Een relatie met een borderliner

quote:

Op vrijdag 28 december 2007 15:10 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Nou 90% van wat ik tegen kom heeft het over haar borderline. Misschien dat ze denken dat ze een borderline hebben dan ofzo

Sorry EggsTC ik denk dat t meer zegt over jou dan over de vrouwen in het algemeen. By the way, waar kom jij zoal vrouwen tegen?

Mijn vader en moeder zijn al 27 jaar getrouwd dus een duurzame relatie met een borderliner kan dus wel. Maar dan moet jij dit wel echt willen en zij moet dat ook. Anders heeft het geen zin. En bij haar blijven omdat je denkt dat, dat beter voor haar is. Is geen goed idee. Dan moet je de relatie verbreken.

[ Bericht 44% gewijzigd door Emel op 29-12-2007 12:48:24 ]

Wilen de baggeraars wegblijven uit dit topic? Dit is geen ONZ.

Edit: TS vroeg om tips en ervaringen

[ Bericht 85% gewijzigd door Emel op 29-12-2007 12:59:00 ]

quote:

Op donderdag 27 december 2007 19:14 schreef Xennia het volgende:
Ze heeft al een ander
Verliefd op borderliner

Dergelijke topics komen ook iedere week wel een keer voorbij, we kunnen er onderhand wel een centraal topic van maken

Wel voor meer onderwerpen

hmmm ik heb hier op deze 3 pagina's toch weer een hoop opgestoken; waarvoor dank!

quote:

Op donderdag 27 december 2007 15:45 schreef tactic_to het volgende:
het moeilijk is om een goede relatie met haar te hebben omdat ze continu van gedachte veranderd.

quote:

daarnaast heeft ze al wat dingen mee gemaakt waardoor bepaalde dingen veel meer tijd kosten dan je zou verwachten in een relatie.

Klinkt als een doorsnee vrouw als je het mij vraagt...

_{Xebro! .}

quote:

Op zaterdag 29 december 2007 22:40 schreef MUUS het volgende:
_{Xebro! .}

_Muus

Hmm. Hier liep laatst ook al een topic over. Benieuwd hoe lang deze open blijft.

quote:

Op vrijdag 28 december 2007 02:05 schreef Lápiz het volgende:
Tsja...als je kunt accepteren dat het een moeizame relatie zal zijn/worden, dan moet je ervoor gaan.

Een kennis van me is drie jaar getrouwd geweest met een borderliner. Hij had (ook?) het idee haar te kunnen helpen, door er voor haar te zijn en voor haar te zorgen. Hij werkte en zij zat thuis. Ze hadden geen seks, omdat ze naar eigen zeggen slechte ervaringen daarmee had gehad. Om een lang verhaal kort te maken; uiteindelijk heeft ze via internet een andere man leren kennen in het buitenland en daar is ze toen hals over kop naartoe gaan en bij ingetrokken. Na minder dan een week meldde ze doodleuk aan hem dat ze een kindje van die man wilde. Uiteindelijk heeft ze het halve huis leeggehaald en iedereen tegen hem opgezet, want zij had toch zeker niks verkeerd gedaan? Mijn eigen ervaringen met een borderliner is ook niet bepaald vrolijk, al heb ik het gelukkig nooit tot een relatie laten komen, je doet jezelf alleen maar pijn ermee.

Herkenbaar. Een kennis heeft ook een vrouw met borderline gehad. Het vrat al zijn energie. Hij hield weliswaar van haar, maar werd door haar gedrag tegelijkertijd diep ongelukkig. Uiteindelijk werd ze plots verliefd op een vriendin en trok ze direct weg. Daarna liet ze zich zwanger maken door een andere man (waarmee ze achteraf al een paar keer was vreemd gegaan in haar zucht naar aandacht) en wilde samen met die vriendin dat kindje gaan opvoeden ofzoiets. Uiteraard liet ze die vriendin ook in de steek. Volgens mij hebben ze haar het kind af moeten nemen. Borderliners kunnen nu eenmaal niet echt kinderen opvoeden tenzij het een hele lichte vorm is en ze onder de medicijnen zitten. Anders worden die kindere verknipte wezentjes. In ieder geval is die kennis weer helemaal happy en heeft spijt dat hij 3 jaar van zijn leven heeft weggegooid, want dat is het. Er bleken namelijk genoeg leuke vrouwen voor hem klaar te staan zonder borderline.

Succes in ieder geval. Als ze zware borderline heeft ga je een klote tijd tegemoet. Als ze lichte borderline heeft kun je best gelukkig worden, maar je zal altijd en overal alert moeten blijven. Helemaal als er kinderen in het spel komen.

God, zijn er nog steeds idioten die aanpappen met een borderliner?

Ik kan zelf nogal chaotisch, gevoelig en wispelturig zijn. Een relatie met een borderliner zou voor mij een regelrechte ramp worden. Godzijdank heb ik een relatie met een uitermate nuchtere en stabiele vrouw.

De slagingskans hangt af van je persoonlijkheid, maar het is volgens mij standaard ingewikkelder dan een relatie met een vrouw zonder borderline.

Als je nog terugkan, dan doen. Hard maar waar.

Maar ik kan me voorstellen- ik spreek uit ervaring- dat je al zo verslingerd aan haar bent geraakt dat je je keuze voor haar hebt gemaakt. Als dat zo is...Denk er nog een keer over na! En dan nog een keer!
Je zult rekening moeten houden met het FEIT dat het verdomd lastig wordt. Vermenigvuldig dit met 20 en je krijgt een redelijk beeld van hoe de toekomst er uit gaat zien.

Doe dit afwegen wel in jezelf, want als ze merkt dat je twijfelt is het eigenlijk al een onbegonnen verhaal.

Als je besluit voor haar te gaan, doe je dit voor 100%. Dit is liefde zonder concessies, je moet altijd laten zien dat je voor haar gaat en alleen voor haar. Dat wil niet zeggen dat je al haar gedrag moet accepteren, zeker niet! Maar laat wel blijken dat je, hoewel je het gedrag afkeurt, je om haar als persoon veel geeft en dat dit altijd zo zal zijn.

Jaloezie, depressies, stemmingswisselingen, afstandelijkheid, achterdocht, onzekerheid..etc etc. Je zult het heel extreem gaan meemaken. Geef je grenzen aan, maar doe dit oprecht. Speel geen spelletjes, manipuleer niet.
Waar iemand met borderline vooral behoefte aan heeft is -naast liefde- eerlijkheid en vertrouwen.
Beschaam je op welke manier dan ook haar vertrouwen, of vertel je een leugentje hoe klein dan ook: ze zal het je niet vergeven. Sterker nog, ze zal het nooit loslaten ook en je relatie is gedoemd te mislukken.

Wees eerlijk.
Wees duidelijk.
Geef je grenzen aan.
Beschaam haar vertrouwen in jou niet.
Houd van haar. Heel veel...


succes.

Ik heb twee weken een scharrel gehad met borderline, en ik had sterk het gevoel 'ze heeft er zelf geen schuld aan dat ze dat heeft, en ik zou zelf ook niet geweigerd willen worden om iets waar ik zelf niks aan kan doen'.

Uiteindelijk toch het contact verbroken omdat ik vrij snel door had dat ze gewoon te extreem voor me was, en toen ze me daar bovenop ook nog pijn ging doen door recht voor m'n neus met andere kerels aan te gaan staan pappen heb ik het besluit genomen om egoïstisch te doen en voor mezelf te kiezen. Weggegooid uit MSN/Telefoon/Email, en helemaal geen contact meer mee gehad.

Ik wil niet zeggen dat een relatie met een borderliner onmogelijk is, maar denk een keer logisch na of ze toch wel bij je past. Tussen mij en die scharrel zat zo'n wereld van verschil (ookal wilde ik dat eerst gewoon niet zien) dat het onrealistisch was om er mee verder te gaan.

Achteraf is makkelijk praten, maar ik ben blij dat ik er niet meer mee verder ben gegaan, het had me meer gekost dan me lief is.

quote:

Op zondag 6 januari 2008 23:45 schreef XyritZz het volgende:
Ik heb twee weken een scharrel gehad met borderline, en ik had sterk het gevoel 'ze heeft er zelf geen schuld aan dat ze dat heeft, en ik zou zelf ook niet geweigerd willen worden om iets waar ik zelf niks aan kan doen'.

Klopt, ze kan er niets aan doen, maar het is wel iets anders dan bijvoorbeeld een ziekte of een lichamelijke handicap. Zo iemand kan het nog waarderen om als je steun biedt.
Die steun bij een borderliner bestaat niet. De borderliner parasiteert op de gevoelens van degenen die het dichtst bij haar staan. Als ze dus een partner heeft die haar steunt betekent dat alleen maar meer emoties waar ze zich aan kan laven.

Het is dus een soort symbiotische relatie: Jij vindt de borderliner zielig, omdat ze er niets aan kan doen, en omdat je haar verhaaltjes (waarin iedereen gemeen tegen haar is) gelooft.
En zij teert vervolgens op jouw gevoelens en jouw behoefte om haar te steunen. Ze kweekt medelijden en zuigt je daarna leeg.

Waarom doet iedereen zo dom over bps?!!
Het gaat er om of die persoon er aan werkt of er in blijft hangen
En dan nog is bps voor iedereen anders
Je hebt mensen die het maar een beetje hebben en helaas ook mensen die het zo erg hebben dat ze nauwlijks mee kunnen draaien in de maatschappij
Dat ze 4 dagen therapie heeft wil niet zeggen dat ze bij die laatste groep hoort
Het wil waarschijnlijk eerder zeggen dat ze bij de eerste groep hoort en er ook nog eens zelf aan wil werken
De beste soort zeg maar
En jij bent de enige die kan beslissen of je met haar wil blijven

quote:

Op maandag 7 januari 2008 12:38 schreef liefie_ het volgende:
Waarom doet iedereen zo dom over bps?!!
Het gaat er om of die persoon er aan werkt of er in blijft hangen
En dan nog is bps voor iedereen anders
Je hebt mensen die het maar een beetje hebben en helaas ook mensen die het zo erg hebben dat ze nauwlijks mee kunnen draaien in de maatschappij
En jij bent de enige die kan beslissen of je met haar wil blijven

Helemaal gelijk, maar...
met deze argumenten wordt een relatie met een borderliner vaak goed gepraat.
Onder het motto 'er zijn goede en slechte en als zij eraan werkt kan het best leefbaar zijn' wordt snel vergeten dat als jouw vriendin NIET tot die categorie behoort, je het beste hard weg kunt lopen.
Want dan gaat het precies zo mis als al 13x beschreven is.

Ik bedoel dus eigenlijk: Ik zou een BL-er NIET het voordeel van de twijfel geven: Therapie is echt een eis.
Het is niet zo dat je een relatie met een BL-er aan kunt gaan omdat je denkt dat ze daar beter van wordt en dat die therapie misschien een keertje in de toekomst kan als ze tijd over heeft. Als je dat doet gebruikt ze haar relatie als uitlaatklep en dat is funest.
Je kunt een relatie met een BL-er niet goedpraten doordat sommige mensen in therapie gaan of er mee om kunnen gaan. Normaal doen, niet je relatie misbruiken en therapie zijn niet optioneel.

Je moet er voor uitkijken dat je haar vriend blijft, en niet haar verzorger wordt
Dat je je niet de hele dag met haar ziekte bezig houd.
Dit is de taak van de mensen uit de kliniek.

Het is goed dat ze hulp zoekt en dat ze goede vooruitgang biedt.
Voor de rest succes en veel geluk samen

quote:

Op maandag 7 januari 2008 10:26 schreef mgerben het volgende:

[..]

Klopt, ze kan er niets aan doen, maar het is wel iets anders dan bijvoorbeeld een ziekte of een lichamelijke handicap. Zo iemand kan het nog waarderen om als je steun biedt.
Die steun bij een borderliner bestaat niet. De borderliner parasiteert op de gevoelens van degenen die het dichtst bij haar staan. Als ze dus een partner heeft die haar steunt betekent dat alleen maar meer emoties waar ze zich aan kan laven.

Om te beginnen is Borderline Symdroom wel degelijk een ziekte. Het is niet een mytische gemoedstoestand of zo. Het probleem met veel symdromen is dat de symptomen bij de verschillende patienten nogal in heftigheid kunnen verschillen. De ene borderliner is de andere niet. Het is zeker niet zo dat jouw beschrijving van een Borderliner prototypisch is, of in een grote meerderheid van de gevallen opgaat.

quote:

Het is dus een soort symbiotische relatie: Jij vindt de borderliner zielig, omdat ze er niets aan kan doen, en omdat je haar verhaaltjes (waarin iedereen gemeen tegen haar is) gelooft.
En zij teert vervolgens op jouw gevoelens en jouw behoefte om haar te steunen. Ze kweekt medelijden en zuigt je daarna leeg.

Uhm, bedoel je niet een parasitaire relatie? Symbiotisch verwijst naar wederzijds nut immers.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 13:36 schreef Inekris het volgende:
Om te beginnen is Borderline Symdroom wel degelijk een ziekte. Het is niet een mytische gemoedstoestand of zo.

Natuurlijk is het een ziekte; ik bedoelde eigenlijk 'elke andere ziekte'. Het verschil met een andere ziekte is dat borderline DIRECT beïnvloedt hoe de patiënt met relaties omgaat. Dat betekent dat je als partner van een BL-er de stoornis niet kunt zien als elke andere ziekte.

quote:

Uhm, bedoel je niet een parasitaire relatie? Symbiotisch verwijst naar wederzijds nut immers.

Scherp, maar ik blijf bij symbiotisch. De partner denkt dat hij belangrijk voor haar is en haar kan helpen - dat is het wederzijdse.
_{Hij is natuurlijk ook belangrijk voor haar, maar kunnen helpen - dat is niet zo.}

Het maakt ook uit in welke mate ze borderline heeft. Het zou geen probleem hoeven te zijn, zolang je je eigen grenzen maar in de gaten houdt .

quote:

Op maandag 7 januari 2008 13:51 schreef mgerben het volgende:

[..]

Natuurlijk is het een ziekte; ik bedoelde eigenlijk 'elke andere ziekte'. Het verschil met een andere ziekte is dat borderline DIRECT beïnvloedt hoe de patiënt met relaties omgaat. Dat betekent dat je als partner van een BL-er de stoornis niet kunt zien als elke andere ziekte.
[..]

Je bedoelt andere ziektes als:
schildersziekte
epilepsie
depressie
schizofrenie
CVA
cerebrale traumata
etcetc?

quote:

Scherp, maar ik blijf bij symbiotisch. De partner denkt dat hij belangrijk voor haar is en haar kan helpen - dat is het wederzijdse.
_{Hij is natuurlijk ook belangrijk voor haar, maar kunnen helpen - dat is niet zo.}

Dan is het nog steeds parasitair. De andere partner heeft er, volgens jouw, alleen negatieve effecten van, al beleeft de partner dat anders.

Blijft overigens staan dat BPS in nogal wat gradaties voorkomt. Het BPS spectrum is bijna net zo breed als het autistisch spectrum. Om nu meteen alle mensen met BPS meteen over de zwaarste kam te scheren is nogal kortzichtig.

Voor de partner van iemand met BPS is eigenlijk wat Burdie zegt van groot belang. De partner moet de eigen grenzen immer blijven bewaken, en immer als die overschreden worden, moeten besluiten of dat, in die omstandigheid, mogelijk en verstandig is om te laten gebeuren of niet.

Een relatie met een borderliner is lang niet altijd parasitair hoor. Ook dat ligt weer aan de gradatie waarin het voor komt.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 18:31 schreef Burdie het volgende:
Een relatie met een borderliner is lang niet altijd parasitair hoor. Ook dat ligt weer aan de gradatie waarin het voor komt.

Ik wil ook even duidelijk maken dat ik niet vind dat een relatie met een borderliner parasitair is.

Ik zou me persoonlijk niet willen hechten aan een borderliner.
Ik heb welliswaar geen ervaring met borderliners, maar wel met personen met zelfbeschadigend gedrag en (dreigen met) zelfmoord. En alleen daaraan ga je vaak al zo erg kapot. Je leeft zo erg in onzekerheid en angst. En als je er eenmaal inzit is het heel moeilijk om er weer uit te komen.

Mijn vraag is dus of jij sterk genoeg bent om door te gaan met jouw gewone leven, op het moment dat je partner suicidaal gedrag vertoont. Ik denk dat weinig mensen dit kunnen. En als je het niet kan, maak je jezelf kapot.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2008 01:31 schreef B1nulnul het volgende:
Ik zou me persoonlijk niet willen hechten aan een borderliner.
Ik heb welliswaar geen ervaring met borderliners, maar wel met personen met zelfbeschadigend gedrag en (dreigen met) zelfmoord. En alleen daaraan ga je vaak al zo erg kapot. Je leeft zo erg in onzekerheid en angst. En als je er eenmaal inzit is het heel moeilijk om er weer uit te komen.

Mijn vraag is dus of jij sterk genoeg bent om door te gaan met jouw gewone leven, op het moment dat je partner suicidaal gedrag vertoont. Ik denk dat weinig mensen dit kunnen. En als je het niet kan, maak je jezelf kapot.

Maar lang niet alle bpsers doen zo!
Vooral niet als ze in therapie zijn/ geweest zijn

Het valt me op dat heel veel mensen voor mijn gevoel de klok wel hebben horen luiden maar niet precies weten waar de klepel hangt en toch oordelen op het weinige beetje info dat ze hebben....
Zoals al erg vaak gezegd bps is erg breed en heeft veel gradaties
Je kunt de ene bps-er niet zomaar verglijken met de andere

Lijkt me verstandiger dat ze eerst aan zichzelf werkt, in plaats van meteen aan een relatie. Als je je nu al niet gelukkig voelt, dan zal dat dus echt niet binnen nu en een korte tijd gaan veranderen.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2008 13:20 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

Maar lang niet alle bpsers doen zo!
Vooral niet als ze in therapie zijn/ geweest zijn

Het valt me op dat heel veel mensen voor mijn gevoel de klok wel hebben horen luiden maar niet precies weten waar de klepel hangt en toch oordelen op het weinige beetje info dat ze hebben....
Zoals al erg vaak gezegd bps is erg breed en heeft veel gradaties
Je kunt de ene bps-er niet zomaar verglijken met de andere

Nee, maar dat kunnen we toch niet weten. Dat is aan ts.
Jij kunt het net zo goed niet weten als ik het wel kan weten.
Maar je kunt niet ontkennen dat er veel borderliners zijn die wel deze verschijnselen vertonen.

Ts vraagt hier om ervaringen. Ik geef aan dat als zijn meisje ook suicidaal is en aan zelfbeschadiging doet, ik daar deze ervaring mee heb.