ik heb geen kinderen, en pas dus hier niet goed tussen. Maar een goede vriendin heeft kennis aan een vrouw, die een te vroege bevalling kreeg. Ze is naar het Radboud gebracht, omdat dat deskundiger zou zijn dan het streekziekenhuis hier. Daar is ze bevallen in de (als ik mij goed herinner) 24e week, gewoon, op de kraamafdeling, met een zuster. Na de bevalling is het kind, een gaaf uitziend jongetje, bij haar gelegd en daar in haar armen overleden. De enige uitleg die ze kreeg was: dat is volgens protocol.
Los van de onbeschofte en botte benadering, vraag ik me af, wat dat protocol dan inhoudt. Bestaat het? Wat staat er in? Waarom is het opgesteld zoals het opgesteld is?
Ik weet dat er wat verschuivingen zijn geweest in de behandeling van vroeggeborenen, maar kan er, ook via googel, niet zo snel achterkomen wat dat dan allemaal was.
Iemand bericht? Eventueel via pm.
Bij voorbaat dank!
EDIT: De beschuldiging van botheid en onbeschoftheid bleek bij nadere navraag onterecht! De mensen van het ziekenhuis hebben geprobeerd de mevrouw de gang van zaken uit te leggen, maar ze was onbereikbaar en wilde niks. Misschien lag dat aan haar verdriet, dat zou een goede reden geweest kunnen zijn. Maar het Radboud valt dus weinig te verwijten.
De discussie over het protocol kan toch ng wel interessant zijn, maar elke verwijzing hieronder naar laakbaar gedrag van het ziekenhuis is onterecht.
Het spijt me: I was jumping to conclusions and one of them jumped back!
[ Bericht 24% gewijzigd door Kees22 op 16-10-2007 20:59:18 ]
Ik ben er namelijk niet zeker van maar meen ooit zoiets gelezen te hebben.
Overigens is het ook van belang of er long-rijpende medicatie bij de moeder is toegediend enz
[ Bericht 1% gewijzigd door beefcake op 15-10-2007 23:57:37 ]
quote:Bron http://www.kindjeopkomst.nl/html/redactioneel/ncrv_001.htmVolgens het Nederlandse medische protocol is een kind levensvatbaar vanaf 25 weken zwangerschap. Men gaat ervan uit dat pasgeborenen die jonger zijn dan 25 weken, als ze toch in leven worden gehouden, uiteindelijk geen kwaliteit van leven hebben. Deze kinderen ontwikkelen vaak zeer ernstige handicaps. Kinderen die voor de 25 weken termijn worden geboren, worden niet behandeld en sterven vaak, zo humaan mogelijk, in de verloskamer. In 2005 hebben neonatologen van het Universitair Medisch Centrum Groningen een protocol opgesteld. Dit vermeldt de zorgvuldigheidseisen waaraan voldaan moet worden in die gevallen waarbij actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen overwogen wordt. Alle neonatologie centra in Nederland hebben dit protocol aanvaard.
Ik hoop eigenlijk, dat er iemand dat protocol heeft. Want tot nog toe heb ik op internet van alles gevonden, vooral Belgisch, maar geen duidelijke info van het Radboud.
quote:Hartstikke bedankt!Op maandag 15 oktober 2007 23:56 schreef beefcake het volgende:
Ik heb iets gevonden:
[..]
Bron http://www.kindjeopkomst.nl/html/redactioneel/ncrv_001.htm
UMC St. Radboud - Voorlichtingscentrum:
024 - 3617000
Voorlichting@umcn.nl
Succes!
quote:De grens is wel verschoven. Ik weet iig dat hij in 2001 nog op 28 weken lag.Op maandag 15 oktober 2007 23:57 schreef Kees22 het volgende:
Zou kunnen, ik meen zoiets ook gelezen te hebben, maar weet niet meer bij welke leeftijd de grens ligt. Volgens mijn zegsvrouwe lag die lager dan de geboortetijd.
Ik hoop eigenlijk, dat er iemand dat protocol heeft. Want tot nog toe heb ik op internet van alles gevonden, vooral Belgisch, maar geen duidelijke info van het Radboud.
Inmiddels is dat wel iets naar beneden gegaan, naar 25.
Vanaf 24 weken kunnen ze kinderen wel in leven houden, maar dan zal je in Gent moeten bevallen. En ook dan moet je kindje vreselijk sterk zijn.
(En nee, dit is dus niet bot bedoeld, ik snap het alleen niet. Ik zit zelf ook nog niet op de levensvatbaarheidgrens en ik weet dat mijn kindje het simpelweg niet zou overleven. Dan heb ik liever dat het in mijn armen sterft dan met weet ik hoeveel slangetjes en dingetjes en dangetjes in een couveuse)
De grens van levensvatbaarheid ligt inderdaad bij 25/26 weken.
Wanneer een kindje van 24 weken ter wereld komt en meer weegt dan 800 gram willen ze ook nog wel wat proberen.
quote:Dat is juist het punt: volgens het verhaal zoals ikhet gehoord heb, is er aan de moeder niks uitgelegd of gevraagd. Dat is het botte er aan. Als dat wel gebeurd was, had ze er misschien wel vrede mee gehad en had ze het kind ook anders in de armen gehouden. Of misschien ook niet, maar dan had het ziekenhuis tenminste zijn best gedaan om haar pijn draaglijk te maken. Nu is ze aan haar lot overgelaten.Op dinsdag 16 oktober 2007 09:11 schreef Pruk het volgende:
Waarom is het een botte en onbeschofte benadering? Ik kan me niet voorstellen wat zoiets met een moeder doet, ik hoop het ook nooit mee te maken want het lijkt me verschrikkelijk, maar ik snap niet waarom het meteen bot is?
(En nee, dit is dus niet bot bedoeld, ik snap het alleen niet. Ik zit zelf ook nog niet op de levensvatbaarheidgrens en ik weet dat mijn kindje het simpelweg niet zou overleven. Dan heb ik liever dat het in mijn armen sterft dan met weet ik hoeveel slangetjes en dingetjes en dangetjes in een couveuse)
Inmiddels kwam ik ook wat logs en sites tegen, waarop verslag wordt gedaan van het getob met prematuren. Dat wens je inderdaad noch het kind noch de ouders toe.
quote:Ja, goed idee. Al dat stiekeme gezoek op internet is ook niks. Maar ik hoorde het pas om een uur of 21:00 gisteravond. Dank voor adres en telefoonnummer.Op dinsdag 16 oktober 2007 05:49 schreef phluphy het volgende:
Je zou het protocol wellicht kunnen krijgen via de Medisch-Ethische Commsie van het UMC St. Radboud, of anders "gewoon" beginnen bij het maatschappelijk werk dat verbonden is aan het ziekenhuis.
UMC St. Radboud - Voorlichtingscentrum:
024 - 3617000
Voorlichting@umcn.nl
Succes!
Zo hard zijn ze wel, maar ook realistisch.
quote:Dit klinkt vooral naar onduidelijke (of gebrek aan) communicatie.Op dinsdag 16 oktober 2007 09:51 schreef Kees22 het volgende:
Dat is juist het punt: volgens het verhaal zoals ikhet gehoord heb, is er aan de moeder niks uitgelegd of gevraagd. Dat is het botte er aan. Als dat wel gebeurd was, had ze er misschien wel vrede mee gehad en had ze het kind ook anders in de armen gehouden. Of misschien ook niet, maar dan had het ziekenhuis tenminste zijn best gedaan om haar pijn draaglijk te maken. Nu is ze aan haar lot overgelaten.
Het lijkt me dan effectiever als de ouders contact zoekt met de betrokken mensen en erover praten, hoe het is gegaan, wat dat protocol inhoudt, over wat hun klacht/ontevredenheid/verdriet is. Dat kan hen helpen bij de verwerking, bij het begrijpen van wat er is gebeurd. Het kan heel goed dat er dingen zijn misgegaan. Maar het is ook zo dat op zo'n moment informatie vaak niet goed overkomt, dat je het gewoon niet hoort. Daarom is er als het goed is sowieso altijd nog een gesprek achteraf, na een paar weken.
Wat wil je doen met dat protocol, de artsen mee om de oren slaan, je er zelf in verdiepen, of aan de ouders geven zodat ze beter begrijpen wat er is gebeurd?
De manier waarop dit is gegaan, zo zonder uitleg, vind ik ook wat vreemd.
Als het idd zonder uitleg is gegaan is dat echt een kwalijke zaak aangezien dit toch dingen zijn waar men tegenwoordig (als het goed is) juist heel zorgvuldig mee om gaat.
Idd Shmoop, het hangt van zoveel factoren af. Vrienden van ons zijn hun dochtertje met 28 weken verloren (in 2001 dus) en toen is er ook niet ingegrepen omdat ze achter liep in de groei en simpelweg te zwak was voor de behandeling.
Achteraf is ze tijdens de geboorte zelf al overleden dus daar viel niet heel veel in te grijpen maar er was wel heel duidelijk aan de ouders uitgelegd dat het risico op behoorlijk zware handicaps bij wel ingrijpen zeer hoog was etc.
Ik had met 25 weken voortijdige weeën en toen is mij ook eea verteld over de gang van zaken. 26 weken is de grens.... Mij was helemaal duidelijk hoe het zou verlopen mocht onze zoon voortijdig zijn geboren. We hebben bv ook een uitgebreide rondleiding en voorlichting op de couveuseafdeling gehad.
Bedoeling van het opvragen van het protocol is, denk ik, om de moeder duidelijkheid en uitleg te geven. De hoop is, dat zij met terugwerkende kracht beter begrijpt wat er gebeurd is en hoe onvermijdelijk dat was. Op dit moment zit ze nog tot over haar oren in het verdriet.
Je vastbijten in wrok tegen de instantie en procedures beginnen maakt rouwverwerking veel moeilijker. Mijn zegsvrouwe zal dat zeker niet aanmoedigen.
Ik zal haar nogmaals wijzen op deze draad, zodat ze mee kan lezen.
Dank voor de steun!
Mijn zegsvrouwe belde me net: ze heeft met het Radboud gesproken en daar herinnerde men zich deze mevrouw nog wel. Men heeft echt geprobeerd haar te bereiken, maar dat ging niet. Ze wilde niks en was totaal niet aanspreekbaar.
Ik moet dus mijn excuus aanbieden aan de mensen van het Radboud, omdat ik ze onterecht beschuldigd heb van botheid.
Ik zal mijn OP aanpassen, kan een van de moderators de TT aanpassen? Iets toevoegen van: "niks mis mee" of beter nog: "is in orde"
Men zegt trouwens dat jongetjes vaker de moed laten zakken dan meisjes en dus minder overlevingskansen hebben.
Ik krijg de indruk dat het per ziekenhuis verschilt met wat men ziet als een redelijke overlevingskans qua aantal weken.
[ Bericht 11% gewijzigd door RockabeIIa op 17-10-2007 00:15:20 ]
quote:Hoef je toch niet voor door het stof, jij hebt het verhaal gewoon in eerste instantie zo begrepen.Op dinsdag 16 oktober 2007 20:53 schreef Kees22 het volgende:
Ik moet door het stof: ik heb te snel conclusies getrokken uit een half verhaal.
Mijn zegsvrouwe belde me net: ze heeft met het Radboud gesproken en daar herinnerde men zich deze mevrouw nog wel. Men heeft echt geprobeerd haar te bereiken, maar dat ging niet. Ze wilde niks en was totaal niet aanspreekbaar.
Ik moet dus mijn excuus aanbieden aan de mensen van het Radboud, omdat ik ze onterecht beschuldigd heb van botheid.
Ik zal mijn OP aanpassen, kan een van de moderators de TT aanpassen? Iets toevoegen van: "niks mis mee" of beter nog: "is in orde"
Iig is 'fijn' te horen dat het ziekenhuis zijn best gedaan heeft om het de ouders wel uit te leggen. Helaas zijn dit soort dingen zo heftig dat je idd niet altijd helemaal goed doordringt tot de ouders.
quote:Waarom denk je dat?Op woensdag 17 oktober 2007 00:09 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik krijg de indruk dat het per ziekenhuis verschilt met wat men ziet als een redelijke overlevingskans qua aantal weken.
Er zijn toch juist landelijke protocollen om dergelijke verschillen te vermijden?
Of een ziekenhuis wel of niet ingrijpt bij 25 weken is nog steeds geheel afhankelijk van de conditie van het kindje. Als er bijvoorbeeld een groeiachterstand is dan heeft het kindje dus eigenlijk nog niet de kracht en de eigenschappen van 25 weken gehaald en kan het zo zijn dat men niet ingrijpt etc. etc.
Maar idd, tegen Tan is recent nog weer 26 weken gezegd, en als ik het zo lees niet eens perse gebaseerd op de afwijkingen die haar kindje heeft.
http://www.amc.uva.nl/index.cfm?pid=814&page=3&uitgaveid=3&contentitemid=24&itemid=101
Meestal proberen ze de zwangere vrouw dan nog te verhuizen voor de bevalling, zodat deze wel in een ziekenhuis is met de expertise voor de bevalling. Maar dat lukt gewoon niet altijd. En dan kan er simpelweg niet behandeld worden bij 25wk..
Vanaf 26 weken gaan ze actief redden.
Eigenlijk dus zoals Hestria zei.
quote:Het ís ook zo dat meisjes een iets grotere overlevingskans hebben, ik heb helaas geen bron (buiten mijn gyn en verloskundige).Op woensdag 17 oktober 2007 00:09 schreef RockabeIIa het volgende:
Men zegt trouwens dat jongetjes vaker de moed laten zakken dan meisjes en dus minder overlevingskansen hebben.
Ik wist dat en op het moment dat ik met 32 weken zwangerschap in het ziekenhuis stond met weeen heb ik héél even gedacht 'Was je nóu maar een meisje, dan had je een iets grotere kans nu
' De verloskundige heeft me thuis voor we weggingen wel 3 keer gevraagd of het tot me doordrong wát we nu gingen doen en dat ik mijn kindje als het 'nu' zou komen níet bij me mocht houden, het in de couveuse moest en hij waarschijnlijk na de bevalling meteen naar een ander ziekenhuis gebracht zou worden.
Het eerste drong uitstekend tot me door was helemaal duidelijk, maar het stukje 'kindje naar een ander ziekenhuis' wíl je niet tot je door laten dringen.
In het ziekenhuis met de gyn heeft ze daar nog gevraagd of het kindje in dat ziekenhuis kon blijven met die 32w of overgebracht moest worden en de gyn was vrij resoluut; dat houden we níet hier, dat dragen we dan over. Als er plek is mag de moeder mee.
Sommige dingen wíl je dan gewoon niet horen. Gelukkig werkten de weeenremmers uitstekend en bleef Tobias nog bijna 2 weken bij me zitten en was hij uiteindelijk 'maar' 6 weken te vroeg.
quote:Misschien dat dat ook verwarrend was voor de moeder: ze is verhuisd van het streekziekenhuis hier naar het Radboud met als argument, dat het Radboud beter toegerust was. Dat geeft natuurlijk extra hoop.Op woensdag 17 oktober 2007 18:00 schreef Deepfreeze het volgende:
Het hangt er ook vanaf in welk ziekenhuis je bent. Niet alle ziekenhuis hebben een neonatologie afdeling/expertise waar kindjes van 25wk behandeld kunnen worden.
Meestal proberen ze de zwangere vrouw dan nog te verhuizen voor de bevalling, zodat deze wel in een ziekenhuis is met de expertise voor de bevalling. Maar dat lukt gewoon niet altijd. En dan kan er simpelweg niet behandeld worden bij 25wk..
quote:Ja, maar dat is het hem juist: ik heb te snel te heftige conclusies getrokken uit een half verhaal. Ik vind dat altijd kwalijk als anderen dat doen, en nou betrap ik mezelf er op.Op woensdag 17 oktober 2007 08:44 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Hoef je toch niet voor door het stof, jij hebt het verhaal gewoon in eerste instantie zo begrepen.
Iig is 'fijn' te horen dat het ziekenhuis zijn best gedaan heeft om het de ouders wel uit te leggen. Helaas zijn dit soort dingen zo heftig dat je idd niet altijd helemaal goed doordringt tot de ouders.
En dan bovendien nog hoog van de toren blazen met ten onrechte beschadiging van de naam van het Radboud.
Maar hier is inmiddels een aardig gesprek aan de gang, dat ik verder niet zal storen.
Veel geluk en een voorspoedige bevalling, allemaal!
quote:Of eens informeren bij hetOp dinsdag 16 oktober 2007 09:52 schreef Kees22 het volgende:
[..]
Ja, goed idee. Al dat stiekeme gezoek op internet is ook niks. Maar ik hoorde het pas om een uur of 21:00 gisteravond. Dank voor adres en telefoonnummer.
Dit centrum levert informatie op allerlei gebied en daarnaast doen ze [vaak] ook aan klachtenbemiddeling. Dat is althans bij ons op het ziekenhuis zo, ik kan me niet voorstellen dat het Radboud dit niet heeft. Ik denk zelfs dat het landelijk geregeld is dat ziekenhuizen zoiets in hun organisatie moeten opnemen.
Eventjes op de site opgezocht:
quote:Sterkte in ieder geval. Protocol of niet, het is niet altijd even eerlijk en makkelijk.Staf Concerncommunicatie/Voorlichtingscentrum
In de hal bij de hoofdingang vindt u het Voorlichtingscentrum. Het centrum is onderdeel van de Staf Concerncommunicatie en houdt zich bezig met patiënten- en publieksvoorlichting.
Vragen
U kunt hier terecht met allerhande vragen. Niet alleen over het UMC St Radboud, maar ook over bijvoorbeeld ziektebeelden, behandelmethoden en patiëntenverenigingen. Het centrum beschikt over voorlichtingsbrochures en kan u aan adressen helpen. Ook kunnen basisschoolleerlingen er een spreekbeurtpakket lenen.
Klachten
Ook met klachten, opmerkingen of problemen kunt u terecht bij de medewerkers van het Voorlichtingscentrum. Zij vertellen u hoe en waar u het best met uw klacht naar toe kunt.
Openingstijden:
werkdagen van 09.00 - 17.00 uur
Telefoon:
024 - 3617000
Voorlichting@umcn.nl
Route:
510