Het peutertopic [2-4 jaar] deel 13

Mijn dochter van 2 jaar en 3 maanden heeft keelpijn.
Veel medicijnen zijn vanaf 3 jaar, heeft iemand tips wat ik haar zou kunnen geven?

Naar de huisarts gaan

Heeft een vriendin van mij ook erge problemen mee gehad.

Ik herinner me inderdaad dat er weinig tegen te doen is.Je kunt eventueel informeren bij de apotheek, misschien hebben ze intussen wel iets op de markt gebracht.

Mijn vriendin gaf haar kindje toen Tijm Siroop, maar dat is meer tegen hoesten. Het hielp wel een beetje.

Thee met honing?
Strepsils? (al heb ik geen idee of kinderen van die leeftijd zuigsnoepjes aankunnen)

Koud drinken, ijsjes eten..
en idd even langs de HA gaan om te kijken wat de keelpijn veroorzaakt

kruidensiroop bij de tuinen...

En even langs de HA, maar het kan natuurlijk best het weer zijn. Dan is het warm dan weer koud en nat.. Daar worden we hartstikke ziek van..

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:09 schreef E.T. het volgende:
en idd even langs de HA gaan om te kijken wat de keelpijn veroorzaakt

Serieus? Dat doen volwassenen toch ook niet als we keelpijn hebben? Behalve als het lang aanhoudt mss.

Net even de huisarts gebeld, om 16 uur toch even er langs.
Ze heeft al een paar dagen griep, maar door de keelpijn, wil ze (sinds vandaag) ook niet meer echt drinken omdat het slikken pijn doet.

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:17 schreef Misstique het volgende:

[..]

Serieus? Dat doen volwassenen toch ook niet als we keelpijn hebben? Behalve als het lang aanhoudt mss.

Volwassen kunnen goed relativeren of een HA echt nodig is. Heb jij wel eens een peuter van 2 horen uitleggen wat er aan de hand is. Het doet pijn, maar je weet als ouders zijnde niet hoeveel pijn. Misschien is het wel alleen maar een griepje, maar voor het zelfde geldt misschien is het wel een flinke keelontsteking.

Heeft ze koorts??

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:26 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Volwassen kunnen goed relativeren of een HA echt nodig is. Heb jij wel eens een peuter van 2 horen uitleggen wat er aan de hand is. Het doet pijn, maar je weet als ouders zijnde niet hoeveel pijn. Misschien is het wel alleen maar een griepje, maar voor het zelfde geldt misschien is het wel een flinke keelontsteking.

Ik heb er ook totaal geen ervaring mee hoor, vroeg het me gewoon af. .

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:29 schreef Misstique het volgende:

[..]

Ik heb er ook totaal geen ervaring mee hoor, vroeg het me gewoon af. .

Ik ben ook niet boos

edit--> wat doe jij eigenlijk in OUD???

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:26 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Volwassen kunnen goed relativeren of een HA echt nodig is. Heb jij wel eens een peuter van 2 horen uitleggen wat er aan de hand is. Het doet pijn, maar je weet als ouders zijnde niet hoeveel pijn. Misschien is het wel alleen maar een griepje, maar voor het zelfde geldt misschien is het wel een flinke keelontsteking.

Heeft ze koorts??

Ja gisteren 39,1, vandaag 38,6

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:32 schreef Utrecht het volgende:

[..]

Ja gisteren 39,1, vandaag 38,6

Dan kan het best wel een keelontsteking zijn, dat gaat gepaard met koorts. Maar je zei zelf al dat ze wat grieperig was. Ach, de dokter weet het vast beter dan "wij-fokkers".

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:32 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ik ben ook niet boos

edit--> wat doe jij eigenlijk in OUD???

Ik was verdwaald, dus ik ga ook gauw weer weg.

_{(sorry voor offtopic OUDmodjes )}

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:40 schreef Misstique het volgende:

[..]

Ik was verdwaald, dus ik ga ook gauw weer weg.

_{(sorry voor offtopic OUDmodjes )}

Jammer, dus geen fokbaby in de maak??

---> Back on topic

quote:

Op donderdag 27 september 2007 13:17 schreef Misstique het volgende:

[..]

Serieus? Dat doen volwassenen toch ook niet als we keelpijn hebben? Behalve als het lang aanhoudt mss.

Maar bij een peuter weet je niet of het gewoon geirriteerd is, of dat het een keelontsteking is.. wellicht een virusje... De peuter kan je dat iig niet uitleggen. De HA kan wel even kijken in de keel wat er aan de hand is

Het was dus een keelontsteking, niets aan te doen, uitzieken en veel drinken

Beterschap!

Tinka zit in de fase 'ik kan zelf lopen dusssssss wil ik geen hand geven'! Bij de straat oversteken mag het nog net, maar probeer het verder niet... TENZIJ... je Randy heet! We gaan broerlief ophalen van de PSZ en Tinka banjert alvast over het schoolplein alsof ze er al jaaaren komt (Randy is nog maar 5 keer geweest!). Ze wacht tot de deur opengaat en stormt tussen alle kleuters door die naar buiten komen (lees: wordt bijna onder de voet gelopen!) richting het lokaal waar Randy moet zijn. Zodra ik zeg dat ze hem mag gaan zoeken, wurmt ze zich naar binnen, duwt wat volwassen benen van ouders en opa's en oma's opzij om binnen te kunnen komen en gaat op zoek, onderweg afgeleid door allerlei speelgoed. Als ze hem ziet, komt er een soort van oerkreet en een gelukstrappeltje! Randy heeft eigenlijk geen tijd voor haar, maar als ik tegen hem zeg dat Tinka zo blij is hem weer te zien, draait hij zich om en loopt naar haar toe. Tinka staat al met haar lipjes getuit en Randy smakt er op! Kennelijk was het niet genoeg want de lipjes blijven getuit en ze kijkt ook wat beteuterd als Randy al op weg is om zijn beker te pakken! Ik wil ze het lokaal uithebben en moet vooral Tinka daartoe aansporen... Het duurt Randy te lang en hij pakt haar bij de hand en sleurt haar mee naar de gang waar hij zijn jas aan krijgt. Randy -inmiddels op de hoogte van haar antipathie tegen handje geven- zegt even op een streng, hoog babytoontje tegen haar dat ze hem wel een handje moet geven. En jawel hoor, ze laat zich door haar grote broer begeleiden! Ontroerd loop ik achter mijn kroost aan, die hand in hand over het schoolplein lopen, Randy die -op datzelfde hoge babytoontje- haar op de hoogte stelt van alles wat ze voorbij komen ("Kijk Tinka, hond, kindje, mijn klas, mama's fiets").
Hij vindt het trouwens boven verwachting verschrikkelijk leuk op de PSZ. Heb nog niet 1 keer een wanklank gehoord en hij gaat iedere keer met heel veel plezier er naar toe. Zelfs als hij bekaf is zoals vanmiddag, hoewel hij zich dan wel op de terugweg hardop verheugd op 'met zijn foppie en een dekentje op de bank liggen kijken naar een filmpje'! De schat... hij weet het al precies dat dat speciaal op die middag mag! Je moet hem alleen niet vragen wat hij gedaan heeft op 'schooltje' want daarop is het standaard antwoord: "Niets"...
Het klinkt zo alsof hij echt een engeltje is, maar de rest van de dag was hij gewoon onvoorstelbaar lastig...

Fijn dat het goed gaat met hem op de peuterspeelzaal, Mammietje.

Jolie heeft soms echt last van haar eigen onhandigheid en/of angst. Ik weet niet eens precies wat het is. Volgende week kan ze ook (eindelijk!) bij de oogarts terecht. Ik weet dat kinderen vaak vallen enzovoorts maar Jolie struikelt zo vaak over haar eigen voeten en van alles, ze moet er zelf van zuchten vaak. Gisterochtend vertelde ze me dat ze het soms niet leuk vindt om met de oppas naar de speeltuin te gaan omdat ze vaak valt en daarom niet meer durft te klimmen. Zo zielig, vond ik dat. We zijn samen naar de speeltuin gegaan en ik heb haar geleerd hoe ze daar voorzichtig op de glijbaan kan klimmen. Ook wilde ze wel op een klimrek kunnen klimmen. Dat heb ik ook maar voor gedaan en uitgelegd. Zonder na te denken ben ik er weer af gegaan Het duurde even maar uiteindelijk had ze de smaak te pakken en klom tot aan de vijfde lat naar boven. 'Ik doe dit zoals mijn mama, eerst een hand, dan een voet, en dan weer en weer en zo ga ik naar beneden.' En ze liet zich gewoon vallen. Ja dat had ik ook gedaan maar mijn voeten raakten de grond bijna Zij viel natuurlijk een stukje naar beneden, gelukkig kwam ze goed terecht, gelukkig zette ze zich een stukje af en kwam ze niet met d'r mond tegen zo'n rand. Ik schrok echt erg en zei iets lomps als wat doe je nu dan ofzo. 'Ja dat deed jij ook!'
Ik was weer even vergeten hoe letterlijk zo'n kind dat soort dingen soms neemt.

Oh ja luchtbel, dat heb ik ook vaak. je moet echt nadenken bij alles wat je zegt en doet lijkt wel

Bram doet een dappere poging tot zindelijk worden. Of beter: ik doe een dappere poging
Ik heb heel zoet een stickerkalender geknutseld (van backyardigans) maar meneer heeft : "niet zo'n zin"

neu t hoeft niet. Kadootje, door hemzelf uitgezocht staat in folie verpakt met strikken en linten te lachen vanaf het plankje. Maar hij verdomt het

tenzij we boodschappen gaan doen. dan moet ie ineens plassen en bij de peuterzaal ook

dus hij kan het wel... nu thuis maar een poosje zonder "onderbroekluier"dat ie goed voelt wanneer ie nat wordt. Het is blijkbaar wel lekker makkelijk thuis, poepen en piesen waar je zit.

Oh Luchtbel, ik zie het zo voor me! Ik denk dat je het zo goed hebt aangepakt hoor, voordoen!

debuurvrouw, hopelijk snapt Bram het snel

quote:

Op maandag 1 oktober 2007 22:20 schreef Mammietje het volgende:
Zelfs als hij bekaf is zoals vanmiddag, hoewel hij zich dan wel op de terugweg hardop verheugd op 'met zijn foppie en een dekentje op de bank liggen kijken naar een filmpje'! De schat... hij weet het al precies dat dat speciaal op die middag mag!
Het klinkt zo alsof hij echt een engeltje is, maar de rest van de dag was hij gewoon onvoorstelbaar lastig...

Dus het is toch niet gelukt om de speen af te leren? Jammer.

Debuurvrouw, succes met zindelijkheidstraining.
Het ging hier eigenlijk hartstikke goed. Maar dit is al de 3e nacht deze week dat Léon in zijn broek geplast heeft. We laten hem 's avonds voor we gaan slapen altijd plassen en eerder ging hij altijd plassen 's ochtends. Nu ineens gaat het weer minder. We hebben begin deze week een behoorlijke aanvaring met elkaar gehad (zo'n aanvaring waarbij je letterlijk met je handen in je haren zit en je afvraagt wat je nog in godsnaam kan doen om het tij te keren ), maar dat hebben we allang bijgelegd. En toch, als je je huistuinenkeuken-psychologie erop loslaat, heb ik het gevoel dat het een met het ander te maken heeft. Hoe kun je zoiets weer doorbreken?

LB, kinderen apen alles letterlijk na hè? Bijna grappig, maar ik zou ook schrikken. Ben benieuwd of het aan haar ogen ligt. Jolie met een brilletje, ik zie het al helemaal voor me.

Eh... Dutchie... ik was die ene die het nog niet geprobeerd heeft om het foppie af te leren! Hij mag hem nog even houden, heeft hem toch alleen maar in zijn bed, vind ik niet zo erg.
Zindelijkheidstraining is ook zoiets dat ik voorlopig nog uitstel tot hij er zelf een beetje interesse in krijgt. Krijg hem nog niet eens met kleren aan op dat potje.
Lakse moeder ben ik eigenlijk...

Nou Dutchie, ik hoop om eerlijk te zijn wel echt dat haar gezichtje gewoon zonder bril blijft hoor. Tuurlijk las het helpt dan moet het en dan is het beter. Maar ik hoop toch ergens dat het niet hoeft en d'r gezichtje nog 'leeg' mag blijven.

Ik moet ook zeggen dat ik steeds meer resultaat zie, als we oefenen. Het klinkt suf, oefenen. Maar het helpt wel echt om tegen haar te zeggen. 'En nu gaan we gewoon proberen.' Ze kon eerst zelf geen wipkip op omdat ze niet wist hoe het moest. Ik vind het lastig om tegen haar te zeggen dat ze moet kijken hoe andere kindjes het doen. Ik wil niet dat ze het gevoel krijgt dat ze moet kunnen of moet doen wat andere kinderen ook doen. Maar ja dat zeg ik eigenlijk ook niet, ik zeg wel tegen haar dat andere kinderen ook niet zomaar vallen, dat het niet gevaarlijk hoeft te zijn. En dat ze soms ook wel vallen maar dat ze wel gaan. En het helpt haar echt op dit moment. Het lijkt dan net alsof ik ontevreden ben vind ik, alsof ik vind dat ze iets moet. Maar vandaag heeft ze zelf weer gezien hoe die dingen ook kunnen en dan heeft ze er ook echt lol in. Ze wil zelfs meteen weer terug. Ik moet haar echt helpen om te leren hoe ze kan klimmen, steppen en glijden.
We gaan tegenwoordig vaak naar een speeltuintje in een andere wijk. Bij ons in de straat is het toch alleen maar getrek en geduw, dan is ze vaak al van slag voordat ze zelf kan gaan spelen. Vandaag speelde ook met een ander meisje, een hele flinkerd die Jolie echt aanmoedigde. Dat hielp. We gaan denk ik de komende tijd maar extra vaak zulke dingen doen en hopelijk leert ze dan dat ze in ieder geval niet zo bang hoeft te zijn. Want verdrietig zijn omdat ze dingen niet kan of durft, vind ik helemaal niet leuk voor haar. En misschien is het ook gewoon niet nodig.
_{En ik schaam me best wel voor deze post maar ik denk er vaak aan.}