quote:
ALKMAAR - Demy de Zeeuw verruilt dan toch AZ voor Ajax. Beide clubs zijn op een haar na akkoord over de gewenste transfer. De 26-jarige international tekent in Amsterdam een contract voor de duur van vier jaar. Zijn verbintenis in Alkmaar liep nog door tot medio 2011. De medische keuring van De Zeeuw heeft nog vanavond plaats.
De Telegraaf.
Vond in het AZ-topic trouwens wel een interessant stukje:
quote:
Column: 'Faalangst drijft De Zeeuw naar Amsterdam'
Sporter zijn is een mooi vak. Of je nu tennisser, wielrenner, darter of voetballer bent, ze hebben ��n ding gemeen: iedereen wil het hoogste bereiken waarin hij of zij goed is. Het is bijna zo stellig als de stelling van Pythagoras. In wiskunde zijn er geen uitzonderingen en dient een theorie altijd te kloppen. De menselijke praktijk kent die echter wel. Er was ooit eens een voetballer die van zijn god niet op zondag mocht spelen en daarom maar geen prof werd en nu is er ene Demy de Zeeuw. Een hoogbegaafde voetballer met de mentale weerbaarheid van een wezel.
Het is voor elke voetballer een natte droom om bij een Europese topclub dan wel in een Europese topcompetitie te spelen. Zo niet, dan is het spelen van Champions League een bijna even mooie compensatie. Het is immers het ultieme podium om je in de kijker te spelen van de grootmachten van het oude continent. Of in het oog te springen van ��n van de rijke Arabische clubeigenaren die de financi�le zekerheid van de volgende tien generaties kan waarborgen. Ambitie hebben heet dat.
Behalve dus voor De Zeeuw. Waar Stijn Schaars onlangs zijn contract verlengde en aangeeft via de Champions League zich te willen meten met de besten om zo zijn wk-ticket te verdienen, ziet zijn compagnon op het Alkmaarse middenveld de beste competitie ter wereld als een blok aan zijn been. Je ziet hem hardop denken: �het kan ook misgaan, misschien speel ik wel slecht en kan ik Zuid-Afrika vergeten. Om nog maar te zwijgen over een transfer naar een HSV of een Villarreal.�
Het is die angst die hem twijfels en kopzorgen bezorgt en hem naar de hoofdstad doet uitwijken. Zo kan hij in een veilige omgeving zijn wedstrijdjes afwerken en staat er �s avonds gewoon weer een bord aardappelen met worst of zo klaar voor hem. Een transfer naar het buitenland is daarmee definitief van de baan. Eind volgend seizoen � met nog ��n contractjaar voor de boeg, Champions League ervaring, deelname WK � had de kans er wellicht ingezeten. Nu kan De Zeeuw het schudden. Een meerjarig contract tekenen zet een dusdanige hoge prijs op zijn kop dat clubs niet zomaar geneigd zijn de hoofdprijs te betalen.
Die conclusie komt enigszins verrassend, zou je bijna denken. Gezien het totale gebrek aan interesse vanuit het buitenland lijkt men dus blijkbaar niet zo zeker te zijn over zijn kwaliteiten. Dat was De Zeeuw eigenlijk ook niet. Een half jaar geleden verklaarde hij in het supportersmagAZine nog dat een overgang naar een andere Nederlandse club niet aan de orde was en hij toe was aan een stap naar het buitenland. Niks mis mee tot hij vervolgde dat zijn nieuwe club geen Champions League hoefde te spelen. Een beetje rare uitspraak van een speler die op punt stond kampioen te worden. Ik verdenk Demy er dan ook van dat hij �s nachts badend in het zweet wakker wordt na door Steven Gerrard alle hoeken van het veld te hebben gezien.
De buitenlandse scouts zullen zijn derde seizoen bij AZ allicht nog niet vergeten zijn. AZ draaide voor geen meter en international De Zeeuw ging mee in de malaise. Niets van de rug rechten, de kar trekken en voorop gaan in de strijd. Neen, apathie, verstoppen en aftellen om zo snel mogelijk weg te raken. Terwijl in de voorbereiding van het voorbije seizoen de groep zich wilde revancheren was het woord eerherstel ver te zoeken. Weg, weg, weg, was het enige wat ie wilde. Pas toen dat niet lukte en de ploeg ook nog eens goed begon te presteren, kon De Zeeuw zich weer op zijn beroep richten en doen waarvoor hij door zijn werkgever zo vorstelijk wordt beloond. Het gedrag verdween ondertussen gretig in de scoutingsverslagen.
In Amsterdam zullen ze tevreden zijn. Ze krijgen er een uitstekende voetballer bij. Dat wil zeggen, zo lang het goed gaat tenminste. Bij de minste tegenslag (een vreemdgaande vriendin, de hond dood of zo) zakken de schouders naar beneden, worden de oogjes waterig en gaat de blik naar de schoenen. Twee jaar later klinkt het dan dat met Banik Ostrava zijn oude droom dan toch nog in vervulling gaat.