PvdA censureert columnist

quote:

Commotie in PvdA Amsterdam na ontslag columnist
Van onze verslaggever Willem Beusekamp
gepubliceerd op 20 december 2007 15:06 , bijgewerkt op 20 december 2007 15:35

AMSTERDAM - Binnen de Amsterdamse PvdA is grote commotie ontstaan na het ontslag op staande voet van de kritische huiscolumnist. Prominente partijleden eisen zijn terugkeer.

De columnist, de 37-jarige Marcel Duyvestijn, had vorige week samen met filmer Eddy Terstall en ex-deelraadslid Job van Amerongen op de partijsite een kritisch artikel geschreven over het integratiedebat binnen de PvdA. Duyvesteijn, tevens beheerder van de PvdA-site, schrijft wel eens vaker voor zijn partijgenoten prikkelende stukjes, die over het algemeen op veel steunbetuigingen kunnen rekenen. Zijn laatste column bleek een brug te ver.

Deze week kreeg hij van raadslid Michiel Mulder te horen dat de maat vol was; het fractiebestuur had besloten dat zijn contract na zeven jaar niet zou worden verlengd. Manon van der Garde, fractievoorzitter: ‘Het is niet alleen deze column. Hij schreef al heel lang contra-stukken. Verder is het een personele kwestie en wil ik er niets over zeggen.’

Een pikante bijkomstigheid is dat gelijktijdig met de column van Duyvesteijn c.s. in de Volkskrant een artikel verscheen van de lokale partijleider, Lodewijk Asscher, en stadsdeelvoorzitter Marcouch. Beiden vegen daarin de vloer aan met een krantenbetoog van Van der Garde en Michiel Mulder, waarin deze twee fractieleden waarschuwden tegen ‘rechtse demogogie’, die wantrouwen en verminderde tolerantie jegens migranten zou veroorzaken.

‘Nadruk op aanpassing aan Nederlandse normen en waarden’, zo schreven Van der Garde en Mulder, ‘is een gevaar voor de democratie’. Hun artikel leverde talrijke boze reacties op, ondermeer van het lokale CDA en prominente PvdA’ers.

Inmiddels is het fractiebestuur door de overige fractieleden opgeroepen ‘een open gesprek’ te voeren met de huiscolumnist. Duyvesteijn: ‘Ik heb nog niets gehoord.’

quote:

Stop de rechtse demagogie
Geplaatst op 16-11-2007 14:53 door Forumredactie in categorie actualiteit
Linkse fracties moeten de redelijkheid van de daken schreeuwen, betogen Manon van der Garde en Michiel Mulder.

De discussie over integratie is in de Tweede Kamer een wedstrijdje geworden wie het beste de onderbuikgevoelens van de bevolking stimuleert. De PvdA en SP moeten de Integratienota van minister Vogelaar aangrijpen om deze rechtse ratrace te stoppen.

De linkse partijen houden zich in het debat te stil. Na Fortuyn hebben de PvdA en de SP veel moeite gedaan harder over te komen op integratie. En niet zonder resultaat. In 2003 won de PvdA onder meer door deze lijn 19 zetels. Dat verklaart ten dele de huiverigheid om voor honderd procent achter de voorstellen van Vogelaar te gaan staan.

Rita Verdonk, Geert Wilders en Henk Kamp leiden het integratiedebat. Deze week was Kamp (VVD) aan de beurt. Nederland moet geen moslimland worden, waarschuwt hij (Voorpagina, 12 november).

Is er reden om dat te denken? Nee. Er zijn 800 duizend moslims in Nederland, 5 procent van onze bevolking. Zo'n kleine minderheid maakt van Nederland geen moslimland. Bovendien heeft het overgrote deel van de moslims een sterke binding met democratie.

Kamp bedrijft dus demagogie.

De demagogie van rechts heeft twee gevolgen.

Ten eerste veroorzaakt de rechtse demagogie wantrouwen en verminderde tolerantie jegens migranten. Dat is schadelijk, omdat de sociaal-economische positie van veel migranten (vaak moslims) kwetsbaarder is dan die van de gemiddelde Nederlander. Zij zijn armer, lager opgeleid en hebben meer opvoedingsproblemen. Dat moet worden aangepakt, niet verergerd. Maar wantrouwen en intolerantie verhinderen dit.

Ten tweede is de nadruk op aanpassing aan Nederlandse normen en waarden een gevaar voor onze democratie. Volgens de 19de-eeuwse filosoof John Stuart Mill vormt het opleggen van gedragspatronen door een meerderheid aan een minderheid de grootste bedreiging voor democratische systemen.

Toch wil rechts dat iedereen de ander een hand geeft, Nederlands spreekt en niet met hoofddoekjes op loopt. Het lijkt normaal, maar dat is het niet. Als er een goede reden is om een ander geen hand te geven, moet dat kunnen. Als een moslima een hoofddoekje wil dragen, is dat in eerste instantie haar persoonlijke keuze. Je moet op straat ook Arabisch of Engels mogen praten.

De linkse fracties zijn te stil over deze plannen.

Willen we segregatie stoppen, dan moet links de rechtse demagogie een halt toeroepen. Dat kán ook. Linkse bestuurders als Job Cohen en Ahmed Marcouch durven al te pleiten voor respect, begrip en tolerantie.

Ook in de succesvolle verkiezingscampagne van de Amsterdamse PvdA stonden sociale samenhang en solidariteit centraal. Een electorale afstraffing volgt pas als problemen niet worden aangepakt. In Amsterdam gebeurt dat wél: Problemen met Marokkaanse raddraaiers benoemen we en problemen met radicalisering onder een klein deel van de moslimbevolking worden met een actieplan tegengegaan. Maar we roepen niet dat Amsterdam islamiseert.

De Integratienota beoogt wat in Amsterdam al gebeurt. Zij benoemt problemen, biedt oplossingen, maar stigmatiseert niet. Maar Vogelaar kan niet alleen de redelijke toon terugbrengen. Daarvoor is de steun van alle linkse partijen nodig. Zij moeten de redelijkheid van de daken schreeuwen en de onderbuikgevoelens met praktische oplossingen te lijf gaan.

Manon van der Garde en Michiel Mulder zijn fractievoorzitter resp. raadslid voor de PvdA in Amsterdam.

quote:

'Schiet niet op de boodschapper.'
Za 15 Dec 2007 - Duyvestijn, Van Amerongen en Terstall

Doekle Terpstra zat te stuiteren op zijn stoel. De ‘verwildering’ moet stoppen. Hij reageerde zo, omdat Geert Wilders zei dat hij een film ging maken. Terpstra weet niet waar de film over gaat en reageert dus alleen op afkomst. Het komt van Wilders en dus is het fout.

Deze christendemocraat bedient zich van de standaardreflex van veel linkse politici. Een discussie over de islam is niet mogelijk. Alleen over de boodschapper wordt gesproken. Ayaan Hirsi Ali en Ehsan Jami waren binnen de PvdA klokkenluiders. Ze schreeuwden. Ze wilden aandacht. Maar ze vonden geen gehoor. Ze werden niet weggezet vanwege de inhoud, maar vanwege de vorm. ‘Ze radicaliseerden.’

Natuurlijk waren Hirsi Ali en Jami opruiend en luidruchtig. Maar het ging ze om de boodschap: moslims, emancipeer! Knip je knellende banden door! Dat is precies wat de PvdA ook wil. Althans, op papier. Want in de praktijk wordt in onze partij nooit naar lastige mensen geluisterd. Paul Scheffer is ook iemand die in sociaaldemocratische kring tot kromme tenen leidt. De PvdA knikt beleefd, maar neemt niets van hem aan. De omstandige omhelzing door minister Ella Vogelaar kwam dan ook niet echt gemeend over.

Linkse partijen zullen nooit de hand in eigen boezem steken. Dat deden ze niet bij Pim Fortuyn. En dat doen ze nu ook niet met Geert Wilders, Rita Verdonk of Henk Kamp. Gewoon omdat zij het zijn. Zij zijn rechts. En zij schofferen ‘onze’ moslims. Die kunnen zich niet verweren. Denken ‘wij’. Terwijl de ware progressief met trots moet uitdragen dat niemand het recht heeft om níét gekwetst te worden (vrij naar Wouter Bos). De kerken van Rome en Staphorst zijn ook nooit ontweken. Die zijn zwaar beledigd. Gelden er andere regels voor moslims? Is dat niet gewoon betuttelracisme?

Ooit is de schrijver Willem Frederik Hermans door Ed van Thijn tot persona non grata verklaard in Amsterdam. Hij had drie lezingen in het te boycotten Zuid-Afrika gegeven. Hoewel Hermans zich altijd in felle bewoordingen had uitgelaten tegen apartheid, vond de PvdA gemeenteraadsfractie destijds dat hij de culturele boycot had doorbroken. Raadslid Annemarie Grewel stelde zelfs voor om al zijn boeken uit de bibliotheken te halen. Zo gaan wij om met ‘lastige mensen’. In die zin is er weinig veranderd. Het gebrek aan ‘hogere omgangskunde’ is en blijft stuitend.

‘Polarisatie’ wordt door links vaak onterecht op een lijn gesteld met ‘confrontatie’. Dit terwijl confrontatie in een debat onvermijdelijk en nuttig is. Godzijdank zijn er nog PvdA’ers als Ahmed Marcouch die op het stadsdeelkantoor van Slotervaart mensen uitgenodigde als Jami, Cliteur en Cheppih voor een Iftarmaaltijd. Ze waren het niet met elkaar eens. Maar ze luisterden aandachtig naar elkaars bijdragen, wellicht om er iets van op te steken.

Zo hadden de linkse partijen ook lering kunnen trekken uit de immigratie- en integratienotitie van Henk Kamp. Een aantal zaken in die nota levert een verfrissende bijdrage aan het debat. Een paar voorbeelden: inteelt is een probleem binnen allochtone gemeenschappen, ziet de VVD’er. Moet daar niet iets aan gedaan worden? Ook een migratiestop voor kansloze mensen die onze taal en cultuur niet machtig zijn, verdient een eerlijke discussie. En zo stonden er nog tientallen interessante punten in.

Maar nee. Wat is de repliek van de links? Kamp is een demagoog. Hij heeft Wilders rechts ingehaald. De Amsterdamse PvdA raadsleden Michiel Mulder en Manon van der Garde gaven in recente forumbijdragen ‘rechts’ zelfs min of meer de schuld van de groeiende segregatie. Zij schreven: ‘Willen we segregatie stoppen, dan moet links de rechtse demagogie een halt toeroepen.’ Je moet, na jarenlange beklemmende zwijgzaamheid, maar durven!

In Amsterdam werd eerder dit jaar een comité tegen haatzaaien opgericht. Binnenkort marcheren we tegen Wilders. Vuisten in de lucht. Stop de fascist! Maar waarom wordt toch altijd de boodschapper vermoord? Waarom neemt ‘links’ de afwijkende geluiden niet bloedserieus en gaat er – zonder op de man te spelen – op in?


--------------------------------------------------------------------------------
Marcel Duyvestijn, Job van Amerongen en Eddy Terstall zijn (liefdevol) lid van de PvdA. Dit stuk verscheen zaterdag 15 december op de Meningenpagina van Het Parool.

quote:

Asscher en Marcouch pleiten juist voor 'harde taal'
Van onze redactie
gepubliceerd op 14 december 2007 16:42 , bijgewerkt op 14 december 2007 17:10

AMSTERDAM - Angst voor migranten 'afserveren als onderbuikgevoel is miskenning van oprechte zorg". In krachtige bewoordingen nemen de Amsterdamse PvdA-leider Lodewijk Asscher en stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch afstand van prominente partijgenoten die oproepen ‘de rechtse ratrace’ in het integratiedebat te stoppen.

Fractievoorzitter Manon van der Garde en raadslid Michael Mulder waarschuwden vorige maand in de Volkskrant tegen ‘rechtse demogogie’, die wantrouwen en verminderde tolerantie jegens migranten zou veroorzaken.

Gevaar voor de democratie
Nadruk op aanpassing aan Nederlandse normen en waarden is volgens de twee PvdA-raadsleden ‘een gevaar voor de democratie’. Hun oproep leidde tot felle reacties, ondermeer van de lokale CDA- leider Maurice Limmen, die het stadsbestuur opriep afstand te nemen van het deels ‘onbegrijpelijke betoog’.

Asscher en Marcouch gaan met een vijftal regels lijnrecht in tegen het betoog van hun partijgenoten.

Samengevat schrijven ze: harde taal in plaats van ‘omfloerste toon’ bij het benoemen van de problemen; recht doen aan de angsten en zorgen van autochtonen (‘zij hebben het volste recht zich ongemakkelijk te voelen’); niet langer te gemakkelijk ‘discriminatie’ als geldig excuus accepteren van maatschappelijke mislukking; regels streng handhaven; Nederlands verplicht.