Ik vind de kat het leukst.quote:Op donderdag 6 december 2007 09:36 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Zie maar eens een foto te maken zonder dat één van de drie katten zich ermee gaat bemoeien.
quote:Op donderdag 6 december 2007 09:36 schreef Frollo het volgende:
Beetje Hopperachtig, die schaduwen. De bergen doen me dan weer denken aan Bob Ross. Je hebt dus het beste van twee werelden!
De blanke kogel, JAM.quote:Op donderdag 6 december 2007 19:16 schreef JAM het volgende:
wat moet je dan?- wat moet je anders?
quote:Beste LXIV,
Tijdens mijn bezoek aan forum.fok.nl viel jouw bericht over kaasfobie me op. Het is intussen al een tijdje geleden dat je het bericht geplaatst hebt. Hoe gaat het nu met je?
Ik zal mezelf even voorstellen. Mijn naam is Lotte en ik ben redacteur bij het programma Je Zal Het Maar Hebben van BNN. Ik ben erg benieuwd naar jouw verhaal en ik zou je graag een keertje willen bellen, zodat je me er misschien wat meer over kunt vertellen. Gewoon voor een vrijblijvend gesprek, het verplicht je niet mee te werken aan het programma…!
De reden dat wij een kaasfobie in het programma willen behandelen, is omdat het een specifieke fobie is en daarom vaak niet begrepen wordt. Wij willen iemand zelf aan het woord laten, zodat we misschien kunnen bijdragen aan een beetje meer erkenning. Ik hoop dat jij me kunt helpen. Wie weet zou je zelf mee willen werken aan het programma? Of misschien ken je iemand die zijn/haar verhaal op tv wil vertellen?
Op werkdagen ben ik te bereiken op XXX. Je mag me ook een mail sturen, naar XXX. En wil je wat meer informatie over het programma, kijk dan eens op www.jezalhetmaarhebben.nl.
Vriendelijke groetjes en hopelijk tot mails!
Lotte XXXX
Écht wel!quote:Op donderdag 6 december 2007 20:29 schreef LXIV het volgende:
Ja, dat zou wel zeggen, maar het is écht, écht niet verzonnen, L!
Dat stukje over die fobie natuurlijk wel!
quote:Altijd heb ik gedacht dat ik de enige Nederlander was die bang was voor kaas. Eindelijk hoor ik van iemand die dezelfde angst heeft! Zelfs het lezen of schrijven van het woord kaas bezorgt me de koude rillingen. Nu ik dit aan het typen ben staan me de nekharen overeind. Alleen het woord al. KAAS. Die langgerekte AA op links geflankeerd met zo'n harde K en afgesloten met die sissende S. Verschrikkelijk.
Voor iemand die deze fobie niet heeft lijkt het misschien uiterst onwaarschijnlijk dat mensen bang kunnen zijn voor kaas. Maar voor mij is het evengoed onvoorstelbaar dat mensen bang kunnen zijn voor zo'n klein lief muisje dat geen enkel gevaar vormt. Natuurlijk weet ik wel dat kaas niet gevaarlijk is, maar wanneer er een homp kaas in mijn buurt komt lijkt het alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. In een klap staat het koude zweet me op de rug. Wanneer ik dan niet weg kan raak ik volledig in paniek. Ik geloof dat ik in staat ben om van een verdieping van 5-hoog te springen wanneer mij geen keuze meer rest tussen kaas en vluchten.
Niet alle soorten kaas jagen me evenveel angst aan. Voor Franse kazen ben ik helemaal niet bang, voor mijn gevoel is dat helemaal geen kaas. Nee, de kaas waar ik bang voor ben is de gewone Nederlandse kaas, van die gele met zo'n oranje korst. Gruwelijk. Wanneer kaas in plakjes gesneden is valt het wel mee. Op de een of andere manier lijkt de macht van kaas dan enigzins gebroken. Het meest verschrikkelijk zijn die grote driehoekige hompen kaas die naar je liggen te loeren vanaf de ontbijttafel. Onvoorstelbaar dat mensen gewoon onbezorgd met elkaar praten terwijl er zo'n homp langs ze ligt. Merken ze dan helemaal niks?
Waar het precies vandaan gekomen is weet ik niet. Zolang ik me kan herinneren heb ik deze angst al. Mijn moeder heeft me verteld dat zelfs al toen ik nog heel klein was, ik af en toe helemaal hysterisch werd aan de ontbijttafel. Pas na enkele maanden kwamen ze erachter dat dit alleen maar gebeurde wanneer er een stuk kaas op tafel werd gezet. Vanaf dat moment kwam ik thuis in ieder geval niet meer met kaas in aanraking.
Mijn ouders hadden de hoop dat het wel minder zou worden naarmate ik ouder werd. Toen ik een jaar of acht was kon ik tenminste begrijpen dat kaas niet daadwerkelijk gevaarlijk was. Het zou mij in ieder geval nooit kunnen verwonden, doden of opeten. Maar het vreemde is dat ondanks dit besef de angst voor kaas eigenlijk nooit minder werd. Gelukkig woonde ik vlakbij de basisschool, zodat ik tussen de middag thuis kon gaan eten. Er was afgesproken met de school dat ik altijd vijf minuten eerder weg mocht in de pauze. Zo kon soms wekenlang voorkomen worden dat ik bij kaas in de buurt kwam of er zelfs maar aan hoefde te denken. Dat waren hele goede weken. Maar diep van binnen bleef de angst voor kaas bestaan, wies zelfs langzaam aan. Het probleem werd niet opgelost maar omzeild.
De problemen begonnen pas echt toen ik op mijn 19e op kamers ging wonen. Pas toen besefte ik me hoezeer mijn ouders me al die tijd beschermt hadden. Vanaf
(Wordt vervolgt bij belangstelling)
Ja, shit. Wat moet je dan hè,- wat moet je dan?quote:Op donderdag 6 december 2007 21:33 schreef LXIV het volgende:
Wisten jullie trouwens dat je bij de NAVO met een job op universitair niveau en 12 jaar ervaring zo'n 100K per jaar verdient? Als basissalarisEn daar komen dan nog allerlei emolumenten bovenop.
Maar het mooiste is: dit is dan de eerste zes jaar belastingvrij!!!!![]()
Dat is toch niet normaal meer. Voor een 38-urige werkweek![]()
Toch maar solliciteren dan.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |