Vooruitgang boeken; echt iets doen

als je het niet alleen kan ZOEK DAN HULP, zoals al in de 1000 topics hiervoor werd gezegd tegen je.... en als je toch niets doet met tips, kom dan niet meer hier JANKEN!

Benzin, er veranderd pas echt wat als je de eerste stap naar hulp zet..... Bel morgen maandag meteen je huisarts voor een afspraak, voordat je je kunt bedenken. En ga er naartoe. Als het niet nodig is, stuurt hij je heus niet door. Neem wat prints mee van je openingsposts......

[ Bericht 2% gewijzigd door wendytje op 27-10-2007 22:58:29 ]

Ik zou zeggen, je kan een aantal dingen doen. Ga sporten (fitness of een teamsport), ga op zoek naar spirituele dingen. Misschien spreekt religie je aan.

Als je helemaal niet uitkomt, bidt tot GOD/ALLAH. En je zal zien dat het allemaal wel goedkomt

sukkel, ga gewoon op een teamsport zoals ik in al je andere janktopics ook al zei

ga niet fitnessen en ook niet hardlopen, maar ga een TEAMsport doen! iedere week vaste tijden met vaste mensen in contact komen op een ontspannen manier, met daarbij eventueel leuke feestjes en whatever, een beter manier om mensen te ontmoeten is er niet, dan ben je in ieder geval uit je isolement en komt de rest vanzelf wel

Je gedrag is tegenstrijdig. Je houdt zoveel van jezelf dat je jezelf het beste van de wereld gunt, maar om dat te bereiken zet je jezelf volledig aan de kant. "Je moet ophouden met het ene, je moet beginnen met het andere". Uit je gedrag spreekt haat naar jezelf, je haat jezelf om de liefde voor jezelf te kunnen verwezenlijken. Dat lukt niet jongen, vanuit die haat bereik je die verwezenlijking van de liefde niet.

Ik heb je OP niet eens helemaal gelezen ik had na een paar regels al genoeg (ook gezien je andere topics)
Volgens mij ben je zo depresief als een deur
En als je zoveel topics nodig hebt om telkens 3 weken verder te komen in het dagelijks leven is dat dan geen indicatie dat je het alleen niet red?
Ga maar eens hulp zoeken zou ik zeggen!

het is jouw leven dude, richt het in zoals je wil, niet zoals je niet wil.

je bent trouwens goed op weg naar een depressie, want je vindt het verleden beter, het huidige kut en de toekomst onmogelijk.

zoek een dokter

[ Bericht 52% gewijzigd door mymoodfentje op 28-10-2007 12:52:14 ]

zoek HULP, fuck je ouders dan maar, maar die zullen je nog verbazen met hun reactie......
naar de huisarts en neem een uitdraai van je posts mee. Je kunt mij niet vertellen dat je dat al gedaan hebt en dat je nog steeds geen hulp hebt.

Ander advies geven heeft geen zin, want jij kunt het niet zelf oplossen.

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 14:00 schreef benzin het volgende:

[..]

Ik heb het op school verteld, ben op hun aanraden naar een jeugdinstelling geweest; daar kunnen ze me niet helpen zonder mijn ouders te informeren, dus aan het einde van introductiegesprek gezegd dat ik er nog over wilde denken. Dat is dus niets geworden.

En naar verder informeren op school blijkt dat zelfs naar de huisarts gaan leidt tot inlichting van je ouders via ziekenfonds. Het gaat dus gewoon niet.

En mijn ouders het vertellen kan gewoon niet. Alles liever dan dat.
[..]

Men zegt weleens dat je alles kan als je maar genoeg wil.

Daarnaast, ik vond zogenoemde professionele hulp al geen leuk idee, nu na dat gesprek is het gewoon helemaal geen optie meer.

Ik heb zo'n gevoel dat ik gewoon aan een iemand, bv. gewoon een vriend uit de buurt of iets, als ik die zou hebben of kunnen krijgen, dat ik daar duizenden malen meer aan zou hebben dan 'professionele' hulp.

Je kan blijven proberen mij daarheen te krijgen, maar het kan gewoon niet. Ik weet dat je het goed bedoeld, maar het is voor mij echt geen optie.


Daarnaast geeft nog steeds niemand mij het advies waar ik om vroeg.. Ik had in principe beter een kloon kunnen maken en dan mijn vraag kunnen stellen, omdat ik dan misschien nu al wel betere antwoorden had gehad

verslavend he, zo een slachteroffer mentaliteit ? jij maar denken dat je het erg heb terwijl het veel erger kan

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 14:16 schreef mymoodfentje het volgende:

[..]

verslavend he, zo een slachteroffer mentaliteit ? jij maar denken dat je het erg heb terwijl het veel erger kan

Idd
Als het echt erg was hield je wel op met domme excuses
Weet je hoeveel mensen veel ergere dingen mee hebben gemaakt als jij en zich daar uit hebben geknokt?
Sorry hoor maar van dit gedrag word ik echt enorm cranky

Hoe andere mensen het doen? Niet zeuren en doen!
Ik heb ook een rot tijd gehad en was bezig met een masker voor houden dus ik zeg uit ervaring: Als het erg genoeg is kun je niet anders dan hulp zoeken...
En het kan zijn dat deze woorden je raken, prima dan voel je er tenminste wat bij en ga je misschien doen waarvan je weet dat je het moet doen
Dat is zwaar maar op een gegeven moment kun je niet anders he

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 15:29 schreef benzin het volgende:

[..]

Duidelijk zijn jullie niet in staat in te zien hoe erg ik met alles zit, en hoe erg dat is.
AHHHH SLACHTOFFERTJE TOCH

Het is niet mijn bedoeling een 'slachtoffermentaliteit' aan te nemen, sterker nog, je moet eens weten hoeveel energie ik elke dag kwijt ben met liegen en toneelspelen tegenover mijn ouders en iedereen op school. En net proberen te doen of alles prima gaat.

En bv. die stap om het te vertellen heeft mij zo ontzettend veel moeite gekost, om naar die instelling te gaan heeft me zoveel moeite gekost, proberen positief te gaan denken kost me zoveel moeite.

Jullie doen net of ik niets wil proberen, maar je moest eens weten hoe erg het is.

AHHHH SLACHTOFFERTJE TOCH


En dan wordt ik vervolgens een jankerd en een aansteller genoemd hier.

Als jullie dat vinden, waarom reageren jullie dan? Ik zoek naar oplossingen, niet naar nog meer veroordelingen door mensen. Ik doe echt hard mijn best, en dan wordt er hier zo gereageerd. Dat voelt niet echt als een beloning van mijn moeite tot nu toe. Sterker nog, die woorden raken me echt behoorlijk.

AHHHH SLACHTOFFERTJE TOCH

[..]

Ik heb geen idee hoeveel. Maar waarschijnlijk genoeg, en zeker dat daar ook zat mensen tussen zitten die ergere problemen dan ik hebben gehad.

Maar niet iedereen heeft dezelfde slagkracht om met problemen om te gaan. Daarnaast, bepaalde problemen kunnen voor de ene persoon ook gewoon zwaarder zijn dan voor een andere.

Ik heb overigens ook bewondering voor al die mensen, en eigenlijk was mijn vraag ook als volgt:
[..]

Oftewel: Ik wil ook mezelf uit deze situatie knokken, alleen het gaat echt ontzettend moeizaam, en ik wilde eigenlijk weten hoe dieandere mensen dat doen/gedaan hebben.

DIE HEBBEN DE HULP GEZOCHT DIE JIJ GODVERDOMME DE HELE TIJD AFWIJST MET DE MEEST ZWAKKE ARGUMENTEN OOIT GESCHREVEN OP DIT FORUM

Benzin,

Het is mij ( NOTE: Ik ben geen psycholoog, dokter, of iets in die richting!) aan de hand van je topics wel duidelijk geworden dat je psychisch niet helemaal 100% bent. Ik heb zelf PDD-NOS, en ik zie mezelf wel in enkele van je punten. Dit wil niet zeggen dat jij dus PDD-NOS hebt, maar het zou me niets verbazen als je zoiets had. ( Ga dus na een psych, je kunt vast wel iets regelen dat je ouders het niet komen te weten )

Mocht dat het geval zijn, dan denk ik toch echt dat jij nooit een normaal sociaal leven gaat krijgen. Zet dat dus maar uit je hoofd. Het gebrek aan sociale vaardigheden die een stoornis met zich meebrengt, is niet door middel van een pilletje op te lossen, is mijn ervaring ( ik heb zelf 2 maal een cursus sociale vaardigheden gevolgd, maar ondanks het feit dat ik met enorme sprongen vooruit ben gegaan, ben ik sociaal gezien nog steeds een enorme bosmongool. Ik heb me er ook min of meer bij neergelegd. ).

Hoe graag iemand zonder benen ook gewoon zou willen lopen, hij zal het niet kunnen zonder protheses. Denk daar maar eens over na.

/HF

quote:

En mijn ouders het vertellen kan gewoon niet. Alles liever dan dat.

Benzin, ik heb al veel van je topics gelezen en telkens wordt je het advies gegeven je problemen aan je ouders te vertellen, maar waarom wil je dat niet? Zij zijn echt de mensen in jouw omgeving die je het beste kunnen helpen. Ook is de stap voor jou dan kleiner om professionele hulp te zoeken.
En zeg nu niet dat je ze dat niet aan wilt doen, want geloof me, ouders vinden het veel erger als je je problemen voor je houdt! Dát moet je ze eigenlijk niet aan willen doen.

Jezus, wat een slap gejank. Iedereen heeft geduld met je gehad en heeft je willen helpen. Nee, je hebt niet de hulp gekregen die je wil. Nou, zeg dan even wat je wil, dan kunnen we het in een quote terug posten. Of je wil echt hulp en dan ga je naar de huisarts, of je wil slachtoffer blijven spelen en je blijft op fok, iedere week een nieuwe kloon, want dan zijn we je gezeur weer zat.

Je probleem blijft, tenzij jij onder ogen ziet dat je PROFESSIONELE hulp nodig hebt. Tja, je ouders krijgen dan misschien een rekening te zien... so what...
Ik hoop dat mijn kind later wel bij me komt als hij zo in de knoop zit met zichzelf.

Zo, dit is mijn laatste advies, want als je geen stap zet, heeft verder helpen geen zin.

Ik sluit me aan bij memoodfentje (als ik het zo goed schrijf) en dat is dat mensen HULP zoeken. Laat je nu niet door die ene mislukte stap ontmoedigen. Ga naar de huisarts en leg ook het probleem van je ouders voor. Vast en zeker dat die man/vrouw daar ook wat op weet.

Edit: doe dat niet

[ Bericht 95% gewijzigd door Emel op 29-10-2007 20:29:08 ]

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 11:12 schreef benzin het volgende:

[..]
-knip-

Ik weet niet precies wat ik hiermee moet..

Ik doe misschien wel iets verkeerd, maar wat moet ik dan doen ipv mijn huidige gedrag? Wat doe ik precies fout?

advies is niet altijd in de vorm van praktische tips. ik begrijp dat jij praktische tips heel waardevol vindt omdat je daarmee verder denkt te komen, maar het gaat niet altijd om het veranderen van je concrete gedrag, maar ook om het bewustworden van je mentale instelling. Je hebt je hersenen nodig om je voetjes te laten lopen.

Jij lijkt mij iemand die graag wegrent van z'n psychische zelf, je haat het. je wilt niet zo zijn, je wilt leuker, vlotter, assertiever, socialer etc zijn. Je hebt geen liefde naar jezelf, je houdt niet van jezelf. Je houdt van iemand anders, iemand die jij nog niet bent. The key tot een leuker, vlotter, socialer en assertiever leven dat is zelfacceptatie. Als jij jezelf kan omarmen, als jij boezemmaatjes met jezelf bent dan kan je de hele wereld aan.
En jezelf acceptere, dat is iets dat tussen je oren zit. Geen sportschool die jou ultieme eigenwaarde kan geven. dat kan alleen jij.

En dat gevoel van eigenwaarde dat zit ondanks de haat diep in jezelf geworteld. Je bent niet voor niets zo druk bezig jezelf te verbeteren. Je vind jezelf een tof iemand die een geweldig leven verdient, je gunt het jezelf echt, want jij bent een toffe peer en je houdt van jezelf. Dat weet jij al van binnen, alleen je gedachtes werken niet meer mee. Doe daar wat mee. Ga maar zitten, en vertel jezelf maar eens hardop hoeveel je eigenlijk van jezelf houdt. Doe maar verhaal bij jezelf. Misschien dat je in huilen uitbarst, misschien ook niet. Either way, het maakt niet uit. Doe het eens een aantal dagen achter elkaar, blijf het eens proberen op momenten dat je jezelf wel kan afschieten (of dat je anderen zou willen afschieten). En misschien dat je het wel helemaal niet fijn vindt om te horen, maar wees persistent, blijf het jezelf vertellen. Dat is een stuk minder tegenstrijdig dan zeggen 'zeg ik hou van je, maar je moet nu echt anders worden, want anders kan ik je niet accepteren. Ik hou van je, maar ik kan niet uitstaan wie je bent'

psychotherapie is 15¤ per sessie
maatschappelijk werk en diverse andere psychologische hulp is AWBZ (gratis)

En verwacht niet morgen een wonder te mogen aanschouwen. Bereid je er maar op voor dat dit een aantal jaartjes gaat duren, en dat is niet erg, want over een aantal jaar leef je ook nog en kan je er ook van profiteren.

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 21:41 schreef releaze het volgende:
En verwacht niet morgen een wonder te mogen aanschouwen. Bereid je er maar op voor dat dit een aantal jaartjes gaat duren, en dat is niet erg, want over een aantal jaar leef je ook nog en kan je er ook van profiteren.

ik ben er 8 jaar mee bezig geweest, waarvan zeker 6 in therapie. Ben blij dat ik het heb gedaan, ben er alleen maar beter van geworden.

TS, ik ken je eerdere topics niet maar als ik zo je OP lees, lijk je in de knel te zitten met jezelf. Hoe hard je zelf ook probeert om vooruit te komen op verschillende gebieden, het kost je teveel moeite en het gaat traag. Dat is zeer vermoeiend en deprimerend. Iedereen heeft soms weleens hulp van buiten nodig, om je leven te structureren zodat alles overzichtelijk wordt. Op een forum kun je ervaringen delen en praktische tips krijgen. Maar je problemen lijken te groot, om alleen met tips van users op te lossen. Het is niet erg om ondersteuning van buiten te krijgen. Met een hulpverlener kan je gaan kijken, wat maakt dat het jou zoveel moeite kost om jezelf te motiveren tot iets maar ook waarom relaties (vriendschap maar ook intieme relaties) niet soepel gaan. Doe er iets mee

hey
ik geef toe dat ik niet in details je verhaal heb gelezen, het is voor mij redelijk herkenbaar. Ik heb mijn profiel werkstuk ook in mijn eentje gedaan, met hulp van een docent omdat ik te laat was begonnen.

je wil meer doen, en op tijd beginnen met leren etc. maar daar moet je wel motivatie voor hebben.
als je zegt ik wil eerder leren om een hoger cijfer te halen, moet je dat wel belangrijk vinden.
als je zegt ik wil meer doen want iedereen vind mij lamlendig, is dat niet jou doel, maar iets wat opgelegd wordt.

Je moet iets vinden wat je echt belangrijk vind.
Ik heb bijvoorbeeld last van paniekaanvallen en ik kan daar niet van afkomen, wel kan ik ze enigszins beheersen, dat ik het wel voel, maar dat ik op me plek blijf zitten. Dat kost echter tering veel energie, en moeite. Zoveel moeite dat ik het meestal niet doe, (overigens heb ik er alleen thuis, maar hoe dat zit weet ik ook niet). Echter als ik een belangrijk doel voor ogen heb dan kan ik me er pas voor motiveren.

Ik heb eindeloos bij psychiaters gelopen en de grote motivatie die ik nodig had om daar elke week heen te gaan en aan nare dingen te denken, was de gedachte of eigenlijk de angst dat als ik ooit kinderen zou krijgen ik deze misschien wat zou aan doen.
Die gedachte beangstigd me zo, dat ik daarvoor bereid ben heel veel energie en offers te brengen om die paniekaanvallen een beetje te leren beheersen.
Nou vind ik die dingen vreselijk, maar alleen denken ik wil van die dingen af want het hindert me in mijn dagelijks leven, is niet genoeg motivatie voor mij om er daadwerkelijk iets aan te doen.

Zo is het ook met lamlendigheid en jezelf nergens toe zetten, je moet wel echt willen. Anders dan begin je eraan, maar blijkt halverwege dat je de motivatie niet hebt, en kan je het dus niet volhouden.

Als je bijvoorbeeld eerder wilt leren voor toetsen, waarom wil je dat? is het gewoon een ideaalbeeld (dat haal je toch niet, dus waarom proberen? ) is het voor hogere cijfers? Hoe belangrijk vind je dat?
etc.

Je hoeft ook niet alles te doen en te kunnen. Er zijn zat mensen die te laat beginnen met toetsen en weinig sociale contacten hebben. Dat is niet omdat die mensen zo triets zijn, maar omdat ze niet bereid zijn hun energie er in te steken (en voor sommige mensen kosten die dingen meer energie dan voor andere, dus ik bedoel niet dat ze lui zijn).

Het is een beetje warrig verhaal aan het worden, wat ik bedoel is
1. waarom zou je dingen moeten doen, die je eigenlijk niet belangrijk vind? (zoals op tijd beginnen, vrienden maken etc.) Waarom zou je een 9 halen als je met een 6 ook over gaat?
Leg je zelf niet op dat je van alles moet, doe gewoon wat nodig is.
2. Is er iets wat je belangrijjk vind, wat je heel graag wil in het leven? Schrijf op wat je daar voor nodig hebt en doe die dingen dan, want daar heb je dus motivatie voor
3. Als je niets belangrijk vind, dat kan, voel je daar niet schuldig over.
Maar maak dingen voor jezelf helder. Ik was rond jou leeftijd lichtelijk depressief. Ik deed amper wat behalve overleven. Op een gegeven moment, had ik een heel helder moment. Ik was heel somber, somberder was ik nog niet geweest en toen stelde ik mezelf de vraag of ik dood wou. Ik besloot dat ik dat niet heel duidelijk wou en ook in elk geval niet zou durven. De conclusie voor mij was, nou als ik niet verder naarbeneden wil (oftewel dood) dan moet ik maar om hoog kilmmen.
Ik klom dus omhoog niet omdat ik een doel had, maar omdat ik wist dat mezelf zwelgen in droevenis nergens naar toe leidde. Ik had dus geen doel maar kon geen andere kant op.

4. hulp zoeken kan helpen, heb ik ook gedaan. Maar ook daar moet je dus motivatie voor hebben. Bij mij was dat dus dat ik bang was dat ik ooit kinderen zou krijgen ik die wat zou aandoen (je mag die gedachte idioot vinden, maar ik vond dat erg belangrijk), maar ook dat ik van mezelf geschrokken was, omdat ik in mezelf was begonnen te snijden. Dus of een doel, of het feit dat je met je neus op de feiten gedrukt wordt dat je het niet meer alleen kan.

5. NOGMAALS je hoeft niet alles goed te doen, je kan ook gelukkig zijn door te werken in een worstenfabriek en elke week bij je ouders te gaan eten

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 15:52 schreef Heidens_Figuur het volgende:
Benzin,

Het is mij ( NOTE: Ik ben geen psycholoog, dokter, of iets in die richting!) aan de hand van je topics wel duidelijk geworden dat je psychisch niet helemaal 100% bent. Ik heb zelf PDD-NOS, en ik zie mezelf wel in enkele van je punten. Dit wil niet zeggen dat jij dus PDD-NOS hebt, maar het zou me niets verbazen als je zoiets had. ( Ga dus na een psych, je kunt vast wel iets regelen dat je ouders het niet komen te weten )

Mocht dat het geval zijn, dan denk ik toch echt dat jij nooit een normaal sociaal leven gaat krijgen. Zet dat dus maar uit je hoofd. Het gebrek aan sociale vaardigheden die een stoornis met zich meebrengt, is niet door middel van een pilletje op te lossen, is mijn ervaring ( ik heb zelf 2 maal een cursus sociale vaardigheden gevolgd, maar ondanks het feit dat ik met enorme sprongen vooruit ben gegaan, ben ik sociaal gezien nog steeds een enorme bosmongool. Ik heb me er ook min of meer bij neergelegd. ).

Hoe graag iemand zonder benen ook gewoon zou willen lopen, hij zal het niet kunnen zonder protheses. Denk daar maar eens over na.

/HF

hoe kom je in hemelsnaam bij pdd nos
omdat ze inttrovert is?
pdd-nos hebben concentratieproblemen, en dat lees ik nergens in de post

ohjah en ik ben het met de ts eens, dat niemand kan zeggen over een ander hoe makkelijk/moeilijk het is om uit een depressie (of zoiets) te komen.
Je hebt van die statestieken wat je kans op depressies verhoogt, scheiding etc. en sommige mensen maken het allemaal mee, en er gebeurd nix, en bij een ander gaat de cavia dood en die ligt in een depressie.

iedereen hersens zijn verschilllend.

Laten we geen diagnoses gaan stellen.

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 11:12 schreef benzin het volgende:
A. Het is niet mijn bedoeling om te 'janken', ik wil gewoon goed advies.
B. Jullie hebben geen enkel idee hoeveel moeite ik doe en hoeveel moeite alles mij op dit moment kost, ik doe echt ongelofelijk hard mijn best, en dan vind ik het niet fijn om te horen dat ik niets doe, en dat ik gewoon iets moet gaan doen. Het ligt op dit moment niet zo simpel. Als het allemaal zo simpel was had ik dit zelf allang opgelost.

quote:

Ik doe misschien wel iets verkeerd, maar wat moet ik dan doen ipv mijn huidige gedrag? Wat doe ik precies fout?

Dit is precies wat je fout doet. In een van je eerdere topics heeft een klasgenoot van je dit ook toegelicht. Je bent een pessimistisch persoon, die niet beseft hoe negatief en "onleuk" hij overkomt. Dat is al genoeg reden voor mensen om zich aan je te ergeren.

Er zijn in al je topics ik weet niet hoeveel posts met de bestbedoelde adviezen geweest. En het enige wat jij ermee doet is negeren en weer je ellende over ons heenstorten. Heb je nou echt niet door hoe ongelooflijk kansloos dat overkomt

We weten nu wel dat je problemen hebt, jij weet ook ongeveer hoe je kan beginnen deze proberen op te lossen. Alleen, je wil er geen ene fuck voor doen. Heel de vakantie youtube video's kijken Wat wil je dan dat we tegen je zeggen..."ahhh benzin, wat zielig voor je dat je weer zo ellendig bent" Nee sukkel, je roept de shit zelf over je heen Je hebt gewoon een harde schop onder je reet nodig.

quote:

Op maandag 29 oktober 2007 11:54 schreef Angst het volgende:

[..]

hoe kom je in hemelsnaam bij pdd nos
omdat ze inttrovert is?
pdd-nos hebben concentratieproblemen, en dat lees ik nergens in de post

ohjah en ik ben het met de ts eens, dat niemand kan zeggen over een ander hoe makkelijk/moeilijk het is om uit een depressie (of zoiets) te komen.
Je hebt van die statestieken wat je kans op depressies verhoogt, scheiding etc. en sommige mensen maken het allemaal mee, en er gebeurd nix, en bij een ander gaat de cavia dood en die ligt in een depressie.

iedereen hersens zijn verschilllend.

quote:

Ik heb zelf PDD-NOS, en ik zie mezelf wel in enkele van je punten. Dit wil niet zeggen dat jij dus PDD-NOS hebt, maar het zou me niets verbazen als je zoiets had.

Dus hij ( toch? ) kan evengoed niks speciaals hebben, hoewel dat me stug lijkt. Of mijn psych heeft me verkeerd gediagnosticeerd, dat kan ook nog.

quote:

Op maandag 29 oktober 2007 15:01 schreef Heidens_Figuur het volgende:

[..]


[..]

Dus hij ( toch? ) kan evengoed niks speciaals hebben, hoewel dat me stug lijkt. Of mijn psych heeft me verkeerd gediagnosticeerd, dat kan ook nog.

hij heeft problemen met contact leggen en is lamlendig en somber
Tuurlijk dat kan iemand met pdd-nos ook hebben. maar is echt geen symptoon van pdd-nos.
Als je een bepaalde ziekte hebt zijn er kenmerken waarmee je gediagnosteerd wordt.
Zelfs al zijn veel mensen met pdd-nos somber (hoewel ik dat niet weet) is dat nog geen kenmerk van pdd-nos.
Dat zit hem in andere dingen.

Hou toch eens op met die diagnoses zeg
Ten eerste hebben wij er niet voor gestudeerd en al hadden we het wel dan betwijfel ik of je aan de hand van een topic iemand een diagnose op kunt plakken!!
En volgens mij zou TS het dan toch alleen maar aangrijpen als reden om weer niets te doen dus ja

quote:

Op maandag 29 oktober 2007 15:13 schreef liefie_ het volgende:
Hou toch eens op met die diagnoses zeg
Ten eerste hebben wij er niet voor gestudeerd en al hadden we het wel dan betwijfel ik of je aan de hand van een topic iemand een diagnose op kunt plakken!!
En volgens mij zou TS het dan toch alleen maar aangrijpen als reden om weer niets te doen dus ja

sorry
ik wou alleen zeggen dat er geen reden was om pdd-nos te noemen
maar ik houd de discussie erover op gang

Moeizaam contact kunnen leggen en somber zijn kan een symptoom zijn van verschillende stoornissen. Dus laten we diagnosticeren maar aan deskundigen over. Als TS niet weet wat er aan de hand is met hem, kan hij van alles proberen en dat jarenlang. Zal het resultaat hebben? Misschien enigszins, maar waarom blijven aanrommelen terwijl er mensen zijn die je hierbij kunnen helpen.

Trouwens mensen, weet je hoeveel moeite het mij kost om te doen alsof ik een leek ben (terwijl ik een hulpverlener ben en jullie zitten leuk diagnoses te stellen

Maar goed, TS doe iets met de adviezen.

quote:

Op maandag 29 oktober 2007 15:34 schreef Emel het volgende:
Moeizaam contact kunnen leggen en somber zijn kan een symptoom zijn van verschillende stoornissen. Dus laten we diagnosticeren maar aan deskundigen over. Als TS niet weet wat er aan de hand is met hem, kan hij van alles proberen en dat jarenlang. Zal het resultaat hebben? Misschien enigszins, maar waarom blijven aanrommelen terwijl er mensen zijn die je hierbij kunnen helpen.

Idd!
Toen ik steeds verder "in de problemen raakte" heb ik mn ouders er eerst ook buiten gehouden, toen ik het toch vertelde zei mn mama droog: als je je lichamelijk ziek voelt ga je naar de dokter, als je je psychisch niet in orde voelt naar de psych!
(Dus: gebruik de mensen die er voor zijn en de reactie van je ouders kan 100% meevallen)

quote:

Op woensdag 31 oktober 2007 17:27 schreef benzin het volgende:

[..]


[..]

Nee. Ik hoef geen medelijden, ik wil weten hoe ik die ellendigheid kan/moet oplossen.

THERAPIE

quote:

Op woensdag 31 oktober 2007 17:27 schreef benzin het volgende:
Maar begrijpen die mensen dan niet dat als ze zich wel met me inlaten dat ik dan minder pessimistisch en 'leuker' wordt?
[..]

En hier ga je dus de fout in. Zo werkt het niet benzin!! Jij bent degene die aan zichzelf moet werken en mensen een reden moet geven waarom ze zich met jou zouden inlaten.

Wanneer jij als positief en "leuk" persoon overkomt, zullen mensen daar positief en leuk op reageren. Jij laat je gedrag teveel van anderen afhangen. Nogmaals: zo werkt het niet.

TS: nee, dat wil ik niet - jankt verder
Iedereen: ja, dat moet wel potjandorie
Ts: nee ....
Iedereen: ja...
Ts: nee....
Iedereen: ja....

Kan hier aub een slotje op, voordat dit topic over tien jaar hier nog staat met steeds dezelfde reacties en gejank? De TS vraagt om een wonder en die heeft niemand hier. Enkel advies waar hij/zij niets mee doet..

[ Bericht 11% gewijzigd door Emel op 31-10-2007 22:18:18 ]

quote:

Op woensdag 31 oktober 2007 18:02 schreef Flashwin het volgende:

[..]

En hier ga je dus de fout in. Zo werkt het niet benzin!! Jij bent degene die aan zichzelf moet werken en mensen een reden moet geven waarom ze zich met jou zouden inlaten.

Wanneer jij als positief en "leuk" persoon overkomt, zullen mensen daar positief en leuk op reageren. Jij laat je gedrag teveel van anderen afhangen. Nogmaals: zo werkt het niet.

Dat is het

TS, zou jij het leuk vinden om met iemand om te gaan die steeds stil en bang is? Als het steeds van jou afhangt of hij zich goed voelt?
Mensen met een sterk karakter passen zich niet te veel aan, maar laten gewoon zien hoe ze zijn. Op die manier trek je mensen aan die bij je passen. Dus als ik jou was zou ik dat ontwikkelen, meer laten zien hoe je bent en wat je leuk vindt.
Als je weinig interesses hebt, meer gaan doen en kijken wat je leuk vindt. Bedenk bijvoorbeeld welke eigenschappen je zelf aantrekkelijk vindt in andere mensen en neem dat als voorbeeld voor je eigen gedrag. En toon ook interesse in wat anderen bezighoudt ipv zo extreem met jezelf bezig te zijn.

Oftwel: ontwikkel je karakter

[ Bericht 1% gewijzigd door cikolata op 01-11-2007 15:46:28 ]

TS, doe iets met de gegeven adviezen. Overweeg eens professionele hulp. Je ziet dat de mensen het gevoel krijgen dat ze maar in herhaling vallen in jouw topics. Op een gegeven moment wekt het alleen maar irritatie op bij anderen.

En dit bedoel ik niet vervelend: maar zoals emel zegt je begint hier irritatie op te wekken, en dat doe je dus waarschijnlijk ook in je dagelijks leven met je houding...
Dit als antwoord op je vraag: waarom gaan mensen toch niet met me om om te ondekken dat ik meer ben dan depri
Zou jij met iemand omgaan die al snel irritatie bij je opwekt en niks vrolijks uitstraalt?

tvp

pak de telefoon en bel de huisarts vor een afspraak.

TS, een heeeel simpel stapje vooruit:

Leg het voor aan je ouders
Je roept 100x dat zij het niet goed oppakken, prima dat je dat verwacht. Maar het moet je inmiddels toch duidelijk zijn dat je twee opties hebt: OF je zoekt hulp (en geloof me, je ouders zijn dan steunpilaren die je hard nodig hebt), OF je vertelt het je ouders niet, en blijft nog jaren zo door kutten.

Dat zijn de opties. Kies maar (en ja, door niet te kiezen kies je BEWUST voor de tweede optie).

Wat iedereen hierboven zegt. Kap eens met slachtoffertje spelen en maak wat van je leven.

Hoe? Door de adviezen te volgen die hierboven gegeven worden.

Wil je dat niet? Prima. Geen probleem. Weet wel dat er dan ook niets zal veranderen aan je situatie.

Het is aan jou, succes ermee!

ik verbaas me er echt over hoe makkelijk mensen denken dat adviezen zo makkelijk op te volgen zijn. dat 'gewoon doen' zo makkelijk hoort te zijn. in bepaalde situaties en omstandigheden, mindsets van mensen is het gewoon ontzettend moeilijk, zijn ze nog lang niet zo ver om dat ene stapje te maken omdat ze een miljoen doemscenario's in hun hoofd hebben zitten, allemaal redenen waardoor ze niet de energie in hun benen kunnen krijgen om naar de dokter, de psych, of de ouders te lopen. dat is gewoon heel complexe materie, vaak kunnen mensen het pas als ze de druppel die de emmer doet overlopen gezien en ervaren hebben en innerlijk weten, overtuigd zijn van wat ze moeten doen. bezin lijkt nog niet zo ver te zijn, maar dat moment komt wel. Vandaag, morgen, volgend jaar.

Weet je wat jij zou moeten doen?

Even naar de kamer van koophandel. Maar dan die voor het leven.... de kamer van levenshandel? Nee, dat zal vast wel iets illegaals zijn

TIP: Wordt verliefd. Dan moet je wel veranderen. It's really that easy, trust me, been there, done that. Als ik me goed en normaal wil voelen, dan ga ik gewoon achter de vrouwen aan.... of ik denk terug aan die momenten waarop ik meisjes een glimlach op hun gezicht heb getoverd.... of vreemd genoeg aan het feit dat een van mijn vrienden het overwoog om een keer langs te komen hahaha

En wanneer je dan eindelijk niet meer nadenkt over het slechte aan je leven, dan heb je zoveel meer energie dat je er vanzelf wel wat nuttigs mee gaat doen.