quote:
Op woensdag 29 augustus 2007 14:16 schreef Tan het volgende:Dank jullie voor de steunende woorden. Zo raar om ineens in de schoenen te staan van iemand anders - want zo voelt het. Je hoort zulke verhalen van anderen, maar niet van jezelf.
Voel me aan de ene kant heel nuchter, maar de tranen zitten wel hoog. Het is een raar idee om zwanger te zijn van een kindje dat het hoogstwaarschijnlijk niet gaat redden. Maar ik blijf ergens hoop houden. Kindje blijft hoe dan ook welkom.
Gyn. had het al over abortus, maar daar wil ik niets van weten. Ik draag deze zwangerschap uit zolang het zeker is dat de baby geen pijn heeft.
Verder wens ik alle andere zwangeren een hele goede zwangerschap - schroom niet om met blije berichten te komen. Ik ben niet zo dat ik geen zwangere vrouwen en pasgeboren baby's kan zien zonder ziek te worden van ellende. Hier blijven posten is een ander verhaal want het legt zo'n negatieve klank over een topic (zoveel goeds blijft er niet over om te melden denk ik) dat juist zo geweldig begon met al die nieuwe zwangerschappen.
Lieve schat.... Als het jou helpt je verhaal, je gevoelens hier neer te zetten... Schroom niet... Ik hoop (en neem eigenlijk gewoon aan) dat ik namens iedereen spreek... De pest met zwangerschappen is dat dat risico er in zit... Dat het fout kan gaan... (ook al gebeurt dat altijd bij een ander.... Nou ben JIJ die/een ander en als het jou helpt om het hier te delen.... ) Die verhalen met bijbehorend verdriet horen hier net zo goed thuis...
En natuurlijk si het confronterend, zowel voor degene waarbij het gelukkig allemaal wel goed gaat... als bij jou.
Iedere zwangere die je verhaal leest wordt extra met de neus op de feiten gedrukt,maar moeten we daarom maar doen of het niet bestaat? Of het niet zo is?
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...