Voetbal Literatuur #5

Die titel slaat zeker op dat gevangenisteam? Leuk verhaal was dat.

Klopt, was inderdaad dat team.

Zeker een bijzonder verhaal. Haast te onwerkelijk om te geloven. Wel mooi hoe die gasten daarna gingen "analyseren" hoe het geweest was.

DEN BOSCH - Het boek versloeg de mythe. Decennialang was Nederland ervan overtuigd dat de WKfinale van 1974 ten onrechte was verloren. Inmiddels weet iedereen, vier jaar na verschijning van het boek '1974 - Wij waren de besten' van Auke Kok, dat West-Duitsland gewoon goed speelde. En dat de Nederlandse voorbereidingen destijds verre van optimaal waren.

Het was een knappe prestatie van Kok, die tijdens het onderzoek al zeker wist ooit een soortgelijk boek te gaan maken over het Europees kampioenschap van 1988. Wie het resultaat leest, begrijpt dit. Het boek '1988 - Wij hielden van Oranje' laat zien dat tijdens het toernooi de mythe van 1974 een belangrijke rol speelde. De 2-1-winst op West-Duitsland in de halve finale, die eigenlijk de finale was en die voor een ongekend bevrijdend Oranjegevoel in Nederland zorgde: zonder de mythe van 1974 waren deze emoties niet zo hoog opgelopen. Kok beschrijft uitgebreid de reacties destijds en laat in een heldere analyse zien hoe in de jaren na 1974 deze moffenhaat in combinatie met voetbal was gegroeid. Er waren de wekelijkse televisiebeelden van Duits voetbal, er was de economische en sportieve superioriteit van de Duitsers en er was het gekoesterde mythische sentiment van het onrecht van 1974. De optelsom maakte de daad van Ronald Koeman - hij veegde de billen af met het geruilde shirt van Olaf Thon - na de wedstrijd tegen West-Duitsland begrijpelijk.

Deze analyse vormt een onderdeel van een volledige reconstructie van het complete toernooi. Ook voor dit boek sprak Kok weer met veel (direct) betrokkenen, onder wie elf spelers. Maar hoe nauwgezet hij het toernooi heeft onderzocht, tot opzienbarende ontdekkingen komt Kok dit keer niet. De vondst van een foto van de billenvegende Koeman was opmerkelijk en werd een passend begin voor het huidige mediabombardement rondom het EK 1988. Maar anders dan het boek over het WK 1974 gaat het deze keer om het opfrissen van herinneringen, niet het blootleggen van door de geschiedenis vervormde werkelijkheid.

Het fortuinlijke verloop van het toernooi wordt benadrukt. Zo superieur als Nederland in 1974 had gevoetbald, zo gelukkig verliep het toernooi van 1988. Maar uiteindelijk leverde dat wel een team van winnaars op. Het boek geeft daar allerlei verklaringen voor. Zo had de generatie van 1974 als trainers de generatie van 1988 doordrongen van het belang van winnen. Bestond het team uit spelers die verantwoordelijkheid namen. Zocht bondscoach Michels bewust naar de juiste chemie binnen de selectie. Toch lijkt de belangrijkste duiding van het succes in 1988 te zijn dat bij toernooivoetbal winnen zonder fortuin lastig is. Of zoals Kok in een van de laatste alinea's Igor Belanov, de penaltymisser in de finale, over Nederland laat zeggen. "Het hele toernooi heeft het team als een nummer één gespeeld. Op die manier heeft het tenslotte zelf het geluk afgedwongen."

1988 - Wij hielden van Oranje. Door Auke Kok. Thomas Rap, 18,50 euro. ISBN: 9789060057230.

Binnenkort maar eens een paar boekjes voor de vakantie halen.

Binnen gekregen

quote:

Eind april 1965 kwam Ringo Starr, de drummer van The Beatles, in een tv-studio Bill Shankly, de legendarische manager van Liverpool, tegen. Het was een week voordat Liverpool de finale van de FA Cup tegen Leeds United zou spelen. Ringo Starr maakte van de gelegenheid gebruik en vroeg Bill Shankly of hij nog wat kaartjes voor hem en de andere Beatles had. Shankly keek Ringo Starr aan, schudde langzaam zijn hoofd en sprak: ‘Ik zie jou en die andere jongens nooit op de Kop. Alle kaartjes die ik nog heb zijn voor echte fans.’ Ringo Starr haalde daarop zijn schouders op, sprak: ‘Dan niet,’ en liep weg, waarop Shankly hem nog nariep: ‘Je zou eens naar de kapper moeten gaan, jongen. Je lijkt wel een meisje zo.’

Zo begint: ‘The Beatles en voetbal’. Het is een van de vele o zo nutteloze maar o zo interessante verhalen uit Heel het land is van streek. In het boek staan niet alleen allerlei voetbalverhalen, zoals ‘Een korte geschiedenis van het voetballen’ en ‘Was de beroemde strafschop in tweeën van Johan Cruijff plagiaat?’ (het antwoord luidt ja), maar het boek bevat ook honderden anekdotes, citaten, statistieken en voetballijstjes over bekende Nederlandse en buitenlandse spelers, trainers, clubs en landen. Ook het Nederlands elftal komt uitgebreid aan de orde. Zo onthult het boek genadeloos dat Marco van Basten momenteel slechts op een samen met Leo Beenhakker gedeelde elfde plaats staat op het lijstje van Nederlands meest succesvolle bondscoaches aller tijden.

Het gemeenschappelijke kenmerk van al deze informatie is dat het even nutteloos als leuk is om te lezen.

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 17:00 schreef methodmich het volgende:
Van de week deze gekregen en al bijna uit:

[ afbeelding ]

Staan zeer goede verhalen in, niet altijd per sé over voetbal. Meeste hebben wel al in Hard Gras gestaan.

http://www.nieuwamsterdam.nl/schietenopvolkertvanderg

Had 'm ook zien liggen, maar de meeste verhalen kende ik al, dus heb 'm uiteindelijk niet meegenomen.

quote:

Nu al kunnen we hier het juninummer van Hard gras aankondigen (60), dat in zijn geheel is geschreven door
Michel van Egmond en Marcel van Roosmalen. En dan moet die mooie zomer nog beginnen.

De Tragedies



Recensie

Een respectvol monument

Afgunstig worden profvoetballers vaak weggezet als verwende miljonairs. Meer dan eens niet ten onrechte, overigens. Er zijn echter ook tal van voetballers die zich niet ‘binnen’ weten te spelen en hun hele carrière in de onderste regionen van het betaalde voetbal blijven steken.

Vergeleken met de hoofdpersonen van het boek ‘De Tragedies’, mogen zij echter niet klagen. “Ik zou mijn carrière zo inruilen voor zijn leven,” zei John Bosman over zijn op vijfjarige leeftijd verongelukte zoontje Devin. De uitspraak kan symbool staan voor verschillende van de verhalen uit De Tragedies. Het boek beslaat een twaalftal verhalen waaraan diep persoonlijk leek ten grondslag ligt.

Een journalist die aan de haal gaat met het leed van anderen, begeeft zich al gauw op glad ijs. Maar de motieven van schrijven Yoeri van den Busken blijken zuiver. De journalist, die onlangs van de Telegraaf naar Voetbal International overstapte, ging in gesprek met betrokkenen die hun diepste gevoelens met hem deelden. Zij werkten mee omdat hun verhaal niet vergeten mag worden.

Johan Cruijff zal als beste Nederlandse voetballer aller tijden nooit uit ons collectieve geheugen verdwijnen, maar ook Willy Dullens mag dat niet, is de strekking. De Limburger was in de jaren ‘60 een vedette in opkomst bij Sittardia en het Nederlands Elftal.

In aanleg beter dan Cruijff, wil de overlevering. Wat voor prachtcarrière voor hem in het vat zat, zullen we nooit weten. Dullens moest zijn loopbaan door een kapotte knie al op zijn 21e beëindigen.

Dullens werd kapper. Ook Marcel Peeper zag zijn loopbaan door een blessure vroegtijdig beëindigd worden, nota bene tijdens zijn interlanddebuut voor Oranje. Hij verkoopt tegenwoordig kleding. Verser in het geheugen ligt het verhaal van Niels Kokmeijer, die na een doodschop nooit meer kon voetballen.

Maar Van den Busken verhaalt ook over tragedies die zich buiten de kalklijnen van het voetbalveld hun oorsprong hadden. Het is dan ook een understatement om te zeggen dat dit een zwaarmoedig boek is. Maar wél een boek vol verhalen die het verdienen verteld te worden.

Zoals dat van Sigi Lens, die als een van de weinigen de vliegramp met het Kleurrijk Elftal overleefde. Of het relaas van Alfred Schreuder over het verlies van zijn dochtertje Anouk, en hoe hij en zijn gezin daarmee omgaan.

Natuurlijk, sommige van deze verhalen zijn al verteld. Maar Van den Busken zocht én vond verdieping in de vele gesprekken die hij met de betrokkenen voerde. En hij wist dit mooi en respectvol op te schrijven.

De zoon van oud-doelman Jan Jongbloed, Eric, overleed op het voetbalveld nadat hij getroffen was door de bliksem. Iedereen verwerkt een verlies op zijn eigen manier. Jan Jongbloed doet dat niet door erover te praten.

Eric’s zus Nicole heeft dat juist wel nodig. Ook haar verhaal tekende de schrijver op. Omdat Eric niet vergeten mag worden. Net zo min als de andere hoofdpersonen uit dit boek vergeten mogen worden.

In de inleiding wordt Sigi Lens geciteerd, terwijl hij denkt aan de doden van de SLM-vliegramp: ‘Het monument zit in mijn hoofd’, zegt Lens. ‘Dit boek is een monument op papier’, voegt Van den Busken toe. En dat is het.

Naam: De Tragedies
Auteur: Yoeri van den Busken
Uitgeverij: De Boekenmakers
ISBN: 978 90 77740 22 4

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 16:09 schreef Gordon_Shumway het volgende:
[..]

Is er al iets meer bekend over de nieuwe hard gras dan dit? Heb hem al besteld.

Word gewoon lid en bestel de andere nummers na. Heb ik ook gedaan.

Ik was de afgelopen dagen in Engeland. Daar kwam ik het boek 'We don't know what we're doing' van BBC-presentator Adrian Chiles tegen. Als die-hard West Bromwich Albion probeert hij te doorgronden wat toch die clubliefde is die supporters van WBA hebben. Aan de hand van het seizoen 2005/2006 en persoonlijke gesprekken met supporters probeert hij een beeld te geven.

Het boek doet denken aan 'Een seizoen met Hellas Verona', maar heeft als verschil het seizoen van WBA ondergeschikt is in het boek. Het gaat over de drijfveren van al die mensen die wekelijks in het stadion zitten. Daarnaast is Chiles iemand van binnenuit. Hij is net zo 'gek' als alle andere aanhangers.

Ik ben nog niet heel ver in het boek, maar ik vind het nu al een aanrader.

Hmm die moet ik toch ook eens ergens bestellen. Sowieso tof dat er weer wat leven in dit topic is

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 17:49 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Is er al iets meer bekend over de nieuwe hard gras dan dit? Heb hem al besteld.

Nee, dit stond in het voorwoord van nummer 59.

SCH, laat even weten of het een leuk boek is, want het klinkt niet verkeerd

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:15 schreef Breach het volgende:
Hmm die moet ik toch ook eens ergens bestellen. Sowieso tof dat er weer wat leven in dit topic is

Geen dank

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:15 schreef Breach het volgende:
Hmm die moet ik toch ook eens ergens bestellen. Sowieso tof dat er weer wat leven in dit topic is

Bij Bol hebben ze hem.

Ben ook benieuwd naar dat boek van SCH. Klinkt als leuk voor op vakantie.

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 09:01 schreef MaxPower het volgende:
Ben ook benieuwd naar dat boek van SCH. Klinkt als leuk voor op vakantie.

Hm, lijkt me dat boek van Adrian Chiles toch leuker. Zal eens gaan kijken op ik dat op de kop kan tikken.

quote:

Beste lezer,

Sommigen zouden het plan om Marcel van Roosmalen en Michel van Egmond samen naar Rio de Janeiro te sturen, als gewaagd bestempelen. De hoofdredactie van Hard gras heeft echter een onbeperkt vertrouwen in het duo dat in alle opzichten complementair kan worden genoemd. Van Roosmalen verliest zijn schoenen, Van Egmond vindt ze terug.
Van Roosmalen verslaapt zich, Van Egmond maakt hem wakker.
Van Roosmalen stopt met roken, Van Egmond wordt gek.
Van Roosmalen struikelt over een Braziliaanse beroemdheid, Van Egmond weet wie het is.
Van Roosmalen is de deadline even kwijt, Van Egmond had al ingeleverd.
Toch hebben de tegenpolen een manier gevonden om als één man te schrijven. De vorm van dit Braziliaanse reisverslag is even doordacht als de stijl talentvol. Ogenschijnlijk doen de auteurs hun uiterste best om zo min mogelijk inhoudelijk te worden, toch staat er in dit boek informatie te over. De dochter van Garrincha is een proeve van geestdrift, talent en mededogen die in sommige opzichten Ruy Castro’s beroemde boek over Garrincha naar de kroon steekt.

Hard gras nummer 60 ligt nu in de winkel.

Ben benieuwd!

Ik heb hem inmiddels uit. Het is wel een boeiend boekje wanneer je Futebol van Alex Bellos nog niet gelezen hebt.

quote:

Op woensdag 18 juni 2008 17:25 schreef The_Verve het volgende:
Ik heb hem inmiddels uit. Het is wel een boeiend boekje wanneer je Futebol van Alex Bellos nog niet gelezen hebt.

Hmm die heb ik al gelezen. Jammer.

Moet hem ook nog lezen

Deze topic moet ik maar eens even volgen

Ik zou het ook teruglezen als ik jou was

Hard gras 60

quote:

Sommigen zouden het plan om Marcel van Roosmalen en Michel van Egmond samen naar Rio de Janeiro te sturen, als gewaagd bestempelen. De hoofdredactie van Hard gras heeft echter een onbeperkt vertrouwen in het duo dat in alle opzichten complementair kan worden genoemd. Van Roosmalen verliest zijn schoenen, Van Egmond vindt ze terug. Van Roosmalen verslaapt zich, Van Egmond maakt hem wakker. Van Roosmalen stopt met roken, Van Egmond wordt gek. Van Roosmalen struikelt over een Braziliaanse beroemdheid, Van Egmond weet wie het is. Van Roosmalen is de deadline even kwijt, Van Egmond had al ingeleverd. Toch hebben de tegenpolen een manier gevonden om als één man te schrijven. De vorm van dit Braziliaanse reisverslag is even doordacht als de stijl talentvol.

Ogenschijnlijk doen de auteurs hun uiterste best om zo min mogelijk inhoudelijk te worden, toch staat er in dit boek informatie te over.

De dochter van Garrincha is een proeve van geestdrift, talent en mededogen die in sommige opzichten Ruy Castro’s beroemde boek over Garrincha naar de kroon steekt.

Iemand die hem al (gelezen) heeft?

Ja, 5 posts boven je.