Ik kan niet met/bij andere mensen eten

Energy Drink: je fobie komt misschien niet zo heel vaak voor, je hoort het niet dagelijks tenminste, maar eigenlijk werken alle fobieen hetzelfde. Je wordt bang voor iets door een bepaalde situatie (dat kan een heel onbenullige situatie zijn, misschien moest je toen je klein was op visite eens iets heel vies eten waar je misselijk van werd of zo, terwijl je het uit beleefdheid moest opeten) en vanaf dat moment word je bang voor die situatie op zich en je gaat dat steeds groter maken. Hoe meer je die situatie vermijdt, hoe meer aandacht je die angst geeft, hoe groter die angst wordt. En de enige manier om er vanaf te komen is eigenlijk door het gewoon te doen en te merken dat er niets gebeurt op dat moment (meestal gaat het wel goed, je hebt nl. nog nooit over tafel gekotst, toch? ) . Het is niet gek dat die angst dan terugkomt, maar op het moment dat je die positieve ervaring blijft herhalen (dus eten zonder echte problemen) zal het wel langzaamaan gaan verdwijnen.

Ik heb deze angst niet (nou ja, net als veel mensen ga ik enorm stuntelen met eten als ik samen met iemand eet en ook maar een klein beetje nerveus word, maar heel erngstig is het niet) maar heb wel veel andere fobieen gehad, zoals claustrofobie, angst voor menigtes en naalden. Die laatste fobie was dan redelijk verklaarbaar. De eerste keer dat ik bloed moest laten prikken was ik een jaar of vijf. Dat ging verkeerd en die vrouw prikte door de ader heen, dat werd nogal een dramatisch bloedbad natuurlijk voor een klein kind, en sindsdien was ik er bang voor. Ik was zo bang voor naalden, ik kon er niet over praten, ik kon geen naald zien. Ik werd al helemaal nerveus als iemand een naald in de buurt had. Als ik bloed was wezen prikken kreeg ik visioenen van enorme bloedfonteinen die uit m'n arm spoten, etc. Op een bepaald moment moest ik vlak achter elkaar voor meerdere onderzoeken en toen ging het pas over, gewoon door meerdere malen te gaan en te zien dat je helemaal niet leegbloedt. Dus ik weet hoe het voelt en het is hard, maar je moet het gewoon gaan doen. Gewoon afspreken. Ga een week lang iedere dag bij iemand anders eten en je zult merken dat het aan het eind van de week stukken beter gaat.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 20:31 schreef EnergyDrink het volgende:

[..]

Ik denk dat het vooral komt omdat ik er altijd vanuit ga dat ik misselijk ga worden, en van die gedachte word ik dan zo nerveus dat ik ook daadwerkelijk kotsmisselijk word, met alle gevolgen van dien. Verder voel ik me op zo'n moment niet duizelig of iets, zweten ook niet. Wat wel gebeurt is dat mijn gedachtes helemaal op hol slaan, waardoor het op zo'n moment ontzettend moeilijk wordt om mezelf te kalmeren omdat ik me nergens op kan focussen. Klinkt raar allemaal als ik het zo lees

Eigenlijk zouden we een keer een meeting moeten regelen voor alle mensen die hier last van hebben en dan uit eten gaan, kan je lachen

Zou wel een bak zijn ja.

Ik kan me trouwens niet in jullie belevenissen vinden.
Ik ga trillen. Zodra ik eet met vreemden heb ik het gevoel mijn motoriek niet in orde te hebben. Mijn handen beginnen spontaan te trillen en Iets verkrampt er in mijn nek waardoor ik bang ben dat mijn vorkje met gebak in mijn wang beland. Met drinken in gezelschap heb ik het redelijk overwonnen maar buiten de deur doe ik niet alleen heel lang over een kop thee maar ook over een wijntje of biertje terwijl ik thuis drink als een matroos.

quote:

Op donderdag 15 november 2007 23:27 schreef Troubles. het volgende:

Ik kan me trouwens niet in jullie belevenissen vinden.
Ik ga trillen. Zodra ik eet met vreemden heb ik het gevoel mijn motoriek niet in orde te hebben. Mijn handen beginnen spontaan te trillen en Iets verkrampt er in mijn nek waardoor ik bang ben dat mijn vorkje met gebak in mijn wang beland.

Komt toch op hetzelfde neer?
Alleen de symptomen verschillen...

quote:

Op donderdag 15 november 2007 23:37 schreef APK het volgende:

[..]

Komt toch op hetzelfde neer?
Alleen de symptomen verschillen...

Maar intussen herken ik mezelf niet in hetgeen gepost is behalve dat het niet prettig voelt om met vreemden te eten of wat anderen nog extremer hebben: met niemand kunnen eten.
Ik kan heel onbevangen eten met mensen waarbij ik me vertrouwd voel. Ik kluif dan zelfs kippepoten.

Eten is wel een vorm van zelfbevrediging en nou ja ik gruwel andersom ook weleens van mensen wanneer ze eten. Maar gezien de reacties in dit topic ben ik de enige die iets als schransen als zelfbevrediging ervaart.

Ik had het als kind eigenlijk andersom .. ik vond het altijd leuker, lekkerder bij andere te eten dan thuis. Niet dat mijn vader slecht kookt of zo. Het was zo erg dat ik thuis tomaten, sla, spruitjes en dergelijk verfoei. En bij andere gewoon op eet of ik niets anders lust ... ik weet niet wat dat was. Nu als volwassen heb ik niet meer die gedachte en eet eigenlijk gewoon alles wat de pot ook schaft.

[ Bericht 75% gewijzigd door Lambiekje op 16-11-2007 15:07:56 ]

EnergyDrink, aanstaande maandag (morgen dus - 19 nov.) komt op ned. 2 om 16.10 uur een tv programma 'angst de baas' en toevallig gaat het over een man met eenzelfde probleem. Misschien interessant voor je?

Ik heb dit probleem ook ... Maar dit simpelweg omdat ik bang ben dat ik eten krijg dat ik niet lus en niet durf te weigeren .... Heb je dit probleem ook als je ergens patat gaat eten?????

quote:

Op maandag 19 november 2007 02:02 schreef EnergyDrink het volgende:
Ik ben dus donderdag bij iemand wezen eten, en het ging perfect In het begin was ik wel een heel klein beetje gespannen, maar ik heb heel mn bord leeg gegeten zonder ook maar 1 moment misselijk te zijn Verder een leuke avond gehad ook, ik was zo opgelucht dat het goed was gegaan met het eten

Dat programma uit bovenstaande post zal ik zeker gaan kijken, ik heb het gevoel dat ik al een aardig eind over mijn angst heen ben maar het lijkt me dat dit alleen maar meer kan helpen
Ik ga deze week weer bij iemand eten, ik maak me er nu ook totaal niet druk om, gaat helemaal goed komen

Goed nieuws!

Keep it up!

quote:

Op maandag 19 november 2007 02:02 schreef EnergyDrink het volgende:
Ik ben dus donderdag bij iemand wezen eten, en het ging perfect In het begin was ik wel een heel klein beetje gespannen, maar ik heb heel mn bord leeg gegeten zonder ook maar 1 moment misselijk te zijn Verder een leuke avond gehad ook, ik was zo opgelucht dat het goed was gegaan met het eten

Dat programma uit bovenstaande post zal ik zeker gaan kijken, ik heb het gevoel dat ik al een aardig eind over mijn angst heen ben maar het lijkt me dat dit alleen maar meer kan helpen
Ik ga deze week weer bij iemand eten, ik maak me er nu ook totaal niet druk om, gaat helemaal goed komen

Dat is mooi, dergelijke goede ervaringen opdoen is met zo'n angst enorm belangrijk lijkt me.
En zo te lezen ben je idd een mooi eind op weg.

typisch geval van klassiek conditioneren... Dude, je praat jezelf allerlei onzin aan.

Ik ken meerdere mensen met dit probleem, dus je bent echt niet de enige. Degene die ik ken, hebben wel baat gehad bij gesprekken met een psycholoog. Die kon ze helpen om om te gaan met het probleem, en hoe ze het moeten zien. Zo'n persoon kan je ook helpen met een oplossingsrichting te vinden. Je bent niet gek of zo, maar het is gewoon goed om met zo'n professional eens te kijken of een andere insteek/verse kijk, je kan helpen.

Ik denk dat door erover te praten, het misschien zelfs makkelijker wordt om het te overwinnen. Nu ervaar je ook enorme druk om het geheim te houden, en 'normaal' te doen. Als mensen het weten, scheelt dat druk. Dus ik zou serieus met een professional eens contact opnemen, wie weet helpt het enorm. Praat er ook over met iemand, en ga met die persoon alleen eens wat drinken ergens. Probeer dan pinda's oid te eten, kleine stapjes. Veel er over praten met die persoon zal volgens mij erg veel uitmaken.

Heel veel sterkte! Is erg moeilijk voor je. Weet dat je niet alleen bent, en dat het echt wl opgelost gaat worden. Probeer het alleen voor jezelf niet moeilijker te maken dan dat je het al hebt, ok?

Begon bij mij toen ik een keer uit het niets moest kotsen na het eten. Toen ik de volgende dag weer at dacht ik aan de dag ervoor en begon het gesodemieter weer. Bij mij is het er nu ook ingeslopen. In me eentje eten boeit niet, maar dat zal wel komen omdat je dan de volgende gedachte hebt; "ik ben nu alleen, dus als me wat overkomt ziet niemand het". En dan zul je zien dat er idd niks gebeurd. In restaurants ben ik er idd wel te gespannen voor. Meestal gooi ik het op de smoes dat ik niet zoveel honger heb enzo. Heb een tenger postuur dus wordt vaak wel geloofd .

Btw, na het nuttigen van alcohol kan ik ineens wel eten wat ik wil in gezelschap. Zal wel de ontspanning zijn door de alcohol. Puur geestelijk dus allemaal en een beetje lichamelijk. Want vaak krijg ik die neigingen als ik voel dat me maag voller wordt welke al best vol aanvoelt (ook als ik de hele dag amper gegeten heb) als ik echt gespannen ben daarvoor.

Heb verder geen eetstoornis, want na de alcohol en als ik ontspannen ben dan vreet ik weer voor 3 .

Ik ook niet, als het van die viezerds betreft die hun eten all over the face verspreiden. Of nog erger: sausresten in de mondhoekjes, broodkruimels tussen baardhaar. Ieuuwuw. Moet me dan echt inhouden om niet te zeggen HAAAAL WEGGGG.

Volwassenen dan he, bij kinderen is het juist wel , ergens.

quote:

Op zaterdag 24 november 2007 00:36 schreef Cutebutpsycho het volgende:
Ik ook niet, als het van die viezerds betreft die hun eten all over the face verspreiden. Of nog erger: sausresten in de mondhoekjes, broodkruimels tussen baardhaar. Ieuuwuw. Moet me dan echt inhouden om niet te zeggen HAAAAL WEGGGG.

Volwassenen dan he, bij kinderen is het juist wel , ergens.

Dat heeft iedereen.. Daar ging het de TS niet om...