Voor mij is het makkelijk, ik zou het geloof verwerpen. Ik kan er niet over uit dat ik 'perfect'gecreërd zou zijn door het 'almachtige', maar dat hij die dingen die we het liefste willen, en het lekkerste vinden (waar we ook nog eens niemand kwaad mee doen!) 'zondig' zou maken.
Voor mij god=liefde en ik mag zelf weten hoe ik het uit, zolang ik niemand ermee schaad.
Voor jou is dit zeker geen optie?
Aangezien homoseksualiteit (imho) geen ziekte is, maar een sekeuele voorkeur, kan je het niet behandelen. Je moet een oerdrift tegenhouden. Je moet je in een keurslijf wringen.
Als ik in jou schoenen zou staan (mijzelf kennende) zou ik heel ongelukkig worden en waarschijnlijk depressief, je kan het misschien lang afhouden, door jezelf bezig te houden, (sport, vereniging, werk, hobby, studie) maar als ik dus jou was, dan zou ik als mijn 'midlifecrisis' of whatever begon, het dus niet meer uit kunnen houden. en dan scheiden en gaan inhalen.
Nou eigenlijk heb ik dus geen tips, en alleen maar een doembeeld.
Oh, nog wel één dingetje, de dochter van een dominee (in Denemarken, maar daar is het geloof niet anders toch?) die is ook lesbienne (of iig bi, ze weet het nog niet) maar haar vader heeft daar geen problemen mee.
Kan je je geloof niet omvormen zodat het gewoon bij je past? Waarom kies je niet überhaupt een religie die je lekker zit?
And the druids turn to stone...