Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CXIX

Pas gezien: Harry un ami qui vous veut du bien / imdb

intrigerende film waarin veel aan de interpretatie van de kijker wordt overgelaten.. een erg sterke rol van Sergi Lopez als bemoeizuchtige Harry.
de moeite waard voor wie van franse films houdt.. en anders ga je er na deze film wel van houden...

In het kader van de diverse tournaments (Wilder, UK, Jonge regisseur, 1990, 2007) heb ik een aantal films gezien die hier geen fuck mee te maken hebben .

Crimen ferpecto
Een hippe Spaanse dude is een succesvolle verkoper van dameskleding in een grootwarenhuis. Alles gaat goed, hij maakt kans op promotie en tussendoor doet hij leuke dingen met lekkere verkoopsters in pashokjes. Helaas krijgt hij een conflict met een concurrent, waarbij deze zelfs omkomt, waardoor onze hippe Spaanse dude met een lijk zit opgezadeld. Het wordt nog problematischer wanneer er een getuige opduikt. Er volgt een vrij leuke situatie-komedie (nee, het is geen Spaanse Weekend at Bernies) met een paar originele vondsten. Helaas zaten die wel allemaal in 't begin van de film, waardoor het lijkt alsof de film zijn potentieel uit het eerste half uur niet helemaal weet waar te maken. Desalniettemin een geslaagde komedie.

El método
7 sollicitanten voor een job in een multinational worden samen in een vergaderruimte opgesloten. Hier krijgen ze allerlei vragen en testen, waarbij ze elkaar moeten steunen of ondermijnen. Één voor één vallen er deelnemers af, tot er nog eentje over is die de job krijgt. Vrijwel de hele film speelt zich af in dezelfde ruimte en de cast bestaat eigenlijk enkel uit de 7 sollicitanten en nog 1 leuke secretaresse. De film zit vol scherpe verbale duels, slimme spelletjes en blijft boeien.... tot het laatste kwartier, wanneer hij toch enigszins uit de bocht gaat. Jammer, maar het eerste anderhalf uur blijft zeker de moeite, dankzij het sterke script. Liefhebbers van Spaanse films zouden hier misschien wel Eduardo Noriega en Najwa Nimri kunnen herkennen.

The Reckless Moment
Een film noir van Max Ophüls met James Mason (hij met de unieke stem) en Joan Bennett (die wel vaker in een film noir opduikt). Bennett speelt een huisvrouw die de touwtjes zelf in handen neemt wanneer er een lijk opduikt en ze denkt dat haar dochter de dader is. Helaas voor haar is er ook iemand anders op de hoogte (Mason dus), die haar besluit te chanteren. Het opvallendste aan de film is het sterke acteerwerk. Bennett overtuigt als moeder die in een ongebruikelijke situatie belandt. Ook Mason is erg sterk als crimineel die worstelt met zijn gevoelens voor Bennett en na een tijdje wroeging krijgt, maar door zijn partner gedwongen wordt om door te zetten. Daardoor is het ook een redelijk onconventionele film noir, waar de bad guy door de femme fatale verleidt wordt om het rechte pad te bewandelen i.p.v. gebruikelijk. Sterke film.

The Narrow Margin
Een agent moet een belangrijke getuige escorteren naar de rechtzaal. Helaas bevindt die rechtzaal zich in een andere stad, dus moeten ze met de trein gaan. Ook deze film speelt zich vrijwel geheel af op één locatie, namelijk die trein. Natuurlijk zijn er een aantal gangsters die plannen hebben met de getuige. Deze kleine film, eigenlijk een low budget B-film, weet met succes spanning op te bouwen door de personages weinig info te geven. De gangsters weten niet hoe de getuige er uit ziet en onze agent weet ook niet wie de gangsters zijn. Gooi er hier en daar nog een twist tussen en het resultaat is een kleine, maar zeer fijne film. Deze film heeft trouwens een remake met Gene Hackman.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 12:13 schreef SaintOfKillers het volgende:
El método
7 sollicitanten voor een job in een multinational worden samen in een vergaderruimte opgesloten. Hier krijgen ze allerlei vragen en testen, waarbij ze elkaar moeten steunen of ondermijnen. Één voor één vallen er deelnemers af, tot er nog eentje over is die de job krijgt. Vrijwel de hele film speelt zich af in dezelfde ruimte en de cast bestaat eigenlijk enkel uit de 7 sollicitanten en nog 1 leuke secretaresse. De film zit vol scherpe verbale duels, slimme spelletjes en blijft boeien.... tot het laatste kwartier, wanneer hij toch enigszins uit de bocht gaat. Jammer, maar het eerste anderhalf uur blijft zeker de moeite, dankzij het sterke script. Liefhebbers van Spaanse films zouden hier misschien wel Eduardo Noriega en Najwa Nimri kunnen herkennen.

Ik heb hem maar niet binnengehaald. Ik vreesde er weinig tijd voor te hebben icm zin om hem te bekijken.
Ik heb het gelaten bij Mon fils a moi , die meteen beter aansluit bij twee zaken:
Het volgen van de werken van Olivier Gourmet. Daarnaast was het een film die in 2007 in Nederland verscheen.
Hij is trouwens alleen een aanrader voor liefhebbers van Gourmet En voor liefhebbers van Baye. En voor liefhebbers van irritante films.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 12:28 schreef Flitspaal het volgende:
Ik heb hem maar niet binnengehaald. Ik vreesde er weinig tijd voor te hebben icm zin om hem te bekijken.
Ik heb het gelaten bij Mon fils a moi , die meteen beter aansluit bij twee zaken:
Het volgen van de werken van Olivier Gourmet. Daarnaast was het een film die in 2007 in Nederland verscheen.
Hij is trouwens alleen een aanrader voor liefhebbers van Gourmet En voor liefhebbers van Baye. En voor liefhebbers van irritante films.

Gourmet is eigenlijk mijn favoriete Belgische acteur, meer dan Decleir of Poelvoorde. Indien je ze nog niet hebt gezien, kan ik ook La petite Chartreuse en Sauf le respect que je vous dois aanraden, ondanks de misleidende IMDb-ratings. Al moet ik wel toegeven dat ik die laatste meer heb gekeken voor Marion, Gourmet was daar een bonus .

He was a quiet man



Visueel juweeltje met Slater in een prachtige rol als einzelganger. Zijn karakter en diens wereld alleen al waren voor mij, in combinatie met camerawerk, sets, licht en muziek genoeg om deze film een boeiende zit te maken. Daar kwam dan ook Elisha Cuthbert nog bij, helaas met een minder aantrekkelijke rol, dat wel.. Het verhaal is somber, melancholisch maar heeft zeker sterke grappige momenten, al is de humor erg donker. Het leven van Slater's karakter wordt ontzettend goed weergegeven door zijn pose, acteren en het camerawerk, waarbij dat laatste voor mij toch het hoogtepunt in deze film is.

To kill a Mockingbird
Prachtige verfilming van het Pullitzer winnende boek van Lee Harper. Groots in al zijn eenvoud, niet in de laatste plaats door de vertolking van Gregory Peck als Atticus Finch. Wie wil nu niet zo'n pa?

The Wolf Man
Ik heb me erg vermaakt met deze weerwolven-film met Bela Lugosi als geweerwolfde zigeuner. Verhaaltje en special effects van niets, maar toch een filmpje met veel charme.

Factory Girl
Wat een butfilm. Ik ben erg geïnteresseerd in Edie Sedgwick, maar deze film voegt totaal niets toe aan wat ik al weet over deze gevallen muze van Warhol. Sienna Miller doet haar best, maar er is weinig te maken van dit oppervlakkige script waarin niets of niemand wordt uitgediept. Gemiste kans. En dus ben ik 'Edie Segdwick, an American girl' maar aan het herlezen.

Superbad
Tja.. je moet er van houden denk ik.. dick, fuck, dick, fuck, dick, bj, pussy, bj, fuck, dick!
Hoewel sommige momenten beste geniaal waren.. die Fogell gast a.k.a. McLovin



Mijn cijfer: 6.8
IMDb cijfer: 8.0

[ Bericht 9% gewijzigd door Tazmaniac op 07-01-2008 19:23:02 ]

Die xue shuang xiong (John Woo, 1989)
The Killer is een film over loyaliteit, eer en wraak. Temidden van een overdosis christelijke symboliek erkennen huurmoordenaar Ah Jong (Chow Yun Fat) en politieagent Li (Danny Lee) elkaar als wapenbroeders en binden ze gezamenlijk de strijd aan met de triades. The Killer is een van de eerste films van John Woo nog voordat hij de overstap maakte naar Hollywood. Zijn stijl is al goed te herkennen en enkele kenmerken zie je in al zijn films terug. De shoot-outs zijn ook ditmaal weer prachtig in beeld gebracht, een lekkere score draagt hier zeker aan bij. Het verhaal kan ermee door, helaas bevat het net iets teveel aktie-cliches. Zo lijkt er bijvoorbeeld geen einde te komen aan het aantal duistere figuren die de aanval openen op Chow Yun Fat. Tegen het einde van de film komen er hele kuddes tegelijk aanstormen, maar goed dat levert ook wel weer vermakelijke aktie op. Leuke film om een keer gezien te hebben en ik zal binnenkort Hard Boiled ook eens kijken. Wel jammer overigens dat de dvd van zeer slechte kwaliteit was, het geluid en de beeldkwaliteit lieten nogal te wensen over. 7.4

Festen, El Topo, Casablanca, Blinkende lygter (Flickering Lights), Fando Y Lis, I am Legend, Valgaften (Election Nights)

In volgorde van goed naar minder goed, ff geen zin in reviews .

quote:

Op maandag 7 januari 2008 15:04 schreef Atreidez het volgende:
He was a quiet man

Dit bleek een zeer goede film te zijn.

quote:

Op zondag 6 januari 2008 22:18 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]

Okay, ik haat het wanneer iemand dit doet, maar toch..... volgens mij heb je de film niet helemaal begrepen .

Het is geen moralistisch verhaaltje over de derde wereld, de film draait rond de karakterontwikkeling van Nighy, waarbij de politieke insteek enkel een plot device is.

Verder mag je 'm uiteraard zo kut vinden als je wil .

Ik vind dat Falco eigenlijk wel een beetje gelijk heeft, het is niet enkel een plot device. Yates is ook wel een geengageerde regisseur. Maar de kritiek in de film is gewoon volkomen terecht, en het past ook nog eens perfect in het verhaal, dat natuurlijk gewoon prachtig is. Dus zo moralistisch vond ik het niet.

7. Kantoku: Banzai! oftewel Glory to the filmmaker van Takeshi Kitano, over een regisseur met de naam Takeshi, die maar geen goede film weet te maken en daarom allerlei idiote ideeën probeert. Eigenlijk is er een soort ongeschreven regel dat columns nooit gaan over het schrijven van columns, en zoiets zou eigenlijk ook moeten gelden voor het maken van films over jezelf als filmmaker. Het is een vermakelijke film, maar minder geslaagd dan Takeshis uit 2005 waarin Takeshi Kitano ook al in de filmbusiness zat, en is meer een opeenvolging van rare Japanse filmpjes die aan elkaar worden geplakt door droog commentaar en het voorkomen van dezelfde acteurs. Sommige stukken zijn hilarisch, maar niet alles is even leuk. (7.0)

8. Christian Bale lijkt alles te kunnen, zo ook ontsnappen uit een Vietcong-gevangenkamp in Rescue Dawn. Het is een indrukwekkend verhaal naar waargebeurde feiten. Christian Bale die ondanks allerlei bijfiguren de film moet dragen, doet dit met waardigheid en overtuigingskracht. (8.0)

9. Denzel Washington speelt de topcrimineel Frank Lucas in American Gangster terwijl Russell Crowe hem op de hielen zit. Deze film kon me weinig interesseren. Te lang, veel overbodige scenes, en van Denzel Washington ben ik nooit gecharmeerd. Het deed me eigenlijk nooit wat, hoewel ik het als film wel kan waarderen. (7.0)

10. Alphaville uit 1965 van Jean-Luc Godard is andere koek. Het beangstigende verhaal over een geheim agent die als journalist de mysterieuze technocratische stad Alphaville in moet om op zoek te gaan naar de eigenzinnige Professor Von Braun. Langzaam weet hij het geheim van de stad te ontrafelen. De film is aardig en had vooral mijn fascinatie doordat een hotel in een van de boeken van Haruki Murakami de naam Alphaville draagt. Een hotel dat vooral als doel heeft te neuken zonder benul van liefde, en daar zit wellicht dan ook de vergelijking met deze film. De film is beklemmend, maar de vreselijke hoegenaamde computerstem gaat op den duur gigantisch irriteren en doet daarom wat afbreuk aan het geheel. Godard weet als geen ander de schoonheid van de mens naar boven te halen, wat resulteert in prachtige portretten van beeldschone meisjes. (7.0)

11. Shrek The Third. De dolle avonturen van een grote groene 'ogre', zijn ezeltje en z'n vrouw Princess Fiona in het alweer derde deel van deze serie. Leuker dan deel 2, minder leuk dan deel 1. (7.0)

quote:

Op maandag 7 januari 2008 23:59 schreef JelleS het volgende:

[..]

Ik vind dat Falco eigenlijk wel een beetje gelijk heeft, het is niet enkel een plot device. Yates is ook wel een geengageerde regisseur. Maar de kritiek in de film is gewoon volkomen terecht, en het past ook nog eens perfect in het verhaal, dat natuurlijk gewoon prachtig is. Dus zo moralistisch vond ik het niet.

Zo perfect vond ik het eigenlijk niet passen (je moet zien hoe infantiel Kelly McDonald zich gaat gedragen en Nighy dat allemaal telkens toe laat staan, hoe absurd!) en of nu de kritiek wel of niet terecht is, het maakt de film natuurlijk niet minder moralistisch.

[ Bericht 0% gewijzigd door Falco op 08-01-2008 14:21:44 ]

"Run fatboy, run." Na "Shaun of the dead" verwachtte ik best veel van Simon Pegg. "Hot Fuzz" was volstrekt rot, ik ben twee keer geweest voor de zekerheid maar deze was grappig. Hoewel voorspelbaar en bij vlagen grappig, was "Run fatboy, run" een goed bestede anderhalf uur.

Beerfest
Vorige week alweer voor de derde keer gezien. De film blijft gewoon supermooi voor tijdens een flinke avond bier zuipen met maten. Ik heb onderhand ook zo'n laarsglas gekocht, maar damn, 2 liter is veel. Nog even oefenen voordat ik die wegtik
Maar echt, ik heb nog nooit een film gezien waarin bier drinken zo serieus werd genomen als in deze film. Geniaal. Een 7.

Resident Evil: Apocalypse
Toen ik deze zag vond ik hem echt zoveel stukken slechter dan de eerste dat ik hem nooit meer wou zien. Nu wou ik de afgelopen brakke zondag wel weer deze zien omdat ik deel 1 de week ervoor weer eens had gezien en ook nog deel 3 wilde kijken. Uiteindelijk viel het me allemaal nog wel mee. Ik was mijn hele brakke zondag erg vaag dus een gedetailleerde review komt er ook niet uit, maar ik vond het geheel wel ok. Een 6,5 is ongeveer wel een passend cijfer.

Resident Evil: Extinction
En toen dus deel 3 erachteraan. Zoals net ook genoemd was ik erg vaag, dus nog een keer kijken is noodzakelijk om deze goed te raten, maar ik vond hem wel weer te doen. Als je hem vergelijkt met deel 2 is deze misschien iets minder corny, maar pulp blijft het. Pulp wat wel te versmaden is, dus ook een 6,5.

Superbad

Ik laat dit soort films in het begin vaak links liggen, maar op een gegeven moment kan je er dan niet meer omheen. Best vermakelijke film, tot het moment waar de agenten hun intrede maken. Wat een stel irritante karakters die voor mij om onduidelijke redenen met een te grote rol aan deze film zijn toegevoegd..

The Invasion

Misschien moeilijk kritiek te leveren zonder veel van het verhaal te verklappen, aangezien mijn meeste aanmerkingen met het plot te maken hebben. Zoiezo is het de laatste tijd nogal overdreven vaak raak met de virusfilmpjes, waar ook deze dicht bij 28 days and weeks later in de buurt komt, met het grote verschil dat de zombies ietwat excentrieker zijn Op zich is het een spannende film en ik denk dat de gemiddelde kijker zeker wel een goeie waardering aan het geheel kan geven. Persoonlijk vond ik het jammer dat de karakters niet echt veel inhoud krijgen, het geheel erg onwerkelijk is en alles daardoor een erg dun aan elkaar hangt.

Burt Munro The world's fastest indian 2006
De Nieuw Zeelander Burt munro heeft een grote wens, naar de zoutvlaktes in Amerika om daar te testen hoe hard zijn motor (een oude indian) gaat.
Waargebeurd verhaal wat zeer goed gespeeld word door Anthony Hopkins, wat een prestatie.
De film deed me op momenten denken aan The Straight Story alleen dan met wat meer vaart, een echte feel good movie, mooie beelden, fijne sfeer en droge humor.
8/10

Butterfly on a Wheel (Mike Barker, 2007)
Als mijn eerdere aannames worden bevestigd word ik daar altijd best vrolijk van, en dat Maria Bello ook hier kut acteert vond ik dan ook niet eens zo heel erg. Ook Gerard Butler kan zich beter beperken tot het nu al vertrouwde schreeuw- en ramwerk. En ach, Brosnan vind ik altijd oké, maar ook hij kan zich aan alle middelmatigheid niet onttrekken. Dat er weer een twist in moest zitten lag ook geheel in de lijn van verwachting en verder was er ook helemaal niets nieuws of speciaals te ontdekken. 2,5*

Night of the Hunter (Charles Laughton, 1955)
Zeer volwassen en spannende satire met een opvallende montage en prachtige beelden. Mitchum is niet minder dan geniaal in zijn rol als ziekelijke nepgeestelijke, die op gewelddadige wijze zijn weg baant naar een verloren geldbedrag. Dat de dupes twee kinderen zijn is zelfs nu nog verfrissend en de bijna sprookjes-achtige griezelmomenten onvergetelijk. Een van de beste films die ik in tijden heb gezien.

_{En toen moest ik weer weg, rest komt later wel.}

Gister middag was ik aan het werk, en ik had een verzamel CD van Leonard Cohen opgezet, op die CD stond Sisters of Mercy. Ik hoorde het nummer en kreeg ontzettend veel zin om McCabe and Mrs. Miller weer eens te kijken. Een vrijwel perfecte film van de rebel die Robert Altman heet. Omdat de film zo'n uniek en verrassend uiterlijk heeft is de plot vrij simpel. John McCabe (Beatty) komt in een klein dorpje aan, en ziet dat daar wel mogelijkheden zijn. Hij koopt wat goedkope hoeren, en begint een bordeel en gaat ook een saloon/casino opzetten. Maar dat lijkt allemaal makkelijker dan het is. De hoeren zitten gewoon in een tent, en vallen soms de mannen zelfs aan. Gelukkig komt daar Mrs. Miller (Christie) en die wil partners worden met McCabe om er een succesvol bedrijf van te maken. Dit lukt allemaal en alles gaat perfect. Tot dat er 2 heren van een mijnbouwbedrijf komen, en de zaak op willen kopen. McCabe gaat hier niet in mee, en dat heeft vervelende gevolgen.

In deze film gaat Altman tot het extreme om de film uit te brengen zoals hij dat wil. Dat is vooral terug te zien aan de look van de film. Tijdens het filmen is er al gebruik gemaakt van diverse filters om het juiste uiterlijk voor de tijd waarin de film speelt te krijgen, ook is het negatief aan licht blootgesteld, om hier nog verder in te gaan. Met het risico dat je de hele dagen schieten verneukt. Wat ook weer een ramp zou zijn aangezien de film in de volgorde waarin je het ziet opgenomen is. Maar dit alles zodat er in post-production niets aan de film veranderd kon worden. De film heeft dus al een heel authentiek uiterlijk. In de sets zou dit nog verder gaan. In plaats van gewoon iets in de studio op te nemen zijn ze voor deze film naar Vancouver gegaan. Is er een mooie locatie uitgezocht, en zijn ze daar gaan bouwen en gaan filmen. Tijdens het filmen wordt er gewoon doorgebouwd aan de locaties (timmermannen lopen allemaal in kleding van rond 1900 en gebruiken ook het materiaal van die tijd), en als het klaar is wordt er zelfs in geleefd. Ook zijn de vaste Altman elementen weer aanwezig. Het is namelijk een grote chaos. Er gebeuren honderden dingen tegelijk, iedereen praat door elkaar (wat nog met opzet soms erg onduidelijk is zodat het publiek oplet, en zodra je aandacht verslapt je dus ook echt dingen mist), en de camera zweeft van zoom naar zoom naar zoom, zelfs per ongeluk losgeslagen dieren die de set afrennen worden opgenomen en in de film gebruikt.

Als acteurs zijn daar Warren Beatty en Julie Christie, toentertijd een zeer beroemd koppel in de business. Ze spelen hier voor het eerst samen, en het is direct een succes. Beaty komt uitstekend uit de verf als een norse, trotse handelaar, die zichzelf iets slimmer en dapperder voordoet dan dat hij eigenlijk is. Hij wordt namelijk al snel omver gewalst door Christie die er geen doekjes om windt. Veder wordt er door Altman in deze film nog jong talent ontdekt Shelly Duvall in haar tweede rol (1e rol was Altman’s Brewster McCloud) maar vooral een jonge Keith Carradine die een heerlijk onschuldige ‘cowboy’ in een hoerenhuis speelt. Het is jammer dat hij zo’n vervelend einde heeft. Door één van de drie moordenaars van het mijnbouw bedrijf. Mocht er nog enige twijfel zijn, hier is het gelijk duidelijk dat de mannen hier niet voor de berenjacht zijn, en zal het niet lang meer duren voordat de fenomenale eindscène zal beginnen. Een prachtig kat-en-muisspel tijdens een sneeuwstorm (die op een klein beetje opvulling hier en daar na, ook helemaal echt is) die het kale stadje een nieuw uiterlijk geeft. De spanning bouwt zich langzaam op en er wordt telkens een nieuw laagje aangebracht. Op een gegeven moment vliegt de kerk (waar nooit iemand naartoe gaat ) in brand wat een chaos in het dorp oplevert. Nu de aandacht weg is kan het gevecht echt losbarsten. En komt de film prachtig ten einde, maar daar zal ik niets over verklappen.

Mocht het nog niet duidelijk zijn. Dit is een hele bijzondere film, die héél dicht bij perfectie zit. Het enige minpunt dat ik kan bedenken is dat in de slotscènes de sneeuw er in enkele shots wat klungelig uitziet, maar dat is wel heel erg mierenneuken. Ik kan de film dan ook van harte aanraden. Laat je niet afschrikken door de genresticker 'western', want dit is totaal anders dan de gemiddelde John Wayne flick (niet dat daar wat mis mee is natuurlijk).

Vergeet ik helemaal de meesterlijke soundtrack met drie (al bestaande) Leonard Cohen nummers, en wat speciaal voor de film geschreven riffjes (ook door Cohen) die de film het perfecte ritme geven. Het mooie is dat tijdens het schrijven en schieten van de film het album van Cohen nooit gedraaid is, maar dat toen de film klaar was Altman de LP weer eens hoorde op een feestje ergens in Frankrijk en zo erachter kwam dat niets anders de soundtrack kon zijn dan deze songs. Wel heeft Altman voordat hij met deze film begon het hele album grijsgedraait. Volgens Altman zelf zaten de songs dan ook zo diep in zijn hoofd dat het onbewust in de film verwerkt is, en dat de songs daarom zo naadloos aansluiten op de karakters van de film.

Leuk verhaal over een superfilm Daan.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 20:49 schreef Roi het volgende:
Festen, El Topo, Casablanca, Blinkende lygter (Flickering Lights), Fando Y Lis, I am Legend, Valgaften (Election Nights)

In volgorde van goed naar minder goed, ff geen zin in reviews .

.....toch ben ik erg benieuwd wat je van El Topo vond?!

Gisteren en eergisteren gezien:

Das Leben Der Anderen
Prachtige film over het leven in de heilstaat Oost-Duistland. De sfeer is meteen vanaf het begin al beklemmend, de sets en de aankleding zijn geweldig verzorgd en het acteerwerk van de complete cast is super, waarbij vooral Ulrich Mühe een fantastische prestatie neerzet. De transformatie die hij in de film doormaakt is geweldig en bijna pijnlijk mooi om te zien.
Kortom: terechte winnaar afgelopen jaar voor de Oscar van beste buitenlandse film.

IMDB Cijfer: 8,5/10
Mijn Cijfer: 8,5/10

Nightmare Alley
Niet "your average" film noir qua verhaal maar daarom zeker niet minder genietbaar. Integendeel zelfs. De rise and fall van Tyrone Power`s personage is geweldig in beeld gebracht en fantastisch geacteerd. Er zitten een paar prachtige, memorabele scenes in de film en het einde is bijna hartverscheurend mooi.
Zeker het kijken waard. Een film die je makkelijk meerdere keren kunt zien.

IMDB Cijfer: 7,9/10
Mijn Cijfer: 8,0/10

Voskhozdeniye (The Ascent)
Bitterellendige film over twee Russische partizanen die struinen door de sneeuw op zoek naar voedsel. Onderweg krijgen ze te maken met de Duitsers en wordt het van kwaad tot erger. Anatoli Solonitsyn (de schrijver uit Stalker) heeft een geniepig gemene rol als collaborateur, die hij uitstekend vertolkt.
The Ascent heeft veel overeenkomsten met het latere Idi i smotri. Het speelt zich ook af in Wit-Rusland, de Duitsers krijgen geen genade in hun portrettering en het bevat ook enkele aangrijpende scenes. Na het midden kakt de film een beetje in. Opeens verandert de focus van sneeuwlandschappen naar close-ups van ellendig kijkende gezichten in de gevangenis. Het einde desalniettemin is vrij indrukwekkend. Cijfer: 8.

Sabrina
Typische Wilder-film met de altijd charmante Audrey Hepburn. Cijfer: 7

Smultronstället (Wild Strawberries)
Wow, dit moet je zien! De film duurt anderhalf uur, maar voelde aan als drie uur (positief bedoeld!) Wat een ontzettende diepte brengt Bergman in deze film . Een oude geleerde man gaat met zijn schoondochter naar Lund om daar een eredoctoraat te verkrijgen. Tijdens de autoreis maakt hij de balans op van zijn leven door via dromen terug te blikken naar zijn leven. De dromen waren vooral een genot om te kijken en hadden voor mij herkenbare punten. Dan heb ik het niet over de onderwerpen zelf, maar meer over de 'vorm' over hoe de dromen zich afspelen: onlogische stappen in de droom, die je als 'dromer' gewoonweg accepteert bijvoorbeeld. Erg boeiend allemaal . Je moet wel enigszins in de stemming zijn om deze film te zien, dat dan weer wel, maar het is wel een genot, dat zeker! Cijfer: 9

Running Time (1997)
Zwartwit film waarbij iemand vrijkomt uit de gevangenis en direct met maten weer een misdaad begaat. Het is gefilmd in de realtime style. Wat een pointloze kutfilm.

cijfer 5 / imdb 6.9

Lambiekje, het wordt echt tijd dat jij iets fatsoenlijks gaat kijken.
Ik stel voor dat iedereen die arme Lambiekje wat suggesties doet voor een mooie film.
Ik trap wel af: The Night of the Hunter

Heimatklänge Ja. Het komt niet iedere dag voor dat je naar een jodelmentaire gaat. Ik vond 'm dan ook best leuk. Hoewel het wel een beetje een freakshow is. Maar niet meer dan het songfestival. De drie stemartiesten/jodelaars vertellen vol passie over hun kunstvorm, hoe ze erbij kwamen om te gaan jodelen. Voorderest is er natuurlijk genoeg muziek te horen, wat soms begeleid is met erg mooie beelden van de Zwitserse Alpen. Het experimentele gejodel van Noldi kon me het meest bekoren (vooral het stuk in de fabriek was erg goed). Erika en vooral Christian vond ik maar vreemd (wat een itnieme lessen geeft hij!). Wel leuk toen hij naar Mongolië (?) ging om daar met zijn vrienden muziek te maken. Hoewel het wel een beetje vreemd was om ze op zo'n kale vlakte dierengeluiden na te zien doen. In het begin had ik dat ook wel een beetje, moeite om m'n lachen in te houden.

In het kader van documentaires met een obscuur onderwerp: volgende week Blindsight. Een docu over een handvol blinde Tibetaanse tieners die de Mount Everest gaan beklimmen. Ik heb er zin in.

quote:

Op woensdag 9 januari 2008 21:44 schreef Doff het volgende:
Lambiekje, het wordt echt tijd dat jij iets fatsoenlijks gaat kijken.
Ik stel voor dat iedereen die arme Lambiekje wat suggesties doet voor een mooie film.
Ik trap wel af: The Night of the Hunter

Die heb ik laatst gezien. Wát een bril-jante film zeg. Robert Mitchum speelt de sterren van de hemel, maar zijn personage is dan ook wel excellent geschreven. En verder de setting, de muziek (dat liedje), de personages, de belichting (Lynch heeft hier duidelijk inspiratie uit geput)....echt....fantastische film.

Gisteren eindelijk in de bios:

Atonement
Met zijn debuut Pride and Prejudice gooide Joe Wright 2 jaar geleden al hoge ogen. Naar z`n tweede film werd dan ook met reikhalzende uitgekeken. De verwachten maakt ie waar, en meer dan dat.

Atonement vertelt het verhaal van Robbie Turner (James McAvoy) en Cecilia Tallis (Keira Knightley). Zij is van goede komaf, hij is van lagere klasse. Ze kennen elkaar al jaren en zijn gek op elkaar. Op een avond, tijdens een diner, wordt Robbie aangeklaagd voor aanranding van een minderjarige. Hij moet de gevangenis in en de relatie lijkt op de klippen te lopen. Maar beide geven de hoop niet op. Want is het allemaal wel echt gebeurd en is Robbie terecht veroordeeld?

De film komt wat langzaam op gang. De eerste 30 tot 45 minuten lijkt er tamelijk weinig vaart in te zitten. Toch is het al vanaf de eerste minuut genieten geblazen. Het oog voor detail is groot, de muziek is prachtig en bij vlagen is het ook nog spannend te noemen.
Wanneer na ongeveer 45 minuten het tempo wat omhoog gaat is het pas echt genieten. Het acteerwerk is subliem (waarbij vooral James McAvoy een briljante rol neerzet) en de fotografie is ronduit fantastisch. De prachtig gecomposeerde shots zijn een lust voor het oog. Vooral een scene die bestaat uit één take waarin niet geknipt wordt en zo`n 10 minuten duurt is geweldig.
Wright doet een gewaagde zet om in de laatste akte de aandacht te verschuiven naar Briony, de jongere zus van Cecilia. Gelukkig pakt die zet goed uit want het makkelijk de aandacht kunnen doen verslappen. Dat gebeurd echter niet en met een bloedstollend mooie finale waarbij meningéén een traantje zal laten is het meesterwerk compleet.

Met het meesterwerk Atonement schaart Joe Wright zich bij de hoofdklasse regisseurs en laat ie zien dat we in de toekomst zeker rekening met `m moeten houden. Cinema heeft er een nieuw wonderkind bij.

IMDB Cijfer: 8,1/10
Mijn Cijfer: 9,0/10

Atonement
Zie hierboven voor een juiste review d'rvan. Ik hoefde echter geen traantje te laten. Cijfer: 8

Seppuku
Taai samuraiverhaal van ons aller Masaki Kobayashi. De moeite waard, al is het wel veel gelul, maar goed. Cijfer: 7,5