Promovendus (solliciteren!)

Meldt!

Ben al een jaar of 2 aan het promoveren, maar wel bij een totaal andere afdeling: Bedrijfscommunicatie (Letteren). Voor zover de plaatsen bij geneeskunde al niet voor het oprapen liggen, is het bij 'ons' al helemaal rampzalig, en moet je wel een behoorlijk goed (en relevant) CV hebben willen ze je aannemen.

Anyways, als je vragen hebt, stel ze maar. Ik zit nog wel in het oude systeem, dus over salarissen enzo weet ik niet zo veel (is allemaal veranderd).

[ Bericht 0% gewijzigd door mousemicky op 30-07-2007 19:52:24 ]

Ik denk dat het belangrijk is om over je motivatie na te denken. Je moet namelijk minimaal 4 jaar, grotendeels alleen, aan maar 1 onderwerp werken. Het laatste jaar (2 jaar) ben je er echt extreem druk mee en hoef je niet op vakantie of veel vrije tijd te rekenen. Dus als het onderwerp en de groep je niet 100% aanstaat heb je denk ik een probleem. En natuurlijk moet je tijdens je sollicitatie duidelijk laten merken dat je hier goed over hebt nagedacht

Ik ben ook aan het overwegen te gaan promoveren, studeer over een paar maanden af.
In tegenstelling tot jullie sectoren is het bij ons niet zo heel lastig om aan een promotieplek te komen (TU Delft).
(OK, eigenlijk TVP dus)

Ik ben ook promovendus, maar dan bij Letteren. Ik vind het echt helemaal geweldig, ik heb altijd al verder willen gaan in het onderzoek. Wat betreft vrije tijd valt het reuze mee, maar dat hangt misschien van je onderwerp/richting af; ik kan in elk geval mijn werkuren inrichten zoals ik wil. En het salaris is ook prima.
Probleem is alleen dat er na de promotie veel te weinig kans is op werk in de wetenschap; er zijn te weinig postdoc- en andere post-promotiebanen. Dus over 4 jaar zit je dan weer in een heel onzekere situatie en is de kans dat je verder kan in het onderzoek ook weer niet al te groot.

quote:

Op maandag 30 juli 2007 16:32 schreef Quoi het volgende:

[..]

De motivatie is er enorm!
De CV is echt ok en ben met een 9 afgestudeerd + heb al de nodige onderzoekservaring.

Tot zover geen probleem dus.

Maar wat je zegt over het onderwerp, dat als het je niet 100% aanstaat.......... De kans is klein dat een onderwerp voor de volle 100% aanstaat, maar zelf streef ik er wel naar om te gaan voor een onderwerp waar ik op z'n minst een beetje een kriebel van krijg (ofwel: ik zou het zelf ook hebben kunnen bedenken).

En werken wil ik wel. Wat is weinig vrije tijd? Dit is relatief denk ik. Wat is jouw ervaring, Mousemickey?

Wat betreft die vrij tijd snap ik niet zo goed waar al die verhalen over werkdruk vandaan komen. Als je gewoon goed kunt plannen en je werk over de tijd die je hebt spreidt (inclusief het werkelijke opschrijven van je bevindingen, waar ik al na een jaar mee bezig ging, tussendoor) is er niks aan de hand. Ik kom zelf net teurg van 4 weken zomervakantie, en met kerst heb ik echt ook gewoon wat dagen vrij (net als met de carnaval trouwens). Het is maar net wat je er zelf van maakt en hoe je begeleiders zijn natuurlijk. Die van mij laten me vrij in wat ik doe, zolang ik op schema loop en natuurlijk niet uit m'n neus zit te eten. En zelfs dat gebeurt wel eens een dag, beetje fokken omdat de werkelijk briljante zinsformuleringen niet willen komen. Ik heb binnenkort zelfs tijd om onderwijs te geven (en da's natuurlijk ook erg leuk). Misschien ben ik een uitzondering, of ga ik het de komende maanden heel erg druk krijgen, maar daar ziet het niet echt naar uit. Af en toe een paar drukke weken als een experiment gedraaid moet worden, maar daarna kan ik altijd wel even wat rustiger aan doen.

Over het onderwerp: dat is wel waar, je moet er wel 100% achter staan. Ik heb wel eens mn twijfels gehad, en er over gedacht te stoppen. Gelukkig vind ik het toch leuk genoeg om door te gaan (ook al zijn er nog zo veel dingen meer die ik leuk vind en graag wil doen, maar daar kan ik me dan tijdens congressen meer mee bezig houden), en ben ik nu al precies twee jaar bezig. Nog iets meer dan anderhalf jaar te gaan dus (heb wat extra maanden wegens part-time werk en onderwijs), en het lijkt ook gewoon te gaan lukken binnen die tijd (als er niets tussen komt natuurlijk...)

quote:

Op maandag 30 juli 2007 19:51 schreef mousemicky het volgende:

[..]

Wat betreft die vrij tijd snap ik niet zo goed waar al die verhalen over werkdruk vandaan komen. Als je gewoon goed kunt plannen en je werk over de tijd die je hebt spreidt is er niks aan de hand.

Agreed. Ben nu zelf bijna een jaar aan bezig met m'n promotie en het valt echt reuze mee hoor, het is maar wat je er zelf van maakt. Maar ja, de een heeft ook wel wat meer tijd nodig dan de ander natuurlijk. Zit trouwens wel in jouw richting, ik promoveer bij 't Nederlands Kanker Instituut en heb medische biologie gestudeerd.

quote:

Op maandag 30 juli 2007 16:32 schreef Quoi het volgende:

[..]

De motivatie is er enorm!
De CV is echt ok en ben met een 9 afgestudeerd + heb al de nodige onderzoekservaring.

Tot zover geen probleem dus.

Maar wat je zegt over het onderwerp, dat als het je niet 100% aanstaat.......... De kans is klein dat een onderwerp voor de volle 100% aanstaat, maar zelf streef ik er wel naar om te gaan voor een onderwerp waar ik op z'n minst een beetje een kriebel van krijg (ofwel: ik zou het zelf ook hebben kunnen bedenken).

En werken wil ik wel. Wat is weinig vrije tijd? Dit is relatief denk ik. Wat is jouw ervaring, Mousemickey?

Als je enige onderhandlingsmacht hebt dan kun je proberen uit te zoeken of er enige speling in het onderwerp zit. Ik ben zelf bij economie gepromoveerd en daar is het juist zo dat het gewaardeerd wordt als je met eigen onderzoeksonderwerpen aan komt zetten. Dat hangt overigens wel een beetje van de promotor af. Het betekent dat als je een bepaald onderwerp niet bevalt je altijd kunt overstappen naar een ander onderwerp. Overigens is het zo dat je in de economie niet meer promoveert op een onderwerp maar je eigenlijk 3-4 papers schrijft over gerelateerde onderwerpen. Daar heb je in een academische carriere meer aan (en ik denk ook als je uit academia stap). Dat is nu in de meeste wetenschappen wel zo maar ik weet niet of dit bij geneeskunde ook zo is.

Wat vrije tijd betreft. Een vervelende bijkomstigheid van een wetenschappelijke carriere is dat je geen vrije tijd hebt. Dat wil zeggen, je hebt geen of nauwelijks werktijden maar de druk om te presteren is er altijd. De laatste decenia is er flink bezuinigd in het wetenschappelijke onderwijs terwijl de eisen omhoog zijn gegaan (de kwaliteit m.i. ook). Om in het wereldje te kunnen blijven helpt het dus wel om 7 dagen in de week te werken en jezelf minimale vrije tijd te gunnen. Uit ervaring kan ik nu wel zeggen dat je daar ook enorm mee moet uitkijken. Zolang je succesvol bent gaat het vaak redelijk makkelijk en heb je nauwelijks in de gaten dat je geen vrije tijd meer hebt en je sociale contacten naar een minimaal niveau slinken. Pas op het moment dat het succes afneemt (in mijn geval als gevolg van een veranderende smaak binnen de wetenschap) merk je dat je eigenlijk veel te ver bent gegaan. Het is dan echter moeilijk om zomaar een stap terug te doen. Ik heb echt enorm in de shit gezeten en ben daar eigenlijk nog steeds niet van te boven.

Ik zou dan ook willen aanraden om in ieder geval een hobby naast je werk te houden. Je moet niet alles aan de kant schuiven want op een gegeven moment kom je jezelf weer tegen.

quote:

Op maandag 30 juli 2007 19:51 schreef mousemicky het volgende:

[..]

Wat betreft die vrij tijd snap ik niet zo goed waar al die verhalen over werkdruk vandaan komen. Als je gewoon goed kunt plannen en je werk over de tijd die je hebt spreidt (inclusief het werkelijke opschrijven van je bevindingen, waar ik al na een jaar mee bezig ging, tussendoor) is er niks aan de hand. Ik kom zelf net teurg van 4 weken zomervakantie, en met kerst heb ik echt ook gewoon wat dagen vrij (net als met de carnaval trouwens). Het is maar net wat je er zelf van maakt en hoe je begeleiders zijn natuurlijk.

Ik ben het grotendeels met je eens en zie ook mijn stukje hierboven. Ik ben zelf in 4 jaar gepromoveerd maar dat had ook 3 jaar kunnen zijn. Mijn promotor vond echter dat ik de volledige 4 jaar best kon benutten (mede omdat hij zelf in de problemen zat in die tijd). Je moet je echter wel bedenken dat promoveren op zich voor velen niet het doel is. Veel mensen promoveren toch omdat ze een wetenschappelijke carriere ambieren (in de economie wel tenminste). Bij ons is het echter zo dat slechts 1 op de 4 promovendi uiteindelijk postdoc wordt en slechts een kleine 50 procent van de postdocs stroomt door naar reguliere wetenschappelijke banen (UD/UHD/Hoogleraar).

Succes! Laat je nog horen of je op gesprek mag komen/ aangenomen bent?

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 14:38 schreef Quoi het volgende:
Heb ondertussen al 3 sollicitatie-brieven de deur uit gedaan. Heb mijn zinnen echt op eentje gezet, heb echt heel veel met het onderwerp en lijkt me super uitdagend. Afwachten.............. en intussen verder kijken naar vacatures...

Spannend! Ik heb niet zo lang geleden naar een promotieplek gesolliciteerd en moest voor een heuse commissie verschijnen. Een paar dingen zijn me opgevallen:

- De gesprekken die ik heb gehad waren érg inhoudelijk. Mocht je op gesprek uitgenodigd worden, bereid je dan goed voor. Vraag een uitgebreid onderzoeksvoorstel aan en lees je in.
- Er zijn belangrijke verschillen tussen universiteiten. Bij sommige word je geacht om naast je onderzoek onderwijstaken te vervullen, maar bij de UU bijvoorbeeld krijg je de gelegenheid om je alleen maar met onderzoek bezig te houden.
- Mijn werkervaring bleek doorslaggevend, en niet mijn studies of behaalde resultaten.
- In mijn geval ligt er al een zeer concreet onderzoeksvoostel, maar toch krijg ik de mogelijkheid om zélf vorm te geven aan het onderzoek.

quote:

Op maandag 30 juli 2007 19:49 schreef SaskiaR het volgende:
Probleem is alleen dat er na de promotie veel te weinig kans is op werk in de wetenschap; er zijn te weinig postdoc- en andere post-promotiebanen. Dus over 4 jaar zit je dan weer in een heel onzekere situatie en is de kans dat je verder kan in het onderzoek ook weer niet al te groot.

Dat lees je idd altijd maar volgens mij valt het in de praktijk wel mee. Iedereen die ik ken die hier in Nijm. is gepromoveerd, en dat zijn er inmiddels al aardig wat, vindt steeds wel iets. Ook degenen die in de letteren zijn gepromoveerd. Het is wel een superonzekere toestand steeds, elke keer opnieuw beurzen aanvragen en solliciteren op postdocplaatsen, en dan ben je een jaar onder de pannen, of twee, en dan kun je weer verder zoeken....irritant gedoe, maar al met al is de praktijk toch dat ze steeds allemaal wel iets hebben.

Ben je bereid om een tijdje in het buitenland te gaan werken dan wordt het al helemaal een stuk makkelijker. Degenen die moeite hadden om iets te vinden (maar het is ze allemaal dus wel gelukt) zochten allemaal om persoonlijke redenen alleen binnen NL.

Over het geen werken kunnen vinden, zou ik me als technisch promovendus (waar ik Geneeskunde voor het gemak maar even onder laat vallen) totaal geen zorgen maken. Op dit moment staat de technische industrie te springen om slimme mensen, en techneuten met een PhD hebben dan ook totaal geen probleem om een goede baan te vinden.

Het is wel zo dat je dus lang niet altijd in de academische wereld kan blijven -wat natuurlijk erg jammer is als je dat graag wilt- maar zonder goede baan... nooit.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 18:29 schreef Quoi het volgende:

[..]

Thanks voor de tips!
Hoe is het afgelopen na je gesprek? de plek gekregen?

Ik dacht zelf dat het niet zo goed was gegaan, omdat één van de commissieleden viel over mijn gebrek aan ervaring in toegepaste wetenschap. Maar ik bleek een uitstekende indruk te hebben gemaakt en kreeg al meteen te horen dat ik een zeer goede kans maakte. Daarna heb ik nog een schrijfopdracht en een tweede gesprek gehad, en toen was ik aangenomen. In september begin ik (en ik moet mijn scriptie nog inleveren ).

Ik ben ook promovendus, maar ik moet binnen 3 jaar zien te promoveren.Ik heb geen onderwijstaken, dus ben volledig bezig met onderzoek. Ze zeggen weleens: publish or perish. Dat is helemaal waar. Het hangt ervan af in welk vakgebied je zit, maar een paar artikelen in serieuze journals of proceedings is toch een vereiste. De druk om te presteren is enorm, je moet enorm creatief zijn. Promoveren is alleen weggelegd voor de allerbesten. Ik had voor de makkelijk weg kunnen kiezen door bij een bedrijf te gaan: meer geld en eenvoudiger qua niveau, maar ja, ik wil gewoon de doctor titel (slecht, weet ik).

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 21:27 schreef SpaRood het volgende:
Promoveren is alleen weggelegd voor de allerbesten.

Welnee Promoveren is weggelegd voor mensen met liefde voor de wetenschap, doorzettingsvermogen, zitvlees en de bereidheid hard te werken, vooral op het laatst, voor een niet al te denderend salaris. En daarbij is het fijn als je geen zes had voor je scriptie.

Althans zo is het bij ons. Ik lees hier over een heel gesprek voor een commissie, met een diepgravend inhoudelijk gesprek en kritische vragen, nou daar hebben ze hier bij ons nog nooit van gehoord Onderzoekservaring of jezelf al bewezen hebben op een of ander gerelateerd terrein is hier ook niet nodig. Een baanbrekende scriptie al helemaal niet. Maar misschien ligt dat aan de regio, het is droevig dat ik het zelf zeg maar hier in de provincie is het veel meer 'als ze je kennen en aardig vinden dan komt die plek er wel'

Ik ken wel een paar echt getalenteerde figuren trouwens die zijn gaan promoveren, dat gebeurde dan dus ook altijd cum laude, en dat zijn ook degenen die weinig moeite hadden daarna nog werk te vinden in de wetenschap (en zelfs ook gewoon in NL).

Ik ben cum laude afgestudeerd, en in mijn groep zijn alle promovendi cum laude afgestudeerd. Zo was er voor mijn positie 100 sollicicanten, waaruit ik ben gekozen. Ik voel me heel speciaal. Het is heel competitief, en dus moeilijk om aangenomen te worden, maar ik werk ook voor de UvA. Een goede baan krijgen bij een groot bedrijf zou veel makkelijker zijn geweest. Over het algemeen hebben promovendi meer capaciteit en uithoudingsvermogen dan andere mensen.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 23:09 schreef SpaRood het volgende:
Zo was er voor mijn positie 100 sollicicanten

Wow Nee, dat aantal mag je hier door minstens 25 delen. Totaal andere werelden dus.

ff snel tvp (sorry)

Tip: in Noorwegen springen ze omhoog en omlaag om mensen te geld te geven om te promoveren. De normale arbeidsmarkt is op het moment namelijk zo aantrekkelijk dat niemand een phd wil halen voor een "schamel inkomen" (wat hier bij ca 30.000¤ begint per jaar).

Ik zit er zelf over na te denken om te gaan promoveren, maar ik zit gelukkig in de positie dat mij gevraagd word of ik niet aub wil gaan promoveren (met behoud van mijn normale loon), ik moet niet zelf op zoek. Weet alleen niet of ik zin heb om me 3 jaar lang op een thema te richten...

quote:

Over het algemeen hebben promovendi meer capaciteit en uithoudingsvermogen dan andere mensen.

Dat ben ik totaal niet met je eens. Ken zat mensen met meer capaciteit en uithoudingsvermogen dan een hele hoop promovendi (óók aan de UvA), maar die hebben hun interesses gewoon ergens anders liggen.

Ergo, liefde voor de wetenschap is een primaire vereiste. Natuurlijk zijn capactiteit en uithoudingsvermorgen ook ontzettend belangrijk, maar die zijn bij lange na niet exclusief voorbehouden aan promovendi.

quote:

Op donderdag 9 augustus 2007 11:45 schreef Fogel het volgende:
Tip: in Noorwegen springen ze omhoog en omlaag om mensen te geld te geven om te promoveren. De normale arbeidsmarkt is op het moment namelijk zo aantrekkelijk dat niemand een phd wil halen voor een "schamel inkomen" (wat hier bij ca 30.000¤ begint per jaar).

Interessante tip! Maar gaat het dan niet alleen om technici?
In welk vakgebied zit jij bijvoorbeeld?