Thuis of in het ziekenhuis? Wat heeft je voorkeur?

Ik ben thuis bevallen en vond dat echt perfect. Lekker met z'n tweetjes, in je eigen bed en na de bevalling onder je eigen douche. Mocht ik ooit weer zwanger worden (wat ik ernstig betwijfel ) dan zou ik zeker op dezelfde manier willen bevallen. Het gevoel met z'n tweetjes op een soort eilandje te zitten waar iets heel bijzonders gebeurd en waar niemand iets vanaf weet is wel zo speciaal

Ik wilde bij allebei thuis bevallen en bij allebei ben ik uiteindelijk in het ziekenhuis beland .
Bij Joey was de standaart nachtmerrie "met persweeen in de ambulance naar het ziekenhuis".
Maar toch koos ik bij Samara weer voor thuis.

Ik vond het veel ontspannender bij joey dan bij Samara (ingeleid en dus gepland in het ziekenhuis).

Je eigen muziek, lekker drinken pakken als en wanneer je dat wilt, even lekker douchen als je daar behoefte aan hebt, lekker even de tv aan als je dat wilt, etc.

Ik zou het liefste thuis willen bevallen.. Alleen het ambulance-personeel hier in de regio zorgt er voor dat ik naar het ziekenhuis 'moet'..
Zij willen geen barende vrouwen op de rot-draai van onze trap mee naar beneden nemen in geval van nood.

Nou zijn de twee voorgaande keren prima bevallen in het zkh, dus nr. 3 zal ook wel gaan (ik hoop tenminste dat ik het redt, bij Tijn ging het laatste uur zo verschrikkelijk snel.. bleek ook wel, bij binnenkomst in het ziekenhuis kon ik meteen vol aan de bak en 20 min. later was Tijn er )

Voor de zekerheid zal ik er maar voor zorgen dat thuis ook alles klaar is voor een evt. bevalling

Ik had ook altijd het idee van thuis bevallen, zeker als ik jouw post nog eens lees, m@x.

Echter, ik hoorde van een kennis die ook in Amsterdam in een oud pand woont en die ook thuis bevallen was. Na de bevalling waren er complicaties. Ze wonen ook in zo'n mooi, oud pandje enzo, maar nu moest ze dus met spoed horizontaal naar het ziekenhuis. Brancards passen niet in die schattige trappenhuizen, dus moest de brandweer eraan te pas komen om haar naar buiten te halen om vervoerd te kunnen worden.

Dat scenario lijkt me zo ontzettend vreselijk! Er hoeft natuurlijk niets te gebeuren, maar als er iets gebeurd, kan ik ook niet via het trappenhuis met de brancard in ons nieuwe huis. Dus, mocht ik zwanger worden, heb ik na dit verhaal besloten om toch maar sowieso in het ziekenhuis te bevallen.

ik heb beide een keer meegemaakt : de 1e x in het ziekenhuis..veilig idee alles bij de hand en de volgende dag lekker met z'n 3tjes naar huis en de 2e x was een thuisbevalling en ik dacht dat het echt een enorme bende zou worden maar alles word heel snel opgeruimd en.... je hebt echt 1 op 1 begeleiding iedereen die daar is is er ook echt alleen voor jou en jou baby dat beviel ook wel goed
nu gaan we weer voor een thuisbevalling maar het blijft altijd afwachten

Ik sta volledig in tweestrijd.
Altijd was ik voor een knusse thuisbevalling, precies om de redenen die m@x aangeeft.
De thuisbevallingen waar ik bij ben geweest waren ook veel prettiger van sfeer dan de ziekenhuisbevallingen waar ik bij was, maar dat is een erg gekleurd beeld want ik ben alleen maar bij ziekenhuisbevallingen geweest die wegens niet vlotten van thuis naar het ziekenhuis verplaatst werden. Dat waren grote verloskamers met de kraamvrouw in de beugels, vacuüminstallaties en een handvol personeel aan het bed.

En toen werd ik zelf zo'n vrouw in de beugels en ik heb het als heerlijk ervaren. Heerlijk, die ruggenprik na de uren niet vorderende bevalling.
Dat nachtje niet in het eigen bed vond ik júist lekker, omdat ik thuis zo moeilijk rust kan nemen.

Ik heb heel sterk het gevoel dat ik helemaal geen zin heb in een tweede bevalling. Ik kan me de wanhoop nog zo goed voor de geest halen, dat wil ik niet nog een keer. Geef mij maar vlot een ruggeprik, die bevalling is maar een klein stukje waar ik het liefst met zo min mogelijk nare herinneringen doorheen ga.

Maar aan de andere kant zie ik ook dat dat wat naar was bij de bevalling en de kraamtijd vooral het onbekende was. Ik weet zeker dat het anders was geweest als ik rustiger en minder bang was geweest.
Als ik wat meer vertrouwen in mijn lichaam had gehad, wat minder eigenwijs was geweest en gewoon in bed was gebleven en me niet zo druk had gemaakt om al die kleine dingetjes.

Dus.
Ik weet het niet. Ik hou het maar op thuis beginnen maar met goede afspraken over tijdig naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding gaan als ik dat wil.

Overigens ben ik het niet eens met de post van LadyBos. Ik denk dat een thuisbevalling niet onveiliger is dan een ziekenhuisbevalling. Lees het bevallingsverhalentopic maar eens door, dan staan er net zoveel horrorverhalen die zich volledig in het ziekenhuis afspelen.
Het is ook niet gek dat er een x aantal vrouwen toch nog naar het ziekenhuis moet. Dat is juist wat een thuisbevalling veilig maakt: de protocollen rondom het op tijd naar het ziekenhuis gaan.

Ikke ook veel liever thuis. Ik had eigenlijk helemaal geen reden om het niet thuis te doen. Ik vond het gewoon heerlijk dat ik mijn eigen ding kon blijven doen. Beetje internetten, lekker onder je eigen douche, uurtje in de babykamer zitten wegdromen dat je het daar allemaal voor doet.
En toen Mikael geboren was kon ie meteen in zijn eigen bed. Zijn bedje die al zo lang leeg was geweest eindelijk gevuld met waar ie voor bestemd was. En kon ik lekker onder de douche en in mijn eigen schoon opgemaakte bed liggen. Met mijn eigen kussen en geuren. Dat vond ik heel lekker. Dat je hele leven verandert was maar je geur, dat blijft. En ik vond het ook gewoon leuk met ons hondje erbij enzo.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb dus idd m@x' post in mijn hoofd als mijn ideale plaatje. Dat knusse, beetje gedimd licht en na afloop gewoon al heerlijk thuis zijn saampjes ipv mss ik en de baby voor 1 nachtje in het ziekenhuis en stinki in z'n uppie thuis.
Mocht dat nou om wat voor reden uiteindelijk alsnog nodig zijn, wil ik toch in eerste instantie proberen dat thuisplaatje te krijgen.

E.T., is een bed in de woonkamer geen optie voor jullie?

Je vergeet de blinde paniek als de kraamhulp eenmaal weg is. Oh shit, we zijn alleen thuis met een baby. Wat moeten we ermee

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:25 schreef Brighteyes het volgende:

[..]



Maar ik ben dan weer zo arrogant om te denken dat dat allemaal wel gaat lukken. Ze moeten alleen nog even vertellen hoeveel hij mag/moet drinken, maar de rest... En ja... jullie mogen me quoten over een paar weken.

Dat zullen we zeker doen

Ik wilde de vorige keer al thuis bevallen en mocht het ook tot de opname in het ziekehuis voor de inleiding. Zo blij ben ik geweest dat ik die kans in ieder geval had gekregen. Deze keer wil ik graag thuis, of het gebeurd is een tweede, maar thuis mijn eigen sfeer heeft de voorkeur. Ziekenhuisbevalling en het aantal mensen aan mijn bed vond ik gelukkig wel meevallen maar steeds meer dingen gaan me tegen staan uit de bevalling van Merlijn, steeds meer vraagtekens komen naar voren, de nacht verblijven in het ziekenhuis heb ik als heel negatief ervaren . Bij de vk heb ik in iedergeval nog het gevoel dat ze er meer voor mij zijn en beter op de hoogte zijn van de geschiedenis in de familie etc. ivm met snelle ontsluiting zonder al teveel weeën. In het ziekehuis werd er eigenlijk geen rekening meegehouden. Wat zorgde voor een hele snelle ontsluiting.

Ik koos voor de tussenoplossing, ik wilde in het kraamhotel bevallen.

Thuis bevallen was voor mij geen optie; we woonden in een vrij gehorige flat met aan alle kanten buren en onze slaapkamer pal aan de galerij. Voor mij geen ontspannen uitgangspunt om te gaan bevallen.

Het kraamhotel is in het oude ziekenhuis in onze woonplaats, eigenlijk een uitgekleed ziekenhuis . Maar daar had je dan je eigen huiselijk ingerichte verloskamer. Tevens zat er beneden in het ziekenhuis nog een EHBO post mét arts en waren dingen als een couveuse nog steeds aanwezig.
En je hoefde niet extra te betalen voor een bevalling in het kraamhotel, wat voor een bevalling zonder medische indicatie in het ziekenhuis wel het geval was.

Uiteindelijk liep het anders; omdat in het kraamhotel bleek dat onze dochter in het vruchtwater had gepoept, moesten we alsnog naar het échte ziekenhuis in een plaats 10 km verderop .
Dat was wel heftig, met 6 cm ontsluiting en weeën zonder pauze naast de verloskundige in de auto .
De geboorte vond dus plaats in het ziekenhuis. Wat ik heeeeel prettig vond, was dat, ondanks dat ik werd overgedragen aan een gyn, mijn verloskundige bij mij bleef. Zij heeft me heel goed gesteund en de co-assistent zowat aan haar haren naar mij toegesleurd toen ik na zo'n 10 minuten ziekenhuis riep dat ik moest persen (terwijl de assistent had gezegd dat ze over een halfuurtje wel weer zou komen kijken).

Als ik ooit weer zou bevallen (wat er niet in zit)zou ik weer kiezen voor het kraamhotel. De huiselijke sfeer in combinatie met nét dat kleine beetje extra medische zorg dat daar aanwezig is, geeft mij het beste gevoel.

Maar helaas mis ik de optie Kraamhotel in de poll

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb nog zitten denken aan 'anders, ...' maar ik kon niks anders bedenken. Sorry!

Haha geeft niks hoor .
Ik stem gewoon lekker niet mee .

Ik heb ziekenhuis gestemd. Vooraf had ik ook het ideale plaatje in mijn hoofd, een beetje zoals Max al beschreef. Beide keren ben ik echter met indicatie in het ziekenhuis beland.
De eerste keer, waarbij ik op natuurlijke manier bevallen ben, heb ik bewust meegemaakt. Toen de weeen eenmaal waren begonnen maakte het me ook niet meer uit waar ik was, thuis of in het ziekenhuis. Ik was volledig op Jeroen gefocussed, die hielp mij door de weeen heen ademen. Het was een kleine circel, de band tussen Jeroen en mij, en wie er om heen stond maakte mij niet meer uit.
De omgeving was niet belangrijk meer, het belangrijkste was dat die baby eruit kwam. Naderhand vond ik het wel erg jammer dat we nog een nachtje moesten blijven, maar aan de andere kant had dat ook wel weer iets heel intiems. Ik en Eva, samen op een kamer, de hele wereld in slaap en wij lagen dicht tegenelkaar aan, elkaar alleen maar aan te kijken.

Ik ben 2 keer thuis bevallen en dat was precies wat ik wilde. Het voelt voor mij heel natuurlijk aan om het in m`n eigen omgeving te doen. Bij de eerste heb ik een uur op de wcpot gezeten omdat ik me daar z lekker schrap kon zetten tegen de muren en bij de tweede heb ik tot een kwartier voor de uiteindelijke geboorte in bad gelegen.
Dit keer wil ik zeker weer thuis bevallen

Ik ben bevallen in het ziekenhuis, was ik sowieso van plan en ik denk dat ik een eventueel volgende keer ook weer voor het ziekenhuis zou kiezen.

Ik kan niet kiezen!

Voor de bevalling dacht ik het ziekenhuis, voornamelijk ivm angsten over dat er tóch iets mis zou zijn. Maar volgens mij kan je pas echt kiezen als het zover is, ik weigerde namelijk te gaan toen het mocht Niet dat ik toen ineens thuis wilde bevallen, maar ik piekerde er niet over me te verplaatsen.
Helaas moest het daarna ivm medische redenen en vond ik het wel weer ok, in het ziekenhuis bevallen en blijven.
Ik zou ook echt niet weten wat ik bij een tweede zou willen, hetzelfde liedje wordt het waarschijnlijk!

Nou, ik ben in het ziekenhuis bevallen. Te vroeg en spoed spoed spoed,. Het was een regelrechte nachtmerrie. Niet alleen de bevalling, maar ook het verblijf in het ziekenhuis.

Verschrikkelijk.

Er komt geen 2e hier, maar al kwam die wel, als je een ks ooit hebt gehad moet je daarna altijd in het ziekenhuis bevallen. Vreselijk, alleen daarom al komt er geen 2e.

Nu besef ik wel dat mijn situatie niet een keus was die ik heb kunnen maken (al zou ik sowieso nooit voor het ziekenhuis kiezen), maar ik kan nóg janken als ik bedenk dat ik, als alles goed was gegaan, gewoon thuis had kunnen bevallen. Ik wou thuis zijn.

Geen twijfel mogelijk.
Ziekenhuis hier.
Zit natuurlijk ook een beetje ingeburgerd aangezien ik in België woon, maar ik zou het absoluut niet anders willen.

Ik had het helemaal in mijn hoofd, heerlijk thuis bevallen in mijn eigen vertrouwde omgeving. Ik zag mijzelf al á la Beatrijs met een washandje in mijn mond over de bank hangen
Toen ik overgedragen werd aan de gyn vanwege suiker was mijn teleurstelling dan ook groot. Gelukkig was ik al op bezoek geweest op de kraamafdeling en wist ik waar ik terecht zou komen.
Ik heb het bevallen in het ziekenhuis als positief ervaren, vooral dat de pijnstilling bij de hand was!Wel heb ik wat kanttekeningen en dingen die ik een volgende keer anders zou willen.

Mike mocht de eerste nacht gewoon bij mij op de kamer op een slaapbankje slapen en Emma lag in een bakje naast mijn bed.

Een volgende keer zal ik waarschijnlijk weer in het ziekenhuis moeten bevallen maar ik denk dat ik er anders zelf voor zou kiezen.

Bij Mara was ik er van overtuigd dat ik een thuis bevalling zou doen. Dus ook geen koffertje enz hoe dom he ja ik weet het.
Maar ik zag het helemaal voor me. Heerlijk saampjes wat tv kijken, muziek luisteren en in bed liggen. Maar men wat was het een hel.
Na 30 uur weeen en nog maar 3 cm ontsluiting dankte ik god op mijn blote knietjes dat ik naar het zh mocht want dit was niet leuk.
Manlief snel wat spullen bij elkaar geplukt en op weg.

Daar was het allemaal beter geregeld ook qua personeel enz. Dat is super bevallen ook al duurde het lang, was het pijnlijk enz.

Nu bij de tweede ga ik toch weer voor een thuis bevalling. Wat bijna niet doorging omdat mijn ijzer veel te laag was. Maar nu was hij prima de natuur had zelf zijn werk gedaan om het op peil te krijgen.
En nu gaan we dus weer voor thuis.

Maar....
Wij wonen dus in zo een oudpand waardoor je dus niet via een brancard van de boven naar de eerste etage getild kan worden. Dus moet ik of in het zh bevallen, of boven met het risico dat ik uit huis getakeld moet worden en nee dat vind of lijkt me verschrikkelijk. Dus onze keus is geworden of de eettafel incl matras of een bed in de woonkamer.
Dan kan ik gewoon weg als dat nodig is. Gaat alles soepel kan ik weer naar boven toe. En ik wil zo graag mijn grote kleine meisje bij me houden zolang als ik dat trek en dat kan in een zh niet.

Dus voor ons heeft de voorkeur thuis.

Ik weet het niet. Het plan was om thuis te bevallen, maar ik moest naar het ziekenhuis ivm groen vruchtwater. Toen had ik nog geen weeen, dus dat was niet erg. Het 'vastgebonden' in bed liggen vond ik wel vervelend. Handig was weer het stoeltje in de douche, zodat ik kon zitten. De nacht was verschrikkelijk. De verpleegster wilde niet helpen Anna goed aan te leggen, Anna ging uiteindelijk naar de babyzaal terwijl ik de energie niet had om te protesteren en de basis voor de bv problemen is die nacht gelegd. De volgende keer blijf ik dus misschien toch liever thuis. Kraamhulp ruimt de zooi toch wel op.