[pol sc 1359] Stinkende treinreizigers en ander ongemak

quote:

‘Wereld stevent af op energiecrisis’

Van onze verslaggever Douwe Douwes

DEN HAAG - Er bestaat een reële kans dat de wereld afstevent op een energiecrisis. Het Internationale Energie Agentschap (IEA) houdt terdege rekening met de mogelijkheid van een acuut energietekort in de periode tot 2015. Dat schrijft het agentschap in de 674 pagina’s dikke World Energy Outlook, de jaarlijkse visie op de energiemarkt die gisteren in Londen werd gepresenteerd. Een abrupte krapte op de markt kan leiden tot plotselinge prijsstijgingen van olie en gas. De oliekoers schurkt nu al aan tegen de grens van 100 dollar per vat.

‘We waren vorig jaar al somber, en dat is alleen maar erger geworden’, zegt Aad van Bohemen van de IEA, de belangrijkste energie-adviseur van 26 rijke landen. ‘Energie wordt duur, en energie is al onzeker en vuil. Het is een zorgwekkend beeld’.

Zelfs als een energiecrisis uitblijft, schetst de IEA een sombere toekomst. De opkomst van India, maar met name die van China, leidt tot ongekende problemen op de energiemarkt. Vooral dankzij de spectaculaire groeicijfers die in die landen worden verwacht zal de vraag naar energie tot 2030 met meer dan de helft toenemen. Het grootste deel van die extra vraag moet worden opgevangen door fossiele brandstoffen, voornamelijk olie en kolen. Alternatieven als kernenergie en duurzame energie zijn bij lange na niet in staat de vraag bij te benen.

Behoefte
De behoefte aan olie zal in 2015 37 miljoen vaten per dag hoger liggen dan nu. De wereldwijde vraag was vorig jaar 85 miljoen vaten per dag. Een aanzienlijk deel van de stijging komt voor rekening van de Chinese automobilist. Op dit moment bezitten twintig op de duizend Chinezen een auto, in 2030 zijn dat er tweehonderd. Het Europese niveau – zeshonderd auto’s per duizend burgers – zal China echter nooit bereiken, voorspelt Van Bohemen. ‘Dan zou het wereldverbruik op 160 miljoen vaten olie per dag uitkomen. Dat kan niet, want dat is er niet – althans niet duurzaam.’

De vraag is of het aanbod de vraag zal kunnen bijbenen. De nieuwe olievelden die de IEA nu in zijn databank heeft zitten, kunnen volgens Van Bohemen straks maximaal 25 miljoen vaten per dag extra produceren. De kosten voor de ontwikkeling van die velden zijn echter gigantisch: 5.400 miljard dollar – tien keer de omvang van de Nederlandse economie. Vorig jaar dacht de IEA nog dat 4.300 miljard dollar zou volstaan.

Het agentschap verwacht dat in de komende jaren nog voldoende nieuwe bronnen worden ontdekt om aan de vraag te voldoen. Maar er zijn ook andere geluiden. Shokri Ghanem, de baas van de Libische staatsoliemaatschappij zei onlangs: ‘Er is een serieus probleem – dat het aanbod niet hoger kan dan boven een bepaald niveau, zeg rond de 100 miljoen vaten.’

Ingrijpende gevolgen
De explosieve stijging van de energievraag heeft ingrijpende gevolgen voor het klimaat. De uitstoot van CO2 – het gas dat verantwoordelijk wordt gehouden voor het broeikaseffect – neemt volgens de berekeningen van het IEA tot 2030 met bijna 60 procent toe. Dat leidt tot een gemiddelde stijging van de temperatuur van 6 graden. Om de temperatuurstijging op twee graden te houden zijn investeringen ter waarde van 13.200 miljard dollar nodig: ongeveer de omvang van de economie van de Verenigde Staten.

Ook de extra CO2 uitstoot komt grotendeels voor rekening van China. De Chinezen bouwen in de komende jaren in hoog tempo kolencentrales om tegemoet te komen aan de elektriciteitsbehoefte van de snel groeiende middenklasse. ‘En dat zijn centrales van de minst milieuvriendelijke soort’, zegt Van Bohemen. ‘De boodschap is dat we China moeten helpen andere centrales te bouwen. Anders hebben we nog vijftig jaar last van ouderwetse centrales.’ China neemt naar verwachting al dit jaar de koppositie als grootste uitstoter van CO2 over van de Verenigde Staten.

Het IEA wil nadrukkelijk niet de zwarte piet bij India en China neerleggen. De Japanner Nobuo Tanaka, de hoogste baas van het agentschap, zei in Londen dat de twee volkrijkste landen van de wereld een ‘legitieme aspiratie hebben om door economische groei de levenskwaliteit van meer dan twee miljard mensen te verbeteren.’

quote:

Op donderdag 8 november 2007 11:31 schreef Aoristus het volgende:

[..]

Gelukkig hebben we vandeweek nog een megadeal met de Russen gesloten. Balkenende mocht er zelfs voor naar het Kremlin

quote:

Op donderdag 8 november 2007 11:38 schreef Autodidact het volgende:

[..]

Had je Martijn van Dam van de PvdA gezien op Nova? Die was boos dat Balkenende Poetin niet op Tsjetsjenië had aangesproken.

Ik zie Poetin hier al komen en ons aanspreken over ons wegennet....

quote:

Op donderdag 8 november 2007 11:38 schreef Autodidact het volgende:

[..]

Had je Martijn van Dam van de PvdA gezien op Nova? Die was boos dat Balkenende Poetin niet op Tsjetsjenië had aangesproken.

Ik zie Poetin hier al komen en ons aanspreken over ons wegennet....

quote:

Bush, personally stepping into the political crisis for the first time, said Wednesday he told President Gen. Pervez Musharraf in a 20-minute conversation: "You can't be the president and the head of the military at the same time."

quote:

Op donderdag 8 november 2007 11:31 schreef Aoristus het volgende:

[..]

Gelukkig hebben we vandeweek nog een megadeal met de Russen gesloten. Balkenende mocht er zelfs voor naar het Kremlin

quote:

Bush vertrouwde volgens Cooksey te veel op z'n aangeboren vriendelijkheid. "We hadden in plaats van te praten de Iraakse moskeeën en gebedsplaatsen moeten bombarderen. Dan leren ze het wel af. Nu is dat deel van de wereld verloren, jammer -maar aan de VS heeft het niet gelegen. Onze bedoelingen waren nobel."

quote:

In zijn jeugd stemden de mensen op de Democraten -later de Dixiecrats- omdat zij de blanke bevolking beschermden. Toen kon je op ze rekenen, zegt Cooksey. Nu hebben ze Hillary. "Het monster."

quote:

We lopen naar de ingang. Bovenin de voorruit van z'n winkeltje zit een kogelgat. Kom van pubers verderop, zegt Cooksey. "Die jongens kunnen niet van de 22.Magnum van hun papa afblijven. Het is maar spelen."

quote:

Op donderdag 8 november 2007 12:53 schreef Rock_de_Braziliaan het volgende:
We zijn trots op je ouwe marokkofiel.

quote:

Op donderdag 8 november 2007 12:56 schreef Mutant01 het volgende:

[..]

Was het maar mijn geld.

quote:

Op donderdag 8 november 2007 13:17 schreef Fastmatti het volgende:
5,5 uur slaap is wel erg kort.

quote:

Op donderdag 8 november 2007 13:10 schreef Jurgen21 het volgende:

[..]

Commercieel vastgoed?

quote:

Oud-staatssecretaris Aad Nuis (74) overleden

Van onze verslaggever Rob Gollin

AMSTERDAM - Oud-staatssecretaris Aad Nuis (D66) is op 74-jarige leeftijd overleden. Dat is donderdag bekendgemaakt. Een portret:


Schrijvers wantrouwen politici, wist Aad Nuis al in 1980. In Bzzlletin: ‘Ze blijven van een ander soort.’ De dichter en literatuurcriticus moest toen zijn entree voor D66 in de Tweede Kamer nog maken.

Het was alsof hij zich sindsdien genoodzaakt zag uit te leggen dat die werelden helemaal niet zo gescheiden hoeven te zijn. Tegen Elsevier in 1987: ‘Ik heb nooit affiniteit gehad met de opvatting dat literatuur alleen maar vorm is. Ik heb ook altijd van een bepaald soort essayisten gehouden die zich uitspreken over de wereld.’ Hij voelde zich meer thuis bij de ‘coöperatieve’ benadering van Renate Rubinstein (zijn eerste vrouw), Bram de Swaan, Günter Grass en V.S. Naipaul, dan bij de ‘kritische afstand’ van Hugo Brand Corstius, Gerrit Komrij en Jan Blokker – ‘die gebruiken columns om te laten zien dat ze met de wereld geen donder te maken willen hebben’.

Staatssecretaris
Zelfs toen hij in 1994 staatssecretaris voor cultuur, media en – tijdelijk – hoger onderwijs werd, en dus volledig door ‘Den Haag’ leek te zijn opgeslokt, bleef hij refereren aan die andere biotoop. Aan het lezen: eindelijk de klassiekers uit de wereldliteratuur waar hij als recensent nooit aan toe was gekomen. Aan het schrijven: het formuleren in nota’s en speeches had ook wel wat, en ooit zou hij iets gaan publiceren over dat wonderlijke bedrijf aan het Binnenhof. Het leek meer dan eens bedoeld als gebaar aan de literaire tribune: ik zit dan nu wel hier, maar ik ben jullie van de boeken heus niet vergeten. Politicoloog in de literatuur, literator in de politiek. Gisteren overleed hij, 74 jaar oud.

Toen anderen de balans opmaakten van zijn vierjarig staatssecretariaat in Paars I ging het niet alleen over beleid, maar ook over de verpakking. Atzo Nicolaï, oud-secretaris van de Raad voor Cultuur, nu VVD-kamerlid, prees in 1998 in de Volkskrant zijn taalgebruik. ‘Zijn teksten zijn helder, doordacht.’ Het liberale kamerlid Sari van Heemskerck zag een wat abstracte verdienste: ‘Hij heeft het gevoel en begrip voor kunst teruggebracht in de Kamer.’ Maar tegelijkertijd werd hem ‘kleurloosheid’ aangewreven, de resultaten waren inhoudelijk ‘niet spectaculair’

Hoewel de omroepen turbulente tijden doormaakten, onder meer door de mislukte introductie van Sport7, is op dit beleidsterrein vooral het toelaten van BNN tot het publieke bestel als belangrijkste wapenfeit blijven hangen – ‘om de tot gezapigheid geneigde publieke omroep een injectie toe te dienen van oneerbiedig elan in de taal van de jeugd’. Op hoger onderwijs heeft hij zich als bewindsman nauwelijks geprofileerd. Hij raakte al begin 1995 de portefeuille wetenschapsbeleid kwijt aan minister van Onderwijs Jo Ritzen. Kees Fens, hoogleraar in de moderne Nederlandse letterkunde, had hem eerder in de krant ongenadig aangevallen op zijn plannen voor flexibilisering en hervorming.

Dubbele inborst
Een leven tussen literatuur en politiek tekende zich af vroeg af. De in 1933 in Sliedrecht in een gereformeerd gezin geboren Nuis – vader zat bij de spoorwegen – ging in de jaren vijftig sociologie en politieke wetenschappen studeren in Amsterdam, maar leverde ook al snel bijdragen aan het studentenblad Propria Cures. De dubbele inborst betekende soms een worsteling. Nuis verwees in 1987 nog naar zijn essaybundel Twee schelven hooi uit 1968, met stukken over poëzie en politiek. Hij zat ertussen, ‘als een ezel’. ‘Mijn leven is het steeds weer terugwillen naar die plaats in het midden. Als ik aan de ene ruif sta te eten, heb ik heimwee naar de andere.’

Die opstelling, in combinatie met zijn lichaamslengte, kwam hem later, toen hij staatssecretaris werd, op bijnamen te staan: ‘Twee meter twijfel’, ‘Aad de Denker’. Volkskrant-columnist Blokker persisteerde bij ‘de reusachtige Nuis’. Gerard Reve had het al eerder over ‘Aap Muis.’

Zijn literaire gewicht en maatschappelijke betrokkenheid namen gaandeweg in betekenis toe. Hij raakte eerst nog als dienstplichtige verzeild in de bijna-oorlog in Nieuw-Guinea, deed sociologisch onderzoek op Jamaica, werd wetenschappelijk medewerker polemologie en politieke wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en sympathiseerde met de Provobeweging. Maar al snel maakte hij enige naam als schrijver en criticus met bijdragen aan onder meer Avenue, Tirade, NRC Handelsblad en de Volkskrant. Een betrekking in 1975 als vaste recensent met wekelijks twee pagina’s in de Haagse Post, leidde tot vestiging van een zekere reputatie: doorgaans mild, kundig, helder, maar wel een tikkeltje saai. In NRC-Handelsblad, in 1991: ‘Dat zeiden ze bij de HP ook vaak: schrijf eens een scheldstuk. Ik wilde vertellen welke boeken de moeite waard waren.’

D66
Binnen D66 – hij had het ‘einde der ideologieën’ voorvoeld – was hij dan al lang actief, eerst als ‘meedenker’ op de achtergrond, vanaf 1981 in de Tweede Kamer, met een onderbreking in de Senaat. Hij ontpopte zich als de intellectuele rechterhand van partijleider Hans van Mierlo. Ze voelden verwantschap, en die betrof, niet toevallig, op de eerste plaats de taal. De spreektrant van Van Mierlo, ontdekten beiden, paste bijna naadloos in de manier van schrijven van Nuis. Van een stuk voor een congres konden ze niet meer achterhalen wie welke regel schreef. Het was ook Nuis die Van Mierlo ertoe bewoog halverwege de jaren tachtig weer de leiding van D66 op zich te nemen.

Nuis zei nooit uit te zijn op het voeren van polemieken. Gematigdheid, dat paste hem beter. Maar hij wist geregeld de toorn en spot te wekken van schrijvers als W.F. Hermans, Komrij en Heere Heeresma. ‘Misschien heeft het te maken met mijn idee dat gematigdheid en onverschilligheid begrippen zijn die niet bij elkaar horen. Wat ik schrijf roept daardoor in zijn gematigdheid toch weerstanden op’, zei hij in 1987 tegen Elsevier.

Als hij dan toch zijn stem verhief, viel zijn keuze niet altijd gelukkig uit. Samen met Rubinstein verdedigde hij de veroordeelde collaborateur Friedrich Weinreb. Onderzoek van het RIOD wees uit dat de man wel degelijk fout en een fantast was geweest; ook na die wetenschappelijke bevindingen kon Nuis het zich maar moeilijk voorstellen. In 1986 opende hij het vuur op Frans Kellendonk: de roman Mystiek Lichaam bevatte antisemitische trekjes. Het heeft de brede erkenning van Kellendonk nooit in de weg gestaan.

Boekenprijs
Na zijn staatssecretariaat belandde Nuis snel in de luwte, al is het dualisme ook daar nog aan te wijzen. Als voorzitter van de Koninklijke Vereniging van het Boekenvak ijverde hij met succes voor de vaste boekenprijs. Samen met enkele prominente D66-ers keerde hij zich tegen de plannen van partijgenoot Medy van der Laan de NPS op te heffen. In 2004 verscheen Op zoek naar Nederland, waarin Nuis bij wijze van memoires de mentaliteitsgeschiedenis van de laatste zestig jaar beschouwt. ‘Een vriendelijk boek’, oordeelde Trouw, ‘met iets te weinig pit en brille.’ ‘Een keurig onopwindend boek’, schreef Jan Blokker. De door hem gekoesterde gematigdheid werd in zijn laatste literaire bijdrage in elk geval begrepen.