FOT Fotografie en Digital Art
Professioneel, hobbyist of amateur? Toon je fotografie of digital art werk, stel je vragen en deel je kennis. Ook over de gebruikte apparatuur, software, workflow, photoshop, lightroom enzovoort. Iedereen is welkom, maar houd er rekening mee; we zijn alti
Zoveel heb ik er anders niet aan gedaan, het geheel wat lichter gemaakt (omdat het origineel in de schaduw is genomen) het ventje heeft gewoonweg prachtige ogen van zichzelf.quote:Op maandag 4 februari 2008 19:50 schreef Dickies het volgende:
[..]
Jammer dat je bij de ogen zo bent doorgeschoten met bewerken.
Zo dan?quote:Op maandag 4 februari 2008 21:28 schreef Schanulleke het volgende:
Dank je Marjo. Jammer dat het niet up-to-date is inderdaad.
http://www.woeiii.nl/fotowedstrijd/
quote:Op maandag 4 februari 2008 22:30 schreef -Marjo- het volgende:
[..]
Zo dan?
http://www.woeiii.nl/fotowedstrijd/
geweldig schouderklopje voor ons Marjo
Thank Drunk I'm a Goddess!
quote:Op maandag 4 februari 2008 22:49 schreef prupke het volgende:
[..]
schouderklopje voor ons Marjo
Mooi gemaakt
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Super gedaan ladies!
Die mag door een modje meteen wel in het centrale topic gezet worden!
Die mag door een modje meteen wel in het centrale topic gezet worden!
Life is what you make it.
wil eigenlijk iets andes dan portret doen, maar heb nog niet echt origneele ideetjes,.. heb ondertusse wel deze twee:
Ik vind ze erg mooi kamermans! vooral de eerste, vanwege de combi gebruik van dof en schaduw!quote:Op dinsdag 5 februari 2008 15:34 schreef Kamermans het volgende:
wil eigenlijk iets andes dan portret doen, maar heb nog niet echt origneele ideetjes,.. heb ondertusse wel deze twee:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
voor mij niet kamermans ....
het is niet herkenbaar welke emotie dat er gaande is
wel mooie foto's dat wel idd
het is niet herkenbaar welke emotie dat er gaande is
wel mooie foto's dat wel idd
Thank Drunk I'm a Goddess!
Qua emotie zou ik voor 2 gaan. ik kan daar veel meer uithalen dan in 1.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Het niet ervaren van een emotie op een foto kan wel een emotie bij de kijker oproepen...ik vind hem dus prima passen in het thema! Maar wie ben ik, mijn foto's winnen niet, dus neem maar niet te veel van me aanquote:Op dinsdag 5 februari 2008 22:45 schreef Kamermans het volgende:
maar is die niet een beetje emotie-loos?
ik ga weer proberen mee te doen 
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Mukie! Lang niet gezien .
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Das pas emotiequote:
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Is dr al iemand echt mee aan de slag gegaan?
k heb emoties genoeg, maar niets vastliggen
k heb emoties genoeg, maar niets vastliggen
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Ah het wordt een zelfpotret Ynske?
Ik denk dat ik de mijne heb: we kregen afgelopen zaterdag een echte Haka -een Maori dans- voorgeschoteld, en volgens mij zit daar wel wat tussen. De achtergrond is alleen vreselijk, en mijn photoshoptalent triest, dus het wordt nog even zweten.
Ik heb trouwens ook heel aardige emoties bespeurd bij het bungeejumpen, maar die zijn een beetje al te sneu voor de kinderen die ik heb gefotografeerd
Het was een soort feestdag op school
Ik denk dat ik de mijne heb: we kregen afgelopen zaterdag een echte Haka -een Maori dans- voorgeschoteld, en volgens mij zit daar wel wat tussen. De achtergrond is alleen vreselijk, en mijn photoshoptalent triest, dus het wordt nog even zweten.
Ik heb trouwens ook heel aardige emoties bespeurd bij het bungeejumpen, maar die zijn een beetje al te sneu voor de kinderen die ik heb gefotografeerd
Het was een soort feestdag op school
wij hebben ideeen ...zonder personen op de foto te zettenquote:Op zondag 10 februari 2008 11:21 schreef Ynske het volgende:
Is dr al iemand echt mee aan de slag gegaan?
k heb emoties genoeg, maar niets vastliggen
nu alleen nog uitwerken .......
Thank Drunk I'm a Goddess!
Ik denk er ernstig over om deze in te sturen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ynske
Bedankt voor de zon...
welke emotie zie jij hierin?quote:Op woensdag 13 februari 2008 20:50 schreef Sugar het volgende:
Ik denk er ernstig over om deze in te sturen.
[ afbeelding ]
ik mis eigenlijk de emotie
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Sja....
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nog een keer....misschien is dat juist het mooie ervan?quote:Op woensdag 13 februari 2008 20:54 schreef Ynske het volgende:
[..]
welke emotie zie jij hierin?
ik mis eigenlijk de emotie
Hele mooie foto Sugar, goed perspectief! Je buit je Kopenhagentrip wel goed uit.
Maar... ik denk dat de associatie met emotie erg klein is en daar moet je het toch wel van hebben hier op Fok.
Even een verduidelijking:
Bij lessen beeldbeschouwing werk ik vanuit de theorie van Parsons:
Parsons zegt dat de mens kunst waarneemt volgens een bepaald verwachtingspatroon. Hij verwacht iets te zien en ziet het dan ook. Parsons zegt ook dat dit waarnemen van kunst zich ontwikkelt (zich kan ontwikkelen). Ongeveer hetzelfde kun je zeggen met betrekking tot alles wat de mens waarneemt. De mens structureert zijn waarnemen: op een bepaalde leeftijd of in een bepaalde fase in zijn ontwikkeling is hij zover dat hij op een bepaalde manier kijkt (de structuur van zijn waarnemen) en door die manier van kijken ziet het iets (maakt hij zich al kijkend een beeld). Parsons vergelijkt het waarnemen van mensen met het kijken door een bril. Mensen in verschillende fasen van ontwikkeling kijken allen door verschillende brillen. Parsons gaat ervan uit dat er vijf verschillende brillen zijn om naar kunst te kijken. Beginnend met bril 1, die je op blijft houden als je door bril 2 kijkt. Zo ook hou je bijvoorbeeld bril 1,2 en 3 op als je door bril 4 kijkt. Een bril die goed past wordt ook nooit meer afgezet. De brillen zijn niet absoluut leeftijdgebonden, al is het wel zo dat bril 1 in elk geval goed past op een kleuterneus, bril 2 op die van een leerling basisschool.
De brillen (stadia) van Parsons:
Bril (stadium)1: associatie
Wat door iemand die in dit stadium verkeert vooral gezien wordt is dat wat een associatie oproept. De uitnodiging: 'vertel maar wat je ziet' past hier heel goed, maar de antwoorden hebben te maken met het gegeven dat de waarnemer (meestal het jongere kind) er iets uit zijn dagelijkse omgeving in herkent of zich iets herinnert.
Wat een beeld voorstelt is niet zo belangrijk, ook al wordt dat vaak wel herkend. De kijker uit zich over associaties met iets wat hij dagelijks meemaakt of met iets wat hij zich bij het kijken naar een beeld opeens herinnert. Daarom is het ook niet erg als een beeld in het geheel geen herkenbare voorstelling heeft. Abstracte kleurcombinaties kunnen ook ssociaties met gevoelens, ervaringen en herinneringen opwekken.
Het beeld is voor de beschouwer een verzameling losse onderdelen, die soms wordt ervaren als een bron van emoties. Een beeld roept soms iets en soms niets wakker.
Dit stadium van kunstkijken wordt gekenmerkt door een sterke voorliefde voor kleur, hoe meer hoe beter.
Bril (stadium) 2: voorstelling
Voor wie door de bril van het tweede stadium kijkt is het uitermate belangrijk dat een beeld iets voorstelt, dat je er iets in ziet. Aanvankelijk (in de eerste fase van dit stadium) wordt een beeld geaccepteerd, als de kenmerkende onderdelen van waar het om gaat maar zichtbaar zijn. Later in het tweede stadium wordt het belangrijker hoe het voorgestelde is weergegeven. Een beeld is dan beter naarmate het realistischer is. Het beeld wordt gewaardeerd als de afzonderlijke figuren voor de beschouwer herkenbaar zijn.
Non-figuratieve werken stellen (letterlijk) niets voor. Die worden dan ook niet gewaardeerd. Ze zijn niet goed. Volwassenen die in dit stadium zitten, reageren met: "Dat kan mijn kleine broertje ook".
In het eerste stadium is er nauwelijks aandacht voor de mening van een ander. Nu beseft men dat anderen wel een andere mening kunnen hebben. Dat hoeft overigens nog niet veel indruk te maken. Men weet wel dat een ander eigen gevoelens kan hebben, maar men gaat ervan uit dat die toch wel ongeveer algemeen gelijk zijn. Dat iemand een afwijkende mening kan hebben gaat er vaak moeilijk in. "Vind jij dat mooi? Daar snap ik niets van".
Bril (stadium) 3: expressie
In dit stadium wordt het beeld vooral beschouwd als drager van iets dat emoties kan opwekken. De beschouwer gaat ervan uit dat de maker in zijn beeld een betekenis heeft gelegd en dat de beschouwer die betekenis te weten kan komen.
Het wordt als vanzelfsprekend ervaren dat iedereen een eigen ervaring heeft. Het heeft daarom ook geen zin te praten over de kwaliteit van een beeld. Het enige doel van kunst is immers het overdragen van gevoelens. Het beeld is niet kwalitatief beter of minder; de gevoelens die iemand krijgt bij het kijken ernaar zijn verschillend. Dat moet je gewoon accepteren, de kwaliteit van het beeld kun je niet bepalen omdat er geen algemeen geldende normen voor zijn (over smaak valt niet te twisten). Alleen je eigen gevoelens tellen, menen deze brildragers.
Bril (stadium) 4: leerbaar
In dit stadium beseft de beschouwer dat een beeld een sociale functie heeft. Een beeld is niet zo voor ieder anders dat met de uitspraak 'over smaak valt niet te twisten' elke discussie bij voorbaat onmogelijk gemaakt kan worden. Mensen die beelden maken leven in een bepaalde tijd, in een bepaald land, in een bepaalde culturele omgeving. Traditie, technisch kunnen en functie hebben ook invloed op hoe een beeld eruit ziet. Je kunt met andere beschouwers praten over wat je ziet, over de voorstelling, over beeldaspecten en over het gebruik van materialen. Je kunt meningen en opvattingen funderen en tegen elkaar afwegen. Kunstkritiek kan zinvol blijken als het je leidt naar beter zien en vollediger begrijpen van het beeld. Over smaak moet je niet twisten, maar het blijkt wel zinvol anderen duidelijk te maken waarom een beeld gewaardeerd wordt of van anderen een gefundeerde mening hierover te horen.
Wie in dit stadium verkeert zal zich graag laten leiden door het gezag van de 'kunstkenner'. Hij zal aan kunstkritiek grote waarde hechten.
Bril (stadium) 5: eigen mening
Wie de vijfde bril past en er ook door kan zien, beseft dat hij als individu een waardeoordeel kan vellen gebaseerd op eigen inzicht en smaak. Dat oordeel kan afwijken van huidige of vroeger algemeen gangbare meningen omdat algemeen gangbare meningen gebonden zijn aan een groep, een cultuur en een tijd. Hij weet ook dat zijn eigen oordeel waarschijnlijk bepaald is door groep, cultuur en tijd.
Hij beseft dat hij voortdurend kritisch naar eigen oordeel moet luisteren. Hij zal zich vooral afvragen hoe het komt dat hij er zo over denkt en niet anders.
Het is niet voldoende een eigen mening te hebben. Die mening zal ook geregeld getoetst moeten worden aan die van anderen. Niet om hem aan te passen maar om, verantwoordelijk voor de eigen opvatting, die opvatting vaker ter discussie te stellen. Daardoor kan de zekerheid over de oprechtheid van een eigen oordeel groeien.
(Uit: Tekenen en didactiek, B. Schasfoort)
Deze vijf brillen geven als het ware het ontwikkelingsverloop in het beeldbeschouwen aan. Niet iedereen bereikt alle brillen, veel volwassenen blijven gewoon steken met bril 2 op hun neus. Het kan helpen om je dat te bedenken voor de wedstrijden omdat het wel invloed heeft op stemgedrag.
Maar goed, ik maak vaker tactische keuzes bij de wedstrijden waar anderen dat (juist) niet doen, dus het is uiteraard volledig aan jou om er wat mee te doen of om het naast je neer te leggen.
Voor mezelf bij deze foto:
Bril 1:Hey Kopenhagen, goede herinneringen en warme gevoelens! ( = emotie )
Bril 2: Een paar paleiswachten.
Bril 3: Sugar wil laten zien dat de man plezier heeft in zijn werk (zeer subjectief dit, dat is de makke)
Bril 4: Keurig je onderwerp uit het midden gehouden. Door het wachthokje dat het kader rechts vormt geef je foto diepte. Goed in beeld gebracht, volgens het boekje.
Bril 5: Je hebt hier een mooi en sterk beeld, de esthetische waarde is wmb hoog
Maar... ik denk dat de associatie met emotie erg klein is en daar moet je het toch wel van hebben hier op Fok.
Even een verduidelijking:
Bij lessen beeldbeschouwing werk ik vanuit de theorie van Parsons:
Parsons zegt dat de mens kunst waarneemt volgens een bepaald verwachtingspatroon. Hij verwacht iets te zien en ziet het dan ook. Parsons zegt ook dat dit waarnemen van kunst zich ontwikkelt (zich kan ontwikkelen). Ongeveer hetzelfde kun je zeggen met betrekking tot alles wat de mens waarneemt. De mens structureert zijn waarnemen: op een bepaalde leeftijd of in een bepaalde fase in zijn ontwikkeling is hij zover dat hij op een bepaalde manier kijkt (de structuur van zijn waarnemen) en door die manier van kijken ziet het iets (maakt hij zich al kijkend een beeld). Parsons vergelijkt het waarnemen van mensen met het kijken door een bril. Mensen in verschillende fasen van ontwikkeling kijken allen door verschillende brillen. Parsons gaat ervan uit dat er vijf verschillende brillen zijn om naar kunst te kijken. Beginnend met bril 1, die je op blijft houden als je door bril 2 kijkt. Zo ook hou je bijvoorbeeld bril 1,2 en 3 op als je door bril 4 kijkt. Een bril die goed past wordt ook nooit meer afgezet. De brillen zijn niet absoluut leeftijdgebonden, al is het wel zo dat bril 1 in elk geval goed past op een kleuterneus, bril 2 op die van een leerling basisschool.
De brillen (stadia) van Parsons:
Bril (stadium)1: associatie
Wat door iemand die in dit stadium verkeert vooral gezien wordt is dat wat een associatie oproept. De uitnodiging: 'vertel maar wat je ziet' past hier heel goed, maar de antwoorden hebben te maken met het gegeven dat de waarnemer (meestal het jongere kind) er iets uit zijn dagelijkse omgeving in herkent of zich iets herinnert.
Wat een beeld voorstelt is niet zo belangrijk, ook al wordt dat vaak wel herkend. De kijker uit zich over associaties met iets wat hij dagelijks meemaakt of met iets wat hij zich bij het kijken naar een beeld opeens herinnert. Daarom is het ook niet erg als een beeld in het geheel geen herkenbare voorstelling heeft. Abstracte kleurcombinaties kunnen ook ssociaties met gevoelens, ervaringen en herinneringen opwekken.
Het beeld is voor de beschouwer een verzameling losse onderdelen, die soms wordt ervaren als een bron van emoties. Een beeld roept soms iets en soms niets wakker.
Dit stadium van kunstkijken wordt gekenmerkt door een sterke voorliefde voor kleur, hoe meer hoe beter.
Bril (stadium) 2: voorstelling
Voor wie door de bril van het tweede stadium kijkt is het uitermate belangrijk dat een beeld iets voorstelt, dat je er iets in ziet. Aanvankelijk (in de eerste fase van dit stadium) wordt een beeld geaccepteerd, als de kenmerkende onderdelen van waar het om gaat maar zichtbaar zijn. Later in het tweede stadium wordt het belangrijker hoe het voorgestelde is weergegeven. Een beeld is dan beter naarmate het realistischer is. Het beeld wordt gewaardeerd als de afzonderlijke figuren voor de beschouwer herkenbaar zijn.
Non-figuratieve werken stellen (letterlijk) niets voor. Die worden dan ook niet gewaardeerd. Ze zijn niet goed. Volwassenen die in dit stadium zitten, reageren met: "Dat kan mijn kleine broertje ook".
In het eerste stadium is er nauwelijks aandacht voor de mening van een ander. Nu beseft men dat anderen wel een andere mening kunnen hebben. Dat hoeft overigens nog niet veel indruk te maken. Men weet wel dat een ander eigen gevoelens kan hebben, maar men gaat ervan uit dat die toch wel ongeveer algemeen gelijk zijn. Dat iemand een afwijkende mening kan hebben gaat er vaak moeilijk in. "Vind jij dat mooi? Daar snap ik niets van".
Bril (stadium) 3: expressie
In dit stadium wordt het beeld vooral beschouwd als drager van iets dat emoties kan opwekken. De beschouwer gaat ervan uit dat de maker in zijn beeld een betekenis heeft gelegd en dat de beschouwer die betekenis te weten kan komen.
Het wordt als vanzelfsprekend ervaren dat iedereen een eigen ervaring heeft. Het heeft daarom ook geen zin te praten over de kwaliteit van een beeld. Het enige doel van kunst is immers het overdragen van gevoelens. Het beeld is niet kwalitatief beter of minder; de gevoelens die iemand krijgt bij het kijken ernaar zijn verschillend. Dat moet je gewoon accepteren, de kwaliteit van het beeld kun je niet bepalen omdat er geen algemeen geldende normen voor zijn (over smaak valt niet te twisten). Alleen je eigen gevoelens tellen, menen deze brildragers.
Bril (stadium) 4: leerbaar
In dit stadium beseft de beschouwer dat een beeld een sociale functie heeft. Een beeld is niet zo voor ieder anders dat met de uitspraak 'over smaak valt niet te twisten' elke discussie bij voorbaat onmogelijk gemaakt kan worden. Mensen die beelden maken leven in een bepaalde tijd, in een bepaald land, in een bepaalde culturele omgeving. Traditie, technisch kunnen en functie hebben ook invloed op hoe een beeld eruit ziet. Je kunt met andere beschouwers praten over wat je ziet, over de voorstelling, over beeldaspecten en over het gebruik van materialen. Je kunt meningen en opvattingen funderen en tegen elkaar afwegen. Kunstkritiek kan zinvol blijken als het je leidt naar beter zien en vollediger begrijpen van het beeld. Over smaak moet je niet twisten, maar het blijkt wel zinvol anderen duidelijk te maken waarom een beeld gewaardeerd wordt of van anderen een gefundeerde mening hierover te horen.
Wie in dit stadium verkeert zal zich graag laten leiden door het gezag van de 'kunstkenner'. Hij zal aan kunstkritiek grote waarde hechten.
Bril (stadium) 5: eigen mening
Wie de vijfde bril past en er ook door kan zien, beseft dat hij als individu een waardeoordeel kan vellen gebaseerd op eigen inzicht en smaak. Dat oordeel kan afwijken van huidige of vroeger algemeen gangbare meningen omdat algemeen gangbare meningen gebonden zijn aan een groep, een cultuur en een tijd. Hij weet ook dat zijn eigen oordeel waarschijnlijk bepaald is door groep, cultuur en tijd.
Hij beseft dat hij voortdurend kritisch naar eigen oordeel moet luisteren. Hij zal zich vooral afvragen hoe het komt dat hij er zo over denkt en niet anders.
Het is niet voldoende een eigen mening te hebben. Die mening zal ook geregeld getoetst moeten worden aan die van anderen. Niet om hem aan te passen maar om, verantwoordelijk voor de eigen opvatting, die opvatting vaker ter discussie te stellen. Daardoor kan de zekerheid over de oprechtheid van een eigen oordeel groeien.
(Uit: Tekenen en didactiek, B. Schasfoort)
Deze vijf brillen geven als het ware het ontwikkelingsverloop in het beeldbeschouwen aan. Niet iedereen bereikt alle brillen, veel volwassenen blijven gewoon steken met bril 2 op hun neus. Het kan helpen om je dat te bedenken voor de wedstrijden omdat het wel invloed heeft op stemgedrag.
Maar goed, ik maak vaker tactische keuzes bij de wedstrijden waar anderen dat (juist) niet doen, dus het is uiteraard volledig aan jou om er wat mee te doen of om het naast je neer te leggen.
Voor mezelf bij deze foto:
Bril 1:Hey Kopenhagen, goede herinneringen en warme gevoelens! ( = emotie
)Bril 2: Een paar paleiswachten.
Bril 3: Sugar wil laten zien dat de man plezier heeft in zijn werk (zeer subjectief dit, dat is de makke)
Bril 4: Keurig je onderwerp uit het midden gehouden. Door het wachthokje dat het kader rechts vormt geef je foto diepte. Goed in beeld gebracht, volgens het boekje.
Bril 5: Je hebt hier een mooi en sterk beeld, de esthetische waarde is wmb hoog
Life is what you make it.
Op FOT hebben we nog een 6de bril.
Wij zien niets in de foto's van andere.
Waardoor mooie en leuke foto's vaak naast de boot vallen.
Wij zien niets in de foto's van andere.
Waardoor mooie en leuke foto's vaak naast de boot vallen.
Dat zou ik ook kunnen.....Als ik het kon
www.robkaag.nl
http://denieuweavonturenvanrobbedoes.blogspot.com/
www.robkaag.nl
http://denieuweavonturenvanrobbedoes.blogspot.com/
Ik denk dat dat meer te maken heeft hoe iemand een onderwerp zietquote:Op woensdag 13 februari 2008 22:06 schreef -Robbedoes- het volgende:
Op FOT hebben we nog een 6de bril.
Wij zien niets in de foto's van andere.
Waardoor mooie en leuke foto's vaak naast de boot vallen.
En natuurlijk heeft het met smaak te maken.
Thank Drunk I'm a Goddess!
wat is er out of the box aan aan de bovenstaande foto?quote:Op woensdag 13 februari 2008 22:12 schreef An24 het volgende:
of niet "out of the box" kunnen denken....
Ik zie het niet ...
of bedoel je het in zijn algemeenheid?
Thank Drunk I'm a Goddess!
Ynske
Bedankt voor de zon...
zo negatief had ik het allemaal niet bedoeld 
ik mis gewoon iets aan de foto van sugar, ik weet niet wat t is, en juist door haar te vragen wat zij hiermee dacht wilde ik kijken of ik dat ook terug kon vinden.
ik mis gewoon iets aan de foto van sugar, ik weet niet wat t is, en juist door haar te vragen wat zij hiermee dacht wilde ik kijken of ik dat ook terug kon vinden.
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Beide, de ervaring van het ontbreken van emotie is ook emotie.quote:Op woensdag 13 februari 2008 22:15 schreef prupke het volgende:
[..]
wat is er out of the box aan aan de bovenstaande foto?
Ik zie het niet ...
of bedoel je het in zijn algemeenheid?
En verder vind ik inderdaad dat mensen liever gaan voor een foto waar de plaat voor zich spreekt, dan dat ze er over moeten nadenken!
de eerste zin kan ik geen touw aan vastknopen...quote:Op woensdag 13 februari 2008 22:23 schreef An24 het volgende:
[..]
Beide, de ervaring van het ontbreken van emotie is ook emotie.
En verder vind ik inderdaad dat mensen liever gaan voor een foto waar de plaat voor zich spreekt, dan dat ze er over moeten nadenken!
de rest wel
Thank Drunk I'm a Goddess!
Ik kan me de reactie van Ynske en ook van anderen wel voorstellen, de foto schreeuwt geen emotie. Maar dat vind ik inderdaad juist erg mooi. Ik vind het vooral ook leuk dat een combinatie van blik, hartje in het wachthokje én het onderwerp van de wedstrijd samen een suggestie vormen. En het beeld nog interessanter maken, vind ik dus.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
