen, met de mededeling; "Ik ga het zonder speen proberen".
En dat was het

. Klaar, over en uit.
We hebben er een feestelijk ijsje op gegeten, en met die tanden is het wonderlijk genoeg al weer een heel eind goed, en een spraakgebrek is al helemaal nooit aan de orde geweest.
Ik zou zeggen, niet te druk over maken, komt vanzelf goed

.