dames, ik heb vanmorgen besloten dat ik definitief af ga bouwen. Zonder verdriet overigens en bewust besloten op een moment dat ik we allemaal weer lekker in ons vel zitten zodat het niet door vermoeidheid geforceerd is.
Ronja is de laatste paar dagen zelf al steeds minder gaan drinken, zelfs als ze naast me slaapt en ik ben er aan toe om het laatste stukje lichaam terug te krijgen.
Toen ik vanmorgen hoorde dat de medicijnen die ik voor mijn exceem krijg eigenlijk beter niet samen kunnen met borstvoeding was het voor mij de kapstok om mijn beslissing aan op te hangen.
Het zou me overigens niet verbazen als bij grondiger uitzoeken zou blijken dat het wel samen zou kunnen met BV maar om eerlijk te zijn had ik een duwtje van buitenaf nodig om voor mezelf te kunnen zeggen dat ik er mee wil stoppen.
Het is goed zo, ik heb er zo over lopen twijfelen en nu de knoop doorgehakt is voelt het alleen maar lekker.
Het idee dat ze nooit meer aan mijn borst zal drinken is ook wel een beetje verdrietig maar op dezelfde manier dat het vreemd was dat ze voor het eerst vast voedsel at, naar het kinderdagverblijf ging, uit logeren ging, etc. Het grote loslaten dat ouderschap heet
In overleg met de lactatiekundige ga ik niet afbouwen door Ronja minder te voeden maar door te kolven als de druk te groot is. Ik ben niet gevoelig voor verstoppingen en inmiddels kon ik bij logeerpartijtjes makkelijk 24 uur zonder voeden/kolven zonder harde plekken.
Voor Ronstermonster is het ook makkelijker zo.
overigens heeft mijn CB-/huisarts toch gelijk gekregen met haar idiote theorie dat kinderen die lopen niet meer aan de borst zouden moeten. Sinds vandaag rent Ronja namelijk ineens de hele kamer door