Mijn moeder had weer 's de gele vrucht gekocht die we in het Turks 'ayva' noemen. Ik sneed er zojuist een stuk vanaf om op te knagen, en bedacht me dat ik de Nederlandse benaming ervoor niet kende

. Wat onderzoek (van een ander, ik ben lui) wees uit dat het hier kweeperen betreft

. Ik dacht altijd dat dat een made-up woord was

.
![]()
Wat ik weet van de kweepeer: Je krijgt er een ontzettend droge bek van die ook nog 's samentrekt, het vruchtvlees is keihard, maar het is toch erg lekker. Ik eet ze al zolang ik me kan herinneren gewoon zo uit het vuistje.
Wat ik net lees:
Kweeperen moet u altijd koken. U bereidt ze ongeveer hetzelfde als gewone peren. Als u gelei of vruchtenmoes wilt maken, moet u de schil laten zitten omdat die -net als de pitten- de waardevolle stof pectine toevoegt (het woord marmelade komt van het Portugese woord voor kweepeer, marmelo).
BronDe volgende gedachten waren:
'Dikke onzin, kan prima' *hap*
'Hm, zou ik een tumor aan het kweken zijn?'
Wikipedia zegt dat de oneetbaarheid hierdoor komt:
quote:
Kweeperen zijn rauw vrijwel niet te eten door het harde en zure vruchtvlees. Ook komen de looistoffen tannine en fenolen in het vruchtvlees voor. Daarnaast zitten er veel steencellen, cellen met een harde wand, in. Kweeperen bevatten veel pectine en 10 à 14% suiker.
Maar die smaak vind ik nou juist lekker

.
Enniehoe, we kent ze, wie gebruikt ze, en wie eet ze ook rauw en is mijn lotgenoot?

.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2007 22:14:15 ]