Filmfestival Rotterdam 2008

Cinerama is sowieso een toffe bios, vind ik. Die een beetje tussen een filmhuis en de grote multiplexen in zit qua sfeer.

ja de broodjes zijn daar erg lekker
Cinerama is inderdaad stoer Moest meteen terug denken aan de AFFF's in de Amsterdamse vestiging

crosspost:
Gisteren een volle dag IFFR gehad:

Ping-pongkingen (The King of Ping Pong) (2007, Zw, Jens Jonsson)
Coming-of-age verhaaltje over een nerd, die twijfelt of zijn vader wel zijn echte vader is. Het enige wat die een beetje kan is Ping-pongen, vandaar de titel.
Het was een rustig vermakelijk begin van de dag, maar de film mist net dat ene om echt goed te worden.
cifjer: 7

Fantastic ja-sal-so-dong (Fantastic Parasuicides) (2007, ZK, Park Soo-Young, Cho Chang-Ho, Kim Sung-Ho)
Deze film bestaat uit drie korte verhalen over zelfmoord, maar dan op een komische manier.
Het eerste was ver uit het grappigste deel. De film zit vol met bizare, geweldadige grappen. De hele film straalt ongein uit en neemt zichzelf lekker niet te serieus
Het tweede deel was een stuk minder. Het begon aardig met een man, die tegen een kip praat. En ook het einde was komisch. Maar het stuk er tussen was saai te noemen.
Het derde deel was weer wat beter. Een leuk orgineel verhaal met een geinig karakter en een verrassend einde.
cijfer: 7.5

Jie kou (Crossroads) (2007, Ch, Wang Jing
Ik zal met het goede beginnen, debutante Wang Jing heeft een groot talent om heel gedetaileerd beeld te geven en sfeer te creeëren van het echte leven. Ze laat tot in de kleinste details zien hoe het (normale) China van nu er uit ziet. Het straatbeeld klopt gewoon precies.
Maar nu het slechte nieuws. De halve zaal was halverwege de film ongeveer weg gelopen. De film is namelijk gewoon doodsaai te noemen. Er gebeurt niet veel concreet om de aandacht vast te houden. Er is veels te groot aantal karakters, zodat je al na korte tijd al niet meer weet wie nou wie is. Waardoor je geen band met de karakters krijgt. De film duurt dan ook nog eens 2 en een half uur. Dat vergt heel veel van de kijker.
cijfer: 5

Charly (2007, Fr, Isild Le Besco)
Nicolas is een niet al te snuggere slungelige puber, die wegloopt van zijn arme ouders vanwege een plaatje op een ansichtkaart. Onderweg ontmoet hij het hoertje Charly, die hem onderdak biedt in haar caravan. Bieden zijn niet de grootste praters. Charly kan alleen maar in bevelde vorm spreken en Nicolas antwoord op alles: "Weet niet." Natuurlijk onstaat er een band tussen de twee.
De film is geschoten met een hand-held camera. Het had imho een heel groot "net-afgestudeerde van film academie, die interessant en vernieuwend wil doen" gehalte, terwijl het dat niet is.
cijfer: 6

Import/Export (2007, Oost, Ulrich Seidl)
Deze film zit zo vol met ellende, dat je er zwaar depressief van zou kunnen worden. Ware het niet dat de film al deze ellende brengt met zo veel humor en grappen, dat ik iig na afloop met een grote glimlach de zaal verliet.
cijfer: 8

Uno de los dos no puede estar equivocado. Deze Spaanse film gaat over de duivel, die op een dag zijn grote liefde tegenkomt, maar haar op hun tweede date toch maar laat zitten. Na een paar jaar komen ze elkaar weer tegen en wil hij het graag opnieuw proberen, maar inmiddels heeft ze een gezin wat ze niet in de steek kan laten. Voor de verandering eens geen duivel die de mensheid wil vernietigen, uit is op zielen of graag andere grote narigheden uithaalt (nou ja, behalve dan als een boze buurman zijn muziek uit komt zetten). De film heeft eigenlijk ook wel iets liefs en is geen straf om naar te kijken, maar toch heb ik het idee dat er wel meer uitgehaald had kunnen worden. Heel veel meer dan de omschrijving houdt het plot ook niet in en ik kreeg ook het idee dat het verhaal en de dilemma's daarin net ingeleid waren toen de film opeens was afgelopen. Beetje jammer dus, maar wel leuk voor tussendoor.

Paranoid Park. Erg veel heb ik eigenlijk ook niet toe te voegen aan wat al is gezegd. Het is een soort van portret van een skater die betrokken raakt bij een dodelijk ongeval en daarna ook niet helemaal meer weet wat hij met de situatie aanmoet. Dat de film een erg open einde heeft maakt niet zo veel uit, aangezien de sfeer al enorm weet te boeien en gelukkig zit er ook wat meer tempo in dan in Van Sants laatste trilogie.

De hint op de site over de verrassingsfilm :

quote:

De hoofdrol voor jonge acteur die als een van de beste van zijn generatie geldt, en 6 jaar geleden voor het laatst op het IFFR te zien was.

Dat is denk ik Michael Pitt in de film Bully. Dus de Funny Games remake waarschijnlijk?

Gisteravond dus de eerste interessante Awardshow genaamd Gouden MovieSquad Award met aansluitend een verpletterd slotfeest van diverse bedrijven w.o. Inholland en de Rutger Hauer Film Factory.


IFFR's eigen "Nicklelodeon" jury onder de naam MovieSquad Jury


De eerste prijs voor beste script in een short film wordt uitgereikt


De eerste prijs voor de beste montage in een short film wordt uitgereikt


De MovieSquad Award voor de animatie-film Persepolis en IFFR's directeur in het midden
_{de makers zelf zaten in Hollywood ivm de Oscar nominatie aldaar}


De hostesses van de autosponsor die ons bij het slotfeest verwelkomde


Een doodvermoeide Rutger Hauer in gesprek met een chinese regisseur
_{Hauer heeft 6 dagen achtereen van 08:00 tot 22:00 uur 'gewerkt'}


Oud IFFR's bestuurslid Chiem van Houweninge met sigaar


Derek de Lint met ringbaard is er ook


zelfs een voormalig Gouden kalf winnares geeft acte de presence


Oud ANWB directeur dhr. Nouwe & vrouw zijn ook aanwezig


Wat doet deze ex FOX TV presentatrice Karlein Nolet hier?

en dan nu.. VAKANTIE VANAF VOLGENDE WEEK !

Welke korte films waren precies genomineerd? Kon iedereen zelf inzenden ofzo? (aangezien de winnaars er nogal jong uitzien)

quote:

Op vrijdag 1 februari 2008 01:36 schreef Wolfwood het volgende:
De hint op de site over de verrassingsfilm :

Oeh, dit is leuk. Ik heb gisteren de verrassingsfilm gemonteerd... dus ik weet het al.

Ik weet het ook, Lars and the real girl. Een gok natuurlijk, maar ik kan me niet voorstellen dat ik er naast zit Ryan Gosling, absoluut 1 van de beste van zijn generatie (Pitt is dat niet), The Believer in 2002.

Was mijn eerste ingeving toen ik de hint las , dus het zal wel kloppen. Film is ook al in Nederland vertoont (PV) en het geschikt voor een groot publiek. Schijnt ook een hele leuke film te zijn, en past ook perfect in het rijtje Juno en
The Darjeeling Limited

Nou lekker Ryan Gosling kijken vanavond, heb er zin in .

Gisteren gezien:

The King of the Ping Pong
Niet erg geslaagde coming of age film over een te dikke puber en de verhouding met zijn broertje en vader. Mooie beelden van sneeuw en vlaktes maar een irritant zwijgende hoofdrolspeler.

Magnus
Jongen wil zelfmoord plegen en vader begrijpt het uiteindelijk. Een niet onbelangrijk gegeven is dat de hoofdrolspeler het zelf heeft meegemaakt waardoor de laatste 5 minuten van de film een soort documentair karakter krijgen en erg indrukwekkend zijn. Op zich indrukwekkende film maar niet heel overtuigend in de opbouw.


I'm not there
Misschien moet ik hem nog een keer zien maar ik vond hem zwaar tegenvallen. Todd Haynes gaat drie keer over de top in deze hallucinerende fim waar tegen het eind geen touw meer aan vast te knopen is.

Vandaag is een topdag tot nu toe:

Stellet licht
Filmisch zeer geslaagd. Prachtig geschoten en mooi stil verhaal over een Mennonitische man die op een andere vrouw verliefd is.

Redacted
Brian de Palma klaagt de oorlog in Irak aan middels een combi van gefakete documentaire en een home movie van een soldaat. Schokkend omdat het op de waarheid is gebaseerd. Belangrijk pamflet.

Dit was mijn IFFR dit jaar. Maandag:

Secret Sunshine
Ik was de samenvatting op basis waarvan ik de film had uitgezocht alweer vergeten, waardoor ik niet wist wat ik kon verwachten. Anders had de aanloop die wordt genomen misschien wat lang geleken, maar dit blijkt tekenend voor de hele film. Meer dan eens dacht ik 'Dit zou een prima einde kunnen zijn', waarna weer een nieuw 'hoofdstuk' begon. Die vond ik niet allemaal even onderhoudend (de religieuze/emotionele zoektocht ging wat lang door), maar tegelijkertijd houdt die onvoorspelbaarheid de film wel interessant. Maar de indruk die de film maakt is te danken aan de cast, met name hoofdrolspeelster Jeon Do-yeon, bekroond in Cannes. Ze is geloofwaardig in alles dat haar personage overkomt en laat haar nergens onsympathiek worden.

The Darjeeling Limited (met Hotel Chevalier vooraf)
Intens genoten. Misschien heb ik Anderson nooit helemaal begrepen (alleen Rushmore lang geleden en The Life Aquatic laatst weer eens gezien) en misschien begrijp ik hem nog steeds niet, maar ik kan niks bedenken dat aan deze film mankeert. En op de eerste rij zitten voor een 10m breed doek was nog niet eens zo storend - dat maakt alle kleurrijke details des te overdonderender.

Trumbo
Documentaire over een intrigerende persoon en een fascinerende periode in Hollywoods geschiedenis: Dalton Trumbo en de blacklist. De vorm is passend: naast familie, vrienden en historici die over hem vertellen, ligt de nadruk op wat hij ondanks de omstandigheden constant deed: schrijven. Brieven en een enkel gedicht van zijn hand worden voorgedragen/gespeeld door acteurs. In archiefmateriaal is Trumbo zelf ook veel te zien en hij is een dankbaar onderwerp. Alleen doordat de film soms de focus wat verbreedt, raakt de film jammer genoeg een beetje uit evenwicht.

En gisteren:

Margot at the Wedding
Ik weet niet of mijn verwachtingen te hoog waren of gewoon verkeerd, maar hij viel me een beetje tegen. Hij deed me (in de verte - ik wil niet nog meer verkeerde verwachtingen kweken) denken aan Happiness, alleen is die grappiger (!). Ik dacht dat ik me zou kunnen verkneukelen om een vreselijk slecht functionerende familie, maar hun verbitterde hatelijkheden hebben ook hun effect op de kijker en ik verwenste Margot na een tijdje net zo veel als haar zus en aanstaande zwager dat deden. Kidman, Leigh en de kinderen zijn erg overtuigend.

Magnus
Als mijn Rotterdam-bezoek dit jaar als thema 'slechte ouders/familie' heeft, is dit een dieptepunt. Magnus kreeg als kind te horen dat hij ziek was en niet oud zou worden, maar wordt als tiener genezen. Inmiddels is hij zo verwaarloosd door zijn ouders en geobsedeerd met leven en dood dat hij emotioneel al dood is. Zijn vader probeert op zijn incompetente manier (met drugs en hoeren) voor hem te zorgen maar geeft uiteindelijk toe dat zijn zoon voor zichzelf moet beslissen. De laatste scène, waarin de vader zijn beslissing motiveert, is ofwel documentair of onvoorstelbaar goed gespeeld door deze amateur (net als de rest van de cast).

Stellet Licht
Zoals ik al vermoedde was dit geen handige keus als derde film op een dag: lange, statische shots en weinig dialoog. Ik ben een paar keer weggezakt en kan dus eigenlijk niet echt oordelen (was deze versie serieus 50 min. korter dan de oorspronkelijke?). Wat ik wel heb gezien zag er in elk geval prachtig uit en de laatste scène is zowaar spannend.

I'm Not There
Moet je hiervoor meer over Dylan weten/hem meer waarderen? Ed Lachman vergeleek de film geloof ik met een Dylan-song: je hoeft niet alles te begrijpen. Ik begreep de symboliek van Richard Gere's Billy the Kid inderdaad niet helemaal, maar die 'episode' was verder sterk genoeg in dramatisch en visueel opzicht dat ik me er niet aan kon storen. De Robbie Clark/Ledger-lijn was zo eenduidig en voorspelbaar dat ik alleen niet begreep wat dit in de film deed. Aan de andere kant zijn de scènes met Blanchett en Marcus Carl Franklin en de beelden van Lachman sterk genoeg om dit op z'n minst een aanrader te maken.

Nou, ik had weer last van mijn jaarlijkse probleem: te weinig tijd tijdens het fesival en op de momenten dat ik wel tijd heb geen idee hebben welke film ik moet gaan zien.

Misschien volgend jaar maar eens vrij nemen ofzo.

Morgen naar King of Ping Pong. Ben benieuwd

Ben net terug van No Country for Old Men. Masterlijke film.

quote:

Op zaterdag 2 februari 2008 01:33 schreef magnifor het volgende:
Ben net terug van No Country for Old Men. Masterlijke film.

Wel weer pijn in mijn reet in dat oude Luxor.

Het juweeltje van de gebroeders Coen maakte alles goed.

Nou, ik hou het weer voor gezien. Voor mij op de gedeelde eerste plaats: Persepolis en I'm not there. Strizh vond ik de slechtste film. Nu is het tijd om bij te slapen

Ik heb het bij 9 films gelaten en mijn kaartjes verder doorverkocht. Lekker voetbal kijken vanavond.

Recensies volgen nog.

Verrassingsfilm was

Nog even kort de films die ik donderdag en vrijdag heb gezien:

Marrakech Inshallah. Jongetje van het Marokkaanse platteland reist naar Marrakech, achter zijn broer aan die eerder al naar de stad is vertrokken. Daar aangekomen moet hij op straat zien te overleven en tegelijkertijd zijn broer zoeken. Niet zo'n heel opzienbarende film. Door het lage tempo was het af een toe een beetje saai en het verhaal eindigde nogal abrupt en onbevredigend.

Un lugar en el cine . Documentaire over het Italiaanse neorealisme, waarbij de nadruk ligt op Pasolini en twee andere regisseurs wiens namen me helemaal niks zeggen. De hele film bestaat alleen maar uit interviews, waarin niet echt een duidelijke lijn lijkt te zitten. Er zitten een hoop anekdotes in die nog net aardig genoeg waren om me wakker te houden, maar voor de rest was het een hele saaie film. Het grootste minpunt is nog wel dat het lijkt alsof de makers helemaal zijn vergeten om al de verhelderende film- en archiefbeelden in te monteren, want die zijn er niet. Wat heb je nou aan een film met mensen die over obscure films zitten te praten, zonder dat je ook maar iets van die films ziet.

Allein in vier Wänden. Nog een documentaire, over een instelling voor criminele jongeren in Rusland. De regels zijn er streng, maar gek genoeg hebben de meesten het er wel naar hun zin. Waarom blijkt wel uit de verhalen van een aantal van de de jongens, die allemaal onder zeer slechte omstandigheden leefden en zo in de criminaliteit terecht zijn gekomen. Erg schokkend om te zien hoe zo'n jochie van een jaar of negen eerst om zijn moeder zit te huilen en even later vertelt hoe hij een moord heeft gepleegd, maar het levert wel een interessante documentaire op.

Staub. Deze documentaire gaat, zoals de titel al doet vermoeden, over stof. Allerlei mensen, plaatsen en activiteiten die iets met stof te maken hebben komen aan bod, zoals een stofzuigerfabriek, museummedewerkers die zich bezighouden met het stofvrij maken van de kunstwerken en een steengroeve waar veel stof vanaf komt. Het geheel doet een beetje aan als een lange thema aflevering van Klokhuis en is wat dat betreft ook erg leerzaam, maar soms verzandde het helaas ook in een hoop technisch en wetenschappelijk geneuzel van geleerden.

Autumn Ball. Estse film over een aantal bewoners van een zeer deprimerende grijze flat. Allemaal doen ze pogingen om gelukkiger te worden, waarbij hun wegen elkaar soms kruisen, maar het wil maar niet echt lukken. Gelukkig voor ons levert dit wel een hoop rare situaties vol zwarte humor op. Leuke film

En tot zover het filmfestival voor mij dit jaar....

Pathe is toch wel super, behalve zaal 7.

Dat ouwe Luxor is bijna niet te doen qua bipsgesteldheid en beenruimte.

Persepolis wint dus de publieksprijs, niet gezien

Wel de nummer 2 gezien; Estomago - a gastronomic story - is volgens mij aangekocht en komt in de bioscopen en wordt vast een grote hit. Een heerlijk droog-komische film die je gewoon maar moet gaan zien.

En van de 3 Tiger winnaars heb ik Wonderful Town gezien. Ik ben er bij in slaap gevallen maar het meeste wel gezien, je kent het wel, zo'n lichte wakker-scrhik-slaap, en het is wel een mooie maar vooral trage film over 'na de tsunami' met een nogal heftig einde waardoor ik wel weer wakker is.

Verder nog gezien Abel Danger - een conspiracy film over 9/11 in film noir stijl met James Bond elementen - erg goed gedaan.

En de verrassingsfilm Lars and the real girl - een simpel en nogal flauw gegeven maar zo consequent en lief en goed uitgewerkt dat het een ontroerende film oplevert met brilljant acteerwerk.

Het was een tof festival. Een slordige 130 uur gewerkt, naar schatting 60 films gemonteerd of gedemonteerd en dus zo'n 180 kilometer aan filmmateriaal verwerkt.
En drie films gezien: Una Novia Errante (aardig, maar niet erg spannend), Still Orangutans (erg goede en interessante one-take-film) en Evening Rain (overdreven melodramatisch en belerend).

[ Bericht 0% gewijzigd door ziggyziggyziggy op 04-02-2008 18:58:10 ]

quote:

Op maandag 4 februari 2008 12:13 schreef k_man het volgende:
Gisteren een toffe Volskrantdag gehad. Mijn route:

La maison jaune

Let The Right One In

No Country for Old Men

Go with Peace Jamil

Dagen zonder lief

Ook ik ben gister naar de Volkskrantdag geweest. Zelfde films, andere volgorde. Ik vond de Belgische wel de leukste, geloof ik. Jij?

[ Bericht 0% gewijzigd door snellejelle op 04-02-2008 21:25:59 ]