R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het is al lang geleden sinds de laatste keer dat ik hier wat over mijn situatie schreef.
Ik moet zeggen, over het algemeen is die in ieder geval iets toegenomen, en daar ben ik blij mee. Ik probeer positiever te denken en daardoor voel ik me een heel klein stukje beter.
Maar eigenlijk is dat de enige vooruitgang die ik echt daadwerkelijk heb geboekt, en dat is niet genoeg.
Er zijn zoveel dingen die ik zou moeten doen, zoveel dingen die moeten gebeuren.
Ik wil zo graag net weer worden als ik vroeger was, gewoon al mijn projecten afkrijgen. Op het moment werk ik te hard voor bedrijven; ik werk te hard voor andere mensen omdat ik gewoon veel te aardig ben; mezelf en mijn problemen bezorgen me veel zorgen; en dan ook allerlei grote dingen op school nog.
Ik heb allerlei dingen die eens af zouden moeten, maar ik ga er gewoon niets aan doen. En waarom niet? Ik snap het niet.
In plaats van de dingen te doen die ik moet doen ga ik meer en meer uitstellen, en eigenlijk zit ik de laatste tijd een beetje als een zombie de hele dag youtube videos te bekijken.
En daarnaast moet ik ook aan mezelf gaan werken, ik moet een vriendengroep zien op te bouwen, mensen leren aanspreken, gaan hardlopen etc. Maar dat laatste ben ik al 3X mee begonnen en steeds houd ik er alweer na 1/2 keer mee op. Het zou veel makkelijker vol te houden als ik het samen met iemand deed ofzo.
Kijk, ik heb het gevoel dat dat een deel van mijn probleem is dat ik gewoon geen vrienden heb, en dat het daarom zo lastig is om mezelf te verbeteren en vrienden te krijgen. Dat zou stukken makkelijker zijn als iemand me zou helpen.
En nu ik zo vakantie heb is het helemaal een ramp. Op school met mensen is het niet fijn, omdat ik niets met die mensen kan of ze me dwarszitten, maar zonder mensen en zonder verplichte tijdsbesteding aan iets kan ik ook niet. Zoals ik net zei, ik zit de hele dag youtube videos te bekijken, en verder veel teveel na te denken en te piekeren over alles.
Ik moet ergens de energie en de motivatie vandaan zien te halen om mijn leven vooruit te krijgen. Maar ik heb geen idee hoe/waarvandaan.
Volgende week heb ik toetsweek, en tot nu toe nog niets aan gedaan. Ik wil eens op tijd beginnen met leren, maar ik weet gewoon dat dat elke dag 10 minuten voor de toets wordt, gewoon omdat ik me zoals altijd niet kan motiveren dat te doen. Ik kan dat me schijnbaar permitteren, maar ik zou het veel beter doen als ik echt zou leren.
Daarnaast moet ik natuurlijk dit jaar mijn examen gaan doen, en dus vrij snel nu vervolgopleiding gaan kiezen, mijn profielwerkstuk gaan doen. Mijn profielwerkstuk moet ik nu heel snel geregeld hebben, en ik heb gewoon weer niemand om het samen mee te doen. Ik ben alles alleen moeten doen zo zat. Daarnaast moet ik daarvoor leraren en zo benaderen, nog onderwerp bedenken. En alles moet zo snel geregeld worden. (Ik heb het weer veel te lang uitgesteld)
En wat betreft mijn leven, ik moet eens gaan hardlopen, eens iets gaan doen om mensen te ontmoeten (club, sport, weet ik veel), mensen aanspreken en weet ik het wat.
Maar alles lijkt zoveel moeite en energie te kosten, ik zie tegen alles als een berg op. En doordat ik naast mezelf ook nog allerlei andere dingen aan mijn hoofd heb (waaronder bijna bloeddruk- en zeker stressverhogende dingen als dat profielwerkstuk) lukt het volgens mij helemaal niet mezelf daarop te concentreren.
Het liefste zou ik gewoon een paar jaar pauze met alles willen houden omdat het zo'n druk op me legt, aan de andere kant, als ik bv zo'n vakantie heb schiet ik ook niets op... En ga ik alleen onzinnige dingen met mijn tijd doen.
Ik heb er zo al aan zitten denken om met school te stoppen, van huis weg te lopen (en ergere dingen)
Ik klink nu vast heel erg negatief, maar zoals ik zeg, ik probeer de laatste tijd positiever te zijn, maar wat dit betreft is het heel lastig een positieve zijde te zien; gewoonweg omdat die er compleet niet is; ik schiet niets op in mijn leven, omdat ik schijnbaar niet de kracht, wil en motivatie heb en te angstig ben om vooruit te komen. En ik wil nu dus eigenlijk weten wat andere mensen nu precies doen om hun leven simpel en overzichtelijk te houden, en hoe ze vooruit komen in hun leven, hoe ze stappen zetten die gedaan moeten worden.
Alvast bedankt.
Ik moet zeggen, over het algemeen is die in ieder geval iets toegenomen, en daar ben ik blij mee. Ik probeer positiever te denken en daardoor voel ik me een heel klein stukje beter.
Maar eigenlijk is dat de enige vooruitgang die ik echt daadwerkelijk heb geboekt, en dat is niet genoeg.
Er zijn zoveel dingen die ik zou moeten doen, zoveel dingen die moeten gebeuren.
Ik wil zo graag net weer worden als ik vroeger was, gewoon al mijn projecten afkrijgen. Op het moment werk ik te hard voor bedrijven; ik werk te hard voor andere mensen omdat ik gewoon veel te aardig ben; mezelf en mijn problemen bezorgen me veel zorgen; en dan ook allerlei grote dingen op school nog.
Ik heb allerlei dingen die eens af zouden moeten, maar ik ga er gewoon niets aan doen. En waarom niet? Ik snap het niet.
In plaats van de dingen te doen die ik moet doen ga ik meer en meer uitstellen, en eigenlijk zit ik de laatste tijd een beetje als een zombie de hele dag youtube videos te bekijken.
En daarnaast moet ik ook aan mezelf gaan werken, ik moet een vriendengroep zien op te bouwen, mensen leren aanspreken, gaan hardlopen etc. Maar dat laatste ben ik al 3X mee begonnen en steeds houd ik er alweer na 1/2 keer mee op. Het zou veel makkelijker vol te houden als ik het samen met iemand deed ofzo.
Kijk, ik heb het gevoel dat dat een deel van mijn probleem is dat ik gewoon geen vrienden heb, en dat het daarom zo lastig is om mezelf te verbeteren en vrienden te krijgen. Dat zou stukken makkelijker zijn als iemand me zou helpen.
En nu ik zo vakantie heb is het helemaal een ramp. Op school met mensen is het niet fijn, omdat ik niets met die mensen kan of ze me dwarszitten, maar zonder mensen en zonder verplichte tijdsbesteding aan iets kan ik ook niet. Zoals ik net zei, ik zit de hele dag youtube videos te bekijken, en verder veel teveel na te denken en te piekeren over alles.
Ik moet ergens de energie en de motivatie vandaan zien te halen om mijn leven vooruit te krijgen. Maar ik heb geen idee hoe/waarvandaan.
Volgende week heb ik toetsweek, en tot nu toe nog niets aan gedaan. Ik wil eens op tijd beginnen met leren, maar ik weet gewoon dat dat elke dag 10 minuten voor de toets wordt, gewoon omdat ik me zoals altijd niet kan motiveren dat te doen. Ik kan dat me schijnbaar permitteren, maar ik zou het veel beter doen als ik echt zou leren.
Daarnaast moet ik natuurlijk dit jaar mijn examen gaan doen, en dus vrij snel nu vervolgopleiding gaan kiezen, mijn profielwerkstuk gaan doen. Mijn profielwerkstuk moet ik nu heel snel geregeld hebben, en ik heb gewoon weer niemand om het samen mee te doen. Ik ben alles alleen moeten doen zo zat. Daarnaast moet ik daarvoor leraren en zo benaderen, nog onderwerp bedenken. En alles moet zo snel geregeld worden. (Ik heb het weer veel te lang uitgesteld)
En wat betreft mijn leven, ik moet eens gaan hardlopen, eens iets gaan doen om mensen te ontmoeten (club, sport, weet ik veel), mensen aanspreken en weet ik het wat.
Maar alles lijkt zoveel moeite en energie te kosten, ik zie tegen alles als een berg op. En doordat ik naast mezelf ook nog allerlei andere dingen aan mijn hoofd heb (waaronder bijna bloeddruk- en zeker stressverhogende dingen als dat profielwerkstuk) lukt het volgens mij helemaal niet mezelf daarop te concentreren.
Het liefste zou ik gewoon een paar jaar pauze met alles willen houden omdat het zo'n druk op me legt, aan de andere kant, als ik bv zo'n vakantie heb schiet ik ook niets op... En ga ik alleen onzinnige dingen met mijn tijd doen.
Ik heb er zo al aan zitten denken om met school te stoppen, van huis weg te lopen (en ergere dingen)
Ik klink nu vast heel erg negatief, maar zoals ik zeg, ik probeer de laatste tijd positiever te zijn, maar wat dit betreft is het heel lastig een positieve zijde te zien; gewoonweg omdat die er compleet niet is; ik schiet niets op in mijn leven, omdat ik schijnbaar niet de kracht, wil en motivatie heb en te angstig ben om vooruit te komen. En ik wil nu dus eigenlijk weten wat andere mensen nu precies doen om hun leven simpel en overzichtelijk te houden, en hoe ze vooruit komen in hun leven, hoe ze stappen zetten die gedaan moeten worden.
Alvast bedankt.
als je het niet alleen kan ZOEK DAN HULP, zoals al in de 1000 topics hiervoor werd gezegd tegen je.... en als je toch niets doet met tips, kom dan niet meer hier JANKEN!
uit een aspergernest
Benzin, er veranderd pas echt wat als je de eerste stap naar hulp zet..... Bel morgen maandag meteen je huisarts voor een afspraak, voordat je je kunt bedenken. En ga er naartoe. Als het niet nodig is, stuurt hij je heus niet door. Neem wat prints mee van je openingsposts......
[ Bericht 2% gewijzigd door wendytje op 27-10-2007 22:58:29 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door wendytje op 27-10-2007 22:58:29 ]
uit een aspergernest
Ik zou zeggen, je kan een aantal dingen doen. Ga sporten (fitness of een teamsport), ga op zoek naar spirituele dingen. Misschien spreekt religie je aan.
Als je helemaal niet uitkomt, bidt tot GOD/ALLAH. En je zal zien dat het allemaal wel goedkomt
Als je helemaal niet uitkomt, bidt tot GOD/ALLAH. En je zal zien dat het allemaal wel goedkomt
Herseye maydonoz olma
sukkel, ga gewoon op een teamsport zoals ik in al je andere janktopics ook al zei
ga niet fitnessen en ook niet hardlopen, maar ga een TEAMsport doen! iedere week vaste tijden met vaste mensen in contact komen op een ontspannen manier, met daarbij eventueel leuke feestjes en whatever, een beter manier om mensen te ontmoeten is er niet, dan ben je in ieder geval uit je isolement en komt de rest vanzelf wel
ga niet fitnessen en ook niet hardlopen, maar ga een TEAMsport doen! iedere week vaste tijden met vaste mensen in contact komen op een ontspannen manier, met daarbij eventueel leuke feestjes en whatever, een beter manier om mensen te ontmoeten is er niet, dan ben je in ieder geval uit je isolement en komt de rest vanzelf wel
Ouderdom is ook slecht voor de gezondheid!
Je gedrag is tegenstrijdig. Je houdt zoveel van jezelf dat je jezelf het beste van de wereld gunt, maar om dat te bereiken zet je jezelf volledig aan de kant. "Je moet ophouden met het ene, je moet beginnen met het andere". Uit je gedrag spreekt haat naar jezelf, je haat jezelf om de liefde voor jezelf te kunnen verwezenlijken. Dat lukt niet jongen, vanuit die haat bereik je die verwezenlijking van de liefde niet.
quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 20:46 schreef wendytje het volgende:
en als je toch niets doet met tips, kom dan niet meer hier JANKEN!
Ik baal nogal van het feit dat jullie me een 'janker' noemen, en net doen of ik geen enkele moeite doe mijn situatie te verbeteren.quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 20:54 schreef ArendBarend het volgende:
zoals ik in al je andere janktopics ook al zei
A. Het is niet mijn bedoeling om te 'janken', ik wil gewoon goed advies.
B. Jullie hebben geen enkel idee hoeveel moeite ik doe en hoeveel moeite alles mij op dit moment kost, ik doe echt ongelofelijk hard mijn best, en dan vind ik het niet fijn om te horen dat ik niets doe, en dat ik gewoon iets moet gaan doen. Het ligt op dit moment niet zo simpel. Als het allemaal zo simpel was had ik dit zelf allang opgelost.
Heb ik gedaan, maar schijnbaar is er geen enige instelling die me wil/kan helpen zonder dat mijn ouders ervan op de hoogte moeten worden gesteld, ik vond het sowieso al moeilijk, en met die voorwaarde zou ik mijn situatie slechter maken dan die al is.quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 20:50 schreef wendytje het volgende:
Benzin, er veranderd pas echt wat als je de eerste stap naar hulp zet.....
Hulp leek geen optie, ik ben gaan proberen, en het is blijkbaar geen optie.
En daarom vraag ik hier weer om advies, ik heb moeite gedaan, maar het lukt niet.. Dus ik moet alsnog alles zelf oplossen.
En eigenlijk weet ik dondersgoed wat ik allemaal moet gaan doen (op een sport e.d.), maar het wil niet lukken echt stappen te nemen. En ik vraag daar nu advies over.
Religie is niets voor me, heb dat al eens geprobeerd, maar ik kan gewoon niet inzien dat als er een god zou zijn, waarom die mij dan in zo'n rotsituatie heeft gezet. (En niet alleen mij, maar ook anderen. En wat te denken van het grote percentage van de wereldbevolking dat in armoede leeft.) Als er echt een god zou bestaan, waarom laat die god 'zijn mensen' zo stikken?quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 20:52 schreef Tavukbogu het volgende:
Ik zou zeggen, je kan een aantal dingen doen. Ga sporten (fitness of een teamsport), ga op zoek naar spirituele dingen. Misschien spreekt religie je aan.
Als je helemaal niet uitkomt, bidt tot GOD/ALLAH. En je zal zien dat het allemaal wel goedkomt
Sporten is inderdaad geen slecht idee, en ben het dus ook soort van plan, maar ik mis gewoon de motivatie/wil om dat te doen.
Ik zei het hierboven ook al; ik weet hartstikke goed wat ik moet doen, mijn probleem zit hem in die activiteiten die nodig zijn dan ook werkelijk te gaan doen en de motivatie daartoe.
Goede poging tot advies, maar is niet het soort advies dat ik nodig had.
Ik weet niet precies wat ik hiermee moet..quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 21:02 schreef releaze het volgende:
Je gedrag is tegenstrijdig. Je houdt zoveel van jezelf dat je jezelf het beste van de wereld gunt, maar om dat te bereiken zet je jezelf volledig aan de kant. "Je moet ophouden met het ene, je moet beginnen met het andere". Uit je gedrag spreekt haat naar jezelf, je haat jezelf om de liefde voor jezelf te kunnen verwezenlijken. Dat lukt niet jongen, vanuit die haat bereik je die verwezenlijking van de liefde niet.
Ik doe misschien wel iets verkeerd, maar wat moet ik dan doen ipv mijn huidige gedrag? Wat doe ik precies fout?
Ik heb je OP niet eens helemaal gelezen ik had na een paar regels al genoeg (ook gezien je andere topics)
Volgens mij ben je zo depresief als een deur
En als je zoveel topics nodig hebt om telkens 3 weken verder te komen in het dagelijks leven is dat dan geen indicatie dat je het alleen niet red?
Ga maar eens hulp zoeken zou ik zeggen!
Volgens mij ben je zo depresief als een deur
En als je zoveel topics nodig hebt om telkens 3 weken verder te komen in het dagelijks leven is dat dan geen indicatie dat je het alleen niet red?
Ga maar eens hulp zoeken zou ik zeggen!
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
het is jouw leven dude, richt het in zoals je wil, niet zoals je niet wil.
je bent trouwens goed op weg naar een depressie, want je vindt het verleden beter, het huidige kut en de toekomst onmogelijk.
zoek een dokter
[ Bericht 52% gewijzigd door mymoodfentje op 28-10-2007 12:52:14 ]
je bent trouwens goed op weg naar een depressie, want je vindt het verleden beter, het huidige kut en de toekomst onmogelijk.
zoek een dokter
[ Bericht 52% gewijzigd door mymoodfentje op 28-10-2007 12:52:14 ]
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
zoek HULP, fuck je ouders dan maar, maar die zullen je nog verbazen met hun reactie......
naar de huisarts en neem een uitdraai van je posts mee. Je kunt mij niet vertellen dat je dat al gedaan hebt en dat je nog steeds geen hulp hebt.
Ander advies geven heeft geen zin, want jij kunt het niet zelf oplossen.
naar de huisarts en neem een uitdraai van je posts mee. Je kunt mij niet vertellen dat je dat al gedaan hebt en dat je nog steeds geen hulp hebt.
Ander advies geven heeft geen zin, want jij kunt het niet zelf oplossen.
uit een aspergernest
Ik heb het op school verteld, ben op hun aanraden naar een jeugdinstelling geweest; daar kunnen ze me niet helpen zonder mijn ouders te informeren, dus aan het einde van introductiegesprek gezegd dat ik er nog over wilde denken. Dat is dus niets geworden.quote:Op zondag 28 oktober 2007 12:42 schreef wendytje het volgende:
zoek HULP, fuck je ouders dan maar, maar die zullen je nog verbazen met hun reactie......
naar de huisarts en neem een uitdraai van je posts mee. Je kunt mij niet vertellen dat je dat al gedaan hebt en dat je nog steeds geen hulp hebt.
En naar verder informeren op school blijkt dat zelfs naar de huisarts gaan leidt tot inlichting van je ouders via ziekenfonds. Het gaat dus gewoon niet.
En mijn ouders het vertellen kan gewoon niet. Alles liever dan dat.
Men zegt weleens dat je alles kan als je maar genoeg wil.quote:Ander advies geven heeft geen zin, want jij kunt het niet zelf oplossen.
Daarnaast, ik vond zogenoemde professionele hulp al geen leuk idee, nu na dat gesprek is het gewoon helemaal geen optie meer.
Ik heb zo'n gevoel dat ik gewoon aan een iemand, bv. gewoon een vriend uit de buurt of iets, als ik die zou hebben of kunnen krijgen, dat ik daar duizenden malen meer aan zou hebben dan 'professionele' hulp.
Je kan blijven proberen mij daarheen te krijgen, maar het kan gewoon niet. Ik weet dat je het goed bedoeld, maar het is voor mij echt geen optie.
Daarnaast geeft nog steeds niemand mij het advies waar ik om vroeg.. Ik had in principe beter een kloon kunnen maken en dan mijn vraag kunnen stellen, omdat ik dan misschien nu al wel betere antwoorden had gehad
verslavend he, zo een slachteroffer mentaliteit ?quote:Op zondag 28 oktober 2007 14:00 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik heb het op school verteld, ben op hun aanraden naar een jeugdinstelling geweest; daar kunnen ze me niet helpen zonder mijn ouders te informeren, dus aan het einde van introductiegesprek gezegd dat ik er nog over wilde denken. Dat is dus niets geworden.
En naar verder informeren op school blijkt dat zelfs naar de huisarts gaan leidt tot inlichting van je ouders via ziekenfonds. Het gaat dus gewoon niet.
En mijn ouders het vertellen kan gewoon niet. Alles liever dan dat.
[..]
Men zegt weleens dat je alles kan als je maar genoeg wil.
Daarnaast, ik vond zogenoemde professionele hulp al geen leuk idee, nu na dat gesprek is het gewoon helemaal geen optie meer.
Ik heb zo'n gevoel dat ik gewoon aan een iemand, bv. gewoon een vriend uit de buurt of iets, als ik die zou hebben of kunnen krijgen, dat ik daar duizenden malen meer aan zou hebben dan 'professionele' hulp.
Je kan blijven proberen mij daarheen te krijgen, maar het kan gewoon niet. Ik weet dat je het goed bedoeld, maar het is voor mij echt geen optie.
Daarnaast geeft nog steeds niemand mij het advies waar ik om vroeg.. Ik had in principe beter een kloon kunnen maken en dan mijn vraag kunnen stellen, omdat ik dan misschien nu al wel betere antwoorden had gehad
jij maar denken dat je het erg heb terwijl het veel erger kan 
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Iddquote:Op zondag 28 oktober 2007 14:16 schreef mymoodfentje het volgende:
[..]
verslavend he, zo een slachteroffer mentaliteit ?
Als het echt erg was hield je wel op met domme excuses
Weet je hoeveel mensen veel ergere dingen mee hebben gemaakt als jij en zich daar uit hebben geknokt?
Sorry hoor maar van dit gedrag word ik echt enorm cranky
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
Duidelijk zijn jullie niet in staat in te zien hoe erg ik met alles zit, en hoe erg dat is.quote:Op zondag 28 oktober 2007 14:43 schreef liefie_ het volgende:
Als het echt erg was hield je wel op met domme excuses
Het is niet mijn bedoeling een 'slachtoffermentaliteit' aan te nemen, sterker nog, je moet eens weten hoeveel energie ik elke dag kwijt ben met liegen en toneelspelen tegenover mijn ouders en iedereen op school. En net proberen te doen of alles prima gaat.
En bv. die stap om het te vertellen heeft mij zo ontzettend veel moeite gekost, om naar die instelling te gaan heeft me zoveel moeite gekost, proberen positief te gaan denken kost me zoveel moeite.
Jullie doen net of ik niets wil proberen, maar je moest eens weten hoe erg het is.
En dan wordt ik vervolgens een jankerd en een aansteller genoemd hier.
Als jullie dat vinden, waarom reageren jullie dan? Ik zoek naar oplossingen, niet naar nog meer veroordelingen door mensen. Ik doe echt hard mijn best, en dan wordt er hier zo gereageerd. Dat voelt niet echt als een beloning van mijn moeite tot nu toe. Sterker nog, die woorden raken me echt behoorlijk.
Ik heb geen idee hoeveel. Maar waarschijnlijk genoeg, en zeker dat daar ook zat mensen tussen zitten die ergere problemen dan ik hebben gehad.quote:Weet je hoeveel mensen veel ergere dingen mee hebben gemaakt als jij en zich daar uit hebben geknokt?
Maar niet iedereen heeft dezelfde slagkracht om met problemen om te gaan. Daarnaast, bepaalde problemen kunnen voor de ene persoon ook gewoon zwaarder zijn dan voor een andere.
Ik heb overigens ook bewondering voor al die mensen, en eigenlijk was mijn vraag ook als volgt:
Oftewel: Ik wil ook mezelf uit deze situatie knokken, alleen het gaat echt ontzettend moeizaam, en ik wilde eigenlijk weten hoe dieandere mensen dat doen/gedaan hebben.quote:Op zaterdag 27 oktober 2007 20:12 schreef benzin het volgende:
Ik moet ergens de energie en de motivatie vandaan zien te halen om mijn leven vooruit te krijgen. Maar ik heb geen idee hoe/waarvandaan.
Maar alles lijkt zoveel moeite en energie te kosten, ik zie tegen alles als een berg op. En doordat ik naast mezelf ook nog allerlei andere dingen aan mijn hoofd heb (waaronder bijna bloeddruk- en zeker stressverhogende dingen als dat profielwerkstuk) lukt het volgens mij helemaal niet mezelf daarop te concentreren.
En ik wil nu dus eigenlijk weten wat andere mensen nu precies doen om hun leven simpel en overzichtelijk te houden, en hoe ze vooruit komen in hun leven, hoe ze stappen zetten die gedaan moeten worden.
Hoe andere mensen het doen? Niet zeuren en doen!
Ik heb ook een rot tijd gehad en was bezig met een masker voor houden dus ik zeg uit ervaring: Als het erg genoeg is kun je niet anders dan hulp zoeken...
En het kan zijn dat deze woorden je raken, prima dan voel je er tenminste wat bij en ga je misschien doen waarvan je weet dat je het moet doen
Dat is zwaar maar op een gegeven moment kun je niet anders he
Ik heb ook een rot tijd gehad en was bezig met een masker voor houden dus ik zeg uit ervaring: Als het erg genoeg is kun je niet anders dan hulp zoeken...
En het kan zijn dat deze woorden je raken, prima dan voel je er tenminste wat bij en ga je misschien doen waarvan je weet dat je het moet doen
Dat is zwaar maar op een gegeven moment kun je niet anders he
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
quote:Op zondag 28 oktober 2007 15:29 schreef benzin het volgende:
[..]
Duidelijk zijn jullie niet in staat in te zien hoe erg ik met alles zit, en hoe erg dat is.
AHHHH SLACHTOFFERTJE TOCH
Het is niet mijn bedoeling een 'slachtoffermentaliteit' aan te nemen, sterker nog, je moet eens weten hoeveel energie ik elke dag kwijt ben met liegen en toneelspelen tegenover mijn ouders en iedereen op school. En net proberen te doen of alles prima gaat.
En bv. die stap om het te vertellen heeft mij zo ontzettend veel moeite gekost, om naar die instelling te gaan heeft me zoveel moeite gekost, proberen positief te gaan denken kost me zoveel moeite.
Jullie doen net of ik niets wil proberen, maar je moest eens weten hoe erg het is.
AHHHH SLACHTOFFERTJE TOCH
En dan wordt ik vervolgens een jankerd en een aansteller genoemd hier.
Als jullie dat vinden, waarom reageren jullie dan? Ik zoek naar oplossingen, niet naar nog meer veroordelingen door mensen. Ik doe echt hard mijn best, en dan wordt er hier zo gereageerd. Dat voelt niet echt als een beloning van mijn moeite tot nu toe. Sterker nog, die woorden raken me echt behoorlijk.
AHHHH SLACHTOFFERTJE TOCH
[..]
Ik heb geen idee hoeveel. Maar waarschijnlijk genoeg, en zeker dat daar ook zat mensen tussen zitten die ergere problemen dan ik hebben gehad.
Maar niet iedereen heeft dezelfde slagkracht om met problemen om te gaan. Daarnaast, bepaalde problemen kunnen voor de ene persoon ook gewoon zwaarder zijn dan voor een andere.
Ik heb overigens ook bewondering voor al die mensen, en eigenlijk was mijn vraag ook als volgt:
[..]
Oftewel: Ik wil ook mezelf uit deze situatie knokken, alleen het gaat echt ontzettend moeizaam, en ik wilde eigenlijk weten hoe dieandere mensen dat doen/gedaan hebben.
DIE HEBBEN DE HULP GEZOCHT DIE JIJ GODVERDOMME DE HELE TIJD AFWIJST MET DE MEEST ZWAKKE ARGUMENTEN OOIT GESCHREVEN OP DIT FORUM
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Benzin,
Het is mij ( NOTE: Ik ben geen psycholoog, dokter, of iets in die richting!) aan de hand van je topics wel duidelijk geworden dat je psychisch niet helemaal 100% bent. Ik heb zelf PDD-NOS, en ik zie mezelf wel in enkele van je punten. Dit wil niet zeggen dat jij dus PDD-NOS hebt, maar het zou me niets verbazen als je zoiets had. ( Ga dus na een psych, je kunt vast wel iets regelen dat je ouders het niet komen te weten )
Mocht dat het geval zijn, dan denk ik toch echt dat jij nooit een normaal sociaal leven gaat krijgen. Zet dat dus maar uit je hoofd. Het gebrek aan sociale vaardigheden die een stoornis met zich meebrengt, is niet door middel van een pilletje op te lossen, is mijn ervaring ( ik heb zelf 2 maal een cursus sociale vaardigheden gevolgd, maar ondanks het feit dat ik met enorme sprongen vooruit ben gegaan, ben ik sociaal gezien nog steeds een enorme bosmongool. Ik heb me er ook min of meer bij neergelegd. ).
Hoe graag iemand zonder benen ook gewoon zou willen lopen, hij zal het niet kunnen zonder protheses. Denk daar maar eens over na.
/HF
Het is mij ( NOTE: Ik ben geen psycholoog, dokter, of iets in die richting!) aan de hand van je topics wel duidelijk geworden dat je psychisch niet helemaal 100% bent. Ik heb zelf PDD-NOS, en ik zie mezelf wel in enkele van je punten. Dit wil niet zeggen dat jij dus PDD-NOS hebt, maar het zou me niets verbazen als je zoiets had. ( Ga dus na een psych, je kunt vast wel iets regelen dat je ouders het niet komen te weten )
Mocht dat het geval zijn, dan denk ik toch echt dat jij nooit een normaal sociaal leven gaat krijgen. Zet dat dus maar uit je hoofd. Het gebrek aan sociale vaardigheden die een stoornis met zich meebrengt, is niet door middel van een pilletje op te lossen, is mijn ervaring ( ik heb zelf 2 maal een cursus sociale vaardigheden gevolgd, maar ondanks het feit dat ik met enorme sprongen vooruit ben gegaan, ben ik sociaal gezien nog steeds een enorme bosmongool. Ik heb me er ook min of meer bij neergelegd. ).
Hoe graag iemand zonder benen ook gewoon zou willen lopen, hij zal het niet kunnen zonder protheses. Denk daar maar eens over na.
/HF
Moeder, waar is mijn pils?
Benzin, ik heb al veel van je topics gelezen en telkens wordt je het advies gegeven je problemen aan je ouders te vertellen, maar waarom wil je dat niet? Zij zijn echt de mensen in jouw omgeving die je het beste kunnen helpen. Ook is de stap voor jou dan kleiner om professionele hulp te zoeken.quote:En mijn ouders het vertellen kan gewoon niet. Alles liever dan dat.
En zeg nu niet dat je ze dat niet aan wilt doen, want geloof me, ouders vinden het veel erger als je je problemen voor je houdt! Dát moet je ze eigenlijk niet aan willen doen.
What we do in life, echoes in eternity
Jezus, wat een slap gejank. Iedereen heeft geduld met je gehad en heeft je willen helpen. Nee, je hebt niet de hulp gekregen die je wil. Nou, zeg dan even wat je wil, dan kunnen we het in een quote terug posten. Of je wil echt hulp en dan ga je naar de huisarts, of je wil slachtoffer blijven spelen en je blijft op fok, iedere week een nieuwe kloon, want dan zijn we je gezeur weer zat.
Je probleem blijft, tenzij jij onder ogen ziet dat je PROFESSIONELE hulp nodig hebt. Tja, je ouders krijgen dan misschien een rekening te zien... so what...
Ik hoop dat mijn kind later wel bij me komt als hij zo in de knoop zit met zichzelf.
Zo, dit is mijn laatste advies, want als je geen stap zet, heeft verder helpen geen zin.
Ik sluit me aan bij memoodfentje (als ik het zo goed schrijf) en dat is dat mensen HULP zoeken. Laat je nu niet door die ene mislukte stap ontmoedigen. Ga naar de huisarts en leg ook het probleem van je ouders voor. Vast en zeker dat die man/vrouw daar ook wat op weet.
Je probleem blijft, tenzij jij onder ogen ziet dat je PROFESSIONELE hulp nodig hebt. Tja, je ouders krijgen dan misschien een rekening te zien... so what...
Ik hoop dat mijn kind later wel bij me komt als hij zo in de knoop zit met zichzelf.
Zo, dit is mijn laatste advies, want als je geen stap zet, heeft verder helpen geen zin.
Ik sluit me aan bij memoodfentje (als ik het zo goed schrijf) en dat is dat mensen HULP zoeken. Laat je nu niet door die ene mislukte stap ontmoedigen. Ga naar de huisarts en leg ook het probleem van je ouders voor. Vast en zeker dat die man/vrouw daar ook wat op weet.
uit een aspergernest
advies is niet altijd in de vorm van praktische tips. ik begrijp dat jij praktische tips heel waardevol vindt omdat je daarmee verder denkt te komen, maar het gaat niet altijd om het veranderen van je concrete gedrag, maar ook om het bewustworden van je mentale instelling. Je hebt je hersenen nodig om je voetjes te laten lopen.quote:Op zondag 28 oktober 2007 11:12 schreef benzin het volgende:
[..]
-knip-
Ik weet niet precies wat ik hiermee moet..
Ik doe misschien wel iets verkeerd, maar wat moet ik dan doen ipv mijn huidige gedrag? Wat doe ik precies fout?
Jij lijkt mij iemand die graag wegrent van z'n psychische zelf, je haat het. je wilt niet zo zijn, je wilt leuker, vlotter, assertiever, socialer etc zijn. Je hebt geen liefde naar jezelf, je houdt niet van jezelf. Je houdt van iemand anders, iemand die jij nog niet bent. The key tot een leuker, vlotter, socialer en assertiever leven dat is zelfacceptatie. Als jij jezelf kan omarmen, als jij boezemmaatjes met jezelf bent dan kan je de hele wereld aan.
En jezelf acceptere, dat is iets dat tussen je oren zit. Geen sportschool die jou ultieme eigenwaarde kan geven. dat kan alleen jij.
En dat gevoel van eigenwaarde dat zit ondanks de haat diep in jezelf geworteld. Je bent niet voor niets zo druk bezig jezelf te verbeteren. Je vind jezelf een tof iemand die een geweldig leven verdient, je gunt het jezelf echt, want jij bent een toffe peer en je houdt van jezelf. Dat weet jij al van binnen, alleen je gedachtes werken niet meer mee. Doe daar wat mee. Ga maar zitten, en vertel jezelf maar eens hardop hoeveel je eigenlijk van jezelf houdt. Doe maar verhaal bij jezelf. Misschien dat je in huilen uitbarst, misschien ook niet. Either way, het maakt niet uit. Doe het eens een aantal dagen achter elkaar, blijf het eens proberen op momenten dat je jezelf wel kan afschieten (of dat je anderen zou willen afschieten). En misschien dat je het wel helemaal niet fijn vindt om te horen, maar wees persistent, blijf het jezelf vertellen. Dat is een stuk minder tegenstrijdig dan zeggen 'zeg ik hou van je, maar je moet nu echt anders worden, want anders kan ik je niet accepteren. Ik hou van je, maar ik kan niet uitstaan wie je bent'
psychotherapie is 15¤ per sessie
maatschappelijk werk en diverse andere psychologische hulp is AWBZ (gratis)
maatschappelijk werk en diverse andere psychologische hulp is AWBZ (gratis)
En verwacht niet morgen een wonder te mogen aanschouwen. Bereid je er maar op voor dat dit een aantal jaartjes gaat duren, en dat is niet erg, want over een aantal jaar leef je ook nog en kan je er ook van profiteren.
ik ben er 8 jaar mee bezig geweest, waarvan zeker 6 in therapie. Ben blij dat ik het heb gedaan, ben er alleen maar beter van geworden.quote:Op zondag 28 oktober 2007 21:41 schreef releaze het volgende:
En verwacht niet morgen een wonder te mogen aanschouwen. Bereid je er maar op voor dat dit een aantal jaartjes gaat duren, en dat is niet erg, want over een aantal jaar leef je ook nog en kan je er ook van profiteren.
uit een aspergernest
TS, ik ken je eerdere topics niet maar als ik zo je OP lees, lijk je in de knel te zitten met jezelf. Hoe hard je zelf ook probeert om vooruit te komen op verschillende gebieden, het kost je teveel moeite en het gaat traag. Dat is zeer vermoeiend en deprimerend. Iedereen heeft soms weleens hulp van buiten nodig, om je leven te structureren zodat alles overzichtelijk wordt. Op een forum kun je ervaringen delen en praktische tips krijgen. Maar je problemen lijken te groot, om alleen met tips van users op te lossen. Het is niet erg om ondersteuning van buiten te krijgen. Met een hulpverlener kan je gaan kijken, wat maakt dat het jou zoveel moeite kost om jezelf te motiveren tot iets maar ook waarom relaties (vriendschap maar ook intieme relaties) niet soepel gaan. Doe er iets mee 
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
|
|
