Op maandag 17 december 2007 08:50 schreef patrickt37 het volgende:De stuitende liefdesverklaring aan ColinGeschreven door Daniel Cabot-Kerkdijk op maandag, 17 december om 08:15
In een weekeinde waarin gefrustreerde vakbondsbaasjes en verwende kerels van de politie de dienst uitmaakten, was er ook ontroerend nieuws. De AFCA Supportersclub is een actie ten faveure van Jürgen Colin begonnen.
Het moest maar eens afgelopen zijn met de verderfelijke fluitconcerten van een héél klein deel van de supporters, also sprach de supportersvereniging. Met uitspraken als ‘geen één speler stelt zichzelf op’, ‘de trainer bepaalt wie er in het veld staat’ en ‘spreek anders de trainer erop aan’ wil de AFCA Supportersclub een klein groepje medesupporters hersenspoelen en de weldaad van het haardvuur weer laten terugkeren. Een weinig zalvende oplossing. Tussen hypocrysie en de AFCA Supportersclub lopen blijkbaar verbluffende navelstrengen.
De actie is cabareteske vermakelijkheid. Colin werd namelijk nog vóór het zetten van zijn handtekening al als Jeanne d'Arc de brandstapel opgejaagd en hij had nog geen vijf wedstrijden in de benen of hij werd al onderworpen aan de gesel van het fluitconcert. In het oog springend was de kritiek aan zijn adres bij het debacle tegen Dinamo Zagreb. De infantiele Colin was de risee van het Amsterdamse publiek en werd medeverantwoordelijk gehouden voor de uitschakeling. Colin werd in de Amsterdamse lynchmentaliteit compleet naar de verdoemenis gewenst.
Dát was het ideale moment om het voor Colin op te nemen, heren van de AFCA Supportersclub. Níét wanneer de protesten tegen huisspook en weinig succesvolle bruggenbouwer John Jaakke allang voltooid verleden tijd zijn, wanneer Henk ten Cate, voorstander van de komst van Colin, al lang en breed in Londen zit en wanneer Martin van Geel tot vervelens toe zijn aankoopbeleid heeft verdedigd. Een dergelijke actie wanneer de rust weer enigzins aan de Arena Boulevard is wedergekeerd, is niet meer en niet minder dan een dolksteek in de rug van Colin. Collectieve dwaasheid ten top.
Colin (20-01-1981) maakte zesenhalfjaar geleden jaar geleden zijn debuut in de hoofdmacht van PSV. De Utrechter werd door de Eindhovense clubleiding te goed bevonden voor de reservebank en dus mocht de veelzijdige verdediger bij RC Genk en vervolgens NAC Breda speelminuten opdoen. In het Bredase intermezzo maakte Colin voor het eerst kennis met Ten Cate, die hem als de toekomstige rechtsback van het Nederlands elftal zag. De terugkeer naar PSV liep echter uit op een fiasco en het Engelse Norwich City kwam als geroepen. Na twee redelijke seizoenen in het Championship klopte Ten Cate bij zaakwaarnemer Hakim Slimani aan. Een stage van enkele weken resulteerde afgelopen zomer voor Colin in een meerjarig contract.
Colin was vanaf het begin af aan een speler die in Amsterdam en omstreken verschillende meningen opriep. Het publiek had de mitrailleur voortdurend in de aanslag en ontzag ook Ismael Urzaiz, Laurent Delorge en Dennis Rommedahl niet. Colin was echter de gebeten hond voor de aanhang, die in een verre van ideaal werkklimaat onmiddelijk het predikaat van mislukkeling kreeg opgespeld. Zeker nadat Van Geel toegaf dat hij het wel zag zitten in Emmanuel Boakye en Ten Cate zonder stotter in zijn stem beweerde dat Colin ‘echt wel beter’ was. Het engelenkoor in de hoofdstad ontstak echter niet in enthousiasme en was wars van het woord genade. Een voetballer als Colin hoorde niet thuis tussen de vermeende flyers, stylisten en yuppievoetballers.
Zelfreflectie wordt niet vaak gesignaleerd bij Ajax. Na decennialange prestaties is het kampioenschap van Nederland allang geen vanzelfsprekendheid meer. Dat is echter bij een groot deel van de supporters nog niet doorgedrongen. De buitenwacht heeft hetzelfde ambitieniveau als tijdens de verovering van de Champions League. De leemte van Wesley Sneijder zou wel eventjes worden opgevangen met een speler van het kaliber Juan Román Riquelme, Luka Modric of een of andere uitgegarangeerde voetbalkunstenaar uit een buitenlandse topcompetitie. De voetballerij is een voortdurende vliegende storm geworden, altijd gekkigheid. Een nevelige belevingswereld waarin depriciatie over Colin aan de orde van dag is en waar bovenstaande woorden onmiddelijk gerelationeerd zullen worden met een vermeende voorkeur voor de aartsrivaal.
Het is jammer dat Colin het mikpunt van kritiek is geworden van een zogenaamd héél klein deel van de supporters. Kort door de bocht beter gezegd. Of hij nu wel of niet Ajax-waardig is, dat is een andere discussie. Colin speelt geen hallucinerend voetbal, is geen pleintjesvoetballer waar een commercieel concept achter schuil gaat, maar doet wel altijd zijn best. Iedereen heeft zijn eigen subjectieve en irrationele belevingswereld waarin een voetballer gecategoriseerd wordt als een topspeler of juist niet. Dat heeft de AFCA Supportersclub nu blijkbaar ook ingezien. Alléén enkele maanden te laat. Of kan Jaakke plotsklaps nu ook opeens een poezelige bedelactie verwachten? Gepredestineerde slachtoffers in de Amsterdamse voetbaljungle. De hoogmoedswaanzin is nog lang geen vaarwel gezegd.