We zijn er weer, pak van mijn hart. Het was moeilijk, zielig en alles duurde ook nog eens enorm lang.
Eva was bang, echt zo bang dat ze zich helemaal afsloot toen we op de OK waren, want ze herinnerde zich goed nog haar oogoperatie.
Ze heeft niet heel erg gevochten tegen het narcosekapje, was eigenlijk meer een heel zielig "neee ,mama, neeeeee"
Toen ze eenmaal sliep wilde ik haar nog een kus geven, maar toen ik me omdraaide om haar te kussen bleken ze al bezig met intuberen. Dat is een beeld waar ik nog vele nachtmerries van zal hebben vrees ik, ik schrok me kapot. Zoals je dat in ER ziet is toch even anders als het je eigen kind betreft.
Snel maar weggegaan, ondertussen me uren druk gemaakt over het feit dat ik geen laatste kus hebben kunnen geven.....
Om even voor 2en liep ik de OK af, en we moesten om 4 uur weer in de wachtkamer zijn. We zijn even gaan roken, eten, roken, koffiedrinken, roken en toen was het eindelijk 4 uur.
Kwart over 4 kwam de tandarts, megalief mens, uit de OK, zij was klaar en Eva werd nu van de beademing gehaald. (al met al toch bijna 2.5 uur toch).
Ze hebben onder 6 tanden, die al weggesleten waren tot het tandvlees, en 2 kiesjes (waarvan 1 met gat en 1 geinfecteerd door die kies) getrokken, en boven 3 boventanden. 1 boventand was al afgebroken en de 2 naastgelegen tandjes aan weerszijden waren ook erg slecht.
Ik kreeg een zakje met 2 kiesjes en een heleboel tandjes/stompjes in mijn handen gedrukt, voor haar tandendoosje.
Tandarts gaat onderzoeken waarom haar gebit zo enorm is aangetast want het was geen gewoon beeld. Haar tandjes lijken wel poreus zo zwak, en om verder verval tegen te gaan zijn de resterende kiesjes behandeld, ook daarin zaten al wat lichte plekjes die gevuld zijn en daarna geseald.
Ze heeft een mond vol hechtingen nu, best wel sneu. Ze is heel erg misselijk geweest in het ziekenhuis, spuugt ook nog steeds (oud) bloed.
Na 2 uur wachten mochten we naar huis
waar ze nog even flink gespuugd heeft. Echt drinken gaat dus nog niet, eten doen wel al helemaal niet, maar ze wilde wel graag naar haar eigen fijne bedje.
Ze slaapt nu, dan morgen maar weer drinken.
Foto's:
Vooraf, Mickey was heel erg ziek en moest voorgelezen worden. De verpleegkundige ging daar ook heel leuk mee om, die had het pootje van Mickey helemaal in het verband gestopt
Erna, op de verkoever
Zo'n ontspannend snoetje zien we niet vaak..
Weer terug op de kamer...
En weer thuis, met nieuwe brandweerwagen.
(we hadden de stille hoop dat een speentje zo vervelend zou zijn in het mondje dat ze daar gelijk af zou zijn maar dat ging nog prima. Dan kiezen we maar een ander moment om dat ding af te leren)
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥