Zwangerschap en geboorte deel 361

BE wat ik al zei dus

Ja Liza inderdaad in het bakje maar dan niet zoveel als wasverzachter hoor. Gewoon een flink scheutje. Dan worden de kleertjes niet hard omdat er geen verzachter is gebruikt. Het is een natuurlijke wasverzachter.

de supermarkt heeft hier zelfs van die geurbuiltjes
Maar ook aardig wat drogisterijen en natuurlijk prenatal

Mehh ik word zo moe van die harde buiken
En E.T. waars je adres nou?

quote:

Op vrijdag 1 februari 2008 11:39 schreef p_iglet het volgende:
ik houd normaal ook niet van die babykostuums, maar die website heeft echt leuke dingen!!
Die slak en rups

Die Elmo en die olifant vind ik ook wel erg cute! Maar ja, geen baby en geen carnaval hier

Marit van harte gefelciteerd. Wat een verrassing!!!
Hestria, hoe gaat het nu?
En hoe is het met Renda?
Voor de zekerheid

Ja en Mirage?
Twee weken overtijd nu...

Ik denk niet dat we daar nog iets van gaan horen...

Renda???? Doe eens even je mooie jongen showen!!!

Ik heb de geurbuiltjes op de jonge gezinnenbeurs gehaald. En ik heb er pas nog eentje gekregen en bij de Kruidvat verkopen ze ze inderdaad.

Ik heb ze overigens niet uit het zakje gehaald, dus ze zitten hier nog in plastic

Hier bij de c1000 en dekamarkt geen geurbuiltjes, was van de week ook al op zoek
Mijn volgende poging zou idd kruidvat zijn

Ik hoef mijn buik niet meer te verbergen (was toch al problematisch maargoed )
Vandaag gesprek gehad op het werk, het is niet geheel ok, maar ze hebben me wel gegarandeerd dat ik kan blijven, alleen de flexwet zit nu een beetje in de weg. Maargoed ze zijn ermee bezig iets te regelen.

En vanochtend in alle vroegte geshopped op de wehkamp site, kreeg een mailtje van tot 85% korting, dus ben ff gaan kijken en heb me gewaagd aan een esprit shirtje, mexx shirtje en mexx setje tegen fikse kortingen, altijd leuk


Ik ben benieuwd naar de nieuwe babies!!

Hallo allemaal,

Hoera, vandaag het 2e streepje gezien! Zwanger van mijn tweede, heb al een zoontje van net 1 jaar. Nog errug pril, uitgerekend op 10 oktober. Hopelijk gaat alles goed en kan ik gezellig mee-kletsen!

Grtz

Gefeliciteerd Miffy ! Ik wens je een mooie zwangerschap toe!

Marit en Miffy gefeliciteerd!

Nieuwe zwangeren!!! Gefeliciteerd allebei.

Gefeliciteerd Miffy!

Miffy, gefeliciteerd!

Miffy en Marit gefeliciteerd!

Het blijft maar pruttelen hier, vervelend en bovendien pijnlijk! Ik krijg steeds meer het gevoel van 'ohja '

miffy gefeliciteerd!!

marit & miffy allebei van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap! marit, ik las dat 't nogal een verrassing was, sterkte met bijkomen van de schok en gelukkig heb je nog even om aan 't idee te wennen.

Marit en Miffy, gefeliciteerd en welkom hier!

Nou weer even een updateje van mijn kant:)

Ben nu bijna 7 weken en de misselijkheid is begonnen hoor... Darmkrampen zijn gelukkig minder. Krijg mn normale spijkerbroek nog net dicht maar mn riem is niet meer nodig. Ongelovelijk..... tieten doen nog steeds belachelijk zeer en ik ben erg moe, gisteren 14,5 uur achter elkaar geslapen.....

Hoe gaat het bij jullie?

miffy !
wat leuk! Gefeliciteerd!

hier houden we voorlopig 6oct. aan
echo op 3maart zal wel laten zien of dat zo'n beetje klopt.

DevilsChase, oh jee..misselijkheid.
ik heb daar bij de eerste veel last van gehad, begon ook zo rond de 7 weken...
nu nog nergens last van. Sterker nog: ik vreet me rot!
Ik geniet er maar even van nog, want ik heb niet zo veel vertrouwen in "bij een tweede kan het anders gaan" dus ik verwacht de nodige misselijkheid weer.
Wat leuk dat je broek nog maar net dicht kan! Dat voelt zwanger he ?!

Ik ben vooral erg moe.
Hoewel, vanmorgen toen ik ilse hoorde hoesten wilde ik me omdraaien nog even maar opeens sloeg het besef toe: IK BEN ZWANGER
klaaaaarwakker.
en toen maar lekker beneden met haar gaan knuffelen

Maneki...hoe ging de nacht!?

MIffy gefeliciteerd

Dank voor de felicitaties ! Heb me gister aangemeld voor moeders voor moeders... daar gaan we weer met de pis-flessen, en ze steeds maar verstoppen als er bezoek komt Ik hou het nog even stil voor m'n omgeving.

Marit ook gefeliciteerd!

Marit en Miffu gefeliciteerd!

Devil, ik werd ook pas misselijk rond 7 weken en bleef alleen misselijk, geen overgeven behalve 1 nacht maar toen was ik gewoon ziek. Pas na 12 weken werd het minder en met 14/15 weken was het over!

ik probeer het ook nog even stil te houden...maar of het lukt?

gisterochtend kwam ik op het werk, kijk de doktersass. aan en begin zowaar te huilen en lachen te gelijk.
Ze schrok zich rot!
Ik kon het snel uitleggen gelukkig

Vanmiddag komt mijn zus...zou het me lukken?
volgend weekend mijn ouders?
datzelfde weekend weg met schoonouders?

dat gaat me nooit lukken!

Even een vraagje, waarom willen jullie het zo lang geheim houden eigenlijk? Ik heb het meteen aan mijn ouders en schoonouders verteld, plus broertje en schoonzusje. Daarna goede vrienden gebeld. Ik wilde het eigenlijk zo snel mogelijk aan iedereen vertellen. Alleen op mijn werk niet gedaan omdat ik inval en ik het daar niet echt nodig vond.

'zo lang mogelijk' is niet mijn idee hoor

maar om nu met nog maar net een pos.test al te gaan bellen?
nee, dat komt komend weekend wel als ze hier zijn.

Ik ben benieuwd of je het gaat volhouden Marit...

Gefeliciteerd Marit!
Gefeliciteerd Miffy!

Wij hebben gisteren een babykamer gekocht, erg leuk
Gelijk de box erbij en badje e.d.
Wordt allemaal begin april geleverd, ideaal dus
Gelijk wat losse en kleinere dingen meegenomen zoals een leuk boxkleed en aankleedkussen
Wel heel erg leuk al dat spul kopen

quote:

Op zaterdag 2 februari 2008 09:36 schreef marit1978 het volgende:
'zo lang mogelijk' is niet mijn idee hoor

maar om nu met nog maar net een pos.test al te gaan bellen?
nee, dat komt komend weekend wel als ze hier zijn.

Ok. Nou wij waren al een tijdje aan het proberen en we waren zo enthousiast dat we het niet konden, niet zeggen.

Maar sommigen mensen wachten drie maanden, sterker nog, heel veel mensen wachten drie maanden, maar ik snap niet zo goed waarom.

na de positieve test had ik binnen 5 minuten mijn mams aan de lijn!

quote:

Op zaterdag 2 februari 2008 09:51 schreef Silmarwen het volgende:

[..]

Ok. Nou wij waren al een tijdje aan het proberen en we waren zo enthousiast dat we het niet konden, niet zeggen.

Maar sommigen mensen wachten drie maanden, sterker nog, heel veel mensen wachten drie maanden, maar ik snap niet zo goed waarom.

vanwege het miskraamgevaar dat er altijd is die eerste maanden, en niet iedereen houdt ervan om van iedereen dagenlang te horen hoe erg ze het vinden allemaal, niet iedereen wil mogelijk verdriet openlijk delen.

zoiets denk ik, ik vind dat niet zo raar.

quote:

Op zaterdag 2 februari 2008 09:51 schreef Silmarwen het volgende:
Maar sommigen mensen wachten drie maanden, sterker nog, heel veel mensen wachten drie maanden, maar ik snap niet zo goed waarom.

Omdat de kans op een miskraam de eerste 3 maanden signaficant hoger is dan daarna....

Hier was het een weekje ofzo. Als het aan mij lag had ik ook gelijk alles en iedereen gebeld, maar stinkie wilde langer wachten. Uiteindelijk is hij toch gezwicht.

Maneki, joehoe... hoe is het nu met je gepruttel?

Ik kon het echt niet voor me houden...
Na zolang proberen. Bovendien wisten mijn ouders preces wanneer ik naar het ziekenhuis ging. Dus lang had ik het niet kunnen verbergen. Mocht het misgaan dan had ik ook lekker bij pap en mam kunnen uithuilen.

Maar ik snap ook de mensen heel goed die gewoon niets zeggen.

op mijn werk heb ik zelfs pas verteld toen je het begon te zien en dat was bij mij vrij laat

was wel lekker rustig, ik had totaal geen behoefte aan zwangerschapsgebep tussen het werken door, terwijl er nog niets te zien is.
op het moment dat men weet gaat men ineens 'anders' doen tegen je, zo ervaarde ik het later dus, alsof je invalide bent bekant en iedere vraag gaat over je buik.. ja lief bedoeld allemaal, natuulijk, maar om nu 9 maanden enkel een buik te zijn, zag ik niet zitten, ik vond 4 maanden lang zat, dat werden er uiteindelijk maar 2 , maar goed

Ach, ik heb het achteraf wel prettig gevonden dat iedereen op de hoogte was. Eerst hebben ze in onze vreugde gedeeld en later hadden ze begrip voor ons verdriet en konden we dat ook delen als we wilden.

Ergens begrijp ik ook wel als je het stil wilt houden de eerste 3 maanden, maar ik zou het ook de volgende keer meteen weer vertellen.

Toen ik een miskraam kreeg vond ik het wel vervelend om een week (soms nog later, je spreekt niet iedereen dagelijks) na de constatering nog enthousiaste, vrolijke vragen te krijgen als "hoe voel je je? Leuke relatie met de wc-pot aan het opbouwen?" en dan te moeten vertellen dat het niet goed is gegaan.

Maar goed.. bij de ICSI-poging daarna wist iedereen weer wanneer ik de punctie had gehad en dus wanneer ik mocht testen
Deze spontane zwangerschap hebben we zelf eerst een week ofzo alles laten bezinken voordat we het aan naaste familie vertelden en langzaam hebben we dat kringetje uitgebreid (onze ervaring met spontane zwangerschap was na de miskraam niet zo geweldig en dus waren we wat voorzichtiger met onze eigen gevoelens)

bij de eerste hebben wij het meteen verteld. bij de tweede hebben we het bij 13 weken pas verteld.

marit je krijgt straks met 2 kindjes ook wel handigheid erin hoor. ik ben me nu ook al druk aan het maken. hier is er ook maar 15 maanden verschil maar ik denk dat je er vanzelf wel handigheid in krijgt. we zullen niet de eerste zijn

Ik ben iemand die het de 1e 3 maanden echt stil houd, met uitzondering van ouders en broers/zussen, die vertel ik het wel eerder. Maar nu nog niet. Bij de 1e deed ik dat met 9 weken, toen hadden we een vroege echo laten doen en wisten we zeker dat alles oke was. Ik denk omdat het bij de 1e zo lang geduurd heeft dat we erg onzeker zijn geworden. Eerst zien dan geloven Ik vind het wel heel moeilijk, straks komt me schoonzusje en die is ook 'bezig' voor een 2e. Ik hoop natuurlijk dat zij ook zwanger is of z.s.m., dat zou leuk zijn.

Ik zou het gewoon erg vervelend vinden als heel veel mensen het weten en het gaat mis. Dan moet je iedereen weer op de hoogte brengen, en daar hou ik niet van. Verwerk dat liever samen met vriend. En fout gaan kan altijd, maar na de 1e 3 mnd is de kans zoveel kleiner!

Ik ben trouwens alweer erg misselijk en ben pas 1 dag over tijd. Bij de 1e waren de 1e 4 mnd hel. Zo misselijk, alleen maar overgeven en 4 kilo afgevallen. Ik hoop dat deze misselijkheid niet erger wordt... maarja, niks aan te doen anders. Teken dat alle hormonen goed aanwezig zijn!

Ik kan mij voorstellen dat het naar is om steeds vrolijke vragen te krijgen na een miskraam. Maar het lijkt mij ook heel lastig dat verdriet en de teleurstelling te verbergen. Je vertelt het toch ook aan naasten als je ouders zijn overleden of iets dergelijks?

Ik snap het dus ook wel, want iedereen verwerkt zoiets op zijn eigen manier, maar ik zou dat nooi kunnen verbergen en wat miss-sly zei, ik denk dat ik het wel fijn zou vinden dat mensen dan begrip hebben voor je situatie.

Maar soms hoor ik ook van mensen dat ze tot 3 maanden wachten om het aan hun ouders en schoonouders te vertellen. Dat snap ik persoonlijk niet echt.

Ja das wel lang wachten. Maarja misschien bij sommige stellen willen ze niet dat hun ouders weten dat ze bezig zijn en mocht het dan mis gaan, het bij de volgende zwangerschap nog steeds een verrassing is voor de ouders. Vooral moeders kunnen dan steeds gaan vragen; hoe gaat het nou, alweer zwanger?

Maar als het misgaat wil je dat toch juist wel met je ouders delen, als steun enzo? Nou heb ik een ontzettend goede band met mijn ouders en schoonouders, ik denk dat dat wel uitmaakt.

Ondanks dat veel mensen het wisten, hebben mijn vriend en ik het toch samen verwerkt. Misschien juist wel omdat iedereen het wist. We gaven gewoon aan dat ze ons (vooral mij eigenlijk, ik werd even kluizenaar) met rust moesten laten en dat deed iedereen ook. Voordeel vond ik dat ze wisten waarom we ons onttrokken aan de hele wereld voor een tijdje.

Maar ieder moet het doen zoals het goed voelt, lijkt me duidelijk

Gefeliciteerd Miffy!

ik heb het ook meteen verteld.. gewoon omdat de vorige keer had ik het dus verzwegen en toen ging het mis.. en vond het toen héél moeilijk om er mee om te gaan omdat niemand het toen wist... en ik het gevoel had het verdriet alleen met ventje te moeten verwerken.... Ze wisten dat we bezig waren en vroegen steeds en nog niet zwanger??? en juist na mk vroeg één van mijn zussen het weer en toen wist ik neit wat zeggen... ja en neen, was... zwanger, maar het is mis.... héél vreemd om het dan te zeggen terwijl ze niks wisten... ik voelde ook dat zij toen niet wisten hoe er op te reageren

maar zoals gezegd iedereen meot juist doen waar ze zich goed bij voelen

prettig weekend iedereen

liefs lunastar

Silmarwen, het maakt toch niet uit of je wel of geen goede band hebt met je ouders, iedereen verwerkt toch dingen op zijn eigen manier?

En ik zou ook niet weten wat ik zou doen in zo'n situatie, heb nooit een miskraam gehad en hoop dat zo te houden. Maar als je dan wel behoefte hebt om het te delen kan je het altijd nog aan mensen vertellen.

Marit en Miffy, gefeliciteerd

BE, ik haal de geurbuiltjes van Zwitsal altijd bij de Kruidvat.

Marit & Miffy, gefeliciteerd en van harte welkom!!


Btw; omdat ik veel hoorde van lang verborgen houden voor ook oa ouders wilde ik het eigenlijk ook tot de kerst verborgen houden en dan met een big surprise! Maar het is me maarliefst anderhalf uur gelukt, toen belde mijn vader, en na ff kwebbelen (had ruzie gehad met broerlief, en zei dat het ff verkeerd uitkwam dat ie moeilijk deed wegens vrouwenprobleempjes en emo-tutterig gedoe) vroeg mijn vader of ik zwanger was. Tjah, nou toen moest ik giechelen.

En maar beter ook, want ik heb de band met mijn vader en stiefmoeder dat ze er gewoon heel nauw betrokken bij willen zijn, maar niet op een vervelende manier, ze zijn juist geweldig! Ook mijn schoonouders hebben we toen meteen ingelicht, met hen hebben we diezelfde band, alhoewel ze wel ff verder weg wonen en dus niet zo heel nauw betrokken kunnen zijn (vk/echo/ dat soort dingen), maar we delen wel zoveel mogelijk met ze op andere manieren.

Ik heb het dus wel 18 weken en 6 dagen verborgen moeten houden op m'n werk, alleen ons team heb ik wel in overleg op de hoogte gesteld, maar ze begonnen ook al vermoedens te krijgen. En we waren al een tijdje aan het baby brabbelen en mijn klokje e.d.

Ik heb geen contact meer met mijn moeder, sinds m'n 12e al niet meer. Ik heb d'r ook nog niet op de hoogte gesteld, niet uit haat of nijd of wat dan ook, ik weet uberhaupt niet of ze het zich zal beseffen, tjah, gewoon rare ingewikkelde situatie. Ik zal d'r wel een geboortekaartje sturen, maar verders, ik wil ook niet teveel aanwakkeren dat ze hier steeds voor de deur staat (denk jezelf in, een vrouw die in verwarde toestand van amsterdam naar alkmaar loopt om haar kinderen of kleinkind te zien, dat heeft ze in het verleden ook gedaan, ze heeft geen besef meer van tijd of wat dan ook). Zolang ze niet wonderbaarlijk genezen is zit dat contact er gewoonweg niet in. Als die kleine ooit nieuwsgierig wordt zal ik dat zeker niet in de weg staan, maar wel goed begeleiden, want ik weet zelf wat mijn moeder kan doen / is. Voor mezelf heb ik alleen besloten dat het allemaal ff teveel te behappen is voor me, en dat ik liever voor m'n eigen kies. Dit is een situatie die niet veel zal voor komen, voor de meeste een ver van m'n bed show, maar bij mij, tjah, gewoon accepteren en klaar. (Er zijn wel ruzies binnen gezinnen of families, of meningsverschillen of verwijt door onverwerkte dingen, maar dit is dus absoluut geen ruzie of wat, het is gewoon raar).

[ Bericht 90% gewijzigd door Llewella op 02-02-2008 11:38:06 ]

Bij ons weten langzamerhand steeds meer mensen het. (Morgen 9 weken.)
De ouders weten het, de broers en zussen nog niet allemaal (we hebben er nog al veel)

Verder alleen goede vrienden en mensen die het praktisch moeten weten (we hadden een afspraak met mensen om begin september iets voor ze te doen, maar dan ben ik uitgerekend. Dat soort dingen)

Bij ons is het pas vanaf 1 maart open informatie dat iedereen het mag weten. Dan is het ongeveer 13 weken