[SC] deel 61 met de invasie van werkeloze asielactivisten.

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2007 22:36 schreef Greys het volgende:
lady-wrb! Ik snap dat je even foto's hebt gemaakt, want inderdaad zou niemand je geloven denk ik anders Grappig! Dat verwacht je echt nooit aan je pinda-netje!

Nokwanda, agossie, die ziel zou je zeker NU METEEN het liefst gaan ophalen en helemaal te pletter verwennen?

Nou, nee. Nu meteen zou ik hem niet de benodigde aandacht kunnen geven. Volgende week kan ik hem een paar achtereenvolgende dagen volledige aandacht geven en goed zien hoe het met de andere gaat. Dan zijn ze op maandag maar een uurtje of 3 alleen voor EW weer thuis is en zo kunnen we dat opbouwen. Nu zit ik nog even heel druk. Dus het komt heel goed uit dat ik hem pas vanaf de 12de kan ophalen.
En dat ie dan al gecastreerd is zal de sfeer in huis ook wel ten goede komen. Een ongecastreerde kater en twee dames van 6,5 maand lijkt me niet echt verstandig.
Zo kan ik de dames rustig een voor een laten helpen en zijn alle jongens keurig geholpen.

Nou dat klinkt inderdaad heel verstandig en logisch Tof dat je dan zoveel tijd voor hem hebt!
(Maar ik bedoelde het eigenlijk gevoelsmatig... dat je zou willen dat het vast volgende week was )

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2007 23:38 schreef Greys het volgende:
Nou dat klinkt inderdaad heel verstandig en logisch Tof dat je dan zoveel tijd voor hem hebt!
(Maar ik bedoelde het eigenlijk gevoelsmatig... dat je zou willen dat het vast volgende week was )

EW helemaal.
Ik heb zelf nauwelijks tijd gehad om te voelen
Afgelopen week nieuwe baan begonnen, maar heb als vrijwilliger voor de ouwe baan meer gedaan, geloof ik. Vandaag nog een dagje (festival ) en daarna neemt het leven weer een normalere gang. Heb ik ook wel een weekje om te smachten.
Nou ja..... had wel de behoefte om te weten hoe ie zich nu in het asiel ontwikkelt, nu hij daar al iets meer aandacht krijgt.

quote:

Op zondag 7 oktober 2007 19:13 schreef Ingetje79 het volgende:
Houden ze je in het asiel wel op de hoogte mbt Poezz?
Wel een prachtbeestje hoor, met veel liefde en zorg gaat dat vast helemaal goed komen bij jullie

Baloe woont inmiddels een weekje in Friesland en vermaakt zich prima! Met de anderen samen gaat het ook goed gelukkig, Ik betrapte hem vanmiddag met Baileys op de deurmat; samen genietend van het zonnetje. De ren is ook geweldig; tis net een klein aapie dan, hangt overal in.
Tis gewoon zo'n schatje

[afbeelding]

Balou is ook een kat met een sociale open uitstraling. Dat viel dus te verwachten. Die laat zich door een blaas en een grauw niet uit het veld slaan. Is ie te vrolijk voor. Good natured. Fijn dat ie het bij jullie zo goed doet.

Garfield is af en toe echt Ik zit al een paar dagen te grinniken om deze:



Cookies in the cat is al een veelgebruikte zin geworden hier in huis

Garfield is echt super inderdaad

ik heb zonet de kattentas uit de schuur gehaald.

kan iemand me zeggen dat wat ik nu ga doen het beste is?

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 08:33 schreef lady-wrb het volgende:
ik heb zonet de kattentas uit de schuur gehaald.

kan iemand me zeggen dat wat ik nu ga doen het beste is?

Ach meid... Moeten jullie nu echt afscheid nemen? Arme Doerak, arme jij... Verdorie, zat ik nu maar niet zover weg Sterkte hoor

ik heb het gedaan

doerak is er niet meer.
ze ligt hier heel vredig in haar mandje.
ik heb net c. ingelicht (hij wist niet dat ik zou gaan)
ik zelf eigenlijk tot een half uur van tevoren ook niet.

vrijdag had ik al zoiets van : dit gaat niet lang meer duren.
gisteren was het voor mij al duidelijker: ze was het aan het opgeven. ze wilde niet meer spinnen, niet meer eten. (ik heb haar toen wel gedwangvoederd overigens)
vanochtend heeft ze nog een plakje ham gegeten (zelf)
ze spinde wel, maar had van die grote angstige ogen waardoor ik het idee had dat ze pijn had.
toen heb ik geen moment meer geaarzeld.
met nu dit dus.

shit, doerak was al niet zo lawaaierig, maar wat kan stilte pijn doen aan je oren


en wat nu met luca? hij weet dat het elk moment afgelopen kan zijn, maar hij kan het niet goed bevatten.

Ach, wat sneu
Heel veel sterkte lady-wrb.
Het zal voor luca ook wel erg verdrietig zijn, jullie hadden doerak natuurlijk al zijn hele leventje.
Maar als je hem verteld dat ze pijn had en niet meer wilde eten begrijpt hij het misschien beter dan we nu kunnen voorzien.

Hoe oud is luca nu?

Ach... Arme jullie. Het moest er een keer van komen maar het doet altijd pijn. Dapper dat je het gedaan hebt, als je veel van je beessie houdt weet je dat je de stap moet nemen om haar pijn weg te nemen. Het zal inderdaad wel heel stil zijn in huis nu... Sterkte straks met Luca. Doerak huppelt nu vast door de poezenhemel, lekker achter de vlindertjes aan

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 09:33 schreef lady-wrb het volgende:
ik heb het gedaan

doerak is er niet meer.
ze ligt hier heel vredig in haar mandje.
ik heb net c. ingelicht (hij wist niet dat ik zou gaan)
ik zelf eigenlijk tot een half uur van tevoren ook niet.

vrijdag had ik al zoiets van : dit gaat niet lang meer duren.
gisteren was het voor mij al duidelijker: ze was het aan het opgeven. ze wilde niet meer spinnen, niet meer eten. (ik heb haar toen wel gedwangvoederd overigens)
vanochtend heeft ze nog een plakje ham gegeten (zelf)
ze spinde wel, maar had van die grote angstige ogen waardoor ik het idee had dat ze pijn had.
toen heb ik geen moment meer geaarzeld.
met nu dit dus.

shit, doerak was al niet zo lawaaierig, maar wat kan stilte pijn doen aan je oren


en wat nu met luca? hij weet dat het elk moment afgelopen kan zijn, maar hij kan het niet goed bevatten.

Heel veel sterkte.
Het is een van de rotste beslissingen om te nemen.Maar weet dat je al het andere hebt gedaan. Het is goed zo.
Nogmaals heel veel sterkte

lady-wrb, wat naar
Ik denk dat het de juiste beslissing is geweest, maar dat maakt het er niet leuker op. Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 09:50 schreef senesta het volgende:
Ach, wat sneu
Heel veel sterkte lady-wrb.
Het zal voor luca ook wel erg verdrietig zijn, jullie hadden doerak natuurlijk al zijn hele leventje.
Maar als je hem verteld dat ze pijn had en niet meer wilde eten begrijpt hij het misschien beter dan we nu kunnen voorzien.

Hoe oud is luca nu?

luca is 8, maar hij weet al 3 jaar dat doerak ziek is.
al de afgelopen maanden heb ik het er met hem steeds over gehad dat het met doerak wel heel erg slecht ging.
hij mocht er van mij vrijuit over praten en ook vragen stellen en dat deed hij ook.
ik heb heel wat keren mijn tranen in moeten houden om de dingen die hij zei, zo lief en zo gevoelig.

ik heb hem net wat eerder uit school gehaald.
hij kwam helemaal blij de klas uit met : waar gaan we naartoe mama?
en toen moest ik het dus vertellen
dikke tranen.
we zijn naar huis gereden en hij heeft doerak gezien en geaaid.
en met mijn armen om hem heen hebben we allebei vreselijk zitten huilen naast doerak.
daarna heb ik maar verteld dat doerak nu dr eigen sterretje aan de hemel heeft en vast al op zoek is naar wimpie om heerlijk te spelen, nu ze weer een gezond lijfje heeft.

ik heb hem een beker warme chocolademelk gegeven en nu zit hij tv te kijken en hij zit alweer te lachen.
heerlijk dat dat hem in ieder geval afleidt.

en ik......... ik tik mijn verdriet van me af........

ik heb straks nog één afspraak en daarna cancel ik alles (eigenlijk ben ik tot 10 uur vanavond onder de pannen)
we moeten met zijn drieën gaan beslissen wat we met doerak's lichaam gaan doen.
dat wil ik niet tussen 3 afspraken door snel afhandelen. daar moeten we de tijd voor nemen.


ik voel me overigens niet schuldig ofzo (nog niet in elk geval) ik ben ervan overtuigd dat ik gehandeld heb zoals doerak wilde. zolang zij aangaf nog door te willen, ben ik doorgegaan met zoeken naar welke oplossing ook.
en nu zij ineens aangaf niet meer te willen: wie ben ik dan om tegen beter weten in door te gaan?

ik heb wel vaker geschreven hoe moeilijk ik het had met het steeds aftakelen en dan toch weer opkrabbelen. het heeft me gesloopt, iedere keer dat verdriet en dan toch daarna die voorzichtige hoop op toch weer verbetering.
nu het onvermijdelijke gebeurd is voel ik me wat dat betreft opgelucht: ik was zelf ook (geestelijk) aan mijn eind, al had ik me met liefde voor de zoveelste keer weer bij elkaar geraapt en weer opnieuw begonnen, maar ik begon steeds meer qua stabiliteit in elkaar te zakken.

tot slot, alle lof voor mijn dierenarts nu. (met zijn manier van (be)handelen was ik het niet vaak eens) hij heeft kennelijk toch aangevoeld dat als ik aan de bel trek, er toch echt iets meer dan een verkouden kat aan de hand is.
ik kon voor het officiële spreekuur terecht. hij sprak zijn lof uit over hoe ik doerak verzorgd heb en dat ze kennelijk zo geliefd was, dat we er alles voor uit de kast hebben gehaald, waar anderen al eerder de handdoek in de ring gegooid zouden hebben.
het is allemaal heel respectvol en gevoelig gegaan.

ik had ook altijd zoiets van: ik durf daar niet bij te zijn, maar ik deed het gewoon. ik ben bij haar gebleven en ik heb haar geaaid en vastgehouden. ondanks alle verdriet ben ik blij dat ik dat gedaan heb. en achteraf was het toch niet zo heel eng als ik me altijd inbeeldde.

luca zegt net dat hij zich al wat beter voelt en of hij vanmiddag niet naar school hoeft
is het heel gek dat ik hem zeg dat hij van mij toch moet? ik heb hem gezegd dat als hij verdrietig is, de juf hem zal troosten (ze weet ervan) en dat het gewoon fijn is om bij zijn vrienden te zijn.

Och lady-wrb , wat erg ! Sterkte

zonet kwam ik thuis.
ik deed de poort open en dacht gemauw te horen. stom is dat. geen doerak die met dr ouwe lijfje blij mauwend op me af kwam hobbelen.
en toen kwam ik binnen. het is vreemd en toch vertrouwd: doerak in dr mandje, opgerold met 1voorpootje omhooggekruld. haar favoriete houding.
zo kon ze uren aan een stuk liggen slapen. altijd weer dat ene kromme pootje omhoog.
ik heb er weer een hele tijd bij gezeten. stil en verdrietig.
ze ziet er eigenlijk niet anders uit. het is net of ze slaapt. in gedachten hoor ik haar weer spinnen.
gek is dat, dat nu ze dood is, ze toch weer in diezelfde favoriete slaaphouding ligt met dat pootje, terwijl ik haar toch alleen maar gewoon in dr mandje gelegd heb.
zou ze de laatste weken mijn wanhoop gevoeld hebben? zou ze gevoeld hebben dat haar einde dichtbij was?

we gaan haar straks wegbrengen naar het crematorium. luca wil graag dat we haar as in een urn bewaren. ik zie dat eigenlijk niet zo zitten, ik ben meer voor verstrooien of eerder nog, begraven, maar ik wil luca zijn wens voorrang geven. en we zien wel hoe het verder gaat met de as.

VERDOMME

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 15:11 schreef lady-wrb het volgende:
zonet kwam ik thuis.
ik deed de poort open en dacht gemauw te horen. stom is dat. geen doerak die met dr ouwe lijfje blij mauwend op me af kwam hobbelen.
en toen kwam ik binnen. het is vreemd en toch vertrouwd: doerak in dr mandje, opgerold met 1voorpootje omhooggekruld. haar favoriete houding.
zo kon ze uren aan een stuk liggen slapen. altijd weer dat ene kromme pootje omhoog.
ik heb er weer een hele tijd bij gezeten. stil en verdrietig.
ze ziet er eigenlijk niet anders uit. het is net of ze slaapt. in gedachten hoor ik haar weer spinnen.
gek is dat, dat nu ze dood is, ze toch weer in diezelfde favoriete slaaphouding ligt met dat pootje, terwijl ik haar toch alleen maar gewoon in dr mandje gelegd heb.
zou ze de laatste weken mijn wanhoop gevoeld hebben? zou ze gevoeld hebben dat haar einde dichtbij was?

we gaan haar straks wegbrengen naar het crematorium. luca wil graag dat we haar as in een urn bewaren. ik zie dat eigenlijk niet zo zitten, ik ben meer voor verstrooien of eerder nog, begraven, maar ik wil luca zijn wens voorrang geven. en we zien wel hoe het verder gaat met de as.

Ik denk wel dat ze het einde aanvoelen, ik zag het bij qwea, en ik zie het nu bij jullie ook weer.
Het stoppen met eten of gewoon een bepaalde uitdrukking of blik die dan genoeg zegt.
En dat ze in haar favoriete slaaphouding ligt lijkt me dan wel weer een troostend idee.
Al blijft het gemis gewoon wel heel erg moeilijk.

Ik zit hier met tranen in mijn ogen, ik vind het zo verdrietig voor jullie Ik vind dat Luca het dapper heeft opgenomen, heb je goed aangepakt lijkt me. Arme Doerakje met je scheve lipje

De eerste tijd zul je vast vaker denken dat je haar hoort of ziet, dat kan ik me nog wel herinneren van de keren dat ik een poes verloor. Nogmaals sterkte, en ondanks het verdriet moet je voelen dat je er goed aan hebt gedaan. Doeraks tijd was op, en je hebt haar een prachtig leven vol liefde gegeven!

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 15:12 schreef lady-wrb het volgende:
VERDOMME

Awwww Doerakje, toch nog zo onverwachts!! Raar is dat eigenlijk toch

wrb, meid, het ging niet meer, je hebt zó je best gedaan.. maar goed, dat weet je allemaal zelf ook wel
Heeeeeel veel sterkte.. we hebben hier zo meegeleefd met het oude besje met de zoveel levens
Goed van je dat je Luca maar zijn ding laat doen.

Dág we gaan je missen

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 19:03 schreef Rewimo het volgende:
Ik zit hier met tranen in mijn ogen, ik vind het zo verdrietig voor jullie Ik vind dat Luca het dapper heeft opgenomen, heb je goed aangepakt lijkt me. Arme Doerakje met je scheve lipje

De eerste tijd zul je vast vaker denken dat je haar hoort of ziet, dat kan ik me nog wel herinneren van de keren dat ik een poes verloor. Nogmaals sterkte, en ondanks het verdriet moet je voelen dat je er goed aan hebt gedaan. Doeraks tijd was op, en je hebt haar een prachtig leven vol liefde gegeven!

Hier na twee weken nog.
Denk iedere dag aan Rosa. Maar tegelijk is het ook wel okay.
Ben ook blij dat je jochie het zo opneemt.

Lady en Luca een heeeeeeeeeeeeeeeeeele dikke kus

Je hebt het goed gedaan Lady, ze heeft een prachtleventje gehad en is ook nog eens hoog bejaard geworden
Krijgt ze een mooi plekje in de tuin ? (sorry als ik erover gelezen heb)

Sterkte

Dag lieve ouwe theemuts
_{*veegt stiekem snel een traan weg*}

Lieve lady-wrb, een dikke sterkte-kus.
Je hebt het zo goed gedaan, echt. Maar ik kan me je intense verdriet zo goed voorstellen

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 19:39 schreef Nonneke het volgende:
Lady en Luca een heeeeeeeeeeeeeeeeeele dikke kus

Je hebt het goed gedaan Lady, ze heeft een prachtleventje gehad en is ook nog eens hoog bejaard geworden
Krijgt ze een mooi plekje in de tuin ? (sorry als ik erover gelezen heb)

Sterkte

Dag lieve ouwe theemuts
_{*veegt stiekem snel een traan weg*}

we hebben doerak vanmiddag met zijn drieën weggebracht naar het crematorium.
ik heb het met luca de laatste tijd veel over gehad: wat doen we met doerak als ze gestorven is?
ik heb hem begraven of cremeren voorgesteld. hij wilde weten wat dat inhield, cremeren.
ik vertelde hem dat het lichaam dan verbrand wordt en dat er dan as over blijft.
aha, zei hij toen, en dat gaat in een urn he?
ja, zei ik, en hij antwoordde dat hij dat wil.
dus nu hebben we haar dus vanmiddag weggebracht.
ze werd nog in een mandje gelegd daar met de bloemetjes die luca bij haar had gelegd.
(wat ik echt heel speciaal vond, is dat luca haar een klavertje 4 in de het omhooggekrulde voorpootje had gegeven, om haar geluk te wensen in de hemel )
misschien heel luguber is dat ik heel veel foto's heb gemaakt van toen doerak hier dood in de kamer lag.
geen idee of ik er ooit nog wat mee wil, maar ik wilde het gewoon vastgelegd hebben, ook voor luca.
donderdag komt doerak weer naar huis in een urn. en hoe we dat gaan doen weet ik nog niet.

ik ga zo naar bed, ik ben helemaal op. de spanning komt er hier helemaal uit en ik geeuw me een ongeluk.
het is gek, geen eten meer klaarmaken voor doerak, niet nog even een spuitje water en geen pilletjes.
de keuken kan weer open blijven en nooit meer natgeplaste kranten opruimen.

lief doerakje, meissie van me, ooit komen we elkaar weer tegen op de regenboogbrug

het klavertje wilde ik toch graag even laten zien.



mocht het een probleem zijn, dan haal ik m weg.

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 21:54 schreef lady-wrb het volgende:
het klavertje wilde ik toch graag even laten zien.

[ afbeelding ]

mocht het een probleem zijn, dan haal ik m weg.

Dag Doerak...

Ach jee ladywrb
Dag lieve Doerak

Wat een mooi gebaar van Luca

de leegte vliegt me aan. geen zorg, geen mauwtje, geen geknor, geen knuffel.
een luca die vlak voor we naar school gaan ineens stilletjes staat te huilen.
terugkomen in een leeg huis, geen voerbakjes, geen waterbakje een lege hoek waar de kattenbak stond.

ik mag gelukkig zo naar mijn werk, waar geen plaats is voor overpeinzingen.

*slik*

Arme lady-wrb (en Luca), wat een verdriet. Je hebt gedaan wat het beste was voor Doerak. En schrijf maar van je af hoor! Het is niet niks, een half leven delen met je maatje en opeens is ze er niet meer.
Wat een mooie foto van Doerak met het klavertje vier. En ik heb ook veel foto's gemaakt toen mijn kat overleden was. Als je ze achteraf toch niet wil zien, zijn ze zo weg. Je zou er veel meer spijt van krijgen als je het beeld had willen vasthouden, maar het niet kon omdat er geen foto's meer waren.

Wanneer kun je Doerak weer ophalen?

Ging het een beetje op je werk wrb?

Och Lady, ik weet maar al te goed hoe moeilijk het is. En ik zit hier dan ook wederom met tranen in mn ogen dit te typen.

Ik weet hoe groot het gemis is en hoezeer het doet. Elke keer als ik door de tuin loop mis ik een miauwende Poekie. En zodra ik langs het plekje kom waar ze ligt bekruipt me een heel erg naar gevoel.

Ik wens je heel veel sterkte met dit zware verlies.

Ik zit hier te huilen door Lady haar posts.

Sterkte .

Ik kreeg een kaartje van de Dierenarts.

Een paarse met een Maan erop en daarin een poes. Een dierenrouwkaart dus.

Met er binnen in "heel veel sterkte met het verlies van "Poekie". Medewerkers dierenkliniek Makatsi"

quote:

Op maandag 8 oktober 2007 21:38 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

we hebben doerak vanmiddag met zijn drieën weggebracht naar het crematorium.
ik heb het met luca de laatste tijd veel over gehad: wat doen we met doerak als ze gestorven is?
ik heb hem begraven of cremeren voorgesteld. hij wilde weten wat dat inhield, cremeren.
ik vertelde hem dat het lichaam dan verbrand wordt en dat er dan as over blijft.
aha, zei hij toen, en dat gaat in een urn he?
ja, zei ik, en hij antwoordde dat hij dat wil.
dus nu hebben we haar dus vanmiddag weggebracht.
ze werd nog in een mandje gelegd daar met de bloemetjes die luca bij haar had gelegd.
(wat ik echt heel speciaal vond, is dat luca haar een klavertje 4 in de het omhooggekrulde voorpootje had gegeven, om haar geluk te wensen in de hemel )
misschien heel luguber is dat ik heel veel foto's heb gemaakt van toen doerak hier dood in de kamer lag.
geen idee of ik er ooit nog wat mee wil, maar ik wilde het gewoon vastgelegd hebben, ook voor luca.
donderdag komt doerak weer naar huis in een urn. en hoe we dat gaan doen weet ik nog niet.

ik ga zo naar bed, ik ben helemaal op. de spanning komt er hier helemaal uit en ik geeuw me een ongeluk.
het is gek, geen eten meer klaarmaken voor doerak, niet nog even een spuitje water en geen pilletjes.
de keuken kan weer open blijven en nooit meer natgeplaste kranten opruimen.

lief doerakje, meissie van me, ooit komen we elkaar weer tegen op de regenboogbrug

Wat lief dat klavertje vier _{ik blijf stiekem traantjes wegvegen}
En fijn dat jullie dr donderdag weer thuis hebben, daar waar ze hoord _{de urn van een oude kat van mn tante staat daar midden op de tv, daar lag hij altijd}

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2007 13:37 schreef Bluezz het volgende:
Ging het een beetje op je werk wrb?

het was gelukkig druk, te druk om te piekeren, al zat ik soms best in gedachten.
het gaat wel, met ups en downs.

meer zorgen maak ik me om luca op het ogenblik.
leek hij gisteren de situatie redelijk aan te kunnen, vanavond kwam hij tot twee keer toe helemaal overstuur zijn bed uit.
hij is heel verdrietig, hij mist doerak zo, zegt hij.
maar het ergste vind ik nog dat hij ineens doodsbang is dat ik doodga.
hij durfde niet meer te slapen. ik heb m warme anijsmelk gegeven en hij mocht een tijdje lekker bij mij in het grote bed liggen om te kalmeren.
nu ligt hij voor de derde keer in zijn eigen bed en ik hoop dat hij nu doorslaapt.
arm kind, wat had ik hem graag hiervoor gespaard

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2007 22:12 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

het was gelukkig druk, te druk om te piekeren, al zat ik soms best in gedachten.
het gaat wel, met ups en downs.

meer zorgen maak ik me om luca op het ogenblik.
leek hij gisteren de situatie redelijk aan te kunnen, vanavond kwam hij tot twee keer toe helemaal overstuur zijn bed uit.
hij is heel verdrietig, hij mist doerak zo, zegt hij.
maar het ergste vind ik nog dat hij ineens doodsbang is dat ik doodga.
hij durfde niet meer te slapen. ik heb m warme anijsmelk gegeven en hij mocht een tijdje lekker bij mij in het grote bed liggen om te kalmeren.
nu ligt hij voor de derde keer in zijn eigen bed en ik hoop dat hij nu doorslaapt.
arm kind, wat had ik hem graag hiervoor gespaard

Dat slijt, die angst van Luca.
Hij is nog jong en zo'n eerste ervaring is heftig. maar het slijt.

En wat hij niet weet en ook niet hoeft te weten is dat het leven inderdaad zo onzeker is als hij het momenteel ziet. Klinkt depri, maar dat is een realiteit. Het is echt moeilijk om een kind toch dat vertrouwen te geven en niet de machteloosheid over te dragen die je dan zelf voelt als je dat ziet bij zo'n jochie.
Wat je al doet is dan het enige dat overblijft, de extra knuf, een warme beker melk en even wegkruipen.
Arm manneke.

hij is gelukkig in slaap gevallen en slaapt nu nog.
wel jammer dat ik hem straks moet wakker maken, maar ja, in groep 5 kan je hem niet meer zomaar laten liggen.
ik vind het belangrijk dat hij zijn emoties uit, maar hij heeft (waarschijnlijk ook door zijn pdd-nos) nogal de neiging om erin te blijven "hangen" .
ik moet dan op een gegeven moment zorgen dat de knop weer omgaat. vandaar dat ik hem ook weer naar zijn eigen bed gedaan heb na een tijdje. (van mij had hij best mogen blijven liggen, maar dat is dan niet goed)
gistermiddag kwam een vriendje spelen. zolang hij afgeleid wordt gaat het goed, zodra hij alleen is, slaat het piekeren toe.

bij mij begint het rauwe verdriet om te slaan in berusting. ik heb schoongemaakt en nu ruikt het hier in huis niet eens meer naar doerak.
klinkt alsof het hier stonk, maar ik bedoel het luchtje van kattenvoer, het eigen luchtje van doerak, en toch ook de aparte kleiachtige lucht van de kattenbaksteentje, nou ja, ik denk dat iedere kateigenaar weet wat ik bedoel.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2007 07:41 schreef lady-wrb het volgende:
hij is gelukkig in slaap gevallen en slaapt nu nog.
wel jammer dat ik hem straks moet wakker maken, maar ja, in groep 5 kan je hem niet meer zomaar laten liggen.
ik vind het belangrijk dat hij zijn emoties uit, maar hij heeft (waarschijnlijk ook door zijn pdd-nos) nogal de neiging om erin te blijven "hangen" .
ik moet dan op een gegeven moment zorgen dat de knop weer omgaat. vandaar dat ik hem ook weer naar zijn eigen bed gedaan heb na een tijdje. (van mij had hij best mogen blijven liggen, maar dat is dan niet goed)
gistermiddag kwam een vriendje spelen. zolang hij afgeleid wordt gaat het goed, zodra hij alleen is, slaat het piekeren toe.

bij mij begint het rauwe verdriet om te slaan in berusting. ik heb schoongemaakt en nu ruikt het hier in huis niet eens meer naar doerak.
klinkt alsof het hier stonk, maar ik bedoel het luchtje van kattenvoer, het eigen luchtje van doerak, en toch ook de aparte kleiachtige lucht van de kattenbaksteentje, nou ja, ik denk dat iedere kateigenaar weet wat ik bedoel.

Je hebt verder geen huisdieren snap ik? Ik ben godzijdank nog gezegend met een lieve gekke Golden Retriever die ik 2 u per dag knuffel en lekker met hem ga lopen om afleiding te zoeken. Gisteren moest ik huilen om Poekie en ik lag bii Baloe (de hond) op zn kleedje, likte die al mn tranen weg en uit eindelijk zijn we samen op zijn kleed in slaap gevallen

Maar ik mis dr nog steeds hoor Alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat het nu beter gaat dan vrijdag.

huisdieren? als je dat bedoelt als: dieren in huis, dat niet nee.
maar ik heb wel 9 kippen in de achtertuin. maar dat is toch anders, een band als met doerak is met een kip gewoon niet mogelijk. daar is het het dier niet voor.

zonet had luca ook weer zoiets liefs.
hij had gisteren tafeloverhoring gehad en maar 1 fout gemaakt.
"het was net of doerak de antwoorden in mijn hoofd gaf" zei hij

Och, wat lief klinkt dat

Ja, een poes in huis is toch iets anders dan een kip in de tuin, hoe leuk de kips ook zijn. Christan was erg verdrietig voor Luca, hij vindt het heel erg dat Doerak er niet meer is.

Hoe oud was Doerak Lady?

Ik heb overigens 2 foto's van Poekie besteld bij de Hema. 1 voor in mn vriends huis op mn nachtkastje en 1 voor hier.

Gekke poes was het ook