OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Niet dan?quote:Op maandag 7 januari 2008 21:29 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja ik denk ook echt dat Five dat bedoelde....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
ik zie het meer als de incidentele missers om het zo maar te zeggen.
Hier ook nog weleens onorthodoxe opvoedingsmethodes hoor.
Je kind bv keihard staan uitlachen omdat hij voor de zoveelste keer om werkelijk nix huilt. En er dan ook nog bij zeggen als je ziet dat de waterlanders komen.. "ja ga ff huilen!!!! Ik hoor je nog niet?!?!? HARDER!!!!!!" en dan een doodverbaasd kind hebben die niet weet offie nou moet gaan huilen of niet maar het toch maar besluit niet te doen.
HEt werkt....
Hier ook nog weleens onorthodoxe opvoedingsmethodes hoor.
Je kind bv keihard staan uitlachen omdat hij voor de zoveelste keer om werkelijk nix huilt. En er dan ook nog bij zeggen als je ziet dat de waterlanders komen.. "ja ga ff huilen!!!! Ik hoor je nog niet?!?!? HARDER!!!!!!" en dan een doodverbaasd kind hebben die niet weet offie nou moet gaan huilen of niet maar het toch maar besluit niet te doen.
HEt werkt....
"quote:
"Je hebt niet echt veel van m'n posts begrepen, he? Sterker: de OP is toch redelijk duidelijk, dacht ik. Of dacht je dat ik de complete [OUD]-kliek verdacht van stelselmatig hun kinderen mishandelen, geestelijk, danwel lichamelijk met daarbij de uitdrukkelijke bedoeling om je kinderen tot op het bot te krenken....
Ik denk dat we dan na 30 posts het topic hadden kunnen sluiten
, vanwege de aandacht van de politie .
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
K was nog niet verder gekomen dan de topictitelquote:Op maandag 7 januari 2008 22:28 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
"
Je hebt niet echt veel van m'n posts begrepen, he? Sterker: de OP is toch redelijk duidelijk, dacht ik. Of dacht je dat ik de complete [OUD]-kliek verdacht van stelselmatig hun kinderen mishandelen, geestelijk, danwel lichamelijk met daarbij de uitdrukkelijke bedoeling om je kinderen tot op het bot te krenken....
Ik denk dat we dan na 30 posts het topic hadden kunnen sluiten
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Mja.....quote:Op maandag 7 januari 2008 22:37 schreef vamperotica het volgende:
[..]
K was nog niet verder gekomen dan de topictitel
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Ik snap wel wat je bedoelt, hoor, want soms kan iets onorthodox ook gruwelijk fout gaan.quote:Op maandag 7 januari 2008 21:14 schreef Moonah het volgende:
Kwaad worden, geduld verliezen, niets mis mee.
Maar je hebt kwaad worden en kwaad worden....
Zet je kind even buiten om af te koelen, loopt het een longontsteking op. Haal je de krant, omdat het kind heeft gezegd in het ziekenhuis dat mammie haar buiten had gezet, in de kou!! En dan valt half fok eroverheen, dat je ZO je kind niet op hoort te voeden.
Is maar één voorbeeldje. Maar soms kan het ook fout gaan.
Geef je een kind een tik, die struikelt, valt en stoot het hoofd op een ongelukkige manier.
Ja, die slechte moeder had haar kind geslagen! Zie de Maddy-verdachtmakingen.
Het hoeft maar verkeerd uit te vallen.
Maar goed, IK zie dat als een ongelukkige samenloop van omstandigheden, een ongeluk dus.
Had je het volgens het boekje gedaan, dan was het niet gebeurt, dus je bent de pineut op zo'n moment.
Mja.
Als je alles volgens 'het boekje' doet (want: wat is dat 
), dan krijg je ook maar kneusjes van kinderen 
Geen grenzen
Geen weerstand
Nooit genoten van uitbundig snoepen
Nooit genoten van gevaarlijk spelen
Geen eigen mening
Naja... niet leuk
), dan krijg je ook maar kneusjes van kinderen Naja... niet leuk
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Hoezo geen grenzen, geen weerstand, geen eigen mening?
Uitbundig snoepen, ach, zal ook vast wel eens gebeuren, en gevaarlijk spelen, mwah, moeders ziet ook niet alles....
En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Maar ik ben er allang achter dat ik (weer eens..) vanuit oud zeer reageer....
Waarvoor excuus!
Uitbundig snoepen, ach, zal ook vast wel eens gebeuren, en gevaarlijk spelen, mwah, moeders ziet ook niet alles....
En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Maar ik ben er allang achter dat ik (weer eens..) vanuit oud zeer reageer....
Waarvoor excuus!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan 
.
Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven".
. Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven"
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Bij mij in de klas vroegah heeft de juf wel eens plakband op de mond van een kletskop geplakt..quote:Op maandag 7 januari 2008 22:59 schreef k_i_m het volgende:
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan
En dát is dus niet zo!quote:Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven"
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Foei! Moeders moet volgens het boekje al-tijd opletten waar de kinderen zijn en wat ze doen.quote:Op maandag 7 januari 2008 22:54 schreef Moonah het volgende:
Hoezo geen grenzen, geen weerstand, geen eigen mening?
Uitbundig snoepen, ach, zal ook vast wel eens gebeuren, en gevaarlijk spelen, mwah, moeders ziet ook niet alles....
Met die grenzen, weerstand en mening: alles is al voorgekookt, allemaal in belang van het welzijn van het 'kindje'. Nooit eens loslaten, want die grote boze buitenwereld kan weleens heel erg gevaarlijk zijn.
Niet in je eentje buiten spelen (want: enge mannen), alle hoekjes afronden met stukken plastic (want 'het kindje' zou zich weleens kunnen bezeren), traphekjes door het volledige huis (want: idem), volledig inpakken als het koud is (inclusief shawl, wantjes en drieëntwintig lagen kleding) (want: eh-oh, ze zouden weleens een longontsteking kunnen oplopen (verkoudheden voorkom je er niet mee, dat is namelijk virusgerelateerd)), NOOIT terugmeppen!! (dat is namelijk fout, andere wang, jadajadajada), altijd goed luisteren naar wat ouderen zeggen (want zij weten alles toch beter)....
Enz...enz....
Ja, ik overdrijf graag
quote:En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Ik haal aan wat fysiek, onbedoeld, fout kan gaan. Tuurlijk kan er ook psychisch iets fout gaan, hoewel dat gelukkig niet zo gauw gebeurt. Dan is er wel meer aan de hand dan een keer laten schrikken of bang maken. En soms komt zoiets er ook pas later uit.quote:Op maandag 7 januari 2008 22:54 schreef Moonah het volgende:
En Gia, ik bedoel toch niet zo zeer wat jij omschrijft.
Ik had meer het geestelijk welzijn van een kind in gedachten.
Als een ouder vaak grillig en onverwacht (of onorthodox) uit de hoek kan komen, lijkt me dat niet echt een stabiele basis voor een kind vormen. Kinderen zijn gebaat bij een voorspelbare veilige thuishaven. Dat hoeft heus niet braaf en saai te zijn, maar wel betrouwbaar. Ik denk ook dat ik daarom zo'n rotgevoel kreeg bij posts over bang maken en laten schrikken.
Persoonlijk oordeel ik niet zo gauw op hoe andere mensen hun kinderen opvoeden, iedereen heeft daar zijn/haar eigen ideeën over.
Voorbeeld: Kind gilt alles bij elkaar in supermarkt omdat het een ijsje wil.
Ik negeer het gedrag, reken af, neem kind onder de arm en ga naar huis. Ongeacht hoe andere mensen daarop reageren.
Sommige mensen geven het kind zijn zin, om het rustig te krijgen. Dat werkt, maar het kind onthoudt dat!
Ken ook van die mensen die dan op hun knieën gaan zitten smeken of kindlief asjeblieft stil wil zijn, *zweet, hijg, puf*, en dan maar beloven dat ze thuis iets leuks mogen doen of iets lekkers krijgen.
Tja.
Dan heb ik meer begrip voor de moeder die gewoon teruggilt. Echt wel.
Ik parkeer het kind naast het koelvak, lekker koud, lekker ijzig, met de mededeling dat ik haar wel kom oppikken als ik alle boodschappen bij elkaar geraapt hebquote:Op maandag 7 januari 2008 23:04 schreef Gia het volgende:
Voorbeeld: Kind gilt alles bij elkaar in supermarkt omdat het een ijsje wil.
Ik negeer het gedrag, reken af, neem kind onder de arm en ga naar huis. Ongeacht hoe andere mensen daarop reageren.
Sommige mensen geven het kind zijn zin, om het rustig te krijgen. Dat werkt, maar het kind onthoudt dat!
Ken ook van die mensen die dan op hun knieën gaan zitten smeken of kindlief asjeblieft stil wil zijn, *zweet, hijg, puf*, en dan maar beloven dat ze thuis iets leuks mogen doen of iets lekkers krijgen.
Tja.
Dan heb ik meer begrip voor de moeder die gewoon teruggilt. Echt wel.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dat vertelde iemand me, dat ze dat letterlijk op de ouderavond gezegd hadden. Ik mag alleen maar hópen dat het er niet overal zo aan toe gaatquote:Op maandag 7 januari 2008 23:02 schreef Moonah het volgende:
[..]
Bij mij in de klas vroegah heeft de juf wel eens plakband op de mond van een kletskop geplakt..
[..]
En dát is dus niet zo!
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Oh, zo waar!!quote:Op maandag 7 januari 2008 23:03 schreef Five_Horizons het volgende:
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)
Kinderen die geen pokémon mogen kijken, vanwege het geweld!
Een superbeschermde opvoeding.
Altijd maar koken wat kindlief het liefst lust. Je in bochten wringen om het leven van de kinderen zoveel mogelijk zonder trauma's te laten verlopen.
Zo'n kind is nooit klaar om op kamers te gaan wonen, tenzij natuurlijk bij een vertrouwde hospita of zo, die een oogje in het zeil houdt.
En dan gebeurt er eens iets rampzaligs, zoals een verkering die uit gaat, en dat kunnen ze niet verwerken. Hoe kan dat nou?
Bij ons vroeger in de klas twee kletskousen met de vlechtjes aan elkaar gebonden.quote:Op maandag 7 januari 2008 23:06 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Dat vertelde iemand me, dat ze dat letterlijk op de ouderavond gezegd hadden. Ik mag alleen maar hópen dat het er niet overal zo aan toe gaat
Een stok tegen het bord kapot geslagen.
Borstels die door de klas gegooid werden als iemand niet oplette. Of een krijtje.
Was de beste leerkracht ooit, overigens.
Klopt wel dat het voor onderwijspersoneel lastiger is om kinderen te straffen, omdat de ouder de leerkracht niet meer zo hoog heeft zitten. Vaak gaan ouders verhaal halen, als hun prinsje of prinsesje straf heeft gekregen. Vroeger keken mensen nog tegen een onderwijzer op. Dat is niet meer zo.quote:Op maandag 7 januari 2008 22:59 schreef k_i_m het volgende:
Ik ben op de kleuterschool wel eens gebeten door de juf, omdat ik mijn tanden in andere kinderen zette. Het was in één keer klaar, ik heb het nooit meer gedaan
Nou, moet je tegenwoordig mee aankomen. Daar willen ze kinderen niet eens meer straffen "omdat school wel leuk moet blijven"
Maar gelukkig wordt er nog gewoon gestraft hoor.
Nou ja, ik kan nou ook niet zeggen dat Jetix gezellige tekenfilms heeft. Behalve dat er ook inderdaad continue iemand de hersens ingeslagen moet worden blijkbaar is er ook gewoon geen fuck aan.
quote:Op maandag 7 januari 2008 23:03 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
Foei! Moeders moet volgens het boekje al-tijd opletten waar de kinderen zijn en wat ze doen.
Ik snap je overdrijving. Maar bovenstaande lijkt me niet de tegenhanger van onorthodox. Jij omschrijft betutteling. Zo ook Gia in haar verdere posts.quote:Met die grenzen, weerstand en mening: alles is al voorgekookt, allemaal in belang van het welzijn van het 'kindje'. Nooit eens loslaten, want die grote boze buitenwereld kan weleens heel erg gevaarlijk zijn.
Niet in je eentje buiten spelen (want: enge mannen), alle hoekjes afronden met stukken plastic (want 'het kindje' zou zich weleens kunnen bezeren), traphekjes door het volledige huis (want: idem), volledig inpakken als het koud is (inclusief shawl, wantjes en drieëntwintig lagen kleding) (want: eh-oh, ze zouden weleens een longontsteking kunnen oplopen (verkoudheden voorkom je er niet mee, dat is namelijk virusgerelateerd)), NOOIT terugmeppen!! (dat is namelijk fout, andere wang, jadajadajada), altijd goed luisteren naar wat ouderen zeggen (want zij weten alles toch beter)....
Enz...enz....
Ja, ik overdrijf graag
Juíst omdat de wereld niet veilig en betrouwbaar is, is het imo belangrijk om het kind te laten ervaren dat de ouders dat wél zijn. Ouders/thuis is de basis. daar moet je van op aan kunnen. Met de rest komt het kind toch wel in aanraking. En ook als betrouwbare ouder kun je je kind weerbaar maken.quote:
Moonah: de wereld ís niet veilig en betrouwbaar. Persé. Ik zeg niet dat dit de allerbeste manier is, maar je kind verschrompelt echt niet in een klein hoopje wantrouwen als je een keertje uit de bocht vliegt, hoor. Wacht maar totdat iemand anders je kind laat schrikken: "Mama, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt....dat was echt heel eng, allemaal...". (wederom: overdrijving, maar het gaat om het voorbeeld)
Daar zijn wij nu al mee bezig. Stoeien, plagen, niet te flauw als hij valt etc.
Maar ik denk dat mijn visie an sich niet eens zo veel verschilt met die van jou en van Gia.
Ook al noem ik mijn manier van opvoeden niet onorthodox, ik wil ook geen watje maken van mijn zoon.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar al die voorbeelden die jij noemt, zijn ook niet pedagogisch verantwoord volgens mij. Dat is weer het andere uiterste, het tegenovergestelde van onorthodox.quote:Op maandag 7 januari 2008 23:10 schreef Gia het volgende:
[..]
Oh, zo waar!!
Kinderen die geen pokémon mogen kijken, vanwege het geweld!
Een superbeschermde opvoeding.
Altijd maar koken wat kindlief het liefst lust. Je in bochten wringen om het leven van de kinderen zoveel mogelijk zonder trauma's te laten verlopen.
Zo'n kind is nooit klaar om op kamers te gaan wonen, tenzij natuurlijk bij een vertrouwde hospita of zo, die een oogje in het zeil houdt.
En dan gebeurt er eens iets rampzaligs, zoals een verkering die uit gaat, en dat kunnen ze niet verwerken. Hoe kan dat nou?
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Overigens snap ik wel wat Moonah denk ik bedoelde met dat opbieden tegen elkaar in dit topic. Alsof iedereen elkaar wilde overtreffen met de ergste dingen die ze ooit gedaan hebben bij hun kind(eren) en alsof dat dus heel stoer is. Dat viel mij ook wel een beetje op en vond ik ook een beetje jammer. En dan ging het er mij niet zozeer om wát er gezegd en gedaan werd, maar vooral de manier waarop dat gepost werd.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Uhuh, heb je gelijk in. Toch wordt er door zulke menen nogal zuinig gekeken als er bij ons wel pokémon op staat. (Niet nu meer, natuurlijk, maar toen ze nog jonger waren.) Nee, dat is afreus, slecht voor het tere kinderzieltje, ze zouden weleens beschadigd kunnen raken door zoveel geweld!quote:Op maandag 7 januari 2008 23:35 schreef texelonia het volgende:
[..]
Maar al die voorbeelden die jij noemt, zijn ook niet pedagogisch verantwoord volgens mij. Dat is weer het andere uiterste, het tegenovergestelde van onorthodox.
Ja, dikke vette pech. Onze jongens spaarden pokémon en digimonkaarten. Speelden ermee, ruilden ze en hebben daar heel veel van geleerd.
Ook met eten. Ik ben er één van "niet willen eten? Dan eet je maar niet. Eet je morgen wel weer."
Zelf opscheppen wat ze willen eten. Gewoon alles aanbieden. Geen kindermenuutjes in een restaurant, maar gewoon een menu van de kaart, met twee bordjes. Heeft uitstekend gewerkt, ze lusten bijna alles.
Ik ken ook mensen die zeker 5 keer in de week pasta koken, omdat dat het enige is wat de kinderen graag lusten.
Ja, hallo!! Straks moeten ze bij de meid thuis gaan eten en lusten ze niks. Ook prettig dan!
Ik zeg niks van die betutteling, moeten ze zelf weten, maar dat afkeurende naar ons toe slaat natuurlijk nergens op.
Ik maak redelijk veel slippertjes in de opvoeding. En heb daar later ook vaak spijt van.
En dan bedoel ik met name het onbeheerst uitvallen of schreeuwen naar de kinderen. En het werkt ook niet echt, daar ben ik van overtuigd.
Waar ik echt structureel onorthodox in ben in andermans ogen is mijn speelgoedbeleid. Ik vind al het speelgoed prima en al het speelgoed is bij ons ook voorhanden. Ze mogen van mij ook verschrikkelijke rommel maken en ik ruim het zelf voor ze op. Zo leef ik zelf ook, ook als kind wilde ik al mijn spulletjes en speelgoed om me heen verzamelen en had ik een hekel aan opruimen. Als het op spelen aankomt vind ik alles best. En ik zou dus ook nooit kunnen dreigen met het weggooien van speelgoed. Ik zou het toch nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
En dan bedoel ik met name het onbeheerst uitvallen of schreeuwen naar de kinderen. En het werkt ook niet echt, daar ben ik van overtuigd.
Waar ik echt structureel onorthodox in ben in andermans ogen is mijn speelgoedbeleid. Ik vind al het speelgoed prima en al het speelgoed is bij ons ook voorhanden. Ze mogen van mij ook verschrikkelijke rommel maken en ik ruim het zelf voor ze op. Zo leef ik zelf ook, ook als kind wilde ik al mijn spulletjes en speelgoed om me heen verzamelen en had ik een hekel aan opruimen. Als het op spelen aankomt vind ik alles best. En ik zou dus ook nooit kunnen dreigen met het weggooien van speelgoed. Ik zou het toch nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Daar ben ik echt helemaal andersom in.quote:Op maandag 7 januari 2008 23:57 schreef livelink het volgende:
Ik maak redelijk veel slippertjes in de opvoeding. En heb daar later ook vaak spijt van.
En dan bedoel ik met name het onbeheerst uitvallen of schreeuwen naar de kinderen. En het werkt ook niet echt, daar ben ik van overtuigd.
Waar ik echt structureel onorthodox in ben in andermans ogen is mijn speelgoedbeleid. Ik vind al het speelgoed prima en al het speelgoed is bij ons ook voorhanden. Ze mogen van mij ook verschrikkelijke rommel maken en ik ruim het zelf voor ze op. Zo leef ik zelf ook, ook als kind wilde ik al mijn spulletjes en speelgoed om me heen verzamelen en had ik een hekel aan opruimen. Als het op spelen aankomt vind ik alles best. En ik zou dus ook nooit kunnen dreigen met het weggooien van speelgoed. Ik zou het toch nooit over mijn hart kunnen verkrijgen.
Ik heb ze altijd zelf op laten ruimen, ook als ze ergens anders speelden.
De jongste is nogal een sloddervos en die heb ik echt weleens gedreigd: Als je niet opruimt, pak ik een vuilniszak en dan ruim IK het op. Hielp wel.
Maar op den lange duur toch niet. Hij is nu 13 en nog net zo'n sloddervos. Behalve op school (koksschool), daar is hij schijnbaar heeeeel netjes.
Onze oudste is wel een opgeruimd typje. Verwacht dat hij dat later in zijn eigen huis ook wel zal zijn.
Ben zelf overigens ook een chaoot en mijn man niet. Dus dat kan dan wel kloppen.
Maar vooralsnog ruim ik de rommel van de heren niet op. 't Is hier zelfs regel dat iets wat niet in de was zit, niet gewassen wordt. Ik loop niet het huis door om was op te sporen. Als daardoor iets niet gewassen is, wat ze nodig hebben op school is dat jammer maar helaas wel hun eigen schuld.
Tja zo kiest ieder wat het beste bij hem/haar en de kinderen past. Jij vindt jouw manier de beste, zij die van hun.quote:Op maandag 7 januari 2008 23:57 schreef Gia het volgende:
[..]
Uhuh, heb je gelijk in. Toch wordt er door zulke menen nogal zuinig gekeken als er bij ons wel pokémon op staat. (Niet nu meer, natuurlijk, maar toen ze nog jonger waren.) Nee, dat is afreus, slecht voor het tere kinderzieltje, ze zouden weleens beschadigd kunnen raken door zoveel geweld!
Ja, dikke vette pech. Onze jongens spaarden pokémon en digimonkaarten. Speelden ermee, ruilden ze en hebben daar heel veel van geleerd.
Ook met eten. Ik ben er één van "niet willen eten? Dan eet je maar niet. Eet je morgen wel weer."
Zelf opscheppen wat ze willen eten. Gewoon alles aanbieden. Geen kindermenuutjes in een restaurant, maar gewoon een menu van de kaart, met twee bordjes. Heeft uitstekend gewerkt, ze lusten bijna alles.
Ik ken ook mensen die zeker 5 keer in de week pasta koken, omdat dat het enige is wat de kinderen graag lusten.
Ja, hallo!! Straks moeten ze bij de meid thuis gaan eten en lusten ze niks. Ook prettig dan!
Ik zeg niks van die betutteling, moeten ze zelf weten, maar dat afkeurende naar ons toe slaat natuurlijk nergens op.
Zij zouden niet zo afkeurend over jullie manier hoeven doen nee. Maar dat gebeurt sowieso vaak, niet alleen over de opvoeding. Mensen hebben altijd hun mening klaar over alles wat een ander doet of juist niet doet. Heeft misschien ook weer met hun eigen opvoeding te maken
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
|
|
