De Tragedies
RecensieEen respectvol monumentAfgunstig worden profvoetballers vaak weggezet als verwende miljonairs. Meer dan eens niet ten onrechte, overigens. Er zijn echter ook tal van voetballers die zich niet ‘binnen’ weten te spelen en hun hele carrière in de onderste regionen van het betaalde voetbal blijven steken.
Vergeleken met de hoofdpersonen van het boek ‘De Tragedies’, mogen zij echter niet klagen. “Ik zou mijn carrière zo inruilen voor zijn leven,” zei John Bosman over zijn op vijfjarige leeftijd verongelukte zoontje Devin. De uitspraak kan symbool staan voor verschillende van de verhalen uit De Tragedies. Het boek beslaat een twaalftal verhalen waaraan diep persoonlijk leek ten grondslag ligt.
Een journalist die aan de haal gaat met het leed van anderen, begeeft zich al gauw op glad ijs. Maar de motieven van schrijven Yoeri van den Busken blijken zuiver. De journalist, die onlangs van de Telegraaf naar Voetbal International overstapte, ging in gesprek met betrokkenen die hun diepste gevoelens met hem deelden. Zij werkten mee omdat hun verhaal niet vergeten mag worden.
Johan Cruijff zal als beste Nederlandse voetballer aller tijden nooit uit ons collectieve geheugen verdwijnen, maar ook Willy Dullens mag dat niet, is de strekking. De Limburger was in de jaren ‘60 een vedette in opkomst bij Sittardia en het Nederlands Elftal.
In aanleg beter dan Cruijff, wil de overlevering. Wat voor prachtcarrière voor hem in het vat zat, zullen we nooit weten. Dullens moest zijn loopbaan door een kapotte knie al op zijn 21e beëindigen.
Dullens werd kapper. Ook Marcel Peeper zag zijn loopbaan door een blessure vroegtijdig beëindigd worden, nota bene tijdens zijn interlanddebuut voor Oranje. Hij verkoopt tegenwoordig kleding. Verser in het geheugen ligt het verhaal van Niels Kokmeijer, die na een doodschop nooit meer kon voetballen.
Maar Van den Busken verhaalt ook over tragedies die zich buiten de kalklijnen van het voetbalveld hun oorsprong hadden. Het is dan ook een understatement om te zeggen dat dit een zwaarmoedig boek is. Maar wél een boek vol verhalen die het verdienen verteld te worden.
Zoals dat van Sigi Lens, die als een van de weinigen de vliegramp met het Kleurrijk Elftal overleefde. Of het relaas van Alfred Schreuder over het verlies van zijn dochtertje Anouk, en hoe hij en zijn gezin daarmee omgaan.
Natuurlijk, sommige van deze verhalen zijn al verteld. Maar Van den Busken zocht én vond verdieping in de vele gesprekken die hij met de betrokkenen voerde. En hij wist dit mooi en respectvol op te schrijven.
De zoon van oud-doelman Jan Jongbloed, Eric, overleed op het voetbalveld nadat hij getroffen was door de bliksem. Iedereen verwerkt een verlies op zijn eigen manier. Jan Jongbloed doet dat niet door erover te praten.
Eric’s zus Nicole heeft dat juist wel nodig. Ook haar verhaal tekende de schrijver op. Omdat Eric niet vergeten mag worden. Net zo min als de andere hoofdpersonen uit dit boek vergeten mogen worden.
In de inleiding wordt Sigi Lens geciteerd, terwijl hij denkt aan de doden van de SLM-vliegramp: ‘Het monument zit in mijn hoofd’, zegt Lens. ‘Dit boek is een monument op papier’, voegt Van den Busken toe. En dat is het.
Naam: De Tragedies
Auteur: Yoeri van den Busken
Uitgeverij: De Boekenmakers
ISBN: 978 90 77740 22 4
AFCA | Celtic FC | Nottingham Forrest FC |
Last.fm George St. Pierre, Lance Armstrong, Kanye West, Steven Gerrard, Mark Cavendish, Wanderlei Silva, Calvin Harris _O_