Iets anders geloven dan je ouders

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:30 schreef Viking84 het volgende:
Dat kan ik wel zeggen inderdaad .
Maar ik denk niet dat God erg vergevingsgezind zal zijn jegens iemand die diep in z'n hart misschien wel gelooft, maar er toch z'n hele leven tegenaan schopt en misschien ook wel anderen van het geloof afbrengt.

Hij zou in moeten zien dat hij simpelweg te weinig bewijzen voor zijn bestaan heeft achtergelaten.

Ghe, met jou naam zou je eigenlijk in Odin, thor en Loki moeten geloven.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:12 schreef Ali_Kannibali het volgende:


Maar wat ik echt bedoel met domme uitspraken zijn dingen als reincarnatie en zeggen dat planten ook gevoel hebben enzo. Daar erger ik me aan omdat het ongefundeerde onzin is.

Je hebt gelijk. Een pratende slang die de gehele mensheid in de zonde heeft geworpen is stukken gefundeerder dan reïncarnatie.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:34 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Het punt is juist dat we moeten geloven zonder bewijzen.

(dat is ook de ellende van het hele geloof. Je moet al het bewijs negeren en dus ook je verstand uitschakelen).

Wie zoekt zal vinden.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:26 schreef DaantjeF het volgende:

[..]

Oh my God, hier kreeg ik het weer even benauwd... Stel hem eens voor zich in de Kaballah te gaan verdiepen en de getallen van de Verzen te bestuderen .. misschien wordt hij "wakker"...
[..]

Klopt.

Dankzij mijn vader heb ik ook een gedeelte ingezien en bestudeerd. Naast gnostische werken en originele delen uit de Kebra Nagast, die trouwens erg overeen komen.

Ben er op dit moment even klaar mee, ik concentreer me op dit moment liever op andere dingen dan "de geschriften", maar het blijft me boeien, ik doseer het meer nu.

Overigens zijn hemel en hel "staten van bewustzijn", maar dit moet je "ervaren".

Je vader is een ingewijde?

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:54 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Wie zoekt zal vinden.

En vind gij het niet, dan is het zoek.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:29 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Jammer dat je dat zegt, want voor een ander is jouw geloof weer klinkklare nonsens. Ik denk dat jij wel de laatste bent om het geloof van een ander te veroordelen. Waarom is reïncarnatie klinkklare nonsens en het geloof in iemand die aan het kruis hing en na 3 dagen weer opstond niet?

Het probleem is dat hij het zegt alsof het allemaal wel 100% waar is zonder daarbij te vermelden dat het iets is waar hij in gelooft. Ik zeg er meestal wel bij 'ik geloof' of 'ik denk' of 'volgens de bijbel'. Hij denkt dat wel, maar zegt het niet, en dat is irritant

Waarom uberhaupt iemand 'aanbidden'die het toelaat dat er zijn naam miljoenen mensen zijn afgeslacht....en hij moet het er wel mee eens zijn...wie zwijgt stemt toe.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 22:00 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Dat klinkt al een stuk beter.
Alleen: jij weet ook zeker dat datgene wat jij zegt waar is. Je zegt alleen maar 'ik denk' en 'ik geloof' omdat dat sociaal wenselijk is . Als dat namelijk niet zo was, had je niet de behoefte om ten strijde te trekken tegen andere geloofsopvattingen en zou je ook je vader gewoon in z'n waarde laten .

Nee uiteindelijk weet je bijna niets 100% zeker dus ik vind wel zo eerlijk om erbij te zetten 'ik geloof' of 'ik denk'. Ik vind het in veel gevallen nogal arrogant om te zeggen dat iets 'zo is' tenzij je het duidelijk kan aantonen.

Wat tijdens je studie deed je van je geloof afvallen? Dat vind ik altijd wel interessant... 'ze' zeggen toch wel eens dat een groot deel van de gelovige studenten godsdienstwetenschappen er ongelovig weer uitkomen? .

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 21:11 schreef True_infidel het volgende:

[..]

Het onderstreepte klopt toch niet echt met het daarna dikgedrukte deel in je tekst dacht ik zo.

Hoezo? Ik ben pas bij mijn vader en stiefmoeder gaan wonen toen ik 16 was, dus lijkt me niet dat dat wat te maken heeft met vroeger. Daarbij dat mijn moeder mij op een christelijke school deed, was eigenlijk alleen omdat ze die school gewoon goed vond. Het bidden voor het eten werd me niet echt opgedrongen, dat was meer een gewoonte.

voor je pa: Ga met hem in discussie. Maar spreek vooraf enkele (normale) discussietechnische regels uit (geen opmerkingen op de man, geen cirkelredeneringen enz). Leg ook uit wat het inhoudt. Ga dan de discussie aan op een normale manier. Wijs hem op eventuele fouten.
misschien kun je hem meennemen naar een lab (bijv gewoon een hogeschool lab.. daar kan men precies uitleggen wat de achterliggensde gedachte van de wetenschap is, en dat dat verder niks met de bijbel van doen heeft. Ik weet zeker dat hij meer respect krijgt voor de wetenschap als hij ziet hoe nauwkeurig er gewerkt dient te worden vergeet vooral het begrip falsificatie niet!).

Tegen je moeder: Wees duidelijk dat ze niet hoeft te verwachten dat je ooit nog weer gelovig word. Dat dat voor haar geen probleem moet zijn, en dat je om haar tegen zichzelf te beschermen er het niet over wilt hebben, tenzij je het zelf aangeeft. Er zijn nog meer geloven. en jij gelooft in slechts 1 minder dan zij doen.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 22:24 schreef mirannie het volgende:

[..]

Hoezo? Ik ben pas bij mijn vader en stiefmoeder gaan wonen toen ik 16 was, dus lijkt me niet dat dat wat te maken heeft met vroeger. Daarbij dat mijn moeder mij op een christelijke school deed, was eigenlijk alleen omdat ze die school gewoon goed vond. Het bidden voor het eten werd me niet echt opgedrongen, dat was meer een gewoonte.

De zin'voor het eten MOESTEN we bidden'komt niet echt over alsof je er een eigen keuze in had...en heel vaak doen mensen kinderen op een christeijke school juist uit oogpunt van'dan krijgt ie er de hele dag mee te maken en word ie vanzelf wel gelovig'...da's het ergens toch opdringen.
Ik heb nog nooit een gelovige ontmoet die zn kinderen vanaf geboorte de vrije keus liet.

Paps en mams zijn katholiek, al is paps volgens mij zwaar agnost. 2,5 jaar geleden heb ik ze uitgelegd dat ik niet meer gelovig ben, en ze zeiden simpelweg dat ze me daar volledig vrij in lieten. Einde verhaal.

PS: katholieken denken dat iedereen die goed heeft geleefd uiteindelijk naar de hemel gaan. De toegewijden gaan direct, de "minder toegewijden" nadat ze een tijdje hebben gebakken in het vagevuur. (althans, dat zeiden de zusters vroeger tegen mij (ja ik heb nog les gehad van nonnen, en ik ben pas 26 ) Dus ja, op zich kan ik begrijpen dat ze er weinig moeite mee hebben. Al moet ik niet zoiets aan mijn oma gaan vertellen

PPS: Viking, ik begrijp volgens mij precies wat je bedoelt. Ik vind erover praten ook razend interessant. Ik had gedacht een jaartje ermee bezig te zijn, maar toen kwam ik op Fok! en ben ik er nu nog mee bezig. Het is alsof ik mijzelf nog steeds verder aan het "vormen" ben, alsof ik nog niet klaar ben. Soms denk ik wel eens: ik heb nu alle argumenten wel eens gezien, en ik begin het een beetje zat te worden. Maar dan komt er weer vers crea-voer op WFL, en ga ik weer eens kijken of er iets nieuws op de proppen komt. Een soor van challenge zeg maar. Maar tot nu toe steeds blijkt weer dat het blijft bij de standaard procedure.

TS, ik vind het jammer dat je het geloof tussen jou en je ouders in lijkt te staan. Het geloof is prachtig als je het met elkaar kan delen, maar het is ook een enorm lastig gevoelig iets als het zo tussen jullie in staat. Ik begrijp de pijn/ongemakkelijkheid van je ouders, maar ik begrijp zeker ook jouw ergenis. Sterkte ermee i.i.g.

Mijn ouders:
Mijn vader is een zeer gelovig man, die ondanks enorm veel moeilijkheden in zijn leven, zijn houvast vond in God in goede en slechte dagen. Hij heeft zijn hele leven carriere gemaakt bij een grote bank, daarnaast is hij nog politiek actief geweest voor de RPF/CU. Zijn werk bij de bank heeft hij nu opgegeven om twee bestuursfuncties op zich te nemen bij twee christelijke stichtingen t.b.v. Namibië.
Hij is wat conservatiever dan ik als het gaat om sommige punten, maar ik heb altijd met hem kunnen praten over het geloof. Hij liet mij wel altijd vrij in wat ik wilde doen, stimuleerde mij zelf dingen te onderzoeken en was zeker niet van het 'hersenspoelende' type.
Mijn pa is een voorbeeld voor mij.

Mijn moeder heb ik maar acht jaar gekend, ze was ook een gelovige vrouw, maar ik heb haar wat betreft geloof niet lang meegemaakt dus.

Van huis uit heb ik het geloof dus wel altijd meegekregen. Maar door de invloed van mijn omgeving en wat ik leerde op school geloofde ik nooit in God. Pas sinds mijn 16e is dat echt helemaal gaan veranderen en ben ik meer betrokken geraakt bij de kerk en heb ik meer onderzoek gedaan naar het geloof.
Een proces waar ik vandaag de dag nog steeds in zit.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 22:58 schreef StupidByNature het volgende:
Paps en mams zijn katholiek, al is paps volgens mij zwaar agnost. 2,5 jaar geleden heb ik ze uitgelegd dat ik niet meer gelovig ben, en ze zeiden simpelweg dat ze me daar volledig vrij in lieten. Einde verhaal.

PS: katholieken denken dat iedereen die goed heeft geleefd uiteindelijk naar de hemel gaan. De toegewijden gaan direct, de "minder toegewijden" nadat ze een tijdje hebben gebakken in het vagevuur. (althans, dat zeiden de zusters vroeger tegen mij (ja ik heb nog les gehad van nonnen, en ik ben pas 26 ) Dus ja, op zich kan ik begrijpen dat ze er weinig moeite mee hebben. Al moet ik niet zoiets aan mijn oma gaan vertellen

PPS: Viking, ik begrijp volgens mij precies wat je bedoelt. Ik vind erover praten ook razend interessant. Ik had gedacht een jaartje ermee bezig te zijn, maar toen kwam ik op Fok! en ben ik er nu nog mee bezig. Het is alsof ik mijzelf nog steeds verder aan het "vormen" ben, alsof ik nog niet klaar ben. Soms denk ik wel eens: ik heb nu alle argumenten wel eens gezien, en ik begin het een beetje zat te worden. Maar dan komt er weer vers crea-voer op WFL, en ga ik weer eens kijken of er iets nieuws op de proppen komt. Een soor van challenge zeg maar. Maar tot nu toe steeds blijkt weer dat het blijft bij de standaard procedure.

Het is en blijft alleen erg jammer dat je met gelovigen zo moeilijk een gesprek op basis van feiten kunt voeren.
Ze blijven ten alle tijde feiten en geschiedenis ontkennen.

Ow en for the record, mijn ouders hebben allebei helemaal niks met het geloof en religie.
En zelf heb ik echt de schurft aan religie ( voor zover dat nog niet duidelijk was)

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 23:29 schreef koningdavid het volgende:
TS, ik vind het jammer dat je het geloof tussen jou en je ouders in lijkt te staan. Het geloof is prachtig als je het met elkaar kan delen, maar het is ook een enorm lastig gevoelig iets als het zo tussen jullie in staat. Ik begrijp de pijn/ongemakkelijkheid van je ouders, maar ik begrijp zeker ook jouw ergenis. Sterkte ermee i.i.g.

Mijn ouders:
Mijn vader is een zeer gelovig man, die ondanks enorm veel moeilijkheden zijn leven, zijn houvast vond in God in goede en slechte dagen. Hij heeft zijn hele leven carriere gemaakt bij een grote bank, daarnaast is hij nog politiek actief geweest voor de RPF/CU. Zijn werk bij de bank heeft hij nu opgegeven om twee bestuursfuncties op zich te nemen bij twee christelijke stichtingen t.b.v. Namibië.
Hij is wat conservatiever dan ik als het gaat om sommige punten, maar ik heb altijd met hem kunnen praten over het geloof. Hij liet mij wel altijd vrij in wat ik wilde doen, stimuleerde mij zelf dingen te onderzoeken en was zeker niet van het 'hersenspoelende' type.
Mijn pa is een voorbeeld voor mij.

Mijn moeder heb ik maar acht jaar gekend, ze was ook een gelovige vrouw, maar ik heb haar wat betreft geloof niet lang meegemaakt dus.

Van huis uit heb ik het geloof dus wel altijd meegekregen. Maar door de invloed van mijn omgeving en wat ik leerde op school geloofde ik nooit in God. Pas sinds mijn 16e is dat echt helemaal gaan veranderen en ben ik meer betrokken geraakt bij de kerk en heb ik meer onderzoek gedaan naar het geloof.
Een proces waar ik vandaag de dag nog steeds in zit.

Lekker op fok afzetten tegen niet-gelovigen. Jezusplaatje nemen, jezuscitaatje toevoegen, en je bent rijp voor de slacht.

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 23:31 schreef Zyggie het volgende:

[..]

Lekker op fok afzetten tegen niet-gelovigen. Jezusplaatje nemen, jezuscitaatje toevoegen, en je bent rijp voor de slacht.

Rijp voor de slacht? Wanneer ben ik ooit afgeslacht in een discussie?