Zetten de media aan tot diëten en eetstoornissen door het constant verbeelden van prachtige, ultradunne en populaire modellen, aan meisjes en jonge vrouwen een onrealistisch beeld geven van een gezond vrouwenlichaam? Of is het alleen een pure cognitieve stoornis en kunnen we de media eigenlijk wel verantwoordelijk stellenvoor het alarmerende aantal mensen met eetstoornissen?
Ik ben er nog niet over uit iig... jullie?
Als ik een product aangeprijsd zie worden op een TV-reclame koop ik het niet de volgende dag. Mensen die wel zo vatbaar zijn voor de media hebben bij voorbaat al psychologische hulp nodig m.i..
Ik vind het een beetje vergelijkbaar als actiefilms/computerspellen de schuld geven, nadat een tiener die die spellen speelde of dergelijke films keek mensen neer ging schieten. Onjuist dus.
quote:Ik denk dat het zeker een factor is.Op zaterdag 17 november 2007 17:37 schreef Re het volgende:
Ik ben er nog niet over uit iig... jullie?
Vaak genoeg van dames gehoord dat hetgeen ze aanhadden ook idd niet comfortabel zat. Maar het dan toch doen omdat het moet?
Kunnen mannen dat uberhaupt bevatten?
maar dat dun mooi wordt gevonden, zal wellicht wel de eerst aanzet zijn tot lijnen.
quote:Precies, eindverantwoordelijkheid ligt bij de mens zelf, niet bij de middelen. Een medium zoals de Bijbel kan zowel voor morele als immorele doeleinden gebruikt worden, dat hangt af van de mens zelf.Op zaterdag 17 november 2007 17:39 schreef OldJeller het volgende:
Als ik een product aangeprijsd zie worden op een TV-reclame koop ik het niet de volgende dag. Mensen die wel zo vatbaar zijn voor de media hebben bij voorbaat al psychologische hulp nodig m.i..
quote:en wat dan van al die sportscholen en dieetclubjes, de drang naar een perfect lichaam wat wordt opgedrongen door de maatschappij, er is iets significant mis met je als je niet "gezond" bent, je prijst jezelf uit de markt als je dik bent. Tuurlijk is ieder persoon verantwoordelijk voor zijn eigen lichaam maar wordt er niet extra verantwoordelijkheid opgedrongen?Op zaterdag 17 november 2007 18:41 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Precies, eindverantwoordelijkheid ligt bij de mens zelf, niet bij de middelen. Een medium zoals de Bijbel kan zowel voor morele als immorele doeleinden gebruikt worden, dat hangt af van de mens zelf.
quote:1) die clubjes zijn vrijwilligOp zaterdag 17 november 2007 18:51 schreef Re het volgende:
[..]
en wat dan van al die sportscholen en dieetclubjes, de drang naar een perfect lichaam wat wordt opgedrongen door de maatschappij, er is iets significant mis met je als je niet "gezond" bent, je prijst jezelf uit de markt als je dik bent. Tuurlijk is ieder persoon verantwoordelijk voor zijn eigen lichaam maar wordt er niet extra verantwoordelijkheid opgedrongen?
2) er is ook iets mis met je als je echt te dik bent
3) ja ongezond is ook niet mooi
Het kan echter nog subtieler. Veel televisieprogramma's waar vrouwen in zitten, hebben slanke vrouwen. Noraly Beijer (NOS Journaal) is een uitzondering, niet de regel, oh ja Fiona ook nog, en Viola van Emmens, maar ik kijk nooit RNN7. Maar verder:
Enzovoorts.
Logischerwijs dat het beeld gecreëerd wordt dat, wil een vrouw succesvol zijn, zij aan bepaalde fysieke normen dient te voldoen. Geldt overigens ook voor mannen. Bovendien wordt het omgekeerde ook nog eens gedaan; als jij als vrouw slank bent, dan ben je automatisch succesvol.
Natuurlijk is het zeker niet zo dat alleen de media hier invloed hebben, maar het is wel een factor.
quote:dat schaar ik trouwens ook wel onder eetstoornissen eigenlijk, alleen de andere kant op, ook met de media als mediator...Op zaterdag 17 november 2007 20:06 schreef Kajsa het volgende:
Een groter deel van de samenleving is te dik, dan te dun. Verder is de trend dat mensen en kinderen steeds dikker worden. De invloed van de media is dus niet zo groot.
Voor zover ik weet werkt het overal zo en heeft het altijd zo gewerkt, ook toen er nog nergens tijdschriften of tv's te vinden waren en iedereen alleen maar achter bizons liep aan te rennen.
Zolang wij een leefpatroon hebben waarbij je makkelijk uitdijt kunnen we alle tv's en tijdschriften de deur uit doen, maar nog steeds zullen strakke lichamen bewonderd worden. Omdat je je daardoor onderscheidt van de massa.
Het schoonheidsideaal wordt gevormd door de maatschappij, niet door de media. De media spelen er hooguit op in. Het kan wel zijn dat ziekelijk eetgedrag wordt gestimuleerd door de media, dat iemand eerder op het idee komt om kotsend boven de plee te gaan hangen als ie heeft gelezen dat veel mensen zo op gewicht proberen te blijven. Of dat iemand eerder op het idee komt om zichzelf uit te hongeren als hij op tv heeft gezien dat dat je aandacht oplevert.
quote:(Hoe) Draagt de media bij in het ontwikkelen en instandhouden van eetstoornissen?
Tegenwoordig bestaat er een ideaalbeeld van de jonge vrouw als een slank persoon. Door de media worden dergelijke opvattingen alleen maar versterkt (Walsh & Devlin, 1998). Door het uitzenden van videoclips en films met tal van schaarsgeklede, slanke vrouwen, de vele modellenprogramma’s en de cosmetische chirurgie programma’s en alle foto’s en afbeeldingen van beroemdheden op internet en in tijdschriften, stellen jongeren en met name meisjes ongezonde eisen met betrekking tot hun eigen lichaam. Zij beginnen bijvoorbeeld op jonge leeftijd al met lijnen of het overslaan van maaltijden. Lijnen op zich hoeft niet schadelijk te zijn, maar het kan in het uiterste geval de aanleiding zijn voor een eetstoornis (Walsh & Devlin, 1998). Er zijn meerdere eetstoornissen die een adolescent kan oplopen, waarvan boulimia en anorexia nervosa veelvoorkomende zijn. De laatste jaren is het aantal mensen dat met een eetstoornis is gediagnosticeerd flink gestegen (Steiger & Bruce, 2007). Eetstoornissen worden gekenmerkt door afwijkend eetgedrag behorend bij de leeftijd en geslacht. Eetstoornissen variëren van vorm waarbij iemand weigert te eten tot aan dwangmatige eetbuien, waarna compenserend gedrag optreedt in de vorm van overmatig bewegen, overgeven of misbruiken van laxeermiddelen.
In dit essay wordt gekeken naar de rol die de media eventueel spelen in het aanzetten of instandhouden van een eetstoornis. We zullen ons beperken tot meisjes, daar eetstoornissen voor 90 procent bij hen voorkomen. Hiermee onderkennen we het probleem bij jongens niet, alleen is het gedane onderzoek en voorkomen bij deze groep geringer.
Er bestaat al langer consensus over de relatie tussen het slankheidsideaal in de media en het bestaande negatieve zelfbeeld van vrouwen betreffende hun lichaam. Vaak wordt er simpelweg vanuit gegaan dat hier sprake is van een causaal verband. Wij zullen in dit paper trachten aan de hand van bestaande wetenschappelijke literatuur aan te tonen of hier daadwerkelijk sprake van is. Mocht dit verband significant en sterk zijn dan zijn wij van mening dat er vanuit de autoriteiten beleid gevormd moet worden om dergelijke negatieve invloeden zoveel mogelijk te voorkomen. Dit is zeer urgent aangezien eetstoornissen levensbepalend zijn, met een negatief karakter en in het uiterste geval de dood als gevolg kunnen hebben (Hepworth & Paxton, 2007).
Volgens Peterson, Paulson & Williams liggen meerdere oorzaken ten grondslag aan een eetstoornis van een jonge vrouw. De drie belangrijkste factoren zijn de moeder-dochter relatie, peer pressure en de media. De media bepaalt voor tal van meisjes hun definitie van aantrekkelijkheid. Door middel van afbeeldingen in magazines en het voorkomen van modellen streven zij voor zichzelf onmogelijke lichaamsverhoudingen na.
Een verklaring voor het dalende zelfvertrouwen van meisjes met betrekking tot hun lichaam wordt gegeven aan de hand van het socioculturele model. Juist in de puberteit hebben meisjes vaak te kampen met een laag zelfbeeld, door een veranderend lichaam. Ook zijn ze op zoek naar een eigen identiteit. Door de grote aanwezigheid van media (televisie, internet en tijdschriften) wordt een ideale identiteit hen grotendeels voorgeschoteld (Clay, Vignoles en Dittmar). Onderscheid moet gemaakt worden tussen meisjes die zich bewust zijn van het bestaande ideaalbeeld, maar beseffen hoe onrealistisch en onhaalbaar het voor hen is en meisjes die het geschetste ideaalbeeld internaliseren en zich eigen maken. Zij gaan zich vervolgens vergelijken met de sociaal culturele standaard. In de meeste gevallen groeit hierdoor een besef dat zij niet aan deze standaard voldoen, waardoor een groter gevoel van ontevredenheid over hun lichaam ontstaat en hun zelfvertrouwen nog verder daalt. Clay, Vignoles en Dittmar hebben dit onderzocht door drie vergelijkbare groepen meisjes samen te stellen. Men liet de ene groep 15 seconden naar een afbeelding van een ultra-dun model kijken, de andere groep werd 15 seconden blootgesteld aan de afbeelding van een doorsneemodel, tevens was er een controlegroep. Hierna werd aan de groepen een vragenlijst voorgelegd, waarin zij door middel van een Likert-schaal antwoord moesten geven op een aantal stellingen zoals:”mensen vinden mij aantrekkelijk”. Vervolgens werden de resultaten van de verschillende groepen vergeleken en bleek dat de controlegroep een significant hogere waarde scoorde op gebied van zelfvertrouwen en tevredenheid met het eigen lichaam dan de overige groepen. Verwacht werd dat de groep die naar een afbeelding van ultradunne modellen had gekeken, het laagst zou scoren in deze test, echter er bleek geen verschil tussen de waarden van deze groep en de groep die blootgesteld was aan doorsneemodellen. Hieruit concluderen Clay en collega’s (2005) dat niet zozeer het lichaamsgewicht, maar het totaalplaatje van de modellen van invloed is op het zelfbeeld en zelfvertrouwen van de participanten. Uit tweelingonderzoek van Bulik, Sullivan, Wade en Kendler (2000) blijkt dat adolescenten met een lager zelfbeeld grotere kans lopen op het ontwikkelen van een eetstoornis. Het zien van afbeeldingen van modellen heeft dus niet een directe invloed op het ontwikkelen van een eetstoornis. Maar door de negatieve invloed op het zelfbeeld is er sprake van een indirect verband.
Clay en collega’s hebben aangetoond dat blootstelling van 15 seconden aan afbeelding van modellen al van invloed kan zijn op het zelfbeeld en -vertrouwen van meisjes, terwijl 83 procent van de meisjes gemiddeld 4,3 uur per week besteedt aan het lezen van magazines met daarin tal van knappe, bekende en slanke vrouwen (Levine & Smolak, 1996). Het zijn juist deze magazines die veel gebruik maken van manipulatie van afbeeldingen, waardoor onrealistische beelden ontstaan. Het bleek dat 70 procent van de meisjes die deze magazines regelmatig leest, deze tijdschriften beschouwt als een belangrijke bron van informatie op het gebied van aantrekkelijkheid en schoonheid (Levine, Smolak, and Hayden, 1994). Zij baseren zich door de manipulatie niet op waarheidsgetrouwe publicaties en stellen eisen aan zichzelf op uiterlijk gebied die daardoor onhaalbaar zijn.
Het onderzoek van Clay en collega’s is echter beperkt doordat zij op een tijdstip een meting uitvoeren. Daarom is het onderzoek van Stice, Spangler & Agras (2001) beter, het bestrijkt namelijk 15 maanden waarin twee groepen werden gevolgd. Uit de resultaten bleek dat de groep die veel magazines las, significant hogere ontrevredenheidsgevoelens over hun lichaam hadden, meer diëetten en boulimische aspecten vertoonden, dan de groep die relatief weinig magazines las.
Naast de gedrukte media zorgen ook bewegende beelden mogelijk voor een vertekend schoonheidsideaal. Zo blijkt het merendeel van de vrouwen die op televisie verschijnen, dunner te zijn dan de gemiddelde Amerikaanse vrouw. Deze verhouding is mogelijk nog schever in programma’s die favoriet zijn bij jonge vrouwen en adolescenten (Thompson & Heinberg, 1999).
Gonzalez-Lavin and Smolak (1995) zeggen dat meisjes die gemiddeld acht uur per week televisie kijken significant meer ontevreden over hun lichaam zijn dan meisjes die minder kijken. Zij maken echter geen onderscheid tussen het soort programma’s waarnaar gekeken wordt. Andere onderzoeken bevestigen deze correlatie tussen frequentie van kijkgedrag en ontevredenheid met het lichaam dan ook niet. Tiggemann & Pickering (2000) kwamen tot de conclusie dat het kijken naar een specifiek soort programma , zoals soaps en muziekclips, gerelateerd is aan minder tevredenheid over het lichaam en restrictief eten.
Harrison (2000) zegt dat het waarschijnlijk is dat de relatie tussen beeldvorming van de media en eetstoornissen niet unidirectioneel is. Jonge vrouwen worden beïnvloed door de beelden, maar tegelijkertijd selecteren ze zelf de programma’s waarnaar ze kijken. Harrison denkt dat juist de vrouwen met onzekerheden over hun lichaamsvormen de beelden bekijken waarin het slankheidsideaal wordt gepromoot. Zij zoeken bevestiging van hun ideaalbeeld door middel van de media. Hierdoor is volgens haar lastig vast te stellen welke richting het causaal verband opgaat, zij noemt het dan ook een bidirectionele relatie.
De nieuwste ontwikkelingen spelen zich af op het internet. Een recent opkomend fenomeen zijn pro-anorexia en pro-boulimia sites. Dergelijke sites moedigen eetstoornissen aan en zien het als een leefstijl in plaats van een stoornis. Op de site staan tips om in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk gewicht te verliezen (The Eating Disorders Association). Wetenschappelijk onderzoek is door het vrij nieuwe fenomeen nog niet beschikbaar. Hierdoor kunnen we nog geen conclusies trekken over de invloed van dit medium op het ontwikkelen en instandhouden van eetstoornissen. Echter vanzelfsprekend bestaat er consensus over het idee dat dergelijke sites niet bijdragen aan de gezondheid van jonge vrouwen.
Het lijkt ons van groot belang dat er in de nabije toekomst onderzoek gedaan wordt naar de invloed van deze websites. Mocht er een causaal verband aangetoond worden, zijn wij van mening dat de sites geblokkeerd moeten worden.
Daarnaast moet bij de traditionele media als televisie en magazines verder onderzoek worden verricht om de richting van het causale verband eenduidig te bewijzen, zodat duidelijke grenzen gesteld kunnen worden en de risicofactoren met betrekking tot het ontwikkelen en in stand houden van eetstoornissen verder te beperken.
Reflectie op thematiek
Vanwege de grote implicaties op het leven van jongeren hebben wij gekozen om dit onderwerp hier bespreekbaar te maken. In de cursus zijn media, identiteit en cultuur uitvoerig besproken. En dit hangt samen met de ontwikkeling van een eetstoornis.
Men speculeert, in niet-wetenschappelijke literatuur, over de correlatie tussen de verschuiving van leeftijd en de toename van het gebruik van multimedia. Het gebruik van multimedia, de vele modebladen en de verdubbeling in het aantal uren televisie zou tot gevolg hebben dat jongeren eerder een eetstoornis ontwikkelen. Deze negatieve kant van multimedia wilden wij in deze essay belichten, als aanvulling op de literatuur die geboden is.
Tevens is er zowel in de cursus als in dit essay gesproken over identiteit. Jongeren zijn op zoek naar een identiteit en zijn daarom heel vatbaar voor identiteitsvormende groeperingen. Deze groeperingen maken gebruik van o.a. peer pressure. Je wilt zijn net zoals alle anderen. En dit is de kracht van een pro eetstoornis site. Je wilt net zo zijn als een ander. Er wordt gesproken van zogenaamde ‘Thinspiration’ en door andere gebruiksters negatieve feedback. Op pro anorexia sites wordt consequent gebruik gemaakt van negatieve feedback. Zo reageert een van de gebruiksters Thinniee als volgt op een berichtje dat gebruikster Blub heeft geschreven over haar eetbui.
“Hoi vetzak, Als ik naar jou kijk schaam ik me: Werk ik met dat dikke meisje samen? Help ik haar? Wijd ik me aan haar? Er zijn zoveel meiden die mijn vriendin willen zijn, met mij samen willen leven, willen vechten. Jij krijgt die kans, die vriendschap aangeboden en wat doe je ermee? NIKS. (http://xmince.punt.nl/) ”
Tevens blijkt dat deze meisjes hun identiteit ontlenen aan de stoornis. Alle beslissingen die zij nemen staan in het teken van “de anorexia-leefstijl”. Uitgaande van het begrip stijl bij het CCCS. Deze wordt geoperationaliseerd als ‘de presentatie in de openbare sfeer’. Deze meisjes eten weinig tot niets; zijn over het algemeen extreem dun; dragen verhullende kleding en hebben een pro anorexia armbandje om. Dit is een armband met rode kralen. Voor pro boulimia is er een armband met paarse kralen. Gebruikster Jolita redeneert: “je kunt nee zeggen tegen voedsel en je hebt doorzettensvermogen! Dat zijn kwaliteiten die gewaardeerd worden! En ook samen staan we sterk! (http://thinbody.punt.nl/)”
Het slankheidsideaal is een cultuurgebonden beeld. In andere delen van de wereld vindt men extreem dikke vrouwen mooi. Het is dus een combinatie van verschillende besproken thema’s binnen de cursus. Tevens is het een interessant fenomeen dat deze vaak jonge meisjes, hun identiteit ontlenen aan een jongerencultuur die niet in het echte leven contact heeft.
Er kan nog veel onderzoek gedaan worden naar dit fenomeen. En we zijn ons ervan bewust dat ons onderzoek incompleet is.
Presentatievormen
Wij willen graag tijdens onze presentatie een aantal filmpjes laten zien. Wat stukjes van de site. Dit om een goed beeld van de sites te geven.
Daarnaast willen we een discussie met de groep voeren met als stelling “Pro ana sites moeten verboden worden!”
Zoekstrategie
Allereerst zijn wij bijeen gekomen om te brainstormen over een onderwerp. We wilden een overkoepelend onderwerp wat tevens maatschappelijke relevantie had. Ook wilden wij dat het onderwerp relevant was voor onze studie sociologie en pedagogiek. Na wat rondkijken op internet kwamen op het onderwerp pro anorexia. Maar vanwege de weinige wetenschappelijke literatuur die hierover beschikbaar was, is gekozen voor een breder thema: (Hoe) Draagt de media bij in het ontwikkelen en in stand houden van eetstoornissen. Hierover was via de zoekmachines PsychInfo, Omega en Scopus voldoende informatie te vinden. Omdat wij toch de pro anorexia en pro boulimia sites ter sprake wilden brengen is er gekozen voor illustratief gebruik van deze sites. Pro anorexia en pro boulimia sites bleken lastig te zijn om te vinden, vanwege de blokkades die vele zoekmachines al op deze sites hebben aangebracht. Met termen als “thinspiration,” “vasten” en “thin” kwamen wij op verscheidene sites terecht. En via links vanaf deze site zijn wij aan het rondkijken geraakt. Er moet zeker meer onderzoek naar gedaan worden.
Literatuurlijst
Walsh, B.T., Devlin, M.J. (1998). Eating disorders: progress and problems. Science,
280, 1387-1395.
Hepworth, N., Paxton, S. J. (2007). Pathways to help seeking in bulimia nervosa and
binge eating problems: a concept mapping approach. International Journal of
eating disorders, 40, 493-504.
Steiger, H., Bruce, K. R. (2007). Phenotypes, endophenotypes, and genotypes in
bulimia spectrum eating disorders. La Revue canadienne de psychiatrie, 52,
220-227.
Peterson, Paulson & Williams
Clay, Vignoles en Dittmar
Bulik, Sullivan, Wade en Kendler (2000)
Levine & Smolak, 1996
Levine, Smolak, and Hayden, 1994
Stice, Spangler & Agras (2001
Thompson & Heinberg, 1999
Gonzalez-Lavin and Smolak (1995
Tiggemann & Pickering (2000
Harrison (2000)
The Eating Disorders Association
Hebben ze in dat tv-onderzoek trouwens ook meegenomen dat het feit dat meisjes die meer dan 8 uur tv kijken ontevredener zijn over hun lichaam los zou kunnen staan van wat er op die tv te zien is? Volgens mij ben je sowieso niet zo'n vrolijk type als je zoveel voor de tv hangt
quote:Dat dus.Op zondag 18 november 2007 09:52 schreef thaleia het volgende:
Dat is wel interessant: het zelfvertrouwen van meisjes gaat blijkbaar omlaag door bloedmooie vrouwen te zien, ongeacht hoe dun of hoe voluptueus die bloedmooie vrouw is.
Het heeft eigenlijk niet heel veel te maken met de media. Zij zijn slechts een trigger. Als de media niet zouden bestaan, zullen deze mensen wel getriggerd worden door iets anders...
quote:Hey wat interessant. Effe lezen.Op zondag 18 november 2007 03:26 schreef typmiep het volgende:
Ik heb hier pas een paper voor m'n studie (pedagogische wetenschappen) over gemaakt. :
[..]
quote:Dat denk ik ook. Ik ken een aantal mensen met een ES, en sommigen hongeren zichzelf om heel andere redenen uit. Om mooier te worden, of juist om niet mooi gevonden te worden, om controle te houden (geen controle over wat er in je leven gebeurd, dus je gaat ergens anders controle in zoeken, een ES, dwangen, etc.). Triggers zijn er overal, dat hoeft niet speciaal uit de media te komen.Op zondag 18 november 2007 13:38 schreef katerwater het volgende:
[..]
Dat dus.
Het heeft eigenlijk niet heel veel te maken met de media. Zij zijn slechts een trigger. Als de media niet zouden bestaan, zullen deze mensen wel getriggerd worden door iets anders...
Ik denk dat anorexia niet ontstaat wanneer iemand de mode volgt en denkt, hey, zo slank wil ik ook wel zijn. Zoveel mensen denken dat, dan ga je op dieet, val je 3 kilo af, en dan is het goed. Anorexia en boulimia gaan veel verder dan dat.
Ik geloof trouwens meer in druk van de omgeving, vooral in kwetsbare fases. Meisjes vergelijken zichzelf continu met elkaar en als je in een omgeving zit waar er zwaar getild wordt aan (heel)slank zijn of als dat de norm is en jij erbuiten valt dan heeft dat zoveel meer invloed dan een dunne actrice in een film of een model in een blad.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik me op de middelbare school een enorm dikke koe voelde tussen twee van mijn vriendinnetjes, heel erg zat met mijn gewicht, af en toe niet at. Terwijl ik in werkelijkheid normaal was (maat 36), maar in mijn ogen 'dik' was omdat zij maat 34 hadden. Ik denk dat kwetsbare, beïnvloedbare meisjes/vrouwen in hun hoofd al snel een vertekend beeld kunnen creëren van hoe ze eruit zien...
quote:Klopt, inderdaad. Om die reden kunnen vrouwen ook nooit vriendinnen zijn met dames die mooier dan zijzelf zijn: het geeft hen minder aandacht en laat ze onzeker voelen. Als het een beetje een kutwijf is dan gaat die onzekere dame zelfs de mooiere de schuld geven voor haar onzekerheid.Op zondag 18 november 2007 09:52 schreef thaleia het volgende:
Dat is wel interessant: het zelfvertrouwen van meisjes gaat blijkbaar omlaag door bloedmooie vrouwen te zien, ongeacht hoe dun of hoe voluptueus die bloedmooie vrouw is.
quote:Media zijn dragers van informatie (boeken, DVD's, MP3-spelers), dat is nogal een breed begrip dus. Eigenlijk zouden we moeten spreken over die specifieke glossy's zoals Cosmopolitian of TV-programma's zoals America's Next Top Model, niet over media an sich. Veels te groot domein.Op zondag 18 november 2007 13:38 schreef katerwater het volgende:
[..]
Zij zijn slechts een trigger. Als de media niet zouden bestaan, zullen deze mensen wel getriggerd worden door iets anders...
Ik ben het trouwens wel mee eens dat deze specifieke media het beeld versterken. Om even in te haken op een vorige post van me:
quote:Het zijn precies die normatieve trekken van dat opgedrongen mensbeeld die het leed veroorzaken: mensen halen dat nu eenmaal nooit. En als ze het halen, dan is het maar zeer de vraag of ze ook daadwerkelijk gelukkig zijn.Zoals Isegrim al zegt is er sprake van een apotheose van een bepaald soort mensbeeld. De ideale mens is zonder wens, met louter vervulling. Vervuld van zichzelf. Verguld van zichzelf. Signalement: jong, slank, gezond, knap, sterk en succesvol. Uitstekend opgeleid, goede baan met carrièremogelijkheden, representatieve partner. Rijdt in een dure auto, woont in een droomhuis, is ondernemend en reislustig, vindt de dagen altijd te kort. Karikatuur? Zeker. Maar op de één of andere manier krijgt dat ideale mensbeeld toch zijn normatieve trekken. Dat idee vind ik trouwens volkomen cultureel/ideologisch bepaald.
[ Bericht 44% gewijzigd door #ANONIEM op 18-11-2007 19:22:37 ]
De media veroorzaken echt geen eetstoornissen, het kan echter wel worden aangegrepen als een excuus. Ik had wel iemand in mijn groep, die had echt iets tégen modellen, want die confronteerden haar in haar ogen met haar imperfectie. Maar goed, dat gold net zo goed voor "het mooiste meisje van de klas". Mooiere mensen heb je overal, de oplossing is toch echt dat de patiënt iets in zichzelf veranderd, want wachten tot de media veranderen, da's wachten tot je een ons weegt. (LOL.)
quote:[off topic]Afgezien daarvan, goed paper.[/off topic]Op zondag 18 november 2007 03:26 schreef typmiep het volgende:
Oeps de literatuurlijst is niet compleet...
quote:Whahaha. Da's ook een leuke. Wat ik wel gezien heb, is dat anorexia het populairst is in de media. Dat ziet er namelijk zo eng uit. Dat er 5x zoveel mensen boulimia of een atypische eetstoornis hebben, dat maakt niet uit. Ze hebben het liefst een anorexiapatiënt, die dan heel zielig doch stiekem trots vertelt dat ze ooit NOG MAAR 33 WOOG!!!Op zondag 18 november 2007 19:19 schreef Asics het volgende:
wat is de invloed van eetstoornissen op de media?
OH NOES! Foto's please!Als er een model neervalt, of twee, zelfs zussen, dan was dat door anorexia. Niemand die zich ook maar afvraagt of die zussen misschien iets anders (erfelijks?) hadden waardoor ze ineens zo afvielen, of ze geen andere problemen hadden, of dat ze misschien wel anorexia hadden om een hele andere reden. Neeee, het waren modellen, dus de mode-industrie is schuldig!
Dove wordt op handen gedragen met hun "echte vrouwen", die net zo hard gecast zijn, en waar een aantal vrouwen voor zijn afgewezen omdat ze "te dun" waren. Want dunne vrouwen zijn booh! Dove, wat overigens uit dezelfde fabriek komt als Axe.
De media smullen ervan.
Wat Dove doet, vind ik dan weer wel tof 
Gewoon 'normale' mensen 
quote:Het gaat er volgens mij hier niet om of de media het heeft over eetstoornissen, maar over slanke/magere mensen in de media (fotomodellen, actrices. etc.)Op zondag 18 november 2007 21:33 schreef HeaRt_woRm het volgende:
De media besteedt er wel teveel aandacht aan vind ik. Vooral aan anorexia
quote:Dat snap ik, daarom zet ik dat van Dove er ook bijOp zondag 18 november 2007 21:42 schreef Strychnine het volgende:
[..]
Het gaat er volgens mij hier niet om of de media het heeft over eetstoornissen, maar over slanke/magere mensen in de media (fotomodellen, actrices. etc.)
Maar ik zeg gewoon wat ik vind van de media en de aandacht aan eetstoornissen 
quote:Op zondag 18 november 2007 19:32 schreef Toeps het volgende:
[..]
Whahaha. Da's ook een leuke. Wat ik wel gezien heb, is dat anorexia het populairst is in de media. Dat ziet er namelijk zo eng uit. Dat er 5x zoveel mensen boulimia of een atypische eetstoornis hebben, dat maakt niet uit. Ze hebben het liefst een anorexiapatiënt, die dan heel zielig doch stiekem trots vertelt dat ze ooit NOG MAAR 33 WOOG!!!
Als er een model neervalt, of twee, zelfs zussen, dan was dat door anorexia. Niemand die zich ook maar afvraagt of die zussen misschien iets anders (erfelijks?) hadden waardoor ze ineens zo afvielen, of ze geen andere problemen hadden, of dat ze misschien wel anorexia hadden om een hele andere reden. Neeee, het waren modellen, dus de mode-industrie is schuldig!
Dove wordt op handen gedragen met hun "echte vrouwen", die net zo hard gecast zijn, en waar een aantal vrouwen voor zijn afgewezen omdat ze "te dun" waren. Want dunne vrouwen zijn booh! Dove, wat overigens uit dezelfde fabriek komt als Axe.
De media smullen ervan.
quote:En denk jij dat die dove-vrouwen 'normaal' zijn: ook zij zijn een ideaal! De mode draait altijd om het verkopen van dromen, van idealen (en dus illusies). In het geval van de dove-reclame is dat natuurlijk uitstraling, zelfzekerheid, vrolijkheid (en ronde vormen). Er zijn even weinig vrouwen die voldoen aan de idealen van de 'dove'-vrouw. Als ik over straat loop of bij een happening zie ik weinig vrouwen zo stralen als op die dove-reclame.Op zondag 18 november 2007 21:33 schreef HeaRt_woRm het volgende:
De media besteedt er wel teveel aandacht aan vind ik. Vooral aan anorexia
Die foto's zijn ook van A tot Z gefotosoept hoor
. (zo, dit moest even van me af
. Dat gezeik rond dove word ik stilaan beu)quote:Op zondag 18 november 2007 23:12 schreef katerwater het volgende:
[..]
En denk jij dat die dove-vrouwen 'normaal' zijn: ook zij zijn een ideaal! De mode draait altijd om het verkopen van dromen, van idealen (en dus illusies). In het geval van de dove-reclame is dat natuurlijk uitstraling, zelfzekerheid, vrolijkheid (en ronde vormen). Er zijn even weinig vrouwen die voldoen aan de idealen van de 'dove'-vrouw. Als ik over straat loop of bij een happening zie ik weinig vrouwen zo stralen als op die dove-reclame.
Die foto's zijn ook van A tot Z gefotosoept hoor
(zo, dit moest even van me af
Zo eens! 
Dan liever dat iemand nog zo lelijk kan zijn, maar toch wel een uitstraling hebben, en een heel fijn ka
rakter. So much better [ Bericht 27% gewijzigd door #ANONIEM op 19-11-2007 19:23:27 (hoeft niet geqoute te worden eigenlijk...) ]
(die zich snijden)dus ik denk dat het beter gaat met de anorexia en er weer andere hypes zijn
op zich wel schokkend hoe die kids daarover praten. Maar ik heb het gevoel dat bij middelbares scholieren schoolgenootjes een grotere rol spelen dan media
quote:Klopt, de verdeling in de media is volgens mij zo:Op zondag 18 november 2007 19:32 schreef Toeps het volgende:
Whahaha. Da's ook een leuke. Wat ik wel gezien heb, is dat anorexia het populairst is in de media. Dat ziet er namelijk zo eng uit. Dat er 5x zoveel mensen boulimia of een atypische eetstoornis hebben, dat maakt niet uit. Ze hebben het liefst een anorexiapatiënt, die dan heel zielig doch stiekem trots vertelt dat ze ooit NOG MAAR 33 WOOG!!!
1) Anorexia
2) Boulimia
3) B.E.D.
en van die drie ziet anorexia het er het meest indrukwekkend uit en dat terwijl die laatste tijd ook zeer ernstig te noemen zijn. Volgens mij heeft het er ook mee te maken dat je van die laatste twee sneller stevig word...bij de laatste word je zelfs erg snel erg dik en dat ziet er eerder (volgens de maatschappij/media) vies dan zielig uit...
quote:Sorry hoor, maar als je dat denkt, dan stel je je wel heel afhankelijk op. Jij had waarschijnlijk een eetstoornis omdat je onzeker was en ongelukkig, en hebt daarná dat modelletje als voorbeeld gekozen. Al had dat net zo goed je broek van twee jaar geleden kunnen zijn.Op woensdag 28 november 2007 11:20 schreef McDasha het volgende:
Een gigantische invloed, ik had op mijn 13e een eetstoornis omdat ik zo dun wou zijn als dat modelletje..
Zolang je naar de media blijft wijzen, neem je het heft niet in eigen hand. Jíj stopt dat eten al dan niet in je mond, jíj doet het jezelf aan, en jíj zal ook de enige zijn die er wat aan kan doen. Het afschuiven op "de media" is imo vaak slechts een ontwijk-manouvre, want zolang je kan wijzen naar de media, hoef je niet naar jezelf te kijken...
quote:Lees ik hier enige frustratie?Op zondag 18 november 2007 19:32 schreef Toeps het volgende:
[..]
Whahaha. Da's ook een leuke. Wat ik wel gezien heb, is dat anorexia het populairst is in de media. Dat ziet er namelijk zo eng uit. Dat er 5x zoveel mensen boulimia of een atypische eetstoornis hebben, dat maakt niet uit. Ze hebben het liefst een anorexiapatiënt, die dan heel zielig doch stiekem trots vertelt dat ze ooit NOG MAAR 33 WOOG!!!
Als er een model neervalt, of twee, zelfs zussen, dan was dat door anorexia. Niemand die zich ook maar afvraagt of die zussen misschien iets anders (erfelijks?) hadden waardoor ze ineens zo afvielen, of ze geen andere problemen hadden, of dat ze misschien wel anorexia hadden om een hele andere reden. Neeee, het waren modellen, dus de mode-industrie is schuldig!
Dove wordt op handen gedragen met hun "echte vrouwen", die net zo hard gecast zijn, en waar een aantal vrouwen voor zijn afgewezen omdat ze "te dun" waren. Want dunne vrouwen zijn booh! Dove, wat overigens uit dezelfde fabriek komt als Axe.
De media smullen ervan.
quote:Peer pressure is de zwaarste druk die op een mens kan ondervinden.Op dinsdag 20 november 2007 17:38 schreef Angst het volgende:
ik noemde laatst anorexia tegen wat 2e klassers. Daar hadden ze amper van gehoord, is dat net zoiets als gothics?
dus ik denk dat het beter gaat met de anorexia en er weer andere hypes zijn
op zich wel schokkend hoe die kids daarover praten. Maar ik heb het gevoel dat bij middelbares scholieren schoolgenootjes een grotere rol spelen dan media
quote:Ja, best wel. Ik ben zelf nieteens zo'n heel dun model, maar het modellenbashen is gewoon belachelijk. Ik ken een hoop meiden die van zichzelf gewoon slank zijn, of die vanwege hun job wat meer sporten en gezonder eten. Daar schijn je alles over te mogen zeggen. "Gatverdamme wat lelijk, wat eng mager..." Je kunt ze ongegeneerd betichten van eetstoornissen, en zelfs van het aanzetten van anderen daartoe.Op woensdag 28 november 2007 12:18 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Lees ik hier enige frustratie?
Er wordt zo hypochriet politiek correct gedaan, dikke mensen worden als "volslank" en "mooi rond" omschreven, maar de meiden die ik ken, die gewoon hun hele leven al mager zijn, daar vaak ook mee gepest zijn, en nu blij zijn eindelijk iets positiefs met hun bouw te kunnen doen, die worden gewoon keihard neergehaald. Zo jammer.
quote:Nou nee hoor...misschien door mensen die zelf niet in willen zien dat ze gewoon dik zijn en daarom mooie termen gebruiken maar door de buitenwereld word je eerder als moddervet en *insert ziekte*-dik genoemtOp woensdag 28 november 2007 17:18 schreef Toeps het volgende:
dikke mensen worden als "volslank" en "mooi rond" omschreven
quote:ik zat een keer op de middelbare school was dat nog rustig in de les, waarbij een meisje wat maar neer aankwam en een meisje wat (echt TE) dik was wat niet kon afvallen ruzie kregen. Ja waarom klaag je, omdat ik nooit borsten krijg en niet op een vrouw lijkt, NOU EN iedereen scheld mij uit dat ik te dik ben.Op woensdag 28 november 2007 17:18 schreef Toeps het volgende:
[..]
Ja, best wel. Ik ben zelf nieteens zo'n heel dun model, maar het modellenbashen is gewoon belachelijk. Ik ken een hoop meiden die van zichzelf gewoon slank zijn, of die vanwege hun job wat meer sporten en gezonder eten. Daar schijn je alles over te mogen zeggen. "Gatverdamme wat lelijk, wat eng mager..." Je kunt ze ongegeneerd betichten van eetstoornissen, en zelfs van het aanzetten van anderen daartoe.
Er wordt zo hypochriet politiek correct gedaan, dikke mensen worden als "volslank" en "mooi rond" omschreven, maar de meiden die ik ken, die gewoon hun hele leven al mager zijn, daar vaak ook mee gepest zijn, en nu blij zijn eindelijk iets positiefs met hun bouw te kunnen doen, die worden gewoon keihard neergehaald. Zo jammer.
etcetera etcetera.
Terwijl mensen inweze hetzelfde probleem hebben. Maar zo jaloers zijn, dat ze niet kunnen inzien dat de ander ook een probleem heeft.
Of probleem ik geloof dat, dat ook wel te ver gaat bij je vriendinnen (tenminste nu).
Maar ik denk dat het geval is, en ik ben bang dat jij ook geinfecteerd bent.
De media is echt niet pro dik. Je moet tussen de 36 en de 38 zijn en cup b hebben en niets anders. Het is beperkend aan beide kanten!!!!!!!!
Oftewel, het klopt dat er dom wordt gedaan ove rmensen die gewoon een sportief lijf hebben, maar vergeet niet dat er ook zo wordt gedaan over dikke mensen. Gebeurd echt beide .
NIemand is goed genoeg quote:Nou daar ben ik echt niet eens hoor, dus je zegt al van mij dat ik erg ongelukkig was en later de schuld gaf aan de media??Op woensdag 28 november 2007 12:12 schreef Toeps het volgende:
[..]
Sorry hoor, maar als je dat denkt, dan stel je je wel heel afhankelijk op. Jij had waarschijnlijk een eetstoornis omdat je onzeker was en ongelukkig, en hebt daarná dat modelletje als voorbeeld gekozen. Al had dat net zo goed je broek van twee jaar geleden kunnen zijn.
Zolang je naar de media blijft wijzen, neem je het heft niet in eigen hand. Jíj stopt dat eten al dan niet in je mond, jíj doet het jezelf aan, en jíj zal ook de enige zijn die er wat aan kan doen. Het afschuiven op "de media" is imo vaak slechts een ontwijk-manouvre, want zolang je kan wijzen naar de media, hoef je niet naar jezelf te kijken...
Ten eerste ik was gelukkig TOTDAT ik de media zag en al die modelletjes etc.. toen dacht ik .. ik wil ook zo zijn.. dus t begint voor mij met media ja..
quote:Dan zou je eens moeten kijken wat de ontwikkeling van eetstoornissen in Azië is.Op zaterdag 17 november 2007 17:37 schreef Re het volgende:
Zetten de media aan tot diëten en eetstoornissen door het constant verbeelden van prachtige, ultradunne en populaire modellen, aan meisjes en jonge vrouwen een onrealistisch beeld geven van een gezond vrouwenlichaam? Of is het alleen een pure cognitieve stoornis en kunnen we de media eigenlijk wel verantwoordelijk stellenvoor het alarmerende aantal mensen met eetstoornissen?
Ik ben er nog niet over uit iig... jullie?
Vroeger: 0.
Nu, met westerse media, bladen en bijbehorende schoonheidsidealen: Aanwezig en stijgend.
Komt nog bij dat geen enkele foto die jij in reclame ziet NIET gemanipuleerd is. Een vriend wees mij onlangs op een reclame (nivea ofzo) voor een geweldige creme waar je een jongere huid van krijgt enzo. Het levensgrote fotomodel was opgemaakt maar aan de ogen kon je zien dat ze 10-12 jaar was. En dat is een reclame gericht op volwassenen: Vergelijk jezelf vooral met dit beeld. Als je er niet zo uitziet heb je onze creme nodig.
Trek zelf je conclusies maar.
quote:Hoezo vroeger nul, hoe weet je dat? Vroeger werden dat soort dingen misschien niet onderkend danwel geregistreerd.Op woensdag 19 december 2007 16:42 schreef mgerben het volgende:
[..]
Dan zou je eens moeten kijken wat de ontwikkeling van eetstoornissen in Azië is.
Vroeger: 0.
Nu, met westerse media, bladen en bijbehorende schoonheidsidealen: Aanwezig en stijgend.
En het zal idd vast wel zijn toegenomen, maar ligt dat aan de westerse media? Of toch aan de westerse ouders, die beiden aan het werk zijn, en geen tijd en aandacht hebben voor kindlief? Of door de prestatiedruk? Als de media een grotere invloed hebben op een kind dan ouders, dan doen die ouders toch echt iets fout.
quote:Suuuuure! Als je nou gezegd had dat de hele huidstructuur geshopt was, a la, maar een kind van 10? Geloof ik niet.Komt nog bij dat geen enkele foto die jij in reclame ziet NIET gemanipuleerd is. Een vriend wees mij onlangs op een reclame (nivea ofzo) voor een geweldige creme waar je een jongere huid van krijgt enzo. Het levensgrote fotomodel was opgemaakt maar aan de ogen kon je zien dat ze 10-12 jaar was. En dat is een reclame gericht op volwassenen: Vergelijk jezelf vooral met dit beeld. Als je er niet zo uitziet heb je onze creme nodig.
Trek zelf je conclusies maar.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 19-12-2007 17:54:47 ]
quote:Nou, dan zou ik mezelf maar eens gaan wapenen. Want straks kom ik voorbij rijden in mijn nieuwe dure auto, wil jij er ineens ook een.Op woensdag 19 december 2007 13:23 schreef McDasha het volgende:
[..]
Nou daar ben ik echt niet eens hoor, dus je zegt al van mij dat ik erg ongelukkig was en later de schuld gaf aan de media??
Ten eerste ik was gelukkig TOTDAT ik de media zag en al die modelletjes etc.. toen dacht ik .. ik wil ook zo zijn.. dus t begint voor mij met media ja..
Als jij zo gelukkig was, waarom wilde je dan iemand anders zijn?
In principe zie ik het heersend schoonheidsbeeld als iets volledig arbitrairs. Als er net toevallig een paar slanke sterretjes in het nieuws komen is dat weer even "hot". Laat Kate Winslet haar tieten zien dan "mag het weer" wat dikker. Dit varieert zo snel dat je het haast niet kan bijbenen als emo-geval. Echte eetstoornispatienten zullen de fluctuaties weinig deren, gok ik (maar ik heb geen ondersteuning voor die bewering). Het lijkt mij toch echt een biopsychologisch verhaal met een snufje kinderleed en een sausje genetische aanleg; iets van alle tijden, iets waar afwisselend meer en minder aandacht wordt gegeven, maar iets dat altijd wel zal blijven bestaan, ook als "de media" zich volledig zouden houden aan een gezonde BMI.
Kort gezegd, het media-argument lijkt mij gebruikt te worden als rationalisatie (van ongezond eetgedrag), maar niet de oorzaak ervan te zijn.
Puur gokje.
quote:Ahum, één google zoek op anorexia en asia en je krijgt hits en artikelen... Oa uitspraken van pshychologen die zeggen dat ze het vroeger niet zagen en nu wel. Dat kun je wel ontkennen, maar je kunt natuurlijk ook ff zelf kijken.Op woensdag 19 december 2007 17:54 schreef Toeps het volgende:
[..]
Hoezo vroeger nul, hoe weet je dat? Vroeger werden dat soort dingen misschien niet onderkend danwel geregistreerd.
quote:Hier gooi je wel een hele hoop vooroordelen op één hoopje.En het zal idd vast wel zijn toegenomen, maar ligt dat aan de westerse media? Of toch aan de westerse ouders, die beiden aan het werk zijn, en geen tijd en aandacht hebben voor kindlief? Of door de prestatiedruk? Als de media een grotere invloed hebben op een kind dan ouders, dan doen die ouders toch echt iets fout.
Als het aan de prestatiedruk ligt zou je het in China al veel langer zien en zou het in het Westen juist afnemen. Als het aan de ouders ligt vraag ik me af wat eerder verwestert: De ouders of de televisie? Wat is veranderlijker??
Ook zouden genoemde psychologen dan toch zeggen dat het aan de ouders ligt.
Nee schat, van anorexia is toch echt al een tijdje bekend dat het te maken heeft met beeldvorming, ideaalbeelden, en de beïnvloedbare vrouw, en niet veroorzaakt worden door druk of stress.
zo hier schrok ik toch wel erg van. opvallend is het aantal media plaatjes
Het doet er eigenlijk ook niet toe of de invloed er is en hoe sterk. Je moet er gewoon mee om leren gaan. God, ik voldoe op zoveel terreinen niet aan het ideaalbeeld, dat beperkt zich niet alleen tot uiterlijk. In ELKE reclame zie je een bovenmodaal, bovengemiddeld knap, bovenmatig blij gezinnetje met schitterend huis, leuke auto en idyllisch gezinsleven. En ze krijgen hun was ook nog eens altijd veel beter schoon dan ik
Als ik besluit daar mentaal aan onderdoor te gaan is er toch echt iets niet helemaal in orde met mij.En goed, jonge meisjes zijn jonger, en staan nog niet zo stevig in hun schoenen misschien, en zijn beinvloedbaarder, maar dan nog weet het overgrote merendeel zich er uitstekend doorheen te slaan hoor, zonder rare stoornissen te ontwikkelen. En als ze ze al ontwikkelen, slaan ze zich daar ook wel weer doorheen. Behalve een bepaalde groep labielo's, die je in alle tijden had, en die in een andere tijd een andere permanente stoornis zouden hebben ontwikkeld, onder invloed van iets anders dan de media.
[ Bericht 98% gewijzigd door thaleia op 19-12-2007 21:55:42 ]
quote:Plaatjes zijn per definitie media he.Op woensdag 19 december 2007 21:21 schreef celi het volgende:
http://wewillbethin.punt.nl
zo hier schrok ik toch wel erg van. opvallend is het aantal media plaatjes
Maar ze citeren ook Justin Timberlake, kan me toch niet voorstellen dat zijn liedje daarover zou moeten gaan. En da's precies het punt. Ze grijpen alles aan. Ontzettend veel van die thinspo plaatjes zijn nep, gephotoshopt. Ook staan er foto's bij van gewoon zieke mensen. Iemand die zo'n geestesziekte heeft, zal in alles een bevestiging of afwijzing voor haar denkbeelden vinden.quote:Hoe denk je dat het komt dat sommige vrouwen beinvloedvaar zijn? Dat ze opkijken naar ideaalbeelden? Die ontvankelijkheid, die wordt veroorzaakt door jeugd, opvoeding, erfelijke aanleg, en wordt daarná pas gevoed door media. En druk en stress zijn zéker wel kernfactoren. Maar gelukkig heb jij Google, en ik praktijkervaring. En ik ben toch blij dat therapie in Nederland niet bestaat uit "doe je TV weg en koop nooit meer een blad".Op woensdag 19 december 2007 19:00 schreef mgerben het volgende:
Nee schat, van anorexia is toch echt al een tijdje bekend dat het te maken heeft met beeldvorming, ideaalbeelden, en de beïnvloedbare vrouw, en niet veroorzaakt worden door druk of stress.
In de media zien we vanalles. Moord, sex, dure auto's... Als iedereen dat toch eens allemaal na ging doen... Nee, het gaat om de personen die ontvankelijk zijn voor deze stoornissen. Omdat ze van zichzelf geen waardensysteem hebben opgebouwd. Ze weten niet wat ze waard zijn, hun lat ligt veel te hoog, ze kunnen geen nee zeggen. Daarna komt de "media". Of de buurvrouw, die alles lijkt te hebben en zo gelukkig lijkt te zijn. Want dat kan natuurlijk ook. Daar gaat het niet om. Het probleem ligt bij de persoon.
quote:Ik bedoel niet letterlijk gelukkig, maar er is altijd wel iets wat je ook wilt. Met een auto is ook iets anders. Bij iedereen is het gewoon anders. De een wil dit en de ander dat. Ik heb nooit behoefde gehad om af te vallen. Maar door te veel media veranderde dat dus.Op woensdag 19 december 2007 17:56 schreef Toeps het volgende:
[..]
Nou, dan zou ik mezelf maar eens gaan wapenen. Want straks kom ik voorbij rijden in mijn nieuwe dure auto, wil jij er ineens ook een.
Als jij zo gelukkig was, waarom wilde je dan iemand anders zijn?
Maarre als we toch nooit eens worden, kunnen we de discussie achterwege laten.
quote:1 praktijkervaring zegt natuurlijk niets over het complete vraagstuk.Op woensdag 19 december 2007 21:56 schreef Toeps het volgende:
[..]
Hoe denk je dat het komt dat sommige vrouwen beinvloedvaar zijn? Dat ze opkijken naar ideaalbeelden? Die ontvankelijkheid, die wordt veroorzaakt door jeugd, opvoeding, erfelijke aanleg, en wordt daarná pas gevoed door media. En druk en stress zijn zéker wel kernfactoren. Maar gelukkig heb jij Google, en ik praktijkervaring. En ik ben toch blij dat therapie in Nederland niet bestaat uit "doe je TV weg en koop nooit meer een blad".
In de media zien we vanalles. Moord, sex, dure auto's... Als iedereen dat toch eens allemaal na ging doen... Nee, het gaat om de personen die ontvankelijk zijn voor deze stoornissen. Omdat ze van zichzelf geen waardensysteem hebben opgebouwd. Ze weten niet wat ze waard zijn, hun lat ligt veel te hoog, ze kunnen geen nee zeggen. Daarna komt de "media". Of de buurvrouw, die alles lijkt te hebben en zo gelukkig lijkt te zijn. Want dat kan natuurlijk ook. Daar gaat het niet om. Het probleem ligt bij de persoon.
Verder vind ik dat jij de invloed van de media (of eigenlijk dus het bedrijfsleven, de fastfoodketens etc) nogal onderschat. Het is een wisselwerking, je kunt niet zeggen: "het komt hierdoor, of daardoor, maar niet allebei."
Nog een linkje wat een beetje hiermee in lijn ligt.