Geen kinderen willen.. is het echt zo raar?

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 15:19 schreef E.T. het volgende:
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..

Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3

Ik heb iets gemist? Proficiat! Ook voor Swets

Hier iemand die al op heel jonge leeftijd in vriendenboeken antwoordde op de vraag wat wil je later worden? met "een lieve oma" Het heeft er altijd in gezeten

Maar kan evengoed begrijpen dat sommige mensen ze liever niet willen. Al denk ik wel dat het bij veel mensen afhangt van de fase waarin je zit. Voor veel mensen begint het pas op latere leeftijd denk ik: eerst studeren, dan een tijdje alleen wonen, dan met je partner wonen en dan zien voor gezinsuitbreiding.

22 lijkt me ook nog vrij jong om dit soort dingen te beslissen hoor! Ik zou het in dat soort gesprekken gewoon laten bij 'nou op dit moment heb ik daar nog helemaal geen behoefte aan'. Als iemand dan vervolgens weer met het standaard 'dat komt nog wel' komt, gewoon lekker negeren of een opmerking maken in de trant van 'dat zien we dan wel weer'.

Ik denk dat mensen altijd wel iets te zeggen zullen hebben over dit soort dingen. Als je voor je 18e een kind krijgt kan je het niet opvoeden, na je 38e ben je weer te oud etc. Veel mensen hebben gewoon een nogal bekrompen wereldbeeld waarin hun manier de juiste was en de rest fout. Uiteindelijk moeten jij en je vriend ook gewoon doen wat voor jullie de beste manier is. En die manier kan best over de tijd veranderen.

Misschien heb je op je 32 helemaal niet zoveel behoefte meer aan die vrijheid. Wat betreft je zorgen over de 'wereld', ik denk dat ieder mens die wel heeft en altijd heeft gehad. Ook vroeger waren er oorlogen, was er armoede en ellende. Uiteindelijk doe je als ouders je best om je kind zo veilig mogelijk op te voeden, maar het hoort bij het leven. En bijv. jouw pestverleden, jij zou de signalen waarschijnlijk sneller herkennen en misschien ook beter kunnen optreden voor je kind.
En misschien blijf je gewoon lekker samen met je vriend leuke motorreizen maken en ben je samen heel erg gelukkig. Kleinkinderen hebben wil natuurlijk lang niet altijd zeggen dat ze ook regelmatig op bezoek komen

Ik denk dat het net zo iets is als perse wel kinderen willen. Sommige vrouwen weten al heel vroeg dat ze perse ooit een kindje willen (zoals ik). ik denk dat datzelfde ook geldt voor vrouwen die perse geen kinderen willen. Het verhaal van komt nog wel vind ik dan een beetje raar. Als je dat nu niet wilt, dan is het toch klaar?!

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 16:39 schreef Étoile het volgende:
22 lijkt me ook nog vrij jong om dit soort dingen te beslissen hoor!

Dat dus!
Bij mij is die wens ook pas rond mijn 30/32e ontstaan.
Toen was er echter ook geen houden meer aan.

_{Hoi Étoile!}

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 16:42 schreef Ticootje het volgende:
Ik denk dat het net zo iets is als perse wel kinderen willen. Sommige vrouwen weten al heel vroeg dat ze perse ooit een kindje willen (zoals ik). ik denk dat datzelfde ook geldt voor vrouwen die perse geen kinderen willen. Het verhaal van komt nog wel vind ik dan een beetje raar. Als je dat nu niet wilt, dan is het toch klaar?!

Ben ik niet met je eens. Op je 22e zit je vaak in een compleet andere levensfase. Zeker als je niet zo'n heel fijne tijd hebt gehad (zoals TS door pesten) kom je rond die leeftijd pas eindelijk een beetje aan jezelf toe. Ik kan me wel voorstellen dat je dan niet direct zit te wachten op een kind.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 16:53 schreef Moonah het volgende:

[..]

Dat dus!
Bij mij is die wens ook pas rond mijn 30/32e ontstaan.
Toen was er echter ook geen houden meer aan.

_{Hoi Étoile!}

Maar sommige 22 jarigen weten al wel zeker dat ze kindjes willen. Ik had op mn 16e ook wel een kindje gewilt, alleen is dat niet zo handig enzo, en je hebt er ook nog eens een leuke vent voor nodig. Dus zodra ik mn vent aan de haak sloeg kwam het onderwerp kinderen krijgen ook vrij snel op tafel.

[quote]Ook het feit dat de wereld (in mijn ogen) naar de klote gaat (oorlogen, terroristen, klimaatsveranderingen, verkrachters, mishandelingen, moorden) maakt mij niet echt 'eager' om daar nog eens een kind op te zetten.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.[/qoute]

Dit is natuurlijk wel de meest onzinnige reden om geen kind(eren) te nemen. Verder, als jij het niet wilt gebeurt het niet. Niks mis mee toch.

Ik wilde ze ook niet - echt niet.

Tot ik zwanger raakte ondanks keurig pilgebruik. Wilde geen abortus en werd dus moeder. Inmiddels verwacht ik de vijfde en ik vind het nog leuk ook.

Ik denk dus inderdaad dat dit een vraagstuk is waar je je pas op je 30-35e druk om moet maken. Als je ze dan nóg niet wilt dan kun je bij jezelf te raden gaan waarom niet en of je nog van plan bent ooit van mening te veranderen.

Ten eerste: ik vind het wel heel goed dat je er zo bewust over nadenkt.
Ten tweede: wat de anderen zeggen, je bent 22, dus in principe heb je nog alle tijd. Het is van zoveel dingen afhankelijk. Los van wat je vindt van de wereld (even kort door de bocht) moet je wel dejuiste partner hebben van wie je denkt dat hij een goede vader zou zijn voor eventuele kinderren. Hij moet het ook willen, etc.
Ten derde ja, er is oorlog, moord, en al dat soort ongein, maar de wereld heeft ook zo veel moois te bieden. Heel banaal misschien, maar ik kan heel erg genieten van de typische wintergeur. de bijbehorende kou is iets minder, maar dat geurtje, kan ikhelemaal blij van worden. Ik kijk nu echt uit naar de tijd dat mijn kind groot genoeg is om zelf ook die associatie te kunnen maken. En wat mij betreft is oorlog en zo een ver-van-mijn-bed-show. Misschien een beetje kortzichtig, maar je kan niet alle problemen van de wereld op je nemen.

En weet je, dit wil je wellicht niet horen, maar als je een vaste baan hebt, en vrienden in je omgeving krijgen kinderen, dan verander je misschien wel van mening. Het is echt valide om te zeggen, "ik ben 22, ik heb nu geen behoefte aan kinderen. PUNT." En het verder laten rusten. Al mensen vragen wanneer je aan de kinderen gaat, kan je (zeker tegenwoordig) nog een hele tijd roepen dat je jezelf te jong vindt om moeder te worden.
Al die nieuwsgierige en zogenaamd geinteresseerde mensen hoeven echt niet te weten dat er een heel gedachteproces achter zit. En misschien zakt het wel weer weg, dat gevoel.

het is in ieder geval niet zo dat je vanaf jongs af aan achter een poppenkinderwagen moet hebben gelopen om uiteindelijk kinderen te krijgen, maar dt moge geloof ik wel duidelijk zijn uit de respons van de anderen.

Ik hoop dat de respons die je hier krijgt je wat rust geeft om het een jaartje of wat te laten sudderen.

Ik riep altijd dat kinderen niets voor mij waren. Maar als ik er nu op terug keek, heeft het gewoon toen nooit echt in mijn leven gepast en dat veroorzaakte die mening van mij denk ik.
Bij mij is het echt tussen mijn 32e en 33e werkelijk 180 graden omgedraaid Ineens leek het idee me wel leuk en binnen een paar weken/maanden rammelde ik als een gek. En dat doe ik nu op mijn 34e nog steeds Het kàn dus echt finaal omslaan, trust me

No flame intended TS, maar jouw verhaal en motivaties vind ik dat van een typische 22-jarige, en heel gezond voor jouw leeftijd hoor!

Maar ik denk idd dat je er niets zinnigs over kan zeggen nog..ik dacht net als jij en toen ik 30 werd begon het toch te kriebelen..dat uitgaan had ik ook wel gezien (voorlopig dan , en in de mate van elk weekend of zelfs elke dag).

En onze ouders en grootouders maakten zich ook al zorgen over de wereld, dus dat vind ik ook geen argument.

Tot een bepaalde leeftijd vind ik het heeeel normaal om geen kinderen te willen, maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld...misschien toeval hoor, dat ik alleen zulke mensen ken.

Oh ja, en "ik houd niet van kinderen" is heel anders al het je eigen kind is hoor, ik vind andermans kind ook meestal nog steeds vervelend en snotterig en irritant, maar mijn eigen zoontje

"maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld..."

Hoe bedoel je

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 18:39 schreef DarkElf het volgende:
"maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld..."

Hoe bedoel je

Volgens mij moet je er dat 2e stukje aangeplakt laten zitten.
De 40+ers die Vivi kent die pertinent geen kinderen wil(l)(d)en zijn egocentrisch ingestelde mensen.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 18:39 schreef DarkElf het volgende:
"maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld..."

Hoe bedoel je

Nou, de mensen die ik ken die pertinent hebben gekozen om geen kids te "nemen" (ik noem het maar even zo) en dan niet door een fysieke reden he, of een (erfelijke) ziekte oid, hebben allemaal als motivatie: "ik heb niks met kinderen, ik wil er niks voor opofferen, en ik wil doen wat ik wil wanneer ik wil".

Dat vind ik dan toch een bepaalde karaktertrek die ik niet als prettig ervaar, kan het niet beter uitleggen dan dit

Hun goed recht natuurlijk hoor, maar ik vind het toch vaak een bepaald "type". (Degenen die ik ben tegen gekomen dan).

Thanks BE _{Ben je nu mijn "tact-tolk"?}

het is idd ieders vrije keus al ben ik het zeker niet met je eens

maar goed, ... ik ben weer van mening bijvoorbeeld dat het toch wel egocentrisch is bijvoorbeeld (in sommige gevallen) om wel kinderen te willen en krijgen , zullen ook veel mensen het niet mee eens zijn

Eerlijk gezegd ben ik het wel met Vivi eens.
De mens is en blijft een biologisch wezen en ons uiteindelijke doel is tóch voortplanting. Ik wil niemand veroordelen, maar als je absoluut geen kinderen wil, zit daar imo altijd 'iets achter'.
_{Hm, klinkt weer lekker vaag, maar is ook zo'n precair onderwerp, wil geen mensen voor het hoofd stoten.}

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 18:49 schreef DarkElf het volgende:
het is idd ieders vrije keus al ben ik het zeker niet met je eens

maar goed, ... ik ben weer van mening bijvoorbeeld dat het toch wel egocentrisch is bijvoorbeeld (in sommige gevallen) om wel kinderen te willen en krijgen , zullen ook veel mensen het niet mee eens zijn

De keus om een kind te willen is per definitie egocentrisch.
En in jouw geval is het heel nobel dat je de keus hebt gemaakt om ze niet te 'willen'.

Ik ken (Online welliswaar) genoeg kindervrije mensen. Mensen die zeer zeker bewust géén kinderen willen. Op jongen leeftijd, op oudere leeftijd, getrouwd, samenwonend, vrijgezel, man en vrouw. Sommigen nemen alle voorzorgsmaatregelen zoals anticonceptie, anderen zijn gesterriliseerd en al.

Zoals de een gruwelt van honden in zijn huis, maar ze in een park wel leuk vind, zo gruwelt de andere van kinderen van zichzelf. De één haat kinderen zelfs, de ander heeft er gewoon niets mee.

Ook op je 22e kan je daar al overtuigd van zijn, echter kan de natuur ook nog wel een loopje met je nemen op oudere leeftijd. Ben je tevreden met hoe je huidige leven nu is, dan laat je het lekker zo. Wat de toekomst zal brengen weet (gelukkig) niemand en dat zien we tegen die tijd wel.


_{(overigens wilde ik ook nooit kinderen, maar dan niet vanwege die kinderen, maar vanwege mijn panische angst voor alles wat medisch is... ik wilde dus gewoon niet zwanger zijn / bevallen... en zie... mijn DNA heeft pootjes!)}

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 15:19 schreef E.T. het volgende:
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..

Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3

Precies het verhaal van mijn zus, alleen is zij nu zwanger van de tweede. Als je na je 35e nog steeds geen kinderwens hebt, lijkt het me anders dan dat je geen kinderwens hebt op je 22e.