Zelfmoord?

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:47 schreef Potter het volgende:
Wie van de fokkers heeft er wel eens aan gedacht of kent mensen die eraan hebben gedacht.
Ik las namelijk een tijd terug dat 10% van de jeugd er wel eens serieus aan heeft gedacht.
Ik zelf heb er nooit aan gedacht.
(dit is een serieuze topic, dus geen antwoorden van: wanneer doe jij het eens.)

Ciao
Potter

---

Ik kwam er echter achter dat ik niet echt dood wou, maar eigenlijk van mn problemen af wilde zijn.

Heb toen maar bedacht dat je altijd nog dood kon, en dat zelfmoord altijd nog een optie is vind ik wel een geruststellende gedachte.

Ik heb het persoonlijk nooit overwogen.

Interessant gegeven overigens. Is het echt 10%??

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:50 schreef Potter het volgende:
Ik zou het serieus niet durven.
En veel mensen die het doen weten niet wat voor ellende en vragen ze achter laten.

---

Mensen hebben idd geen besef wat voor invloed ze op hun omgeving hebben, maar dat is meestal juist ook een reden waarom iemand zelfmoord pleegt.

Natuurlijk is het verschrikkelijk voor de omgeving (ken iemand die zijn eigen zoon heeft gevonden, opgehangen) maar zoals sommige zeggen, "het is een egoistische daad" ..dat vind ik ook weer kortzichtig.
Denk dat niemand 'zo maar eventjes' zelfmoord pleegt (gaat wel wat aan vooraf)

[Dit bericht is gewijzigd door NorthernStar op 22-02-2002 12:55]

Maar om nu te zeggen dat ik echt overwogen heb om me van het leven te ontnemen, nou nee, niet echt.

Maar ik weet ook zeker dat ik het lef er ook niet voor zou hebben.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:56 schreef Atrimar het volgende:
Ik heb niet zolang geleden nog een wrange discussie gehad met iemand over welke manier je zou gebruiken.

---

Ik moet zeggen dat ik er zelf nooit serieus over heb nagedacht en het ook zeker nooit zal doen.

Zelf, tja.. als je zelfmoord pleegt heb ik zo'n gevoel zo van dat je verloren hebt. Kan je beter dan iemand meenemen

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:58 schreef 4]-[ Highlander het volgende:

[..]

En op welke manier zou dat dan zijn?

Ik moet zeggen dat ik er zelf nooit serieus over heb nagedacht en het ook zeker nooit zal doen.

---

En life sucks...so what, ik suck ook.
En hoe meer er tegen zit, des te gropter de uitdaging er iets van te maken !

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:01 schreef Ripley het volgende:
Ik had het percentage zelfs nog hoger ingeschat. Ik heb er wel eens aan gedacht, zelfs al eens met iets in mijn handen gestaan, maar altijd de tegenwoordigheid van geest gehad om het niet te doen, met name omdat ik mijn ouders geen verdriet wilde doen. Ben achteraf erg blij daarvoor, maar heb wel van veel mensen soortgelijke verhalen gehoord. Volgens mij heeft dit ook een beetje te maken met het feit dat je met je name in je puberteit dingen een beetje dramatiseert. Bij mij iig wel, ik heb sindsdien tien keer ergere dingen meegemaakt als toendertijd en nooit meer zelfmoord als optie overwogen.

---

Ik heb wel eens met de gedachte gespeeld maar gelukkig hebben de positieve punten van het leven (nog nooit de zon zien ondergaan in San Francisco Bay...o.i.d.) het altijd 'overruled'

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:58 schreef -IDivinity- het volgende:
In Scandinavie schijnt het aantal nogal hoog te zijn.

---

Kheb zelf nooit serieus aan zelfmoord gedacht. Zoals iemand hierboven al zei, doen mensen vaak ook een poging om aandacht te krijgen. Ik ken een meisje dat ooit had gezegd dat ze verkracht was en aangifte gedaan enzo, was helemaal niet waar, wou gewoon aandacht. Als ik de persoon zie de ze er toen van beschuldigde, moet ik er nog steeds aan denken terwijl hij gewoon onschuldig is.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:58 schreef boeltje.nl het volgende:
Heb er ook wel eens over gedacht, maar je komt er dan achter dat het gewoon de weg van de minste weerstand is.
Bovendien denk je alleen aan zelfmoord als het even niet goed met je gaat.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:47 schreef Potter het volgende:
Wie van de fokkers heeft er wel eens aan gedacht of kent mensen die eraan hebben gedacht.
Ik las namelijk een tijd terug dat 10% van de jeugd er wel eens serieus aan heeft gedacht.
Ik zelf heb er nooit aan gedacht.
(dit is een serieuze topic, dus geen antwoorden van: wanneer doe jij het eens.)

Ciao
Potter

---

Help me for I am scared
have you seen how far it went
It was only yesterday
And again we're shocked, but still not hurt
And I am scared

We think we love
We love for years
But inside we're cold
And I an frightened

Can we? Will we
Why don't we do untill it's too late
And I am scared

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:15 schreef leave het volgende:
Zo zeg daar ga je wel van nadenken. ik heb het zelf gelukkig nooit gehad dat ik er serieus over na dacht. het doet mij wel veel pijn om zovaak te moeten lezen,zien en horen dat er zoveel jongeren zijn die zich er werkelijk mee bezig houden. Ja volgens mij is er echt iets goed mis in onze maatschappij, te veel jongeren weten niet meer waar ze het allemaal nog voor doen.

Help me for I am scared
have you seen how far it went
It was only yesterday
And again we're shocked, but still not hurt
And I am scared

We think we love
We love for years
But inside we're cold
And I an frightened

Can we? Will we
Why don't we do untill it's too late
And I am scared

---

* DarkElf mengt zich verder niet in deze discussie, uit eigen bestwil

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:04 schreef ratpack het volgende:
Ik heb wel eens gehoord dat er zo'n natuurlijke drang tot overleven in de mens bestaat dat er verdomde veel wilskracht aanwezig moet zijn om die laatste stap te zetten. Op het moment dat het lichaam beseft dat er een doodsdreiging bestaat gaat het daar vol tegenin.

Ik heb wel eens met de gedachte gespeeld maar gelukkig hebben de positieve punten van het leven (nog nooit de zon zien ondergaan in San Francisco Bay...o.i.d.) het altijd 'overruled'

---

Maar als je bijvoorbeeld erg zieke katten ziet, die gaan ergens liggen en eten en drinken niet meer, na een dag of wat zijn ze dood.

Dan slaat de levensdrift om in doodsdrift. Ook dat is een natuurlijk proces.
Als je geen kansen meer ziet, oplossingen voor je problemen, dan komt automatisch de doodsdrift op.

(bijvoorbeeld zebra's die aangevallen worden door leeuwen, geven op een bepaald moment hun verzet op en laten zich levend opeten).

In de pubertijd lijken problemen heel groot. Logisch dat je het dan sneller niet meer ziet zitten.
Als je wat ouder bent hebt je wat meer oplossingen voor problemen bij de hand.

Er is nog een natuurlijk mechanisme, dat ervoor moet zorgen dat minder geschikte genen zich niet voortplanten.
Er is een soort 'zelfsdestruct' knopje ingebouwd.
Zodra het onderbewuste vaststeld dat je niet geschikt bent (ook in de pubertijd, dan komen dit soort vragen) wordt het 'zelfdestuct' mechanisme geactiveerd.

Je onderbewuste kan geen geen onderscheid maken tussen ingebeelde 'ongeschiktheid' of reeële 'ongeschiktheid'.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:04 schreef Atrimar het volgende:

[..]

Zou het in dat geval niet basic hormones zijn die opspelen op bepaalde impulsen?

---

[Dit bericht is gewijzigd door Ripley op 22-02-2002 13:35]

Echt triest dat er zoveel mensen zo diep in de put zitten.

* erikh wenst al die mensen veel sterkte toe.

Dat verdienden de mensen die het me zo moeilijk hebben gemaakt gewoonweg niet!

(Misschien is dat ook wel een manier om met chronische zelfmoordneigingen om te gaan.. zou ook kunnen)

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:54 schreef NorthernStar het volgende:
Natuurlijk is het verschrikkelijk voor de omgeving (ken iemand die zijn eigen zoon heeft gevonden, opgehangen) maar zoals sommige zeggen, "het is een egoistische daad" ..dat vind ik ook weer kortzichtig.
Denk dat niemand 'zo maar eventjes' zelfmoord pleegt (gaat wel wat aan vooraf)

---

Zo makkelijk gezegd allemaal.

* DarkElf gaat zich er nu echt uithouden. Niet verstandig om er verder op in te gaan

Maar goed,zoals al zo vaak gezegt is hier...ik durf niet...vaak genoeg op het punt gestaan om het toch eindelijk eens te doen, maar bedenk me dan weer omdat ik toch weer niet durf...

quote:

---

Ik kwam er echter achter dat ik niet echt dood wou, maar eigenlijk van mn problemen af wilde zijn.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 15:55 schreef DarkElf het volgende:
Mensen die zeggen dat het zwak is of eogistisch weten, godzijdank, niet hoe een mens kan lijden in zichzelf.

Zo makkelijk gezegd allemaal.

---

Kwam er naderhand pas achter waarom hij het heeft gedaan.
Ik begrijp waarom dit voor hem de enige uitweg was.

Verder zeggik ook nix meer.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:49 schreef NorthernStar het volgende:
Ja hoor, best wel eens overwogen.

Ik kwam er echter achter dat ik niet echt dood wou, maar eigenlijk van mn problemen af wilde zijn.

Heb toen maar bedacht dat je altijd nog dood kon, en dat zelfmoord altijd nog een optie is vind ik wel een geruststellende gedachte.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 15:55 schreef DarkElf het volgende:
Mensen die zeggen dat het zwak is of eogistisch weten, godzijdank, niet hoe een mens kan lijden in zichzelf.

---

The sorrow, the pain and the fear
Of the unknown future

delivering from any human needs and pressure
in just one second

your cry for help is lost in this lonely world
in which you are completely alone

nobody helps you when you`re feeling down
and the loneliness is breaking your heart

it would be so simple to go down
the stairs of the final way

but the fear of the unknown world beyond,
of having nothing, of being nothing

keeps you on your designated way
and takes away your longing for self-destruction

that is why
you will never commit suicide

Heb het geprobeerd....

Heb een hele goeie vriend eraan verloren....

Ik denk er zelf ook vaak aan, vooral als ik weer een ruzie heb met m'n pa om echt niets maar waarbij het het nodig vindt er serieus moeilijk over te doen..

Ik zat overlaats ook in de auto op de terugrit van vakantie op de snelweg, en ik was aan het kijken hoe hard hij reed, zat ik echt af te tellen toen hij van 120 richting de 140 ging.. er gingen echt gedachtes door m'n hoofd van als ik nu de deur open doe net na een auto en mezelf gewoon uit de auto laat vallen is het het klaar met alle problemen etc.

Het komt ook omdat ik eigenlijk niet de intresse heb om na mijn opleiding door te gaan, ik heb geen zin in 40 jaar werken voor uiteindelijk niets, ik heb geen zin in daarna nog 30 jaar op m'n kont te zitten als een oudere..

Het gaat allemaal prima op school, gave vrienden etc. af en toe een super leuke feesten... plus dat m'n ouders indien ze niet teveel vragen best leuke mensen zijn, alleen heb ik gewoon niet zoveel levenszin als alle andere mensen.

Mocht ik het ook doen zou ik het jammer vinden voor de mensen na mij, maar uiteindelijk is het mijn beslissing die mensen moeten respecteren. Mocht ik uiteindelijk toc belanden met een probleem en ik heb de kans om me te laten glijden van een dak af zal ik deze ook met beide handen aannemen en me laten glijden uit het leven.

Kleine visie van iemand die niet wanhopig is, en opzich een best aardig leven heeft. Maar die geen intresse heeft in de dagelijkse sleur
(ook even tussendoor, dit is al zo'n jaar of 4 overigens. Al is er telkens iets tussengekomen waardoor het niet zover kwam)

Ben blij dat ik het niet heb gedaan.

Zelfmoord is geen zwakte, het is zelfbescherming.

De mensen die het zwak vinden dat mensen zelfmoord plegen, hebben zelf nooit ellende mee gemaakt. En weten eigenlijk ook niet wat het inhoud om echt te leven.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 16:36 schreef NoorWoMaN het volgende:
Iemand die zijn zwangere vrouw achterlaat met een doodziek kind omdat HIJ het niet meer ziet zitten. De opa van mijn man omdat hij zijn zaakjes verprutst had en zich schaamde...

---

Je kunt zeggen:"Ik zou dat nooit doen." Maar je weet vaak niet wat er allemaal achter zit als iemand zijn leven beeindigt. Als diegene een andere oplossing zag, dan had hij daar heus wel voor gekozen. Dus ik vind eigenlijk dat als iemand eruit stapt, dat hij dus echt niet anders meer kon.

(Btw dit is niet speciaal aan Noorwoman gericht, ook al heb ik haar gequote.)

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 20:41 schreef AMADEUZ het volgende:
De mensen die het zwak vinden dat mensen zelfmoord plegen, hebben zelf nooit ellende mee gemaakt. En weten eigenlijk ook niet wat het inhoud om echt te leven.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 20:51 schreef Moonah het volgende:

[..]

Maar ook daar kun je imo niet over oordelen...

---

* AMADEUZ spreekt uit ervaring

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 20:17 schreef Elect het volgende:
[...]
Het komt ook omdat ik eigenlijk niet de intresse heb om na mijn opleiding door te gaan, ik heb geen zin in 40 jaar werken voor uiteindelijk niets, ik heb geen zin in daarna nog 30 jaar op m'n kont te zitten als een oudere..
[...]

---

En wat het 30 jaar als oudere op mijn kont zitten betreft: Sja, ik maak muziek en kijk voor die tijd kwa inpsiratie naar de Buena Vista Social Club. Tachtigers die met volle teugen genieten, de rust zelve. Alleen moet het dan lichamelijk nog wel enigzins meezitten...

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 20:17 schreef Elect het volgende:

Ik zat overlaats ook in de auto op de terugrit van vakantie op de snelweg, en ik was aan het kijken hoe hard hij reed, zat ik echt af te tellen toen hij van 120 richting de 140 ging.. er gingen echt gedachtes door m'n hoofd van als ik nu de deur open doe net na een auto en mezelf gewoon uit de auto laat vallen is het het klaar met alle problemen etc.

---

Ik vind het beter (foute woordkeus maar kan zosnel niet iets anders bedenken) als iemand zijn directe omgeving betrekt in zijn plannen(ouders of partner). Een weloverwogen keuze maakt. En dan hoeft hij of zij echt niet geheel aangekondigd uiteindelijk de daad te verrichten maar de nabestaanden krijgen wel de kans het te begrijpen ook al zullen er weinig instemmen in het plan maar dat is niet het belangrijkste.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 20:58 schreef Shaii het volgende:
Ik heb in mijn omgeving gezien hoeveel verdriet de nabestaanden hebben, zij blijven achter met een schuldgevoel en in deze gevallen een stuk ontwetendheid, helaas heb ik dit al drie keer in mijn omgeving meegemaakt. Daarom zou zelfmoord nooit een optie voor mij zijn.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 21:49 schreef jerney het volgende:
M'n moeder is vaak suicidaal geweest.. ik heb er heel vroeger ook wel eens aan gedacht.

---

maar toch blijft het de laatste oplossing, en ik ben blij dat het nooit gelukt is...
ik durfte namelijk niet om hulp te vragen, vond ik mijzelf niet waard, en zo heb ik het alsnog gekregen...

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 23:51 schreef moonglade het volgende:

maar toch blijft het de laatste oplossing, en ik ben blij dat het nooit gelukt is...
ik durfte namelijk niet om hulp te vragen, vond ik mijzelf niet waard, en zo heb ik het alsnog gekregen...

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:58 schreef boeltje.nl het volgende:
maar je komt er dan achter dat het gewoon de weg van de minste weerstand is.
Bovendien denk je alleen aan zelfmoord als het even niet goed met je gaat.

---

Ik ben het hier zeker niet mee eens! Ik heb zelf 5 pogingen tot zelfmoord achter de rug waarvan de eerste 2 een kreet om hulp/aandacht waren. allemaal met medicatie! nu zul je misschien denken...als ze echt zo serieus waren, waarom leef je dan nog?! nou volgens de artsen had ik een te grote onbewuste overlevingsdrang gehad!

even voor degene die bekend zijn met medicatie!
1500 MG Valium.
250 MG Temazepamum
400 MG Dipiperon
560 MG Oxazepam

Dit is de allergrootste dosering die ik ooit heb genomen en ben hierdoor in een coma van 8 weken geraakt! Ik geef dat alleen maar aan omdat ik duidelijk wil maken dat dit dus niet een schreeuw om aandacht was... want het was midden in de nacht om 2 uur, heb alle stekkers van de telefoon afgeknipt, heb de deuren van binnenuit op slot gedaan en heb de sleutels en mobiele telefoon via het slaapkamer raam boven naar buiten in de struiken gegooid.

Wat ik bedoel aan te geven is dit! Ik was heel erg bekend met het mislukken van een poging tot zelf moord d.m.v. medicatie. er ontstaat een chemische reactie in je lichaam die een pijn veroorzaakt die je je ergste vijand nog niet zou toe wensen. en ondanks dat ik wist dat ook deze laatste poging wederom zou kunnen mislukken heb ik het toch weer gedaan! en nu bedoel ik echt niet aan te geven dat ik nou zo dapper was of zo maar wat ik wel bedoel te zeggen is dat als je weet dat je helse pijnen kunt verwachten en niet eens de zekerheid hebt dat je er aan dood gaat dan is dat om te beginnen al zeker geen weg van de minste weerstand!

wat een keuze voor een poging tot zelfmoord ook niet de weg van de minste weerstand maakt is dit!

Vaak als mensen overwegen dit te doen, dan is dit best wel eens omdat men hoopt hier hulp/aandacht door te krijgen. maar vaak blijkt toch echt dat iemand die het serieus overweegt ook daadwerkelijk dood wilt! zo'n persoon heeft vaak al jaar in jaar uit geprobeerd zijn wereldje stabiel te krijgen maar door zoveel trauma's (die ik nu niet allemaal zal noemen) en zoveel pijn en verdriet is het voor sommige mensen gewoon weg niet meer mogelijk om zichzelf staande te houden! Vergeet dan niet, en dan kijk ik even naar mezelf, dat er jaren (19 jaar) aan therapieën, psychologen, psychiaters, psychotherapeuten en weet ik veel wat voor mensen nog meer aan vooraf is gegaan! Ik heb dus 19 jaar kei maar dan ook keihard moeten knokken en therapieën voor dingen die andere mensen mij hebben aangedaan in het verleden! (ow even tussen door voor de newbies op dit forum Ik voel me zelf niet zielig hoor!) en als je dan uiteindelijk gewoon merkt dat wat je ook doet, wie je er ook maar over spreekt en welke instantie je dan ook om hulp vraagt en je merkt dan dat je helemaal nergens bent uitgekomen ondanks alle inspanning die je hebt moeten nemen omdat een ander het zo leuk/nodig vond om mijn leven te verneuken, dan voel je je echt depressief, verdrietig, kwaad, woest, in de steek gelaten, vernederd, en uiteindelijk dus SUICIDAAL!

en als je dan denkt dat je er bent door gehoor te geven aan dat suicidale gevoel dan heb je verkeerd. want voor dat je de deze zelfmoord actie gaat uitvoeren stel je je zelf nog even de vraag....stel je nou toch eens voor dat er 0,01 % kans is op geluk, liefde, begrip en al dat soort behoeftes en verlangens, dat je toch net ffuh die ene persoon niet bent tegen gekomen die je advies of hulp had kunnen bieden, dat je dus net ffuh iets te vroeg het bijltje er bij neer hebt gegooid, dan moet je in mijn ogen toch wel heeeel sterk in je schoenen staan wil je de keuze tóch maken om je zelf dit allemaal te ontzeggen!

een keuze tussen leven en dood is denk ik de moeilijkste keus die een mens kan maken. Mocht jezelf ooit in een situatie komen te zitten (wat ik je absoluut niet gun/of toewens) dan zal dat echt niet zijn omdat je een ontstoken teennagel hebt of zo...daar gaat veel, heel veel pijn en verdriet en ander leed aan vooraf!

dus zeg niet dat een persoon die een poging tot zelfmoord doet kiest voor de weg van de minste weerstand want die persoon heeft meestal al 1000+1 wegen bewandeld alvorens deze laatste weg in te slaan!

nu ga ik denk ik...

quote:

---

Op zaterdag 23 februari 2002 05:07 schreef fokine het volgende:
Ik heb nu 3 zelfmoordpogingen achter de rug. Ik weet nu in ieder geval hoe ik het niet moet doen. Het is niet een daad om aandacht te vragen. Het is een poging om eindelijk van alles af te zijn. Voor mensen die dit gevoel nooit hebben meegemaakt is het moeilijk om je voor te stellen dat niets je meer interesseert. Ook de mensen die dicht bij je staan, zoals je ouders, interesseren je niets meer. Zelfs het verdriet wat je hun aandoet kan je niets meer schelen, er is nog maar 1 ding wat je bezig houdt. En sommige mensen noemen het egoïsme, ik noem het eindelijk een keer voor mezelf opkomen.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 15:52 schreef Fogerty het volgende:

[..]

Maar ook al gaat er een jarenlange hel aan vooraf, dan nog is zelfmoord een egoistische daad. Dat is het gewoon. Of het daarom in alle gevallen te veroordelen is, is een tweede.

---

Als je erover nadenkt is niets wat je doet zonder egoisme, dus ook zelfmoord niet.

Wat ik bedoelde is dat sommige mensen zelfmoord zien als een gemakkelijke uitweg van de problemen.
Meestal blijven de nabestaanden achter met een hoop ellende en allerlij gevoelens van vertwijfeling.

Als je ervan uitgaat dat in beginsel iedereen zo lang mogelijk wil leven, is het onzinnig om het 'egoisme' te noemen.
Wie kan eigenlijk zeggen dat ie zich in kan leven in iemand die er uit stapt?

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 16:06 schreef chocolatemoeze het volgende:

[..]

Wijze gedachte...

---

Je kunt maar beter proberen te leven met de aspecten die je in je hebt.

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:00 schreef Ester het volgende:

...so what, ik suck ook.

---

Ik heb er zelf nog nooit over nagedacht.. En dat wil ik eigenlijk zo houwe ook.. Het is me alleen te makkelijk om te doen..

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 15:55 schreef DarkElf het volgende:
Mensen die zeggen dat het zwak is of eogistisch weten, godzijdank, niet hoe een mens kan lijden in zichzelf.

Zo makkelijk gezegd allemaal.

* DarkElf gaat zich er nu echt uithouden. Niet verstandig om er verder op in te gaan

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 23:30 schreef Riann het volgende:

[..]

ik denk dat veel pubers er aan denken hoor

---

Ik heb toen net zolang op haar ingepraat elke keer maar weer als ze zich kut voelde tot ze mij beloofde het in ieder geval nog tot morgen te proberen. Er zijn echt dagen geweest dat ik tot 4 uur 's nachts met haar aan de tel. heb gehangen omdat ze zich zo kut voelde en het weer wou proberen. Ik had uit eindelijk ook een telrekening van 1000 gulden over 1,5 maand ofzo. Het kutten was dat ik het haar ouders niet kon vertellen want dan was ik haar vertrouwen kwijt. Er zijn vaak dagen geweest dat ze voor 90% zeker was dat ze morgen niet meer zou leven. Dit is zo 2-3 maanden lang door gegaan en toen kwamen haar ouders er achter. De reactie van haar ouders heeft veel geholpen. En ik ben toen 1,5 tot 2 maanden lang met haar naar een psycholoog geweest. Heb haar ook meegenomen met mijn ouders enzo op wintersport. Gelukkig is het nu over en gaat weer helemaal goed met haar. Het was zwaar maar het zeker allemaal waard!

gr. Johan

Een oom van mij heeft zelfmoord gepleegd, reden daarvoor was dat hij ernstig en waarschijnlijk ongeneeslijk ziek was ook was hij zeer ongelukkig met zijn leven en zijn relatie. Hij is midden in de nacht naar een park in Haarlem (de Hout) gereden en heeft zich daar aan een boom opgehangen.
Wat ik toen dacht had ik eerst niet verwacht, maar ik was blij voor hem, omdat hij echt diep ongelukkig en ernstig ziek was en er nu een eind aan zijn lijden was gekomen. Maar later kwam er toch een beetje onbegrip, hij had namelijk een gezin met drie kinderen(ca 11, 16, 19) achtergelaten, die erg veel van hem hielden en die hem nog nodig hadden.
Maar uiteindelijk is dit misschien toch het beste geweest, hij is zijn ziekte een stap voor geweest en hij heeft zijn gezin goed verzorgd achtergelaten.
En dit is een van de weinige momenten dat ik zelfmoord goedkeur, als je ongeneeslijk ziek bent of als het leven op een andere manier ECHT ondraaglijk is geworden.

quote:

---

Op zaterdag 23 februari 2002 09:17 schreef NorthernStar het volgende:
Iemand die in staat is om zo'n antwoord te geven, snapt vast ook wel wat er in de volksmond met 'egoistisch' bedoeld wordt.

Als je erover nadenkt is niets wat je doet zonder egoisme, dus ook zelfmoord niet.

---

Maar zelfmoord vind ik toch wel even wat dichter komen bij wat in de volksmond met 'egoistisch' wordt bedoeld (dus: een keuze maken in het belang van jezelf en niet zo heel veel rekening houden met de mensen om je heen) Zelfmoord komt daar dichter bij dan bovengenoemde aai over de bol.

Als je kiest voor zelfmoord weet je dat je je omgeving ongelooflijk laat schrikken (meestal gebeurt het onaangekondigd), de mensen om je heen op een verschrikkelijke manier achterlaat, met alle vragen die ze nog hebben, schuldgevoelens, machteloosheid.... Daarnaast is er ook nog iemand die de 'troep' moet opruimen, en er is iemand die je vindt

Ik vind het nogal een keuze om te maken! En zeker een keuze waar een grote egoistische component in zit. Hoe uitzichtloos je lijden ook mag zijn, op het moment dat je ervoor kiest dat lijden te beeindigen (dus een keuze voor jezelf) maak je tegelijkertijd de keuze om je omgeving bovengenoemde ellende aan te doen.
Je kunt de pijn voor je omgeving een klein beetje verzachten, door een fatsoenlijke afscheidsbrief te schrijven bijvoorbeeld. Maar dan nog....

quote:

---

Van mensen die lichamelijk ondraaglijke pijnen lijden, vindt men het niet gek wanneer er voor euthanasie gekozen wordt. Hoezo meten met dubbele waarden?

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 15:55 schreef DarkElf het volgende:
Mensen die zeggen dat het zwak is of eogistisch weten, godzijdank, niet hoe een mens kan lijden in zichzelf.

Zo makkelijk gezegd allemaal.

* DarkElf gaat zich er nu echt uithouden. Niet verstandig om er verder op in te gaan

---

bij mij was het wel tijdens mijn pubertijd, maar er waren nog veeelll meer dingen aan vooraf gegaan...
het waren die dingen, en dan nog mijn onzekerheid/pubertijd bij elkaar...

I am going 2 draw a picture.... a picture with twist...
ill draw it with a razorblade and i will draw it on my wrist
And as i draw this picture a fountain will appear
and with this flowing fountain all my problems dissapear

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 13:42 schreef ivetje het volgende:
Ik zit vaak na te denken over hoe ik het het beste zou kunnen doen...zo pijnloos mogelijk...
Heb vaak echt zin om ermee te stoppen,gewoon eindelijk rust...geen gezeur meer van anderen. Zie komende maandag mijn ex ook weer en ben toch bang dat ik dan weer terug val...net nu ik er een klein beetje bovenop kom, maar ja...ik moet mee van hem, heb het hem beloofd. Maar toch,ik ben zo bang dat ik het er zo moeilijk mee ga hebben...gewoon omdat hij me nog steeds lief vind enzo, maar het kan nooit meer wat worden tussen ons. Wil ik ook niet, maar toch...als ik hem dan weer zo zie...
Denk dat ik na maandag toch weer ff helemaal terug bij af zal zijn...hoop dat ik me kan weerhouden van stomme dingen,maar de andere kant trekt soms zo aan me...
probeer me soms wel eens te verzuipen in het bad...maar dat lukt gewoon niet. Vraag me soms toch af waarom er mensen doodgaan,terwijl ze nog lang niet willen...als er daarboven iemand is, waarom neemt ie mijn leven dan niet weg en laat ie de mensen die wel door willen gaan gewoon doorgaan...
Alles loopt op dit moment helemaal mis, sommige dingen kun je zelfs merken hier op fok....en iedereen lijkt me ineens te haten om bepaalde dingen, ik kan nix meer goed doen...ook hier niet lijkt wel...
Er is verder bijna niemand die echt om me geeft, heb nog steeds weinig vrienden...ben bang om verder te leven,voor wat er nog gaat komen...
Ik wil echt niet meer verder...

---

En dat dingen tussen ons (Zal het beestje maar bij z'n naam noemen) niet lopen zoals voornamelijk ik had gehoopt, is dan jammer. Het leven gaat door. Vol met vervelende dingen, maar zo nu en dan toch echt wel iets leuks!

Het zien van je ex blijft gewoon moeilijk. Heb ik straks ook weer (Misschien morgen al). Helemaal omdat jezelf nog helemaal bent op die persoon en hij/zij niet op jou.
Maar toch, blijven en gewoon doorgaan.
Der is nog genoeg te doen in het leven, en dat heb je me zelf door de telefoon zitten vertellen.....

Mocht je nog willen praten of wat dan ook, dan zal ik der heus nog wel zijn.

Het is allemaal wel leuk en aardig om een baan, een eigen plekje etc te hebben. Maar ik ben van mening dat liefde toch wel het voornaamste is om voor te leven. Liefde is Imho datgene dat echt meer betekenis en waarde aan 't leven geeft.

Ooit, een tijdje geleden zat/lag/hing ik zo te denken; waar gaat het leven eigenlijk over. Je struint hier wat rond, en dan ga je dood... yea! fun! .. echt doelloos eigenlijk, maar goed, we maken er maar wat van.

Tegenvaller is dat het leven eigenlijk niet echt megaleuk is ofzo; maar ja zelfmoord is ook zo wat heh. Dat doe je ook niet natuurlijk. Maar ja? Dan? Tot je 80e zo doorleven? Toen heb ik mezelf beloofd dat als ik 30 ben en het is nog even suf dat ik het dan toch maar wel doe. Ik hoop maar dat ik niet te laf ben me aan m'n afspraak te houden mocht dit nodig zijn.

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 14:14 schreef ThE_ED het volgende:

Toen heb ik mezelf beloofd dat als ik 30 ben en het is nog even suf dat ik het dan toch maar wel doe. Ik hoop maar dat ik niet te laf ben me aan m'n afspraak te houden mocht dit nodig zijn.

---

Sowieso, zelfmoord is altijd egoïstich, tenzij je er heel veel reden voor hebt, en je geen vrienden familie of andere mensen meer hebt die om je geven.

Ik hoorde namelijk laatst een verhaal van een internet vriendin dat er 3 jaar geleden iemand uit haar klas ook zelfmoord heeft gepleegd. Hij had zichzelf opgehangen voor het huis van het meisje dat het met hem had uitgemaakt... Dat is wel enorm egoistisch, dat meisje heeft voor de rest van haar leven trauma's...

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 14:35 schreef LenL het volgende:

Ik hoorde namelijk laatst een verhaal van een internet vriendin dat er 3 jaar geleden iemand uit haar klas ook zelfmoord heeft gepleegd. Hij had zichzelf opgehangen voor het huis van het meisje dat het met hem had uitgemaakt... Dat is wel enorm egoistisch, dat meisje heeft voor de rest van haar leven trauma's...

---

quote:

---

Op woensdag 27 februari 2002 10:34 schreef TheFluGuy het volgende:

I am going 2 draw a picture.... a picture with twist...
ill draw it with a razorblade and i will draw it on my wrist
And as i draw this picture a fountain will appear
and with this flowing fountain all my problems dissapear

---

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 17:41 schreef ThE_ED het volgende:
Beetje je polsen doorsnijden.. wie doet dat nou Ik wil echt wel iets waarvan ik 99,99% zeker weet dat het werkt... dat ik het niet verkloot zeg maar. Doet nog pijn ook

---

En wat werkt er volgens jou dan voor 99,99% ????

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 18:22 schreef Evil het volgende:

[..]

Die pijn voel je op dat moment nie....

En wat werkt er volgens jou dan voor 99,99% ????

---

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 13:42 schreef ivetje het volgende:
Een heel verhaal

---

Kom op, maak wat van je leven, iedereen moet er zijn best voor doen hoor, het gaat nooooooit vanzelf.

Maak de keuzes die goed zijn voor jou (en niet bv omdat je dat aan iemand, bv je ex, hebt beloofd)

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 18:59 schreef Moonah het volgende:

[..]

Hallooooo!!! Ik weet niet hoe het zit tussen jou en je ex, ik ga af op wat je hier schrijft.
Maar als jij nu al zegt dat je terug gaat vallen als je hem ziet, dan ga je hem toch zeker niet zien!!
Best makkelijk eigenlijk...

---

ik heb er toen zelf ook nog eens bij stil gestaan en ged8: als je zoiets doet, dan moet het toch wel heel diep zitten. als je al dat verdriet zag, en sommige mensen met schuldgevoelens dan denk je toch van: hoe kan je zoiets doen?
ik zelf zou het echt niet durven en ook niet willen trouwens.
zij d8 er helaas anders over.....

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 23:54 schreef Matsie het volgende:
...een meisje dat altijd vrolijk was deed...

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 20:17 schreef Elect het volgende:
Niet dat ik hier veel post, maar ik lees altijd ongeloofelijk veel, en dit is toch een topic die me aanspreekt..

Ik denk er zelf ook vaak aan, vooral als ik weer een ruzie heb met m'n pa om echt niets maar waarbij het het nodig vindt er serieus moeilijk over te doen..

Ik zat overlaats ook in de auto op de terugrit van vakantie op de snelweg, en ik was aan het kijken hoe hard hij reed, zat ik echt af te tellen toen hij van 120 richting de 140 ging.. er gingen echt gedachtes door m'n hoofd van als ik nu de deur open doe net na een auto en mezelf gewoon uit de auto laat vallen is het het klaar met alle problemen etc.

Het komt ook omdat ik eigenlijk niet de intresse heb om na mijn opleiding door te gaan, ik heb geen zin in 40 jaar werken voor uiteindelijk niets, ik heb geen zin in daarna nog 30 jaar op m'n kont te zitten als een oudere..

Het gaat allemaal prima op school, gave vrienden etc. af en toe een super leuke feesten... plus dat m'n ouders indien ze niet teveel vragen best leuke mensen zijn, alleen heb ik gewoon niet zoveel levenszin als alle andere mensen.

Mocht ik het ook doen zou ik het jammer vinden voor de mensen na mij, maar uiteindelijk is het mijn beslissing die mensen moeten respecteren. Mocht ik uiteindelijk toc belanden met een probleem en ik heb de kans om me te laten glijden van een dak af zal ik deze ook met beide handen aannemen en me laten glijden uit het leven.

Kleine visie van iemand die niet wanhopig is, en opzich een best aardig leven heeft. Maar die geen intresse heeft in de dagelijkse sleur
(ook even tussendoor, dit is al zo'n jaar of 4 overigens. Al is er telkens iets tussengekomen waardoor het niet zover kwam)

---

En toch voelt het kut en ik weet niet waarom. Ik ga proberen me doelen te stellen. Iets doen wat je speciaal maakt (minder nutteloos) iets waardoor mensen je zullen herinneren. Iets waardoor je zelf weet dat je je hebt onttrokken aan de dagelijkse sleur en het gevoel van doelloze nutteloosheid.

Of het lukt is de vraag, maar voor zover ik kan beoordelen is tot nu toe alles gelukt

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 18:37 schreef -IDivinity- het volgende:

Vroeger voor een trein springen maar helaas weet je nooit of de trein op tijd komt
Van het Hilton dan maar?
Achja het is maar goed dat er geen makkelijke manier is om dood te gaan, zoals ik hier lees zijn er veels te veel mensen die in een vlaag van depressie domme dingen doen

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 00:06 schreef Moonah het volgende:

Niet betweterig bedoeld .

---

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 17:41 schreef ThE_ED het volgende:
Beetje je polsen doorsnijden.. wie doet dat nou Ik wil echt wel iets waarvan ik 99,99% zeker weet dat het werkt... dat ik het niet verkloot zeg maar. Doet nog pijn ook

---

maar als jij van links boven naar rechtsonder in je pols snijd, ongeveer een 7 mm diep, dan kun je de wereld verder echt wel vergeten!

alle "pogingen tot" kunnen 100% zijn...je moet alleen niet zoals hier al gaan lopen waarschuwen dat je binnenkort, en zoals jij zegt op je 30e serieus een zelfmoord gaat plegen. want dan word je waarschijnlijk op tijd gevonden! dat is meestal waarom een zelfmoord poging niet slaagt!

maar dit is wat er dus word bedoeld met dat sommige mensen er nog lang niet van overtuigd zijn dat ze echt dood willen.

verder las ik een paar postst terug dat je zei dat je wacht tot je 30e met het eventueel plegen van zelfmoord!
als je dit kunt zeggen dan is de nood niet dusdanig dat je er ook echt tussenuit wilt!

ik bedoel hier niet te zeggen dat je geen serieuze problemen hebt en of zou kunnen hebben. (ik hoop het zelfs van niet) absoluut niet... ik neem je wat dat betreft echt heel serieus! maar blijkbaar heb jij nog genoeg dingen in je leven waarvan je zegt, hmmmm... misschien is dat nog een optie! dus ik heb zelf zo het gevoel dat je nog genoeg uitzicht hebt op een goed leven anders ga je niet lopen denken over hoe je je leven op je 30e gaat beëindigen.

wat ik ook las is dat je zei dat het leven "suf" was.... hmmm...ik persoonlijk denk dat je dat helemaal zelf in de hand hebt! en als ik naar je geboorte datum kijk dan heb je nog meer dan zat mogelijkheden om je leven spetterend, vol spanning, liefde, aktie en plezier te maken!

dus ga je niet druk lopen maken over hoe je leven er op je 30e uit zal zien maar pluk de dag, maak wat van die dag en geniet van elk moment! dan hoop ik dat je dit soort overwegingen nooit meer zult hoeven maken!

greetzzz... * Red-Ace

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 10:34 schreef Evil het volgende:
Maar zo is het vaak wel...

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 11:35 schreef LadyLysah het volgende:
Ik ben vorig jaar zeer depressief geweest, heb mezelf afgezonderd van de buitenwereld, ben opgepakt wegens winkeldiefstal en heb menig maal aan automutilatie (zelfverminking) gedaan... En ja, toendertijd dacht ik ook regelmatig aan zelfmoord. De enige rem die ik nog had was dat ik uit een lief gezin kom en dat ik het ze niet aan kon doen om zomaar uit het leven te stappen. Het is een egoïstische zet, als dat niet het geval was dan zat ik hier nu niet...

---

mocht je depressieviteit inmiddels verdwenen zijn dan ben ik heel blij voor je ... mocht dat nog niet zo zijn, ga dan eens terug naarde aard van het probleem en begin daar eens te kijken of het iets is wat echt niet op te lossen is! vaak (niet altijd) kom je dan namelijk tot de conclusie dat iets minder moeilijk ligt als dat je in eerste instantie dacht!

sterkte er mee!

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 11:47 schreef Red-Ace het volgende:

[..]

Blijkbaar is de liefde uit het gezin waar je uitkomt net genoeg om jezelf staande te houden!... koester dat al is het in jou ogen iets wat maar betrekkelijk is! er zijn genoeg mensen die niet eens weten wat het is om liefde van een vader en/of moeder te krijgen! als dit gezin echt zo liefdevol is ...vraag dan eens om hulp aan ze want dat zullen ze jhe dan vast willen geven!

mocht je depressieviteit inmiddels verdwenen zijn dan ben ik heel blij voor je ... mocht dat nog niet zo zijn, ga dan eens terug naarde aard van het probleem en begin daar eens te kijken of het iets is wat echt niet op te lossen is! vaak (niet altijd) kom je dan namelijk tot de conclusie dat iets minder moeilijk ligt als dat je in eerste instantie dacht!

sterkte er mee!

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:19 schreef DarkElf het volgende:
Zelfmoord is niet iets waar je aan denkt als het "even" niet goed met je gaat. Het is ook zeker niet de weg van de minste weerstand. Jarenlang (onmenselijk)lijden zijn er vaak aan vooraf gegaan en mensen denken er vaak veel te makkelijk over.

* DarkElf mengt zich verder niet in deze discussie, uit eigen bestwil

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 12:45 schreef Vision het volgende:

[..]

het is wel de weg van de minste weerstand. althans, dat is mijn mening. Als je nog wil vechten voor je leven, dat is toch moeilijker? Jezelf dood maken, ja, dan ben je er vanaf. De makkelijkste manier dus. (dat houd dus niet in, dat die mensen het makkelijk hadden. zeker niet).

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 12:50 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Vind het prima als mensen me quoten en ik lees ook aandachtig mee, maar verder zal er geen reactie komen

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 12:53 schreef Moonah het volgende:

[..]

Oeh, knap van je Elfje .

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 12:50 schreef DarkElf het volgende:

Vind het prima als mensen me quoten en ik lees ook aandachtig mee, maar verder zal er geen reactie komen

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 16:42 schreef Vision het volgende:
van de ene kant begrijp ik ook niet wat mensen tot zoiets drijft. Het leven kan toch zo ellendig zijn, maar er is toch altijd hoop op verbetering? Desnoods emigreer je naar weet ik veel waar en begint opnieuw. Wat kan er nou zo erg zijn dat je dood wil?

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 16:52 schreef Lady_Faolan het volgende:

Is niet uitteleggen
Denk dat je t zelf zou moeten meemaken..

---

Ik snap wel dat je je echt zwaar depri kan voelen, maar ik kan er met mijn hoofd gewoon niet bij dat je graag dood zou willen

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:03 schreef Uncle_Sam het volgende:
Mensen tot 16 jaar met zelfmoordgedachten zijn niet serieus te nemen.

---

Niemand kan oordelen over de pijn, het verdriet en het leed wat een ander mens kan hebben. Niemand!

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:32 schreef DarkElf het volgende:

Niemand kan oordelen over de pijn, het verdriet en het leed wat een ander mens kan hebben. Niemand!

---

_{al zou je eigenlijk niets zeggen}

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:32 schreef DarkElf het volgende:
Niemand kan oordelen over de pijn, het verdriet en het leed wat een ander mens kan hebben. Niemand!

---

[edit]
Niet zozeer in dit topic zie ik nu, maar ik heb je (en anderen) dit wel in andere topics zien doen: per se alle begrip willen hebben voor mensen die de keuze voor zelfmoord maken, en bijna "eisen" dat we de gevoelens van de nabestaanden daarbij "achterstellen".

[Dit bericht is gewijzigd door Fogerty op 02-03-2002 17:47]

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:32 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Mensen die mensen over 1 kam scheren kun je niet serieus nemen. Ieder mens is anders en hoe haalt iemand het in zijn hoofd om een uitspraak als die van jou te doen? Als je niets nuttigs hebt bij te dragen hou dan alsjeblieft je mond.

Niemand kan oordelen over de pijn, het verdriet en het leed wat een ander mens kan hebben. Niemand!

---

Mijn uitspraak is wel zeker waar. Ik zou zelfs zeggen dat 16 nog wat te jong is; 18 lijkt me een betere leeftijd. De tijd van 't puberen, je eigen identiteit zoeken, de zelfontplooiing, brengt bij het merendeel van de jeugd (inclusief *moi*) veel problemen met zich mee. Die problemen horen er gewoon bij; maar vooral de hormonenhuishouding, die als een achtbaan heen en weer wordt gegooid, zorgt ervoor dat pubers alles extra intensief beleven. Zo wordt 't leven al snel "te zwaar". Bullshit! Het zijn vaak (ik zeg niet altijd) maar tijdelijke problemen die bij 't emotionele groeiproces horen. Om in deze periode zelfmoord te plegen is gewoonweg triest te noemen; zo'n luiervretend pubertje heeft nog niks van het leven gezien, dus (op dat moment) zelfmoord plegen is een volstrekt absurde beslissing.

Ik heb geen respect voor lui die op hun 13e al pretenderen dat ze het leven zat zijn.

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:03 schreef Uncle_Sam het volgende:
Mensen tot 16 jaar met zelfmoordgedachten zijn niet serieus te nemen.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:50 schreef Lady_Faolan het volgende:
Ik denk dat je iedereen serieus moet nemen die zelfmoord wil plegen, hoe oud/jong ze ook zijn.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:41 schreef Fogerty het volgende:

[..]

[edit]
Niet zozeer in dit topic zie ik nu, maar ik heb je (en anderen) dit wel in andere topics zien doen: per se alle begrip willen hebben voor mensen die de keuze voor zelfmoord maken, en bijna "eisen" dat we de gevoelens van de nabestaanden daarbij "achterstellen".

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:52 schreef Uncle_Sam het volgende:

[..]

Graag zou ik daarvoor argumenten willen zien.

---

Stel dat een meisje/jongen van 15 al jaren seksueel mishandeld wordt door een familielid, diegene heeft geprobeerd t te vertellen etc. maar niemand gelooft hem/haar.
Heb je enig id hoe machteloos je je dan zou voelen?

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:56 schreef DarkElf het volgende:
Ik hoop dat als je dit terugleest dat je snapt dat ik hier niet eens op in ga.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:56 schreef Lady_Faolan het volgende:

[..]

Spreekt toch voorzich?

Stel dat een meisje/jongen van 15 al jaren seksueel mishandeld wordt door een familielid, diegene heeft geprobeerd t te vertellen etc. maar niemand gelooft hem/haar.
Heb je enig id hoe machteloos je je dan zou voelen?

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:56 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Ik hoop dat als je dit terugleest dat je snapt dat ik hier niet eens op in ga.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:58 schreef Uncle_Sam het volgende:

[..]

Ok, ik kan begrijpen dat je gelijk zo'n extreem voorbeeld aanhaalt. Zulk soort gevallen passen inderdaad niet zo bij mijn standpunt aangaande zelfmoord plegen op jonge leeftijd.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:59 schreef Uncle_Sam het volgende:

[..]

Jammer dat je zo'n zwakke reply geeft.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:52 schreef Uncle_Sam het volgende:

[..]

Graag zou ik daarvoor argumenten willen zien.

---

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:47 schreef Uncle_Sam het volgende:

[..]

Ik dacht dat jij geen steentje bij zou dragen aan deze zogenaamde "discussie". Maar ok, verleidingen zijn te groot om te weerstaan.

Mijn uitspraak is wel zeker waar. Ik zou zelfs zeggen dat 16 nog wat te jong is; 18 lijkt me een betere leeftijd. De tijd van 't puberen, je eigen identiteit zoeken, de zelfontplooiing, brengt bij het merendeel van de jeugd (inclusief *moi*) veel problemen met zich mee. Die problemen horen er gewoon bij; maar vooral de hormonenhuishouding, die als een achtbaan heen en weer wordt gegooid, zorgt ervoor dat pubers alles extra intensief beleven. Zo wordt 't leven al snel "te zwaar". Bullshit! Het zijn vaak (ik zeg niet altijd) maar tijdelijke problemen die bij 't emotionele groeiproces horen. Om in deze periode zelfmoord te plegen is gewoonweg triest te noemen; zo'n luiervretend pubertje heeft nog niks van het leven gezien, dus (op dat moment) zelfmoord plegen is een volstrekt absurde beslissing.

Ik heb geen respect voor lui die op hun 13e al pretenderen dat ze het leven zat zijn.

---

laat ik even een heel duidelijk voorbeeld geven en misschien dat je het dan snapt!

het is inmiddels al lang geen geheim meer hoe mijn leven er uit heeft gezien in het verleden dus ik kan dit denk ik wel vertellen.

als jij beweert dat als je 18 jaar of jonger bent en als je dan zelfmoordneigingen hebt, dat die dan niet serieus te nemen zijn dan ben je denk ik bevoorrecht met een liefdevolle jeugd waarin het je aan niets ontbrak. Ik daarintegen (en menig ander) had er toen ik 18 jaar was al 17 jaar sexueel misbruik en mishandeling (zowel geestelijk en lichamelijk) op zitten. en zo zijn er nog vele redenen meer op te noemen die een ander suicidaal kunnen maken, ook als je nog lang geen 18 bent!
niet dat ik dit nu zo leuk vind om dat wederom te zeggen maar ik kan je verzekeren dat je hierdoor het leven echt niet ziet als iets waar je graag deel aan wilt blijven nemen! en ja, ik was dus al geruime tijd cuicidaal toen ik 18 jaar was!

quote:

---

Om in deze periode zelfmoord te plegen is gewoonweg triest te noemen; zo'n luiervretend pubertje heeft nog niks van het leven gezien, dus (op dat moment) zelfmoord plegen is een volstrekt absurde beslissing.

---

[Dit bericht is gewijzigd door Red-Ace op 03-03-2002 11:17]

In de loop van de tijd kwam ik erachter dat ik anders wilde zijn. Niet extreem anders, maar zoals het bij anderen ook kon. Uitgaan, nieuwe mensen leren kennen, de wereld ontdekken. Hierin werd ik totdat ik het huis uitging belemmerd. Uitgaan? Uiterlijk twaalf uur thuis. Mensen van internet ontmoeten? Fok? Dat is gevaarlijk Micha, dat ga je niet doen. De wereld ontdekken? De wereld zit vol gevaar, en dat kan je niet aan. Je gaat op je bek, je red het niet.

M'n hele leven was ik niets, was een stil, braaf jochie. Ik vroeg me wel eens af of dat m'n hele leven zo zou zijn. Toen ik 20 werd, ging ik het huis uit. Had de mogelijkhuid tot een flatje in m'n geboortestad, en wilde echt dolgraag terug, terug naar vrienden, terug naar mijn stad. In die tijd liep ik bij een psychotherapeut, en haar heb ik moeten beloven geen zelfmoord te plegen. Ik kon het mezelf niet beloven... Ik dacht er vaak aan. Ik wilde niet dat nietsbetekende stukje mens zijn. Ik wilde mezelf zijn, maar durfde me niet te laten zien. Hoopte alles op, slikte alles in, kreeg schulden, ging niet meer werken, en had gewoon de moed niet meer om te leven.

Ik was bedrogen door m'n ex, teveel beschermd door m'n moeder, en was mezelf niet, en wist niet wat ik nou moest doen. Bang voor alles wat komen ging. Ik had/heb veel last van 'stormen' in m'n hoofd. Ik word dan overspoeld met gedachten. Kan niet meer stoppen met denken. Hiervoor had ik medicijnen gekregen die dit konden remmen. Ik weigerde ze te slikken omdat ik zelf eruit wilde komen.

Acht maart 2001. 's Avonds. Had hoofdpijn en slikte er wat voor in. Meteen daarna een hele zooi van die andere medicijnen. Het kon me niet schelen. M'n geest voelde zich al dood. Ik wilde er nog een slok alcohol achteraan gooien, in m'n auto stappen en me te pletter rijden. Echter, ik werd zo razend, zo verschrikkelijk kwaad, heb m'n toetsenbord helemaal kapot geslagen met m'n vuisten. Met het stukje electronica wat er nog over was heb ik iemand gewaarschuwd via chat en daarna heel veel zwart. Hele stukken zijn weg. Weet dat ik aan de telefoon heb gezeten, de deur heb open gedaan voor de politie (wat nog heel moeizaam ging als je spierverslappende troep hebt geslikt) en dat ik in het ziekenhuis was. De volgende dag wilde ik naar huis, wilde niet langer blijven. Er waren veel mensen geweest, m'n beste vrienden waren er al heel vroeg, eentje zelfs 's nachts al, 's ochtends weer. M'n ouders kwamen me halen, ik moest nog even eten voordat ik weg kon. Ik kon nog moeilijk staan, me venwicht was aardig van slag, en dat is nog wel een hele poos zo geweest, en ik viel bijna toen ik op wilde staan, en toen kreeg ik dus vvanm'n moeder te horen dat het m'n eigen schuld was. Ik was duf, ver weg, maar heel diep van binnen kwamen weer die gevoelens. Het was m'n eigen schuld geweest... Was ik te braaf? Te gehoorzaam? Had ik moesten schoppen tegen de regels? Is dat wat ik fout gedaan heb?

De dagen erna werd ik liefdevol opgevangen door vrienden en kennissen. M'n moeder ging gewoon door alsof er niets aan de hand was, me alleen maar kleinerend dat ik niet nadacht over gevoelens van anderen, en dat ik alle problemen zelf veroorzaakt hebt. Ik kan niet beschrijven hoe lang en diep ik heb nagedacht. Hoe moeilijk dit is geweest voor me, en hoe ver dit verhaal terug gaat. Ik heb het geprobeerd, het is mislukt, heb daarna nog vele tegenslagen te verwerken gehad, maar een ding weet ik nu wel. Ik heb er veel van geleerd, dat ik voor mezelf moet opkomen, mezelf moet geloven, in mezelf moet geloven en dat het leven van mij is.

Over een paar dagen is het weer 8 maart. Hopelijk heb ik dan salaris, en ik ben iig vrij. Ik ga samen met m'n vriendin wat leuks doen. Om te vieren dat ik dit nu meemaak, dat ik grotendeels alleen tot hier gekomen ben. Zonder hulp van psydingessen e.d. Het heeft een geweldig grote impact om m'n leven gehad, ik kan het niet uitgummen, maar hoop dat ik nooit meer zo ver kom.

_{Sommige stukjes komen ms bekend voor, maar ik zat er al lang over na te denken hoe ik het zou schrijven, en heb het nu genoteerd zoals ik het voel. Ik begrijp het nu zelf ook stukken beter, en weet er beter mee om te gaan. Momenteel voel ik me beter als ooit, het lukt me nog niet om het helemaal zonder tranen te tikken, maar ik ben op weg naar mijn leven...}

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 13:21 schreef micha het volgende:
_{Momenteel voel ik me beter als ooit, het lukt me nog niet om het helemaal zonder tranen te tikken, maar ik ben op weg naar mijn leven...}

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 11:05 schreef Red-Ace het volgende:

laat ik even een heel duidelijk voorbeeld geven en misschien dat je het dan snapt!

---

Ik heb er zelf geen behoefte aan mijn verhaal hier neer te zetten, al laat ik beetje bij beetje steeds meer los merk ik. Maar ik hoop dat jullie verhalen illustratief genoeg zijn voor diegenen die zo badinerend doen over mensen die er voor kiezen om zelf uit het leven te stappen .

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 13:37 schreef Moonah het volgende:

Nou Micha, ik heb ook ff wat tranen in mijn ogen...
Ik heb respect voor je .

---

* micha vond dat ff fijn om te horen _lezen

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 11:29 schreef Moonah het volgende:

Wat bedoel je? Als het veel offtopic gaat mail ff aub .

---

Dat het voor de buitenwereld overkomt op een heel vrolijk en blij persoon terwijl dat in werkelijk wel eens heel anders kan zijn....

_{sorry dat het ff duurde, lees nu pas Fok! weer}

Verder wil ik DarkElf en Micha veel sterkte wensen, en DarkElf, laat je nie te veel uit de kast lokken. Sommige mensen zullen er altijd anders over blijven denken....

Mijn leven zal altijd vrij rommelig verlopen dat heeft t al 28 jaar gedaan, maar ik vecht door, voor mezelf , voor mn zoon.Want elke dag als ik de lach van mn zoon zie, geniet ik!

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 15:47 schreef Evil het volgende:

Verder wil ik DarkElf en Micha veel sterkte wensen, en DarkElf, laat je nie te veel uit de kast lokken. Sommige mensen zullen er altijd anders over blijven denken....

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 21:42 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Thenx dit had ik even nodig.

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 21:54 schreef micha het volgende:

[..]

Voor jou ook een

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 15:50 schreef mousy het volgende:
Een boeiende topic, dat ten eerste. Ook vind ik jullie moedige mensen, vooral sommige, hoe open ze schrijven.
Voor mij is t een steun om te lezen dat ik niet de enige ben die met dit probleem worstelt, helaas had ik toen ik er volop in stond niemand om er over te praten.k Heb ooit verschillende pogingen ondernomen, ik zat toen in een diepe depressie, gelukkig is het nooit gelukt. Ik had verschillende redenen om niet meer te willen leven, daar wil ik verder niet over uitwijden.
Ik ben blij dat ik er nog ben. Ik geniet van de kleine dingen , die ik heb leren zien.
k Heb ook een reden om voor te leven , mn grootste geschenk, mn zoon. Hij kwam presies op t goede moment in mn leven. Helaas kwam ik nog geen jaar later dr alleen voor te staan,maar heb me er door heen geslagen.
Ik ben door hele diepe dalen heen gegaan, maar nu ben ik redelijk op de goede weg. Zelfmoord soms denk ik er nog wel eens aan(als ik een hele slechte dag heb) , maar kunnen zou ik t niet.Ik heb 3 pogingen gedaan(pillen) maar werd gewoon weer wakker(technisch had dat niet mogelijk geweest). Ik zie dat ook als een reden nu dat ik gewoon niet mag gaan.
En ik moet hier gewoon zijn om mn leven te volbrengen en om mn zoon op te voeden, hij heeft me nodig. En ook de mensen om me heen wil ik niet achter laten en met t verleden leer ik te leven. Vergeten doe ik het niet maar de pijn slijt. Het heeft me jaren gekost om dingen een plekje gegeven, maar k zou tegen de mensen die diep zitten willen zeggen, vecht voor jezelf t is de moeite waard! Verder veroordeel ik niemand, pijn kan soms zo ondragelijk zijn.
Ik wens jullie sterkte.

Mijn leven zal altijd vrij rommelig verlopen dat heeft t al 28 jaar gedaan, maar ik vecht door, voor mezelf , voor mn zoon.Want elke dag als ik de lach van mn zoon zie, geniet ik!

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 21:42 schreef DarkElf het volgende:

Thenx dit had ik even nodig.

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 13:37 schreef Moonah het volgende:

[..]

Nou Micha, ik heb ook ff wat tranen in mijn ogen...
Ik heb respect voor je .
[..]

Ook van jou Red-Ace, was me al duidelijk dat je eea te verstouwen hebt gehad. En ik geloof dat je er aardig uit bent gekomen .

Ik heb er zelf geen behoefte aan mijn verhaal hier neer te zetten, al laat ik beetje bij beetje steeds meer los merk ik. Maar ik hoop dat jullie verhalen illustratief genoeg zijn voor diegenen die zo badinerend doen over mensen die er voor kiezen om zelf uit het leven te stappen .

---

En Micha... inderdaad... uit je verhaal blijkt wel dat je een bikkel en een doorzetter bent!... ga zo door jongen! dan kom je er best! ennuh...veel plezier 8 maart! maak er een gedenkwaardige dag van!

btw.. is dat je zoontje in je logootje???... leuk jochie!

Cya

[Dit bericht is gewijzigd door Red-Ace op 03-03-2002 22:35]

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 15:52 schreef Fogerty het volgende:

[..]

Maar ook al gaat er een jarenlange hel aan vooraf, dan nog is zelfmoord een egoistische daad. Dat is het gewoon. Of het daarom in alle gevallen te veroordelen is, is een tweede.

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:19 schreef sabyne het volgende:
Ik vind ook dat je niet kunt oordelen over dit onderwerp als je zelf deze gevoelens niet hebt meegemaakt

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:27 schreef Fogerty het volgende:

[..]

Ik heb in elk geval wel ruime ervaring in de gevoelens die je hebt als iemand in je naaste omgeving suicidaal is. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die ervaring hebben op beide terreinen (dus: zelf suicidaal zijn geweest, en meegemaakt hebben dat een dierbare suicidaal was). Eigenlijk kunnen alleen die mensen die beide kanten hebben ervaren echt goed oordelen, en dat maakt waarschijnlijk 95% van alle postings in dit topic "gekleurd" (ook de mijne )

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:30 schreef DarkElf het volgende:
Ik heb helaas wel ervaring aan beide kanten.

---

ik heb best wel wat ervaring op depressiegebied, zit niet voor niks al drie jaar aan de pillen. En de gedachte aan zelfdoding kwam best wel eens in me op. Maar als ik dan dacht aan mijn jongere zusje, en de angst en het verdriet en de machteloosheid die ik voelde omdat mijn moeder dood wilde, wat dat allemaal met je doet....en wat dat met mijn jongste zusje heeft gedaan....ik wist gewoon: als er nou ook nog een suicidepoging van mij bijkomt, komt het met mijn jongste zusje echt nooit meer goed. Daarom KON ik gewoon geen zelfmoord plegen, hoe graag ik soms ook zou willen.
(Achteraf ben ik natuurlijk dolblij dat ik het nooit heb geprobeerd)

Ik snap dus niet hoe iemand die weet hoe erg het voor de omgeving is, het toch ook zelf nog kan doen. Misschien heb ik gewoon zelf nog niet de diepste dalen waar een mens in kan zitten gekend. Of misschien komt het omdat ik nog een kind was toen mijn moeder suicidaal was, en de 'vreselijke gevolgen' voor de omgeving daarom misschien wat overdrijf...maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik iemand aan zou doen wat ik zelf heb moeten doormaken.

Snap je?
Ik bedoel dit niet als een aanval, ik was alleen verbaasd toen ik jullie postings las, omdat ik eigenlijk altijd dacht: "iemand die een poging tot zelfdoding doet heeft gewoon geen idee hoe verschrikkelijk het voor de omgeving is". Maar jullie weten dus wel hoe het voor de omgeving is, wat zorgt er dan voor dat iemand toch nog serieus zelfdoding kan overwegen?

(Nogmaals: als het te persoonlijk/moeilijk is, antwoord dan maar gewoon niet, ik wil het niemand moeilijk maken)

_{Zit overigens zelf ook bijna te janken nu, dus wellicht was het voor mijzelf ook niet zo'n slim idee om deze posting te gaan typen Aan de andere kant, je hoeft bij mij maar even de woorden "moeder" en "klein zusje" te noemen en ik jank al gauw}

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:44 schreef Fogerty het volgende:
(Nogmaals: als het te persoonlijk/moeilijk is, antwoord dan maar gewoon niet, ik wil het niemand moeilijk maken)

_{Zit overigens zelf ook bijna te janken nu, dus wellicht was het voor mijzelf ook niet zo'n slim idee om deze posting te gaan typen Aan de andere kant, je hoeft bij mij maar even de woorden "moeder" en "klein zusje" te noemen en ik jank al gauw}

---

sterkte... huilen is niet erg, doe ik ook nog regelmatig

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:44 schreef Fogerty het volgende:
Maar willen jullie me dan eens uitleggen (niets moet, kan me voorstellen dat het wat erg persoonlijk wordt):

ik heb best wel wat ervaring op depressiegebied, zit niet voor niks al drie jaar aan de pillen. En de gedachte aan zelfdoding kwam best wel eens in me op. Maar als ik dan dacht aan mijn jongere zusje, en de angst en het verdriet en de machteloosheid die ik voelde omdat mijn moeder dood wilde, wat dat allemaal met je doet....en wat dat met mijn jongste zusje heeft gedaan....ik wist gewoon: als er nou ook nog een suicidepoging van mij bijkomt, komt het met mijn jongste zusje echt nooit meer goed. Daarom KON ik gewoon geen zelfmoord plegen, hoe graag ik soms ook zou willen.
(Achteraf ben ik natuurlijk dolblij dat ik het nooit heb geprobeerd)

Ik snap dus niet hoe iemand die weet hoe erg het voor de omgeving is, het toch ook zelf nog kan doen. Misschien heb ik gewoon zelf nog niet de diepste dalen waar een mens in kan zitten gekend. Of misschien komt het omdat ik nog een kind was toen mijn moeder suicidaal was, en de 'vreselijke gevolgen' voor de omgeving daarom misschien wat overdrijf...maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik iemand aan zou doen wat ik zelf heb moeten doormaken.

Snap je?
Ik bedoel dit niet als een aanval, ik was alleen verbaasd toen ik jullie postings las, omdat ik eigenlijk altijd dacht: "iemand die een poging tot zelfdoding doet heeft gewoon geen idee hoe verschrikkelijk het voor de omgeving is". Maar jullie weten dus wel hoe het voor de omgeving is, wat zorgt er dan voor dat iemand toch nog serieus zelfdoding kan overwegen?

(Nogmaals: als het te persoonlijk/moeilijk is, antwoord dan maar gewoon niet, ik wil het niemand moeilijk maken)

_{Zit overigens zelf ook bijna te janken nu, dus wellicht was het voor mijzelf ook niet zo'n slim idee om deze posting te gaan typen Aan de andere kant, je hoeft bij mij maar even de woorden "moeder" en "klein zusje" te noemen en ik jank al gauw}

---

Om te beginnen heb ik het van beide kanten meegemaakt! Mijn allerlaatste vriendin Saskia heeft ook zelf moord gepleegd en helaas heb ik niet meer de mogelijkheid gehad om afscheid van haar te kunnen nemen! Ik was in eerste instantie ook best omntzettend kwaad en in haar telleur gesteld! toen ik enigzins weer met beide voeten op aarde stond kwam mijn begrip voor haar situatie weer naar boven en realiseerde me dat als ik zou hebben geweten dat zijn een zelfmoorpoging zou gaan doen dat ik haar dan koste wat kost had tegen gehouden omdat ik zo veel van haar hield en nog steeds doe! er gaat nu nog steeds geen dag voorbij dat ik haar NIET mis! elke dag weer hoop ik tegen beter weten in dat ze weer die deur binnen komt wandelen en me een hele dikke kus geeft en tegen me zegt dat ik het allemaal maar heb gedroomd! maar nee, de keiharde waarheid doet mij realiseren dat ik helaas zonder mijn lieve Saskia verder moet! en dat doet me op dit moment ook weer ontzettend veel verdriet!

zij is in de nacht van 15 op 16 mei 1997 overleden en nog steeds staat zij op mijn netvlies gebrand toen ik haar zelf aantrof nadat ze zichzelf van het leven had beroofd! drijvend in haar eigen overgeefsel, haar hele gezicht helemaal blauw met witten rimpels! en toen ik haar omdraaide omdat ze van het bed op haar buik op de grond was gevallen, bleef haar gezicht helemaal in de stand staan waarop ze op de grond had gelegen! zo'n mooi meisje...helemaal verminkt leek het wel! Ik heb veel in mijn leven meegemaakt maar dit zal altijd een van de ergste, trieste en meest indrukwekkende gebeurtenis uit mijn leven blijven want ik hielod zo veel van haar en het was zo'n lieve meid die door mensen uit haar verleden letterlijk en figuurlijk verneukt is geweest! ik ga elke dag weer door deze hel heen als ik dit senario weer aan me voorbij zie komen!!

Hoe ik zelf meerdere serieuze pogingen heb kunnen doen is als volgt!

als je echt suicidaal bent dan bestaat je wereld voor het grootste deel uit de problemen die je doormaakt! alles wat je doet en voelt word er door beinvloed! bij mij was het ook zo dat ik op een gegeven moment zo somber en depressief werd dat ik niet eens oog meer had of kon hebben voor wat een ander allemaal wel niet mee/doormaakte. en als ik dat al kon zien dan woog het vaak in de verste verte niet op tegen mijn eigen pijn, verdriet, angst om verder te leven, telleurstellingen en traumatische ervaringen. tegenwoordig ben ik echt een mens dat heel bewust met mijn gevoelens en zo omgaat maar er is een periode in mijn leven geweest dat zelfs mijn eigen gevoelens werden gedomineerd door mijn wens om dood te gaan! Ik had geen gevoel meer en was ook niet meer in staat om helder na te denken en stil te staan bij wat ik een ander aan deed! de enige behoefte en wens die ik nog had was van alles af zijn! echt alles want ik had al zoveel jaren therapie ondergaan, zoveel psychiaters, psychologen, magnetiseurs en meer van dat soort mensen bezocht en allemaal wisten ze niet hoe ze me konden helpen en dat was niet hun schuld. Oh nee!...het was volledig mijn eigen schuld want ik wilde niet meer geholpen worden omdat alles te uitzichtloos was! daar komt ook bij dat ik door de houding die ik had naarde buitenwereld toe had, nauwelijks tot geen vrienden meer over had! en dat was ook mijn eigen schuld! altijd, als er al iemand kwam, dan ontstond er weer een depressieve sfeer... want ik was niet meer in staat om vrolijk te zijn! door het verdwijnen en/of wegblijven van mijn vrienden voelde ik me alleen maar een grotere loser ook al konden mijn toenmalige vrienden hier helaam niets aan doen...dus ik verwijt mijn vrienden helemaal niets!

Maar toen was er helemaal geen uitzicht meer op wat voor vorm van geluk, blijdschap, liefde of wat dan ook!

en toen...is het gebeurd, mezelf echt niet meer realiserend dat ik mensen achter zou laten die er heel veel verdriet van zouden hebben dat ik er niet meer zou zijn!

Btw... ik zit dit nu met de tr5anen in mijn ogen te schrijven en het doet me zoveel pijn en verdriet nog steeds maar als ik nu teruug kijk dan kan ik zeggen dat im inmiddels heel blij ben dat ik de laatste keer op tijd ben gevonden... heb dit wel moeten bekopen met 8 weken coma ...maar ik leef weer en ben weer een gelukkig mens, al zei het dan met een hele lading van rot ervaringen. maar voor mijn gevoel ben ik er daardoor wel beter uit gekomen voor mezelf!

[Dit bericht is gewijzigd door Red-Ace op 03-03-2002 23:28]

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:44 schreef Fogerty het volgende:
Maar willen jullie me dan eens uitleggen (niets moet, kan me voorstellen dat het wat erg persoonlijk wordt):

ik heb best wel wat ervaring op depressiegebied, zit niet voor niks al drie jaar aan de pillen. En de gedachte aan zelfdoding kwam best wel eens in me op. Maar als ik dan dacht aan mijn jongere zusje, en de angst en het verdriet en de machteloosheid die ik voelde omdat mijn moeder dood wilde, wat dat allemaal met je doet....en wat dat met mijn jongste zusje heeft gedaan....ik wist gewoon: als er nou ook nog een suicidepoging van mij bijkomt, komt het met mijn jongste zusje echt nooit meer goed. Daarom KON ik gewoon geen zelfmoord plegen, hoe graag ik soms ook zou willen.
(Achteraf ben ik natuurlijk dolblij dat ik het nooit heb geprobeerd)

Ik snap dus niet hoe iemand die weet hoe erg het voor de omgeving is, het toch ook zelf nog kan doen. Misschien heb ik gewoon zelf nog niet de diepste dalen waar een mens in kan zitten gekend. Of misschien komt het omdat ik nog een kind was toen mijn moeder suicidaal was, en de 'vreselijke gevolgen' voor de omgeving daarom misschien wat overdrijf...maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik iemand aan zou doen wat ik zelf heb moeten doormaken.

Snap je?
Ik bedoel dit niet als een aanval, ik was alleen verbaasd toen ik jullie postings las, omdat ik eigenlijk altijd dacht: "iemand die een poging tot zelfdoding doet heeft gewoon geen idee hoe verschrikkelijk het voor de omgeving is". Maar jullie weten dus wel hoe het voor de omgeving is, wat zorgt er dan voor dat iemand toch nog serieus zelfdoding kan overwegen?

(Nogmaals: als het te persoonlijk/moeilijk is, antwoord dan maar gewoon niet, ik wil het niemand moeilijk maken)

_{Zit overigens zelf ook bijna te janken nu, dus wellicht was het voor mijzelf ook niet zo'n slim idee om deze posting te gaan typen Aan de andere kant, je hoeft bij mij maar even de woorden "moeder" en "klein zusje" te noemen en ik jank al gauw}

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 23:20 schreef Red-Ace het volgende:
ik hoop alleen niet dat je dit vraagt omdat je een manier wilt vinden waarop je het voor jezelf wel op kunt brengen terwijl je weet wat je achter laat!

Neenee, maak je geen zorgen

maar er is een periode in mijn leven geweest dat zelfs mijn eigen gevoelens werden gedomineerd door mijn wens om dood te gaan! de enige behoefte en wens die ik nog had was van alles af zijn!

Hmmm ja, dat is denk ik wat ik bedoelde met "ik heb vermoedelijk de diepste dalen niet meegemaakt". Zo ver als jij het beschrijft is het bij mij nooit gekomen, dat het dal zo diep werd dat mijn zusje voor me naar de achtergrond verdween, zeg maar

en toen...is het gebeurd, mezelf echt niet meer realiserend dat ik mensen achter zou laten die er heel veel verdriet van zouden hebben dat ik er niet meer zou zijn!

---

Ook dapper dat je het hier hebt gepost trouwens

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 23:27 schreef Fogerty het volgende:

[..]

Wat een vreselijk verhaal
Ik hoop dat deze periode al een eind in het verleden ligt en dat het inmiddels beter met je gaat? Zo niet, dan heel veel sterkte gewenst!

Ook dapper dat je het hier hebt gepost trouwens

---

* Red-Ace is echt blij voor je!

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 23:23 schreef sabyne het volgende:
Het is gewoon een moeilijk onderwerp omdat er menselijke emoties bij betrokken zijn,ieder mens verschillend is en andere bagage

---

En RedAce wat lief wat je zei van dat beschermengeltje, misschien is het nog wel waar ook

Het maakt idd een hoop bij los bij de meeste mensen , hoewel ik niet zelf in een depr zit ( soms wat somber , dus dat mag geen naam hebben)
maar wat ik met m'n vriendin mee gemaakt heb.

m'n vriendin heeft een zelfmoord poging gedaan

Met tranen in m'n ogen zit ik de verhalen te lezen, zoveel verdriet , ellende ,onrecht .
En aan al deze mensen wil ik een hart onder de riem steken.
Jullie zijn kanjers stuk voor stuk .Vechters .

Verder is er een hoop al gezegt hier , en ik denk dat ieder z'n eigen mening heeft over dit , respect .

ben blij dat het weer lente wordt

quote:

---

Op zaterdag 02 maart 2002 17:56 schreef Lady_Faolan het volgende:

Spreekt toch voorzich?

Stel dat een meisje/jongen van 15 al jaren seksueel mishandeld wordt door een familielid, diegene heeft geprobeerd t te vertellen etc. maar niemand gelooft hem/haar.
Heb je enig id hoe machteloos je je dan zou voelen?

---

leeftijd boeit niet. een 16 jarige kan net zo goed zelfmoord plegen als een 40 jarige.

(en ik heb HEEL veel respect voor de mensen die hun eigen verhaal durfden te posten. Ik weet dat dit soort dingen heel moeilijk zijn).

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:27 schreef Fogerty het volgende:

Ik heb in elk geval wel ruime ervaring in de gevoelens die je hebt als iemand in je naaste omgeving suicidaal is. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die ervaring hebben op beide terreinen (dus: zelf suicidaal zijn geweest, en meegemaakt hebben dat een dierbare suicidaal was). Eigenlijk kunnen alleen die mensen die beide kanten hebben ervaren echt goed oordelen, en dat maakt waarschijnlijk 95% van alle postings in dit topic "gekleurd" (ook de mijne )

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:05 schreef Red-Ace het volgende:

[..]

dankjewel Moonah! Ik ben er voor mijn gevoel ook aardig uit gekomen al ben en zal ik nooit perfeckt worden! Toch bedankt voor je compliment!

En Micha... inderdaad... uit je verhaal blijkt wel dat je een bikkel en een doorzetter bent!... ga zo door jongen! dan kom je er best! ennuh...veel plezier 8 maart! maak er een gedenkwaardige dag van!

btw.. is dat je zoontje in je logootje???... leuk jochie!

Cya

---

quote:

---

Op zondag 03 maart 2002 22:32 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik ook.

---

Iedereen heel veel sterkte!

quote:

---

Op maandag 04 maart 2002 09:34 schreef Slayher het volgende:
Me leerlingbegeleider heeft me gevonden thuis omdat ze het vermoede had dat er iets niet goed was.

---

quote:

---

Op maandag 04 maart 2002 17:31 schreef Vision het volgende:

[..]

die mag je dan wel dankbaar zijn. ik ken maar weinig leraren die naar iemand thuis zouden gaan om te kijken of alles ok was. (zat je op speciaal onderwijs? en hoe oud was je toen?)

---

Zelf ben ik depresief en denk er bijna elke dag wel een keer aan.....
Veel mensen denken dat je je aanstel of aandacht wil als je dit in vertrouwen zegt....
dus durf het eigleijk nog te vertellen.

Toch voor mn zelf om het aan te kunnen horen blijf ik er bij dat de eerste keer altijd mislukt. Puur uit angst.
Meestal is het 'verkondigen' van dat iemand zelfmoord gaat plegen een schreeuw om aandacht.

Zodra het toch vaker voor komt vind ik dat je het dan pas serieus moet gaan bekijken.

quote:

---

Op maandag 04 maart 2002 21:14 schreef rolandketel het volgende:
Zodra het toch vaker voor komt vind ik dat je het dan pas serieus moet gaan bekijken.

---

(ja nog een keer, tijdens de begrafenis/crematie)

quote:

---

Op maandag 04 maart 2002 21:14 schreef rolandketel het volgende:

Meestal is het 'verkondigen' van dat iemand zelfmoord gaat plegen een schreeuw om aandacht.

Zodra het toch vaker voor komt vind ik dat je het dan pas serieus moet gaan bekijken.

---

dus nee!... ik ben dit niet met je eens!

ow... btw... als het al een schreeuw om aandacht is... waarom zou je dat dan niet gelijk serieus nemen?? als je daarmee voorkomt dat een persoon zelfmoord pleegt denk ik dat je een bewonderenswaardig persoon bent!

_{wou ik nog ffuh kwijt}

[Dit bericht is gewijzigd door Red-Ace op 06-03-2002 11:01]

Maar ik zal er voorlopig nog dagelijks aan denken....

quote:

---

Op donderdag 07 maart 2002 21:09 schreef Evil het volgende:
Heb gister mn rijbewijs gehaald....
Hopelijk krijg ik daarmee een stuk rust in mn kop, want ik kan dan de auto pakken en ff uitwaaien op het strand ofzo....

Maar ik zal er voorlopig nog dagelijks aan denken....

---

quote:

---

Op vrijdag 08 maart 2002 12:29 schreef LouisVerschoor het volgende:
Jammer dat een persoon die zo'n topic opent geband wordt.

---

quote:

---

Op vrijdag 08 maart 2002 10:56 schreef micha het volgende:

Voor mij was en is autorijden tot rust komen. Achter het stuur, hoe kut ik me ook voel, hoe slecht of whatever, ik kom helemaal tot rust. Autorijden is m'n lust en leven. Helaas zit ik nu alweer een tijdje zonder, maar ik vind het geweldig om ff een stukje te gaan rijden, of er een dag tussen uit te gaan met de auto.

---

Eerst maar eens kijken voor een auto....

Geloof me, Het sloopt je mentaal en als het echt uit de hand loopt ook lichamelijk

quote:

---

Op maandag 11 maart 2002 18:04 schreef JollyBlaze het volgende:
't is laf maar wel de snelste manier om van je problemen af te komen, heel erg egoistisch dus als iemand zoiets doet.

---

als je dan toch een reactie geeft lees dan ook eens de reacties van mensen die wel suicidaal zijn geweest en/of zijn... als je dan ook nog enigzins wat inlevingsvermogen hebt, dan neem je hetgeen je geschreven hebt wel terug denk ik!

jezus man! ze zouden je eerst een moeten testen op "lamers-gehalte" voor je überhaubt mag posten/reageren!

Bleh! _{* Red-Ace hate's meelopers}

quote:

---

Op woensdag 03 april 2002 15:20 schreef Potter het volgende:

[..]

sorry hoor maar dit vind ik geen reden om er een eind aan te maken.

---

Ik heb vaak genoeg met een mes in m'n polsen/onderarmen geprobeerd te snijden. Maar het vergt volgens mij zo ontzettend veel kracht om een behoorlijke diepe snee te maken waardoor je veel bloed verliest, dat als je het probeerd en je de eerste pijn voelt, als denkt van nee. ik heb vaak genoeg oppervlakkige sneden in m'n arm gemaakt, het hele messenarsenaal uitgeprobeerd maar zelfs met het grootste slagersmes, lukt het me niet. Ik neem aan dat ze toch niet zo bot zijn?

Een andere manier die me wat lijkt zijn een overdosis slaappillen oid, maar die heb ik dus niet, dus die mogelijkheid is al uitgesloten.

Een pistool is ideaal, je hoeft alleen de trekker over te halen en het is gedaan. Maar hoe kom je in nederland in godsnaam aan een pistool? Een politieman beroven gaat niet zo makkelijk.

Tja en van een dak afspringen? Ik denk dat als iemand me een zetje zou willen geven ik het wel zou doen. Zelf zou ik het niet kunnen.Ik heb ook vaak genoeg verhalen gehoord, dat iemand van de 8e verdieping was gevallen , dat ie alleen z'n voet had gebroken! Dus kans op succes, is ook maar zo zo.

En ophangen? ik heb het idee, dat het wel een kwartier of langer duurt voordat je doodt bent. en de hele tijd zit je pijn te lijden.

is er iemand die nog een manier weet? is er ergens info of handboek over ofzow? nee zeker

En ik heb geen zin om uit te leggen waarom!

En ja, ik heb ook wel eens gedacht aan zelfmoord. Toen dacht ik in mezelf dat ik zoiets als dit niet zomaar kan wegggooien. Het leven is al kort genoeg. Maak wat van de tijd dat je hebt gekregen.

En dat wil ik niet Bestaat er niet een manier om je gehele geheugen te wissen en er een nieuwe persoonlijkheid in te stoppen?

quote:

---

Op vrijdag 05 april 2002 19:49 schreef Liberty het volgende:
Ik weet het al volgens mij, een nieuw stanley mes, moet het wel goed doen denk ik. Eerst ff m'n arm afbinden zoals ze weleens doen als ze bloed willen prikken, dan het mes er snel inhakken en dan touwtje loslaten en arm in warm water hangen. Dan moet het volgens mij wel lukken. En dan maar hopen dat niemand je optijd vind, maar dat zal wel niet. Hoewel, zou electrocuteren het ook goed doen? shit dat ik geen bad heb

---

Ik kan me vergissen maar je klinkt nog heel erg jong.
Ik krijg sterk het gevoel dat je helemaal niet dood wilt maar aandacht wilt voor het feit dat je met jezelf danig in de knoop zit.

De reden dat ik dit zeg is dat je met 1000 en één mogelijke zelfmoordmethoden aan komt zetten maar tegelijkertijd ook zegt dan maar hopen dat niemand je optijd vind, maar dat zal wel niet .

Ik probeer absoluut niet te ontkennen dat je je rot voelt, maar heb je wel eens overwogen professionele hulp te zoeken?

Er zijn in m'n schoolperiode (vanaf basisschool) dingen gebeurd waardoor ik erg onzeker werd (wil ik nu niet verder op ingaan). Ik werd stil..op mezelf... Op de middelbare school en vervolgopleidingen werd daar weer misbruik van gemaakt; ik werd een gemakkelijk doelwit... Verbaal geweld, maar ook fysiek geweld... Er wordt je verteld dat je geen klap voorstelt.. Als dit jarenlang doorgaat, ga je dit geloven..Je gaat je gedragen zoals men wilt dat je je gaat gedragen..Je gaat je voelen zoals men wilt dat je je gaat voelen. Ze weten niet waar ze mee bezig zijn. Ze maken je geestelijk helemaal kapot

Op school had ik geen vrienden... Ik was altijd alleen..Voelde me ellendig...
Na de 2e klas MTS IT hield ik school voor gezien...Ik had het daar helemaal gehad...

Maar ondertussen kon ik niet meer normaal functioneren..Ik kon geen vrienden maken...kon geen contact zoeken met anderen..ik bleef altijd gesloten en op mezelf...angst voor herhaling...je zou bijna kunnen zeggen angst voor mensen

Toen ik werk had gevonden heb ik een abonnement genomen op internet..en ontdekte IRC.. Dit was ideaal voor me...Contact zoeken met mensen, maar toch 'anoniem' blijven.. Ik kwam in een internationale chatroom terecht en ben daar gebleven...
Ik voelde dat ik daar mezelf kon zijn..niet meer zo onzeker en stil.. En zo'n 3 jaar geleden heb ik daar een meid leren kennen..een turkse..en ben daar hopeloos verliefd op geworden..en dat gevoel was wederzijds..Ze had serieuse plannen om naar Nederland te verhuisen om daar te studeren/werken...

Ik kon het eigenlijk niet geloven...Ik..iemand die op mij valt...Ik voelde mezelf een complete nul...en iemand valt op me...We vertelden elkaar alles...mijn problemen..haar problemen..zij had het ook ontzettend moeilijk gehad in het verleden..zij had zelfs ook een zelfmoord poging gedaan...
Ik voelde dat ik haar voor de 100% kon vertrouwen...ze was mijn soul-mate

Ondertussen ging het echte leven ook door..en m'n persoonlijke problemen daar werden langzaam aan alleen maar erger..ik kon niemand recht in de ogen kijken...ik kon niet eens meer in de spiegel kijken...Ik dacht dat als ik IRC tijdelijk zou verlaten..me op m'n problemen zou storten, dat het dan misschien beter zou gaan...

Ik heb toen dus m'n online vriendin verteld over mijn plan...een emotioneel gesprek..maar ze leek het wel te begrijpen...en ben toen 3 maanden offline geweest...
Zonder dat het overigens m'n problemen heeft opgelost..of erop vooruitgegaan...

Toen ik terug kwam leek iedereen me al vergeten te zijn...en _zij_ was nergens te bekennen... Pas twee weken later kwam ik haar pas weer tegen...Ze leek dolgelukking mij weer te zien...maar ik ben er langzaam maar zeker achter gekomen dat ze een ander had...iemand die nota bene 2 dorpen van mij verwijdert woont! Ze zegt nog steeds veel van mij te houden, maar dat ze toch bij hem blijft... M'n toch al zo kleine wereldje stortte in... Ik heb nog maanden geprobeerd haar terug te winnen...we hebben vele emotionele gesprekken gehad...ze had het er zelf ook moeilijk mee..ik kon voor haar niet meer zijn dan haar beste vriend....maar ik kon dat niet..ik wilde meer... Maandenlang heb ik het geprobeerd...en uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en zei haar dat ik zo niet verder kon en dus uit haar leven zou verdwijnen

Sindsdien gaat het beroerd...ik mis haar...maar nu ze weg is heb ik nix meer om voor te leven..Geen vrienden..slecht contact met familie...kan moeilijk communiceren met anderen..voel me niet op me gemak in gezelschap... Ik zie geen lichtpuntjes meer...en hoe rotter ik me voel...hoe minder m'n omgeving het lijkt te interesseren... In m'n hoofd ben ik al afscheidsbrieven aan het schrijven...ik zoek alleen nog een goeie manier...CO...overdosis slaappillen..als ik eraan kan komen...pistool...van flat af springen...ik wil alleen zeker weten dat het de eerste keer lukt..

Ik weet niet waarom ik hier zowat mijn levensverhaal vertel..doe ermee wat je wil....voor mij hoeft het allemaal niet meer...

Praten met mensen vind ik zo moeilijk...Ik zou niemand op straat zomaar aan kunnen spreken...en zeker niet iemand van het andere geslacht...Ik voel me hiervoor te minderwaardig...Ik voel me zo ontzettend nutteloos..Ik kan m'n werk niet goed doen door mijn gevoelens... maar ik kan hun niet uitleggen wat ik voel..wat mijn situatie is

Ik denk niet dat ik nog iemand zal vinden waarvan ik kan houden...iemand die ook van mij zal houden....en om je de waarheid te zeggen...ik ben er nu zelfs bang voor..voor een intieme relatie....In het verleden heeft 'liefde' me alleen ontzettend veel pijn gedaan...en ik zal altijd bang zijn het weer te moeten verliezen...ik weet niet eens meer hoe ik van iemand moet houden,,hoe ik iemand gelukkig moet maken..of het uberhaupt nog zin heeft...

Ik wil zo niet verder leven...

quote:

---

Op woensdag 10 april 2002 22:00 schreef micha het volgende:
Diep in elke mens zit een overlevingsdrang. En ik weet niet hoe iedereen in elkaar steekt, wat ze denken, wat ze echt willen en hoe hun hersenen werken, maar wat ik wel weet is dat als er heel diep in je iets zit wat door wil, om welke reden dan ook, je genoeg kracht hebt om hulp te gaan zoeken en door te gaan. Het is zo moeilijk om zo'n iemand uit te leggen waarom hij geen zelfmoord moet plegen, en ondanks dat ik Liberty en Lynx666 niet ken krijg ik tranen in m'n ogen van wanhoop omdat ik het niet uit kan leggen maar wel voel waarvoor je het moet doen. Voor elke dag die nog komen gaat, voor elke vogel die hier rond vliegt, voor alle landen die je nog wil bezoeken, voor alle stranden die je wil bewandelen, voor alle mensen die je nog wil ontmoeten, en ga zo maar door. Het lijkt soms zo zwart, dat het alles opslurpt, maar altijd is er een klein gaatje waardoor je kan ontsnappen. Altijd is er iemand die er dan even voor je is. Wees niet bang voor wat komen gaat, laat het gewoon op je af komen, en pak jezelf aan. Er is echt nog zoooooooooooooooooooooooooooooooveel leuks... Dat wil je niet missen!

---

Ik heb hier ook alle berichten in dit topic gelezen... Heb met tranen in m'n ogen gelezen...herkende erg veel...Ik bewonder de openheid van anderen om hun verhaal te vertellen...

Voor mij is het een stuk makkelijker 'mezelf te geven' via de anonimiteit van dit forum, of IRC, al is het vaak erg moeilijk de juiste woorden te vinden

Ik heb ook erg veel steun gehad aan een aantal mensen op IRC, mensen die _weten_ hoe het voelt om in diepe depressies te zitten.. Maar ik kan hier niet over praten met iemand face to face...m'n familie weet dit ook niet van me...ik kan het ze niet vertellen... Als ik aan zelfmoord denk, schieten m'n gedachten snel naar mijn familie... Ik wil ze geen pijn doen....maar ik kan niet meer.... Ik heb niks om naar uit te kijken...

Daarom vind ik een afscheidsbrief erg belangrijk... Ik wil ze niet met allerlei onbeantwoorde vragen opzadelen...en als het zover is zal ik ook alles op papier proberen uit te leggen....

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:47 schreef Potter het volgende:
Wie van de fokkers heeft er wel eens aan gedacht of kent mensen die eraan hebben gedacht.
Ik las namelijk een tijd terug dat 10% van de jeugd er wel eens serieus aan heeft gedacht.
Ik zelf heb er nooit aan gedacht.
(dit is een serieuze topic, dus geen antwoorden van: wanneer doe jij het eens.)

Ciao
Potter

---

quote:

---

Op woensdag 27 februari 2002 10:34 schreef TheFluGuy het volgende:
I am going 2 draw a picture.... a picture with twist...
ill draw it with a razorblade and i will draw it on my wrist
And as i draw this picture a fountain will appear
and with this flowing fountain all my problems dissapear

---

quote:

---

Op vrijdag 01 maart 2002 14:35 schreef LenL het volgende:
Sowieso, zelfmoord is altijd egoïstich, tenzij je er heel veel reden voor hebt, en je geen vrienden familie of andere mensen meer hebt die om je geven.

---

quote:

---

Op vrijdag 1 maart 2002 18:22 schreef Evil het volgende:
Die pijn voel je op dat moment nie....
En wat werkt er volgens jou dan voor 99,99% ????

---

quote:

---

Op vrijdag 1 maart 2002 23:54 schreef Matsie het volgende:
waarom ze het nou precies heeft gedaan weet niemand, want het was een meisje dat altijd vrolijk was en altijd met een lach op haar gezicht door de school liep.
ik heb er toen zelf ook nog eens bij stil gestaan en ged8: als je zoiets doet, dan moet het toch wel heel diep zitten. als je al dat verdriet zag, en sommige mensen met schuldgevoelens dan denk je toch van: hoe kan je zoiets doen?

---

quote:

---

Op zaterdag 2 maart 2002 17:03 schreef Uncle_Sam het volgende:
Mensen tot 16 jaar met zelfmoordgedachten zijn niet serieus te nemen.

---

Kusje, Lotje aka BTL

ps: lees echt krassen is een keer, of andere boeken uit bijv. de octopus-serie...

quote:

---

I do not agree, zelfmoord is niet altijd egoistisch, al heb je er maar 1 reden voor als het een goede reden is..en wat je vrienden en familie daarmee te maken hebben vind ik ook bull (srry) maar je familie kan nog zoveel om je geven maar als jij het gevoel hebt vanbinnen dat het echt niet goed zit kan je familie of vriendenkring daar niets aan veranderen, hoeveel ze ook om je geven en dan LIJKT zelfmoord misschien egoistisch, maar het is het niet altijd.

---

Ben wel heel erg blij dat ik voor haar niets heb kunnen vinden (dat is nu gezien) want ik had die tijd erna voor geen goud willen missen.

Ik was depressief toen ik met die gedachtens rond liep. En mijn ma was heel erg bang, die had ook door dat er wat was.

Verder heeft mijn broer een maat van hem verloren op deze manier. hoe moet ik doen???

Ik vind het een moeilijke keuze, stond er op dat moment wel achter, maar nu gezien, ben ik echt blij dat ik het niet gedaan heb!

quote:

---

Op woensdag 10 april 2002 22:00 schreef micha het volgende:
Diep in elke mens zit een overlevingsdrang. En ik weet niet hoe iedereen in elkaar steekt, wat ze denken, wat ze echt willen en hoe hun hersenen werken, maar wat ik wel weet is dat als er heel diep in je iets zit wat door wil, om welke reden dan ook, je genoeg kracht hebt om hulp te gaan zoeken en door te gaan. Het is zo moeilijk om zo'n iemand uit te leggen waarom hij geen zelfmoord moet plegen, en ondanks dat ik Liberty en Lynx666 niet ken krijg ik tranen in m'n ogen van wanhoop omdat ik het niet uit kan leggen maar wel voel waarvoor je het moet doen. Voor elke dag die nog komen gaat, voor elke vogel die hier rond vliegt, voor alle landen die je nog wil bezoeken, voor alle stranden die je wil bewandelen, voor alle mensen die je nog wil ontmoeten, en ga zo maar door. Het lijkt soms zo zwart, dat het alles opslurpt, maar altijd is er een klein gaatje waardoor je kan ontsnappen. Altijd is er iemand die er dan even voor je is. Wees niet bang voor wat komen gaat, laat het gewoon op je af komen, en pak jezelf aan. Er is echt nog zoooooooooooooooooooooooooooooooveel leuks... Dat wil je niet missen!

---

En zo gebeuren er ook nog vele kleine dingetjes die je toch weer zo depressief kunnen maken.. Elke keer als het weer een klein beetje beter gaat met me gebeurt er weer iets waardoor ik weer dieper wegzak...het is een soort neergaande spiraal...Ik wil er zo graag uit breken, maar ik kan niet meer...

Ik probeer zo veel mogelijk te genieten van de kleine dingetjes...en ik vind het heerlijk om naar muziek te luisteren..ik heb er erg veel aan..af en toe kan ik ook erg emotioneel worden van sommige muziek..maar het is een enorme steun... Of ik kijk een film... denk ik tenminste eens aan iets anders...

Maar die leuke dingen waar je over sprak..ik zie ze niet meer..ik wil ze wel zien..maar er zal altijd iets missen... net datgene wat me weer doet glimlachen....

quote:

---

Op woensdag 10 april 2002 21:04 schreef Lynx666 het volgende:
Ik vecht al zo lang tegen dit gevoel..het wordt alleen maar slechter... Ik hoor zo vaak van mensen van "Het wordt wel een keer beter, hou vol" maar ik wacht hier al ruim 7 jaar op...het wordt niet beter...Ik ben geworden wie ik ben door wat er met me is gebeurd in het verleden, door andere mensen, die, om er zelf beter door te voelen, anderen de grond in trappen, het liefst als je al down bent... Je verliest je vertrouwen in mensen.. Je verliest het vertrouwen in jezelf... Ik ga niet meer uit omdat er altijd en overal dat soort mensen zijn

Praten met mensen vind ik zo moeilijk...Ik zou niemand op straat zomaar aan kunnen spreken...en zeker niet iemand van het andere geslacht...Ik voel me hiervoor te minderwaardig...Ik voel me zo ontzettend nutteloos..Ik kan m'n werk niet goed doen door mijn gevoelens... maar ik kan hun niet uitleggen wat ik voel..wat mijn situatie is

Ik denk niet dat ik nog iemand zal vinden waarvan ik kan houden...iemand die ook van mij zal houden....en om je de waarheid te zeggen...ik ben er nu zelfs bang voor..voor een intieme relatie....In het verleden heeft 'liefde' me alleen ontzettend veel pijn gedaan...en ik zal altijd bang zijn het weer te moeten verliezen...ik weet niet eens meer hoe ik van iemand moet houden,,hoe ik iemand gelukkig moet maken..of het uberhaupt nog zin heeft...

Ik wil zo niet verder leven...

---

quote:

---

Op woensdag 10 april 2002 21:04 schreef Lynx666 het volgende:
Ik vecht al zo lang tegen dit gevoel..het wordt alleen maar slechter... Ik hoor zo vaak van mensen van "Het wordt wel een keer beter, hou vol" maar ik wacht hier al ruim 7 jaar op...het wordt niet beter...Ik ben geworden wie ik ben door wat er met me is gebeurd in het verleden, door andere mensen, die, om er zelf beter door te voelen, anderen de grond in trappen, het liefst als je al down bent... Je verliest je vertrouwen in mensen.. Je verliest het vertrouwen in jezelf... Ik ga niet meer uit omdat er altijd en overal dat soort mensen zijn
Praten met mensen vind ik zo moeilijk...Ik zou niemand op straat zomaar aan kunnen spreken...en zeker niet iemand van het andere geslacht...Ik voel me hiervoor te minderwaardig...Ik voel me zo ontzettend nutteloos..Ik kan m'n werk niet goed doen door mijn gevoelens... maar ik kan hun niet uitleggen wat ik voel..wat mijn situatie is

Ik denk niet dat ik nog iemand zal vinden waarvan ik kan houden...iemand die ook van mij zal houden....en om je de waarheid te zeggen...ik ben er nu zelfs bang voor..voor een intieme relatie....In het verleden heeft 'liefde' me alleen ontzettend veel pijn gedaan...en ik zal altijd bang zijn het weer te moeten verliezen...ik weet niet eens meer hoe ik van iemand moet houden,,hoe ik iemand gelukkig moet maken..of het uberhaupt nog zin heeft...

Ik wil zo niet verder leven...

---

quote:

---

Op woensdag 1 januari 2003 13:47 schreef NightDemon het volgende:

Je wilt het niet geloven, maar ik heb bijna hetzelfde, serieus. Ik heb da nu ook al een paar jaar zo. Ik kan je daarom jammer genoeg ook geen oplossingen geven. 1 ding is zeker, 1 van de redenen da je nu geen zelfmorod moet plegen, is dat je het altijd later nog kan doen. En dit bedoel ik serieus. Als het gebeurt is is het gebeurt. Er komt een tijd aan dat het niet meer slechter kan dan moet het wel beter worden.

---

quote:

---

Op woensdag 1 januari 2003 16:31 schreef RunawayTrain het volgende:

[..]

[..]

Zo gaat het dus jaar in jaar uit. En welk doel heeft het leven als je niemand hebt om van te houden?
Maarja ik blijf toch door ploeteren en weet niet echt waarom.

---

Om ff jou vraag je beantwoorden van welk doel het leven dan heeft als je van niemand kan houden: Het level heeft geen doel, ik houd van mijn ouders, eerst wilde ik ook altijd kei graag een vriendin om van te houden enzo, nu maakt het mij geen fuck meer uit. Want stel je hebt een vriendin. Dan heb ik het ff over jou, je hebt een vriendin en stopt kei veel energie in die rel;atie enzo en je weet zeker dat het gaat lukken. Zij dumpt op eengegeven moment jou. Dan val jij terug in dezelfde wereld als nu, maar dan erger want je bent nog erger de grond in getrapt. Ik zeg ook nie da je nooit aan een relatie moet beginnen, maar weet waar je aan begint.
Ik en ook een keer zwaar afgewezen, en toen was ik ook een hele lange tijd depresiief, maar als me dat nu nog een keer zou overkomen nu ik me al zo kut voel dan weet ik nie hoe erg het zal worden. Nu ben ik ook op iemand, maar ik ben nu nie van plan met diegene verkering ofzo te vragen, want ik voel me gewoon helemaal niets, en nog minder tegenover haar.
En dan lullen er zat mensen dat je je zelfvertrouwen op moet krikken en bla bla bla, maar die mensen hebben makkelijk praten die hebben op dat moment geen problemen. Ik kan nou ook best tegen jou zeggen ja je moet dit doen en dat en dan komt het wel goed.
Maja da helpt dan toch geen fuck. Alle adviezen die ik heb gekregen, zijn er een stuk of 20 heb ik goed over naged8 en maar 1tje heeft er echt geholpen om me iets beter te voelen.

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 12:38 schreef NightDemon het volgende:

[..]

Voor mij zijn er 4 redenen waarom ik het nie doe: Ik wil mijn ouders en me familie enzo nie achterlaten, ik heb nog en heel leven voor me, Wie weet dat degene die zelfmoord plegen in een soort hel komen (zo denk ik er dan over), Het kan altijd later nog

Om ff jou vraag je beantwoorden van welk doel het leven dan heeft als je van niemand kan houden: Het level heeft geen doel, ik houd van mijn ouders, eerst wilde ik ook altijd kei graag een vriendin om van te houden enzo, nu maakt het mij geen fuck meer uit. Want stel je hebt een vriendin. Dan heb ik het ff over jou, je hebt een vriendin en stopt kei veel energie in die rel;atie enzo en je weet zeker dat het gaat lukken. Zij dumpt op eengegeven moment jou. Dan val jij terug in dezelfde wereld als nu, maar dan erger want je bent nog erger de grond in getrapt. Ik zeg ook nie da je nooit aan een relatie moet beginnen, maar weet waar je aan begint.
Ik en ook een keer zwaar afgewezen, en toen was ik ook een hele lange tijd depresiief, maar als me dat nu nog een keer zou overkomen nu ik me al zo kut voel dan weet ik nie hoe erg het zal worden. Nu ben ik ook op iemand, maar ik ben nu nie van plan met diegene verkering ofzo te vragen, want ik voel me gewoon helemaal niets, en nog minder tegenover haar.
En dan lullen er zat mensen dat je je zelfvertrouwen op moet krikken en bla bla bla, maar die mensen hebben makkelijk praten die hebben op dat moment geen problemen. Ik kan nou ook best tegen jou zeggen ja je moet dit doen en dat en dan komt het wel goed.
Maja da helpt dan toch geen fuck. Alle adviezen die ik heb gekregen, zijn er een stuk of 20 heb ik goed over naged8 en maar 1tje heeft er echt geholpen om me iets beter te voelen.

---

quote:

---

Op vrijdag 1 maart 2002 18:22 schreef Evil het volgende:

[..]

Die pijn voel je op dat moment nie....

En wat werkt er volgens jou dan voor 99,99% ????

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 16:02 schreef cenobite het volgende:

[..]

hoppa dit is de essentie van zelfmoord plegen (in de westerse cultuur)

---

quote:

---

Op zaterdag 23 februari 2002 13:30 schreef goudappeltje het volgende:
Ik vind het eng. Een vriendin van mij heeft het ook geprobeerd, en het is mislukt. Voortaan als ik haar zie kijk ik toch anders tegen haar aan... Ben een beetje bang van haar geworden. Wat een leed mensen zichzelf aan kunnen doen... Ik ben elke keer dat ik dat soort verhalen hoor maar wat blij dat ik lekker in mijn vel zit en andersoortige problemen heb dan die waar zij mee kampen...

---

quote:

---

Op zondag 3 maart 2002 15:50 schreef mousy het volgende:
Een boeiende topic, dat ten eerste. Ook vind ik jullie moedige mensen, vooral sommige, hoe open ze schrijven.
Voor mij is t een steun om te lezen dat ik niet de enige ben die met dit probleem worstelt, helaas had ik toen ik er volop in stond niemand om er over te praten.k Heb ooit verschillende pogingen ondernomen, ik zat toen in een diepe depressie, gelukkig is het nooit gelukt. Ik had verschillende redenen om niet meer te willen leven, daar wil ik verder niet over uitwijden.
Ik ben blij dat ik er nog ben. Ik geniet van de kleine dingen , die ik heb leren zien.
k Heb ook een reden om voor te leven , mn grootste geschenk, mn zoon. Hij kwam presies op t goede moment in mn leven. Helaas kwam ik nog geen jaar later dr alleen voor te staan,maar heb me er door heen geslagen.
Ik ben door hele diepe dalen heen gegaan, maar nu ben ik redelijk op de goede weg. Zelfmoord soms denk ik er nog wel eens aan(als ik een hele slechte dag heb) , maar kunnen zou ik t niet.Ik heb 3 pogingen gedaan(pillen) maar werd gewoon weer wakker(technisch had dat niet mogelijk geweest). Ik zie dat ook als een reden nu dat ik gewoon niet mag gaan.
En ik moet hier gewoon zijn om mn leven te volbrengen en om mn zoon op te voeden, hij heeft me nodig. En ook de mensen om me heen wil ik niet achter laten en met t verleden leer ik te leven. Vergeten doe ik het niet maar de pijn slijt. Het heeft me jaren gekost om dingen een plekje gegeven, maar k zou tegen de mensen die diep zitten willen zeggen, vecht voor jezelf t is de moeite waard! Verder veroordeel ik niemand, pijn kan soms zo ondragelijk zijn.
Ik wens jullie sterkte.

Mijn leven zal altijd vrij rommelig verlopen dat heeft t al 28 jaar gedaan, maar ik vecht door, voor mezelf , voor mn zoon.Want elke dag als ik de lach van mn zoon zie, geniet ik!

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 12:42 schreef Ripley het volgende:

[..]

Het grote probleem dat ik hier in lees is dat je je levensgeluk laat afhangen van een ander. Als je geen relatie hebt, ben je niet gelukkig. Terwijl je volgens mij eerst moet proberen om geluk voor jezelf te vinden en dan een relatie aan gaan. Dan is de kans van slagen ook een stuk groter.

---

quote:

---

Op woensdag 10 april 2002 22:00 schreef micha het volgende:
Diep in elke mens zit een overlevingsdrang. En ik weet niet hoe iedereen in elkaar steekt, wat ze denken, wat ze echt willen en hoe hun hersenen werken, maar wat ik wel weet is dat als er heel diep in je iets zit wat door wil, om welke reden dan ook, je genoeg kracht hebt om hulp te gaan zoeken en door te gaan. Het is zo moeilijk om zo'n iemand uit te leggen waarom hij geen zelfmoord moet plegen, en ondanks dat ik Liberty en Lynx666 niet ken krijg ik tranen in m'n ogen van wanhoop omdat ik het niet uit kan leggen maar wel voel waarvoor je het moet doen. Voor elke dag die nog komen gaat, voor elke vogel die hier rond vliegt, voor alle landen die je nog wil bezoeken, voor alle stranden die je wil bewandelen, voor alle mensen die je nog wil ontmoeten, en ga zo maar door. Het lijkt soms zo zwart, dat het alles opslurpt, maar altijd is er een klein gaatje waardoor je kan ontsnappen. Altijd is er iemand die er dan even voor je is. Wees niet bang voor wat komen gaat, laat het gewoon op je af komen, en pak jezelf aan. Er is echt nog zoooooooooooooooooooooooooooooooveel leuks... Dat wil je niet missen!

---

quote:

---

Op vrijdag 5 april 2002 21:00 schreef Liberty het volgende:
De enige manier die ik weet buiten zelfmoord, is naar verweggistan gaan en proberen daar in m'n eentje in een totaal andere wereld en omgeving een nieuw leven op te bouwen en dat zie ik al helemaal niet zitten! En dan het klotegevoel neem ik natuurlijk overal mee waar ik maar kom
dat gaat niet weg. Ik zal altijd moeten lijden!

En dat wil ik niet Bestaat er niet een manier om je gehele geheugen te wissen en er een nieuwe persoonlijkheid in te stoppen?

---

quote:

---

Op donderdag 11 april 2002 00:19 schreef Cazman het volgende:

[..]

Bestaat er een goede reden dan? Om je leven te beindigen en er zo vanaf te komen. Het lijkt zo simpel maar je gooit zo iets moois weg ook al leef je in slechte tijden. probeer je er doorheen te bijten. Blijf sterk. Het leven is jammer genoeg toch al zo kort.

---

-edit: het is niet de bedoeling mensen een zetje te geven-

[Dit bericht is gewijzigd door Ripley op 02-01-2003 13:30]

I only comferd myself with the thought I can always end it. Death ALWAYS takes it's toll. NO ONE is ruled out!

Heaven torn open, the angels will pay for what we never had. Trow them down into that black world we had to live in all that time

Everywhere I look in this world I see hatered, everywhere there's pain and suffering. We're just a virus consuming it all.

Het is nu voort zo erg dat ik gewoon trots ben op wat ik schrijf, hoe grover des te beter vind ik het nu. Vroeger was da toch heel anders. Dus mensen volg niet altijd adviezen blindelinks op

Verder heb ik een vriendin wiens volwassen zoon zelfmoord heeft gepleegd. Als ik zie hoeveel verdriet zij heeft weet ik zeker dat haar zoon haar dat eigenlijk niet aan had willen doen. Haar geest en leven zijn kapot. Dat zou ik nooit een ander aan willen doen.

Ik heb zelf ook een verleden waarin ik gepest ben, te maken heb gehad met ernstige ziektes, ik heb erg weinig zelfvertrouwen etc. etc. Ik heb toen ik jonger was ook wel suicidale gedachten gehad, maar ik ben nu zo blij dat ik het niet gedaan heb. En dat ondanks twee kutjaren die ik net achter de rug heb. Er zijn zoveel dingen die namelijk wel mooi en leuk zijn als je maar de moeite doet om ze te zien.

quote:

---

Op zondag 24 februari 2002 19:02 schreef Statler het volgende:
De broer van een vriendin van mij heeft zelfmoord gepleegd.
De ouders weten nog steeds niet waarom.
Dit is precies wat mensen bedoelen, ze laten vragen achter waar ze waarschijnlijk nooit een antwoord op krijgen.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:32 schreef NightDemon het volgende:
Niet alle adviezen helpen voor alle mensen, dat heb ik zelf ook wel gemerkt. Toen iemand zei dat het bij hem veel had geholpen te schrijven ging ik dat ook doen. Nou bij mij is het alleen maar erger geworden. Ik zal wel ff een paar stukjes copien. (als de admin het nie te erg vind )

I only comferd myself with the thought I can always end it. Death ALWAYS takes it's toll. NO ONE is ruled out!

Heaven torn open, the angels will pay for what we never had. Trow them down into that black world we had to live in all that time

Everywhere I look in this world I see hatered, everywhere there's pain and suffering. We're just a virus consuming it all.

Het is nu voort zo erg dat ik gewoon trots ben op wat ik schrijf, hoe grover des te beter vind ik het nu. Vroeger was da toch heel anders. Dus mensen volg niet altijd adviezen blindelinks op

---

Ten tweede: hoe grover hoe beter? Als je zo negatief denkt van te voren, dat blijft alles negatief. Aan je quotes te zien ga je op zoek naar het negatieve in plaats van het positieve. Dan zal je leven en de reacties van andere mensen ook nooit een positieve wending nemen.

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:35 schreef NightDemon het volgende:

[..]

Maar daarvoor heb je een afscheidsbrief, ik bedoel als ik het zou doen laat ik echt wel een lange brief achter waar ik alles in uitleg enzo

---

quote:

---

Op zaterdag 23 februari 2002 05:07 schreef fokine het volgende:
Ik heb nu 3 zelfmoordpogingen achter de rug. Ik weet nu in ieder geval hoe ik het niet moet doen. Het is niet een daad om aandacht te vragen. Het is een poging om eindelijk van alles af te zijn. Voor mensen die dit gevoel nooit hebben meegemaakt is het moeilijk om je voor te stellen dat niets je meer interesseert. Ook de mensen die dicht bij je staan, zoals je ouders, interesseren je niets meer. Zelfs het verdriet wat je hun aandoet kan je niets meer schelen, er is nog maar 1 ding wat je bezig houdt. En sommige mensen noemen het egoïsme, ik noem het eindelijk een keer voor mezelf opkomen.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:36 schreef Ripley het volgende:

[..]

Ten eerste klopt het engels niet, dus waarschuw ik vast dat het niet de bedoeling is dat mensen alleen daar over gaan zeiken.

Ten tweede: hoe grover hoe beter? Als je zo negatief denkt van te voren, dat blijft alles negatief. Aan je quotes te zien ga je op zoek naar het negatieve in plaats van het positieve. Dan zal je leven en de reacties van andere mensen ook nooit een positieve wending nemen.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:36 schreef Ripley het volgende:

[..]

Ten eerste klopt het engels niet, dus waarschuw ik vast dat het niet de bedoeling is dat mensen alleen daar over gaan zeiken.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:37 schreef Ripley het volgende:

[..]

Dan nog laat je een onmetelijk gat achter. Die vriendin van mij leeft lichamelijk nog wel, maar geestelijk niet meer. Haar zoon heeft niet alleen zichzelf gedood maar ook haar.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 12:38 schreef NightDemon het volgende:

Voor mij zijn er 4 redenen waarom ik het nie doe: Ik wil mijn ouders en me familie enzo nie achterlaten, ik heb nog en heel leven voor me, Wie weet dat degene die zelfmoord plegen in een soort hel komen (zo denk ik er dan over), Het kan altijd later nog

---

quote:

---

Om ff jou vraag je beantwoorden van welk doel het leven dan heeft als je van niemand kan houden: Het level heeft geen doel, ik houd van mijn ouders, eerst wilde ik ook altijd kei graag een vriendin om van te houden enzo, nu maakt het mij geen fuck meer uit. Want stel je hebt een vriendin. Dan heb ik het ff over jou, je hebt een vriendin en stopt kei veel energie in die rel;atie enzo en je weet zeker dat het gaat lukken. Zij dumpt op eengegeven moment jou. Dan val jij terug in dezelfde wereld als nu, maar dan erger want je bent nog erger de grond in getrapt. Ik zeg ook nie da je nooit aan een relatie moet beginnen, maar weet waar je aan begint.

---

quote:

---

Ik en ook een keer zwaar afgewezen, en toen was ik ook een hele lange tijd depresiief, maar als me dat nu nog een keer zou overkomen nu ik me al zo kut voel dan weet ik nie hoe erg het zal worden. Nu ben ik ook op iemand, maar ik ben nu nie van plan met diegene verkering ofzo te vragen, want ik voel me gewoon helemaal niets, en nog minder tegenover haar.

---

quote:

---

En dan lullen er zat mensen dat je je zelfvertrouwen op moet krikken en bla bla bla, maar die mensen hebben makkelijk praten die hebben op dat moment geen problemen. Ik kan nou ook best tegen jou zeggen ja je moet dit doen en dat en dan komt het wel goed.
Maja da helpt dan toch geen fuck. Alle adviezen die ik heb gekregen, zijn er een stuk of 20 heb ik goed over naged8 en maar 1tje heeft er echt geholpen om me iets beter te voelen.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:49 schreef NightDemon het volgende:

[..]

Ho ho, ik ga niet op zoek naar negatieve reacties, als ik ik er toevallig 1 zie dan reageer ik daar op ja. Maar het is ook zo dat ik van nog bijna niemand heb gehoord (dan bedoel ik nie echt dit forum) waaorm ze blij zijn met hun leven, waarom ze blij zijn dat ze leven. Dus zou ik daar wat reacties op mogen?

---

Ik wil wel even vertellen waarom ik wel blij ben met mijn leven, ondanks alle tegenslagen.

-Ik heb een fijn eigen plekje waar ik het heel gezellig maak in mijn eentje
-Ik heb lieve ouders en een heel mooi en lief zusje.
-Ik werk hard en heb daarom ook een leuke baan.
-ik heb geen honger en heb geen ziekte
-ik kan genieten van dingen: een mooie film, een goed gesprek, een leuk boek, lekker stappen, mooie kleren aantrekken, lekker lachen om niets.

Ik heb geen relatie, heel veel moeite met zelfvertrouwen, heb veel te maken gehad met ziektes en narigheid, heb de laatste twee jaar hele hechte vriendschappen kapot zien lopen etc.

Vorige week voelde ik me daar bijvoorbeeld heel rot over. En met oud & nieuw loop ik dan weer iemand tegen het lijf die ik lang niet heb gesproken en waar ik een geweldige tijd en leuke gesprekken mee heb gehad die avond. Je weet nooit wat voor leuks er weer even de hoek om omt de volgende week. En misschien zijn die leuke momenten maar voor even, maar ze zijn er wel en ik vind het belangrijk dat je jezelf de kans geeft om er van te genieten.

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:53 schreef RunawayTrain het volgende:
heel veel

---

Ik weet best hoe erg het kan zijn om een relatie te hebben die teleurstelt. Hell, het heeft me 2 jaar gekost om er overheen te komen. Maar als je geen risico's neemt mis je ook een hoop. Ik zou de leuke momenten van mijn 'mislukte' relaties ook niet hebben willen missen, liefde gaat nu eenmaal met vallen en opstaan.

Maar ik dacht er over na zo'n rotperiode waarin niets lukt en bijna niemand klaar staat voor je. Zo had mijn vriend het toen uitgemaakt. Hij is me vreselijk gaan pesten. Heeft zelfs een nep-verkering met mijn vriendin gedaan. En ja toen stond ik dus alleen tot dat ik een bijbaantje kreeg en me daar op ben gaan storten. En ja nu ben ik weer sterker dan ooit.

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 14:03 schreef Ripley het volgende:

[..]

No offence, maar ik zie dat jij achttien bent. Hoeveel mensen denk jij dat er zijn die op die leeftijd de ware nog niet hebben gevonden? En hoeveel mensen lopen tegen narigheid op voordat dat gebeurt?

Ik weet best hoe erg het kan zijn om een relatie te hebben die teleurstelt. Hell, het heeft me 2 jaar gekost om er overheen te komen. Maar als je geen risico's neemt mis je ook een hoop. Ik zou de leuke momenten van mijn 'mislukte' relaties ook niet hebben willen missen, liefde gaat nu eenmaal met vallen en opstaan.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 14:24 schreef RunawayTrain het volgende:

[..]

No offence taken.
Nee, ik weet donders goed dat ik lang niet de enige ben. Dat zal je me ook niet horen zeggen, en het spijt me als het zo overkomt.
Maar de ene mens kan meer ellende verdragen dan de ander, en ik vind dat ik al heel wat te verduren heb gehad, maar het houdt een keer op.
Ik zeg niet at ik m'n leven lang single wil zijn, maar voorlopig wil ik even niets weten van relaties. Eerst maar eens zien dat ik er zelf enigzins bovenop kom, en daar werk ik ook aan.
Het probleem is dat ik te vaak dagen heb dat alles verloren lijkt, en daar hebben hulpverleners nog geen oplossing voor gevonden.
Om de een of andere onduidelijke reden willen ze geen medicijnen voorschrijven.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 15:10 schreef NightDemon het volgende:

[..]

Ja dat is duidelijk, omdat ze denken da je daarmee zelfmoord gaat plegen. Dat had iemand die ik ken ook, die had antidepresiva voorgeschreven gekregen, en kreeg bijv 2 pillen per dag. Die heetf ook zelfmoord geprobeerd te plegen. Ze zijn gewoon heel bang dat mensen net als jij en anderen die pillen gewoon willen om zelfmoord te plegen

---

Dus zie ik het als positief dat ze denken dat je geen medicijnen nodig hebt, runawaytrain. Ik vond je antwoord post overigens veel volwassener en positiever dan voorgaande posts, goed dat je bezig bent met dingen te veranderen in het positieve in je leven.

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:53 schreef RunawayTrain het volgende:

[..]

[..]

Bedoel je nou dat je haar leuk vindt, maar je toch niet echt 'verliefd' voelt?
Ik zou willen dat ik dat kon! Maar bij mij gebeurd steeds het tegenover gestelde. Ik voel me té snel aangetrokken tot meisjes als ik ze een tijdje ken.
Dat maakt het dus behoorlijk moeilijk om een vriendschappelijke band met een meisje te onderhouden...
[..]

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 15:16 schreef NightDemon het volgende:

[..]

Nee ik was toen kei verliefd op haar, ik ben ook nie in 1 keer op haar afgestapt ofzo, heb er wel lang mee ge8. Maar nu hoef ik nie persee een relatie met iemand ofzo. Geef mij maar gewoon een paar goede vrienden. Mij maakt het nu geen fuck meer uit dat ik nooit een vriendin heb gehad ofzo.

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 12:54 schreef NorthernStar het volgende:

[..]

Niet durven of niet willen? Denk dat het in veel gevallen het laatste is.

Mensen hebben idd geen besef wat voor invloed ze op hun omgeving hebben, maar dat is meestal juist ook een reden waarom iemand zelfmoord pleegt.

Natuurlijk is het verschrikkelijk voor de omgeving (ken iemand die zijn eigen zoon heeft gevonden, opgehangen) maar zoals sommige zeggen, "het is een egoistische daad" ..dat vind ik ook weer kortzichtig.
Denk dat niemand 'zo maar eventjes' zelfmoord pleegt (gaat wel wat aan vooraf)

---

quote:

---

Op vrijdag 22 februari 2002 13:19 schreef DarkElf het volgende:
Zelfmoord is niet iets waar je aan denkt als het "even" niet goed met je gaat. Het is ook zeker niet de weg van de minste weerstand. Jarenlang (onmenselijk)lijden zijn er vaak aan vooraf gegaan en mensen denken er vaak veel te makkelijk over.

* DarkElf mengt zich verder niet in deze discussie, uit eigen bestwil

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 15:19 schreef Ripley het volgende:

[..]

Mijn eerste gedachte bij deze post is dan: hup, ga er op uit en maak die vrienden. Doe moeite voor wat je wilt en maak zelf van je leven wat je wilt. Lijkt me beter dan je erbij neerleggen en aan zelfmoord te denken.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 15:13 schreef Ripley het volgende:

[..]

Dit lijkt me klinkklare onzin. De paar keer dat ik met een arts over dit soort dingen heb gesproken wilden ze me gelijk aan de AD gooien, ik heb niet het idee dat ze daar erg terughoudend mee zijn. Alleen los je vaak niks op met medicijnen, maar meer het het aanpakken van de basis van je probleem.

---

Wat NightDemon zegt zou misschien wel kunnen.. Ik heb voordat ik bij het RIAGG in behandeling kwam, een tijdje Seroxat gebruikt.
Daar ben ik op aanraden van een psycholoog mee gestopt en had nog een zooi pilletjes over. Die heb ik in een dwaze bui, samen met verschillende andere pillen ingenomen. Dit weten ze bij het RIAGG ook.
Maar ze weten ook wel dat je met deze medicijnen geen zelfmoord kunt plegen, alleen wist ik dat niet toen ik het probeerde.(was overigens niet goed overwogen en was dronken).

quote:

---

Dus zie ik het als positief dat ze denken dat je geen medicijnen nodig hebt, runawaytrain. Ik vond je antwoord post overigens veel volwassener en positiever dan voorgaande posts, goed dat je bezig bent met dingen te veranderen in het positieve in je leven.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 15:16 schreef NightDemon het volgende:

[..]

Nee ik was toen kei verliefd op haar, ik ben ook nie in 1 keer op haar afgestapt ofzo, heb er wel lang mee ge8. Maar nu hoef ik nie persee een relatie met iemand ofzo. Geef mij maar gewoon een paar goede vrienden. Mij maakt het nu geen fuck meer uit dat ik nooit een vriendin heb gehad ofzo.

---

Je zou ook even op het forum van http://www.psychologie.nu kunnen kijken. Daar kun je met mensen over je zelfmoordgedachtes praten.