SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Help
Ik probeer iets in Mathematica te implementeren, maar het lukt me gewoon echt niet.
Ik wil eigenlijk een soort van loop maken waarin ik steeds achtereenvolgens 2 functies laat uitvoeren waarvan de 1e gebruik maakt van het resultaat van de tweede en de tweede gebruik maakt van het resultaat van de eerste (volgen jullie het nog ?):
Ik voer een functie f1 uit op een plaatje 'alle cellen' -> resultaat: plaatje 'cel 1'
Ik pas plaatje 'alle cellen' aan door pixels uit plaatje 'cel 1' te verwijderen
etc etc.
Dit doe ik totdat Apply[Plus,'alle cellen'] 0 oplevert.
Uiteindelijk wil ik een lijst met alle plaatjes 'cel 1'
De afzonderlijke stappen werken, alleen moet ik ze steeds zelf opnieuw evalueren omdat ik geen loop heb .
Ik probeer iets in Mathematica te implementeren, maar het lukt me gewoon echt niet.
Ik wil eigenlijk een soort van loop maken waarin ik steeds achtereenvolgens 2 functies laat uitvoeren waarvan de 1e gebruik maakt van het resultaat van de tweede en de tweede gebruik maakt van het resultaat van de eerste (volgen jullie het nog ?):
?):Ik voer een functie f1 uit op een plaatje 'alle cellen' -> resultaat: plaatje 'cel 1'
Ik pas plaatje 'alle cellen' aan door pixels uit plaatje 'cel 1' te verwijderen
etc etc.
Dit doe ik totdat Apply[Plus,'alle cellen'] 0 oplevert.
Uiteindelijk wil ik een lijst met alle plaatjes 'cel 1'
De afzonderlijke stappen werken, alleen moet ik ze steeds zelf opnieuw evalueren omdat ik geen loop heb .
Ja ik heb ook weer wat... Afleiden met natuurlijke deductie:
1. ~(p of q) |- ~(p en q)
het verste dat ik kom:
3. ~(p en q) |- ~p of ~q "(hint: gebruik LEM)" zelfde als de vorige, hoe ga je met die negatie in de premisse om?
En kan iemand deze controleren, dat ik niks illegaals doe:
2. (p en q) of ~p |- p -> q
1. ~(p of q) |- ~(p en q)
het verste dat ik kom:
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 | ... |------------------ (box) | ~~(p en q) (assumptie) | p en q (~~eliminatie) | p (en-eliminatie1) | q (en-eliminatie2) | ... | contradictie |---------------------- ~(p en q) (PBC) |
3. ~(p en q) |- ~p of ~q "(hint: gebruik LEM)" zelfde als de vorige, hoe ga je met die negatie in de premisse om?
En kan iemand deze controleren, dat ik niks illegaals doe:
2. (p en q) of ~p |- p -> q
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 | - |------------------------box 2 | p en q (assumptie) 3 | p (en-eliminatie1 op 2) 4 | q (en-eliminatie2 op 2) - | |-----------------------------box2 5 | | p (assumptie) 6 | | q (copy 4) - | |----------------------------- 7 | p -> q (impl.-introductie 5-6) - |------------------------------- - |-------------------------------box 8 | ~p (assumptie) - | |-----------------------------box2 9 | | p (assumptie) 10 | | ~p (copy 8) 11 | | contradictie (~eliminatie 9,10) 12 | | p (contr. eliminatie 11) 13 | | q (assumptie) - | |---------------------------- 14 | p -> q (impl. introductie 9-13) - |----------------------------- 15 p -> q (of eliminatie 1-7,8-14) |
<tsjsieb> maarja, jij bent ook gewoon cool R-Mon :p
Niet meer nodig Je kan dus opeenvolgens dingen uit laten voeren door ze in een for loopje te zetten met méérdere functies.quote:Op zaterdag 20 oktober 2007 12:02 schreef vliegtuigje het volgende:
Help
Ik probeer iets in Mathematica te implementeren, maar het lukt me gewoon echt niet.
Ik wil eigenlijk een soort van loop maken waarin ik steeds achtereenvolgens 2 functies laat uitvoeren waarvan de 1e gebruik maakt van het resultaat van de tweede en de tweede gebruik maakt van het resultaat van de eerste (volgen jullie het nog ?):
Ik voer een functie f1 uit op een plaatje 'alle cellen' -> resultaat: plaatje 'cel 1'
Ik pas plaatje 'alle cellen' aan door pixels uit plaatje 'cel 1' te verwijderen
etc etc.
Dit doe ik totdat Apply[Plus,'alle cellen'] 0 oplevert.
Uiteindelijk wil ik een lijst met alle plaatjes 'cel 1'
De afzonderlijke stappen werken, alleen moet ik ze steeds zelf opnieuw evalueren omdat ik geen loop heb .
Je kan dus opeenvolgens dingen uit laten voeren door ze in een for loopje te zetten met méérdere functies.For[i=1,i>=blabla,i++,{functie1,functie2}]
Misschien heeft iemand er nog wat aan
Dit heb ik al lang niet gedaan, ik ken de terminologie die je gebruikt ook niet helemaal, zoals 'LEM', maar ik denk dat de truc 'm erin zit dat je inderdaadquote:Op zaterdag 20 oktober 2007 16:24 schreef R-Mon het volgende:
Ja ik heb ook weer wat... Afleiden met natuurlijke deductie:
1. ~(p of q) |- ~(p en q)
het verste dat ik kom:
[ code verwijderd ]
~~(p & q) aanneemt, dan zoals jij doet (p & q) afleidt, daarvan of p of q afleidt, dan een of introduceert (voorgesteld door 'v'), dus dat je dan p v q hebt, en dat is in tegenspraak met je premisse. Dus ~~(p & q) leidt tot een contradictie.
Ik weet niet wat LEM is.quote:3. ~(p en q) |- ~p of ~q "(hint: gebruik LEM)" zelfde als de vorige, hoe ga je met die negatie in de premisse om?
Lijkt me correct.quote:En kan iemand deze controleren, dat ik niks illegaals doe:
2. (p en q) of ~p |- p -> q
[ code verwijderd ]
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Overigens kan ik hier wel een afleiding voor geven:quote:Op zaterdag 20 oktober 2007 16:24 schreef R-Mon het volgende:
3. ~(p en q) |- ~p of ~q "(hint: gebruik LEM)" zelfde als de vorige, hoe ga je met die negatie in de premisse om?
1) ~(p en q) (premisse)
2) ~(~p of ~q) (aanname)
3) ~p (aanname)
4) ~p of ~q (of-introductie op de vorige aanname)
5) p (contradictie met aanname 2, dus onder 2 is aanname 3 ongeldig)
6) ~q (aanname, gaat natuurlijk hetzelfde als ~p)
7) ~p of ~q (of-introductie op de vorige)
8) q (contradictie met aanname 2, dus onder 2 is aanname 6 ongeldig)
9) p en q (uit 5 en 8)
10) ~p of ~q (p en q is een contradictie met de premisse (1), en dat komt door de aanname (2), want die geldt op het moment, die aanname is dus fout, en de elimineren we).
Met jouw 'LEM' regel worden vast een paar stappen samengevat in dit proces.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Ah p v q is wat ik zocht, stom dat ik die niet zag.quote:Op zaterdag 20 oktober 2007 20:50 schreef Iblis het volgende:
[..]
Dit heb ik al lang niet gedaan, ik ken de terminologie die je gebruikt ook niet helemaal, zoals 'LEM', maar ik denk dat de truc 'm erin zit dat je inderdaad
~~(p & q) aanneemt, dan zoals jij doet (p & q) afleidt, daarvan of p of q afleidt, dan een of introduceert (voorgesteld door 'v'), dus dat je dan p v q hebt, en dat is in tegenspraak met je premisse. Dus ~~(p & q) leidt tot een contradictie.
LEM is Law of Excluded Middle, p v ~p. Bedankt iigquote:[..]
Ik weet niet wat LEM is.
[..]
Lijkt me correct.
<tsjsieb> maarja, jij bent ook gewoon cool R-Mon :p
ik moet voor een moment generating function een limit uitrekenen, maar ik snap niet hoe dit moet. Bijvoorbeeld deze functie
Als ik het in maple stop, of een waarde heel dicht bij 0 uitreken, dan weet ik dat als x naar 0 gaat, de functie 1 wordt. Maar Ik moet het eigenlijk algebraisch oplossen. Hoe doe ik dat?
Als ik het in maple stop, of een waarde heel dicht bij 0 uitreken, dan weet ik dat als x naar 0 gaat, de functie 1 wordt. Maar Ik moet het eigenlijk algebraisch oplossen. Hoe doe ik dat?
Is dit niet op te lossen met de stelling van l'Hospital? Ik dacht dat je dan de afgeleide van de teller en de noemer een nieuwe breuk moet maken en daar de lim x->0 van moet uit rekenen. Die stelling kan je dacht ik gebruiken wanneer de teller en de noemer allebei 0 zijn of oneindig.
/Edit: Spuitelf
Het is dus inderdaad de stelling van l'Hôpital. Hier de wiki link .
/Edit2: En omdat ik vandaag helemaal in een goede bui ben en dit best een makkelijke opgave is:
lim x->0 (e2x-1)/(2x) = lim x->0 (2e2x)/2 = 1
/Edit3: En omdat ik het calculus boek toch moest pakken voor m'n tentamen over anderhalve week:
(Ik gok dat je het boek Calculus: early transcendentals 5e editie ook hebt) Op p.308 staat de boel uitgelegd, enjoy
[ Bericht 27% gewijzigd door fart op 21-10-2007 17:54:58 ]
/Edit: Spuitelf
Het is dus inderdaad de stelling van l'Hôpital. Hier de wiki link .
/Edit2: En omdat ik vandaag helemaal in een goede bui ben en dit best een makkelijke opgave is:
lim x->0 (e2x-1)/(2x) = lim x->0 (2e2x)/2 = 1
/Edit3: En omdat ik het calculus boek toch moest pakken voor m'n tentamen over anderhalve week:
(Ik gok dat je het boek Calculus: early transcendentals 5e editie ook hebt) Op p.308 staat de boel uitgelegd, enjoy
[ Bericht 27% gewijzigd door fart op 21-10-2007 17:54:58 ]
Moet je voor die afgeleide de quotientregel niet toepassen?quote:Op zondag 21 oktober 2007 17:42 schreef fart het volgende:
Is dit niet op te lossen met de stelling van l'Hospital? Ik dacht dat je dan de afgeleide van de teller en de noemer een nieuwe breuk moet maken en daar de lim x->0 van moet uit rekenen. Die stelling kan je dacht ik gebruiken wanneer de teller en de noemer allebei 0 zijn of oneindig.
/Edit: Spuitelf
Het is dus inderdaad de stelling van l'Hôpital. Hier de wiki link .
/Edit2: En omdat ik vandaag helemaal in een goede bui ben en dit best een makkelijke opgave is:
lim x->0 (e2x-1)/(2x) = lim x->0 (2e2x)/2 = 1
/Edit3: En omdat ik het calculus boek toch moest pakken voor m'n tentamen over anderhalve week:
(Ik gok dat je het boek Calculus: early transcendentals 5e editie ook hebt) Op p.308 staat de boel uitgelegd, enjoy
Zou dan zijn: (4xe^(2x)-2e^(2x)+2)/(4x²)
Ik weet overigens ook niet hoe je die limiet verder moet doen, dat is meer de reden dat ik hier keek
Nope, je komt dan ook niets verder trouwens, aangezien lim x->0 van die functie nog steeds 0/0 is.quote:Op zondag 21 oktober 2007 18:15 schreef Fhm het volgende:
[..]
Moet je voor die afgeleide de quotientregel niet toepassen?
Zou dan zijn: (4xe^(2x)-2e^(2x)+2)/(4x²)
Ik weet overigens ook niet hoe je die limiet verder moet doen, dat is meer de reden dat ik hier keek
De stelling van l'Hôpital kan je gebruiken wanneer je een limiet van een breuk moet nemen en je 0/0 krijgt of oneindig/oneindig. Wanneer je dat krijgt, moet je de de teller als functie zien en de noemer ook.
Je hebt dan lim x->c f(x)/g(x) wat dan gelijk is aan lim x->c f'(x)/g'(x)
Oh ja, tuurlijk, wat dom!quote:Op zondag 21 oktober 2007 18:19 schreef fart het volgende:
[..]
Nope, je komt dan ook niets verder trouwens, aangezien lim x->0 van die functie nog steeds 0/0 is.
De stelling van l'Hôpital kan je gebruiken wanneer je een limiet van een breuk moet nemen en je 0/0 krijgt of oneindig/oneindig. Wanneer je dat krijgt, moet je de de teller als functie zien en de noemer ook.
Je hebt dan lim x->c f(x)/g(x) wat dan gelijk is aan lim x->c f'(x)/g'(x)
Dank je
Topic gemerged.
'Expand my brain, learning juice!'
<a href="http://www.last.fm/user/crossover1" rel="nofollow" target="_blank">Last.fm</a>
<a href="http://www.last.fm/user/crossover1" rel="nofollow" target="_blank">Last.fm</a>
tnx, met deze regel is het inderdaad op te lossen. Ik zie dat deze regel alleen beperkt te gebruiken is, namelijk als beide expressies tot 0 of inf evalueren bij dezelfde c. Stel dat er geen -1 maar -2 in de expressie had gestaan, dan was dit dus niet het geval geweest en had ik het niet kunnen oplossen? Of zie ik nu wat over het hoofd?quote:Op zondag 21 oktober 2007 17:42 schreef fart het volgende:Het is dus inderdaad de stelling van l'Hôpital. Hier de wiki link.
In dat geval zou je de stelling niet juist toepassen. In het algemeen is de limiet van de afgeleide van een functie ook niet gelijk aan de limiet van die functie zelf.quote:Op zondag 21 oktober 2007 18:15 schreef Fhm het volgende:
[..]
Moet je voor die afgeleide de quotientregel niet toepassen?
Zou dan zijn: (4xe^(2x)-2e^(2x)+2)/(4x²)
Ik weet overigens ook niet hoe je die limiet verder moet doen, dat is meer de reden dat ik hier keek
In dat geval was je nog sneller klaar geweest, want dan kun je direct zien wat de limiet is. Gaat de teller naar oneindig en de noemer naar 5, dan gaat bijvoorbeeld de hele breuk naar oneindig. Gaat de teller naar 1 en de noemer naar 2, dan gaat de hele breuk naar 1/2. Het wordt alleen lastig wanneer de noemer naar 0 gaat, en de teller niet.quote:Op zondag 21 oktober 2007 21:54 schreef jeroenisblij het volgende:
[..]
tnx, met deze regel is het inderdaad op te lossen. Ik zie dat deze regel alleen beperkt te gebruiken is, namelijk als beide expressies tot 0 of inf evalueren bij dezelfde c. Stel dat er geen -1 maar -2 in de expressie had gestaan, dan was dit dus niet het geval geweest en had ik het niet kunnen oplossen? Of zie ik nu wat over het hoofd?
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Stel je hebt een vectorveld xi+yj+zk en je wilt de arbeid weten van een deetltje dat langs de parabool y=x^2, z=0 beweegt, van x=-1 tot x=2.... hoe weet ik dan hoe dat pad eruit ziet? maw, hoe parametriseer ik iets van (x,y,z) naar iets in de vorm van t. Als ik dat weet word het gewoon:
Int (Fds)= Int ( F(c(t)) . c'(t)) dt
Kortom: is er een makkelijke algemene methode om te parametriseren?
Int (Fds)= Int ( F(c(t)) . c'(t)) dt
Kortom: is er een makkelijke algemene methode om te parametriseren?
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Dat zal wel goed zijn, maar mijn vraag is meer, hoe kom ik tot die/een parametrisatie.. is daar een standaard werkwijze voor of is dat "inzicht" of wat? Ik bedoel.... dx/dt kan je uitreken, Fds kan je uitrekenen, maar hoe kom je voor een willekeurig pad uitgedrukt in x,y,z-coordinaten naar een pad in t?quote:Op maandag 22 oktober 2007 10:44 schreef thabit het volgende:
Wat dacht je van (x,y,z) = (t,t^2,0), waarbij t van -1 tot 2 loopt?
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
In het algemeen is dat niet zo eenvoudig, maar in dit geval staat er gewoon "y = uitdrukking in x" en ook "z = uitdrukking in x" (weliswaar een die x niet gebruikt maar dat doet er niet toe).
Ok, dus je noemt 1 van de variablen x,y,z t en dan schrijf je de rest ook om naar tquote:Op maandag 22 oktober 2007 12:03 schreef thabit het volgende:
In het algemeen is dat niet zo eenvoudig, maar in dit geval staat er gewoon "y = uitdrukking in x" en ook "z = uitdrukking in x" (weliswaar een die x niet gebruikt maar dat doet er niet toe).
y= x^2 z= 0*x, neem x = t, geeft c(t)=t,t^2,0
Beetje jammer dat het niet eenvoudig is, want ik heb het heel vaak nodig, maar ik snap het nooit
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
De voorbeelden die je voor je tentamensommen enzo moet uitwerken zijn altijd wel eenvoudig. Er bestaat alleen geen "algemene methode" voor (buiten het feit dat je ook nog eens goed moet definieren wat je met een parametrisatie bedoelt).
A path in R^n is a map c: [a,b] -> R^n; it is a path in the plane if n=2 and a path in the space if n=3. The collection C of points c(t) as t varies in [a,b] is called a curve, and c(a) and c(b) are its endpoints. The path c is said to parametrize the curve C.quote:Op maandag 22 oktober 2007 12:26 schreef thabit het volgende:
De voorbeelden die je voor je tentamensommen enzo moet uitwerken zijn altijd wel eenvoudig. Er bestaat alleen geen "algemene methode" voor (buiten het feit dat je ook nog eens goed moet definieren wat je met een parametrisatie bedoelt).
Voor de tentamensommen, tjsa... zo makkelijk vind ik het niet, maar ik zal er nog even verder op oefenen... alsi k iets tegenkom wat echt niet werkt vraag ik het hier wel aan de experts
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Boek weggooien.quote:Op maandag 22 oktober 2007 12:50 schreef maniack28 het volgende:
[..]
A path in R^n is a map c: [a,b] -> R^n; it is a path in the plane if n=2 and a path in the space if n=3. The collection C of points c(t) as t varies in [a,b] is called a curve, and c(a) and c(b) are its endpoints. The path c is said to parametrize the curve C.
. Dit lijkt me niet hoe je het wilt definieren namelijk. Je zal toch enkele voorwaarden op c moeten veronderstellen. Een pad zal toch op z'n minst continu moeten zijn en in veel toepassingen stuksgewijs differentieerbaar.
Staat er niet bij, maar hij is idd wel differentieerbaar (Dat komt laterquote:Op maandag 22 oktober 2007 13:38 schreef thabit het volgende:
[..]
Boek weggooien.
)
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
