R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
..en dan niet op zo'n manier van "het gaat zooo goed, ik kan haast niet geloven dat het echt is".
Je kent misschien het gevoel wel van wanneer je in de auto op de achterbank in gedachten wegzinkt, met je blik op oneindig, om vervolgens een beetje 'wakker te schrikken' zogauw je weer bewust bent waar je zit..
Zo'n gevoel heb ik nu al enkele dagen de hele dag door.. elke keer weer zo'n "oja, ik ben hier.."-gevoel, zo'n beetje elke minuut..en ondertussen ook continu het gevoel alsof m'n blik alleen maar op oneindig staat, en ik 'm ook niet scherp kan stellen op het hier en nu.
Ik krijg ondertussen alles nog wel redelijk mee, kan nog enorm lang en snel kletsen met collega's, klanten helpen alsof er niets aan de hand is, redelijk vlug reageren, etc etc, maar ondertussen voelt het toch alsof ik het niet echt meemaak.. meer alsof ik alles via een spiegel, of door een ruit bekijk.. het is allemaal zo 'ver weg' en onecht..
Als ik bijvoorbeeld druk met één iemand in gesprek ben voelt het daarna als rare gewaarwording om me heen te kijken en te ontdekken wat er ook alweer nog meer om me heen is.. hetzelfde geldt wanneer ik even in gedachten verzink, dan schrik ik vervolgens als ik ontdek dat ik even niet bewust was van alles wat er om me heen gebeurde..
Al met al is het een behoorlijk beangstigend gevoel, waarmee ik me even niet zo'n raad weet, niet in de laatste plaats omdat m'n psychiater uitgerekend nu wegens ziekte 2 maanden uit de running is
Meerdere keren per dag denk ik "ik moet echt gewoon ontslag nemen en thuis gaan zitten bijkomen, want blijkbaar is het allemaal teveel voor me", maar aan de andere kant weet ik dat ik júíst wanneer ik thuis zit nog meer last van klachten krijg omdat ik te veel tijd heb om na te denken en me op m'n gevoel te fixeren..
Want komt dat onwerkelijke gevoel niet alleen omdat ik me héél erg fixeer op hoe ik alles ervaar en zie?
Zijn er nog andere mensen die iets dergelijks herkennen, en hoe ga je er het beste mee om?
Zijn er bepaalde oefeningen om je weer 'werkelijker' te voelen, moet je het rustiger aandoen, of er juist niet aan toegeven en doorgaan met je leven totdat het vanzelf wel weer weggaat??
Je kent misschien het gevoel wel van wanneer je in de auto op de achterbank in gedachten wegzinkt, met je blik op oneindig, om vervolgens een beetje 'wakker te schrikken' zogauw je weer bewust bent waar je zit..
Zo'n gevoel heb ik nu al enkele dagen de hele dag door.. elke keer weer zo'n "oja, ik ben hier.."-gevoel, zo'n beetje elke minuut..en ondertussen ook continu het gevoel alsof m'n blik alleen maar op oneindig staat, en ik 'm ook niet scherp kan stellen op het hier en nu.
Ik krijg ondertussen alles nog wel redelijk mee, kan nog enorm lang en snel kletsen met collega's, klanten helpen alsof er niets aan de hand is, redelijk vlug reageren, etc etc, maar ondertussen voelt het toch alsof ik het niet echt meemaak.. meer alsof ik alles via een spiegel, of door een ruit bekijk.. het is allemaal zo 'ver weg' en onecht..
Als ik bijvoorbeeld druk met één iemand in gesprek ben voelt het daarna als rare gewaarwording om me heen te kijken en te ontdekken wat er ook alweer nog meer om me heen is.. hetzelfde geldt wanneer ik even in gedachten verzink, dan schrik ik vervolgens als ik ontdek dat ik even niet bewust was van alles wat er om me heen gebeurde..
Al met al is het een behoorlijk beangstigend gevoel, waarmee ik me even niet zo'n raad weet, niet in de laatste plaats omdat m'n psychiater uitgerekend nu wegens ziekte 2 maanden uit de running is
Meerdere keren per dag denk ik "ik moet echt gewoon ontslag nemen en thuis gaan zitten bijkomen, want blijkbaar is het allemaal teveel voor me", maar aan de andere kant weet ik dat ik júíst wanneer ik thuis zit nog meer last van klachten krijg omdat ik te veel tijd heb om na te denken en me op m'n gevoel te fixeren..
Want komt dat onwerkelijke gevoel niet alleen omdat ik me héél erg fixeer op hoe ik alles ervaar en zie?
Zijn er nog andere mensen die iets dergelijks herkennen, en hoe ga je er het beste mee om?
Zijn er bepaalde oefeningen om je weer 'werkelijker' te voelen, moet je het rustiger aandoen, of er juist niet aan toegeven en doorgaan met je leven totdat het vanzelf wel weer weggaat??
Hopelijk wordt jouw psychiater weer snel beter
De grootste Super Mario fansite van Nederland: Mushroom Kingdom.
heb ik ook prachtig voor momenten waarop je je verveelt maar op school bijvoorbeeld minder....
probeer het nog altijd te trainen op commando kunnen zou vet zijn
prachtig voor momenten waarop je je verveelt maar op school bijvoorbeeld minder....probeer het nog altijd te trainen op commando kunnen zou vet zijn
op commando kunnen zou vet zijn
Long live music.
Geen ervaring mee, behalve toen ik blowde maar ik kan me zo voorstellen dat yoga-achtige dingen kunnen helpen, dat je af en toe even een momentje neemt om even helemaal in het 'hier en nu' te zijn, echt even 'aarden' (god wat klinkt dit zweverig)
maar ik kan me zo voorstellen dat yoga-achtige dingen kunnen helpen, dat je af en toe even een momentje neemt om even helemaal in het 'hier en nu' te zijn, echt even 'aarden' (god wat klinkt dit zweverig)
Da's lekker bemoedigendquote:Op donderdag 18 oktober 2007 22:24 schreef AstroStart het volgende:
Hopelijk wordt jouw psychiater weer snel beter
Uhm.. hebben we het over hetzelfde? Dit wil je echt niet trainenquote:Op donderdag 18 oktober 2007 22:25 schreef MASD het volgende:
heb ik ook prachtig voor momenten waarop je je verveelt maar op school bijvoorbeeld minder....
probeer het nog altijd te trainen op commando kunnen zou vet zijn
Nouja, hooguit om het uit te kunnen schakelen..
Beter en meer gaan slapen.
Op maandag 9 november 2009 12:25 schreef Whiskey_Tango het volgende:
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
wegdromen en de tijd helemaal verliezen bij wat mindere concentratie? op momenten van verveling imo ideaal!quote:Op donderdag 18 oktober 2007 22:27 schreef Maartel het volgende:
[..]
Da's lekker bemoedigend
[..]
Uhm.. hebben we het over hetzelfde? Dit wil je echt niet trainen
Nouja, hooguit om het uit te kunnen schakelen..
Long live music.
Ik slaap iig al standaard altijd 8 uur, en ben 's ochtends gewoon fit en uitgerust..quote:Op donderdag 18 oktober 2007 22:33 schreef --Christiaan-- het volgende:
Beter en meer gaan slapen.
Dit had ik jaren geleden ook wel eens.. echt een apart gevoel. Dat je je om de paar seconden moet realiseren dat je écht op die plek staat.. voor het laatste gehad ergens in een discotheek paar weken geleden. Echt raar idd.
Op vrijdag 19 januari 2007 05:02 schreef RottePeer het volgende:
je bent zelf een slechte kaolo-kloon boeler. pitoes smoken is da shizznit
met je homo-ass poppetje met make-up op z'n wangen
je bent zelf een slechte kaolo-kloon boeler. pitoes smoken is da shizznit
met je homo-ass poppetje met make-up op z'n wangen
Had ik als kind ook, maar vond het op zich altijd wel een lekker 'gevoel'...alsof je er even niet echt bent. Nu heb ik het héél af en toe maar ervaar het dan niet als lastig. Je moet er alleen niet teveel bij stilstaan want dan wordt het eng.
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
heb je in het verleden drugs gebruikt? en zo ja, veel?
"Het is een bedreiging voor onze cultuur om geluk te reduceren tot aangename ervaringen" - Joep Dohmen
Ik heb het ook...
Het komt bij mij door de angst (topic). De laatste tijd gaat het gelukkig wat beter zo nu en dan.
Het komt bij mij door de angst (topic). De laatste tijd gaat het gelukkig wat beter zo nu en dan.
Utrecht - FC Utrecht - Chelsea - Lampard
Als je bewuster wil worden van je omgeving, is het eens leuk om kort, maar krachtig te sporten.
Des avonds lopen aan het water, en als ik dan uitgeput ben, voel ik me altijd erg helder van geest.
Des avonds lopen aan het water, en als ik dan uitgeput ben, voel ik me altijd erg helder van geest.
Enkele jaren nadat ik stopte met blowen heb ik korte periodes last gehad van het gevoel dat je omschrijft. Is vanzelf overgegaan. Gelukkig, want ik vond het net als jij, redelijk bevreemdend.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
2 keer XTC, waarbij ik na de 2e keer volgens mij wel mijn eerste (van een lange reeks) paniekaanval(len) heb gehad..quote:Op donderdag 18 oktober 2007 22:57 schreef Malebolgia het volgende:
heb je in het verleden drugs gebruikt? en zo ja, veel?
Verder niets bijzonders, wel 7 jaar gerookt..
[ Bericht 0% gewijzigd door Maartel op 18-10-2007 23:16:33 ]
Zelfde gehad. nu voel ik me redelijk leeg.
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
Wat heeft je voorkeur?quote:Op donderdag 18 oktober 2007 23:12 schreef BaajGuardian het volgende:
Zelfde gehad. nu voel ik me redelijk leeg.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Heb je er nog iets tegen gedaan?quote:Op donderdag 18 oktober 2007 23:12 schreef BaajGuardian het volgende:
Zelfde gehad. nu voel ik me redelijk leeg.
Het als teken gezien het rustiger aan te doen, of het juist zoveel mogelijk genegeerd?
Ik zou het niet weten. wat is er tegen te doen, het is een realisatie niet een ziekte ofzo.
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
maar hoe ontstaat zoiets eigenlijk het begon bij mij rond mijn 10de (voorzover ik het mij herriner), met een frequentie van plusminus 1 keer per maand.... laatste keer was wel al een tijdje terug 2 maanden....
het begon bij mij rond mijn 10de (voorzover ik het mij herriner), met een frequentie van plusminus 1 keer per maand.... laatste keer was wel al een tijdje terug 2 maanden....
Long live music.
Ik herken het ergens wel, ik heb er vooral last van als er een grote verandering in mn leven plaatsvindt.
Zoals nu ik op stage zit bij een instituut met een hoog niveau. Ineens geen student meer, ineens werkzaamheden die je nog nooit hebt gedaan, ineens elke dag werken, 13 uur van huis zijn. Het voelt allemaal ontzettend onwerkelijk en het dwingt me om na te denken over wie ik ben en wat ik wil. Constant toch ergens last van zenuwen...
Ik heb dus ook veel momenten die onwerkelijk voelen, die me een onbestemd gevoel geven. Vooral de gedachte aan de toekomst maakt me onzeker... Waar ben ik over een jaar? Wanneer ga ik het huis uit? Waar zal ik dan werken en wonen? Met wie ga ik om? En met wie niet meer? Allemaal vragen waarvan ik het idee heb dat ik er snel een antwoord op moet vinden terwijl ik weet dat ik dat niet kan. Soms groeit dat boven mn hoofd en heb ik het idee dat ik idd rust moet hebben, thuis moet zitten, puur om mezelf weer te centreren, een richting uit te zetten en daar achter te staan.
Is dit volwassern worden? Hoort dit bij afstuderen en een plek vinden in de maatschappij? Een maatschappij waarvan ik te vaak denk dat het allemaal zo nep en vergankelijk is.
Ik ben een dromer in een te nuchtere wereld....
Zoals nu ik op stage zit bij een instituut met een hoog niveau. Ineens geen student meer, ineens werkzaamheden die je nog nooit hebt gedaan, ineens elke dag werken, 13 uur van huis zijn. Het voelt allemaal ontzettend onwerkelijk en het dwingt me om na te denken over wie ik ben en wat ik wil. Constant toch ergens last van zenuwen...
Ik heb dus ook veel momenten die onwerkelijk voelen, die me een onbestemd gevoel geven. Vooral de gedachte aan de toekomst maakt me onzeker... Waar ben ik over een jaar? Wanneer ga ik het huis uit? Waar zal ik dan werken en wonen? Met wie ga ik om? En met wie niet meer? Allemaal vragen waarvan ik het idee heb dat ik er snel een antwoord op moet vinden terwijl ik weet dat ik dat niet kan. Soms groeit dat boven mn hoofd en heb ik het idee dat ik idd rust moet hebben, thuis moet zitten, puur om mezelf weer te centreren, een richting uit te zetten en daar achter te staan.
Is dit volwassern worden? Hoort dit bij afstuderen en een plek vinden in de maatschappij? Een maatschappij waarvan ik te vaak denk dat het allemaal zo nep en vergankelijk is.
Ik ben een dromer in een te nuchtere wereld....
Uitgelaten geeft het publiek een staande ovulatie.
|
|
