Het peutertopic [2-4 jaar] deel 15

Zal even snel een foto'tje zoeken:


Over haar hele lijfje gezien waren het er zeker meer dan 15, maar ze zat er nou ook weer niet helemaal onder zoals je soms ziet. Wel waren de pokjes op zich enorm groot.
Ze heeft er nu 5 in haar gezicht, 1 in haar nekje, 1 op haar buikje en 2 op haar pols.

Nou Fuente, wat rot dat Sara nu weer ziek is. Succes!

Mimi is terug. Ik had d'r ongeveer een maand niet gesignaleerd maar ze is er weer. Voorheen was Mimi altijd best groot een meisje uit de klas, een kindje uit de straat, een zus, een rivaal, iemand vol kattekwaad, een knuffel en iemand om je aan op te trekken. Maar nu, nu is Mimi een baby en ze is echt ontzettend aanwezig, zeg maar. Nou vind ik alles best, mijn dochter mag best een onzichtbare baby houden. Maaaaaaaaaaar Jolie kan niet meer stoppen met spelen. Ze is er continu mee in de weer, Mimi moet nog wat te eten, een schone luier, warm badje, tukkie doen, flesje melk, knuffeltje, mama ze huilt weer, wil je Mimi haar doenalsof haren even kammen, ik kan nu niet komen tekenen Mimi zit nog op schoot. Allemaal echt niet erg maar Mimi brabbelt wel erg irritant. 'Joekoe hehehehe iehiehiehiehie.' Ja zeg dat wel Vanmorgen was ik er wel even klaar mee want Jolie _{en daar kan ze echt niets aan doen want ze moet natuurlijk goed voor Mimi zorgen} was ontzettend aan het treuzelen. Dus ik besloot dat Mimi ging slapen, in een onzichtbare bak bij onze zichtbare voordeur zodat we Mimi konden meenemen als we weggingen. Het leek te werken, we waren binnen no time klaar om te gaan. Met schone tanden, gekamde haren en regenjassen aan liepen we naar de voordeur. 'Toch is het niet eerlijk.' 'Wat kindje? Wat is er niet eerlijk?' 'Mimi moet vies naar 'de oppas' en heeft geen regenjas mama, hij is een baby hoor.'

Ah joh, ga je daar nou geen slechte moeder om voelen. Je bent gewoon de moeder die je bent en als je vindt dat je iets moet aanpassen doe je dat. Maar slecht, nee joh. Hoewel ik me wel kan voorstellen hoe die dingen voelen hoor, het is makkelijk gezegd tegen een ander.
Ik ben ook geen speelmama, zeker niet in vergelijking met wat ik andere mensen zie doen soms. Op sommige dagen kan ik ook gewoon geen rotzooi om me heen hebben of vind ik het vervelend om veel lijfelijk contact te hebben. Ik ben wel erg van het zelf spelen ook, ik ga sowieso niet vermaken..... samen dat wil ik wel. Maar ik moet niet degene zijn die zit te spelen zeg maar. Afhankelijk van de situatie (bui. verdere activiteiten, weer enzovoorts) bedenk ik wel altijd iets om te doen. Het voelt bij ons thuis wel altijd alsof ze meer zin of energie heeft om iets zelf te gaan doen als er daarvoor iets samen gedaan is. En ik moet zeggen dat ik het ook niet altijd positief benader enzo, ik ben dan ook duidelijk. 'Ik heb net samen met jou ditofdat gedaan en nu wil ik even weetikveelwat dus jij gaat nu even zelf ietsanders.' Dat werkt hier veel beter ook bij overige tegenspraak/ tegenzin overigens. Ik geef vaak gewoon een duidelijke keuze en Jolie kiest dan eigenlijk altijd het positieve en doet het dan ook wel echt. Maar het is natuurlijk ook echt afhankelijk van het kind.
Misschien kun je 'beter' met hem spelen door dingen samen met hem te doen die hij wel graag doet? Waardoor hij misschien meer gestimuleerd wordt om zelf dat spel uit te breiden? Bijvoorbeeld iets met zijn treinen, het spel uitbreiden door weet ik veel poppetjes toe te voegen ofzo waar hij daarna ook zelf verder mee kan spelen?
Misschien is hij er nog niet aan toe om die andere dingen samen te doen? Misschien wel naast elkaar. Bijvoorbeeld met tekenen. Jolie doet dat wel zelf maar als ze per se iets met mij wil op een moment dat ik dat niet wil dan bedenk ik vaak iets dat dan samen kan. Jolie een lege kaart die ze vol mag schrijven, ik post schrijven die ik wil gaan versturen. Alletwee een boodschappenlijst maken. Misschien helpen zulke dingen?

Oh shit. Ik lul wel erg vaag geloof ik maar ik bedoel het wel goed hoor

Als Sara thuis is is het heel wisselend hoeveel en wat ik met haar doe. Ik probeer wel altijd even eendjes te gaan voeren, of een stuk te gaan fietsen.
Verder teken ik met haar, puzzelen, soms bakken we koekjes (maar het liefst als papa ook thuis is).
Ik moet zeggen dat we wat dat betreft verwend zijn met Sara, want die kan zichzelf de hele dag wel vermaken met haar poppen en haar speelgoed.

Toevoeging: En afwijkend voel ik me dus ook wel eens omdat ik echt niet veel met Sara doe, als in haar vermaken ofzo. En als ze een periode heel tegendraads is, of veel aandacht vraagt, vind ik dat oprecht moeilijk om daarmee om te gaan.

Voor mij ben je helemaal niet vaag Belana. Ook hier een jongetje dat vreselijk lief en zacht en grappig is maar ook reuzemoeilijk op z'n tijd. Niet alleen voor ons moeilijk maar ook voor zichzelf. En ik heb ook moeite om daar op die momenten mee om te gaan.

Vaak is het achteraf allemaal wel weer te verklaren zoals nieuwe ontwikkelingen, een zusje of Sinterklaas maar op die momenten dat het niet gaat denk ik daar niet altijd aan

Ik wil er eigenlijk nog veel meer over schrijven maar ik krijg het niet goed verwoord geloof ik.

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 13:40 schreef Belana het volgende:
soms voelt het alleen even alsof jij de enige bent die het zo moeilijk ermee heeft.

of ben ik nu vaag?

Welnee. En hoef waarschijnlijk helemaal niet uit te leggen dat ik me ook wel zo voel hoor. Misschien weet je nog over die week dat ik met mijn dochter naar Ameland ging
En soms denk ik ook wel, ik heb nu geen geduld om dit uit te leggen (en dan keer driehonderd) of ik zou willen dat je zomaar zelf een lijn kon trekken langs een stokje ipv dat ik de hele tijd die stok moet komen vast enzovoorts. En dan zie/ lees je later dat iemand anders die dag met haar kind koekjes heeft gebakken, kralengordijnen heeft gemaakt en weet ik veel wat waar ik die dag geen zin/ puf/ tijd voor had en dat voelt dan extra. Terwijl wij op onze manier heus genoeg doen en leuke dagen hebben en dingen ontwikkelen enzovoorts. En dan denk ik soms aan het eind de dag, nu is de dag voorbij en er is eigenlijk niets gelukt zeg maar. Ik wilde met je dit of dat of ik moet je nog leren zus en zo maar dat ging allemaal niet vandaag want ik had een perthumeur, of jij, of ik moest werken en het kwam er niet van. En we hebben nog maar even want je bent al 3,5 jaar. (huhuhm )

Maar wat ik dus bedoelde dat het soms dan wel even werkt om dus dingen naast elkaar te doen. Wel en niet samen en toch eigen dingen en voor het kind wel samen of meedoen. Maar dat begreep je vast al. Het stond er alleen wat vaag. Soms helpt meegaan in het spel ook om het spel verder te stimuleren zodat ze daarna weer zelf verder kunnen. Omdat dat ook fijn en goed is.

Laatst vertelde iemand me trouwens dat jongens het vaak fijner vinden als er een doel is. Ook op die leeftijd al. Dat ze soms moeite hebben om iets zelf te verzinnen of op te bouwen en dat het ze wel lukt als ze weten wat ze er mee kunnen doen of mee kunnen maken. Wat het wordt zeg maar. Ik weet niet wat er van waar is hoor of dat het voor Liam geldt. Maar misschien vindt hij het wel leuk om bijvoorbeeld figuren in te kleuren ipv zelf een tekening te moeten maken. Zoiets.

Ik ben ook zo'n 'luie' moeder. Emma kan zich prima zelf vermaken en doet dat dan ook meestal wel. Soms ga ik mee in haar spel, dan krijg ik koffie of thee. Dingen als koekjes bakken gebeurt hier wel eens in het weekend. tekenen doet ze alleen ik vraag hoogstens wat het is of metwelke kleuren ze kleurt. Schilderen doen we wel samen anders wordt het zo'n zooitje. EN hoewel ik het wel wil hebben we tot nog toe niet samen iets geknutseld.
Zo ver ik kan inschatten heeft het geen negatief effect op haar. Ze is creatief, inventief en vraagt om aandacht of hulp als ze dat nodig vindt.
En verder doen we natuurlijk ook nog wel andere dingen samen. De was, vegen, opruimen, boodschappen en soms mag ze helpen met koken.

Hier nog een niet-doe-moeder...
Mijn oudste kon en kan zich niet goed zelf vermaken. Tjongejongejonge, wat een gedoe is dat geweest. Ik voelde me echt heel vaak het recreatie-team... Zat ik weer zoet met de lego te bouwen, terwijl ik daar geen zin in had. Nu bij Bram zie ik ineens de valkuil waar ik in gestapt ben. Ik heb toen hij jonger was (de oudste that is )teveel frustraties weg genomen door dingen die hij moelijk of lastig vond voor hem weg te nemen. Helaas is hij heel faalangstig, dat werkt niet mee. Weet niet zo goed wat er eerder was eigenlijk.
As we speak zit er iemand enorm te gillen hiernaast me (Bram dus) omdat het overtrekken van een kartonnen zebra niet lukt. Jammer voor hem, maar hij mag het zelf proberen en het lastige overwinnen. Help wel als ie daarom vraagt, maar los het probleem niet voor hem op. geen idee of het werkt, ik hoop het alleen maar. Voorlopig loopt ie nog gewoon weg als het te moeilijk is...
Spelen is wel iets wat ze moeten leren valt me op. Bram kan het dan ook behoorlijk beter dan zijn broers op dezelfde leeftijd. Ik merk ook dat ik met andere kinderen waar ik wel eens oppas wel veel meer dingen kan doen. Het idee dat ze na een paar uur weer weggaan en ik dan weer mijn eigen tijd in kan delen is het denk ik. Mijn eigen kinderen zijn er áltijd... Ik doe heus dingen met ze maar ben niet zo'n leuke geduldige knutsel-koekjesbak moeder als ik zou willen zijn. _{Ik kick dan weer ass op de playstation}

Hier loopt een piraatpoes Bram kan zich echt geweldig vermaken met verkleedkleren. Zo enorm leuk...
helemaal omdat ie dingen combineert/ De brandweerhelm met de achterkant naar voren is een speurneushelm en met het ridderzwaard erbij is hij een speurneusridder.
Bram heeft ook een poos een denkbeeldig vriendje gehad... Spinneweb heette die.

Kim kan haarzelf goed vermaken. Maar wil ook vaak samen spelen. Ze heeft van sinterklaas een 3 wieler gehad. Daar gaat ze nu telkens op zitten en dan moet ik haar duwen. Na een keer of 100 heb ik het wel gezien.
Koekjes bakken heb ik nog nooit met Kim gedaan. Denk dat ze daar nu nog wat te klein voor is.
Net wel samen bij de winkels op de glijbaan geweest. Was wel leuk, ze had grote lol.
Alleen is daar geen trappetje en moet ik haar erop tillen. Wel jammer, want ze wil dat zo graag zelf doen.

Belaan, hier ook zo'n niet-doe-moeder
Ik merk nu ook gewoon dat veel dingen thuis geen uitdaging meer zijn, ze zijn nu gewoon zo'n beetje toe aan de kleuterklas ofzo. En ik begin een beetje door mijn inspiratie qua nieuwe uitdagingen heen te raken. Ik hoop dat straks op de basisschool weer nieuwe handvatten komen om mee verder te gaan.

We zien wel, deze maand heeft ook z'n weerslag op hun gedrag merk ik heel erg

Ik probeer wel iedere dag iets leuks te doen. Maar ik moet zeggen, met mooi weer is dat een stuk makkelijker dan nu met dit rotweer. Met lekker weer gaan we naar buiten, naar de speeltuin, de kinderboerderij, de dierentuin of naar het zwembad bijvoorbeeld. En er spelen overal buiten andere kinderen waar ze mee kan spelen (en ik kan beppen met de moeders ) Of bij ons in de tuin, trampolinespringen.

Nu met slecht weer gaan we ook wel naar buiten, wandelen en boodschappen doen enzo maar het is toch anders. Of ze kan een stukje fietsen in het park. Knutselen doen we wel, ze wil graag knippen en dat soort dingen. Schilderen, kleien, cakejes bakken doen we ook, maar ja met dat alleen vul je ook je dagen niet toch? In ieder geval, die van mij heeft niet het geduld om 2 uur lang te kleien. Zelf vraagt ze steeds maar of ze televisie mag kijken.

Maar goed, een kind binnen vermaken is lastiger dan buiten, vind ik in ieder geval.

Het hele seizoen heeft z'n weerslag op dingen. Als je met de kinderen naar buiten kan (speeltuin, park etc.) dan scheelt dat ook al zoveel vind ik Het moet gewoon lente worden

edit: wat Igraine dus zegt

Ja, en wat ook een punt is, het komt ook door de tijd van nu. We proberen allemaal onze kinderen te actualiseren. _{Wat ook goed is hoor, daar niet van}

Vroegâh, in de tijd van mijn vader bijvoorbeeld. Mijn oma had 7 kinderen en een huishouden te runnen. Denk je dat die tijd had om met alle 7 lekker gezellig te gaan zitten knutselen? En het zijn allemaal normale mensen geworden die ook van hun moeder hielden.
Even ter relativatie.

Noah kan zichzelf erg goed vermaken. Té goed misschien. Er gaan dagen voorbij waarbij we amper samen hebben gespeeld Als hij me erin probeert te betrekken reageer ik natuurlijk wel, maar echt meedoen doe ik ook weer niet vaak vind ik...

Ik weet eigenlijk ook niet goed hoe ik met Noah moet spelen. Bijvoorbeeld we gaan met de auto's spelen. Ik krijg dan een rode auto en Noah neemt een blauwe. Noah gaat spelen, en ik ga spelen, laat de auto rijden, botsen, vallen, of wat dan ook. Dat vindt Noah zo leuk dat hij mijn auto wilt en ik krijg dan zijn auto. Vervolgens laat ik dan dus de blauwe auto botsen en moeten we wéér auto's wisselen. Ik word daar altijd een beetje moe van en denk dan al snel "ga dan maar lekker alleen spelen"
Zo ook met de Playmobil, Noah kan daar uren mee zoet zijn. Soms moet ik ook mee spelen en dan krijg ik een deel van de playmobil. Maar als ie ziet wat ik speel wil hij het hebben. Het zal wel iets typisch peuterigs zijn, maar ik vind het zo irritant soms

Hij zegt ook vaak "ik kan het niet" en dan moet ik het doen. Ook al zo irritant soms. Ik probeer dan altijd uit te leggen dat ie het een paar keer moet doen en dat ie het dan steeds beter kan. Maar heb nog niet het idee dat het echt helpt. Met nieuwe dingen zegt ie weer net zo hard dat ie het niet kan.

Knutselen samen leek me ook altijd zo gezellig. Nu is ie er oud genoeg voor, maar ik weet nooit wat we moeten maken En als ik mee ga tekenen bijv, dan gebeurt het hier ook al gauw dat ik moet tekenen van Noah, want hij "kan het niet zo goed".

Het leukste/makkelijkste spelen is eigenlijk nog klieren en stoeien enzow. Maar dan wordt ie zo druk, en het moet dan altijd nog een keer en nog en keer en nog een keer, etc. Er komt nooit een einde aan. En als je er genoeg van hebt dan is het drama, dus soms begin ik er al niet aan om zo'n drama te voorkomen

Okay het klinkt wel heel negatief allemaal Net alsof ik Noah maar vervelend vind en lastig maar hij is echt wel heel lief hoor!

Owjah samen lezen is ook altijd een goeie hier. Dan wil ie soms ook 300 boekjes achter elkaar, maar dat is tenminste rustig en gaat ie niet gillen

ik wissel meestal wat af. dat ze zichzelf kunnen vermaken vind ik ook erg belangrijk, ik wil ook nog tijd aan andere dingen kunnen besteden. maar even echt aandacht voor wat ze doen, of gezellig samen iets doen is op z'n tijd wel echt nodig merk ik. dan kunnen ze er daarna juist weer even 'tegenaan'. de favoriete samen-dingen hier zijn: knuffelen, dansen, boekjes lezen, mama helpen met 't huishouden , en wat ze ook leuk vinden is als ze zelf fantasie-achtig spelen met poppetjes en knuffels of wat dan ook, dat ik dan gewoon interesse toon, vragen stel en 't "verhaal" mee 'speel'. dus eindeloos zogenaamde kopjes thee braaf leegdrinken, na wel eerst even m'n lippen gebrand te hebben en daarna geblazen en geroerd en toen was 't toch wel erg lekker, etc. etc.

Of je denkt: ja, we gaan gezellig samen pepernoten maken en voor je het weet sta je zelf 100 balletjes te draaien en ligt je kind alweer op de grond om met zijn Duplo een toren te bouwen en boeien die hele pepernoten hem niet

_{Ze waren wel lekker trouwens}

haha ja, dingen bakken is hier ook meestal vooral stress hoor. er zit zeker ook wel een portie 'leuk' in, maar in verhouding vind ik het relatief veel moeite en gedoe.

Ik ben ook niet zo'n speler moet ik toegeven. Vroeger als oppas vond ik het geweldig om vanalles te doen met de oppaskindjes en nu ik zelf een dochter heb doe ik het veel minder. Knutselen vind ik zelf wel leuk maar Myrthe kan zich maar heel kort met 1 ding bezighouden dus die is na 2 tellen klaar, en dan heb ik net de hele tafel vol met knutselrommel. Met de poppen speel ik wel eens mee, dan moeten we 'in de bus' en dan moet ik voorlezen. Verder speelt Myrthe niet zo veel zelf, ze heeft speelgoed zat maar is liever bij ons. We betrekken haar wel zoveel mogelijk bij wat we doen (boodschappen doen, eten koken, opruimen, was vouwen etc.). Heel soms neemt MrBos haar mee naar Ballorig of naar de dierentuin.