Zal/kan ik nou een kat nemen of niet?

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 18:39 schreef nein het volgende:

[..]

Daar heb je volgens mij een goed punt over dat goedkope eten. Onze oude kat kreeg altijd aldi brokjes en whiskas enzo, en die is na zn castratie 16 jaar geleden ENORM aangekomen, op zn zwaarst was ie bijna 10 kilo. Hij bewoog gewoon nauwlijks en had altijd trek. Nu is ie 17 en weegt ie nog rond de 5-6 kilo, hij heeft last van zn nieren (waar ik denk dat t goedkope voer de schuldige is) en hartfalen (vanwege zn gewicht en ouderdom), maar gelukkig blijft ie t nog altijd doen op zn speciale nierbrokjes van de dierenarts. Maar goed, 17 jaar geleden, wisten wij veel dat er as en 80% granen in die brokjes zat..

Anyhow, de britjes krijgen afwisselend RC, iams en binnenkort wil ik van iams naar natures best overgaan. Moederpoes krijgt nu nog altijd kittenvoer, want ze was echt te dun, dus ik wacht gewoon af tot ze een beetje op gewicht komt, en dan kan ze over naar gewoon eten.

En dat van die doos is echt geniaal! Maar euh, hoe zit t dan met t kitten die dan wel adult voer meepikt?

ik had 2 katten , ze zijn helaas allebei dood

maar die ene is 19 jaar oud geworden en die ander 21 jaar,

in het begin gaf ik ze whiskas, en steeds meer af en toe een plakje rosbief of kipfile
en soms nam ik gewoon een blikje zalm of tonijn voor ze mee als ''verrassing''
maar toen wilde ze ineens geen kattevoer meer, alle kattevoer geprobeerd verder
ook die kleine dure kuipjes, weet niet meer hoe ze heten.........

maar nee, ze vraten het niet meer, dus zat ik vast aan kipfilé, robief, zalm en ham, tonijn
wilde ze ineens ook niet meer, geen idee waarom, denk dat de zalm beter beviel

affijn dus iemand zegt tegen me, harstikke slecht voor ze, moet je niet doen............
geef ze gewoon weer whiskas en na drie dagen ofzo gaan ze écht wel weeer eten.
(toen waren ze rond de 10 jaar oud''

echt niet, ik heb het gemiauw en gehuil 2 dagen kunnen uithouden en toen heb ik maar
weer snel een blik zalm opengetrokken,

ze zijn nooit ziek geweest, de enige paar keren dat ik met ze naar de dierenarts ben geweest
was voor injecties tegen katteziekte, als voorzorg en het verwijderen van tandsteen.

tja en toen ze eenmaal zieke werden waren ze dus 19 en 21 jaar, de ene aan zijn niertjes
en de ander had kanker maar respectabele leeftijd

volgens mij is dat kaatevoer gewoon afval, ruik er maar eens aan, echt smerig

als ik een kat was zou ik ook liever een paar plakjes kipfilét hebben

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 19:49 schreef nein het volgende:

[..]

Geweldig dat die beesten daar zo oud op zijn geworden
Ik heb eea gelezen over katten 'vers' voer te geven (ook wel Barfen genoemd), maar sjesus, dat is wel heel ingewikkeld. Ze moeten dan een bepaald percentage calcium (bot) binnenkrijgen, ene bepaald percentage orgaanvlees en weer een bepaald percentage spiervlees. En dan lees je hier dat jouw katten 19 en 21 zijn geworden op zulke hapjes, wat is dan wijsheid?

precies.......

quote:

Op maandag 19 mei 2008 17:25 schreef nein het volgende:
Ik vind dat die kleine een beetje te angstig reageert als ik voorbij komt gelopen. Dan rent ie meestal met een rotgang aan de kant. Hoe laat ik m gewoon wennen? Gewoon mn gang blijven gaan?
Hij hangt natuurlijk enorm aan z'n moeder, dat die wat angstig is begrijp ik, maar hij moet natuurlijk zn moeder niet in alles gaan kopieren

Bep mijn eerste kat (poes dus eigenlijk) was ongeveer 1 jaar toen ik haar ui het asiel haalde,
ze was heel agressief en niemand wilde haar hebben, ze hebben me nog gewaarschuwd bij het
asiel en als het niet ging, mocht ik haar binnen 2 weken ''terugbrengen''. Volgens hun was ze
ooit eens mishandeld geweest en daardoor zeg maar ''vals'' geworden, maar juist daarom nam ik haar
dus toch mee.. want ik vond het eerder zeg maar een ''jeugdtrauma'' dan vals.. bovendien zag ze
er ontzettend zielig uit, ook werd ij verteld dat ze niet kon miauwen.......

oké, ik nam haar dus mee, inderdaad ze zat meestal onder de bank of ergens anders verstopt en
at alleen als we naar bed of even weg waren, dan zag je dat ze gegeten en gedronken had uit de bakjes.

ook bleek ze dus bang voor een ''mannenstem'' dus diegene die haar mishandeld heeft moet een man
zijn geweest, affijn om een héél lang verhaal kort te maken, gewoon met rust laten, ze gaan je op den
duur vanzelf vertrouwen........ het heeft zeker 3 of 4 jaar geduurd voordat ze ineens op mijn schoot
sprong man ik was harstikke blij en ook een beetje trots... en écht waar ineens na 7 jaar hoorde we een
miauw !

Het was een gevoel alsof je kind voor het eerst Mama zegt en geloof me ze heeft wat afgemiauwd na die tijd, als ze niet op tijd haar kipfilétje kreeg ofzo

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 16:36 schreef Aneurism het volgende:
Leuk dat het brittenvirus ook jou bereikt heeft. Ik las elders over eten of bakjes kunnen blijven staan:

Katten die van begin af aan qualiteitsvoer hebben gehad zoals Royal Canin, hebben minder de neiging zich klem te vreten. Dit natuurlijk op eigen ervaring gebasseerd. Vanaf dag 1 heeft hier altijd een bak met brokjes gestaan.

Toch zien we vaak dat voer uit de supermarkt, die veel as en andere niet vullende ingredienten bevatten, dat katten daar meer van eten om toch die voedingsstoffen binnen te krijgen. Het resultaat is een dikke kat, en ik heb het idee dat dit vaak onomkeerbaar is. Die maag is toch al uitgerekt, en zal blijven schreeuwen om gevuld te worden.

IIG hier en bij alle andere mensen die britten van ons hebben of waar we contact mee hebben, hebben we niet van gehoord dat ze eten weg moeten halen.

Over kitten voer:

Wat we wel hebben gedaan altijd is na de bevalling de moederpoes nog voeren met Kitten voer, op een gegeven moment echter mag de moederpoes dit niet meer... Maar heeft de kitten dit wel nog nodig, wij hebben dit opgelost door een doosje neer te zetten met voer er in en met een net groot genoeg gat voor de kitten waar de moederpoes niet doorheen past. Op die manier krijgt de kitten zijn kittenvoer en moederpoes word geen vet varkentje.

Dit kan ik beamen. Met de uitzondering dat ik moederpoes ook gewoon kittenvoer heb gegeven totdat Mini overging op normaal kattenvoer (met ongeveer 4 maanden). Ik merk gewoon dat mijn poezen het veel beter doen op kwaliteitsvoer, ipv op supermarktvoer.

Daarnaast heb ik ze inmiddels zo verwend dat mijn katten niet eens voer meer willen wat uit de supermarkt komt.... leuk als je vergeten bent om kattenvoer te kopen

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 20:08 schreef fanvanheteersteuur het volgende:

[..]

Bep mijn eerste kat (poes dus eigenlijk) was ongeveer 1 jaar toen ik haar ui het asiel haalde,
ze was heel agressief en niemand wilde haar hebben, ze hebben me nog gewaarschuwd bij het
asiel en als het niet ging, mocht ik haar binnen 2 weken ''terugbrengen''. Volgens hun was ze
ooit eens mishandeld geweest en daardoor zeg maar ''vals'' geworden, maar juist daarom nam ik haar
dus toch mee.. want ik vond het eerder zeg maar een ''jeugdtrauma'' dan vals.. bovendien zag ze
er ontzettend zielig uit, ook werd ij verteld dat ze niet kon miauwen.......

Dit vind ik nou interessant om te lezen... ik ben zelf ook een beetje verliefd geworden op een 'kneuskatje' uit het asiel. Volledig afgedankt door zijn vorige eigenaar omdat er "geen land mee te bezeilen was". Hij was kennelijk niet zindelijk (inmiddels wel, zegt het asiel), wilde niet opgepakt worden, niet geaaid, etc. Toen ik hem zag was hij inderdaad erg verlegen, maar hij liet zich heerlijk aaien, en ik heb het idee dat er met de juiste zorg en aandacht nog heel wat uit te halen valt (hij is pas 3 jaar). Zo'n beestje heeft gewoon een tweede kans verdiend toch? Ik ga dit weekend weer 'es bij 'm kijken...

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 17:43 schreef Lin_Lin het volgende:

[..]

Dit vind ik nou interessant om te lezen... ik ben zelf ook een beetje verliefd geworden op een 'kneuskatje' uit het asiel. Volledig afgedankt door zijn vorige eigenaar omdat er "geen land mee te bezeilen was". Hij was kennelijk niet zindelijk (inmiddels wel, zegt het asiel), wilde niet opgepakt worden, niet geaaid, etc. Toen ik hem zag was hij inderdaad erg verlegen, maar hij liet zich heerlijk aaien, en ik heb het idee dat er met de juiste zorg en aandacht nog heel wat uit te halen valt (hij is pas 3 jaar). Zo'n beestje heeft gewoon een tweede kans verdiend toch? Ik ga dit weekend weer 'es bij 'm kijken...

neem hem gewoon mee, zo te lezen valt het reuze mee, beppie kon ik de eerste jaren écht niet aaien, tot die keer dat ze zomaar op mijn schoot sprong, héél voorzichtig......... maar na een paar keer flink te zijn gekrapt en zelfs gebeten ach klinkt erger dan het was......... had ik dus door dat ze alleen op haar hoofdje geaaid wilde worden zodra je aan de rest van haar lichaampje zat werd ze panisch, wat de reden hiervoor was weet ik nog steeds niet, ben wel naar de dierenarts geweest met haar en verhaal verteld, en gevraagd of ze misschien iets had opgelopen in het eerste jaar van haar leventje waardoor er iets mis
was, je weet maar nooit, misschien wel iets gebroken ofzo van binnen...... de dierenarts moet haar wel verdoven om te onderzoeken want beppie werd héél agressief daar, maar ja ik wilde toch even weten of ze niet rondliep met iets dat misschien wel heel pijnlijk was, nou was dus niet zo..... dus echt vreemd, maar als dit katje zit nu al door jou laat aaien denk ik dat dat vast wel goed komt......


volledig afgedankt....... ja die verdient zeker een tweede kans

áls je het katje ophaald laat het weten, ik hoop het zo voor het katje

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 18:49 schreef fanvanheteersteuur het volgende:

[..]



neem hem gewoon mee, zo te lezen valt het reuze mee, beppie kon ik de eerste jaren écht niet aaien, tot die keer dat ze zomaar op mijn schoot sprong, héél voorzichtig......... maar na een paar keer flink te zijn gekrapt en zelfs gebeten ach klinkt erger dan het was......... had ik dus door dat ze alleen op haar hoofdje geaaid wilde worden zodra je aan de rest van haar lichaampje zat werd ze panisch, wat de reden hiervoor was weet ik nog steeds niet, ben wel naar de dierenarts geweest met haar en verhaal verteld, en gevraagd of ze misschien iets had opgelopen in het eerste jaar van haar leventje waardoor er iets mis
was, je weet maar nooit, misschien wel iets gebroken ofzo van binnen...... de dierenarts moet haar wel verdoven om te onderzoeken want beppie werd héél agressief daar, maar ja ik wilde toch even weten of ze niet rondliep met iets dat misschien wel heel pijnlijk was, nou was dus niet zo..... dus echt vreemd, maar als dit katje zit nu al door jou laat aaien denk ik dat dat vast wel goed komt......


volledig afgedankt....... ja die verdient zeker een tweede kans

áls je het katje ophaald laat het weten, ik hoop het zo voor het katje

heb nog wat ingescande foto's, kwaiteit is daarom niet super, maar dit was één van die keren dat
beppie op mijn schoot was gesprongen, turfje ligt bij mijn voeten, dit was toendertijd zo een zeldzaam
moment dat nog gauw het fototoestel werd gepakt (digitale camera's had je toen nog niet, of was ik in ieder geval nog niet mee bekend)

je ziet ook aan mijn houding dat ik nauwelijks durf te bewegen bang dat ze anders weer bang zou worden en weer van mijn schoot af zou springen

Ongelofelijk maar waar...

Ik ben alles klaar aan het zetten voor de trip dit weekend naar het verre zuiden des lands, zet de kooi voor de poesjes ook alvast op de bank. Nummer 1 springt er gelijk in en gaat zich zitten wassen, nummer 2 loopt naar de kattenbak, doet daar z'n ding en klimt vervolgens ook in het kooitje! Natuurlijk is het wel een heel comfortabel kooitje, inclusief fleecedeken en alles, maar toch... ik sta verbaasd...

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 23:55 schreef fanvanheteersteuur het volgende:

[..]

heb nog wat ingescande foto's, kwaiteit is daarom niet super, maar dit was één van die keren dat
beppie op mijn schoot was gesprongen, turfje ligt bij mijn voeten, dit was toendertijd zo een zeldzaam
moment dat nog gauw het fototoestel werd gepakt (digitale camera's had je toen nog niet, of was ik in ieder geval nog niet mee bekend)

je ziet ook aan mijn houding dat ik nauwelijks durf te bewegen bang dat ze anders weer bang zou worden en weer van mijn schoot af zou springen

Inderdaad. Leuk om te zien.

Nou, misschien kun je me nog wat raad geven. Ik ben gisteren naar het asiel geweest en heb daar mijn knieskatje opgehaald, Flip. Ik geloof niet dat het een erg leuke dag voor hem was, hij was erg bang en schoot gelijk onder de bank. Denk dat hij daar de hele avond was blijven zitten als ik er niet op had aangedrongen dat hij eronder vandaan kwam. Ik heb de ruimte eronder nu volgepropt met kussens enz. (maar vraag me nu af of dat wreed is) Terwijl ik sliep heeft hij wel verkend geloof ik, hij heeft in ieder geval gegeten en de kattebak gebruikt. Als hij zich op zijn gemak voelt (dwz in een kleine ruimte, bijv tussen bank en kast) dan lijkt hij wel te ontspannen, vooral als je hem aait, dan gaat hij lekker draaien en kopjes geven. Maar als ik rondloop en geluiden maak, zit hij timide in elkaar gedoken. Het gaat me een beetje aan het hart. Wat kan ik het beste doen? Zoveel mogelijk geruststellen en aandacht geven, of met rust laten?

Dit is Flip, trouwens: http://www.flickr.com/photos/51999456@N00/2560764242/

[ Bericht 3% gewijzigd door Lin_Lin op 08-06-2008 12:23:32 ]

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 22:44 schreef Northside het volgende:
Ongelofelijk maar waar...

Ik ben alles klaar aan het zetten voor de trip dit weekend naar het verre zuiden des lands, zet de kooi voor de poesjes ook alvast op de bank. Nummer 1 springt er gelijk in en gaat zich zitten wassen, nummer 2 loopt naar de kattenbak, doet daar z'n ding en klimt vervolgens ook in het kooitje! Natuurlijk is het wel een heel comfortabel kooitje, inclusief fleecedeken en alles, maar toch... ik sta verbaasd...

wow! Het is wel echt ideaal als ze dat doen, bij mij verdwijnen ze altijd zodra ik de kooien tevoorschijn haal

@Lin_Lin: gewoon lekker laten rondlopen, katten vinden het fijn als ze ergens kunnen schuilen. Hij zal vanzelf wel naar buiten komen. Gewoon regelmatig aandacht geven

quote:

Op zondag 8 juni 2008 09:27 schreef Lin_Lin het volgende:

[..]

Inderdaad. Leuk om te zien.

Nou, misschien kun je me nog wat raad geven. Ik ben gisteren naar het asiel geweest en heb daar mijn knieskatje opgehaald, Flip. Ik geloof niet dat het een erg leuke dag voor hem was, hij was erg bang en schoot gelijk onder de bank. Denk dat hij daar de hele avond was blijven zitten als ik er niet op had aangedrongen dat hij eronder vandaan kwam. Ik heb de ruimte eronder nu volgepropt met kussens enz. (maar vraag me nu af of dat wreed is) Terwijl ik sliep heeft hij wel verkend geloof ik, hij heeft in ieder geval gegeten en de kattebak gebruikt. Als hij zich op zijn gemak voelt (dwz in een kleine ruimte, bijv tussen bank en kast) dan lijkt hij wel te ontspannen, vooral als je hem aait, dan gaat hij lekker draaien en kopjes geven. Maar als ik rondloop en geluiden maak, zit hij timide in elkaar gedoken. Het gaat me een beetje aan het hart. Wat kan ik het beste doen? Zoveel mogelijk geruststellen en aandacht geven, of met rust laten?

Dit is Flip, trouwens: http://www.flickr.com/photos/51999456@N00/2560764242/

O wat leuk om te hoor dat je flipje toch hebt opgehaald ben heel blij voor flipje

maar ook voor jouw want je zal vst zien dat je er veel plezier aan gaat beleven om hem te zien opbloeien,
wat een moppie

mijn advies;

gisteren moet een hele stressvolle dag voor hem geweest zijn, zomaar door een wildvreede opgehaald, in kooi, reis naar huis, en onbekend huis en je weet bij god niet wat je te wachten staat.......
ga maar na als het jezelf zou gebeuren, is toch harstikke eng.....

Niet op aandringen als hij de eerste dagen onder de bank blijft liggen, af en toe vriendlijk toespreken
of een lekker hapje voorhouden kan wel, maar écht hij trekt vanzelf bij, zodra hij doorheeft dat jij
hem niets kwaads gaat doen.

de ruimte onder de bank volproppen met kussens, nee is niet wreed hoor, je had de beste bedoelingen, maar
haal maar gewoon weer weg, als dat voor de eerste tijd even zijn ''schuilplekje moet zijn'' so be it........

dus mijn advies is hem een beetje met rust maken, vandaag is pas de 2e dag, je hebt echt geduld nodig met zo'n kneusje, je weet ook niet waarom hij zo schuw is, misschien is ie wel heel onaardig behandeld door de vorige eigenaren.

laat flipje gewoon een beetje bijkomen en aan jouw gewoonte's en geluiden wennen, alles is anders nu voor hem, dat je hem af en toe al kan aaien is een goed teken, bij beppie kon dat écht niet hoor.

probeer hem ook niet op te pakken of te knuffelen nu al, tweede dag, is te snel als ie zo schuw is,

wie weet als jij lekker op de bank ligt één dezer dagen springt ie er gezellig zo maar bij
en dan doen alsof het heel gewoon is en hem een beetje rustig aaien, niet meteen al te enthousiast
want dan schrikt ie zich weer en bult en verdwijnt ie zo weer onder de bank.

Leuk om te lezen Lin Lin, hou ons op de hoogte, heel leerzaam ook voor andere mensen met een ''kneusje''

en een pluim voor jou dat je het hebt aangedurft

Hartstikke bedankt voor je adviezen, FvhEU. Ik ben echt te soft hiervoor, ik heb Flip zijn plekje onder de bank teruggegeven en daar zit hij nu dan ook alweer een tijdje, maar ik zou hem er wel onder vandaan willen kijken. Ik maak me ook zorgen omdat hij nou de hele dag niet eet en drinkt. Ik ben al overstag gegaan en heb een klein schaaltje water voor zijn neus gezet, maar geloof niet dat hij het echt blieft. Hij zal wel weer tevoorschijn komen als ik in bed lig. Hopelijk voelt hij zich morgen, als ik op m'n werk zit, ook wat vrijer om rond te lopen en de boel te ontdekken. Ik zal geduld moeten leren met dit beestje!

Af en toe ga ik voor de bank liggen en praat ik tegen hem, net kreeg ik een neusje tegen mijn uitgestrekte hand, maar daar bleef het ook wel bij. Voor de rest laat ik hem maar met rust en doe ik mijn ding in huis. Wat kijk ik uit naar het moment dat ik zijn koppie vanonder de bank zal zien verschijnen!

[ Bericht 2% gewijzigd door Lin_Lin op 08-06-2008 20:56:44 ]

quote:

Op zondag 8 juni 2008 20:42 schreef Lin_Lin het volgende:
Hartstikke bedankt voor je adviezen, FvhEU. Ik ben echt te soft hiervoor, ik heb Flip zijn plekje onder de bank teruggegeven en daar zit hij nu dan ook alweer een tijdje, maar ik zou hem er wel onder vandaan willen kijken. Ik maak me ook zorgen omdat hij nou de hele dag niet eet en drinkt. Ik ben al overstag gegaan en heb een klein schaaltje water voor zijn neus gezet, maar geloof niet dat hij het echt blieft. Hij zal wel weer tevoorschijn komen als ik in bed lig. Hopelijk voelt hij zich morgen, als ik op m'n werk zit, ook wat vrijer om rond te lopen en de boel te ontdekken. Ik zal geduld moeten leren met dit beestje!

Af en toe ga ik voor de bank liggen en praat ik tegen hem, net kreeg ik een neusje tegen mijn uitgestrekte hand, maar daar bleef het ook wel bij. Voor de rest laat ik hem maar met rust en doe ik mijn ding in huis. Wat kijk ik uit naar het moment dat ik zijn koppie vanonder de bank zal zien verschijnen!

kijk da's al een goed teken dat neusje tegen je hand, ook aan je geur moet ie wennen, eigenlijk aan alles,
je doet het goed hoor, vanavond als je naar bed gaat zorgen dat er iets lekkers te eten staat en fris water
en dan morgenochtend kijken of hij gegeten en gedronken heeft....... vast wel

en misschien duurdt dat nog wel even zo voort, je weet nou eenmaal niet wat het arme kereltje heeft
moeten doorstaan, ben heel benieuwd, en ik ga je zeker volgen.......

kusje voor flip (en ook één voor jou)

quote:

Op zondag 8 juni 2008 22:24 schreef nein het volgende:
Lin_Lin: maak je maar geen zorgen hoor, Brown Sugar die at de eerste 2 dagen ook nauwlijks, dat kwam pas na een dag of 3 dacht ik. Dat eten en drinken komt echt wel goed Maar laat m maar gewoon zn gang gaan en voorzichtig aan je wennen. Ik ben zelf ook nog wat te ongeduldig, BS lag vandaag ook de heeeele dag onder mn bed te slapen. Zo ongezellig Maarja, het komt stapje voor stapje wel goed.

precies

Van verlegenheid is geen sprake bij mijn tijgers... vanmorgen om kwart voor 6 vonden ze dat ik wel weer lang genoeg had geslapen en werd er eerst op mijn hoofd gedanst en toen dat niet snel genoeg ging werd er net zolang aan mijn neus gelikt tot ik bewoog. En toen ik dan grommend rechtop zat, klaar om met dingen te gooien, zaten 4 onschuldige oogjes me aan te staren...

Zaterdag met ze naar de dierenarts geweest voor de 2e serie spuiten, de hele wachtkamer zat vertederd te kijken en ook de dierenarts vond ze schattig (en gezond, ook belangrijk). Gisteren de terugreis weer naar de randstad, een paar minuten gepiep en daarna lagen ze fijn te slapen (toen ze doorhadden dat ze niet weer naar de dierenarts moesten maak ik mezelf dan wijs )

Ik ben nog steeds blij met mijn monsters.

en....... Lin_Lin, had ie vanochtend gegeten en gedronken toen je opstond, ben zo nieuwsgierig hoe het is gegaan, dus ik keek even in dit topic maar er was helaas nog geen berichtje

misschien vanavond, in ieder geval ik volg je relaas op de voet

quote:

Op maandag 9 juni 2008 19:28 schreef nein het volgende:
Kleine Mauro heeft zonet 2 uur lang naast me liggen pitten op de bank in de meest rare houdingen Op een gegeven moment werd ie wakker en ging ie spinnen, en liep ie meteen naar zn moeder voor melk, sja..das altijd handig, zo'n moeder bij de hand