'Ik heb weg naar top nooit gezocht' Door PETER VAN DUYL & CHRIS VAN NIJNATTENTrainer Sef Vergoossen sleet zijn dagen in de anonimiteit. Nu staat hij in de schijnwerpers bij PSV, dat morgen de landstitel kan veroveren. ![]()
Sef Vergoossen hoort de vraag grijnzend aan, buigt het hoofd en tuurt dan aandachtig in zijn koffie. Hij haalt het lepeltje uit zijn kop en tikt de druppels eraf voordat het zorgvuldig geformuleerde antwoord over zijn lippen rolt.
,,Of ik geschrokken ben toen ik voor het eerst beelden zag van PSV? Nou, laat ik zeggen dat het niet allemaal even gestroomlijnd was.”
Hij is nog in trainingsoutfit. Donkerblauwe broek, witte trui erop, de naam van de sponsor in koeienletters op zijn borst. Vergoossen drinkt één kopje koffie, het tweede slaat hij beleefd af. De oefenmeester is kalm en evenwichtig, als altijd eigenlijk. Vraag hem naar zijn persoonlijke gevoel bij een eventuele titel en Vergoossen haalt de schouders achteloos op. Hij weet het niet. ‘Echt niet’, voegt hij er vaak aan toe.
Sef Vergoossen is de man van de snelle lach, van een grap en een grol als het kan. Van prettige omgangsvormen en tijd voor iedereen. Het is moeilijk voor te stellen, maar soms kan die rustige, bijna lieve man opeens ontploffen. ,,Ik kan heel boos worden. Zo erg dat ik mezelf niet meer terugken. Dan ben ik niet te genieten, de controle over mezelf kwijt en in staat mensen tegen de muur te plakken. Als voetballer bij de amateurs heb ik ook wel eens gevochten met een medespeler. Omdat die er op een cruciaal moment met de pet naar gooide.”
In augustus vierde Vergoossen zijn zestigste verjaardag. Precies de helft van zijn leven was hij werkzaam in het betaalde voetbal. Bij VVV, bij MVV en bij Roda JC. In België bij RC Genk en vervolgens ook in het Midden-Oosten en Japan. Het klusje bij PSV is zijn laatste als oefenmeester, na de zomer staat hij niet meer dagelijks op het veld.
Vergoossen wordt door insiders al jaren gewaardeerd als vakman, desondanks sleet hij zijn dagen als trainer vooral in de anonimiteit. Het is bijna ironisch dat hij pas in de laatste maanden van zijn carrière plotseling doorbreekt bij het grote publiek. Er is geen krant of tv-station dat hem overslaat.
,,Als je bij PSV werkt, weet je dat er veel media-aandacht is, maar de massaliteit ervan heeft me tóch verbaasd,” erkent de Limburger.
,,Achteraf vind ik wel dat er heel veel tijd in gaat zitten.
,,Het liefst stop je alle tijd in de groep. Daar ben je voor aangetrokken. Aan de andere kant zeg ik: Als je trainer van PSV wordt dan hoort het erbij. Hoe je het ook wendt of keert, je bent toch het uithangbord. En mijn stelling is altijd geweest: Iedereen moet zijn werk kunnen doen. De spelers en de trainer, maar ook journalisten.”
En toch blijft het merkwaardig dat Vergoossen in zijn nadagen opeens erkenning krijgt als toptrainer. ,,Hoe het komt dat ik pas aan het einde van mijn loopbaan bij PSV terecht ben gekomen? Dat ligt toch vooral aan mij,” weet de Limburger. ,,Ik heb de weg naar de top nooit gezocht. Als je per se het hoogste wil, moet je andere kanalen aanboren. Dan moet je met een manager op pad, hier en daar een signaal afgeven. Dat heb ik nooit gedaan.’’
En, geeft hij aan, een carrière lang heeft hij de realiteit nooit uit het oog verloren. ,,Ik heb geen verleden als topvoetballer. Als Marco van Basten zegt ‘we gaan naar rechts’ dan is het rechts. Als ik dat zeg, vraagt men zich af of dat wel de goede richting is. Het stoort me ook niet, in zo’n wereld zit ik nu eenmaal.”
Jozef Gerardus Dominicus Vergoossen werd geboren op 5 augustus 1947 in het Limburgse Echt. De jongste van een gezin met negen kinderen. ,,Waar wij woonden, dat was De Berg. Een buurtschap, onderdeel van Hingen, een gehucht dat hoorde bij Pey. En dat viel weer onder de gemeente Echt.
,,In Echt, aan de andere kant van de spoorlijn, woonde de middenstand, 12.000 mensen. In Pey woonden hooguit 4000 mensen en er was grote rivaliteit. In 1965 werd Rios’31 – waar ik toen speelde - kampioen van Nederland. Kregen we een rondrit in een koets aangeboden. Een half uurtje in Pey, anderhalf uur door Echt. Alleen om te jennen.”
In zijn jongste jeugd werd het karakter van Vergoossen gevormd, in sportief én sociaal opzicht. ,,In het gehucht waar ik woonde, was een pleintje. Daar voetbalden we dag en nacht. We hielden wielerwedstrijden, hardloopwedstrijden, op de schaats ook. Ik was een van de jongeren, er was altijd strijd. Daar heb ik leren vechten om iets te bereiken.
,,Bij ons thuis waren we met zijn negenen. We hadden veel vrijheid, maar tegelijk ook veel verantwoordelijkheid. Daar was mijn moeder een kei in, iedereen wist precies waar-ie aan toe was.
,,We hadden een klein aannemersbedrijfje, maar ook wat vee. Uit school eerst huiswerk maken, dan werden de taken verdeeld. En pas daarna mocht je de straat op. Als mijn moeder floot, moest iedereen naar binnen. Wanneer je dan niet kwam, was het oorlog. Als je met zijn negenen bent en er zijn geen regels, wordt het een puinhoop.”
Zoals Vergoossen werd opgevoed zo runt hij ook een selectie profspelers. Ondanks zijn vriendelijke uitstraling bestaat er geen onduidelijkheid over de huisregels. En soms voelt hij zich ook opvoeder. ,,Onze gevangenissen zitten vol met mensen. Als er iemand vrijkomt, vervalt die heel vaak weer in zijn oude gedrag. Omdat er in de gevangenis nauwelijks iets wordt gedaan om mensen weer op weg te helpen.
,,Bij Genk werkte ik met Didier Zokora. Een geweldige jongen, maar als we om negen uur moesten trainen, kwam hij iets over negenen. Heb ik gezegd: Didier, wij beginnen voortaan samen om half negen. Dat ging twee dagen goed, kwam hij weer te laat. Zijn we om acht uur begonnen. Toen viel het kwartje.”
Die Sef Vergoossen begon op 7 januari als oefenmeester bij PSV. Op dat moment stond het weliswaar bovenaan, lekker liep het allerminst. Na het vertrek van Ronald Koeman zakten het spel en de resultaten onder interim-trainer Jan Wouters naar een PSV-onwaardig niveau.
Veel tijd was er niet, op 12 januari moest PSV naar de Kuip voor het duel met Feyenoord. ,,Mijn geluk is geweest dat ik niet per 18 november of 1 december hoefde te beginnen. Ik heb de tijd gehad om dingen te analyseren en te bespreken met Jan en Dwight (Lodeweges, red.). We hebben samen beelden bekeken en tegen elkaar gezegd: Kijk hoe het nu staat en welke problemen dat oplevert. Als je de tijd hebt, is het helemaal niet zo moeilijk om te analyseren. We zagen een groep die op het veld niet altijd wist hoe ze zich moest gedragen. Maar ook een groep die de dingen niet liet lopen.”
Het was Vergoossen al snel duidelijk dat hij met PSV 4-2-3-1 wilde gaan spelen, met een tweede controleur naast Timmy Simons. ,,Ik zat tweede kerstdag op de tribune in Groningen (PSV verloor met 2-1, red.). Daar werd de kwetsbaarheid opnieuw aangetoond. Die moest eruit en dit systeem bood daar mijns inziens de meeste garantie toe.
,,Er was weinig tijd, daarom zijn we tweeënhalve dag op trainingskamp naar België gegaan. We moesten ons even afzonderen om in alle rust dingen te bespreken en te trainen. Dat moment heb ik gezocht, zelfs geclaimd. We hebben de selectie gezegd ‘Zo gaan we spelen’ en aangegeven wat op elke positie werd verwacht. Die keuze was meteen definitief.”
Als de keuzes van Vergoossen al werden betwijfeld, dan in elk geval niet voor lang. PSV won met 1-0 bij Feyenoord. Binnen vier weken werden ook Ajax en AZ op eigen veld geklopt. ,,De boodschap was begrepen,” constateert de trainer.
Toch werd het spel van PSV na die veelbelovende start langzaam maar zeker weer stroperiger. Zo erg zelfs dat een ‘zekere’ titel opeens toch weer in het gedrang is gekomen. Door gelijke spelen tegen NEC en FC Twente is de voorsprong op Ajax geslonken tot drie punten.
Een gelijkspel bij Vitesse, morgen, is dus het minimale vereiste. ,,Heus, dat punt komt er wel,” zei de Limburger vorige week na de teleurstelling tegen FC Twente.
Bij die gelegenheid liet Vergoossen zelfs iets van irritatie blijken. Ergernis over het voortdurende verwijt dat PSV onaantrekkelijk speelt. ,,Natuurlijk wil ik dat we leuker voetballen, het is nog niet altijd gestroomlijnd,” onderkent Vergoossen. ,, Het houdt me wel bezig, maar ik vat het zeker niet op als een verwijt. Want ik heb geleerd dat het niet altijd leuk kán zijn. Ik weet waar ik mee bezig ben en probeer het te verbeteren. Al gaat dat moeizaam.”
Daarbij wordt Vergoossen gehinderd door het overvolle wedstrijdschema van PSV. Het gebrek aan tijd is misschien wel de grootste tegenvaller van zijn periode in Eindhoven. ,,Ik heb me erop verkeken wat je kunt doen met de groep. Ik ben altijd iemand geweest die heeft geprobeerd zijn elftal te verbeteren op basis van trainingen. Dat kan niet omdat we zoveel spelen. Ik had het moeten weten, maar het is me toch tegengevallen.
,,Overigens moet je daarover niet blijven jammeren. Dan moet je andere middelen gebruiken. Meer terugblikken met je groep, meer beelden laten zien. Niet je selectie overvoeren, maar met zeven, acht momenten van vijftien seconden. Zo kun je in een paar minuten toch aangeven wat er in een wedstrijd mis is gegaan. En als het ons lukt om kampioen te worden, kun je toch zeggen dat die aanpak heeft gewerkt.”
Bron:
Sportwereld