quote:
Mendieta. Ik ben hem en Valencia gaan volgen na zijn prachtige doelpunt in de Copa del Rey finale van '99. Hoe hij de bal in die wedstrijd in de goal laat belanden doet denken aan het doelpunt dat Bergkamp ooit maakte tegen Leicester. Een liefde was geboren. Waar iedereen in die tijd voor het 'Nederlandse' Barcelona, koos ik voor het in Nederland vrijwel onbekende Valencia. Was dat niet die club waar Faas Wilkes ooit schitterde? Ja, en daar schitterde nu een Spanjaard. Na de winst in de beker volgde de Champions League finale tegen Real Madrid, waar Valencia en Mendieta werden afgedroogd. Hij kwam nooit helemaal goed in zijn spel. Maar zijn revanche zou volgen. Op het EK van 2000 kan hij Spanje naar een gelijkspel tegen Frankrijk schieten in de kwartfinale, aangezien hij zijn penalties vrijwel altijd benut. Maarja, Real heeft nu eenmaal de CL gewonnen. Raul faalt, einde van de Spaanse glorie op het EK. Het is inmiddels 2001 en Valencia staat dankzij Mendieta en de rest weer in de finale. Hij benut al vrij snel een penalty, en als later Canizares ook nog een penalty pakt lijkt hij een van de helden van de avond te worden. Maar er is een Nederlander, ene Dick Jol, die in een Duitse 'schwalbe' trapt. 1-1, verlengen en later zelfs penalties. Valencia verliest, nadat hij wel weer zijn penalty heeft benut. Canizares tranen zorgen ervoor dat dit de tot op heden enige wedstrijd wordt waarbij ik het zelf ook niet droog houd. Het jaar hierna wordt Valencia kampioen, maar Mendieta is al vertrokken naar Lazio Roma voor een ongelooflijk bedrag. Bij Lazio ziet hij zijn maatje Claudio Lopez weer terug. Ook hier gaat een vergelijking op met Dennis Bergkamp, het contact dat hij met Wim Jonk had, dat had Mendieta met de Argentijn.
Maar Lazio Roma was niet meer het Lazio Roma van de landstitel een paar jaar eerder, en Mendieta werd niet meer de Mendieta van Valencia. Hij wordt uit zijn lijden verlost door het WK van 2002. Hier scoort hij zelfs een keer, en Spanje is 1 van de betere landen op het WK. Maar ook hier zit de arbitrage niet mee. Spanje wordt op schandalige wijze naar huis gefloten tegen Zuid-Korea. In deze wedstrijd valt Mendieta in, het is in Spanje nog altijd een ongeschreven regel om spelers van Barcelona en Real Madrid eerst op te stellen.
Hij vertrekt op huurbasis naar Barcelona, waar hij een redelijk goed seizoen kent. Hij kenmerkt zich weer door zijn manier van voetballen; het harde werken, gecombineerd met techniek en kracht, bijzonder voor een speler van zijn lengte. Na dit seizoen vertrekt hij naar Middlesbrough. Het eerste seizoen gaat het goed met de Spanjaard, maar hij krijgt een enorme tegenslag te verwerken; een knieblessure die hem een jaar aan de kant houdt. Hierna wordt hij helemaal niet meer de oude. Hij komt niet veel meer aan spelen toe, wordt oud. Eeuwig zonde van zo’n voetballer. Hij had een voorbeeld moeten nemen aan Totti. Bij Totti denkt men aan AS Roma, bij Mendieta had men meteen aan Valencia moeten denken, omdat hij daar zijn hele leven was blijven spelen. Hij deed dit niet, en ondanks dat Valencia na zijn vertrek genoeg prijzen pakte, mis ik hem nog steeds.
Ik heb dit ooit een keer geschreven, denk post het er maar bij. Ik heb Cruijff en Pele nooit meegemaakt, maar wel Mendieta. Je favoriete voetballer mag een tien. Hij is voor Mendieta, die 10. Tot op heden heb ik nooit een voetballer gezien die me zo heeft vermaakt. Ik houd van hardwerkende voetballers, voetballers die het vuile werk voor een ander opknappen. Ik ben fan van technische voetballers. Als 1 speler dit dan kan combineren, dan is dat prachtig. Mendieta kon dat, zeker in zijn Spaanse periodes.
FOK!sport Sfeerverslagen Contest (Part II)Winnaar Voetbalfoto Onderschriftcompetitie 2008 II
Ergens in 1972 schreef Keith Richards het volgende:Ain't it good to be alive