ADHD/ADD Deel 9

Ik ben sinds 2 weken het huis uit en woon nu lekker samen met mijn schatje.
Was eergister weer even thuis en daar liep ik dus ook weer als een kip zonder kop door het huis.
Mijn ouders gaven ook al aan dat ze dat wel gemist hadden de afgelopen 2 weken
Het was ineens zo stil in huis

Hoi,
Ik heb deze week wat add-tests gedaan op het internet, en overal zeggen ze van: "Welkom bij de club! Je hebt zeer waarschijnlijk ADD."
En ik ken iemand die er net is achtergekomen dat ze ADD heeft, en ik ben precies zoals haar. Ze neemt sinds deze maand dus ritalin en zo.
Ik nam vandaag zo'n pilletje (genomen tijdens het eten), kreeg hem van die ander die dus add heeft. Voor ik de pil nam was ik een beetje in paniek, door een drama met wiskunde.
En ik merkte dit ongeveer:
- Ik had een drang om dingen te zeggen/tegen iemand te praten/hele verhalen te vertellen.
- Ik voelde me heel rustig/"relaxed".
- Ik trilde niet meer, was niet meer in paniek.
- Ik voelde me ineens opgewekt.
- Ik voelde me ineens niet meer ongemakkelijk met allemaal onbekenden om me heen.
- Ik kon me ineens goed concentreren, zelfs iets lezen terwijl een ander er doorheen praat, dat kan ik normaal nooit.

Verder niks maar ik weet niet precies wat ritalin allemaal doet. Ik weet wel dat het alleen werkt als je add hebt, anders niet, toch?
Ik heb ook nog in een boek gelezen, nadat ik de pil had genomen. Ik kon echt heel snel lezen, echt 3 keer zo snel als normaal. En het was nog wel een verdomd moeilijk boek: Aldus sprak Zarathoestra van Friedrich Nietzsche.
Dus heb ik add? Lijkt me wel. Maar ik weet het nog steeds niet 100% zeker en ik heb geen zin om naar de dokter te gaan.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 17:25 schreef Slakkendressing het volgende:
Hoi,
Ik heb deze week wat add-tests gedaan op het internet, en overal zeggen ze van: "Welkom bij de club! Je hebt zeer waarschijnlijk ADD."
En ik ken iemand die er net is achtergekomen dat ze ADD heeft, en ik ben precies zoals haar. Ze neemt sinds deze maand dus ritalin en zo.
Ik nam vandaag zo'n pilletje (genomen tijdens het eten), kreeg hem van die ander die dus add heeft. Voor ik de pil nam was ik een beetje in paniek, door een drama met wiskunde.
En ik merkte dit ongeveer:
- Ik had een drang om dingen te zeggen/tegen iemand te praten/hele verhalen te vertellen.
- Ik voelde me heel rustig/"relaxed".
- Ik trilde niet meer, was niet meer in paniek.
- Ik voelde me ineens opgewekt.
- Ik voelde me ineens niet meer ongemakkelijk met allemaal onbekenden om me heen.
- Ik kon me ineens goed concentreren, zelfs iets lezen terwijl een ander er doorheen praat, dat kan ik normaal nooit.

Verder niks maar ik weet niet precies wat ritalin allemaal doet. Ik weet wel dat het alleen werkt als je add hebt, anders niet, toch?
Ik heb ook nog in een boek gelezen, nadat ik de pil had genomen. Ik kon echt heel snel lezen, echt 3 keer zo snel als normaal. En het was nog wel een verdomd moeilijk boek: Aldus sprak Zarathoestra van Friedrich Nietzsche.
Dus heb ik add? Lijkt me wel. Maar ik weet het nog steeds niet 100% zeker en ik heb geen zin om naar de dokter te gaan.

Goed bezig

Vooral gaan experimenteren met medicijnen van anderen, dan kom je er wel
Ik zou ook vooral niet naar een dokter gaan, die verklaart je nl meteen als volledig gestoord.

Als je echt serieus denkt of vermoed dat je adhd of add hebt, dan schrijf je er niet zo over als jij doet. Dan doe je gewoon wat elke mens met hersens doet: naar een dokter gaan en met die het hele gebeuren bespreken. Want hier kan niemand de diagnose voor je vaststellen. Daar is wel meer voor nodig dan wat 'testjes' die je hebt gemaakt en verhaaltjes die je vertelt.

Ik wil en ga niet naar de dokter, ik ben mensenschuw.

Hoe hebben jullie dat eigk? ;

Ik leer wel eens in de trein, maar als er dan mensen in de coupe gaan lullen kan ik wel stoppen want dan lee sik wel maar neem ik niks op

Ik heb dat al als ik cola hoor bruisen. Maar ik heb waarschijnlijk dus niet eens add.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 17:25 schreef Slakkendressing het volgende:
Hoi,
<knip>

Dag Slakkendressing,

Ik vond dit een goede post, van eerder in dit topic:

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 22:21 schreef melonovy het volgende:

[..]

Ritalin is niet voor niets opgenomen in de opiumwet, na een poosje slikken kun je in eufotische staat verkeren. Je kent wel de pieken uit je dagelijkse leven, nou dat gevoel en dan heel sterk en het kakt niet in zoals je dat ook wel zou moeten herkennen, dat gevoel dus.
Stuiter de stuiter, je kan even de hele wereld aan

Maar, ja helaas erkomt een maar die periode gaat weer over en zal in de meeste gevallen niet meer zo voorkomen.

Persoonlijk sluimerde bij mij op dat moment dus allerlei psychische bijwerkingen bij, depressie, somberheid, acheterdochtigheid en overbezorgd. Allemaal toestanden die niet bij me horen en gelukkig had ik dat dus op tijd door en heb ik dat besproken met de psych.
Daarna ben ik weer gestopt met de Ritalin, omdat dat spul de drempel naar een psychose kan verlagen en daar was ik echt angstig voor.
Inmiddels weer helemaal 100% melonovy met ADD zonder medicatie.

Toch vraag ik me af of het gebruik van ritalin over kortere periode van tijd, zoals bijvoorbeeld enkele dagen voor de tentamenweken, een blijvende negatieve invloed kan uitoefenen op de psyche.
Lijkt mij van niet, terwijl de winst voor mij persoonlijk op het studievlak enorm kan zijn.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 20:20 schreef ppi het volgende:

[..]

Dag Slakkendressing,

Ik vond dit een goede post, van eerder in dit topic:
[..]

Ik voelde me ook blij (eerder relaxed, zo van: "Ik hoef me helemaal nergens zorgen over te maken ").
En toen het was uitgewerkt was het over, en sloeg het om. En toen werd ik boos, chagrijnig, agressief, jeweetwel. Schelden om niks.
Ik weet niet of het gewoon toeval was maar het zal wel. En hopelijk krijg ik geen last van de bijwerkingen.
Ik ben trouwens 16. Ik heb geen zin om aan mijn ouders te vertellen dat ik "denk" add te hebben. Dan moet ik ook weer naar de dokter. En ik wil het gewoon niet vertellen, klinkt zo overdreven. Dus ik ga niet naar dokter.
En verklaar me maar gek. Maar ik wil gewoon weten of ik ADD heb. En ik wil niet naar de dokter.
Ik ben trouwens geen wanhopig pubertje, als jullie dat denken om mijn leeftijd.
Alles komt gewoon overeen:

Emotionele wisselingen
Altijd, maar da's best algemeen, een hoop mensen hebben dat.

Chaotisch / Vergeetachtig
Zucht, ik sta overal bekend als vergeetachtig. Soms loop ik de trap op, en als ik dan boven ben, ben ik ineens vergeten dat ik de trap op ben gelopen. Dat moment is dan uit mijn geheugen ineens. En ik ben ook wel eens mijn tas vergeten, verschillende keren. En een keer werd ik 's ochtends naar school gebracht met de auto, en ging ik toen ik uit was maar naar huis lopen omdat ik dacht dat mijn fiets was gestolen...
En ik raak ook alles altijd kwijt, en daar krijg ik natuurlijk weer zelf de schuld van.

Trekt zich graag terug
Klopt. Ik ben ook heel stil.

Kan ergens volledig in opgaan
Klopt...

Grote passie bij interesse
Ja.

Een groot voostellingsvermogen
Jup.

Gevoelig / Emotioneel / Betrokken
Overgevoelig...

Een groot creatief talent
Klopt. (Ja, arrogant, blablabla. Ik ben gewoon trots op de dingen die ik kan maken/verzinnen enzo)

Assertief maar onzeker over zich zelf
Ik weet niet echt wat assertief is. Ik ben best wel zelfverzekerd soms. Hier weet ik het niet zo.

Heeft Humor
Meer dan de gemiddelde eentonige debiel, ja.

Blijft op de achtergrond
Klopt.

Laat alles wachten tot het laatste moment
Klopt helemaal... iedereen zeurt erover.

Altijd ver vooruit aan het denken
Ik weet niet echt wat hiermee bedoeld wordt. Maar ik vraag me vaak wel af hoe ik het heb over 10 jaar.

Staren / Kijkt voor zich uit / Lijkt Afwezig
Ja klopt .

Probleem oplossend
Ben ik ook wel goed in of zo.

Snel afgeleid / TV of radio staat altijd aan
Ja .

Concentratieproblemen
Heel erg.

Heeft moeite met het opbrengen van motivatie
Ja, en ik heb totaal geen discipline. En iedereen zeikt er maar over. Maar ik ben absoluut niet gemotiveerd.

Te veel gedachten
Om hoofdpijn van te krijgen.

Perfectionistisch
Van 10 tot 0 tellen, en dan iets doen. Dat heb ik altijd...

Zit vaak te dagdromen
Dat is mijn hobby zo'n beetje.

Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
Ja, alsof iets me tegenhoudt.

Voelt zich regelmatig overspoelt
Snap deze niet precies.

Moeilijkheden bij het afwerken van details
Klopt.

Problemen bij het luisteren / stilzitten
Been beweegt altijd, net als mijn handen, en ik raak afgeleid als iemand aan het woord is.

Gaat opruim klusjes uit de weg
Mijn kamer is een bende .

--
Lange post zeg.

-foutje-

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 21:03 schreef Slakkendressing het volgende:

[..]


Ik ben trouwens 16. Ik heb geen zin om aan mijn ouders te vertellen dat ik "denk" add te hebben. Dan moet ik ook weer naar de dokter. En ik wil het gewoon niet vertellen, klinkt zo overdreven. Dus ik ga niet naar dokter.

Maar je wil wel medicijnen gaan slikken ?
Of weet je dat nog niet ?

quote:

En verklaar me maar gek. Maar ik wil gewoon weten of ik ADD heb. En ik wil niet naar de dokter.
Ik ben trouwens geen wanhopig pubertje, als jullie dat denken om mijn leeftijd.
Alles komt gewoon overeen:

Ik verklaar je niet voor gek.

Ik was op een rare manier opgelucht toen ik mijn diagnose kreeg.
Maar dat gevoel bleef niet.
Wel heb ik veel gehad aan lijstjes met ADHD kenmerken om mezelf wat beter te leren kennen.
Vond mezelf absoluut niet druk om maar wat te noemen, terwijl ik mensen helemaal gek kan maken als ik niet oppas
Nu herken ik vaak vrij snel als ik weer eens als een tornado rondstorm, vaak kan ik mezelf dan ook een halt toeroepen.

Ik ben niet helemaal op de hoogte van de laatste ontwikkelingen maar:

Het is op zijn minst zeer onduidelijk of ADHD/ADD onomstotelijk als een ziekte kan worden gediagnosticeerd.
Ik zie het zelf ook vaak als een vuilnisbakbegrip, iedereen die niet helemaal spoort moet een etiket op krijgen en veel artsen staan te trappelen om je vol te plempen met medicijnen.
En vaak geven ze ook onjuiste info, bagatelliseren of ontkennen bijwerkingen en verslavingsgevaar.

Bovendien, als je graag "wilt" dat je een ziekte hebt is het maar de vraag in hoeverre je naar een "Ik heb ADD" uitslag toewerkt bij dit soort (gebrekkige) testen.

In een Horoscoop herkennen mensen zich ook - ook al is het de horoscoop van een RAM terwijl je bijv. Tweeling bent.

quote:

Emotionele wisselingen
Altijd, maar da's best algemeen, een hoop mensen hebben dat.

Relativering, is goed

Wanneer je meent dat je een probleem hebt ontken het niet, zoek hulp indien nodig.
Hier posten is goed, kun je je ei kwijt en krijg je met een beetje mazzel feedback (en kritiek) waar je wat aan hebt - mee kunt.

Uiteindelijk ben je verantwoordelijk voor jezelf en je bent ook van je zelf.
Ik weet alleen niet helemaal precies hoe dat zit met het zelfbeschikkingsrecht van een 16 jarige.


En voor zover de geleerden het eens zijn over ADD/ADHD: het gaat niet over !
En medicijnen gaan je zeker niet voor 100 % van je zorgen af helpen, echt niet.

Je moet de rest van je leven leren omgaan met dit gegeven/jezelf.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 21:03 schreef Slakkendressing het volgende:
(knip)

Ik ben trouwens 16. Ik heb geen zin om aan mijn ouders te vertellen dat ik "denk" add te hebben. Dan moet ik ook weer naar de dokter. En ik wil het gewoon niet vertellen, klinkt zo overdreven. Dus ik ga niet naar dokter.
En verklaar me maar gek. Maar ik wil gewoon weten of ik ADD heb. En ik wil niet naar de dokter.
Ik ben trouwens geen wanhopig pubertje, als jullie dat denken om mijn leeftijd.

(knip)

Sorry dat ik het zeg maar dan heb je denk ik toch een probleem..

quote:

De diagnose ADHD moet gesteld worden door een deskundige en ervaren arts, bij voorkeur een kinderarts of kinder- en jeugdpsychiater, c.q. een volwassenen psychiater. Dit om andere lichamelijke of psychische oorzaken uit te sluiten.

Wat wil je nu precies? Dat wij je vertellen of je ADD of ADHD hebt of niet?
Dat kunnen we gewoon weg niet, dat kan en mag écht alleen een psycholoog of psychiater.

Die moet namelijk het volgende uitzoeken:

A. ADHD ontstaat niet op volwassen leeftijd, maar is al in de kindertijd opvallend aanwezig. Wanneer de diagnose niet is gesteld in de kinderjaren, moet worden teruggekeken of de tekenen en symptomen toen al aanwezig waren.
^{(bij mij werd er ook aan derden (mijn vader en man) gevraagd of dit idd het geval was, er werd dus niet alleen mijn verhaal gekeken)}

B. De situatie is niet te verklaren door een andere medische of psychische aandoening.
^{(dit kan alleen een psychiater of psycholoog)}

C. Ten minste twaalf van de 20 criteria (te vinden op adhd-land) moeten een chronisch probleem vormen.

quote:

LET OP
Het kan niet genoeg benadrukt worden hoe belangrijk het is niet zelf de diagnose ADHD te stellen. De informatie en voorbeelden die hierboven gegeven worden, kunnen je vermoeden dat je ook ADHD hebt, doen rijzen.

De volgende stap naar een arts is noodzakelijk, omdat het belangrijk is dat deze andere aandoeningen uitsluit.

_{(quotes; zoals het ook vet gedrukt staat op de site van adhd-land)}

De behoefte naar prikkels...

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2007 22:21 schreef slaapvaak het volgende:
De behoefte naar prikkels...

kan zeer heftig zijn....

Of wou je dat niet zeggen ?

_{Werd je plotsklaps afgeleid en kon je je post niet meer afmaken}

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2007 22:32 schreef ppi het volgende:

[..]

kan zeer heftig zijn....

Of wou je dat niet zeggen ?

_{Werd je plotsklaps afgeleid en kon je je post niet meer afmaken} [ afbeelding ]

Jawel. Van alles vind ik dat het zwaarste, ik kan me flink down voelen wanneer ik geen prikkels ontvang.
Maar de constante drang naar het opzoeken van prikkels kan ook soms flink schadelijk zijn.
Momenten van zelf-reflectie komen vaak op in prikkel-loze periodes na flinke prikkel-periodes,
die momenten kunnen zwaar zijn...

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2007 23:08 schreef slaapvaak het volgende:

[..]

Jawel. Van alles vind ik dat het zwaarste, ik kan me flink down voelen wanneer ik geen prikkels ontvang.
Maar de constante drang naar het opzoeken van prikkels kan ook soms flink schadelijk zijn.
Momenten van zelf-reflectie komen vaak op in prikkel-loze periodes na flinke prikkel-periodes,
die momenten kunnen zwaar zijn...

Sinds een jaar of 7 sport ik weer behoorlijk veel.
Als het even kan pak ik mijn racefiets en ga het liefst uren rondrijden.

Ik geniet van de omgeving, de bossen, de waddenzee, het platteland, de slootjes en alles wat er nog meer te zien is.
Heel veel prikkels dus.
En ik merk dat zelf-reflectie me dan meestal niet zwaar valt.

Wanneer ik dit een paar dagen niet gedaan heb merk ik dat ik slechter en slechter in mijn vel ga zitten.
En mijn momenten van zelf reflectie worden dan ook somberder en zwarter....

Echt stil zitten en niets doen kan ik niet, tv kijken doe ik de laatste jaren ook bijna niet meer, het verveeld gewoon te snel.

Thuis heb ik altijd mijn computer aanstaan, muziekinstrumenten voor het grijpen staan of gewoon andere dingen doen.


Op mijn racefiets merk ik dat ik goed kan nadenken en haast tegelijkertijd mijn hoofd "leeg" kan krijgen.
Soort van zelf-reflectie terwijl ik geprikkeld word.
Dit zijn voor mij positieve prikkels en ook na de tijd werkt dit positief door - het leven is er minder zwaar en heftig door.

Als je schrijft: "Momenten van zelf-reflectie komen vaak op in prikkel-loze periodes na flinke prikkel-periodes, die momenten kunnen zwaar zijn..." dan denk ik voor mijzelf vooral aan drugs gerelateerde prikkels.
Alhoewel het ook na het uitgaan van een liefde - of tijdelijk weggaan bij je lief na een leuke dag en nacht kan spelen.
En als ik alcohol en weed gebruikte was het gelijk ook helemaal raak, 24/7 voor langere periodes

Daar van herstellen zijn soms hele zware momenten - dagen - weken, ook al omdat je dan met een verzwakt lichaam zit.
En met een uitermate vermoeide geest.

Realiseer je dat de aanmaak van lichaamseigen uppers verminderd wordt door drugsgebruik.
Wanneer je stopt met deze kunstmatige prikkels toedienen moet je lichaam zijn eigen chemische fabriek weer op gang brengen.
En dat gaat zomaar niet 123

Maar misschien heb je het over andere prikkels, niet drugs gerelateerd.
Of medicijn gerelateerd, de verschijnselen die in de medische wereld als rebound-verschijnselen omschreven staan doen mij altijd heel erg sterk denken aan afkickverschijnselen....

En daar word je ook niet echt vrolijk van.

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 00:10 schreef ppi het volgende:

[..]

Sinds een jaar of 7 sport ik weer behoorlijk veel.
Als het even kan pak ik mijn racefiets en ga het liefst uren rondrijden.

Ik geniet van de omgeving, de bossen, de waddenzee, het platteland, de slootjes en alles wat er nog meer te zien is.
Heel veel prikkels dus.
En ik merk dat zelf-reflectie me dan meestal niet zwaar valt.

Wanneer ik dit een paar dagen niet gedaan heb merk ik dat ik slechter en slechter in mijn vel ga zitten.
En mijn momenten van zelf reflectie worden dan ook somberder en zwarter....

Ik zelf sport ook veel, doe aan boksen, krachttraining, hard lopen etc., daardoor krijg ik ook veel prikkels, vind het dan ook heerlijk om mezelf te verdoven met fysieke inspanning. Probleem is dat ik me teen heb gekneusd en wegens omstandigheden tijdelijk weer thuis woon. Doordeweeks sport ik, maar kan niet meer even gaan hardlopen bijvoorbeeld. Ook het niet op mijn eigen kamer zitten helpt mee aan een instabiel gevoel.

quote:

Echt stil zitten en niets doen kan ik niet, tv kijken doe ik de laatste jaren ook bijna niet meer, het verveeld gewoon te snel.

Thuis heb ik altijd mijn computer aanstaan, muziekinstrumenten voor het grijpen staan of gewoon andere dingen doen.

Zelf kijk ik ook al zo'n 3 jaar geen televisie meer, hou het idd ook niet vol, te weinig prikkels/verveeld me.
Vroeger speelde ik nog wel veel spelletjes op de pc, tegenwoordig verveeld dat me ook.

quote:

Als je schrijft: "Momenten van zelf-reflectie komen vaak op in prikkel-loze periodes na flinke prikkel-periodes, die momenten kunnen zwaar zijn..." dan denk ik voor mijzelf vooral aan drugs gerelateerde prikkels.
Alhoewel het ook na het uitgaan van een liefde - of tijdelijk weggaan bij je lief na een leuke dag en nacht kan spelen.
En als ik alcohol en weed gebruikte was het gelijk ook helemaal raak, 24/7 voor langere periodes

Daar van herstellen zijn soms hele zware momenten - dagen - weken, ook al omdat je dan met een verzwakt lichaam zit.
En met een uitermate vermoeide geest.

Realiseer je dat de aanmaak van lichaamseigen uppers verminderd wordt door drugsgebruik.
Wanneer je stopt met deze kunstmatige prikkels toedienen moet je lichaam zijn eigen chemische fabriek weer op gang brengen.
En dat gaat zomaar niet 123

Ben afgelopen tijd zeer veel uitgeweest, veel gedronken, veel meegemaakt op het vlak van liefde/relaties, maar weinig stabiel, vaak puur om aan die prikkels te komen. Als er dan 1 dag is, waarin je niet omringd ben door vrienden, met een meisje bent, onder invloed/uit bent, kom je jezelf weer tegen. Ik denk dan ook dat ik deze tijd moet proberen vast te houden, lector et emergo.

Fijn die herkenning.

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 01:11 schreef slaapvaak het volgende:
Fijn die herkenning.

Heb net nog even wat gegeten, ben nu flink moe

Ik ga zo lekker slapen, hoop dat jij je rust ook een beetje kunt vinden.
En succes met je teen, dattie snel weer de ouwe is

Ik moest me hier melden als ik over Ritalin wou praten, maar ik heb zelf Asperger dus ik weet niet of dit wel de juiste plek is...........

jeuj,druk zijn in je hoofd roeleert soms

Dan vergeet ik iig niet de dingen die ik nog moet doen

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2007 00:47 schreef Sitethief het volgende:
Ik moest me hier melden als ik over Ritalin wou praten, maar ik heb zelf Asperger dus ik weet niet of dit wel de juiste plek is...........

Voor Ritalin ben je hier volgens mij zeker op de juiste plaats.
Dat is immers één van de meest gebruikte en voorgeschreven medicijnen bij ADHD/ADD.

Wordt het ook voorgeschreven bij Asperger ?

Ik weet van Asperger verder niet veel.

Hoe kun je er het beste achterkomen of je ahhd/add hebt? Ik zit nu op een hogeschool en kan me totaal niet concentreren tijdens lessen/huiswerk. Zodra ik ook maar begin aan het typen van iets langer als 3 regels voel ik me niet op m'n gemak en stoor ik me aan alles, deuren/ramen moeten dicht vanwege geluiden van buiten de kamer, als er gekookt word erger ik me aan de lucht (en de keuken is 2 verdiepingen beneden), en alle ook maar enigzins interessante dingen die op m'n kamer slingeren trekken m'n aandacht weg.

Is er een manier om erachter te komen of dit iets is waar ik niks aan kan doen, of dat het iets is waar ik me overheen moet zetten? ik probeer het wel maar wil vaak niet helemaal lukken