@Wenneke, ik had een private message voor je, maar je inbox is niet beschikbaar.
Dan toch maar even hier:
Wenneke, ik heb wel vaker gehoord idd dat het een soort angst is. Wij leven heel anders naar die nieuwe levensfase toe dan mannen. Want de geboorte van een kind maakt een relatie ineens heel anders, de vrouw/vriendin wordt ineens ook moeder. De man zelf wordt vader, dat is heel anders dan alleen 'partner', veel definitiever en dat kan heel beangstigend zijn.
Soms veranderen vrouwen ook door de hormonen en de zwangerschap en ben jij voor hem niet meer de vrouw als negen maanden geleden.
Dat hij toch wel vader wordt, ook als hij niet met je verder gaat dat beseffen sommige mannen maar half, en ook dat sommige veranderingen maar tijdelijk zijn en je zó in een nieuwe rol zit is iets waar ze anders tegenaan kijken.
Maar goed, dit heb ik mij allemaal aan laten praten toen ik zelf in zo'n situatie zat, ik had er op dat moment helemaal niks aan.
Het komt zoals het komt, en soms helpt het om even afstand te nemen, dan overzie je het beter, ook al is de timing zo ontzettend slecht. Jij en je kindje zijn nu even prioriteit nummer één. Wat je vriend daarmee doet is zijn eigen verantwoording. Ik zou de knop even omzetten naar 'overleven' in de situatie, tot je kleintje is geboren en je leven een nieuw ritme heeft. Is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar in tijden van nood kan een mens heel veel aan.
Heel veel sterkte