Om de twee weken sterft een taal

Om de twee weken sterft een taal

quote:

19-09-2007



Hoewel er wereldwijd ruim 7.000 talen gesproken worden, sterft er elke twee weken één taal uit. Dat zeggen taalkundigen die zich inzetten om zoveel mogelijk bedreigde talen te redden van hun ondergang.

Laatste spreker
Deze week kwam er een lijst uit met de zones waar zich de zwaarst bedreigde talen bevinden. De meest gevoelige gebieden zijn Noord-Australië, Oost-Siberië, Oklahoma, het zuidwesten van de VS en Zuid-Amerika. "Een taal verliezen betekent kennis verliezen", zegt taalkundige David Harrison. Veel van die talen werden immers nooit neergeschreven. Dat betekent dat de taal volledig verdwijnt, als de laatste spreker ervan sterft.

Veel bedreigde talen
Volgens Harrison vormen de 83 meest gesproken talen de voertaal van ongeveer 80% van de wereldbevolking, terwijl de 3.500 kleinste talen slechts door 0,2% van de bevolking gesproken worden. "Sommige talen dreigen eerder uit te sterven dan vele bedreigde plant- en diersoorten", zegt hij. (gb)

(HLN)

Zijn er mensen op Fok die een met uitsterven bedreigde taal spreken of kennen?

Hier is nog een recent artikel over talen die met uitsterven zijn bedreigd

Talen in gevaar

quote:

13-09-2007

Nieuw ontdekte taal Rusenu alweer bijna uitgestorven

Sprankje hoop voor talenvorsers

Dichter bij de dood dan het Oost-Timorese Rusenu kan een taal niet komen: er is nog één bejaarde spreekster, die maar één versje kent. Taalkundige Aone van Engelenhoven heeft nu opnamen die bewijzen dat Rusenu echt een aparte taal is. Hij en andere taalkundigen spraken afgelopen vrijdag tijdens een bijeenkomst over bedreigde talen van de wereld.

Wereldwijd zijn er zo'n zesduizend talen bekend, maar het vinden van een nieuwe taal is een bijzonderheid. Veel vaker gebeurt het dat een taal uitsterft met het overlijden van de laatste spreker. Veel taalkundigen vrezen een ware uitsterfgolf, de komende eeuw. De ontdekking van Aone van Engelenhoven, specialist in de talen van Oost-Timor aan de universiteit van Leiden, van de tot nog toe onbekende taal Rusenu, is dan ook een klein trendbreukje.

Van Engelenhoven sprak afgelopen vrijdag op de workshop 'Bedreigde talen', van NWO in Amsterdam. In april vertelde Van Engelenhoven in het radioprogramma Noorderlicht dat hij op de laatste dag van zijn bezoek hoorde van nóg een, tot dan toe onbekende, taal. Alleen een oud, op sterven liggend vrouwtje, zou er nog wat van weten. Van Engelenhoven, met vliegticket al op zak, kon niet anders dan tandenknarsend zijn bandrecorder achterlaten bij een van zijn informanten, plus instructies over hoe de Rusenu-vrouw uit te hoven.

'Ik heb hem om de week een SMS gesuurd: "heb je al een opname gemaakt?"', zegt Van Engelenhoven nu, die afgelopen vrijdag sprak op een symposium over bedreigde talen in Amsterdam. Pas in juni kwam zijn promovendus Juliette Huber terug met de opnamen: vijf minuten tekst. 'Wat erop stond was vooral [mijn afgezant], maar daarna droeg die vrouw een kinderversje voor, en haar zoon noemde de getallen van één tot tien. Niemand weet wat dat versje betekent, ook de vrouw zelf niet.'

Nogal weinig materiaal om op af te gaan, maar inmiddels heeft Van Engelenhoven de tekst in fonetische notatie uitgeschreven, en lijkt het er sterk op dat Rusenu weliswaar in de verte verwant is aan Fataluku, maar zeker een aparte, echte taal. In het gebied, waar geheime clantradities een grote rol spelen, komen ook kunstmatige geheimtalen voor, waarbij bijvoorbeeld lettergrepen omgewisseld worden, maar daar lijkt hier geen sprake van.

De onderzoeker kan niet wachten tot hij in januari weer terugkan naar het gebied. Hopelijk leeft de informante dan nog, en misschien zijn er ook nog andere Rusenu-sprekers te vinden. 'En deze ontdekking heeft lokaal het een en ander losgemaakt', zegt Van Engelenhoven, die inmiddels ook geruchten over nog andere geheimtalen hoorde, 'andere clans realiseren zich: ja, maar wij hebben ook een interessante geheime taal.'

Bij de Workshop, georganiseerd door wetenschapfinancier NWO, kwamen kleine-talen-experts uit heel Nederland bij elkaar. Zo waren er ook praatjes over de Afrikaanse talen Logba, Nyagbo, en Tafi, Dime en Zargula, over de Caribische talen Wapishana en Wayana, en de Colombiaanse talen Kakua, Nikak en Wansöhöt, de Mexicaanse taal Sahìn Sàu. Van Engelenhoven sprak vooral over Fataluku, dat ook bedreigd wordt door het grotere Tetun.

Naast taalkundige praatjes voor fijnproevers van grammaticale subtiliteiten, ging het ook over de vraag hoe je talen het best kunt beschrijven en vastleggen voor volgende generaties, en ook over hoe je bedreigde talen nieuw leven in kunt blazen.

'Volgens voorspellingen zal over een eeuw tien procent van het huidige aantal talen overleven. Zeshonderd talen, dat is wel heel weinig om de diversiteit van de menselijke taal te beschrijven', zegt Cecilia Odé, een taalkundige van de Universiteit van Amsterdam, die een onderwijspakket presenteerde voor middelbare scholieren over talen van de wereld en bedreigde talen.

Het uitsterven van een taal is in vele opzichten een drama, vindt Odé, 'maar toch wil ik scholieren niet alleen een doom en gloom-boodschap meegeven'. Sommige kleine talen blijken opmerkelijk goed tot leven gewekt te kunnen worden, zelfs als het aantal overblijvende sprekers heel klein is. Odé: 'Overal starten er daarvoor programma's. Zo zitten in Californië de klassen voor lokale indianentalen vol. Zelfs talen die bijna weg waren worden weer gesproken. Ik ken zelf de situatie in Rusland, waar in hele gebieden de talen vroeger verboden waren, maar nu dat is losgelaten zijn oude mensen bezig om hun kinderen of kleinkinderen de taal bij te brengen.'

Odé zelf deed in Rusland onderzoek naar Toendra-Joekagir, een taal zonder taalkundige verwanten, die gesproken wordt in het ijzige Siberische Jakoetië Odé: 'Eigenlijk wordt de taal nog maar in één dorp gesproken, Andrjoesjkino, en zijn er nog maar enkele tientallen sprekers die de taal echt beheersen, vooral ouderen.' Maar kinderen leren de taal op school, en doordat het om een kleine, hechte gemeenschap gaat, waar toch ook vijf andere talen gesproken worden, lijkt dat te werken.

Hoe je zulke projecten op moet zetten, en hoe je talen voor dat doel vastlegt, besprak Peter Austin van de Londense School of Oriental and African Studies. Vroeger ging een enkele taalkundige naar een stam om dan na jaren terug te komen met een grammatica, een woordenboek en een proefschrift, schetste hij. Maar het besef dat nu de laatste kans is voor veel talen, en dat je als wetenschapper eigenlijk ook wat terug moet doen voor zo'n taalgemeenschap, verandert de het métier van de taalvastlegger.

Moderne techniek maakt het mogelijk om heel veel opnamen te maken, van rituelen tot gesprekstaal, ook op video, en die per computer of internet beschikbaar te maken voor iedereen. De eenzame wetenschapper in de rimboe maakt plaats voor een teamworker, die met lokale enthousiastelingen aan wetenschap, onderwijs en taalactivisme doet. In het ideale geval dan, want veel uitstervende talen ontbreekt het zelfs aan die ene wetenschapper.

Voor zulke talen is er minder hoop. Het zijn vaak talen waarvan de sociale status laag is. Overheden en leerkrachten zijn soms onwillig of verbieden het spreken van de taal zelfs. Oorlog, etnische conflicten of gewoon gebrek aan geld voor leermethoden kunnen talen ook bedreigen. 'Misschien dat deze eeuw maar de helft van het aantal talen verdwijnt', citeert Odé de optimistischer voorspellingen, 'in plaats van één uitstervende taal per week, is dat er maar een per twee weken.'

(Noorderlicht)

Onderzoek leidt tot taalbewustzijn bij gebruikers uitstervende taal

quote:

31-10-2007

Op 30 oktober promoveert Dörte Borchers op het Sunwar. Deze Himalayataal, die gesproken wordt in het oosten van Nepal, telt nog zo'n 20.000 sprekers. Het Sunwar is een bedreigde taal, maar het onderzoek van Borchers lijkt een nieuw taalbewustzijn teweeg te brengen bij de Sunwarsprekers.

De aandacht van taalkundige Dörte Borchers voor de uitstervende Himalayataal Sunwar heeft de interesse van de gebruikers voor hun taal doen aanwakkeren. ‘Ik kan het uitsterven van de taal niet voorkomen, wel de kijk van de gebruikers erop veranderen.’

Onware gedachte
De Himalayataal Sunwar telt nog zo’n 20.000 sprekers in het oosten van Nepal, zo’n 120 kilometer van Kathmandu. Hoewel het een kleine taal is, blijkt deze nog springlevend te zijn in zo’n dertig dorpen. Toch wordt het Sunwar bedreigd, vooral doordat veel jonge dorpelingen naar de stad (meestal Kathmandu) trekken. Ze huwen daar veelal een partner die het Sunwar niet spreekt. Als ze kinderen krijgen, wordt hun het Sunwar niet meer geleerd, omdat de ouders – ten onrechte – menen dat het hoofd van een kind geen twee talen kan bevatten.



Dörte Borchers (links) wekte in de Himalaya interesse voor de Sunwar taal en cultuur.


Lagere kaste
Daar komt nog bij dat binnen het hindoeïsme – de overheersende godsdienst in Nepal – Sunwarsprekers tot een lagere, onaanraakbare kaste worden gerekend. Een verklaring daarvoor kan zijn dat het voorvoegsel Sun, dat in het Nepalees goud betekent, Nepalezen doet vermoeden dat de Sunwarsprekers met goud werken, en dat wordt als een minderwaardige bezigheid gezien. Dit zou dan weer de reden kunnen zijn waarom Sunwaranen in de stad het gebruikelijke achtervoegsel Sunwar uit hun naam weglaten. Het verhaal gaat dat een Hindoestaans meisje haar huwelijk afzegde omdat haar toekomstige echtgenoot een Sunwar bleek.

Taalbewustzijn
Borchers vertrok naar het gebied in Nepal waar Sunwar wordt gesproken – niet ver van Mount Everest Base, het basiskamp vanwaaruit de beklimmingen van de Mount Everest van start gaan – en leerde in ongeveer tien weken zoveel Sunwar dat ze een gesprek kon voeren. Vervolgens begon ze met het beschrijven van de taal. Ze merkte dat haar aanwezigheid in de Sunwardorpen een soort taalbewustzijn teweeg bracht onder de sprekers van de taal. ‘Ze vonden het bijzonder dat een Europese onderzoeker de bergen in trok om hun taal te leren en vier jaar lang te bestuderen. Daardoor begrepen ze dat het niet vanzelfsprekend is dat hun (achter)kleinkinderen Sunwar spreken. Ze beseften plotseling dat er al een generatie zonder Sunwar aan het opgroeien is.’ Borchers kan niet hard maken dat het door haar onderzoek komt, maar de Sunwar-stedelingen dragen weer vaker ‘Sunwar’ in hun naam. Ook vieren zij in de stad weer het offerfeest voor Candi, godin van de regen, 'een viering die eerst alleen in de dorpen plaatsvond.’



Ter ere van Candi, godin van de regen, wordt een religieus feest gevierd. Dit moet de oogst positief beïnvloeden.


Leenwoorden teken van ontwikkeling
De Sunwar-sprekers gebruiken steeds vaker Nepalese telwoorden en duiden ook de dagen van de week en de maanden van het jaar in het Nepalees aan, vertelt Borchers. Is dat geen teken van verval? Nee, zegt Dörte Borchers stellig. ‘Een levende taal zonder leenwoorden bestaat niet. Het gebruik van woorden of zinsconstructies uit een andere taal is normaal, het wijst erop dat een taal in ontwikkeling is. Ik acht de kans dat het Sunwar zal overleven best groot. Men begint, al dan niet door het optekenen van de grammatica door een taalkundige, de eigen cultuur en taal interessant te vinden, al is dat natuurlijk nog geen garantie voor het voortbestaan.’

Uit de vergetelheid
Het Sunwar is nauwelijks beschreven. Er bestaat een woordenlijst van zo’n honderd woorden, een artikel over Sunwar-werkwoorden en een beschrijving van een Sunwar-dialect. Daarnaast hebben enkele missionarissen een schamele poging tot taalbeschrijving gedaan.
Op 30 oktober promoveert Dörte Borchers bij George van Driem op het Sunwar. Haar proefschrift A grammar of Sunwar is onderdeel van het Himalayataalproject van de Universiteit Leiden. Borchers boek behoedt de taal voor de vergetelheid. ‘Ik heb niet de illusie dat alleen mijn taalbeschrijving het Sunwar levend houdt, maar het proefschrift zorgt er in elk geval voor dat toekomstige linguïsten weten hoe de taal in elkaar zit. Of zat, natuurlijk.’

Dit artikel is verschenen in de nieuwsbrief van de Universiteit Leiden.

(Kennislink)

Even een schop onder dit topic na 774 dagen

14-12-2009

De laatste woorden

Talen met uitsterven bedreigd

Met extreem lange woorden. Of alleen werkwoorden. Talen zijn als bijzondere levensvormen, vindt taalwetenschapper Pieter Muysken. Dat ondervond ook Charles Darwin. Een groot deel van de wereldtalen dreigt nu te verdwijnen.

'Toen we aan land kwamen zagen de inlanders er tamelijk angstig uit, maar bleven zeer snel praten en gebaren maken. Het was zonder meer het merkwaardigste en interessantste spektakel dat ik ooit heb gezien. Ik had nooit gedacht dat het verschil tussen wilden en beschaafde mensen zo groot was. Het is zeker groter dan tussen een wild en een gedomesticeerd dier, omdat de mens over het vermogen beschikt zichzelf te verbeteren.'

Op 17 december 1832 heeft Charles Darwin misschien wel de indringendste ervaring van zijn zeereis met de Beagle. Die dag stapt hij in Vuurland, het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, aan land en ontmoet de Yaghan-indianen. Hij is geschokt door de in zijn ogen barbaarse levensstijl van dit kanovolk: bijna naakt, ongewassen, hun gezichten wit gekalkt. Ze zouden zelfs bejaarde vrouwen eten. Over hun taal schrijft hij: 'Kapitein Cook vergeleek het met een man die zijn keel schraapt, maar er is vast geen Europeaan die zijn keel met zoveel hese, keelachtige en klikkende geluiden schraapt als deze mensen.'

Barbaars
Taalwetenschapper en Spinozawinnaar Pieter Muysken (1950) van de Radboud Universiteit leest het bovenstaande fragment, slaat De reis van de Beagle dicht en schuift het reisverslag over de keukentafel terug naar het bezoek. 'Darwins opmerking over de barbaarse klanken van de Yaghan heb ik ooit met afschuw geciteerd. Hij was een goede observator. En hij heeft interessante dingen over taal gezegd, bijvoorbeeld dat taal een kruising is tussen cultuur en natuur. Maar hij wist niet hoe je naar een taal moet kijken die heel anders is dan je eigen taal. Daarvoor moet je al je veronderstellingen opzij durven zetten.'

Zo valt het Darwin bijvoorbeeld op dat de Yaghan snel praten. 'Wat Darwin niet wist is dat de taal extreem lange woorden heeft. Die kun je niet onderbreken,' legt de specialist in indianentalen uit. De taal kent slechts twaalf werkwoorden zoals zijn, hebben, gaan, doen. Daar plakken de Vuurlanders andere woorden aan vast, zoals naar de zee, landinwaarts, naar het noorden, helling af. Woorden die je in onze taal absoluut als apart woord moet gebruiken. Neem mamihlapinatapai, dat beschouwd wordt als een van de moeilijkst te vertalen woorden ter wereld. Het betekent: de blik die wordt uitgewisseld door twee mensen die geen initiatief willen of durven nemen om iets aan te bieden, maar wel hopen dat de ander dat doet.

Massale doopsessies
Muysken bladert door het vuistdikke The Languages of the Andes. Hij schreef onder meer het hoofdstuk over de Yaghan-taal. Zijn vinger rust op een tabelletje. 'In 1900 waren er nog duizend volbloed Yaghans. In 1925 nog maar veertig. Dat was voor de Vuurlanders de grote klap.' Verdreven van hun land, uitgeroeid door pokken en mazelen meegebracht door kolonisten. Een scenario dat overigens voor heel Latijns-Amerika geldt. 'In Mexico organiseerden Europese missionarissen massale doopsessies om de inlanders te bekeren tot het katholicisme. Hup, hup, snel met de doopkwast er over voordat de indianen bij bosjes neervielen aan de nieuwe ziekten.' Wereldwijd zijn er zesduizend talen. In het minst gunstige geval zijn er over een eeuw vijfduizend verdwenen, waaronder het Yaghan. Inheemse stammen verdwijnen. En mensen worden om economische redenen gedwongen over te stappen op de overheersende taal in hun leefgebied.

Bij de Yaghan is er nog maar één spreekwoordelijk laatste spreekster over, de 71-jarige Cristina Calderon. 'Dat zie je vaker,' vertelt Muysken. 'De mythe van de laatste spreker. Meestal een vrouw. Zoiets vinden mensen prachtig, de laatste spreekster van de zuidelijkste taal ter wereld.' De taalwetenschapper heeft in zijn platenbak nog een in Duitsland uitgebracht plaat uit 1981: Die Reise der Yaghan ist zu Ende, waarin de suggestie gewekt wordt dat de groep toen al uitgestorven was. In werkelijkheid bestaat de groep rond abuela Calderon uit ongeveer honderd 'halfsprekers'. Haar kleindochter probeert de taal nu in kaart te brengen.

Hoe doe je dat? Daar is geen recept voor, aldus Muysken. In Bolivia wilde hij de taal van de straatarme Uru-indianen bestuderen. Na een aantal bezoeken aan hun dorp, een volle dag vergaderen van de 15 'halfsprekers' en de toezegging dat hij een woordenboek voor hen zou maken, mocht hij aan de slag met de laatste volbloed spreekster, de hoogbejaarde en in 2004 overleden Julia Villa. Overdag verkocht ze als waarzegster gedroogde lamafoetussen in de hoofdstad La Paz. ''s Avonds zaten we samen in haar dorpshut en noteerde ik bij het suizen van een bunzenbrander de meest elementaire woorden uit de Uru-taal, de onderdelen van het lichaam en het huis, familie, dieren, emoties. Salvage linguistics heet dat. Redden wat er te redden valt.'

Dode jaguar
‘Vreemde talen bieden een kijkje in de verschillende manieren waarop je met taal de wereld kunt organiseren,' zegt Muysken. Voor taalwetenschappers is dat de grote motivatie om met kleine talen bezig te zijn. Zo zijn er talen waarin alles met werkwoorden wordt uigedrukt. ‘Zij omaat, zij ziekt’, bijvoorbeeld. Oma is ziek, zouden wij zeggen. Of talen waarbij de tijd zowel op het werkwoord als op het zelfstandig naamwoord slaat. ‘Ik zie een dode jaguar’ kan dan ook betekenen ‘ik zag een jaguar die nog leefde’.

Juist talen in de zonas de refugio, de vergeten plekken van de wereld, hebben dit soort bijzondere eigenschappen. Toen Zuid-Amerika 15.000 jaar geleden voor het eerst bevolkt werd, hebben de nieuwe bewoners zich snel over het continent verspreid. In moeilijk te bereiken gebieden zoals Vuurland en de Amazone hebben talen zich geïsoleerd ontwikkeld. Zoals ook de Darwinvinken zich afzonderlijk van elkaar op de Galapagoseilanden konden ontwikkelden. Je kunt talen volgens Muysken dan ook als bijzondere levensvormen zien.

De deurbel gaat. Volgend bezoek. Een laatste vraag nog. Kun je taalverandering als evolutie zien? Volgens Darwin wel, zo merkte hij al op in zijn The Origin of Species. Pas recent proberen ook taalwetenschappers veranderingen van taal in darwiniaanse termen te omschrijven. 'Wat dat voor bedreigde talen betekent? Dat ze minder fit zijn misschien?' lacht Muysken. De evolutionaire taalkunde is niet zo aan de Amsterdammer besteed. Hij wil zich tot zijn pensioen storten op de vraag of er een genetische verwantschap is tussen de indianentalen van Zuid-Amerika. Zijn die talen te herleiden tot één taalfamilie? Of meerdere? 'Als ik daar een antwoord op vind, ben ik een blij mens.'

Frederique Melman

Dit artikel verschijnt deze week ook in de VPRO-gids.

Nog meer over de Yaghan? Kijk aanstaande zondag naar afl 14 van de serie Beagle - in het kielzog van Darwin. Uitzending: zondag 20 december, 21.10 uur Ned 2.

(Noorderlicht)

De laatste keer dat dit topic een schop kreeg zaten er 774 dagen tussen
Deze keer weer een schop van 283 dagen
En zo houden we de topics in leven

24-09-2010

Dode taal ontdekt in Peru

AMSTERDAM – Archeologen hebben bij een afgraving in het noorden van Peru een brief gevonden met daarop tekst in een onbekende taal. De uitgestorven taal werd, zo wijst onderzoek uit, een paar honderd jaar geleden door een deel van de Peruaanse bevolking gesproken.

© Thinkstock
“We hebben een taal ontdekt die sinds de zestiende of zeventiende eeuw door niemand meer wordt gebruikt”, zegt archeoloog aan de Universiteit Harvard Jeffrey Quilter tegen het Amerikaanse persbureau Reuters.

Op het stuk papier staat een rij cijfers uitgeschreven in het Spaans met daarnaast een vertaling in, naar nu blijkt, een dode taal. Volgens Quilter is de taal sterk beïnvloed door het ‘Quechua’, een oud idioom dat nog steeds door miljoenen mensen in het Andes-gebied wordt gesproken.

Het briefje (foto) werd in 2008 aangetroffen in ruines van een kerk nabij Trujillo, zo;n 560 kilometer ten noorden van de Peruaanse hoofdstad Lima. De wetenschappers hebben hun vondst sindsdien bewust geheim gehouden totdat ze voldoende bewijs hadden om te stellen dat het om een verdwenen taal gaat.


Talen

Quilter zegt dat niet moet worden onderschat hoeveel verschillende talen er in het oude Latijns-Amerika werden gesproken. “Het linguïstisch verschil tussen het Spaans van de veroveraars en dat van de inlanders was heel complex.”

Quilter en zijn collega’s publiceren hun bevindingen in het Amerikaanse wetenschappelijk tijdschrift American Anthropologist.

© NU.nl/Wilma Haan

(nu.nl)

01-10-2010

Babylonische taal herleeft op internet

AMSTERDAM - Al bijna tweeduizend jaar dood, maar nu heeft de taal van het epos van Gilgamesj en koning Hammurabi op internet een nieuw leven gekregen.

© Novum
Academici van over de hele wereld hebben geluidsfragmenten van Babylonische epen, gedichten en zelfs een magische bezwering op internet gezet in een poging om wetenschappers en geïnteresseerden te helpen begrijpen hoe het oude Nabije Oosten klonk.

Het antwoord? Volgens Martin Worthington van de Universiteit van Cambridge 'een beetje als een mengeling tussen Arabisch en Italiaans'.

Belangrijke rol

Babylonië was een van de eerste beschavingen ter wereld en bracht delen van de vroegste literatuur voort. De mensen van Babylonië spelen bovendien een belangrijke rol in de Bijbel. Van Babylonië's hoge, piramidevormige tempel van Marduk vermoedt men dat die de inspiratie is geweest voor het verhaal van de Toren van Babel.

De overheersing van het koninkrijk Juda in de vroege zesde eeuw voor het begin van onze jaartelling zou geleid hebben tot de deportatie en het ballingschap van de joodse bevolking van de natie.


Aramees

De Babylonische taal, geschreven op kleitabletten in spijkerschrift, domineerde het Nabije Oosten gedurende eeuwen voor zij langzaam maar zeker werd vervangen door het Aramees. Rond de eerste eeuw na het begin van onze jaartelling was het Babylonisch helemaal verdwenen.

Wetenschappers hebben een redelijk goed idee van hoe het Babylonisch klonk door het te vergelijken met Hebreeuws en Arabisch of door Babylonische woorden geschreven in het Grieks of Aramees eruit te pikken. Het klinkerpatroon in het Babylonisch geeft ook aanwijzingen voor de manier waarop de taal heeft geklonken.

Op de website www.speechisfire.com staan ongeveer dertig audiofragmenten, onder meer uit het epos van Gilgamesj en uit een erotische lofzang op de godin Ishtar.

© Novum

(nu.nl)